《Ποιος είπες ότι είσαι;》

Το ξέρω αυτό το όνομα.Το ξέρω πολύ καλά.Και η αδερφή μου το ξέρει πολύ καλά αυτό το όνομα.
《David Bozs.Πες μου ότι δε ξερεις ποιος είμαι;》

Γέλασα.
《Φυσικά και ξέρω ποιος είσαι.Γιατί μας κάλεσες;Για να μας πεις ότι είμαστε το καλύτερο εστιατόριο στην πόλη;》

Αυτό το ύφος νομίζω ταιριάζει απολύτως στην περίπτωση.Μας πήρε τηλέφωνο ο μεγάλος μας ανταγωνιστής για να μας πει τι;Τι μας θέλει ξαφνικά;Τι κάθομαι και ρωτάω.Αφού δεν άκουσα ακόμα τι θέλει να μας πει.
《Δεν είναι ώρα για τέτοια αγαπημένε ανταγωνιστή.Σου έχω μια πρόταση να σου κάνω》

Έχει μια πρόταση να μου κάνει.Δε ξέρω τι να πω.Αλλά ας ακούσω τι θέλει να μου πει.Και αν είναι να αρνηθώ,θα αρνηθώ στο τέλος.Αλλά ας ακούσω πρώτα.
《Δηλαδή;》
《Πέρνα από το γραφείο μου στο εστιατόριο.Θα σε περιμένω μέχρι το απόγευμα για να σου κάνω μια πρόταση》

Για μισό λεπτό.Τι λέει;Τι με θέλει;Τι πρόταση;Δε ξέρω τι να πω.Νομίζω το πιο σωστό είναι να πάω στο εστιατόριο να δω τι με θέλει.Και δε θα πάω μόνος μου.
《Έγινε.Θα έρθω μαζί με την αδερφή μου,που έχουμε μαζί το εστιατόριο》
《Θα σας περιμένω》

Έκλεισα το τηλέφωνο και αμέσως κοίταξα την αδερφή μου που περίμενε να μάθει ποιος ήταν στο τηλέφωνο.Την έβλεπα που είχε σχηματισμένο στο πρόσωπο της την αγωνία.
《Ποιος ήταν στο τηλέφωνο;》,με ρώτησε τελικά.Και εγώ της εξήγησα ποιος ήταν.Και μπορώ να πω ότι δε της άρεσε πολύ η ιδέα να πάμε στο εστιατόριο του.
《Λάρρυ,τι λες;Είσαι σοβαρός;Τι θα κάνουμε εκεί;》
《Όπως σου είπα θέλει να μας κάνει μια πρόταση.Γι'αυτό,ας πάμε να δούμε τι θα μας πει》

Αναστέναξε.
《Αδερφέ,δε ξέρω αν είναι καλή ιδέα》
《Πίστεψε με,είναι καλή ιδέα.Έλα πάμε να δούμε τι μας θέλει》

Αφού τελικά κατάφερα να την πείσω,δηλαδή αφού αντιμετώπισα το πείσμα της,σηκωθήκαμε και φύγαμε από το εστιατόριο για να πάμε στον David.Και μιας και είπα πείσμα,πρέπει να πω ότι η Τζέσικα έμοιασε στη μητέρα μου σε αυτόν τον τομέα.Θυμάμαι που ο πατέρας μου ποτέ δε κατάφερε να αντιμετωπίσει το πείσμα της μητέρας μου.Τουλάχιστον,κατάφερα να αντιμετωπίσω εγώ της αδερφής μου.Κάτι είναι και αυτό.

Μπήκαμε στο αμάξι και φύγαμε για να πάμε στο εστιατόριο του David.Μπορώ να πω ότι δεν ήταν πολύ μακριά από το δικό μας εστιατόριο.Και μπορώ να πω ότι εμείς είχαμε καλύτερη θέα.Το δικό μας εστιατόριο είχε θέα την Times Square,ενώ το 'The Delicatessen Restaurant',το εστιατόριο του David,είχε θέα το Chrysler Building.Εντάξει,δε μπορώ να πω,ωραίο κτίριο και ωραία γειτονιά,αλλά δε συγκρίνεται με τη Times Square.Τι;Συγκρίνεται;

Ένιωθα πάντως ότι αφού κατάφερα να πείσω την Τζέσικα να πάμε,θα ήταν χαρούμενη.Αλλά όχι.Ήταν σκεπτική.Και αφού η απόσταση ήταν μικρή,και αφού μας πήρε περίπου έξι λεπτά να φτάσουμε,βρήκα την ευκαιρία να την ρωτήσω τι σκεφτόταν.
《Τι σκέφτεσαι;》
《Αδερφέ,δε πιστεύω να μας πει τίποτα που το εστιατόριο του είναι πιο παλιό και έχει περισσότερα βραβεία από εμάς;》

Γέλασα.
《Αδερφούλα,σκέψου αυτό που θα σου πω.Μπορεί το εστιατόριο του να είναι πιο παλιό,όμως εμείς καταφέραμε να πάρουμε σε λίγα χρόνια όσα βραβεία πήρε όσα χρόνια λειτουργεί.Μη σε νοιάζει αυτό.Θα πάμε εκεί και θα δούμε τι θα μας πει》

Δε μπορώ να καταλάβω γιατί αγχώνεται τόσο η αδερφή μου.Εντάξει,μπορώ να πω ότι και εγώ κάποτε αγχωνόμουν έτσι αλλά έμαθα να το χειρίζομαι.Παρόλο που είδα την Τερέζα ξανά στον ύπνο μου και παραλίγο να μη κοιμηθώ τη νύχτα.Αλλά δεν έχει σημασία,μιας και επιτέλους φτάσαμε στο εστιατόριο.Μπορώ να πω ότι είναι μεγάλο εστιατόριο.Κατεβήκαμε από το αμάξι και έκανα νόημα στην Τζέσικα να μπει μέσα στο εστιατόριο πρώτη.Μπήκαμε μέσα τελικά και πλησίασα έναν σερβιτόρο που από ότι μπορώ να καταλάβω,μόλις είχε πιάσει δουλειά.
《Συγγνώμη》,ήταν η πρώτη του κουβέντα,《είμαστε κλειστά ακόμα》
《Το ξέρουμε》,απάντησε η αδερφή μου και συμπλήρωσε,《θα θέλαμε να δούμε το αφεντικό σου.Μας περιμένει στο γραφείο του》
《Κατάλαβα.Ελάτε από εδώ.Θα σας οδηγήσω εγώ στο γραφείο του》

Ευγενικός σερβιτόρος.Μας οδήγησε τελικά στο γραφείο του David,περνώντας και από την κουζίνα.Είδα και έναν από τους μάγειρες που μου φάνηκε κάπως γνωστός.Αλλά μάλλον κάνω λάθος.

Μα να.Φτάσαμε έξω από το γραφείο του David.Ο σερβιτόρος μας άφησε και έφυγε και εγω γύρισα και είπα στην αδερφή μου:
《Εδώ είμαστε.Είσαι έτοιμη να μπούμε μέσα;》
《Άμα είσαι εσύ έτοιμος είμαι και εγώ αδερφέ》

Της χαμογέλασα.
《Τότε,ας χτυπήσουμε την πόρτα》,της είπα και την άφησα να χτυπήσει εκείνη την πόρτα.Τότε ήταν που άκουσα μια φωνή να μας λέει να μπούμε μέσα.Μπήκαμε μέσα στο γραφείο και κατευθυνθήκαμε στο γραφείο του David.Σε αυτό το σημείο μπορώ να πω ότι συνειδητοποίησα κάτι.Ότι εγώ και η Τζέσικα πρέπει να είμαστε οι μικρότεροι ηλικιακά ιδιοκτήτες εστιατορίου.Γιατί το λέω αυτό;Γιατί ο David πρέπει να είναι σίγουρα πάνω από εξήντα ετών.Αλλά δεν έχει σημασία αυτό τώρα.

Κάτσαμε στις δύο καρέκλες απέναντι του και τον αφήσαμε να μας μιλήσει πρώτος,μήπως και μας πει επιτέλους ποια ήταν η πρόταση που ήθελε να μας κάνει.
《Καλωσορίσατε αγαπητοί ανταγωνιστές》,ήταν τελικά η πρώτη του κουβέντα.
《Καλή σας ημέρα κύριε Bozs.Ελπίζω να είναι καλός ο λόγος που μας καλέσατε εδώ σήμερα》,είδα την αδερφή μου να απαντά.Για λίγο δε μου ήρθε να της πω μπράβο για την απάντηση της.
《Κυρία Ντάρετ,να σας διαβεβαιώσω ότι υπάρχει ένας καλός λόγος που ήρθατε εδώ σήμερα》

Ωραία λοιπόν.Υπάρχει καλός λόγος.Αλλά εδώ υπάρχει μια ερώτηση:ποιος είναι αυτός ο καλός λόγος;
《Κύριε Bozs,θα θέλαμε να μάθουμε ποια ήταν αυτή η πρόταση που μου λέγατε στο τηλέφωνο》

Γέλασε.
《Κύριε Ντάρετ,έχω αυτό το εστιατόριο πάνω από 30 χρόνια.Τόσα χρόνια δεν υπήρξε κάποιος ιδιοκτήτης που να με ανταγωνιστεί στο ζήτημα των εστιατορίων.Μα να που εμφανιστήκατε εσείς οι δύο και τώρα πια δε ξέρω ποιος έχει το καλύτερο εστιατόριο》
《Κύριε Bozs,εγώ και ο αδερφός μου δεν ήρθαμε εδώ για να συζητήσουμε ποιος έχει το καλύτερο εστιατόριο στην πόλη.Ήρθαμε εδώ γιατί είχατε να μας κάνετε μια πρόταση》
《Καλά σας λέει.Ήρθαμε για ένα συγκεκριμένο λόγο》

Γέλασε.
《Μου αρέσει που είστε σκληροί σαν χαρακτήρες.Τέλος πάντων,αυτό που ήθελα να σας πω είναι ότι διοργανώνω μια μεγάλη δεξίωση για ιδιοκτήτες εστιατορίων.Είστε και εσείς καλεσμένοι》

Μπορώ να πω ότι δε το περίμενα.Μας κάλεσε σε μια μεγάλη δεξίωση;Τουλάχιστον,ας κάτσω να μάθω κι άλλα πράγματα.
《Που θα γίνει αυτό;》
《Στο Harold Pratt House.Την άλλη Παρασκευή είναι η δεξίωση,μετά τις 7.Θα έρθετε;》

Να πω την αλήθεια,εγώ ήμουν έτοιμος να πω ναι.Αλλά έπρεπε να δω τι θα πει και η Τζέσικα.Γι'αυτό,το άφησα πάνω της.
《Κοιτάξτε,》,απάντησε,《δε ξέρω...》
《Μα γιατί;Δεν έχετε να χάσετε τίποτα》

Και πάλι εγώ δεν απάντησα.Περίμενα την Τζέσικα να πει το ναι.Και τελικά,το είπε.
《Εντάξει κύριε.Θα έρθουμε》
《Τέλεια.Θα σας περιμένω την άλλη Παρασκευή》

Σηκωθήκαμε πάνω και αφού ανταλλάξαμε μια θερμή χειραψία,φύγαμε από το εστιατόριο.Μπήκαμε στο αμάξι και γυρίσαμε πίσω στο δικό μας εστιατόριο.Εκεί,η Τζέσικα είχε άλλη μια απορία να μου εκφράσει.
《Αδερφέ,τι θα κάνουμε εκείνη την ώρα;》
《Τι τι θα κάνουμε.Θα πάμε εκεί,θα κάτσουμε,και αν χρειαστεί,θα πούμε και καμία κουβέντα》
《Λάρρυ,θα είμαστε ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα.Δε μπορούμε να κάτσουμε εκεί χωρίς να κάνουμε τίποτα.Πρέπει να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε σωστά σε μια τέτοια δεξίωση.Κάποιος πρέπει να μας το μάθει αυτό》

Κάποιος πρέπει να μας διδάξει πως να συμπεριφερόμαστε εκείνη την ώρα στη δεξίωση.Και νομίζω ξέρω σε ποιον θα πω...