16 januari 2015

Ik zit op de grond naar de televisie te kijken. Naast mij zit mijn zusje, al zegt ze altijd dat ze mijn zus was omdat ze één minuut ouder was, te tekenen. Mijn broer is boven en mijn mama en zus zijn weg. Opeens staat mijn zusje op en ze rent de kamer uit, naar boven toe.

'Niet aan mijn tekening komen!' schreeuwt ze naar me. Mijn favoriete programma is afgelopen en ik kijk naar de tekening. Er stond een ridder op, een draak, een kasteel en een prinses. Later als ik groter ben wil ik ook prinses worden, met een roze jurk en een paars kasteel. En ik trouw met Stefan, hij wordt een ridder. Ik pak een wit vel en begin te tekenen. Met lichtpaars teken ik de muren van mijn kasteel, met donkerpaars teken ik het dak. Naast het kasteel sta ik zelf, met een prachtige groene jurk en een gouden kroon. Op een bruin paard zit Stefan met een zilver ridderpak. Deze tekening ga ik aan hem geven. Ik bekijk mijn tekening goed. Hij is lang niet zo mooi als die van mijn zus. Die kan echt supergoed tekenen, miljoen keer beter dan ik.

Ik hoor een geluid, het is onze deurbel.

'Doe maar open!' schreeuwt mijn broer. Ik pak Ko op en loop met mijn knuffelkonijn naar de voordeur. Ik kan nog net niet bij het slot, dus gooi ik alle schoenen van het schoenenkrukje af en schuif de kruk naar de deur. Eerst haal ik de deur van het slot, daarna schuif ik de kruk weg en daarna open ik de deur.

'Hallo meisje.'

Er staat een man met een donkerblauwe jas in de deuropening. Ik denk dat hij voor mijn broer komt, dus ik wil hem roepen. Als ik mijn mond open, gaat de arm van de meneer omhoog en ik laat van schrik mijn konijn vallen. Ik wil wegrennen, maar de meneer heeft mijn andere arm gegrepen. Ik voel een klap op mijn hoofd en wil gillen, maar het lukt niet. Ik zak weg en voel niets meer.