"I love you too."

W-what?

Did I hear it right?

Or am I hallucinating?

Tiningnan ko si Jhon Rey. Nakapikit siya. Seemed like he passed out. Maybe I was just imagining him saying that, just like the first time I imagined him saying he's my Mr. Right the day I first saw him.

Natawa ako habang nakatingin sa kaniya. Akala ko ba, it won't take long, but now he's on top of me and chasing his breath over me. My back is more exposed to the cold on the floor.

"Hey, Jhon Rey, are you asleep?" tanong ko.

"No," sagot niya. "I'm sorry, I'll just be like this for a minute. You consume every last bit of my strength today."

Inilagay niya ang kamay niya sa likod ko na para bang niyayakap ako at pinoprotektahan sa lamig ng sahig. I can hear him catch his breath above me. Maybe, what I heard earlier was just my imagination. He should've correct it, kung sinabi niya talaga 'yon. It's impossible that he loves me.

Maya-maya lang ay bumangon na rin siya at niyaya akong tapusin na ang paliligo.

After that, sabay na kaming kumain. Natatawa nga ako kasi malamig na 'yong pagkain inihanda ko para sa kaniya kanina.

Hindi maalis ang ngiti ko dahil sa muli naming pag-iisa kanina. Kanina lang nag-aaway kami, ngayon, tahimik akong napapangiti habang naaalala ang ginawa namin. Nakakabaliw. Ang lakas ng tama ko sa kaniya.

"Mukhang wala na 'yong ubo mo, ah. So what we did is an effective medicine?" pang-aasar niya.

"Jhon Rey, can you stop?" naiinis kong sagot habang pinipigilan ang pagtawa.

Tumango siya habang ngumingisi-ngisi at namumula. Tinapos na namin ang pagkain namin at ako na rin ang nagpresintang maghugas ng mga pinggan. Naabutan ko si Jhon Rey na nasa living room habang may kausap sa phone niya. He was smiling. Nakita niya ako.

"Yeah, Paolo, I'll see you this weekend. Alright."

He ended the call.

"Shall we?" pagyayaya niya. Tumango ako. Sumakay na kami sa sasakyan at nagsimula na siyang magmaneho. Napagkasunduan kasi naming bumili ng groceries sa mall.

"Rod called you?" tanong ko.

"Yeah, he was inviting me to do airsoft this weekend."

Naalala kong mahilig nga pala siya sa paglalaro ng baril.

"I see. Sino-sino kayo?" tanong ko pa.

"Just Paolo and our friends. Hindi makakasama si Aaron 'cause he's now back in his academy," paliwanag niya.

"Right, mukhang magsusuyuan na naman sila ni Anne kung lalabas siya," biro ko.

"Probably. Are you going to be alright here alone?"

"Yup, ikumusta mo na lang ako kay Rod."

"I will." He flashed me an infectious smile and glanced in my direction for a brief moment before shifting his attention back to the road.

Ilang sandali lang ay nakarating na kami sa pinakamalapit na mall mula sa bahay namin. Kumuha kami ng push cart at nagsimulang kumuha ng mga basic needs namin. He also gets some fruits and vegetables mainly 'yong lemon for my ubo raw at baka bumalik.

Hindi ko maiwasang isipin na isa sa mga araw na ito ay magkasama na naming bibilhin ang mga gamit para sa magiging anak namin. Alam kong malayo pa, pero hindi na rin ako makapaghintay. In three to five months siguro pwede na naming malaman 'yong gender ng baby namin. And kung lalaki talaga ito, Kento talaga ang ipapangalan ko.

"Oo nga pala Jhon Rey, pwede mo bang ipaabot sa parents mo na gusto kong magpasalamat sa bahay na ibinigay nila sa atin, pati na rin 'yong mga mamahaling furniture. Hindi ako nagkaroon ng oras noong kasal natin na kausapin sila."

He smiled. "I will. Don't worry about it."

Tumango ako. "Thank you," I mouthed.

"May gusto ka pang bilhin?" he inquired. Siya ang nagtutulak ng pushcart habang ako naman ang abala sa paglalagay ng kung ano-anong nakikitang kailangan namin sa bahay. Actually, this is my first time buying grocery. Hindi naman ako gumagawa nito at hindi ko rin alam kung ano ang tama o dapat na bilhin. Kung anong brand o kung saan mas practical. Hindi naman ako sinanay ni dad and mom sa mga mamahaling bagay kahit mayaman kami, kaya wala rin akong masyadong karanasan sa pamimili o pagsha-shopping.

Ilang minuto pa ang lumipas nang matapos na naming bayaran ang mga binili namin. Inilagay niya lahat ng 'yon sa trunk. Akala ko'y uuwi na kami pero niyaya niya akong bumalik sa loob ng mall.

"Aren't we supposed to watch a movie last time? What if we do that today instead? To celebrate your birthday at least," sambit niya.

Tumango ako bilang sagot. Naglakad na kami papunta sa cinema at naghanap ng movie na papanuorin.

"What do you wanna watch?" tanong niya.

"Ikaw ba?"

"It's your birthday. You can choose."

Tiningnan ko ang mga choices. "I don't know if you would like to watch that but I watched all 3 movies of that." Tinuro ko ang John Wick Chapter 4 ni Keanu Reeves. "And it was great," saad ko.

His jaw dropped which caused me surprised too. "I know it is! I've liked him ever since The Matrix came out," he said, which caught me off guard.

Have I just discovered one of our shared interests?

It made me chuckle.

"Let's go and watch that," yaya niya sa akin bago siya bumili ng tickets at snacks para sa aming dalawa.

Nakaramdam tuloy ako ng excitement dahil pareho kaming interested sa panoorin namin. Patay na ang ilaw sa loob ng cinema and the movie just getting ready to start. Nagmadali na kaming umupo sa reserved seat namin.

Nakakatawa kasi buong movie nakatutok lang kaming dalawa sa palabas. Walang nagsasalita. Para kaming may sari-sariling mundo. Ni hindi nga namin nagalaw 'yong binili naming snack kasi ang ganda bawat eksena. Puro patayan. Donnie Yen is there, which made me so invested in the movie! It's just incredible, and the plot is so grabbing. Watching it did not end up being boring at all. As long as Keanu Reeves is the main lead, it's going to be a smashing success.

Nagkatinginan kami ni Jhon Rey nang mapanood namin 'yong post credit.
Nakanganga kaming pareho. Grabe, almost 3 hours 'yong movie pero hindi ko naramdaman. Bugbugan ba naman 60 to 70 percent. Talagang nakakabilib din 'yong mga stunt man and their fight choreography. My rating is a perfect 10 out of 10.

"I was fascinated that I forgot to talk to you," he remarked. "I apologize."

"I was too. It was so spectacle to watch. So outrageous, so beautiful, wala akong masabi. All the new six characters were great. Pero grabe talaga si Ip Man," sagot ko. Natawa siya.

"You mean, napanood mo na rin 'yong Ip Man?" he asked, unconvinced.

"Yeah, I did! Hindi naman ako palalabas ng bahay kaya umuubos lang ako ng movie, and my favorite genre is action. They made my blood rush. I wish I could fight like them, but I'm too weak."
He just laughed, looking amazed by my too-much information.

Lumabas na kami sa sinehan habang pinapapak ang snack na binili namin kanina.

"Do you think John Wick is dead?" tanong ko, but he just shrugged.

"Sana may chapter 5," he replied.

"Sana, kasi bitin," natatawa kong komento.

"Let's watch it together kapag nilabas na," he said, then winked at me.

Hindi ko maikubli ang ngiti sa aking mga labi. Ang swerte ko naman. Ang gwapo ng napangasawa ko. May mga tao pa sa paligid namin na hindi mapigilang tingnan siya. Mainggit kayo!

After watching at the cinema, we decided to eat together at the restaurant. Kumusta naman kaya 'yong mga pinamili namin sa sasakyan niya? Natawa na lang ako. Binilisan na lang naming dalawa na kumain. Nagulat nga ako kasi sinabi pala ni Jhon Rey sa mga service attendants na birthday ko, nahiya tuloy ako nang kantahan nila ako.

Gusto kong mainis kay Jhon Rey kasi naman hindi ako sanay sa ganoon, pero sinabayan ko na lang din kasi nag-effort siya para i-celebrate ang birthday ko kahit tapos na kahapon. It's just fun to feel when you get the sense that someone else is celebrating your birthday along with you.