❝I overdosed, should've known your love was a game now I can't get you out of my brain, oh, it's such a shame❞

Kiana

«Δεν καταλαβαίνω, Jamie. Είμαι ήδη στον δρόμο.» λέω στο  αφεντικό μου καθώς περπατάω με αργό βήμα στο πεζοδρόμιο.

«Μα γιατί; Δεν καταλαβαίνω τι μου λες.» ακούγεται φασαρία μέσα από το ακουστικό και από όσο σκέφτομαι μάλλον με περιμένουν αρκετοί πελάτες στο καφέ.

«Σε δύο λεπτά θα είμαι εκεί οπότε μην αγχώνεσαι.» τερματίζω την κλήση μιας και είναι ανώφελο να συνεχίσουμε τη συζήτηση μας έτσι αφού δεν τον ακούω.

Βλέπω μία ειδοποίηση στο κινητό μου και είναι ένα νέο μήνυμα που μου ήρθε τρία λεπτά πριν, πως και δεν το πρόσεξα;

Το ανοίγω και αμέσως σταματάω τα βήματα μου νιώθοντας περίεργα στο στέρνο και στο λαιμό μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω και έπειτα τα μάτια μου βουρκώνουν.

*Χρόνια πολλά Kiana. Γλυκά 18. Ελπίζω να περάσεις όμορφα την ημέρα σου και να είσαι χαρούμενη. Θα σε σκέφτομαι. Να θυμάσαι ότι σε αγαπώ. H. x*

Σκουπίζω γρήγορα τα δάκρυα που τρέχουν στο πρόσωπο μου και συνεχίζω βαριεστημένα το βήμα μου.

Ένας λυγμός ανεβαίνει στο λαιμό μου μα τον κρατάω, δε θα ξεσπάσω και εδώ δημόσια.

Στην υπόλοιπη διαδρομή μου είμαι κατσουφιασμένη και αμφιταλαντεύομαι εάν θα πρέπει να του απαντήσω ή όχι.

Τελικά τώρα που φτάνω έξω από το καφέ, αποφασίσω να μην του στείλω. Σπρώχνω την πόρτα κοιτώντας κάτω και πραγματικά η διάθεση μου πάλι έχει χτυπήσει πάτο.

Το κουδουνάκι της πόρτας από πάνω μου ακούγεται μόλις σπρώχνω την πόρτα και τότε πολλές φωνές μαζί φωνάζουν «Χρόνια πολλά Kiana!»

Σηκώνω το πρόσωπο μου και αμέσως τους κοιτάζω όλους ξαφνιασμένη, βλέπω πολλά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα μπροστά μου. Την Arabella. Τον Niall. Και άλλες φίλες μου. Τον μικρό μου αδερφό. Τον Jamie. Τον Ben. Την Crystilia.

Αμέσως ξεσπάω σε κλάματα επειδή δεν το περίμενα, και επειδή κάποιος λείπει. Tότε έρχεται η Arabella και με παίρνει αγκαλιά.

«Ω, αγάπη μου, γιατί κλαις;» μου λέει μες τα μαλλιά μου καθώς με σφίγγει.

«Είναι πολλά, είναι και που δεν το περίμενα καθόλου. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!» τραβιέμαι και έπειτα τους κοιτάζω όλους.

Η Arabella φέρνει λίγο χαρτί και με σκουπίζει στα μάγουλα προσεκτικά  και έπειτα αγκαλιάζω έναν έναν για ευχαριστώ.

Μόνο αυτοί είναι μες το καφέ, κανείς άλλος.

«Σήμερα κλείσαμε την καφετέρια μόνο για εσένα.» με τραβάει ο Jamie μες την αγκαλιά του σφίγγοντας με αρκετά μπορώ να πω.

«Ευχαριστώ για όλα. Για την στήριξη. Για αυτό σήμερα εδώ. Για όλα. Πραγματικά δε μπορώ να σε ευχαριστήσω αρκετά.» του λέω καθώς τον σφίγγω και εγώ με τη σειρά μου και αυτός με τρίβει στην πλάτη τρυφερά.

«Μην νοιάζεσαι, ηλιαχτίδα. Όλα καλά. Θέλουμε να βλέπουμε χαμόγελο στο πρόσωπο σου όχι άλλα δάκρυα. Έλα.» με τραβάει από το χέρι και με οδηγεί σε ένα τραπέζι που πάνω έχει τα δώρα.

«Αυτό το δώρο στο πήρα εγώ.» μου δίνει μία τσάντα. «Είναι ένα φόρεμα και μία κολόνια. Ελπίζω να σου αρέσουν.»

Το χαμόγελο του πίσω από τα γένια του είναι τόσο γλυκό και νιώθω ένα περίεργο συναίσθημα χαμηλά στο στομάχι μου.

Αφήνω γρήγορα ένα φιλί πεταχτό στο μάγουλο του και βλέπω πως δεν το περίμενε. «Σε ευχαριστώ πολύ.» του χαμογελάω ντροπαλά. Εκείνος πάει να πει κάτι μα δίπλα μου εμφανίζεται ο Ben κάνοντας αισθητή τη παρουσία του σε εμάς καθαρίζοντας το λαιμό του δυνατά.

«Αγαπημένη.» ανοίγει τα χέρια του περιμένοντας για μία αγκαλιά και έπειτα εγώ πέφτω κατευθείαν σε αυτήν τυλίγοντας σφικτά τα χέρια μου γύρω του. «Σας ευχαριστώ για όλα.» του λέω σιγανά.

«Αηδίες. Δεν χρειάζεται να μας ευχαριστείς. Το βράδυ έχει συνέχεια.» αποκρίνεται.

«Τι;» τραβιέμαι  για να τον κοιτάξω.

«Ναι, θα βγούμε επίσημα. Κάλεσα και τον Jamie.» λέει δυνατά κάνοντας ένα νεύμα πίσω μου. Γυρίζω και βλέπω τον Jamie πίσω μου να γνέφει χαμογελώντας ελαφρά.

«Oh, εντάξει.» ανασηκώνω τους ώμους μου. Θα μου κάνει καλό όλο αυτό.

Ο Tom έρχεται δίπλα μου και ανακατεύω γρήγορα τα μαλλιά του. «Εσύ πως και εδώ;» τον ρωτάω χαμογελώντας του πλατιά.

«Γλίτωσα να πάω σχολείο και θα αρνιόμουν; Δε δίνω δεκάρα για εσένα.» χαμογελάει περήφανα καθώς μου απαντά και τον σπρώχνω αμέσως μορφάζοντας.

Οι υπόλοιποι γελάνε και έπειτα κάνω και εγώ το ίδιο όταν πέφτει πάνω μου ο μικρός και τυλίγει σφικτά τα λεπτά χεράκια του γύρω από τη μέση μου χαμηλά.

H πόρτα του δωματίου μου χτυπάει ελαφρά. «Πέρασε, μαμά.» λέω δυνατά καθώς τελειωπειώ το μακιγιάζ μου.

«Δεν είμαστε η μαμά. Είμαστε η Arabella Cooper και ο Niall Hill.» ακούω τη φωνή της κολλητής μου πίσω από την πόρτα.

 Γελάω ελαφρά και λίγο πριν τους ανοίξω ακούω τον Niall να λέει, «Αυτό το ήξερε ήδη, αγάπη μου.»

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω κατευθείαν να κρατάνε μια τεράστια σακούλα.

«Τι είναι αυτό;» ρωτάω αμέσως δίχως γεια και τέτοια.

«Εμ, εμείς ήρθαμε για να σε πάρουμε. Είσαι έτοιμη;» λέει τρεμάμενα ο Niall.

«Ναι, αλλά αυτό;» δείχνω με το δείκτη μου την σακούλα που κρατάει η Arabella.

«Που να την αφήσω;» ρωτάει πηγαίνοντας να τη σηκώσει. 

«Δώσε τη σε εμένα, μωρό μου.» αποκρίνεται ο Niall και την παίρνει αμέσως μετά για να την αφήσει μπροστά από το κρεβάτι μου.

«Αυτό μας το έδωσε κάποιος άλλος.» μουρμουρίζει εκείνη ακολούθως.

«Άλλος;» σμίγω τα φρύδια μου κοιτώντας τους.

Όταν καταλαβαίνω ποιος, θυμώνω αμέσως.

«Δεν τη θέλω. Πάρτε τη.» υψώνω τον τόνο μου.

«Kiana μου, είναι αγένεια, μπήκε σε κόπο και-..»

Την διακόπτω. «Δε με νοιάζει!» φωνάζω.

«Κάνε τη ότι θες. Εμάς απλά μας την έδωσε να σου τη δώσουμε. Πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο να σε περιμένουμε.» αποκρίνεται ο Niall αγκαλιάζοντας με το ένα χέρι πριν φύγει από το δωμάτιο μου.

Είναι δύσκολο και για εκείνον, και τα πράγματα είναι ακόμη άβολα μεταξύ μας παρόλο που τον συγχώρεσα τον Niall. Ούτως ή άλλως εξ αρχής ήταν δικός του κολλητός όχι δικός μου.

Κοιτάζω την Arabella και εκείνη κάνει ένα μικρό νεύμα. Φεύγει και έπειτα γεμάτη περιέργεια πλησιάζω την σακούλα. Βγάζω από μέσα έναν τεράστιο λούτρινο αρκούδι και μια μεγάλη κόκκινη κάρτα σε σχήμα καρδιάς.

«Πάντα έλεγες ότι σου άρεσε όταν κοιμόμασταν μαζί επειδή με έπαιρνες αγκαλιά, και όταν έλειπα δυσκολευόσουν να συγκεντρωθείς στον ύπνο σου. Λοιπόν, ελπίζω αυτός ο αρκούδος ψεκασμένος με το άρωμα μου να σε βοηθήσει. Γλυκά γενέθλια και πάλι, Kiana. Σε αγαπώ. Πάρα πολύ. Και μου λείπεις. Η. X»

Αυτό μου γράφει μες τη καρδιά, αν και η δική μου καρδιά σπάει ακόμη περισσότερο όταν παίρνω τον αρκούδο αγκαλιά και μυρίζω το άρωμά του. Μου λείπει εξίσου πάρα πολύ.

🌙 Ελπίζω να σας άρεσε το νέο chapter. Βρέχει και γενικότερα αγαπώ να γράφω μέρες με τέτοιο καιρό. Λοιπόν, στο επόμενο chapter έρχεται και ο Harry φουριόζος. Χεχε. Παρακαλώ πολύ τσεκάρετε αν θέλετε και την άλλη μου ΝΕΑ ιστορία «la vida es mia». Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό για εμένα να τη διαδώσετε και να την διαβάσετε. Love to all. Anna. x