Κεφάλαιο 34
Πρέπει να πω ότι πέρασαν 3 μέρες από τη μέρα που έγινε η ληστεία.Με τον Τζέραλντ τώρα πια μιλάμε.Λέμε καμία καλημέρα,τον ρωτάω πως είναι και του λέω και καληνύχτα.Μόνο αυτά.Το θέμα είναι άλλο.Ότι δε μιλάω με την αδερφή μου.Ναι.Καλά διαβάσατε.Δε μιλάω με την αδερφή μου.
Εδώ και 3 μέρες το μόνο που λέμε είναι καλημέρα και καληνύχτα.Καμία άλλη κουβέντα.Μόνο αυτά.Έχει θυμώσει μαζί μου.Δε μου χαμογελάει,δε με ρωτάει πως είμαι.Μόνο με τον Τζέραλντ μιλάει.Και μιλάνε κανονικά.Με μένα όμως όχι.
Πάντως,όταν ξύπνησα το πρωί,κατέβηκα κάτω και πήγα στην κουζίνα.Η Τζέσικα καθόταν και μαγείρευε.Την πλησίασα και προσπάθησα να της πιάσω την κουβέντα.Μάταια όμως.
《Καλημέρα αδερφούλα.Πως είσαι;》
Καμία κουβέντα από εκείνη.
《Σε παρακαλώ μίλησε μου.Πέρασαν 3 μέρες.Ξέχασε το σε παρακαλώ.Αφού άκουσες ότι ο Σάλιβαν δε πέθανε》
Και πάλι όμως δε μου μίλησε.Δε με κοίταξε καν.Εγώ όμως την κοίταζα με την ελπίδα ότι θα μου μιλήσει.Αλλά όχι.Δε με κοίταξε καν.Γι'αυτό και εγώ,πήρα στα χέρια μου μια εφημερίδα και κάθισα στον καναπέ.
Μετά από λίγο είδα τον Τζέραλντ να κατεβαίνει στην κουζίνα.Πήγε και κάθισε στο τραπέζι.Τότε,η αδερφή μου τον πλησίασε και του μίλησε για τον Σάλιβαν.Είναι πολύ στενοχωρημένος.Και εγώ μπορώ να πω ότι είμαι.Αλλά δε πρέπει να το καταλάβει ο Τζέραλντ.Γι'αυτό,θα προσπαθήσω να τον καθησυχάσω.Όπως και έγινε.
Σηκώθηκα πάνω και πήγα να κάτσω δίπλα του.Προσπάθησα να τον ηρεμήσω.Του είπα ότι είχα κάνει βλακεία.Γιατί όντως είχα κάνει βλακεία.Όμως,ο Τζέραλντ είναι ανένδοτος.Δε θέλει να αλλάξει τις σκέψεις του.Και από ό,τι μπορώ να καταλάβω,δε πρόκειται να αλλάξει η σκέψη του αν δε ξυπνήσει ο Σάλιβαν.Κάτι που ελπίζω να γίνει σύντομα.
Πάντως,όταν τελικά ο Τζέραλντ έφαγε πρωινό,σηκώθηκε πάνω και με πλησίασε για να μου πει ότι θέλει τα κλειδιά του αυτοκινήτου.Μου δημιουργήθηκε απορία.Τι τα θέλει τα κλειδιά;Μπορώ να πω ότι τελικά απάντησε.Θέλει να πάει στην πόλη να ξεχαστεί.Θα τον αφήσω.Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.Θα τον αφήσω να φύγει,μπας και μου μιλήσει καμία φορά η αδερφή μου.Πρέπει να πω ότι νιώθω ότι θα μου μιλήσει.Επιτέλους.
Όταν τελικά ο Τζέραλντ έφυγε από το σπίτι,πήγα και κάθισα στην κουζίνα.Η αδερφή μου φαινόταν πολύ ανήσυχη.Έτρεμε ολόκληρη.Χτύπησε το χέρι της στο τραπέζι και τότε μου είπε:
《Έπρεπε να το κάνεις αυτό;》
《Ποιο πράγμα;》
《Ποιο πράγμα;Ποιό πράγμα;Το ρωτάς;Έπρεπε να πυροβολήσεις τον Σάλιβαν;》,μου φώναξε.
《Δεν είχα άλλη επιλογή εκείνη την ώρα》
《Τι λες;Τι δεν είχες άλλη επιλογή;》
《Τι έπρεπε να κάνω;Να τον αφήσω να μας κυνηγά;Μήπως ξέρεις τι έπρεπε να κάνουμε;》
《Λάρρυ,άσε τα σχόλια.Μιλάω σοβαρά.Έκανες πολύ μεγάλο λάθος》
《Συγγνώμη ρε Τζέσικα.Μήπως έπρεπε να σε πάρω τηλέφωνο να μου πεις τι κάνω;》
《Μη με κοροϊδεύεις》
Αναστέναξε.Κάθισε δίπλα μου και συνέχισε λέγοντας:
《Λάρρυ,δεν αντέχω άλλο》
《Τι δεν αντέχεις άλλο;》
《Αυτή τη ζωή!Δεν αντέχω άλλο Λάρρυ.Δε μπορώ άλλο να κάθομαι εδώ πέρα》,μου είπε αναστενάζοντας και συνέχισε λέγοντας:
《Και ξέρεις κάτι;Μου λείπει ο παλιός Λάρρυ.Μου λείπει εκείνος ο ντροπαλός άνθρωπος.Εκείνος που δεν είχε στο μυαλό ηλίθιες ληστείες.Που είναι εκείνος ο Λάρρυ;》
Που είναι ο παλιός Λάρρυ;Νομίζω ήρθε η ώρα να απαντήσω.
《Ο παλιός Λάρρυ πέθανε!Πέθανε την ίδια ώρα μαζί με την Τερέζα!Ξέχνα τον πια Τζέσικα.Δεν υπάρχει πια ο παλιός Λάρρυ》
Με κοίταξε.Δεν ήξερε τι να πει.Αναστέναξε και τελικά μου είπε:
《Δε σε πιστεύω Λάρρυ》
《Πίστεψε το Τζέσικα》
《Ξέρεις κάτι;Όχι.Δεν έχει πεθάνει ο παλιός Λάρρυ.Το ξέρω.Ξέρω ότι πίσω από αυτό το διαβολικό μυαλό,πίσω από αυτές τις τρελές ιδέες υπάρχει...》
《Σταμάτα!Σταμάτα επιτέλους!》,της απάντησα ανυψώνοντας τον τόνο της φωνής μου.Εκείνη με κοίταξε,σηκώθηκε πάνω και,χτυπώντας το χέρι της στο τραπέζι,μου είπε:
《Να σταματήσω.Αφού αυτό θες,να σταματήσω》
Ξαφνικά,γύρισε το σώμα της και έφυγε τρέχοντας προς το πάνω όροφο.Εγώ άρχισα να φωνάζω το όνομα της μπας και γυρίσει πίσω αλλά μάταια.Τότε,συνειδητοποίησα τι έκανα.Έκανα ένα πολύ μεγάλο λάθος.Ξέσπασα πάνω της.Μα τι βλάκας που είμαι.Έκανα την αδερφή μου να κλάψει.Πρέπει να πάω πάνω στο δωμάτιο της να της μιλήσω.Να της ζητήσω συγγνώμη.Ελπίζω να τη δεχτεί.
Έτρεξα πάνω τρέχοντας.Όταν έφτασα έξω από την πόρτα,άρχισα να τη χτυπώ μπας και μου ανοίξει η Τζέσικα.Μάταια όμως.
《Τζέσικα.Τζέσικα.Άνοιξε μου σε παρακαλώ》,της φώναζα αλλά χωρίς αποτέλεσμα.Τότε,άνοιξα από μόνος μου την πόρτα και μπήκα μέσα.
《Τζέσικα.Σε παρακαλώ άκουσε με》
《Φύγε.Δε θέλω να σε βλέπω》
《Σε παρακαλώ πολύ》
《Φύγε.Μη σε βλέπω μπροστά μου》,μου είπε και σηκώθηκε πάνω,πέφτοντας πάνω μου και προσπαθώντας,ενώ έκλαιγε,να με βαρέσει.
《Φύγε.Φύγε από εδώ.Σου είπα φύγε》,μου έλεγε αλλά εγώ κατάφερα να τη ρίξω στην αγκαλιά μου,αφήνοντας την να κλάψει.
《Τζέσικα,σε παρακαλώ άκουσε με.Συγγνώμη》
《Γιατί μου ζητάς συγγνώμη;》
《Για όλα.Για τη ληστεία,για τη ζωή μας εδώ,για όλα.Ακόμα και για το ξέσπασμα.Χωρίς να το θέλω,ξέσπασα πάνω σου》
《Λάρρυ...》
《Άκουσε με σε παρακαλώ.Μη ξεχνάμε ότι ξεσπάω σε ανθρώπους χωρίς να το θέλω》
《Και τώρα ξέσπασες πάνω μου》
《Το ξέρω.Και ζητάω συγγνώμη γι'αυτό》
Αναστέναξε.
《Δε ξέρω αν πρέπει να τη δεχτώ》
《Και θα έχεις απόλυτο δίκιο αν δε τη δεχτείς.Αλλά άκουσε με.Όλο αυτό το κλίμα δε με βοηθά καθόλου.Οποιαδήποτε στιγμή μπορώ να ξεσπάσω στον καθένα.Ξέρω,έκανα λάθος με τη ληστεία.Αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι χρειάζομαι ψυχολογική υποστήριξη》
《Και ποιος θα σου την παρέχει αυτή;》
《Εσύ.Εσύ και ο Μπομπ.Ακόμα και ο Τζέραλντ》
《Και εγώ τι πρέπει να κάνω;》
《Να είσαι δίπλα μου όπως ήσουν πάντα.Να μου χαμογελάς.Να με στηρίζεις.Καταλαβαίνω ότι έκανα μεγάλο λάθος με τη ληστεία.Αλλά τώρα πια θα βοηθήσω τον Τζέραλντ.Κάτι που θέλω να κάνεις και εσύ》
《Δηλαδή;》
《Να τον βοηθάς.Να τον στηρίζεις όπως στηρίζεις εμένα.Μου το υπόσχεσαι;》
《Στο υπόσχομαι》
《Και κάτι τελευταίο.Θα με συγχωρέσεις;》
《Μόνο αν μου υποσχεθείς ότι δε θα κάνεις κάτι άλλο κακό》
Της χαμογέλασα.
《Στο υπόσχομαι》,της είπα και την είδα να σχηματίζει ένα πλατύ χαμόγελο.Επιτέλους κατάφερα να την κάνω να ηρεμήσει.Δεν άντεχα άλλο να τη βλέπω να με κοίτα θυμωμένη.Χαίρομαι όμως επίσης που κατάφερε να πει όσα ήθελε τόσο καιρό.
Πάντως,μετά από όλο αυτό,την άφησα να κάτσει στην κουζίνα να μαγειρέψει,ενώ εγώ καθόμουν στο σαλόνι.Για το υπόλοιπο της μέρας,αποφασίσαμε,να μη πούμε κάτι άλλο για να ξεχάσουμε τι συνέβη.Γι'αυτό,το βράδυ,πριν πέσω για ύπνο,πήγα και της είπα:
《Σε ευχαριστώ》
《Για ποιο πράγμα;》
《Που με συγχώρεσες》
《Λάρρυ,είσαι αδερφός μου.Δε μπορούσα να μη σε συγχωρήσω.Μετά από όλα όσα έχουμε περάσει μαζί.Πήγαινε να ξεκουραστείς.Θα μιλήσουμε το πρωί》
Αυτό έκανα τελικά.Πήγα για ύπνο.Αλλά δε ξέρω.Ένιωθα ότι όταν ξυπνήσω το πρωί,θα πρέπει να πάω να πω στην Τζέσικα καλημέρα,πριν πάει στην κουζίνα να φτιάξει πρωινό.Έτσι έγινε τελικά.
Όταν ξύπνησα,πήγα στο δωμάτιο της Τζέσικα για να της πω καλημέρα.Όταν μπήκα μέσα,για κάποιο λόγο,η Τζέσικα έλειπε.Πρέπει να πήγε κάτω φαντάστηκα.Έτσι,αποφάσισα να πάω στον Τζέραλντ για να του πω καλημέρα.
Πήγα στο δωμάτιο του και μπήκα μέσα,λέγοντας:
《Καλημέρα Τζερ...》
Αντίκρισα ένα αναπάντεχο θέαμα.Τον Τζέραλντ και την αδερφή μου ξαπλωμένους στο κρεβάτι του Τζέραλντ.Αμέσως κατάλαβα τι συνέβη χθες το βράδυ.Και μπορώ να πω ότι χάρηκα πολύ.Γι'αυτό,βγήκα έξω χωρίς να με καταλάβουν και πήγα κάτω.Μετά από λίγο ήρθε και ο Τζέραλντ,όπου φρόντισα να του πω ότι τον είδα αγκαλιά με την αδερφή μου.Όταν τελικά ήρθε και η Τζέσικα,τους είπα πόσο πολύ χαίρομαι που κοιμήθηκαν μαζί.Γιατί όντως,χαίρομαι πάρα πολύ.
Μετά από λίγο,ο Τζέραλντ βγήκε στην αυλή ενώ εγώ είχα είχα μια ωραία συζήτηση με την αδερφή μου:
《Πώς νιώθεις που κοιμηθήκατε μαζί;》
《Λάρρυ,μετά από πολύ καιρό νιώθω ευτυχισμένη.Ο Τζέραλντ μου άλλαξε τη διάθεση》
《Να ξέρεις είμαι πολύ χαρούμενος για σένα.Σου αξίζουν τα καλύτερα》
Δεν είπα ψέματα.Της αξίζουν τα καλύτερα.Αυτό θέλω από εκείνη.Να είναι πάντα ευτυχισμένη.Και από ό,τι μπορώ να καταλάβω,βρήκε επιτέλους αυτό που έψαχνε.Το βρήκε στα μάτια του Τζέραλντ.Και μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος γι'αυτό.Πολύ χαρούμενος.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top