"Carlisle! Don't go too far! Bantayan mo si Thalia!" Sigaw ko habang pinapanood na ang anak kong tumakbo hawak-hawak ang kapatid niya palayo.

Napaigtad ako ng bahagya nang makita kong muntikan pa madapa ang bunso ko sa buhangin.

They are running towards the calm sea. So beautiful for my view.

"Carlisle! Don't you dare disobey me or else—"

"Hey mommy, ako naman kaya ang pansinin mo?"

Kumunot ang noo ko nang marinig ang hirit ng asawa ko. Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.

"Tigilan mo ako Carl James, yung anak mo nag mana sa katigasan ng ulo mo." Banta ko sa kanya habang pinananatili ang walang ekspresyon kong mukha.

Umangat din ang sulok ng kanyang labi at sinandal ang kanyang sarili sa hamba ng pintuan ng aming bahay bakasyunan.

We are here...

At my mom's property.

I'm home... literally and figuratively. Hinding hindi ako mag sasawa na ma-realize araw-araw kung gaano ako ka-saya, kung gaano ko minsan lang hiniling ang mga ito.

Akala ko hanggang panaginip nalang, pero higit pa sa ganda ng panaginip ang nararamdaman ko ngayon.

I wasn't afraid of growing old alone, may mga araw nga noon na ginusto kong tumanda nalang mag-isa, I was capable on my own, I made sure na hindi ko kakailanganin ang kahit sino para hindi ko na mararamdaman pa ang takot na maiwan ako, pero... iba nga talaga kapag hinayaan mo ang sarili mo makalaya. Magugulat ka nalang na napakarami pa palang pwede mangyari, mga pagbabagong mas higit pa sa inaasahan mo.

"Anong ulo ba yang sinasabi mo?" Pilyo niyang tanong. 

Nanlaki ang mga mata ko at hindi na napigilan ang matawa dahil sa naging hirit niya.

Siya ay prenteng pinagmamasdan pa rin ako, mukhang tuwang tuwa sa kapilyohan niya.

"Carl!" Pagbabawal ko sa kanya.

Pinanlakihan ko siya ng mata pero hindi siya natinag.

Inabot niya ang gitnang butones ng kanyang white long sleeves polo at walang kahirap-hirap niya itong tinanggal. Tumambad sa akin ang inukit ng Diyos na dapat ipinagbabawal sa mata ng nakakarami. 

Hindi ko napigilan ang mapatingin sa kanyang baba. Kitang kita roon ang bukol na alam kong binabanggit niya sa hirit niya.

Napalunok ako at napaiwas ako ng tingin.

Kailan ba naging pilyo ang lalaking 'to?

Parang araw-araw nalang ako may nadidiskubre sa kanya kahit ilang taon na kaming kasal.

"Now I'm Carl, huh?" He said with so much sarcasm.

Umayos siya ng tayo at humakbang palapit sa akin.

"H-hah? Uhm... love?" Nalilito kong sambit habang pinapanood siyang palapit ng palapit sa akin.

Humakbang ako paatras pero isang hakbang lang ang magagawa ko kung hindi mahuhulog ako sa hagdan pababa ng beach house namin.

Sa buhangin kung saan namin nagawa ang bunso namin.

Thalia Camiel Camongol Montgomery.

"Nauutal ka." Komento niya.

"N-no! I am not!" I hissed as he drew closer to me. "Damn it. Isa." Banta ko nang tuluyan na siyang makalapit.

"You know... it amazes me... na nahihiya ka pa rin at ganyan pa rin ang mga reaksyon mo kahit nakadalawa na tayo. We've been making lo—"

Tinawid ko ang distansyang nakapagitan sa amin at mabilis ko siyang dinampian ng halik para matigil siya sa sinasabi niya.

"Shh! Baka mamaya marinig ka ni Carlisle! Alam mo naman 'yon, lahat ata ng sinasabi at ginagawa mo ay napupulot niya."

Kunot noo niya akong tinignan.

Tss. Damn husband. Damn handsome.

Masaya ako na malakas ang dugo niya, halos nakuha ng dalawang anak namin ang features niya, ang nakuha lamang nila sa akin ay halos complexion, hair type at hugis ng mukha nila.

"And? Anong mali roon?"

"Napaka-pilyo kaya ng mga lumalabas dyan sa bibig mo."

"Pero itong labi na to ang gustong-gusto mo hinahalik—"

Isang halik muli ang ginawad ko sa kanya at nang bumitaw ako ay isang halakhak ang kumawala sa kanya. Naramdaman kong inabot niya ako sa aking bewang at marahang idinikit sa kanya na nagpataas ng mga balahibo ko.

"See?"

"Eh ikaw kasi!" Singhal ko pero sa totoo lang nanghihina na talaga ako sa hawak niya sa akin. "We have the bedroom for talks like that." Punto ko.

"I have the whole world for talks like this, love. Sayo lang naman ako ganito eh, I want you to baby me," aniya at bumaba ng kaunti para mayakap ako.

Nanglambot ang puso ko sa yakap niya. Naramdaman ko ang labi niya sa aking leeg, marahan niyang dinampian ng halik iyon at isiniksik pa ang sarili niya sa akin. His body is definitely fit but I feel soft in his arms.

"Lagi naman eh..." bulong ko sa kanya.

Inabot ko siya at niyakap pabalik. Hinayaan ko siyang nakasiksik sa akin at ilang beses ko dinampian ng halik ang kanyang noo.

Oh God... if I can only stop the time. Sana ganito nalang parati, sana pwedeng ganito nalang kami. But no... time passes by, it doesn't wait, ang magagawa lang natin ay sulitin ang ngayon, gawin ang lahat para magandang ala-ala ang mag marka sa ating mga puso at memorya.

The past is done, the future is unsure, we only have now...

"Kahit na... I am hungry..." his voice...

"Oh! Wait, may nahanda na akong—"

"Gutom ako sayo." Mabilis niyang pigil. "I want a taste of you..." lambing niya sa akin na mas nagpabilis ng tibok ng puso ko.

Isang suntok ang ginawad ko sa braso niya dahil sa sinabi niya. Hindi ko talaga matandaan kung kailan siya nag simulang maging ganito.

"Carl! Baka mamaya... bumalik ang mga anak mo tapos..."

Pinihit niya ako paharap sa dagat at niyakap mula sa aking likuran. Mula sa pwesto namin ay tanaw namin ang mga anak namin na naglalaro sa may dalampasigan. Unti-unti ay napangiti ako habang pinapanood na binabantayang maigi ni Carlisle si Thalia.

Like his father... he's reponsible. 

He listens well.

And I hope he continues to be well mannere like him.

Sinagip ko ba ang bansa sa dating buhay ko? What did I do to deserve all of these? Bawing-bawi lahat ng naramdaman kong sakit noon, lahat ng luha ko ay nabawi ko na, sobra-sobra pa.

He embraced me more. Sobrang comforting ng yakap niya. Hinilig niya ako sa kanya na para bang pinagpapahinga niya ako sa bisig niya.

Kung makakapagpahinga pa ako... parang nakukuryente ako sa bawat dampi ng balat niya sa akin.

"Thank you." Bulong niya na nagpakiliti sa akin.

"Hmm?"

"For... this. Hinding hindi ko 'to pag papalit sa kahit ano. I only want this. You. And the kids."

Kumirot ng bahagya ang puso ko. Alam ko naman 'yon, kahit kailan ay hindi niya kami pinabayaan, basta kailangan namin siya, kahit ano pang ginagawa niya ay bibitawan niya para lang puntahan kami. Whether it is the children's activity in school or me spraining myself, kahit ano pa 'yan... he'll be there.

"I love you, Carl. Kayo lang din ang kailangan ko." Tanging nasabi ko.

"I love you, Mrs. Montgomery." Aniya sabay dampi ng halik sa aking pisngi.

Napangiti ako ng matamis at mas siniksik pa ang sarili ko sa kanya habang tanaw-tanaw ang mga anak namin.

"Matitigil pa kaya 'to?" 

"What?" Tanong niya.

Inabot ko ang braso niyang nakayakap sa akin at hinaplos-haplos ang magkabila niyang braso.

"This... yung ganito tayo. Tingin mo kahit matanda na tayo, ganito pa rin, will we be this happy?"

Isang halik muli ang dinampi niya sa leeg ko na nagpaliyad ng kaunti sa akin.

Oh damn...

Paano pa ako makakapagtiis nito. Nararamdaman ko na ang pag-iinit ng katawan ko sa bawat haplos niya sa akin.

"No. We'll always do this. Kahit gaano pa tayo katanda, kahit tayong dalawa nalang at may pamilya na ang mga anak natin. Tayo... ganito pa rin. We'll always have our 'me' time." He reassured. "And... hmm... I can't promise we will always be this happy... but, I promise that I will work hard to give you different kinds of happiness, at kahit may araw na malungkot o may problema, as long as we're together and we love each other, magiging okay din ang lahat."

Ngayong naiisip ko. Carl always reassures me. Kung gaano siya kagulo noong mga bata pa kami, saka naman siya sobrang sigurado sa lahat ngayon.

Kahit alam ko na ang mga sinasabi niya, ang sarap pa rin marinig.

If may mga tamang salita lang para masabi sa kanya kung gaano ko siya ka-mahal, pero wala... walang sasapat dahil siya pa lang sobra na.

"I love you," bulong ko ulit.

"Make love to me." Bulong niya.

Bahagya akong natawa sa sinabi niya at tinampal ng kaunti ang braso niya. 

"We're seriously talking here, Carl James! Gabi-gabi nalang!" Not that I am complaining... pero kasi naman... ang ganda ng pag-uusap namin.

"I am serious too... I missed you. Papatayin ko na si Dos sa kaka-overtime namin noong mga nakaraang linggo." 

Well... ilang linggo nga kaming hindi nakakapang-abot sa gabi dahil nakakatulog na ako bago pa siya makauwi. Halos madaling araw na siya kung makauwi, gigising naman ako para sa mga bata at para makatulong sa pag-aayos ng kakainin nila, minsan kung swerte, makakapag luto ako para sa baon niya at ng mga bata pero nagkataon noong mga nakaraang linggo ay bago pa siya magising ay duty ko na. 

Sila naman, may hinahandang expansion kaya naiintindihan ko ang pag-oovertime nila.

"He seriously needs to get a wife." Dagdag pa niya.

Napailing nalang ako at napangiti. Dos has a lot of issues kaya no comment ako sa parteng 'yon. Hindi ko alam kung makakabuti ba 'yon sa kanya ngayon o ano, maybe? Wala naman makakapag sabi 'non.

"And I need my wife..." he sexily whispered beside my ear.

Nakiliti ako kung kaya't bahagya ko siyang tinulak pero hindi siya nagpatianod. Nanatili ang mga braso niyang nakayakap sa akin at dahan-dahan akong hinalik-halikan sa leeg hanggang balikat ko.

Halos mapaliyad ako sa ginagawa niya. Pinigilan ko rin ang makagawa ng kahit anong ingay dahil baka marinig kami ng mga bata.

"How can I resist you if you're this sexy, hmm?" Bulong na naman niya habang hinahaplos ang tyan ko. 

I am wearing a white tube bra and a long see through skirt above my white underwear.

"Yung mga bata, Carl!" Bawal ko sa kanya nang mapansin na napatingin si Carlisle sa amin at nagawa pang kumaway ng anak ko.

I slightly waved before pushing his father away from me. Tumakbo ako papasok ng bahay at hindi napigilan ang matawa nang marinig na sumunod siya sa akin.

"Katheleen Fae Montgomery!" Sigaw niya habang mabibilis din ang yakap sa likuran ko.

Natatawa kong tinanggal ang mga tsinelas ko at binato sa likuran 'yon. Narinig ko ang pag daing niya na mas nagpatawa sa akin.

Hay... I feel like it is a sin to be this happy.

Mabibilis ang mga yapak kong pumasok ng kwarto namin pero hindi ko pa man nararating ang kama ay naramdaman ko na ang braso niya sa beywang ko. Inangat niya ako at binagsak niya kami sa kama.

"You're really making me angry, Kathleen." Aniya pero ngiting ngiti na nakatingin sa akin.

I bit my lower lip and reached for his face. Marahan ko siyang hinaplos doon at bahagyang dinampian ng halik ang kanyang labi.

"Make love to me." Bulong ko.

Nang masabi ko iyon ay walang sabi-sabi niya ang hinalikan na para bang ito lamang ang gusto niyang gawin. Inilapit niya pa lalo ako sa kanya at inabot ko rin siya para mas magkadikit pa ang mga katawan namin.

I accepted and returned his kisses the way I know my love for him will be conveyed.

I felt his hand above my peak and he slightly pressed it which made me gasped for air. I was that sensitive. Napakapit ako sa kanyang braso at mas hinalikan ko pa siya dahil doon.

"I want more..." bulong ko.

Naramdaman ko ang pag-ngiti niya at ang bahagya niyang pag-layo sa akin para bumaba. Unti-unti kong naramdaman ang pag baba rin ng tube bra na suot ko at bago pa ako makahuma ay naitikom ko na ang bibig ko para mapigilan ang sarili na makagawa ng ingay.

Mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko at naramdaman ko ang pamamasa ko sa aking gitna. My underwear felt so rough on my skin. Para akong mababaliw sa bawat dampi ng labi niya sa aking dibdib.

"Oh, Carl..." halos hangin nalamang ang lumabas mula sa aking labi.

Naramdaman ko ang pag-abot ng isa niyang kamay sa aking binti, unti-unting tinataas ang palda ko para marating ang aking gitna.

Dumidiin ng dumidiin ang pagka-kapit ko sa kanya sa bawat pag-angat ng kamay niya.

"Oh..." I bit my lower lip to suppress my moan.

"I love you..." aniya bago idinampi ang kamay sa taas ng aking underwear.

Napaliyad ako sa ginawa niyang paghawak sa akin. Magaan at mababaw lamang iyon pero parang mababaliw ako sa naramdaman ko.

"I love you...Carl." I whispered as I closed my eyes to feel him more.