CHAPTER 19 🌹
Amaran :
Sediakan benda untuk menggigit akibat cringe yang melampau.
And yeah, use your imagination.
"Kenapa kau sanggup curang, sayang?" Tanganku diraih Jimin. Aku mengerutkan dahi memandangnya. Lantas kepala dipusingkan melihat Jungkook yang memerhatikan kami.
Dia yang bagi aku masa bercakap dengan Jimin.
"Kau terlanjur dengan Jungkook ke ?" Soalan Jimin membuatkan aku rasa nak lekatkan cap dengan muka dia yang tak hensem tu ! Aku menggulingkan biji mata menyampah.
"Jimin, awak tu amnesia. Awak tak ingat apa yang berlaku ke lepas awak bagi saya kad jemputan kahwin awak dengan Areum tu?" Soalan aku dibiarkan menyepi. Jimin kekal mendiam.
"Awak suruh saya tunggu, Jimin. Tapi apa saya dapat ? Berjanggut saya tunggu awak kat situ. Akhirnya saya putuskan untuk balik dan lupakan awak" Sebak tapi aku tahan air mata aku dari jatuh sebab tak nak nampak lemah di hadapan Jimin.
"Awak tak payah nak tipu sayalah. Tak payah menipu. Cakap jela awak curang ! Kan senang. Lepas tu cakap jela kenapa awak curang? Ataupun awak nak bagi ayat cliche macam awak terlalu baik untuk saya ke ape, apa awak nak saya jadi setan dulu ke macam mne ?"
Aku tergamam. Cepat gila dia buat tafsiran bodoh dia tu. Sesekali aku menggulingkan biji mata tanda menyampah. Niat nak menangis sebab sebak tu terkubur macam tu je.
"Haish, penatla saya cakap dengan awak Jimin. Suka hatila nak anggap saya curang ke apa ke. Yang penting cepat sikit sembuh dari amnesia babi awak tu. Salam setan, bubye !" Setepek aku bagi. Perangai lama aku dah datang balik.
Aku segera mengatur langkah berjalan. Tapi, lengan aku ditarik sehingga badan aku tak setabil. Nasib baik tak jatuh sebab Jimin sempat peluk pinggang aku.
"HEY LEPAS LAH!" Marahku. Jimin lepaskan aku elok elok. Matanya jelas menandakan kekecewaan. Aku kasihankan dia tapi takkan sebab nak tolong Jimin, aku sanggup korbankan perasaan Jungkook ?
No way la !
"Jimin, saya mintak maaf. Tapi, awak amnesia sebab tu awak tak ingat,hm?" Aku menepuk bahunya perlahan lahan. Dia mengangguk kepalanya perlahan.
"Awak" panggilan Jimin membuatkan aku mendongak memandangnya. Dia mengetap bibir. Aku mengerutkan dahi.
"I want you to be mine, please. Just one week. Only one week"
_____
"WHAT ?! Mana boleh, sayang ! Awak saya punya jela. Mana boleh Jimin punya. Seminggu pon tak boleh la !" Suara Jungkook yang menjerit tidak memberi kebenaran membuatkan aku mengerutkan dahi.
Agak agaklah nak buat highnote pon.
"Ala ala Jungkook, saaayang. Bagila masa, seminggu jepon. Bukan maksudnya, saya bukan milik awak terus masa tu. Just untuk puaskan hati Jimin. Mana tau tibe dia sembuh, sampai mati saya milik awak ! Hoho"
Hampir sahaja Jungkook ketawa kerana reaksi aku yang memeluk lehernya erat. Ego dia tu, tinggi sangat ! Tak, bukan tinggi sangat pon. Dia yang tinggikan hah !
"Boleh la, saya nak tolong dia sebagai kawan. Awak pon kawan dia kan ? Saya milik awak sampai bila bilalah !" Pipi Jungkook dicium dua tiga kali. Jungkook membuat muka.
"Tapi, nanti dia peluk awak ke cium ke hah. Saya tak sangguplah !" Jungkook mencebik sambil memeluk tubuh. Comelnya aii. Nak jadi ayah orang pun perangai cam baby lagi. Geget kang !
"Saya tak kasi punya ! Kalau dia peluk pon ha, saya cakap aip aip saya Jeon Jungkook punya haaa" Pipi Jungkook dicubit. Jungkook menyepetkan matanya dan memandangku lama.
Aku turut berbuat demikian.
"Aish, yelah yelah. Karang awak menangis, saya jugak susah nak pujuk" Jungkook berkata, pasrah. Bibirnya aku cium, sekilas. Jungkook membulatkan matanya.
"Halah halah awak ni, mana ada saya nangis hah. Fitnah fitnah, ketuk kang" Tangan digunakan untuk acah mengetuk kepala Jeon Jungkook. Jungkook buat muka hodoh. Sangat hodoh.
"Eleh, sejak mengandung ni, keje nak nangis je . Marah sikit, nangis. Dulu dia yang selalu marah kita, sekarang terbalik." Kata kata Jungkook membuatkan aku mencebik. Tibe rasa emo duh. Aku menggulingkan biji mata.
Mulut kekal diam membisu, tapi mata aku dah berair dah. Aku berpeluk tubuh dan kekal mendiamkan diri. Perlahan lahan air mataku mengalir deras. Teresak esak aku menangis.
Jungkook menepuk dahi sendiri.
"Shuh.. shuh.. gurau je, sayang. No crying crying la. Baik awak senyum, lagi cantik ! Senyumlah, sayang. Jangan nangis,hm?" Tubuhku cuba ditarik masuk ke dalam dakapan, tapi aku menolak.
"Masa saya senyum je kan saya cantik. Masa masa lain, saya hodoh kan ? Perempuan lain je cantik. Pi la awak kahwin lain sana. Saya tak kesah !"
Aku capai bantal dan menutup wajahku.
"Halah halah, sayang. Bila je awak tak cantik ? Maksud saya, awak lagi cantik kalau awak senyuuuum." Jungkook mendekatkan diri. Bantal yang menutup wajahku dicampak jauh.
Tubuhku ditarik ke dalam dakapannya. Aku sembamkan wajah pada dada bidang Jungkook. Hurm, bau suami saya wangi ! Huehuehue ! Wajah Jungkook aku pandang.
"Awak"
"Dah habis dah nangis, hm? Jangan la nangis selalu, saya buntu nak pujuk macam mana, sayang."
"Awak saya ... hmm"
"Saya apa, sayang?"
"Saya rasa awak comel lah !" Jungkook mengerutkan dahi. EH, COMEL BODO !
"HUWAA COMELNYA AWAK !"
"JUNGKOOK JUNGKOOK, JANGANLA BUAT MUKA. MAKIN COMEL LA !"
"Sayang, apa cubit cubit ni?"
"EH PIPI AWAK TEMBAM LA ! EEE COMELNYA AWAK ! SAYA GEGET KANG !"
"Err, sayang. Awak okay ke ?"
"APENYE TAK OKAY ! COMELNYA AWAK, MACAM BABY ! BABY JUNGKOOK HUWAAAA" Pipi Jungkook aku cium berkali kali. Tawa Jungkook meletus.
"JANGANLA KETAWA ! COMEL !"
"Apa ni, sayang. Saya hensem mana ada comel. Ish ish ish"
"DIAM BABY JEON ! AWAK COMEL WAAAAAH COMELNYAAA"
dan Jungkook, hanya pasrah dengan diri aku yang tah pape malam tu. Tapi,at least dia gelak jugak hohoho.
bersambung
mood aku nak puji Jungkook, tibe. HAHAHA. Jangan kecam kalau aku cakap dia comel.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top