❝When I look in your eyes I see through to my soul❞

Kiana

Πάω να γυρίσω πλευρό στο κρεβάτι μα κάτι με εμποδίζει. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω πως δεν είμαι στο δωμάτιο μου. Ωχ Θεέ μου.

Σκηνές από το προηγούμενο βράδυ έρχονται με τυχαία σειρά στο μυαλό μου. Γυρίζω και βλέπω το χέρι του Harry τυλιγμένο γύρω μου. Το κεφάλι του είναι καταχωμένο στο μαξιλάρι ακριβώς δίπλα από το δικό μου.

Δείχνει άτσαλα γαλήνιος και πανέμορφος. Χαμογελάω και περνάω το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά του, για λίγο νιώθω λες και είναι πράγματι δικός μου.

Κοιτάω δίπλα στο κομοδίνο και βλέπω ένα γεμάτο με νερό ποτήρι και ασπιρίνες. Τείνω το χέρι μου και παίρνω αμέσως ένα καταπίνοντας το με το νερό.

 Ο πόνος στο κεφάλι μου είναι τόσο έντονος. Γυρίζω και τον κοιτάζω πάλι. Περνάω ξανά το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά του και αναστενάζω, τα δάχτυλα μου έπειτα οδηγούνται στο μάγουλο του και ανατριχιάζω όταν χαϊδεύουν το πιγούνι του και νιώθω τις μικρές άγριες τριχούλες που έχουν μόλις βγει εκεί.

Μια κίνηση όμως πιάνει το βλέμμα μου. Βλέπω την Anne ανάμεσα στη μισάνοιχτη πόρτα να κοιτάζει προς το μέρος μας χαμογελώντας πλατιά, αμέσως γουρλώνω τα μάτια μου και παίρνω το χέρι μου μακριά του.

«Όχι» ανοιγοκλείνω άηχα το στόμα μου πανικοβλημένη κοιτώντας τη. Μου κάνει ένα γλυκό νεύμα και φεύγει. Πανικοβάλλομαι ακόμη περισσότερο.

Πρέπει να της εξηγήσω πως αυτό που είδε ότι ήταν μια  απλή φιλική κίνηση και εντάξει έχουμε κοιμηθεί πολλές φορές μαζί με το Harry, βέβαια τις άλλες αυτός δεν ήταν χωρίς μπλούζα και εγώ με μία δική του, αλλά τέλος πάντων.

Τραβάω το χέρι του αργά από γύρω μου και τον βλέπω να μορφάζει μέσα από τον ύπνο του σουφρώνοντας τη μύτη του και να μουγκρίζει.

Βάζω το μαξιλάρι που κοιμήθηκα εγώ χθες βράδυ πίσω στη θέση μέσα από το χέρι του και κάπως η έκφραση του προσώπου του χαλαρώνει.

Φοράω ένα σκούρο t-shirt του που έχει πάνω στάμπα των Pink Floyd που λέει 1973 tour, και μια μπορντό πιτζάμα, λογικά της Anne.

Ψάχνω το κινητό μου μα δε το βλέπω πουθενά στα κομοδίνα, περπατάω μέχρι το γραφείο του και βρίσκεται εκεί δίπλα από το τσαντάκι του. Η προσήλωση μου όμως πέφτει αλλού.

Σε μια γωνιά του γραφείου του, κάτω από το βιβλίο του Μπουκόφσκι, 'Γυναίκες' υπάρχει μία στοίβα με αρκετά βιβλία του...Νερούδα. Το 'Υψώματα του Μάτσου Πίτσου', το 'Εκατό Ερωτικά Σονέτα', το 'Εστραβαγάριο' και το 'Είκοσι Ερωτικά Ποιήματα και ένα Τραγούδι Χωρίς Καμμιάν Ελπίδα'.

Χαμογελάω καθώς τα αγγίζω. Ούτε εγώ καν δεν τα έχω όλα αυτά. Ήταν λοιπόν πως δεν του άρεσε καθόλου ο Νερούδα. Το χαμόγελο δε φεύγει από τα χείλη μου καθώς γυρίζω και του ρίχνω μία ματιά στο κρεβάτι πριν βγω από το δωμάτιο του. Συνεχίζει να κοιμάται γαλήνια, μια μορφάζοντας μες τον ύπνο του.

Η παρουσία της Anne με καλωσορίζει κατευθείαν μόλις μπαίνω στην κουζίνα. «Καλημέρα, πουλάκι μου.» μου χαμογελάει.

«Καφέ ή τσάι;» με ρωτάει ευγενικά.

Ο Robin είναι καθισμένος στο τραπέζι  και διαβάζει εφημερίδα φορώντας τα επιβλητικά του γυαλιά. «Καλημέρα Robin, πως είσαι;» τον ρωτάω ευγενικά. Ντρέπομαι να πάω να τον αγκαλιάσω.

«Καλημέρα, Anne.» αφήνω ένα φιλί στο μάγουλο της Anne και έπειτα εκείνη με παίρνει αγκαλιά.

«Εμ θέλω να σου πω σχετικά με- πως πριν- απλώς εγώ φιλικά, δηλαδή ξέρεις πως είμαστε οι καλύτεροι φίλοι με τον γιο σου και-...» πάει να συνεχίσω τα μπερδεμένα μου λόγια μα με βγάζει από τη δύσκολη θέση.

«Φυσικά, ξέρω. Θέλεις pancakes, toast ή cake;» με ρωτάει αλλάζοντας εντελώς κουβέντα. Μένω και την κοιτάζω σιωπηλή. Πρέπει να της εξηγήσω.

«Μαμά!» ακούω τη γνώριμη βραχνή φωνή του να φωνάζει. Αμέσως γυρνάω ξαφνιασμένη.

«Μαμά! Που είναι, έφυγε η-..»  ένας αγχωμένος Harry ορμάει στην κουζίνα, μα μόλις πέφτει το βλέμμα του πάνω μου σταματάει τα λόγια του. Τα μάγουλα του παίρνουν ένα ρόδο χρώμα και κοντοαναστενάζει.

«Καλημέρα και σε εσένα, γλυκέ μου.» η Anne περπατάει μέχρι το μέρος του και αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο του. Χαμογελάει και κοιτάζει μία εμένα και μία εκείνον.

Παίρνω όμως το βλέμμα μου από εκείνον, μιας και φοράει μόνο το εσώρουχο του, όχι ότι δεν τον έχω ξαναδεί έτσι αλλά τώρα που πλέον έχω παραδεχτεί  στον εαυτό μου πως τα συναισθήματα μου για εκείνον δεν είναι τελικά φιλικά, είναι περίεργο να τον βλέπω έτσι.

«Εγώ να πηγαίνω να αλλάξω καλύτερα.» μουρμουρίζω και περπατάω γρήγορα προς το δωμάτιο του, περνώντας από δίπλα του δίχως να τον κοιτάξω. Μπαίνω στο δωμάτιο του, αμέσως κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

Δε θυμάμαι πολλά από εχθές το βράδυ, ελπίζω να μην είπα καμιά βλακεία. Μετά θα σκεφτώ πιο ήρεμα και ελπίζω να μου έρθουν όλα. Βασικά έτσι μου γίνεται πάντα.

 Βγάζω την μπλούζα μου, μα μόλις πάω να βγάλω και την  κάτω πιτζάμα η πόρτα ανοίγει και ο Harry μπαίνει μέσα κλείνοντας τη γρήγορα  παρευθύς πίσω του.

«Harry, τι κάνεις;!» αρπάζω αμέσως την μπλούζα του που μόλις έβγαλα και καλύπτομαι μπροστά στο στήθος μου.

«Σε έχω δει ξανά με σουτιέν..» στροβιλίζει τα μάτια του. «Είσαι καλά;» με ρωτάει ήρεμα αμέσως μετά περπατώντας προς το μέρος μου.

«Ανησύχησα πριν, μη-μήπως είχες φύγει και ξέρεις...στην κατάσταση σου, είσαι καλά; Πονάει το κεφάλι σου; Πήρες ασπιρίνη; Είχα εκεί μερικές..»

Περπατάει προς το κομοδίνο μα τον πιάνω από τον καρπό και τον σταματάω. Αποτέλεσμα έχει η μπλούζα να γλιστρήσει από πάνω μου και να φανεί η μία μεριά του σουτιέν μου. Γρήγορα όμως ξανά καλύπτομαι.

«Είμαι καλά.» του λέω. «Μην αγχώνεσαι. Μπορείς να βγεις να ντυθώ μία γρήγορα, για να φύγω;» τον ρωτάω σιγανά.

«Τι σε περιμένει το αγόρι σου;» ειρωνεύεται και τραβιέται από τη λαβή μου απότομα.

«Ο ποιος; Τι ασυναρτησίες λες;» τον ρωτάω μπερδεμένη.

«Εσύ τι ασυναρτησίες κάνεις;!» αποκρίνεται πνιχτά τονίζοντας το δείκτη του προς το μέρος μου.

 «Χθες βράδυ παραδέχθηκες πως έχεις κλέψει την παρθενιά κάποιου, όπως και ο Ben, δύσκολο να καταλάβει κανείς πως αλληλοπαρθήκατε μεταξύ σας εσείς οι δυό και άνοιξες τα πόδια του για εκείνον;!» φωνάζει εξοργισμένος.

Τον σπρώχνω με δύναμη από μπροστά μου και χτυπάει η πλάτη του πίσω στην ντουλάπα του. Κλείνει τα μάτια του βράζοντας από οργή. Αμέσως κατσουφιάζω και κοιτάζω κάτω. Δε μπορώ να τον κοιτάζω στα μάτια. Πονάει αυτό που βλέπω.

Θα ήθελα τόσο να τον χαστουκίσω, αλλά ποτέ δε θα μπορούσα να το κάνω αυτό σε εκείνον. Ποτέ δε θα τον έβλαπτα, ούτε θα τον πλήγωνα όπως κάνει εκείνος επανειλημμένα τον τελευταίο καιρό και με τα λόγια και με τις πράξεις του.

«Είσαι ανόητος, Harry;! Μα φυσικά και είσαι! Βασικά είσαι ένας τεράστιος μαλάκας! Πίστεψες πως εγώ θα έκανα  ποτέ κάτι τέτοιο;! Είναι φίλος μου! Φίλος μου γαμώτο! Απλώς ήπια γιατί ήθελα να πιω μπύρα εκείνη την ώρα!» του φωνάζω. Δε λέει τίποτα.

«Ποιο είναι το πρόβλημα σου τέλος πάντων;!» ουρλιάζω πλησιάζοντας όμως κοντά του.

«Ποιο είναι το δικό σου πρόβλημα;!» αντιγυρίζει ουρλιάζοντας άγρια και εκείνος.

«Εσύ!» του φωνάζω και τότε δάκρυα  αρχίζουν να τρέχουν στα μάγουλά μου.

Κάνει ένα βήμα πίσω και εγώ ρίχνω το πρόσωπο μου μες τα χέρια μου ξεσπώντας σε δυνατότερα κλάματα.

Πάει να πει κάτι μα η πόρτα του δωματίου ανοίγει και τον σταματά η παρουσία και της Anne πλέον μες το δωμάτιο, «Harry, τι τρέχει;» ρωτάει αργά. Δε μιλάει κανείς μας.

Ρουφάω τη μύτη του, σκουπίζω γρήγορα το πρόσωπο μου με τις παλάμες και φοράω την μπλούζα του που κρατώ τόση ώρα μπροστά μου.

Αρπάζω το φόρεμα και τα πράγματα μου και γυρίζω και κοιτάζω την Anne, μόλις με αντικρίζει και εκείνη κατάματα, κατσουφιάζει έντονα στη στιγμή.

«Anne, μπορώ να χρησιμοποιήσω το μπάνιο για να αλλάξω και έπειτα να με πας σπίτι;» την ρωτάω αργά, η φωνή μου ίσα που ακούγεται. Το στήθος μου συσπάται εντεταμένα πάνω κάτω και νιώθω το βάθος του λαιμού μου και το πρόσωπο μου να καίγεται.

«Θα σε πάω εγώ.» λέει αυστηρά εκείνος πίσω μου.

«Anne, σε παρακαλώ.» προσπερνάω τα λόγια του και την κοιτάω παρακλητικά.

«Φυσικά, καλή μου. Πήγαινε ντύσου και σε περιμένω στο αυτοκίνητο.» μου λέει και γνέφω γρήγορα στα λόγια της.

Βγαίνω από το υπνοδωμάτιο του, δίχως να πω κάτι άλλο.

«Θα την πάω εγώ.» τον ακούω πίσω μου να λέει συγκρατημένος. Κάτι αποκρίνεται η Anne ψιθυριστά έπειτα που δε μπορώ να καταλάβω.

«Θα την πάω εγώ γαμώτο!» επαναλαμβάνει φωνάζοντας αυτήν την φορά.

🌙  Ελπίζω να σας άρεσε. Ο Harry είναι μια κουράδα και μισή. I'm sick of being sick all the time.😷😣 Το λατρεύω άπειρα πολύ. Μην ξεχνάτε να κάνετε favorite. Love. anna. x