Και επιτέλους ήρθε Παρασκευή.Και τι σημαίνει αυτό;Ότι σήμερα είναι η δεξίωση!Και είμαι πολύ αγχωμένος.Αλλά το ξέρω.Όλα θα πάνε καλά.Ήρθε η ώρα να δείξω στους παρευρισκόμενους το λόγο που το εστιατόριο μου είναι το καλύτερο στην πόλη.

Το μεσημέρι πέρασε και εγώ ήμουν στο δωμάτιο για να ετοιμαστώ.Αφού έκανα ένα γρήγορο ντους,ντύθηκα και κατέβηκα κάτω για να περιμένω την Τζέσικα.Τελικά,μετά από δύο λεπτά,την είδα να κατεβαίνει τα σκαλιά.Μπορώ να πω ξανά ότι το φόρεμα της πήγαινε.Ίσιωσε και το μαλλί και ήταν έτοιμη να τη συνοδέψω στη δεξίωση.
《Πάμε;》,τη ρώτησα.
《Φύγαμε》

Βγήκαμε από το σπίτι και μπήκαμε στο αμάξι για να πάμε στο 'Harold Pratt House'.Ελπίζω οι συμβουλές του Μπομπ να πιάσουν τόπο.Το νιώθω ότι θα τα καταφέρουμε.Ο κολλητός μου ξέρει τι πρέπει να κάνουμε στη δεξίωση.Το ξέρω καλά.Όπως επίσης το ξέρει και η αδερφή μου ότι ο Μπομπ μας έδωσε τις καλύτερες συμβουλές.Κάτι που φρόντισε η ίδια να μου πει.
《Νιώθω ότι αν ακολουθήσουμε τις συμβουλές του Μπομπ,θα αφήσουμε τις καλύτερες εντυπώσεις》
《Τζέσικα,μην ανησυχείς.Θα είμαστε ο εαυτός μας.Και θα δεις στο τέλος ότι θα έχουμε κλέψει τις εντυπώσεις》

Να πω την αλήθεια,δε ξέρω πόσο εύκολο θα είναι να είμαστε ο εαυτός μας εκείνη την ώρα.Αλλά και πάλι,νομίζω πως πρέπει να ακολουθήσω μια διαφορετική συμβουλή.Μια συμβουλή του πατέρα μου.Να μη σκέφτομαι καν τι θα πρέπει να κάνω στο μέλλον,αν δεν έχω ξεμπλέξει με το παρόν πρώτα.Αυτό θα κάνω και τώρα.

Και να που φτάσαμε επιτέλους στο 'Harold Pratt House'.Άφησα το αμάξι στο επόμενο στενό και κατέβηκα,για να κατευθυνθώ προς το κτίριο.Η Τζέσικα ερχόταν από πίσω μου.Ξαφνικά,την είδα να με πλησιάζει κάπως λαχανιασμένη.
《Τι έπαθες καλέ;》,τη ρώτησα.
《Τι έπαθα;Σηκώθηκες και έφυγες και εγώ άρχισα να τρέχω μπας και σε προλάβω》
《Μη το ξανακάνεις αυτό.Έλα,πάμε μέσα τώρα》

Προχωρήσαμε λίγο ακόμα και τελικά φτάσαμε έξω από την πόρτα,όπου εκεί καθόταν ένας κύριος.Στο χέρι του κρατούσε ένα μαύρο ντοσιέ.Πριν μπούμε μέσα στο κτίριο,μας σταμάτησε και μας είπε:
《Καλησπέρα σας.Καλωσορίσατε.Τα ονόματα σας;》
《Ντάρετ》,απάντησα εγώ ενώ η Τζέσικα απάντησε:
《Λάρρυ και Τζέσικα Ντάρετ》
《Μισό λεπτό...ε...ναι!Καλά να περάσετε》
《Σας ευχαριστούμε》,του είπα και προχωρήσαμε μέσα.Μπορώ να πω ότι μιλάμε για ένα πολυτελές κτίριο.Εξαιρετική ετοιμασία μέχρι στιγμής,ενώ η μουσική που ακουγόταν σε ολο το κτίριο ταίριαζε στην περίπτωση.Τζαζ μουσική.Και πρέπει να ξέρω και ποιο τραγούδι είναι.Αλλά δεν είμαι σίγουρος.

Το κτίριο μπορώ να πω ότι είχε πολλές αίθουσες.Και πολλούς ανθρώπους.Μέχρι στιγμής δε μίλησα σε κανέναν.Το μόνο που έκανα είναι να φάω λίγο χαβιάρι που μας σέρβιραν.Η Τζέσικα μπορώ να πω ότι είχε μπει για τα καλά στο κλίμα.Ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες του Μπομπ.Το περπάτημα ήταν όπως πρέπει να είναι.Και η ομιλία της μπορώ να πω ήταν σωστή,μιας και κάποια στιγμή πέρασαν από δίπλα μας ένα ζευγάρι,και η Τζέσικα βρήκε την ευκαιρία να μου πει:
《Αδερφέ,εξακολουθώ να θεωρώ αλάνθαστη την επιλογή μας να επεκταθούμε και στην Ευρώπη》

Ακούστηκε πολύ επίσημο.Παρόλο που δεν ήταν αλήθεια.Αλλά,κατάλαβε κανείς ότι η αδερφή μου είπε ψέματα;Κανείς.Καλύτερα να πω την αλήθεια.Γιατί μετά θα έπρεπε να πω σε ποια χώρα επεκτάθηκε το εστιατόριο.Έτσι κι αλλιώς,η δεξίωση αφορά ευρωπαϊκά εστιατόρια.Όλοι οι καλεσμένοι μπορώ να πω ότι είναι Ευρωπαίοι.Έτσι φαίνεται.

Όπως καθόμασταν και ήπιαμε και ένα ποτήρι σαμπάνια,βλέπω την αδερφή μου να με σκουντάει και τελικά να μου λεει:
《Κοίτα ποιος έρχεται》

Γυρίζω το σώμα μου και βλέπω τον David να πλησιάζει,παρέα με άλλον έναν κύριο.Νιώθω ότι κάπου τον έχω ξαναδεί αυτόν.Θα φροντίσω να μάθω ποιος είναι.
《Πόσο χαίρομαι που σας βλέπω εδώ πέρα》,ήταν η πρώτη κουβέντα του David,με την αδερφή μου να απαντά:
《Εμείς ό,τι λέμε,το κάνουμε》
《Είπαμε ότι θα έρθουμε και ήρθαμε》
《Χαίρομαι,χαίρομαι》,μας είπε και εν τέλει γύρισε προς τον άλλον άνδρα και μας είπε:
《Κύριε και κυρία Ντάρετ,να σας συστήσω τον κύριο Γουντ.Τζον Γουντ.Τον πρόεδρο της εταιρίας κινητών τηλεφώνων 'Blackburn'》

Blackburn;Νομίζω την ξέρω την εταιρία.Πρέπει να είναι από τις καλύτερες εταιρίες κινητής τηλεφωνίας.Έτσι έχω ακούσει.Και έτσι πρέπει να είναι.Δε ξέρω.Έτσι κι αλλιώς,κάτσε να δω τι άλλο έχει να μας πει ο David.
《Με τον Τζον είμαστε χρόνια φίλοι και σήμερα είναι ένας από τους επίτιμους καλεσμένους μου》
《Παρόλο που δεν είμαι ιδιοκτήτης εστιατορίου,είμαι και εγώ ένας μεγάλος επιχειρηματίας》
《Χαρήκαμε για τη γνωριμία κύριε Γουντ》,είδα την αδερφή μου να απαντά και εν τέλη τον Τζον να μας λέει:
《Δε μου λέτε.Θα σας ενδιέφερε αν παίζατε μια σκηνή από ένα θεατρικό με μια φίλη μου ηθοποιό;》

Αυτό μπορώ να πω ότι δε το περίμενα.Πρώτη φορά μου κάνουν τέτοια πρόταση.Και δε ξέρω καν για ποια ηθοποιό μιλάμε.Αλλά και πάλι,η αδερφή μου πρόλαβε να ρωτήσει.
《Συγγνώμη,για ποια ηθοποιό μιλάμε;》
《Δε την ξέρετε.Είναι μια ανερχόμενη ηθοποιός.Λοιπόν,θέλετε να συμμετέχετε;》

Δεν ήξερα τι να πω.Έπρεπε να πω ναι;Δε ξέρω.Να πω την αλήθεια,η αδερφή μου με πρόλαβε και απάντησε εκείνη για εμένα.
《Βεβαίως να έρθουμε.Πείτε που θέλετε να έρθουμε;》
《Ελάτε μεθαύριο στο Metropolitan Theater.Μπείτε στα παρασκήνια και βρείτε την Lidia McName.Πείτε της ότι σας έστειλα εγώ》
《Έγινε.Θα τα πούμε τότε》,είπα και είδα τον Τζον να χαιρετά τον David και να φεύγει από το σημείο.Τότε,ο David γύρισε και μας πρότεινε να πάμε στην αίθουσα με την τραπεζαρία,για να κάτσουμε με τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες και να φάμε ή και να πιούμε και τίποτα.Εμείς φυσικά συμφωνήσαμε και απομακρυνθήκαμε από το σημείο για να κατευθύνουμε προς την αίθουσα.Μέχρι τότε,βρήκα την ευκαιρία να ρωτήσω την αδερφή μου πως και αποφάσισε να πει ναι χωρίς να με ρωτήσει πρώτα.
《Χωρίς να με ρωτήσεις,πας και λες ναι;》
《Γιατί όχι ρε αδερφέ;Πλάκα θα χει.Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και σαν διαφήμιση στο εστιατόριο》
《Πλάκα κάνεις》
《Καθόλου》

Δε πρόλαβα να πω κάτι άλλο γιατί φτάσαμε στην αίθουσα.Μπήκαμε μέσα και είδαμε έναν σερβιτόρο να μας πλησιάζει και να μας ρωτά τα ονόματα μας.Τότε εκείνος,αφού του είπαμε τα ονόματα μας,μας οδήγησε σε ένα τραπέζι,όπου ήδη υπήρχε ένα ζευγάρι.Κάτσαμε στις καρέκλες και τότε είδαμε τον David με τον Τζον να κάθονται σε ένα τραπέζι,ενώ μπροστά τους υπήρχαν δύο μικρόφωνα.

Αφού μαζεύτηκε κι άλλος κόσμος στην αίθουσα,ο David άνοιξε το μικρόφωνο του και ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας της εταιρίας Blackburn με το εστιατόριο του.Κάτι που εμένα προσωπικά δε με ένοιαξε καθόλου.Μετά από αυτό,σηκώθηκαν πάνω και έδωσαν τα χέρια τους.Κάτι που επίσης δε με ένοιαξε.Κάτι που κατάλαβε η Τζέσικα.
《Λάρρυ,ξέρω ότι δε σε νοιάζει,αλλά τουλάχιστον προσπάθησε να δείχνεις ότι το ευχαριστιέσαι》
《Προσπαθώ.Προσπαθώ》

Τότε ήταν που μας σέρβιραν φαγητό.Ψητά στρείδια.Να πω την αλήθεια,μου άρεσε σαν φαγητό.Αλλά το καλύτερο έμεινε για το τέλος.Μας σέρβιραν κρασί.Κρασί ευρωπαϊκής προελεύσεως.Να πω την αλήθεια εμένα μου αρέσει γενικά το κρασί.Η Τζέσικα πάλι δεν είναι μεγάλη θαυμάστρια του κρασιού.Γι'αυτό,προσπάθησα να την πείσω να πιει λίγο.
《Πιες λίγο.Δε κάνει κακό》
《Αφού δε πίνω σου λέω》
《Πιες λίγο και μη ξαναπιεις》

Αφού κατάφερα να την πείσω,και αφού ήπιε λίγο,μπορώ να πω ότι της άρεσε.Και ζήτησε να πιει κι άλλο.
《Θέλω να πιω κι άλλο κρασί》
《Να σου βάλω τότε》

Και αφού ήπιε εκείνη,ήπια και εγώ.Και ήπιαμε κι άλλο.Κι άλλο.Και ήπιαμε και ακόμα πιο πολύ.Και δε ξέρω,αλλά νιώθω μια περίεργη ζαλάδα.Αλλά μαζί με τη ζαλάδα,νιώθω ότι θέλω να γελάσω.Και άρχισα να γελάω.Και άρχισε να γελά και η Τζέσικα.Και δε ξέρω,αλλά μου φαίνονται όλα αστεία ξαφνικά.
《Ρε αδερφούλα,γιατί γελάμε τόσο;》,της είπα γελώντας.
《Τι να σου πω.Εγώ πάντως γελάω》,μου απάντησε και εκείνη γελώντας.Και γελούσαμε πολύ.Παρά πολύ.Και συνεχίζαμε να πίνουμε.Και καθόμασταν και λέγαμε στο ζευγάρι,που καθόμασταν μαζί στο ίδιο τραπέζι,διάφορες ιστορίες,με αποτέλεσμα να γελάσουν και εκείνοι μαζί με εμάς.
《Και τότε ήρθε ο Λάρρυ και είπε στο μάγειρα ότι δε θα τον προσλάβει》,είπε κάποια στιγμή η Τζέσικα και συνεχίσαμε να γελάμε όλοι μαζί.

Και μιας και γελούσαμε,και πίναμε,και ζαλιζόμουν κι όλας,μπορώ να πω ότι δε καταλάβαινα αν κάποιος ερχόταν και μας άφηνε κανένα ποτήρι,ή μας έπαιρνε κάνα πιάτο ή δε ξέρω εγώ τι άλλο.Μπορώ να πω ότι κάποια στιγμή κάποιος ήρθε και άφησε στο τραπέζι δύο χαρτιά,ζητώντας από μένα και από την Τζέσικα να τα υπογράψουμε.Και οι δύο,που δε ξέραμε καν τι γινόταν,τα υπογράψαμε,χωρίς να ξέρουμε καν τι έγραφαν.

Κάποια στιγμή,αποφασίσαμε με την Τζέσικα να σηκωθούμε να φύγουμε.Σηκωθήκαμε από τις καρέκλες και αρχίσαμε να περπατάμε.Βασικά,να παραπάταμε.Πήγαμε να πέσουμε δύο φορές κάτω.Συνεχίζαμε να γελάμε κι όλας.
《Ρε αδερφέ》,μου είπε η Τζέσικα γελώντας,《πως θα γυρίσουμε σπίτι;》
《Πάμε πρώτα στην είσοδο και βλέπουμε》,της απάντησα και εγώ όσο μπορούσα,γιατί δε μπορούσα να σταματήσω να γελάω.

Όταν βγήκαμε έξω,εγώ,ακόμα ζαλισμένος,πήρα στα χέρια μου το κινητό μου και γύρισα και είπα στην αδερφή μου:
《Ο Μπομπ τι να κάνει άραγε;》
《Δουλεύει》,μου απάντησε και συνεχίσαμε να γελάμε.

Εγώ πάντως συνέχισα να κρατώ το κινητό στο χέρι μου.Και κάποιον πρέπει να πήρα τηλέφωνο...