Kiana

Δύο χρόνια μετά..

Δεν περίμενα ότι θα κρατήσει τελικά τόσο, τελικά κάποιες υποσχέσεις είναι φτιαγμένες για να να σπάνε.

Το να είμαι πίσω μετά από τόσο καιρό μου φαίνεται πολύ παράξενο, η Στοκχόλμη ήταν εντελώς διαφορετική από κάθε προοπτική και όνειρα που είχα, ήταν ένα ωραίο μέρος για την αρχή μου, που εργάστηκα και έζησα εκεί.

Δε λέω βέβαια πως δε μου έλειψε ο τόπος μου, φυσικά και επέστρεψα το πρώτο καλοκαίρι από όταν έφυγα, έκατσα σχεδόν δύο εβδομάδες αλλά εκείνος δε βρισκόταν εδώ, είχε φύγει για διακοπές, ούτε και τωρινά νέα του γνωρίζω βέβαια, όλοι περιορίζονται στο ότι είναι καλά.

Έχω διαισθανθεί πως κάτι ίσως μου κρύβουν, δεν αμφιβάλω ότι ίσως είναι και με άλλη, σίγουρα δύο χρόνια μετά θα ήταν παράλογο να περιμένει εμένα..

Δε ξέρω αν και εγώ θα τον περίμενα στη θέση του, δεν του ήμουν και εκατό τις εκατό πιστή, δε θα το έλεγα, και ίσως μου είναι δύσκολο να το παραδεχτώ γιατί  τον πληγώσει, μα εάν με ρωτούσε θα ήμουν απόλυτα ειλικρινής απέναντι του.

Είναι περίεργο, όσο βρισκόμουν μακριά το μόνο που με απασχολούσε ήμουν εγώ, ήμουν τόσο χαρούμενη. Από την ώρα που πάτησα το πόδι μου στο Λονδίνο και καθώς πλησιάζω τώρα προς την πατρίδα μου με το τρένο, νιώθω όλες τις ανησυχίες, το άγχος και το φόβο να επιστρέφουν.

Εννοώ, αυτό το μέρος πάντα θα αντικατοπτρίζει εκείνον σε εμένα. Αυτός είναι αυτό το μέρος, γιατί αυτό το μέρος είναι το σπίτι μου. Εκείνος είναι το σπίτι μου, παρόλο που έλλειπες και κατεστραμμένο είναι αυτό.

Δεν είχα ιδέα ότι θα κράταγε δύο χρόνια όλο αυτό, πόσο μάλλον δεν είχα ιδέα ότι θα επέστρεφα.

Ίσως εάν μπορούσα να μην επέστρεφα και ποτέ αλλά πιστεύω πως είναι ώρα να ζήσω τη ζωή μου. Αρκετά το διάλειμμα, αρκετά οι διαφυγές, οι υπεκφυγές,  πρέπει να αντιμετωπίσω ότι με φοβίζει, ότι με αγχώνει, πρέπει να αποδείξω ότι είμαι δυνατή.

Γιατί είμαι. Ξέρω ότι είμαι.

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και βλέπω γρήγορα να περνάνε όλα τα όμορφα πράσινα μέρη του Cheshire από μπροστά μου, είναι ωραίο να επιστρέφεις σπίτι, παρόλο τις συνέπειες που το περικλείουν.

Αφότου έφυγα κράτησα επαφές με τον Harry, κατά ένα βαθμό, από τον Φλεβάρη μέχρι τον Μάιο όλα πήγαιναν καλά, έπειτα δε ξέρω λες και από τη μεριά του και από τη μεριά μου χαλάρωσε σε το σχοινί που κρατούσαμε για να μας ενώνει μαζί.

Τον Αύγουστο όταν επέστρεψα για δεκαπέντε μέρες, μου είπαν μονάχα ότι έλειπε όπως προανέφερα, ρώτησα φυσικά τη μαμά για περισσότερα αλλά δεν με ενημέρωσε κατάλληλα, ούτε και η Anne φυσικά που την ρώτησα.

Εκείνη τη φορά εισέβαλα κρυφά στο δωμάτιο του, και με πήρε ο ύπνος στο κρεβάτι του έχοντας συντροφιά τη μυρωδιά παρόλο που εκείνος δεν βρισκόταν εκεί.

Ελπίζω να το κατάλαβε την ερχόμενη φορά που επέστρεψε και κοιμήθηκε εκεί. Ποτέ δεν έμαθα.

Μετά τα Χριστούγεννα, την πρωτοχρονιά, ήρθε η δική μου οικογένεια στη Στοκχόλμη, έμειναν σε ένα ξενοδοχείο, γνώρισαν και την οικογένεια στην οποία ζούσα και δούλευα και γιορτάσαμε μαζί την αλλαγή του χρόνου.

Περίμενα πως ίσως ερχόταν και αυτός ως έκπληξη. Ποτέ δεν ήρθε.

Ανταλλάξαμε κάποια μηνύματα με εκείνον στην πορεία, αλλά ήταν λες και δεν είχαμε να πούμε πολλά, λες και το να κουβεντιάζαμε ήταν μια αγγαρεία και για τους δύο.

Στα γενέθλια του, τον πήρα τηλέφωνο αλλά δεν το σήκωσε, όπως ακριβώς συνήθιζε να κάνει τον τελευταίο καιρό, έτσι του έστειλα μήνυμα τελικά λίγα λεπτά αφότου άλλαξε η ώρα τα μεσάνυχτα σε ώρα του Λονδίνου.

Ήθελα να του στείλω και κάποιο δώρο, αλλά δεν το έκανα, εννοώ, ποιος άνθρωπος απαντά σε αυτόν που έχει να δει έναν ολόκληρο χρόνο μα αγαπά όσο τίποτε άλλο ένα απλό «Ευχαριστώ x».
 

Αυτό που άξιζα ήταν ένα φιλάκι στο τέλος; Ίσως φανεί ένα τόσο δα μικροπραγματάκι, αλλά για εμένα σημαίνει πολλά. Δε με ενδιαφέρουν και δε με νοιάζουν τα φιλιά του αν είναι να είναι έτσι.

Το καλοκαίρι δεν επέστρεψα, αφότου ανέπτυξα κάποιες φιλίες στη Στοκχόλμη, έβγαινα συχνά στα ρεπό μου και τέλος πάντων πήγαινα σε κλαμπ αρκετά.

Γνώρισα κάποια αγόρια, που δεν έμοιαζαν καθόλου σε εκείνον, ίσως και γι'αυτό μετά αφότου τους φίλαγα έκανα εμετό, ποτέ δεν έχασα το όριο στη μέθη ή στο ποτό.

Τα τελευταία Χριστούγεννα οι δικοί μου ήρθαν πάλι, περάσαμε υπέροχα και εγώ είχα πλέον εντελώς αλλάξει, ήμουν πιο σκληρή από παλιότερα μα ίσως έκρυβα βαθιά το πόσο υπερβολικά καλή είμαι με όλους.

Αφότου άλλαξε ο χρόνος, μία νέα κοπέλα έφτασε στη Στοκχόλμη, προερχόταν από την Ιταλία και ήταν η σειρά της για κενό χρόνο μιας και εγώ είχα πάρει την παράταση.

Αφότου έμεινα προυποθέτοντας ότι θα της έδειχνα τα πάντα, θα την καθοδηγούσα, για το πως θα κινείται και θα ασχολείται μες το σπίτι κατάφερα μετά από ένα μήνα να πάρω τον τελευταίο μισθό μου και να φύγω.

Το ομολογώ, θα μου λείψει πάρα πολύ η οικογένεια αυτή, ήταν καλή, ποτέ δεν είχα πρόβλημα μαζί τους και παρόλο που τα παιδιά ήταν άτακτα τα αγάπησα με όλη μου τη ψυχή, θα μου λείψουν πολύ.

Ελπίζω να τους ξανά δω σύντομα. Με δάκρυα μπήκα στο αεροπλάνο μα με μια σφικτή καρδιά και ανέκφραστο πρόσωπο βγήκα από αυτό.

Εδώ είμαι λοιπόν τώρα.  Δύο χρόνια μετά να περπατάω στη γειτονιά μου. 

Ευτυχώς από το σταθμό του τρένου, πήρα ταξί, παρόλο το μεγάλο ποσό που σπατάλησα.

Θέλω να κάνω έκπληξη σε όλους. Και σε εκείνον. Σήμερα είναι 1η Φεβρουαρίου και έγινε όπως ακριβώς το είχα προγραμματίσει, ήθελα να έρθω στα γενέθλια του.

Να δω αν θα χαρεί, να δω πρόσωπο με πρόσωπο την αντίδραση του.

Και ξέρω πως προανέφερα, πως έχω αλλάξει, πως εκεί ήμουν χαρούμενη, πως ζούσα την καθημερινότητα μου, μα είναι δύσκολο.

Αυτός είναι η καθημερινότητα μου, η πρώτη μου σκέψη την αυγή και η τελευταία μου τη δύση, και το να είμαι μακριά του όλο αυτό το διάστημα δε με απομάκρυνε από πάνω του, αλλά  έκανε το συναίσθημα μέσα μου ακόμη πιο έντονο.

Το μόνο που ευχόμουν ήταν τα μίλια ανάμεσα μας να μηδενιστούν. Αν ήξερα τι με περίμενε θα έκανα αυτά τα μίλια πολλές φορές ακόμη πιο πολλά.

Τ Ε Λ ΟΣ 
🌙 Ελπίζω να σας άρεσε. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όλη την στήριξη σας, όχι μόνο σε αυτήν την ιστορία αλλά γενικά, σημαίνει πάρα πολλά για εμένα, μου δίνει κουράγιο και άπλετη χαρά. Ευχαριστώ επίσης για τα πολλά και μοναδικά γλυκά σας σχόλια. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ακόμη μια ιστορία μου έφτασε στο τέλος της, αλλά μην ανησυχείτε σας περιμένω και στην «la vida es mia» που είναι γεμάτη από sexual scenes και εξαιρετική πλοκή. Όσο για το τέλος αυτής της ιστορίας, θέλω να σας δείξω πως η σχέση που έχει το Hiana μέχρι στιγμής είναι πολύ τοξική και οφείλεται σε λάθη και των δύο πλευρών, δε είναι εύκολο να καταλήξουν σε ένα χαρούμενο τέλος αυτοί οι δύο μα θέλω όλοι να δείτε στην πορεία πως μπορείς να επιστρέψεις πίσω σε κάποιον, και το να έχεις αλλάξει εντελώς και ριζικά ίσως σε βοηθήσει με την καλή έννοια. Ευχαριστώ για όλα. Να στε καλά & να προσέχετε, ότι θέλετε είμαι εδώ. Love to all. Anna