Τζέσικα POV

Αυτές οι δύο μέρες,οι δύο μέρες μετά από το τροχαίο,ήταν πολύ δύσκολες.Εκτός ότι εγώ έκανα προσπάθεια να φανώ μια φορά δυνατή,κάτι που δε κατάφερα ποτέ,είχαμε να κανονίσουμε και την κηδεία.Η τελευταία φορά που πήγα σε κηδεία ήταν όταν πέθανε η Τερέζα,πριν 23 χρόνια.Μα,να που ήρθε η μέρα να ξαναπάω σε κηδεία.Και αυτή τη φορά,να κηδέψω τους γονείς μου.

Μπορώ να πω ότι αυτές τις δύο μέρες που εγώ κλαίω,μιας και δε μπόρεσα να φανώ ποτέ δυνατή,ο αδερφός μου ήταν εκεί για να με προσέχει.Δύο βράδια κοιμήθηκε στο δωμάτιο μου,σε ένα στρώμα.Πίστευα ότι και αυτός θα κάθεται να κλαίει.Αλλά όχι.Μου απέδειξε ότι είναι δυνατός.Και όπως μου είπε και χθες πριν πέσουμε για ύπνο,ότι πρέπει να δείξω στον κόσμο ότι δεν είμαι τόσο ευαίσθητη.Αλλά νομίζω σήμερα,την ημέρα της κηδείας,θα κλαίω πολύ.Αλλά τουλάχιστον,ας δείξω και λίγο δυνατή.

Εκεί που καθόμουν στο δωμάτιο και έψαχνα να βρω ένα συγκεκριμένο πουκάμισο,ο αδερφός μου αποφάσισε να μπει μέσα και αυτός.Είχε ήδη ετοιμαστεί.Φόρεσε ένα ωραίο μαύρο κουστούμι και ένα ωραίο μαύρο παντελόνι.Ότι έπρεπε για την κηδεία.Εγώ όμως δεν είχα ετοιμαστεί.Δεν είχα προλάβει.
《Έλα,δεν είσαι έτοιμη;》,με ρώτησε.
《Όχι.Δε πρόλαβα να ντυθώ》
《Θες να σε βοηθήσω σε κάτι;》
《Τι λες βρε;Δώσμου λίγα λεπτά να ντυθώ και κατεβαίνω》
《Έγινε.Τα λέμε σε λίγο》,μου είπε και τον είδα να κλείνει σιγά σιγά την πόρτα.Παρατήρησα και ένα δάκρυ να κυλά από το μάτι του.Όμως,έκανε ό,τι μπορούσε για να το κρύψει.Δεν ήθελε να φανεί αδύναμος.Όμως,τα δάκρυα δε κάνουν ποτέ λάθος.Και αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι μέχρι και ο πιο δυνατός άνθρωπος θα κλάψει.Και αυτό διότι πάντα θα έχει κρυμμένη μια ευαίσθητη πλευρά,που κάποια στιγμή θα έρθει στην επιφάνεια.

Τελικά,σε ένα σημείο της ντουλάπας βρήκα μέσα το πουκάμισο που έψαχνα.Το φόρεσα και κατέβηκα τρέχοντας στο σαλόνι.Πλησίασα τον αδερφό μου που καθόταν στην πόρτα.Τον πλησίασα και του έκανα νόημα να φύγουμε από το σπίτι.Μπήκαμε στο αμάξι και πήγαμε στο νεκροταφείο της Queens.Σε όλη τη διαδρομή δεν είπε κανείς κουβέντα.

Στη κηδεία παρευρέθηκαν πολλά άτομα.Ανάμεσα τους ο Μπομπ και ο Ντουέιν.Όλοι ήμασταν εκεί για να αποχαιρετήσουμε τους γονείς μας.Εγώ μπορώ να πω ότι έκλαιγα καθ'όλη τη διάρκεια της κηδείας.Αλλά και ο Λάρρυ μπορώ να πω ότι έκλαψε.Όχι όπως στην κηδεία της Τερέζα,που παραλίγο να λιποθυμήσει από το κλάμα.Αλλά έκλαψε.

Όταν τελείωσε η κηδεία,είδα τον Λάρρυ να μιλάει με τον Μπομπ.Αχ,ο Μπομπ.Του έχω βαθιά εκτίμηση.Παρόλο που ποτέ δεν ευδοκίμησε η σχέση μας,τον Μπομπ θα τον έχω πάντοτε στην καρδιά μου.Τους πλησίασα και βρήκα την ευκαιρία να συμμετάσχω και εγώ στη συζήτηση.
《Τζέσικα,και πάλι τα θερμά μου συλλυπητήρια》,μου είπε ο Μπομπ και εγώ αμέσως τον αγκάλιασα.
《Σε ευχαριστούμε για όλα Μπομπ》,του απάντησα,με τον Λάρρυ να συνεχίζει τη συζήτηση και να λέει:
《Πάντως Μπομπ,όπως σου είπα.Το εστιατόριο θα είναι κλειστό για σήμερα και για αύριο》
《Δε πειράζει.Από Δευτέρα πάλι》

Α ναι.Με τον Λάρρυ αποφασίσαμε,ως ένδειξη πένθους,να αφήσουμε κλειστό το εστιατόριο.Είναι μια απόφαση που πήραμε από κοινού,και αφού ρωτήσαμε και το προσωπικό αν συμφωνεί με την απόφασή μας.Και μπορώ να πω ότι όλοι είπαν ναι.

Όταν φύγαμε τελικά από το νεκροταφείο,βρήκα την ευκαιρία να ρωτήσω τον αδερφό μου πως νιώθει.Γι'αυτό,πηγαίνοντας προς το αμάξι,τον πλησίασα,τον έπιασα από τον ώμο και του είπα:
《Όλα καλά;》
《Έχω υπάρξει και καλύτερα》
《Έχεις υπάρξει όμως και χειρότερα》

Αναστέναξε.
《Το να παρευρίσκεσαι σε κηδείες δεν είναι ποτέ καλό.Ειδικά αν κηδεύεις δικούς σου ανθρώπους》

Μπορώ να πω ότι μετά από πολύ καιρό,είδα έναν άλλον Λάρρυ.Τόσα χρόνια έδειχνε μια άλλη μορφή του εαυτού του.Έναν πιο σκληρό Λάρρυ.Αλλά αυτή τη φορά έδειξε τον Λάρρυ που ξέρω.Τον ευαίσθητο.Νιώθω όμως ότι δε θα κρατήσει πολύ.Αλλά όσο κρατήσει καλά θα είναι.

Όταν γυρίσαμε σπίτι,αποφάσισα να πάω να ξαπλώσω για να ξεκουραστώ.Ο Λάρρυ δε ξέρω τι θα έκανε.Γι'αυτό,τον πλησίασα και τον ρώτησα τι σκόπευε να κάνει για να περάσει η ώρα:
《Τι θα κάνεις τώρα;》
《Θα δω την αδερφή μου να κοιμάται μπας και ξεχαστεί από όλο αυτό》,μου απάντησε και γέλασε.
《Ναι αλλά δεν απάντησες.Εσύ τι θα κάνεις;》
《Θα ξαπλώσω και εγώ μέχρι το απόγευμα και μετά θα δω τι θα κάνω》
《Πήγαινε να ξεκουραστείς.Θα μιλήσουμε μετά》

Πήγα και ξάπλωσα και κοιμήθηκα κι όλας.Όλο το απόγευμα μπορώ να πω ότι δεν έκανα τίποτα.Περίμενα να έρθει το ξημέρωμα,γιατί αύριο,εγώ και ο αδερφός μου έχουμε μια σημαντική δουλειά.Ένα σημαντικό ραντεβού.

Όταν τελικά ξημέρωσε,έβαλα ξανά το πουκάμισο και κατέβηκα κάτω,όπου πέτυχα τον αδερφό μου στην πόρτα να με περιμένει να φύγουμε.
《Έλα,πάμε.Θα μας περιμένει ο συμβολαιογράφος》
《Λες και θα αργήσουμε》

Σήμερα είχαμε ραντεβού με έναν συμβολαιογράφο στο Μανχάταν,για το άνοιγμα της διαθήκης των γονιών μου.Νιώθω λίγο αγχωμένη για το τι θα ακούσω.Ο αδερφός μου πάλι μπορώ να πω ότι είναι πολύ χαλαρός.Έτσι μου είπε βασικά όταν τον ρώτησα.
《Πώς νιώθεις αδερφούλη;》
《Πώς θες να νιώθω;》
《Δεν αγχώνεσαι για το τι θα ακούσεις;》

Γέλασε.
《Τζέσικα.Με τον Λάρρυ Ντάρετ μιλάς.Αν δεν ήμουν εγώ χαλαρός,ποιος θα ήταν;》
《Σωστό και αυτό》

Μπήκαμε στο αμάξι και φύγαμε για το Μανχάταν,όπου λίγα λεπτά αργότερα φτάσαμε στο γραφείο του συμβολαιογράφου.Κατεβήκαμε από το αμάξι και κατευθυνθήκαμε στο γραφείο του.Μεγάλο γραφείο μπορώ να πω.Κάτσαμε σε κάτι καρέκλες έξω από την αίθουσα και μετά από λίγο μας φώναξε να μπούμε μέσα.Μπήκαμε μέσα και κάτσαμε στις καρέκλες απέναντι του.
《Καλημέρα σας κύριε Τζόνσον》,είδα τον Λάρρυ να του λέει.
《Κύριε και κυρία Ντάρετ,σας ευχαριστώ που βρίσκεστε σήμερα εδώ πέρα》
《Εμείς σας ευχαριστούμε》,του απάντησα.Τότε,είδα να παίρνει μπροστά του δύο χαρτιά.Τις δύο διαθήκες.
《Είστε έτοιμοι;Να σας διαβάσω τις δύο διαθήκες;》
《Βεβαίως》

Για να δούμε λοιπόν τι θα ακούσουμε.Τι μας περιμένει λοιπόν.
《Λοιπόν,ξεκινάμε από τον κύριο Ντάρετ.Ο εκλιπών αφήνει,στους δύο νόμιμους κληρονόμους,αρχικά το χρηματικό ποσό των 50 εκατομμυρίων δολαρίων για να το μοιραστούν τα δύο του αγαπημένα παιδιά.Το ποσό λοιπόν ανέρχεται στα 25 εκατομμύρια και για τους δύο.Επίσης,τους αφήνω το σπίτι στη Queens,το οποίο είναι και το πατρικό τους,όπως επίσης αφήνω στον γιο μου το οικογενειακό αυτοκίνητο》

25 εκατομμύρια;Δε το πιστεύω.Α ρε μπαμπά.Να δω όμως και η μητέρα μου τι μας έχει αφήσει.
《Συνεχίζουμε με την κυρία Ντάρετ.Η εκλιπών αφήνει στα δύο της παιδιά,Λάρρυ και Τζέσικα το ποσό των 10 εκατομμυρίων για να το μοιραστούν.Το ποσό λοιπόν ανέρχεται στα 5 εκατομμύρια και για τους δύο.Επίσης,στη μονάκριβη κόρη μου αφήνω όλα μου τα χρυσαφικά,αξίας ενός εκατομμυρίου.Σε αυτό το σημείο μπορώ να πω ότι μάρτυρες πιστοποιούν το γνήσιο της υπογραφής》

Δε μπορώ να το πιστέψω.Μας άφησαν μεγάλη περιουσία.Έπρεπε βασικά να το περιμένω.Αλλά κάτσε να ρωτήσω τον αδερφό μου τι έχει να πει.Αφού ευχαρίστησαμε τον κύριο Τζόνσον,βγήκαμε από το γραφείο και αμέσως στράφηκα στον αδερφό μου.
《Αδερφέ,τι έχεις να πεις;》
《Ήμασταν που ήμασταν πλούσιοι λόγω του εστιατορίου,τώρα γίναμε ακόμα πιο πλούσιοι》
《Και τώρα τι θα κάνουμε;》

Γέλασε.
《Συνεχίζουμε κανονικά τις ζωές μας》

Γυρίσαμε σπίτι και αμέσως ο αδερφός μου πήρε τηλέφωνο τον Μπομπ για να του πει τα νέα.Εγώ δεν άκουσα ποτέ τη συζήτηση.Έτσι κι αλλιώς περιμένω να γυρίσω ξανά στο εστιατόριο.

Α ναι.Το εστιατόριο.Επιτέλους,δύο μέρες μετά,γυρίσαμε στο εστιατόριο.Ανεβήκαμε πάνω και μπήκαμε στο γραφείο.Έκατσα στο γραφείο μου και είδα τον Λάρρυ να μπαίνει μέσα και να πηγαίνει να σηκώσει το τηλέφωνο.
《Παρακαλώ...ανοιχτή ακρόαση;》

Μια απορία σχηματίστηκε στο πρόσωπο του.Ξαφνικά τον είδα να πατάει ένα κουμπί και να βάζει σε ανοιχτή ακρόαση την κλήση.
《Ποιος είναι;》
《Με λένε Bozs.David Bozs...》