"Sheen May..."

Nawala ang ngiti ko nang magulat ako sa boses na narinig.

"Sheen May, advance happy birthday..."

Agad na nangilabot ang buong katawan ko. Hinanap ko kung saan nagmumula ang boses na iyon at napagtanto kong galing iyon sa puppy keychain na hawak-hawak ni Joshen.

Sandali... Tama... Sa pagkakaalala ko ay may button sa puppy keychain na iyon na muntik ko nang pakinggan noong nakaraan. Nawala sa isip ko.

"Sheen May, sana masaya ka sa araw ng birthday mo kahit wala ako."

Napalunok ako nang ma-realize ang boses na iyon-boses ni Jhon Rey. Ibig sabihin, galing kay Jhon Rey ang keychain na ito?

"Sheen May, nagsisisi ako sa lahat ng nagawa at nasabi ko. I'm sorry. I'm sorry kung hanggang ngayon, dinadagdagan ko pa ang mga kasalanan ko sa 'yo. Sana mapatawad mo ako kung sa ganitong paraan ko naisip na protektahan ka. Sana nasa maayos kang kalagayan. Sana hindi ka ganoong nahihirapan. Kumain ka sa tamang oras, at matulog nang maaga. Huwag ka nang mag-isip pa. Alagaan mo rin ang sarili mo para hindi ka magkasakit dahil wala ako sa tabi mo para alagaan ka. Happy happy birthday, mahal ko. Mahal na mahal kita, asawa ko."

Kusang tumulo ang mga luha ko at hindi ko na napigilan pang umiyak habang hawak-hawak ang puppy keychain na hawak din ni Joshen.

What is this?

Bakit may ganito?

Jhon Rey, bakit may ganito?

Natigil ang pagluha ko nang makarinig ako ng malalakas na katok. Sa pag-aakalang si Jhon Rey iyon ay binuksan ko ang pinto.

"Jameson?"

Nagulat ako nang hilahin niya ang braso ko tsaka niya tinakpan ang bibig ko ng panyo.

What the hell is happening?

Pilit akong nagpumiglas pero tuluyan nang bumigat ang talukap ng mga mata ko at nadala niya na ako sa kwarto niya. Hindi na ako nakalaban nang ibalibat niya ako sa kama kasunod ay nawalan na ako ng malay.

*****

"Yes, she's here with me. Pinatulog ko siya. Bakit ba ang tagal mong sumagot ng tawag, Quency?"

Unti-unti akong nagising ng malalakas na sigaw na iyon. Tiningnan ko ang kapaligiran at doon ko muling naalala ang nangyari. No, my child!

Mabilis akong bumangon para sana ay bumalik sa kwarto ko nang makita ako ni Jameson.

"Bullshit! She's awake!"

He immediately grabbed me and slapped my face which surprised me.

"Tang ina! Sana kanina pa kita tinali!"

"Bitiwan mo ako! Ano ba?!" Pilit akong nagpupumiglas para labanan siya, pero mas malakas siya sa akin kaya naman naitala niya ang kamay ko sa kama.

"What happened, Jameson?!" rinig kong boses ng babae sa kabilang linya. Naka-loud speak pa ang putang ina.

"Si Quency ba 'yan?!" malakas kong sigaw. "So, kakuntsaba ka rin ng babaeng 'yon?! Ano ba talagang napapala niyo sa pagpapahirap sa buhay ko?!"

Imbes na sagutin ang tanong ko ay sinagot ni Jameson ang babaeng nasa kabilang linya. "Malakas ang babaeng 'to. Gusto ko siya," wika ni Jameson.

"Gawin mo ang gusto mong gawin. Wala naman d'yan si Jhon Rey, hindi ba?"

"Yeah, I made him disappear. Nagselos ang mokong. Mahal na mahal talaga ni Jhon Rey ang babaeng ito."

"Oh, shut up. He loved me first. At kayang-kaya kong mapabalik siya sa akin sa ayaw at sa gusto niya kaya sumunod ka sa plano. Trinaydor na ako ng Derrick na 'yon kaya utang na loob, huwag kang babaliktad kung ayaw mong may mangyaring masama sa pamilya mo."

Bumigat ang paghinga ko habang nakikinig sa usapan nilang dalawa. Nakatingin nang malalim sa akin si Jameson. Ibang-iba ang paraan ng pagtingin niya kumpara sa mga nagdaang araw na binabati niya ako na parang anghel. I almost thought he was a friend. He helped me one time. Lahat na lang ba tatraydurin at lolokohin ako? Ano bang klaseng buhay 'to?

"Makakaasa kang gagawin ko ang trabaho ko. Basta ang ipinangako mo rin sa aking tatlong milyon, ihanda mo na."

"Gagawin kong sampung milyon kung masisigurado mong hindi na siya mababalikan pa ni Jhon Rey. Sino bang lalaki ang tatanggap sa babaeng nalapastangan na ng iba? Now, do it! Rape her!"

Nanginig ang buo kong pagkatao pero hindi dahil sa takot kung hindi sa galit. "Quency..." bigkas ko dahilan para mapataas ang kilay ni Jameson.

"Is she talking to me?" pagtawa ni Quency. "Go ahead! Give her your phone. I wanna hear her last words."

Inilapit ni Jameson ang cellphone niya sa bibig ko. Humugot ako ng malalim na hininga bago nagsalita. Nakatitig ako sa unahan ko habang lumuluha at nagngingitngit ang mga ngipin. Kailangan kong makaalis dito. Naghihintay ang anak ko sa kabilang kwarto. Umiiyak.

"Itigil mo na 'to, Quency. Kung ginagawa mo itong lahat para mapasa 'yo si Jhon Rey, then sa 'yo na siya."

"W-what?" halata ang gulat sa boses niya.

"Sa 'yo na si Jhon Rey. Sa 'yo naman talaga siya noong una pa lang. It is my fault why you're being desperate like this. Kung hindi ko ipinilit ang sarili ko ay sana masaya na kayong dalawa. Tama ka, ikaw ang unang minahal ni Jhon Rey kaya alagaan mo siyang mabuti. Nangangako akong mas lalayo pa ako para masiguro mong hindi niya na ako mahahanap pa."

Tumawa siya nang malakas. "Are you for real? Anong nangyari? Hindi mo na ba mahal si Jhon Rey?"

Napalunok ako. "Hindi na. At wala na akong balakan na balikan pa siya kahit na anong mangyari."

"Oh, God! If I know this will be easier than I expected, hindi ko na sana pinakumplikado ang lahat. Then so be it! Siguraduhin mong tutupad ka sa kasunduan natin dahil malilintikan ka sa akin kung hindi. Lalo na kung malaman kong niloloko mo ako, I will surely make your life a living hell! Just like how I promised to you before!"

"May isa akong salita, kaya pakawalan niyo na ako rito," matigas ko pang litanya.

"Go ahead, Jameson, pakawalan mo na ang babaeng 'yan. Now, I'm gonna prepare myself dahil hahanapin ko si Jhon Rey."

Namatay na ang tawag. Kasunod ay pinakawalan na ako ni Jameson. Mabilis akong pumunta sa kwarto ko para kunin si Joshen...para tumakas.

Good thing, he's now asleep. Thank you for that puppy keychain.

Hindi na ako nagbalot pa ng gamit at desidido nang umalis sa lugar na iyon nang makita kong sumara ang pinto.

"Saan ka pupunta, Sheen May?" tanong ni Jameson.

Tinatagan ko ang dibdib ko. "Katulad ng pangako ko, aalis na ako. Kami ng anak ko. Iyon naman ang usapan namin ni Quency. Kaya umalis ka na d'yan at paraanin mo kami."

"Then, what about me?" Rumagasa ang kaba sa dibdib ko nang i-lock niya ang pinto ng kwarto ko. "What about my ten million, Sheen May?"

Naglakad siya papalapit sa akin at sa bawat paghakbang niya ay lalong bumibigat ang paghinga ko. Kinakain ako ng takot, nakikita ko palang ang madilim niyang mukha.

"Ako na lang ang magbibigay sa 'yo ng pera. Ibigay mo sa akin ang account mo at padadalhan kita."

"Are you sure? Kaya mong ibigay 'yan sa akin ngayon din?"

"Give me a month. I'll get some money from my father."

Natawa siya. "A month? Do I have the time to wait? What about my hard cock right now? I really wanna fuck you, Sheen May."

Napalunok ako. Ni minsan ay hindi ko inakalang magiging ganito siya sa harap ko. Bakit hindi ko napansin? Bakit ang tanga ko talaga pagdating sa mga tao? Jhon Rey was right all this time, but yet, all I did was to shout at him and blame him for being jealous.

"Then a week. Sisiguraduhin kong bibigyan kita ng sampung milyon, pakawalan mo lang ako."

Muli na naman siyang natawa. "No, forget about the money. I wanna fuck your pussy right now."

Napapitlag ako nang itulak niya ako at napaupo ako sa sahig. Agad kong inalalay ang kamay ko sa ulo ni Joshen. Nakaramdam ako lalo ng galit. Fuck it. How am I going to escape?

Tiningnan ko ang paligid, pero laking gulat ko nang hilahin niya ang paa ko papunta sa kwarto. I tried to shout while covering my baby's ears. Damn it, please someone help us!

"Ang ingay mo! Akin na nga 'yang anak mo!"

"No! Huwag mong kunin ang anak ko! Isa! May kasunduan na kami ni Quency kaya bitiwan mo ako!"

"Fuck that Quency! I don't care about your agreement! I'm gonna do my business with you! Kung ayaw mong masaksihan ng anak mo ang gagawin ko sa 'yo, ibigay mo na siya sa akin!"

"No! No way that I will give my baby to you!" Kinapitan ko nang maigi ang nagising ko nang anak. Fuck it. He's so young to experience this. And this is all my fault. Wala akong kwentang ina.

"Then you left me with no choice. I'll ravish you while you're holding your son."

"No!"

Isang malakas na sampal ang ibinigay niya sa akin. The next thing I know, Joshen is now on the floor next to me, crying. My heart shattered in pieces. How did I end up like this? Why do I have to experience this?

"Masyado mo akong pinahihirapan, ngayon, tikman mo ang galit ko." Mahigpit niyang hinawakan ang mga kamay ko tsaka iyon itinaas sa ulunan ko. Hindi ko naman siya matadyakan dahil nakadagan siya sa nga hita ko.

Marahas niya akong hinalikan. Kahit pa ibinabaling ko na ang ulo ko sa kabilang dako, nahuhuli niya pa rin ang labi ko.

"Ahhh!" sigaw ko nang kagatin niya nang madiin ang ibabang labi ko dahilan para dumugo ito.

"Unang araw palang kitang nakita, gusto na kitang matikman. Tarantado lang ang Jhon Rey na 'yon para pagbantaan ako at sabihang layuan ka. Bakit? Sino ba siya? Wala na naman kayo, hindi ba? Tutal naman, hindi mo na siya mahal. Ako na lang ang mahalin mo. Gabi-gabi kitang paliligayahin, Sheen May."

Bumaba ang labi niya sa leeg ko. He is sucking me and biting me harshly, dahilan para umiyak akong lalo.

Now, tell me, God, where did I go wrong?

Napapikit ako. Unti-unti kong naramdaman ang kamay niyang hinihipo na ang maseselang bahagi ng katawan ko. Lumakas ang pag-iyak ko habang nakatingin kay Joshen na walang tigil na rin sa pagpalahaw ng pag-iyak.

I'm sorry, my son. I couldn't even protect myself. How am I going to protect you?

I should have let your father stay. I should have accepted him. Kung hindi lang ako naging matigas, sana ay buo tayong pamilya.

Narinig ko ang pagpunit ni Jameson sa damit ko dahilan para makita niya ang natitirang saplot na tumatakip sa katawan ko. Malakas siyang tumawa bago iyon ipinantali sa kamay ko.

"Now, let our journey begin. I'll bring you to the heavens, Sheen May."