Σήμερα είναι μια πολύ σημαντική ημέρα.Δε χρειάζεται να πω πολλά.Σήμερα είναι τα εγκαίνια του εστιατορίου.Να μου πείτε,περιμένω να έρθει πολύς κόσμος;Όχι.Βασικά,δε περιμένω να έρθουν πολύ γνωστοί άνθρωποι.Αλλά απλοί άνθρωποι ας έρθουν.Πως θα γίνει αλλιώς γνωστό το εστιατόριο;

Τα εγκαίνια λοιπόν είναι το βράδυ.Και εγώ είμαι πολύ αγχωμένος.Μόλις έχω ξυπνήσει και πρέπει να ετοιμαστώ γρήγορα για να φύγω για το εστιατόριο.Ο σωστός επιχειρηματίας θα πρέπει να είναι από το πρωί στο εστιατόριο.Ανοίγω την ντουλάπα και κοιτάω ό,τι ρούχα είχα μέσα.Μα να,βρήκα αυτό που θα φορέσω.Ένα μαύρο κουστούμι που μου αγόρασε ο πατέρας μου πριν ένα χρόνο και μια κόκκινη γραβάτα.Να θυμηθώ την άλλη φορά να αγοράσω και από μόνος μου ένα κοστούμι.Α,και να έχω ετοιμάσει τα ρούχα μου από το βράδυ.

Αφού τελικά κατάφερα να ντυθώ,έφυγα από το δωμάτιο και πήγα στην Τζέσικα.Μπορώ να πω ότι και εκείνη είχε μόλις ντυθεί.Και δε προτίμησε να βάλει φόρεμα.Φόρεσε ένα μαύρο πουκάμισο,ένα μαύρο παντελόνι και μαύρα παπούτσια.Το παραδέχομαι.Ήταν πανέμορφη.
《Αδερφούλα》,της είπα,《είσαι πανέμορφη》
《Δεν έχουμε ώρα για τέτοια.Έλα,πάμε.Πρέπει να πάμε στο εστιατόριο》

Τρομερή απάντηση μπορώ να πω.Αλλά δεν έχουμε χρόνο γι'αυτά τώρα.Ας κατέβουμε κάτω στο σαλόνι,δηλαδή που κατεβήκαμε ήδη.Βγήκαμε έξω και είδαμε τους γονείς μου να περιμένουν στο αμάξι.Όπως έχω ξαναπεί,να θυμηθώ να αγοράσω αμάξι.Μπήκαμε μέσα στο αμάξι και κάτσαμε στις πίσω θέσεις.
《Έτοιμοι;》,μας ρώτησε η μητέρα μου.
《Πάντα》,είδα να απαντάει η αδερφή μου.

Όπως πάντα,εγώ ήμουν πολύ αγχωμένος.Και να πω την αλήθεια,ο δρόμος μέχρι το εστιατόριο ήταν μεγάλος.Περίπου 25 λεπτά.Αλλά νομίζω άξιζε.Και όταν τελικά φτάσαμε,δε είπα τίποτα σε κανέναν.Το μόνο που έκανα είναι να βγω έξω και να φύγω τρέχοντας.
《Λάρρυ,περίμενε》,είδα την Τζέσικα να μου λέει.
《Τι είναι βρε;》
《Μη τρέχεις》
《Δεν έχω χρόνο για τέτοια.Πάμε μέσα να δούμε αν όλα είναι έτοιμα》

Έτρεξα μέσα και πήγα αμέσως στην κουζίνα.Από μια κλεφτή μάτια που έριξα είδα ότι τα τραπεζάκια ήταν όλα έτοιμα.Μπήκα στην κουζίνα και άρχισα να φωνάζω.
《Να είναι όλα έτοιμα.Ό,τι φαγητά σας ζητήσουν θέλω να τα μαγειρέψετε σωστά》

Τότε,μπήκε και η Τζέσικα στην κουζίνα που πλησίασε τους σερβιτόρους,και συγκεκριμένα τον Ντουέιν,και τους είπε:
《Θέλω να είστε γρήγοροι.Και πρωτίστως,ευγενικοί.Μη χάσετε καμία ώρα το χαμόγελο σας.Και μη νευριάσετε χωρίς λόγο.Αν χρειαστείτε τίποτα,μας φωνάζετε》

Μπορώ να πω ότι τους έχουμε εκπαιδεύσει σωστά μέχρι στιγμής.Και η αδερφή μου μπορώ να πω ότι έχει ένα σκληρό χαρακτήρα.Ένα χαρακτήρα που πάντα τον κρύβει.Αλλά τον εμφάνισε την πιο κατάλληλη στιγμή.

Και η ώρα πέρασε και ήρθε απόγευμα και οι πρώτοι άνθρωποι σιγά σιγά έκαναν την εμφάνισή τους.Μπορώ να πω ότι εμφανίστηκαν πολύ άνθρωποι.Και μπορώ να πω ότι όλο το προσωπικό κάνει μέχρι στιγμής καταπληκτική δουλειά.Και από όσα άτομα έχω ρωτήσει,μπορώ να πω ότι δέχτηκα θετικά σχόλια.Γι'αυτό,πλησίασα την Τζέσικα να δω τι κάνει.
《Πώς πάει αδερφούλα;》
《Καλύτερα δε γίνεται.Πάμε πολύ καλά μέχρι στιγμής》

Δε πρόλαβα να πω κάτι,μιας και με διέκοψε ο Ντουέιν.
《Παιδιά,κάποιος ήρθε και ζητά εσένα Λάρρυ》

Ποιος με ζητά;Βασικά,τι ρωτώ.Αφού θα βγω και θα δω ποιος με ζητεί.Και όταν βγήκα και είδα ποιος είναι,μπορώ να πω ότι χάρηκα.Σε ένα από τα τραπέζια είδα να κάθεται ο Μπομπ.Τον πλησίασα για να του μιλήσω.
《Καλωσόρισες στο εστιατόριο μας》
《Κολλητέ,συγχαρητήρια για την τρομερή δουλειά.Μπορείς να μου πεις τι να παραγγείλω;》

Γέλασα.
《Μπομπ,έχεις μπροστά σου ένα ολόκληρο μενού.Εσύ θα μου πεις τι θα παραγγείλεις》
《Ποια είναι η σπεσιαλιτέ του εστιατορίου;》
《Το φιλέτο αλά κρεμ》
《Ωραίο ακούγεται.Τι άλλο λες να πάρω;》
《Μπομπ,άκουσε με.Έχεις μπροστά σου το μενού.Κοίταξε το,αποφάσισε τι θα πάρεις και φώναξε έναν από τους σερβιτόρους για να παραγγείλεις.Κατάλαβες;》

Γέλασε.
《Ό,τι πεις.Αφεντικό》

Του χαμογέλασα.Τον χάιδεψα στον ώμο και γύρισα πίσω στην κουζίνα.Πλησίασα τον Ντουέιν και του έδωσα εντολή να πάει να πάρει παραγγελία από τον Μπομπ.Να πω την αλήθεια,ήξερα ήδη τι θα παραγγείλει.Φιλέτο αλά κρεμ,αστακομακαρονάδα και κόκκινο κρασί.Είχα δίκιο τελικά.

Όταν τελικά ο Μπομπ έφαγε και ήπιε,και μπορώ να πω ότι πρέπει να τα ευχαριστήθηκε αρκετά,πήγα ξανά στο τραπέζι του και φρόντισα να μάθω πως του φάνηκαν.
《Λοιπόν;》
《Κολλητέ,ένα θα σου πω.Ήταν όλα εξαιρετικά》

Χαμογέλασα.
《Χαίρομαι που σου άρεσε》
《Πάντως,ήρθε η ώρα να σε πληρώσω》
《Όχι σε μένα.Στους σερβιτόρους》,του απάντησα και έφυγα με ένα πλατύ χαμόγελο.Και μπορώ να πω,και αυτός ήταν πολύ χαμογελαστός.

Γύρισα στην κουζίνα και συνέχισα να παρακολουθώ τους μάγειρες και γενικά όλο το προσωπικό.Η Τζέσικα πηγαινοερχόταν στην κουζίνα.Μα ξαφνικά βλέπω τον Ντουέιν να έρχεται τρέχοντας.
《Τι έπαθες καλέ;》,τον ρώτησε η Τζέσικα.
《Μόλις ήρθε στο εστιατόριο μια από τους πιο γνωστούς κριτικούς εστιατορίων.Ζήτησε να δεις τους ιδιοκτήτες》

Αυτό δε το περίμενα.Πρέπει να εντυπωσιάσω εκείνη την κριτικό.Πρέπει να είμαι έτοιμος για όλα.
《Τζέσικα,είσαι έτοιμη;》

Χαμογέλασε.
《Πανέτοιμη》

Βγήκαμε από την κουζίνα και πλησιάσαμε το τραπέζι που καθόταν εκείνη η κριτικός.Μπορώ να πω ότι την ήξερα.Ήταν η Sophie Davis.Η πιο γνωστή κριτικός εστιατορίων.Που τώρα βρίσκεται στο εστιατόριο μου!

Προχωρήσαμε και τελικά φτάσαμε στο τραπέζι που καθόταν η Sophie.Απ'ότι μπορώ να πω,είναι όπως την δείχνουν στην τηλεόραση.Σκληρός χαρακτήρας.Πρέπει να την εντυπωσιάσουμε.
《Καλησπέρα σας κυρία Davis》,της είπα.
《Καλωσορίσατε στο εστιατόριο μας.Τι θα θέλατε;》,της είπε η Τζέσικα.Εκείνη σχημάτισε ένα μικρό χαμόγελο,όχι ένα χαμόγελο,και εν τέλη μας είπε:
《Κοιτούσα λίγο τον κατάλογο και είδα πάνω πάνω τα ονόματα σας.Λάρρυ και Τζέσικα Ντάρετ.Ανδρόγυνο είστε;》
《Όχι,αδέρφια》,της απάντησα.
《Αα,μάλιστα.Οικογενειακή επιχείρηση》,μας είπε και συνέχισε λέγοντας,《δε μου λέτε.Η σπεσιαλιτέ του εστιατορίου ποια είναι;》
《Το φιλέτο αλά κρεμ》,της είπε η Τζέσικα.
《Μάλιστα.Θα ήθελα να παραγγείλω αυτό το φιλέτο.Και θα ήθελα να παραγγείλω και τη σούπα λαχανικών.Και αν γίνεται,θα ήθελα να πιω και λίγο κρασί》
《Πολύ ευχαρίστως》,της είπα και αμέσως φύγαμε για να πάμε στην κουζίνα.Μπήκαμε μέσα και αμέσως άρχισα να φωνάζω.
《Γρήγορα,γρήγορα.Θέλω να είναι όλα στην εντέλεια.Θέλω να την εντυπωσιάσουμε》

Νομίζω πως τελικά την εντυπωσιάσαμε.Την κοιτούσα όλη την ώρα που έτρωγε.Είχε ένα σκληρό χαρακτήρα,που δεν μου επέτρεπε να καταλάβω αν της άρεσε το φαγητό.Αλλά μόλις σταμάτησε να τρώει,εγώ και η Τζέσικα την πλησιάσαμε για να δούμε τι θα μας πει.
《Λοιπόν;》,την ρώτησα.
《Κοιτάξτε.Αν εξαιρέσουμε που η σούπα ήθελε λίγο παραπάνω βράσιμο,και που το φιλέτο λίγο παραπάνω ψήσιμο,μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ το γεύμα.Και το κρασί τρομερό》,μας είπε και χαμογέλασε.Αυτή τη φορά ήταν πλατύ το χαμόγελο.Και μπορώ να πω ότι χάρηκα πάρα πολύ.Ειδικά η Τζέσικα.
《Σας ευχαριστούμε πολύ》,της είπε και γυρίσαμε πίσω στην κουζίνα.Ήμασταν πολύ χαρούμενοι.
《Αδερφέ,τα καταφέραμε》
《Τα καταφέραμε αδερφούλα》
《Και τώρα τι κάνουμε;》
《Μόλις φύγουν όλοι,γυρνάμε σπίτι για να ξεκουραστούμε》

Μπορώ να πω ότι τελικά γυρίσαμε σπίτι και αμέσως πήγαμε για ύπνο.Περίμενα πως και πως να ξυπνήσω την επόμενη μέρα για να πάω ξανά στη δουλειά.Όπως και έγινε.Αλλά πριν πάω στην δουλειά,συνέβη κάτι άλλο πρώτα.

Όταν ξύπνησα το πρωί,κατέβηκα κάτω και βρήκα μια εφημερίδα στο τραπεζάκι του σαλονιού.Την πήρα και άρχισα να τη διαβάζω.Μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα.Χάρηκα πάρα πολύ με αυτό που διάβασα.
《Αδερφέ,τι έπαθες και χαίρεσαι τόσο;》,με ρώτησε η αδερφή μου.
《Κάτσε κάτω.Θέλω να σου διαβάσω κάτι》

Κάθισε δίπλα μου στον καναπέ και εγώ άρχισα να διαβάζω ένα συγκεκριμένο άρθρο:
《Χθες το βράδυ επισκέφθηκα τα εγκαίνια του εστιατορίου 'The Flushing Restaurant' στο Μανχάταν.Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πόσο οργανωμένο ήταν το μαγαζί.Ο χώρος ήταν φιλικός και οι σερβιτόροι ευγενικοί.Ειδικά οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου ήταν πολύ ευγενικοί και αμέσως ήρθαν να μου μιλήσουν.Οταν σερβιρίστηκε το φαγητό,μπορώ να πω ότι ήταν πάρα πολύ ωραίο.Δοκίμασα δύο διαφορετικά πιάτα και ήπια και κρασί.Όλα ήταν υπέροχα.Καταλήγω και λέω ότι το εστιατόριο χρειάζεται ορισμένες διορθώσεις ως προς το βράσιμο και το ψήσιμο των πιάτων.Αλλά,αυτό δε σημαίνει ότι το εστιατόριο δεν μου άρεσε.Αντιθέτως,πέρασα υπέροχα και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα》

Δε μπορούσα να το πιστέψω.Η Τζέσικα με αγκάλιασε και παραλίγο να κλάψει.Την αγκάλιασα και εγώ και της είπα:
《Αδερφούλα,ένα θα σου πω.Πάω στοίχημα ότι σε 15 χρόνια από τώρα,το εστιατόριο θα είναι το καλύτερο της πόλης》
《Μακάρι αδερφέ.Μακάρι》

Το πιστεύω.Μέσα σε 15 χρόνια το εστιατόριο θα έχει γίνει μεγάλο.Να μου πεις,μετά από αυτή την κριτική δε θα γίνει;Θα γίνει.Το ξέρω.Το ελπίζω.