7 χρόνια μετά

Πρόλαβα να ζήσω το τέλος της προηγούμενης χιλιετίας.Και φυσικά,τώρα βρισκόμαστε στο 2000.Να πω την αλήθεια,όταν ήμουν πιο μικρός είχα διαβάσει για κάτι προφητείες που μιλούσαν για το τέλος του κόσμου.Αλλά εντάξει.Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά είναι ψέματα.Και εδώ έρχεται μια απορία.Τι έχουν γίνει μέσα σε 7 χρόνια;Ήρθε η ώρα να απαντήσω.

Όπως ήδη ξέραμε,εγώ δε θα πήγαινα να σπουδάσω.Όμως,δε πήγε ούτε η Τζέσικα να σπουδάσει!Τέλος Ιουνίου του 1994 έρχεται και μας λέει ότι δε θέλει να πάει ούτε εκείνη σε κάποιο πανεπιστήμιο.Ο λόγος;Για να είναι δίπλα μου και οτιδήποτε κάνω εγώ,να κάνει και εκείνη.Έτσι λέει θα είναι πάντα δίπλα μου και θα μπορεί να με προσέχει.

Ο Μπομπ από την άλλη σπούδασε Αγγλική Φιλολογία.Και αποφοίτησε με άριστα.Όμως,αποφάσισε να μην γίνει δάσκαλος.Αποφάσισε να μετακομίσει στη Bay Terrace,μια κωμόπολη δίπλα στη Queens.Με τη βοήθεια του πατέρα του και του αδερφού του,του Τζέιμς,άνοιξε ένα βιβλιοπωλείο.Τώρα τη νέα χρονιά το άνοιξαν.Όμως,ο κολλητός μου αποδείχθηκε και μεγάλη ιδιοφυΐα.Τι εννοώ;

Όσο ήταν στο πανεπιστήμιο άρχισε να μελετά τις νέες τεχνολογίες που έκαναν την εμφάνισή τους σιγά σιγά μέχρι το τέλος του 1999.Όταν πήρε τον πρώτο του υπολογιστή,άρχισε να πειραματίζεται σε διάφορους τομείς.Και μπορώ να πω ότι κατάφερε κάτι μεγάλο.Δημιούργησε μια εφαρμογή που του επιτρέπει να εντοπίζει όποιον άνθρωπο επιλέγει σε ένα 1 λεπτό!Μπορεί να ακούγεται τρελό,αλλά είναι αλήθεια.Και γι'αυτή την εφαρμογή ξέρουμε μόνο εμείς,οι πιο κοντινοί του άνθρωποι.

Θυμάμαι που πήγα μια μέρα να δω το βιβλιοπωλείο του Μπομπ.Είχε έρθει και η Τζέσικα μαζί.Δεν ήταν και το πιο μεγάλο βιβλιοπωλείο,αλλά μπορώ να πω ότι ήταν ωραίος ο χώρος.Είχε κάνει καλή δουλειά ο Μπομπ.Θυμάμαι μπήκαμε μέσα και κατευθυνθήκαμε σε ένα πάγκο.Εκεί έχει το ταμείο ο Μπομπ.Από πίσω του υπήρχαν κάτι σκαλιά που οδηγούσαν στον κάτω όροφο.Θα είναι το υπόγειο είχα πει.Όμως,δε περίμενα να μας πει να πάμε κάτω.
《Ελάτε κάτω.Θέλω κάτι να σας δείξω》

Κατεβήκαμε τελικά τα σκαλιά και μπήκαμε σε ένα δωμάτιο που στη μια μεριά υπήρχαν κούτες με διάφορα βιβλία.Όμως,αυτό που μου τράβηξε την προσοχή και τελικά ήταν αυτό που ήθελε να μας δείξει ο Μπομπ,ήταν ένα μικρό γραφείο που πάνω είχε έναν υπολογιστή.Εκεί ο Μπομπ εντόπιζε τους ανθρώπους που ήθελε.Και φυσικά,το δοκιμάσαμε κι όλας.

Είδα την Τζέσικα να πλησιάζει τον υπολογιστή πολύ χαμογελαστή.Τότε,γύρισε και ρώτησε τον Μπομπ:
《Μπορώ να εντοπίσω και κάποιον που είναι στην Ευρώπη;》
《Φυσικά》

Κατάλαβα αμέσως ποιον ήθελε να εντοπίσει.Ή μάλλον,ποια.
《Πες μου ποια θες να βρεις;》
《Την κολλητή μου.Την Κατ Γουέστ.Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Λονδίνο》

Τελικά,όπως είπα και πριν,ο Μπομπ κατάφερε σε ένα λεπτό να την εντοπίσει.
《Να τη.Αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο η ώρα είναι 8 το βράδυ...》
《Βρε δε θέλω αυτό.Θέλω να μου πεις που βρίσκεται》
《Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Big Ben με έναν άνδρα》
《Άνδρα;》
《Ναι.Της κρατά το χέρι》
《Και αυτή τη κάνει;》

Πήγα να της απαντήσω ότι του κρατά το χέρι.Αλλά την τελευταία στιγμή δεν είπα τίποτα.
《Μπράβο όμως ρε Μπομπ.Μάλλον θα ξανά έρθω κάποια στιγμή για να εντοπίσουμε άλλο άτομο》

Χωρίς να θέλω να το παινευτώ,αλλά ξέρω τι εννοεί η αδερφή μου μόλις του είπε ότι θα εντοπίσουν άλλο άτομο.Την Κατ θα εντοπίσει ξανά.Αλλά δε πειράζει.Ας εντοπίσει όποιον θέλει.

Πάντως,μπορώ να πω ότι έχω πάει να δουλέψω μια δύο φορές με τον πατέρα μου στην εταιρία τροφίμων που έχει.Δεν έκανα και κάτι τρομερό.Απλά με έβαλε σε ένα γραφείο να κάθομαι να σηκώνω τα τηλέφωνα.Πάντως,μια μέρα κάτι συνέβη που δε το περίμενα.

Καθόμουν στο γραφείο.Πρέπει να ήταν μεσημέρι.Καλοκαίρι του 1998.Κάποια στιγμή πλησιάζει μια κοπέλα,περίπου 40 χρονών.Ψηλή,μαυρομάλλα,φορώντας ένα πουκάμισο.Στην αρχή πήγε και κάθισε με τον πατέρα μου στο γραφείο.Λίγη ώρα όμως αργότερα ήρθε και κάθισε απέναντι μου.Δεν ήξερα τι με ήθελε.Όμως,άρχισε κάποιες περίεργες ερωτήσεις.Πόσο είμαι,αν έχω κοπέλα κτλ.Δεν έδωσα ποτέ σημασία.Εκείνη όμως συνέχιζε να με κοιτάζει επίμονα.Να πω την αλήθεια δεν ήξερα τι θέλει.

Βασικά,κατάλαβα λίγο αργότερα.Εγώ το αποκαλώ καμάκι.Το συνειδητοποίησα ενώ συνέχιζε να με κοίτα.Όμως,κάποια στιγμή έρχεται μέσα και η Τζέσικα που δεν ήξερε καν τι γινόταν.Με πλησίασε και με χαιρέτησε.
《Τι έγινε;》

Με φίλησε και στο μάγουλο.Αυτό μπορώ να πω ότι έκανε τη γυναίκα να σηκωθεί πάνω και να φύγει.Εγώ τελικά έκατσα και εξήγησα στην Τζέσικα τι συνέβη.Γέλασε.Εγώ να πω την αλήθεια ήμουν χαρούμενος που δε ξέσπασα πάνω στην κοπέλα.Πάλι καλά.

Πάντως,τώρα κάθομαι στο δωμάτιο και παρατηρώ μια αφίσα των iron maiden που είχα δίπλα στου Michael Jackson.Αποφάσισα να παίξω λίγο με το playstation.Όμως,κάποιος χτύπησε την πόρτα.Και φυσικά ήταν η αδερφή μου.
《Αδερφούλη,έλα κάτω.Μας θέλει ο μπαμπάς να μας μιλήσει》

Έκλεισα το playstation και κατέβηκα κάτω.Μπήκαμε στην κουζίνα και κάτσαμε δίπλα στον πατέρα μου.
《Για πες,τι θες να μας πεις》

Χαμογέλασε.
《Παιδιά μου,είχα μια συζήτηση με κάποιους επιχειρηματίες πριν λίγο καιρό.Μια συζήτηση που κατέληξε στο τέλος στην αγορά ενός κτιρίου στο Μανχάταν》
《Ωραία και;》
《Αποφάσισα να σας το δώσω για να το ανοίξετε εστιατόριο》

Αυτό δε το περίμενα.Ούτε εγώ ούτε η Τζέσικα.
《Μπαμπά τι λες;》
《Αποφάσισα να κάνω εσένα Λάρρυ διευθυντή και εσένα Τζέσικα υποδιευθύντρια ενος εστιατορίου》
《Τι εστιατορίου;》
《Γκουρμέ εστιατορίου.Σας το αφήνω πάνω στο χέρι σας.Εσείς θα επιλέξετε τους υπαλλήλους κτλ》
《Πότε θα πάμε να δούμε το κτίριο;》
《Θα πάμε αύριο το πρωί》

Μάλλον ονειρεύομαι.Δε το πιστεύω.Γίνομαι ιδιοκτήτης εστιατορίου.Και με την καλύτερη παρέα.Την Τζέσικα.

Ανέβηκα ξανά πάνω στο δωμάτιο και είδα την Τζέσικα να με ακολουθεί.Ήταν ενθουσιασμένη.Φαινόταν στο πρόσωπο της.
《Αδερφέ,το πιστεύεις;》
《Σιγά σιγά συνειδητοποιώ τι γίνεται》
《Είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε το καλύτερο γκουρμέ εστιατόριο;》

Χαμογέλασα.
《Ναι αδερφούλα.Είμαι έτοιμος!》