Εδώ και περίπου δύο λεπτά κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου,χωρίς να λέω τίποτα,κοιτώντας το ταβάνι και έχοντας σχηματίσει ένα πλατύ χαμόγελο.Η αδερφή μου νιώθει ότι κάτι έχω πάθει.Αλλά όχι.Δεν έπαθα τίποτα.Είμαι έτσι γιατί ξέρω σε ποιον θα πω να μας διδάξει πως να συμπεριφερόμαστε εκείνη την ώρα στη δεξίωση.Και αυτός είναι...
《Λάρρυ!》,άκουσα την αδερφή μου να φωνάζει.Βασικά,πρέπει να φωνάζει εδώ και ώρα.
《Δεν ακούς που σου μιλάω;》
《Ακούω,ακούω》
《Το βλέπω》,ειρωνεύτηκε,《Τι σκέφτεσαι τόση ώρα;》

Γέλασα.
《Βρήκα το κατάλληλο άτομο που θα μας διδάξει τι να κάνουμε εκείνη την ώρα στη δεξίωση》
《Για πες.Ποιον σκέφτηκες;》
《Τον Μπομπ!》

Σε αυτό το σημείο μπορώ να πω ότι η αδερφή μου δε περίμενε να προτείνω τον Μπομπ.Να πω την αλήθεια,ποιος θα περίμενε να ακούσει το όνομα του Μπομπ;Κανείς.Αλλά τουλάχιστον,ας εξηγήσω στην αδερφή μου γιατί πρότεινα τον κολλητό μου.
《Συγγνώμη ρε αδερφέ,ο Μπομπ τι ξέρει από δεξιώσεις;》

Έγειρα την καρέκλα προς τα πίσω και αφού χαμογέλασα,έγειρα ξανά μπροστά και τότε είπα στην αδερφή μου:
《Να σου θυμίσω ότι πριν λίγα χρόνια ο Μπομπ παρευρέθη σε μια δεξίωση.Και αν θυμάσαι,για πολύ καιρό μας μίλαγε για τη δεξίωση και για το ποσό ωραία πέρασε》
《Και θα βάλουμε τον Μπομπ να μας διδάξει τι να κάνουμε εκείνη την ώρα;》
《Έχεις κάποιον καλύτερο στο μυαλό;》
《Η αλήθεια είναι πως όχι...》

Ωραία λοιπόν.Αφού η αδερφή μου δεν έχει άλλο άτομο να μου προτείνει,τότε θα πούμε στον Μπομπ να μας βοηθήσει.Και να μη ξεχνάμε κάτι.Ό,τι χρειαστεί είναι δίπλα μου.Να που ήρθε η ώρα που χρειάζομαι βοήθεια.
《Τότε αδερφούλα》,είπα ξανά στην Τζέσικα,《θα πάρω τηλέφωνο τον Μπομπ και θα του ζητήσω βοήθεια》.Αυτό έκανα τελικά.Πήρα τηλέφωνο τον Μπομπ και του ζήτησα βοήθεια.Το θέμα είναι ότι την ώρα που τον πήρα τηλέφωνο,ήταν ήδη στο βιβλιοπωλείο.Όμως,μπορώ να πω ότι είχαμε μια ωραία συζήτηση.
《Αυτή τη στιγμή δε μπορώ ξέρεις.Δε μπορώ να αφήσω το βιβλιοπωλείο》
《Μπομπ,ούτε εμείς μπορούμε τώρα ξέρεις》
《Πάντως,αν θέλετε,μπορώ να σας στείλω ταχυδρομικώς κάποιο βιβλίο μήπως σας βοηθήσει》

Γέλασα.
《Μπομπ,αν είναι έτσι,να στείλεις ταχυδρομικώς τον εαυτό σου.Έτσι κι αλλιώς,θα πάρει μέρες να έρθει με ταχυδρομείο》
《Ελάτε τότε το βράδυ σπίτι》
《Αυτό θα κάναμε έτσι κι αλλιώς》,του είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.Σηκώθηκα πάνω και πλησίασα την αδερφή μου για να της πω ότι το βράδυ θα πάμε στον Μπομπ.
《Κατάλαβες αδερφούλα;》

Γέλασε.
《Ελπίζω να είχες δίκιο που διάλεξες τον Μπομπ για να μας βοηθήσει》
《Θα το δεις και μόνη σου αδερφούλα ότι είχα δίκιο》

Και τελικά,το βράδυ,φύγαμε από το εστιατόριο και πήγαμε στο σπίτι του Μπομπ.Όταν φτάσαμε,άφησα την αδερφή να πλησιάσει πρώτη την πόρτα και μετά να πάω εγώ.Όταν μπήκαμε μέσα στο σπίτι,ο Μπομπ ήταν έτοιμος να μας μιλήσει για τη δεξίωση που είχε πάει,και φυσικά για το τι πρέπει να κάνουμε στη δική μας περίπτωση.Δε μας είπε ούτε να κάτσουμε κάτω,ούτε προσφέρθηκε να μας φέρει ένα ποτήρι νερό.
《Έτοιμοι λοιπόν;》,μας ρώτησε κάποια στιγμή.
《Για ποιο πράγμα;》
《Για να σας διδάξω τι πρέπει να κάνετε εκείνη την ώρα στη δεξίωση》
《Έτοιμοι》,είδα την Τζέσικα να απαντά.

Ο Μπομπ ξεκίνησε να μας διηγείται τη δική του εμπειρία με τη δεξίωση που είχε παρευρεθεί πριν λίγα χρόνια,όταν ένας φίλος του πατέρα του,γνωστός επιχειρηματίας,τον είχε καλέσει στο ίδιο κτίριο που είμαστε και εμείς καλεσμένοι.Μας εξήγησε πως θα πρέπει να περπατάμε,πως να μιλάμε,τα πάντα μας εξήγησε.
《Θα πρέπει να συμπεριφέρεστε λες και είστε βασιλιάδες》
《Βασιλιάδες;Δηλαδή να προχωράμε και να κουνάμε το χέρι μας;》
《Όχι ρε Τζέσικα.Δε λέω αυτό.Δε πρέπει να περπατάτε λες και είστε στο εστιατόριο.Και φυσικά,θα μιλάτε στον πληθυντικό》

Θα πρέπει να μιλάμε στον πληθυντικό.Τον Μπομπ περίμενα για να μου το πει;Πάντως,δε μπορώ να πω,ο Μπομπ μας έδωσε πολύ ωραίες συμβουλές.Και τελικά,ήρθε η ώρα να μας μιλήσει για ένα συγκεκριμένο θέμα.Το ντύσιμο.
《Είστε έτοιμοι να σας μιλήσω για το ζήτημα του ντυσίματος;》

Γέλασα.
《Για πες μας λοιπόν τι έχεις να μας προτείνεις》
《Καλά λέει ο Λάρρυ.Τι έχεις να μας πεις;》
《Λοιπόν...》,μας λέει,《όπως καταλαβαίνετε,δε θα χρειαστείτε πουκάμισα ή κάτι παρόμοιο》
《Και τι θα χρειαστούμε κολλητέ;》
《Λοιπόν...》,είπε δείχνοντας εμένα,《εσύ Λάρρυ θα φορέσεις ένα ωραίο κουστούμι,ένα μακρύ παντελόνι και λουστρίνια》

Ωραία επιλογή μπορώ να πω αλλά μου ήρθε να αστειευτώ με αυτό που είπε ο Μπομπ.Και μπορώ να πω ότι δε κρατήθηκα.
《Μήπως να φορέσω και ένα μεγάλο μαύρο καπέλο;》
《Λάρρυ.Μην αστειεύεσαι》

Μπορεί η Τζέσικα να μη γέλασε με το αστείο μου,αλλά ο Μπομπ μπορώ να πω ότι μου έδωσε μια απάντηση που δε την περίμενα:
《Δεν είναι κακή ιδέα》
《Μπομπ,τι λες;Δε νομίζω ότι θα ταιριάζει το καπέλο στην προκειμένη περίπτωση》
《Τέλος πάντων.Για την αδερφή μου τι έχεις να προτείνεις;》
《Α,ναι》,απάντησε και κοίταξε την Τζέσικα,《Εσύ Τζέσικα δε χρειάζεται να φορέσεις κουστούμι》
《Και τι θα πρέπει να φορέσω;》
《Ενα μακρύ φόρεμα.Θα φτιάξεις και το μαλλί και θα είσαι κούκλα》

Δε μπορώ να πω.Ο Μπομπ είχε δίκιο για την επιλογή του φορέματος.Στην περίπτωση της δεξίωσης ταιριάζει ένα μακρύ φόρεμα.Και η Τζέσικα μπορώ να πω ότι συμφώνησε.Όμως,είχε και μια απορία που φρόντισε να εκφράσει.
《Και συγγνώμη,που θα βρω εγώ φόρεμα;》
《Γιατί ρε αδερφούλα δεν έχεις;》
《Όχι δεν έχω》
《Πηγαίνετε τότε αύριο μεθαύριο να αγοράσετε ένα φόρεμα.Και εσύ Λάρρυ,αν θες,πάρε και ένα κουστούμι》
《Λες και δεν έχω》
《Πάρε να έχεις άλλο ένα.Ποτέ δε ξερεις που θα σου χρειαστεί》

Εντάξει.Μπορώ να πω ότι ο Μπομπ είχε δίκιο για το κουστούμι.Και γενικά έδωσε πολύ καλές συμβουλές.Γι'αυτό,μόλις τελείωσε όλο αυτό το μάθημα,ας το πούμε μάθημα,λες και είμαι ξανά στο σχολείο,φύγαμε από το σπίτι του Μπομπ και γυρίσαμε στο δικό μας σπίτι.Και μιας και είπα σχολείο,θυμήθηκα ότι δεν είμαι πια 18 χρονών.Είμαι 40 χρονών.Αλλά γιατί να τα θυμάμαι αυτά τώρα;Ας πέσω για ύπνο,μπας και ξυπνήσω το πρωί να πάω με την Τζέσικα για ψώνια.Είπα μήπως.