Yeni bir kurgudan selamlar efendim, konuşmayı sona erteleyip sizi direk bölümle baş başa bıracağım^-^ ama öncee...

☞Başlama tarihinizi alabilir miyim?

İyi okumalar Ay parçalarım...<3

#Jin-Moon

"Aniden sen de beni izliyor musun diye meraklanıyorum
Bütün yaralarımı keşfedersin diye endişeleniyorum
Etrafında pervane olacağım
Senin yanında kalacağım
Senin ışığın olacağım
Hepsi senin için"

Jin'in o mükemmel sesinin tekrardan kulaklarımla buluşmasıyla yüzümde ufak bir gülümseme oluştu. Geçen haftalarda çıkan şarkısı her yerde yankılanmaya başlamıştı resmen. İlk başta şarkıları o kadar dinlenmiyordu... Ve bence birçok insan bu yüzden çok şey kaybetmişti. Çünkü o sanki henüz keşfedilmemiş eşsiz bir mücevherdi.

Tabi son zamanlarda yavaş yavaş değeri bilinmeye başlıyordu. Olması gerektiği gibi..fakat birçok şeyde olduğu gibi onun da değeri geç fark edildi. Çoğunlukla insanoğlu güzel şeylerin farkına geç varırdı. Kim Seok Jin de öyleydi...

Umuyorum ki bizimle daha fazla kalabilirdi. Bu dünyadan erkenden göçüp gitmezdi ve ben de bunun için elimden geleni yapmaya çalışan öylesine biriydim... Onun yaşamasını çok isteyen, gerekirse kendi canımı da ona verip onun nefes almasını isteyecek biriydim.

Sıkıntılı bir nefes verirken telefonun çalmasıyla ayaklanıp masada duran telefonuma uzandım. Tanıdık Kore numarası gözlerime ilişmesiyle gülümseyerek aramayı cevaplandırdım. O sırada da televizyondan açtığım şarkıyı durdurmuştum.

"Alo?"

"Alo Min Ji, nasılsın?"

"İyiyim He-Ran. Sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim."

Sesindeki heyecanı fark ederken kaşlarım merakla çatıldı ve koltuklardan birine oturdum. "Sesin heyecanlı geliyor. N'oldu? Bir saniye yoksa Taehyung'la sevgili oldunuz mu?"

"Evet!" Yüzümde kocaman bir sırıtış yer edinirken sırtımı koltuğa yasladım. "Buna çok sevindim. Ah, sonunda o şapşal çocuk sana açılabilmiş."

Karşı taraftan da bir gülme sesi gelirken He-Ran en sonunda konuştu. "Aynen..ama benim heyecanlı olduğum başka bir konu daha var." 

Merakla "Nedir o?" diye sorunca He-Ran önce bir süre sessiz kaldı. "Aslında bunu sana söylememi hiçbir şekilde istemedi ama onun için de endişeleniyorum." 

Kalbimde çok farklı bir his oluşurken sessiz kalıp devam etmesini bekledim. "Jin.. Jin'in yeni şarkısını dinledin di mi?"

"Evet?" İçimde korkuyla beraber bir merak yer edinirken "Bir sorun mu var? He-Ran korkutuyorsun beni.." dedim.

"Yok korkma korkma..işte o şarkıyı..senin için yazmış Min Ji."

Kalbim duyduğum şeyle hızla atmaya başlarken odaklanmaya çalışıyordum. "N-ne?"

"Duydun..bunu ilk duyduğumda çok sevinmiştim. Heyecanım aslında bu yüzden... Bu şarkıyı sana adamış."

O anda şarkının tüm sözleri bir bir aklıma gelince heyecanım daha da arttı sanki. "Sen..emin misin?"

"Evet..zaten sen Amerika'ya gitme kararı aldığında ne kadar çok üzüldüğünü biliyorsun. Herkes farkında aslında sana karşı boş olmadığının.. Sen bir yıldır ordasın ve o sanki hep seni bekledi. Her gece istisnasız dışarı çıkar, başını gökyüzüne çevirerek dakikalarca ayı ve yıldızları izlerdi. Durmadan da kendi kendine konuşurdu..sanki söylediklerinin sana ulaşmasını istermişçesine..."

Ben gitmeden önce ikimizin birlikte yaptığı gibi. Ben yanında olmasam bile yine aya bakmış, gökyüzüne fısıldamaya devam etmişti sanki.

"Ama şöyle bir şey var ki..."

Sesindeki ton beni endişelendirmeye yeterken nefesimi tutup beklemeye başladım. "Bunu çıkaracağı son şarkısı olduğunu söyledi. Artık umudu kalmadı sanırım Min Ji..iyileşeceğini düşünmüyor."

Gözlerimin anında dolmasıyla dudağımın kenarını dişledim.  Size demiştim ya geç keşfedilen biri o diye..onun daha fazla benimle kalamamasından deli gibi korkuyorum. 

"Sen gittin...niçin gittiğini bilmiyor tabi ama artık o hayattayken bile seni son kez görebileceğini düşünmüyor."

"Ne?! Bunu nasıl der?"

He-Ran iç çekerken devam etti. "Dedim ya..ufacık bir umudu bile kalmadı sanki ve en sonunda kendini tamamen bu şarkısına adadı. Ardından geri tamamen kendi kabuğuna çekildi..bir daha ordan ayrılmamak üzere sanki. Bu beni korkutuyor."

Beni de He-Ran..beni de deli gibi korkutuyor. "Doktorlar ne diyor? Hastalığında hiç mi bir gelişme yok."

"Maalesef, hâlâ aynı. Haftaya ameliyata girecek ve bunu söylemek beni bitiriyor ama...Jin hiçbir şekilde gözlerinin tekrar açılacağını düşünmüyor. Biz her ne kadar ona destek olsak da sadece kafasını sallıyor ve geri kendi işine bakıyor."

Gözlerimdeki yaşlar bir bir dökülürken elimi ağzıma götürdüm. "Ve senin de..artık orda onu tamamen unutmuş olduğunu düşünüyor. Bir daha gelmeyeceğini düşünüyor."

Bu sözlerle kalbim sıkışıp nefes almamı daha da engellerken elimi iyice ağzıma bastırdım. Yoksa bir hıçkırığın ağzımdan çıkmasına engel olamayacaktım. Öyle değildi... Onun iyileşmesi için buralara gelmiştim... Onun için gelmiştim.

"Sen bir şeyler bulabildin mi? O doktor arkadaşınla konuştun mu? Bir şeyler yapılamaz mı?"

Yanağımdan süzülen yaşları hızla silip kendime gelmeye çalıştım ama yine de sesimin titremesine engel olamamıştım.

"Evet, konuştum...biraz tehlikeli ama..ameliyatla olabileceğini söylüyor işte. Bu ameliyat çok çok tehlikeli fakat tek şansımızın da bu olduğunu söyledi."

Aklıma gelen şeyle gözüm pencereye kayarken yanağımın içini kemirdim. "O ameliyatı..ben yapacağım."

"Ne?!"

He-Ran'ın şaşkınlıkla çıkan sesine karşılık titrek bir nefes aldım. "Duydun. O doktor arkadaşımla birlikte yarın akşam Kore'ye gideceğiz ve Jin'in..haftaya olacak ameliyatına ikimiz gireceğiz."

"Bundan Jin'in haberi yok?"

Başımla onaylarken gözlerim yere kaydı. "Senin dışında kimsenin haberi yok. Yarın geleceğimi de lütfen kimseye söyleme. Ona..ona sürpriz yapmak istiyorum."

Onu unutmamıştım, unutamazdım. Farklı yerlerde olsak bile aynı gökyüzünün altındaydık. Belki bedenen yanımda değildi ama ruhen yanımda olduğunu her daim hissetmiştim... Benim ışığım olmuştu, hep benim yanımda kalmıştı. Şarkıda da bahsettiği gibi, o hep benimleydi... Ben belki bir Dünya'ydım, o da bir Ay... Ama o öylesine bir Ay değildi. Yolumu aydınlatan, içime umut serpen, kalbimi güzel hislerle dolduran bir Ay'dı. O yeri geldi gecemi aydınlatan bir Ay oldu, yeri geldi kalbimi ışıltısıyla dolduran bir yıldız...

Aslında her gece onu izliyordum ben. Bakışlarım her daim gökyüzünde, kalbim her zaman onunlaydı. Canının yandığını, yaralarının tekrardan açıldığını hissedebiliyordum ama öylece hemen onun yanına gelemezdim işte. Ben onun için buralara gelip, onun iyileşmesi için uğraşıyordum. Nasıl ondan vazgeçtiğimi düşünür de o da umudunu keserdi?

Etrafımda pervane olmayacak mıydı?

Benim yanımda kalmayacak mıydı?

Benim ışığım olmayacak mıydı?

O zaman neden gitmekten bahsediyor? Neden vazgeçiyor? Neden gözlerini sonsuza kadar kapatmaya hazırlıyor kendini?

"Min Ji orda mısın? Alo?"

Kendimi gelip gözlerimi kırpıştırırken o esnada bir iki damla gözyaşı yanaklarıma döküldü. Toparlanıp geri He-Ran'a döndüm. "Burdayım..."

"Yarın son kez şarkı söyleyecek. Gece 12'de..."

İçimde buruk bir his oluşurken başımı öne eğdim. "Nerde olacağınızı bana mesaj olarak at. O saatlerde Seul'da olacağımı düşünüyorum. Yetişmeye çalışacağım."

Onu görme isteğim her saniye daha da artıyordu sanki. Şarkı söylemesini, yüzünü, bakışlarını..izlemek istiyordum.

"Tamam... Min Ji..gelmeni dört gözle bekliyor olacağım. Jin.. seni görünce eminim çok mutlu olacak ve umarım içinde kaybettiği umudu tekrardan yeşerir."

"Umarım... sonra görüşürüz He-Ran. Şimdi gidip hazırlanmam gerekiyor."

"Tamamdır, kendine dikkat et. Seni seviyorum, iyi yolculuklar."

"Ben de seni seviyorum. Orda görüşürüz..."

Yüzümden düşen bin parçayla geri telefonu kulağımdan indirip kenara gelişigüzel koydum. Başımı arkaya yaslayıp tavanı izlemeye başladım. Yüzü gibi kalbi de güzel olan Jin'im... Geleceğim... Eski günlerde olduğu gibi yine gökyüzünü izleyecek, yıldızlara fısıldayacağız.

Birlikte tekrardan gözlerimizi açacağız. Ayın parlaklığı üstümüze düşüp bizi aydınlatırken biz seninle yeniden bir nefes alacak, yeni bir sayfaya başlayacağız. Söz veriyorum...

Yeter ki sen de bu içindeki umudu kaybetme. Çünkü ben de senden güç alıyorum Kim Seok Jin.

Kurgu hakkında ufak bir bilgi vereyim... Kitap kısa hikaye tarzında olacak. 3 bölüm şeklinde olur. İkinci bölümü de 12'ye doğru atarım diye düşünüyorum. Son bölüm de bir aksilik çıkmazsa yarın gelmiş olur.

Umarım hikayeyi beğenirsiniz, kitap kısa olsa da umarım bu birkaç bölümde keyifli anlar geçirirsiniz.

O zaman yeni bölümlerde tekrar görüşmek dileğiyle, kendinize iyi bakıın💜