CHAPTER 3

"Mister, dito mo na lang ako ibaba please." Ani ni Yuri sa lalaking kasama niya.

Itinuro niya ang bandang kanto sa may 7-eleven. Medyo tahimik na ang lugar sa oras na iyon. Walang imik na ibinaba ni Garet si Yuri.

"Thanks." Medyo mahinang sabi ni Yuri.

Wala namang responde si Garet na noo'y hindi tumingin sa gawi nito.

Aba! Suplado 'tong lalaking' to ah! patutsada pa ni Yuri sa kaniyang isip.

Walang pasabi itong nagpaandar ng motor at mabilis na umalis. Actually, kanina pa nagpipigil si Garet sa babae. Nawala na ang mood niya para mag-stroll, ang naiisip niya tuloy ay ang bumalik sa kanyang apartment at maligo.

Para kasi siyang nangangati ngayon, everyone knows how he hates everyone to get mess with him, literal na OZ siya. He never been in this kind of street, sabihin na ng lahat na maarte siyang lalaki or nakakadisappoint ang pagiging OA niya pero iyon ang nakasanayan niya.

Lalo na kapag hindi niya ito kilala.

Minsan lang niyang na-try ang ganoong bagay, and it reminds him to better off and stay away from that kind of mess.

High school days, tropa at sex. Ito ang nagawa niyang pinagsisisihan niya noon. Dahil 'yon sa isang P. E. Teacher na sinubok ang mga kahinaan nilang magbabarkada.

He's with Luciano and Sebastian, his all-time partners from school, they're his buddies. Gaya niya, magkakapareho sila ng interes sa buhay, parehong mayayaman ang estado at may mga kilalang pamilya.

Garet saw the overview of CCLEX in that corner, he chooses to park and wait for a while. He used to be here before, this is the park where he can think and be at peace at the same time.

"Here I go again..." he murmurs as he stands leaning in his motorcycle.

He takes a photo in that scene and check some missed calls in his phone log.

His brows curved as he opens the log details.

"Lora?" he was surprised that time.

Matagal na silang walang koneksyon ni Lora after that scene. Pero hindi niya alam bakit para itong multo na nagpaparamdam sa kaniya ngayon.

He's now struggling if he will call her back or not. He knows that kung makikipag-usap na naman siya kay Lora, he will immediately lose his mind again.

Napasinghap siya sa sandaling iyon.

He twitches is lower lip as he taps off his phone.

"Never again, Lora." Sambit niya habang ibinabalik sa bulsa ang bagay.

Muli siyang sumakay sa kaniyang motor at umuwi sa apartment. Nang makarating siya ay nagulat siya nang makita ang kaniyang papa, oops! His bad, ang kaniya palang kuya Thomas.

"Where you've been, Garet?" bungad na tanong nito sa kaniya.

He just tosses his keys in his computer table and sigh.

"Somewhere." Tipid na sagot niya.

"It's past twelve, kanina pa ako naghihintay sa'yo rito."

Walang emosyon ang mukha niya habang walang gana na umupo sa couch kaharap nito.

"You want some beer?" casual na tanong niya sa bisita.

"Listen, Garet. I have something to say important."

"You better call first." Indenting the word 'you'.

Nagulat si Thomas sa sinabi niya.

"Do you want to start an argument, Garretson?"

"No," crossing his legs and firmly set his back to relax, "but if you want, I can give you hundreds of it."

"Garretson, utang na loob, heto na naman ba tayo? Naparito ako para ibigay sa'yo ang shares mo sa textile factory, I talked to papa na sa'yo ibigay ang kompanya instead of your cousin, Dave."

"I'm incompetent," he firmly replied.

"No. You have the strategies."

"Really? Hindi ba't ikaw ang nagsabi noon na hindi ako karapatdapat humawak ng kompanyang 'yan? How come your mind changed?"

"I'm wrong." Umayos ito ng pag-upo saka iniabot ang isang black folder.

"Just sign it."

"I'll think of it." Sagot niya rito.

"I'll better go now." Saad ni Thomas sa kaniya.

Nang aksyon na itong palabas sa pinto ay nagsalita si Garet.

"I won't be there, sabihin mo kay papa, hindi ako pupunta sa convention. I have important things to do."

Hindi umimik si Thomas saka tuloy-tuloy lang ang paglabas sa pintuan.

Nang makalabas na ito ay dumungaw naman sa may kusina si Andres, suot nito ang malungkot na mukha.

"Galit ka pa rin ba sa kaniya, hijo?"

Garet didn't answer, he just stands and turn his back, leading himself to his room.

Hanggang ngayon, iyon pa rin ang katanungang hindi niya masagot-sagot.

For him, the easiest way to hide his emotion is to leave nothing but a silence...

He took a hot bath that time.

The hot water drips to his body as he leans his hands in the wall. His head faced down while staring the black tiles.

His mind is blank that time, he doesn't know if it is because of his anger to his own father, if it is because of the freak woman in the street or due to the liquor that heated his body.

He just closes his eyes.

Kailangan niya ng makakausap sa sandaling iyon pero wala sa tipo niya ang tumatawag para lang humingi ng kausap.

He can't throw himself to be a chicken!

Magtataka talaga ang mga kaibigan niya kapag magkaganoon. Kilala pa naman siya ng mga ito na seryoso, tahimik lang at hindi nakikitaan ng kahinaan.

Nang matapos siya sa bathroom ay agad siyang pumili ng kompotableng boxers at hinayaang walang saplot ang pang-itaas.

He used to write down his to-do list for tomorrow, at isa na doon ang nakasanayan nilang magkakaibigan, ang Saturday coffee meet-up nila ni Sebastian at Luciano sa paborito nilang coffee shop, ang Cafe Haus.

Nang makapwesto sa kama ay may tumunog, it was his phone.

Unknown number.

Kumunot ang noo niya.

Maybe it's Lora and using someone's phone just to call him.

"Damn it, Lora." Sambit niya saka mabilis na sinagot ito.

"Come on, I told you already, we're done!"

"A, eh, hello, mister sungit, si Eurika ito. Nahulog pala 'yong wallet mo kanina, buti nalang may calling card ka dito. Alam mo, naniniwala na talaga ako sa'yo na wala kang pera. Calling card lang at mga ID's lang ang nandito eh..."

"What the hell are you talking about. Hey you! You stole my wallet!"

"Hoy, excuse me. May magnanakaw ba na tumatawag para magpakilala. Sira ulo ka no?!" pagtataray pa nito.

Napa-face palm si Garet sa sandaling iyon. She's getting into his nerves!

Naaalibadbaran siya sa boses nito!

"Fine, I will meet you somewhere, I will text you the location."

"Okay, ilibre mo ako ha, milk tea lang."

"What–" hindi niya natuloy ang pagsasalita dahil binabaan na siya nito.

Napaawang ang labi ni Garet sa sandaling iyon, ngayon lang siya naka-encounter ng ganoong klaseng babae.

"Damn..."