Zajęłam miejsce w wygodnym fotelu, który kojarzył mi się z upojną nocą byłej dyrektorki. Miałam szczerą nadzieję, że nie robili tego na tym fotelu. Zrobiło mi się słabo. 

-Powinien już tu być, zero szacunku do uczniów- Sehun wstał i oparł się o okno, przez które kiedyś uciekliśmy. 

-Spokojnie Hun- posłałam mu radosny uśmiech.

Odwzajemnił. Miałam wrażenie, że czekamy już godzinę. Hun też nie wyglądał na zadowolonego. 

-Ugotujesz mi coś dzisiaj?- spojrzał na mnie zmarnowany.

Uśmiechnęłam się lekko i podniosłam brew.

-Może poproś brata, chyba dobrze mu idzie w kuchni- zaśmiałam się głośno.

-Gotował mi całe życie.. teraz twoja kolej- podszedł do mnie i oparł się o fotel.

Jego twarz była dosłownie kilka centymetrów od mojej. Oboje uśmiechnęliśmy się pod nosem, musnęłam jego wargi w lekkim i szybkim pocałunku po czym odsunęłam się lekko.

-Chyba żartujesz!- Sehun chwycił moją brodę i przystawił swoje wargi do moich.

Jego pocałunek był mocniejszy, bardziej czulszy. Od razu pozwoliłam mu dotknąć mojego podniebienia językiem. Powiesiłam się na jego szyi i przybliżyłam się do niego jeszcze bardziej.    Sehun oderwał się ode mnie jak oparzony. Stała obok niego młoda kobieta w ołówkowej spódnicy. Miała rękę położoną na jego ramieniu. 

-To raczej nie jest odpowiednie miejsce na okazywanie uczuć- mlasnęła niezadowolona.

Popchnęła Huna na krzesło po drugiej stronie sali i usiadła za biurkiem dyrektora. 

-Wiele o was słyszałam i teraz zaczynam wierzyć w te plotki- mruknęła patrząc na mnie.

Ani razu nie spojrzała na Sehuna. Miałam wrażenie, że obwinia mnie, za to że Sehun robi co mu się chce i za to, że dałam się odrobinę ponieść. Mówiła o tym, że mamy dostęp do psychologa i osoby związane z "przykrym incydentem" już nie pracują w tej placówce i spokojnie możemy przychodzić do szkoły.

-Dzień dobry- w drzwiach pojawiła się moja siostra Jam.

-O witam panią Kang Me An, idealne wyczucie czasu- wolno podniosła się z krzesła.

-Bardzo przepraszam za zachowanie siostry, postaram się popracować nad nią, aby nie sprowadzała uczniów na "złą drogę"- Jam ukłoniła się i pociągnęła mnie za rękę, abym z nią wyszła.

Nie wiedziałam co się dzieje i czemu Me An to powiedziała. Spojrzałam szybko w stronę Sehuna, który wpatrywał się ofensywnie w oczy nowej dyrektorki.                                                                                                                             Kiedy Jam zamknęła drzwi swojego gabinetu wypuściła głośno powietrze z płuc.

-Jam.. powiesz mi o co chodzi?- opadłam na krzesło bezsilnie. 

-Może ty mi powiesz? Odkąd zniknęliście i pojawiła się w szkole to straszydło po szkole krążą plotki, że zmusiłaś Sehuna do tej długiej przerwy. Mimo, iż była dyrektorka nie lubiła Sehuna, miał naprawdę dobre oceny i był w dziesiątce osób, które mają szansę na najlepsze studia w kraju.. a może i nawet poza nim. Połowa nauczycieli było u mnie ze skargą i upomnieniem- przetarła oczy.

-Moja wina..

-Sena, dobrze wiesz jaka jest prawda i ja na szczęście też to wiem. Porozmawiaj z Sehunem o tym.. bo ja to zrobię- mruknęła i pokazała mi drzwi lekkim ruchem dłoni.

-Tak zrobię- wstałam i wyszłam nawet nie mówiąc do zobaczenia. 

Szłam powoli. Nie śpieszyłam się zbytnio na zajęcia. Myślałam o tym co powiedziała Jam i o tym co powiedziała dyrektorka. Usłyszałam chichot.

-Widzę, że jesteś już po rozmowie- dzwięk dochodził z zza moich pleców.

Nic nie odpowiedziałam. Przyśpieszyłam kroku, wiedziałam, że ta rozmowa nic nie zmieni a jedynie może coś pogorszyć.

-Ale chwileczkę- przed moją twarzą stanęła landryna z mojej klasy -jak się trzymasz misiaczku? Moja mama dała ci popalić wystarczająco, abyś zostawiła mojego Huna?

Zatkało mnie. No nieźle, kolejna. Podniosłam głowę i ofensywnie spojrzałam jej w oczy. Dziewczyna straciła trochę pewności siebie i zrobiła krok do tyłu.

-Nic to nie zmieni.. twoja matka grożąca mi lub Hunowi. Zrozum, że przed tobą było takich tysiące i tylko polepszyły nasze relacje- wyminęłam ją zgrabnym ruchem i ruszyłam dalej.

-Nawet jeśli twoja siostra straci pracę, a brat Huna nagle znajdzie dobrą pracę za granicą?- spojrzała na swoje paznokcie i stanęła w triumfalnej pozie.

-Co to ma do rzeczy?- mruknęłam i spojrzałam na nią przez ramię.

-Głupia jesteś.. trzeba połączyć fakty. Ciężko aktualnie znaleźć dobrze płatną pracę dla osoby, która jest pielęgniarką.. szkolną, a co do Huna to na pewno pojedzie z bratem bo nagle i "niespodziewanie" przyjmie go najlepszy uniwersytet- znowu zachichotała. 

-Jeśli pojedzie, to co będzie z tobą?- spojrzałam jej w oczy z uśmiechem.

-Pewnie pojadę z nim, idiotka- oparła ręce na swoich biodrach. 

-Twoja matka nie wygląda jakby chciała jechać za granicę przez swoją córkę- mój uśmiech się powiększał.

Od początku tej rozmowy ani razu się nie zestresowałam, czułam nad nią przewagę mimo, iż jej groźby były naprawdę realnie, z resztą nie wierzę, aby Sehun wyjechał za granicę tylko ze względu na studia.

-Tego nie byłabym pewna. Poznałam Sehuna na jednym z festiwali i szukałam go aż do teraz.. moja matka wie, że to prawdziwa miłość- tupnęła nogą.

-Pieprzenie- odwróciłam się na pięcie i ruszyłam w głąb korytarza.

-Zniszczę cię Kang!- krzyknęła za mną ale nie zareagowałam.

Przynajmniej znam źródło.. tego bałaganu.