Το επόμενο πρωί σηκώθηκα και αμέσως ετοιμάστηκα για να πάω με τον πατέρα μου και την Τζέσικα να δούμε το κτίριο που σε λίγο καιρό θα στεγάζει το πολυτελές εστιατόριο.Και μπορώ να πω την αλήθεια ανυπομονώ.Αλλά εδώ υπάρχει και μια αντίθεση.Μια αντίθεση που θα το συζητήσω με την Τζέσικα αργότερα.Και μιας και ανέφερα το όνομα της,κάτσε να πάω να δω τι κάνει αυτή τη στιγμή.

Βγήκα από το δωμάτιο και προχώρησα στο δωμάτιο της Τζέσικα.Χτύπησα την πόρτα και περίμενα να μου ανοίξει.Μα δε μου άνοιξε ποτέ.Και τότε θυμήθηκα ότι η αδερφή μου έχει ένα ελάττωμα.Καθυστερεί σε τέτοια πράγματα.Μα να,τελικά μου άνοιξε.
《Έλα,τι θες;》,με ρώτησε.
《Να μπω;》
《Έλα μπες》

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο και αμέσως κατευθύνθηκα προς το κρεβάτι της.Αναρωτιέμαι τι να έκανε τόση ώρα εκτός από το να ντυθεί.Νομίζω πως ξέρω ήδη την απάντηση.
《Πάλι θαύμαζες την αφίσα των Backstreet Boys;》
《Τι λες βρε;》
《Τζέσικα,ξέρω ότι εκτός από το να ντυθείς καθόσουν και θαύμαζες την αφίσα.Μη μου κρύβεσαι》

Γέλασε.
《Εντάξει αδερφούλη.Με κατάλαβες για άλλη μια φορά.Τουλάχιστον,είσαι έτοιμος να φύγουμε;》
《Εδώ και ώρα.Εσύ είσαι έτοιμη;》
《Όπως βλέπεις.Έλα πάμε γιατί πολύ ανυπόμονο σε βλέπω》
《Προχώρα και άσε τις κουβέντες》

Κατεβήκαμε τα σκαλιά και ύστερα βγήκαμε έξω.Ο πατέρας μας βρισκόταν ήδη στο αμάξι.Μπήκαμε μέσα και αμέσως φύγαμε.Δε μπορούσα να περιμένω άλλο.Έχω κάνει ήδη κάποιες σκέψεις για το πώς θέλω να το φτιάξω το εστιατόριο.Πως θα είναι μέσα κτλ.Αλλά θα πρέπει να ακούσω και την Τζέσικα τι έχει να προτείνει.Ελπίζω να μη διαφωνήσουμε σε πολλά πράγματα.

Μεγάλη διαδρομή μπορώ να πω.Αλλά ευχάριστη.Πολύ ευχάριστη.Πρέπει να πω όμως ότι δεν έχω συζητήσει με την Τζέσικα ακόμα την αντίθεση που έλεγα.Γι'αυτό,βρήκα την ευκαιρία να το συζητήσω τώρα.
《Τζέσικα,θέλω να σου θυμίσω κάτι που είχα πει πριν λίγα χρόνια》
《Για πέστο》
《Όταν έπαθα κατάθλιψη,είχα πει ότι δε ξανά πατήσω το πόδι μου σε εστιατόριο》

Γέλασε.Αφού έτσι είχα πει.Ότι δε ξανά πατήσω το πόδι μου σε εστιατόριο.Αλλά να που η μοίρα μου τα έφερε αλλιώς.Αλλά δε πειράζει.Χαλάλι μου.
《Η μοίρα στα έφερε αλλιώς.Ετοιμάσου,γιατί σε λίγο καιρό θα είμαστε ιδιοκτήτες ενός πολυτελούς εστιατορίου》
《Θα είμαστε.Εγώ ο διευθυντής και εσύ η υποδιευθύντρια》

Και αφού ήμασταν που ήμασταν μέσα στο αμάξι,την συζήτηση άκουγε και ο πατέρας μου.Και όπως είναι φυσιολογικό,θέλησε να μπει και εκείνος στη συζήτηση.Και φυσικά,μπήκε.
《Παιδιά,αυτό ανήκει πια στο παρελθόν.Τώρα να κοιτάτε μπροστά.Ο δρόμος που ανοίγεται θα είναι λαμπρός》

Το παραδέχομαι.Ο πατέρας μου είναι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο.Μπορεί να είναι πια 65 χρονών,αλλά ξέρει πολλά πράγματα.Πάρα πολλά.
《Λάρρυ,ο μπαμπάς έχει δίκιο και το ξέρεις》
《Το ξέρω》

Τελικά,φτάσαμε και στο κτίριο.Μεγάλο κτίριο.Πρέπει να κάνουμε πολλά πράγματα.Πρέπει να βρούμε το όνομα του εστιατορίου και μετά να βάλω μια τεράστια πινακίδα με το όνομα του εστιατορίου.Αλλά ας πάμε μέσα πρώτα.

Προχώρησα μέσα στο κτίριο που μέχρι στιγμής είναι αδειανό.Θέλει και βάψιμο μαζί με ό,τι άλλο χρειαστεί.Θέλει πολύ δουλειά για να γίνει ένα μεγάλο εστιατόριο.Αλλά όλα με την ώρα τους.

Γύρισα το σώμα μου και είδα την Τζέσικα να έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό.Περίμενα να μου πει και τίποτα.Και τελικά,είπε.
《Αδερφέ,νομίζω πως εδώ πρέπει να είναι η κουζίνα》
《Κάτσε ρε αδερφή》,της είπα,《δεν έχουμε δει ακόμα τις υπόλοιπες αίθουσες και γενικά όλο το κτίριο,και εσύ μου λες που να είναι η κουζίνα;》
《Είδα ότι ο χώρος είναι μεγάλος και λέω ότι εδώ πρέπει να είναι η κουζίνα》
《Τζέσικα,μη βιάζεσαι.Όλα με το χρόνο τους》

Προχωρήσαμε κι άλλο μες το κτίριο και στο τέλος ανεβήκαμε κάτι σκαλιά στον επάνω όροφο.Εκεί έχει χώρο να βάλουμε και άλλα τραπέζια.Έχει και ωραία θέα.Την Times Square.Το κτίριο πάντως είχε και άλλο έναν όροφο.Ανέβηκα τα σκαλιά και τελικά βγήκα έφτασα σε μια αίθουσα.Μπήκα μέσα και κοίταξα το χώρο.Τότε,κατάλαβα ότι αυτή αίθουσα πρέπει να γίνει το προσωπικό γραφείο των ιδιοκτητών.Το δικό μου και της Τζέσικα.

Τη σκέψη μου πάντως διέκοψε η Τζέσικα.Με πλησίασε και εγώ αμέσως της εξήγησα τι σκεφτόμουν.Και μπορώ να πω ότι συμφώνησε.
《Μου αρέσει η ιδέα σου Λάρρυ.Αλλά θα πρέπει να το διακοσμήσουμε το γραφείο》
《Μην ανησυχείς.Κάτι θα βάλουμε》
《Και στην πόρτα τι θα γράφει;》
《Εκτός ότι δε πρόκειται να ανέβει κανείς εδώ πάνω,λέω να βάλουμε μια ταμπέλα με τα ονόματα μας.Το ίδιο θα κάνουμε και στο ασανσέρ》
《Τι θα κάνουμε στο ασανσέρ;》
《Θα βάλουμε ταμπέλες που θα γράφει που πηγαίνει ο κάθε όροφος》

Νομίζω πως αυτό με το ασανσέρ είναι μια πολύ ωραία ιδέα.Αυτό θα κάνω και σε όσους θα ανεβαίνουν στους ορόφους με τις σκάλες.Θα βάλω ταμπέλες μικρές για ξέρουν που πηγαίνουν.

Δε θέλω να υπερηφανευτώ που η οικογένεια μου έχει λεφτά,και πολλά μάλιστα,αλλά μιας και έχουμε λεφτά,πρέπει να φτιάξουμε ένα τρομερό εστιατόριο.Ξέρω ότι στην αρχή μπορεί να μην προσελκύσουμε αρκετό κόσμο.Αλλά σιγά σιγά θα γίνουμε μεγάλοι.Πιστεύω εγώ και η αδερφή μου θα κάνουμε τρομερή δουλειά.Θα φροντίσουμε για όλους και για όλα.

Πάντως,τώρα που το σκέφτομαι,πρέπει να βρούμε τι φαγητά θα τρώνε οι πελάτες στο εστιατόριο.Εντάξει,γκουρμέ θα είναι,αλλά πρέπει να επιλέξουμε και τη σπεσιαλιτέ του εστιατορίου.Αλλά μέχρι τότε βλέπουμε.Αν και έχω στο μυαλό ένα συγκεκριμένο πιάτο.

Ξαφνικά,είδα τον πατέρα μου να πλησιάζει.Με ακούμπησε στον ώμο και μου είπε:
《Γιε μου,έχεις σκεφτεί πως θέλεις να λέγεται το εστιατόριο;》

Γέλασα.
《Την απόφαση θα την πάρουμε μαζί με την Τζέσικα》,είπα και είδα την αδερφή μου να πλησιάζει.
《Για πες αδερφούλα,έχεις καμία ιδέα;》

Χαμογέλασε.
《Έχω.Και νομίζω θα σας αρέσει πολύ...》