- Timberly Ignacio

"I don't know what to do, lola." I cry and cried while embracing the only person I know who love me truly.

My Lola.

"Gusto ko nalang maging hotdog, gusto ko nalang mamatay-" natigilan ako ng maramdaman ang sakit na namalatay sa aking pisngi.

I cried hardly. "Lola naman e, alam mo namang naga emote ako e, wag mo naman dagdagan, huhuhu," ani ko habang dinadamdam ang naging pag sampal nito sa akin.

"Kimnam ka talagang bata ka, yan na nga bang sinasabi ko e, boyfriend, boyfriend pa kasing nalalaman."

Lalong napalakas ang iyak ko ng pag papaluin nito ang pwetan ko, tong Lola kung talaga 'to, di ko na tuloy kung talagang mahal n'ya ako o Hindi.

"Lola naman, sorry na, anong magagawa ko e nahulog ako e."

Bahagya akong napalayo rito ng aatake nanaman s'ya. "Yun na nga e, mag b-boyfriend ka nalang nga, yung manloloko pa tapos pangit, at naku po kang bata ka."

I smiled bitterly, grabi s'ya... g'wapo rin kaya yon-well to be truth kunti hehehehehe.

"Tapos ngayon mag pakamatay ka pa? Nako ka talagang bata ka, Hala sige at mag bihis ka pupunta tayo ngayon sa simbahan at baka may masamang elemento na ang naka pasok d'yan sa katawan." ani nito.

Masinsinan n'ya akong tinignan. "Apo..."

Iniabot nito ang mga pisngi ko at pinunasan ang mga luhang dumadaloy rito. "Lumaban ka, lagi s'yang nandiyan para sayo, kaya lumaban ka, apo."

Iyon ang huli n'yang mga salita bago ako iwan mag isa sa aking kwarto.

I smiled weakly. Mahirap, hindi ko alam kung kaya ko. Pero para sayo, la at para narin sa sarili ko. Lalaban ako. I will move forward.

Alam ko sa sarili na masama ang pag pangarap na mamatay sadyang hindi ko mapigilan ang sarili para hilingin iyon lalo na sa tinatamasang sakit.

Another set of tears rolled down to my cheeks. I close my eyes as I embrace myself, ipinikit ko ang mga mata ko para damhin ang presensya n'ya.

"I maybe not a good person, but please po, help me, help me to succeed. And I promise, I will do everything just please po, help me."

At simula sa araw na iyon, tuluyan ko ng ipapaubaya ang buhay ko rito. Na kahit kaylan ay hindi ko pinag sisihan.

And the rest is history