Pakay

"Of course not. Why would I hide something." Maagap kong wika.

He scoffed.

My freaking brother scoffed at me.

Hindi ba ako kapanipaniwala? I hate being interrogated. I feel like I'm doing something wrong where in fact I'm just confused.

"I'm not." Pag uulit ko ng may diin.

Tumaas ang sulok ng kanyang labi. I know him, he doesn't believe me. Why is this even a big deal?

"You know what, Kuya Uno? If you don't believe me.. then don't. I don't care about that Cabello guy but let me give you a piece of advice.." I traced.

I smirked.

"You'll go nuts because of your imagination." I cockily said.

Humalukipkip ako para makita niya na hindi niya magagamit sa akin ang investigating skills niya-- na kung tutuusin ay hindi ko alam saan niya nakuha.

I really have the best brothers in the whole world.

Sarcasm at its best, Al.

"Well, you know what.."

Humakbang siya palapit sa akin at agad akong umayos ng tayo para ipakita na hindi ko siya u-urungan. Ang sariwang hangin ay mabilis akong yinakap at hindi nakakatulong 'yon sa paunti-unting pag bilis ng tibok ng puso ko.

"Uno--"

I was about to stop him talking but I was that one who stopped.

I saw his eyes changed from one emotion to another, from being the Uno I know to something I never knew he could feel.

Nanglambot ang tingin niya sa akin. Sa totoo lang, dapat ay kinikilabutan na ako sa panahong 'to lalo na at ayoko ng drama sa buhay pero ramdam ko na may pinagdadaanan ang kapatid ko. I suddenly want to ask him if he has a problem but I can't get to do it.

"It's okay." May kabagalan niyang wika.

Huminga siya ng malalim at marahang ngumiti.

"Just enjoy life, Alice. Enjoy liking someone you can like. Don't make things complicated. Liking someone is not a crime."

Napabuga ako ng hangin at napataas ng kamay dahil sa frustration.

"It's not what you--"

I was stopped again.

He smirked. "So you don't need to look at me like I'm sort of a police and you're a criminal caught on the act. Chill, my little sister."

Here he go again. I thought something changed but I'm wrong. Nag ha-hallucinate lang siguro ako sa nakita kong emosyon na dumaan sa kanyang mga mata. Nakakatawa naman talagang isipin na kayang mag seryoso ni Uno sa buhay.

"Criminal? Police?" I said with gritted teeth.

I sweetly smiled at him.

"You're an ass." Bulong ko at nag bigay ng flying kiss.

Hindi ko na siya hinintay pang mag salita at nag patuloy na ako sa pagpasok sa sasakyan niya. Mabilis akong pumwesto sa dulo. Hinanap ko ang earphones ko at nag patutog nalamang para hindi ako mapilitang makipag kwentuhan sa kanila mamaya. I will never talk unless Uno will stop on being a creepy brother.

Sinara ko ang mga mata ko at doon ko lang nasiguradong nababaliw na ako.

I'm freaking going nuts.

I closed my eyes but I can still see Cabello's smile. Calamity striked my soul. I need to evacuate!

"We're here."

Bahagya akong napapitlag ng may marinig na boses sa gilid ko. Mabilis pa sa kidlat kong binuksan ang mga mata ko at napa-buntong hininga ng makita si Clyde. Hawak-hawak niya ang earphones ko at marahas ko 'yon binawi mula sa kanya

Matalas na tingin ang aking binigay.

"You scared me! Kainis ka." Inis kong wika.

Nanlaki ang kanyang mga mata pero hindi ko siya pinansin. Mabilis kong binuksan ang pintuan ng kotse ni Uno at napaiwas ng tingin dahil sa sinag ng araw. Tumingin ako sa mga pinsan kong kumukuha ng bag sa kotse.

Rinig ko ang halakhak ni Clyde mula sa aking likuran pero hindi ko pa rin siya pinapansin.

"Why so sungit, Al? On period?"

Napaawang ang aking labi dahil parang narindi ako sa narinig ko mula sakanya. Liningon ko siya at tinignan siya na para bang mapapatay ko siya pag hindi siya tumahimik.

Being Clyde, mabilis siyang ngumiti at kusang tinakpan ang kanyang bibig.

"You don't get to say that! Don't ever say that again especially if the girl is not a family member. Pasalamat ka, you're a Montgomery." Pagbawal ko sa kanya.

Para naman siyang bata na tumango tango. Pinilit kong itago ang ngiti ko kahit gusto ko ng matawa. Inirapan ko nalamang siya at hinanap ng mga mata ko si Dos.

Matamis akong napangiti nang makita na palapit siya sa akin. Ngiting-ngiti din ang kapatid ko kaya lalo akong napangiti. Itinaas niya ang bag ko at inabot sa akin 'yon. Napangiwi ako nang maabot 'yon pero sa huli ay napangiti pa rin.

"Did Clyde pestered you?" Tanong ni Dos.

I rolled my eyes.

"No. Stop being like that." Bawal ko sa kanya.

Itinaas niya ang kanyang kamay bilang pag suko. Kung may pinagmanahan man si Dos, sigurado akong si mommy 'yon. Mom is very protective, not that I'm saying Dad isn't. Iba lang talaga ang pag protekta ni mommy sa amin.

Pero sigurado akong, 'yun din ang nagpatino sa gaya ni daddy. Danziel Montgomery is chaos. Chaos is Danziel Montgomery. That is how it goes but mom tamed him somehow.

Napasa nga lang kay Uno ang katigasan ng Ulo niya. Buti nalang, normal ako. It's safe to say that I'm in the middle.

"Stop being what?" Pigil tawa niyang wika.

"Nothing. Bahala ka diyan." Pag tataray ko muli.

Napailing nalamang siya habang hinanap ng mga mata ko si Agatha. Kita ko na masama ang tingin niya kay Clyde kaya hindi ko mapigilan na matawa. This is why, magkasundong magkasundo kami.

"Gath!" Pag kuha ko sa atensyon niya.

Inirapan niya si Clyde na tawa ng tawa. Lumingon siya sa akin at sumilay ang ngiti sa kanyang labi. Mabilis akong lumapit sa kanya habang inaayos ang tindig ko.

I walked like how Alice Montgomery should walk but I stopped. For the nth time, I stopped on doing something because of him.

"Damn it." Marahas kong mura.

Sinundan ng mga mata ko ang lalaking papasok ng campus. He is followed by two girls. May dala-dalang cup cakes ang dalawa. I suddenly wanted to puke. For sure, mas masarap ang gawa ko doon.

But why does it matter? I don't even know why I'm reacting. Nakaka inis talaga ang lalaking 'to. Ayoko siyang nakikita. Ang aga-aga, he is wearing that smug look.

Sarap burahin!

He is walking so proudly like he owned the whole place. He is wearing a simple cotton blue shirt and pants yet..

No.

"What are you looking at--"

"Let's go." Maagap kong wika.

Ngayon ko lamang napansin na nasa tabi ko na si Agatha. Muntik na siyang lumingon kung saan nag lalakad papasok si Cabello.

Hinawakan ko siya sa braso para hindi na siya mangulit. Hinila ko siya palapit kina Adrianna na nauna ng mag lakad. I can still feel curiosity from Agatha but I didn't gave her the satisfaction of knowing something.

Great! I feel like I'm a criminal.

"Guys.. dito na kami. Sa kabilang building pa kami"

We stopped when we heard Kuya Ad.

Lumingon ako at binalingan ng tingin si Dos. Hindi ko mapigilan na mapadaan ang tingin kay Uno pero inirapan ko lamang siya at tinuon ang mata kay Dos.

I smiled.

Goodluck. I mouthed.

He warmly smiled and nodded. He answered you too.

Somehow, minsan pakiramdam ko, mas nakakatanda ako kay Dos. He is very sensitive and I feel like he should be taken care of.

"Magkita kita nalang tayo mamayang lunch. Sila Gelo rin ay sa kabilang building pa." Ani Adrianna.

I only nodded because honestly, wala akong naiintindihan sa mga sinabi niya. I didn't bother knowing the buildings here. Basta sasama lang ako kung saan sila pupunta. Good thing, kaklase ko si Adrianna sa lahat ng subjects ko.

"Let's go" aniya.

Nagbigay ako ng huling tingin kina Clyde na masayang masaya sa pag punta sa kanilang kanya-kanyang building bago sumunod kina Adrianna.

"Sa second floor kami ni Agatha" ani Tulip habang tinitignan ang schedule niya.

Napatingin din ako sa schedule ko at nakitang third floor ang unang subject ko.

Logic.

Great! I need this subject right now! Sakto! God really has a way to wake me up.

"Third floor kami ni Alice" Ani Rian.

Sinimangutan ko si Agatha bago kami umalis. Tinawanan niya lamang ako at pailing-iling na tinungo ang kanilang klase.

Humabol ako kay Adrianna at sinabit ang kamay ko sa kanya. Pumasok kami sa loob ng classroom at kita ko na natigilan ang lahat. Nag kibit-balikat lamang ako at naghanap na ng mau-upuan.

"Dulo tayo" Bulong ko.

Tumango siya at dumiretso kami sa dulong upuan gaya ng suhestyon ko. Bumitaw ako sa kanya at pinasadahan ng kamay ang buhok ko bago umupo. Sinabit ko ang bag ko sa bag holder at umayos ng upo.

I maintained my resting bitch face. Sana matakot na sila sa akin para tigilan na nila ang kakalingon. Ako ang napapagod sa pag harap-likod na ginagawa nila.

"What's our first subject?" Tanong ko.

Kinuha ko ang bag ko ulit at kinuha ang isang notebook doon. Kinuha ko rin ang isang ballpen at binalik muli ang bag sa bag holder.

"Hm.. Logic" sagot niya.

I nodded.

Habang nakatingin sa ballpen, hindi ko mapigilan maalala ang nangyari sa bookstore. I can't help but to feel the giddy feeling again.

Nobody tied my shoelace for me, not that I remember.

"Nandyan daw si Evander!"

Bored, I glanced up and saw girls looking like tuna fish. Siksik kung siksik ang ginagawa nila para makita ang taong nasa labas.

Sino ba 'yon? Artista?

Evander? Familiar.

I suddenly felt the urge to stand up but I tried my best to stop myself. I should maintain a low profile here. Dapat ay pag-aaral lang ang inaatupag ko.

"Ang gwapo niya talaga.." bulong bulungan ng mga babae.

Gwapo? I'm having second thoughts on believing them.

"Yeah.. pero ano kayang pakay niya dito? Hindi naman siya dumadaan dito at sa kabilang building pa siya diba?"

Bla. Bla. Bla. Bla.

Kinuha ko ang earphones ko at nag patugtog nalamang. Naramdaman kong tinanggal ni Adrianna ang isang earphones mula sa akin at siya ang nag-suot 'non.

"That's my seat"

Napa-angat ako ng tingin sa taong nag salita.

A guy with a hoodie is standing in front of us like we did something wrong.

Hindi ko mapigilan maalala ang tingin ni Uno sa akin kanina. What the heck is wrong with these people? Kanina pa ako natitignan na para bang may ginagawa akong mali.

I smirked and removed my earphones.

"Seat? First day palang may seat ka na?" Sagot ko.

Ramdam ko ang paghawak ni Adrianna sa kamay ko. Naiyukom ko ang mga palad ko para mapigilan ang sarili ko pero naramdaman ko lang lalo ang inis.

Hindi nag bago ang tingin niya sa amin. Hindi ko rin siya inurungan at masamang tingin ang binigay ko sa kanya. My eyes is surely piercing through his soul. I'm gonna make sure he'll feel the fear to look at me.

Naputol lamang ang tingin ko sakanya nang may lumapit na lalaki sa kanya at hinawakan siya sa braso. Napalingon siya doon at kita ang gulat sa mukha niya.

"Hans.. wag. Ayaw mo naman siguro makalaban si Claveria?"

Claveria? The guy with Tito Teo?

"Reig, don't tell me.."

What? Bakit hindi niya tuloy?

Lumingon ang lalaking 'yon at alam kong hindi ako ang tinitignan niya. He is looking at Adrianna with a smirk.

"Protected huh?" Bulong niya.

Hinahanda ko na ang sarili ko na mag salita para kay Adrianna pero tinalikuran niya lamang kami at dumiretso sa upuan na nasa kabilang dulo.

I suddenly felt good!

We won!

Sa totoo lang, wala akong naiintindihan. The guy who stopped the hoodie guy turned his back and went in front. Habang ang hoodie guy ay natahimik nalang sa dulo. Oo nga at nanalo kami para sa upuan na 'to pero hindi ko maintindihan bakit.

Claveria ba ang password para makaupo dito?

I'm being sarcastic with myself.

"Ri, anong nangyayari? What's with Claveria? Hindi ba yon yung apilyido nung dinala ni Tito Teo sa bahay nung isang araw? " Tanong ko.

"I also don't know, Al" bulong ni Rian.

"I don't feel good about this." Bulong ko pabalik.

Kita ko ang kaguluhan sa mga mata ni Adrianna. This is why I don't like the idea of our parents getting engaged on politics. Magiging komplikado ang naka drawing na naming buhay. I already plan everything but the moment I stepped here, in this very land, parang nag bago lahat.

I pray, this will be worth the ride.

"Are you okay?" Nag aalala kong tanong.

"Yeah." Walang gana niyang sagot.

Tumango ako at napatingin sa aking relo. May ten minutes pa bago dumating ang professor namin at kung hindi ako nagkakamali, may cafeteria sa mismong palapag namin.

"I'll buy water." Saad ko.

"No need."

"Nauuhaw ako." Inosente kong wika.

Binalingan niya ako ng tingin at sinimangutan. Matamis na ngiti lamang ang binalik ko at tuluyan na akong tumayo.

I made my way to the door while all eyes were following me. Mahigpit kong hinawakan ang sedura at binuksan 'yon. Akmang hahakbang na ako nang kusang tumigil ang mga paa ko sa paglakad. Hindi lang paa ang tumigil, parang nabingi pa ako.

Suprisingly, I can't hear anything for about two seconds.

"Excuse me." Mahina kong saad.

Sinubukan kong lagpasan siya pero hinarangan niya lamang ako. I felt my heart leap when he stepped closer. Lumihis muli ako ng daan pero hinarangan niya lang din ako.

Napalunok ako.

Damn. This should be normal. We are attending the same school, malamang ay makikita ko talaga siya!

"What?" I tried to snapped at him but I didn't succeed.

I was almost breathless.

Nag-angat ako ng tingin at sinalubong ang mga nakakasilaw niyang tingin. Sa buong hallway sa kanyang likuran ay kuhang kuha niya ang atensyon ko. Parang na blangko ako, tipong hindi ko na alam kung ano ba dapat ang gagawin ko.

Of course, he smiled.

He freaking smiled and I want to smash his face.

"Well.." his manly voice echoed through my whole being.

Bumaba ang mga mata niya papunta sa aking suot hanggang sa aking paa. I suddenly felt so conscious. Nakakainis na baka may dumi ako sa mukha, baka hindi na maayos ang buhok ko o baka may mali sa itsura ko.

I never felt this way! I shouldn't feel this way! I am Alice Montgomery for people's sake!

"You didn't wear rubber shoes today." Aniya.

Sandali akong natigilan pero hindi ako nagpadaig sa kaba. Paanong hindi ako kakabahan? Ang laki ng ekswelahang 'to para makita ko siya sa building na 'to!

What is he doing here anyway? Why do I even care?

"Let me pass. Gawin mo na ang pinunta mo dito." I said with the most normal tone I got.

Go, Al! You can do this! Slay!

Lalong lumawak ang ngiti niya. His fresh smile is like a breath of fresh air. Ang sarao talaga titigan. Tipong nakakawala ng problema pero ang problema ko ay hindi matatanggal dahil siya 'yon.

Siya ang problema ko.

"Bakit sino ba ang pakay ko?" Mapanukso niyang wika.

Napabuga ako ng hangin at nagpamaywang sa harapan niya.

"Mukha bang alam ko?" Inis kong wika.

"You should know." Normal niyang balik sa akin.

Nanliit ang aking mga mata at inirapan lang siya.

"Bahala ka sa buhay mo, Cabello."

"Sky." Aniya.

"Ano?" Kunot-noo kong tanong.

He shook his head.

Tinanggal niya ang sumbrero niyang nakasuot sakanya.

"My name.."

He placed his cap on me. Napaurong ako dahil sa ginawa niya at mabilis na hinawakan ang sumbrero ngunit humakbang lang siya palapit kaya parang nanigas ako sa kinatatayuan ko.

"Call me using my name." Aniya.

Tinaas ko ang aking isang kilay. Tinanggal ko ang sumbrero niyang nakalagay sa akin at binalik 'yon sa kanya. I placed it on his head and I slightly felt thankful I'm wearing heels today. Nakakasabay ako sa tangkad niya dahil kung hindi, nakakahiyang harapin siya ngayon.

"Well, Sky. Go and stop bothering me. Happy?" Sarkastiko kong wika.

Humakbang ako para malagpasan siya at hindi niya na ako pinigilan gawin 'yon. Naramdaman ko ang pag hinga ng aking puso ng madaanan ko na siya.

"Alice." Rinig kong tawag niya sa akin.

I continued walking and tried to get him out of my system. Napahawak ako sa pisngi ko dahil ramdam ko ang init 'non.

"Ikaw pakay ko. Happy?"

I'm what?

System error.