Już jej nie ma

Spłonęła wraz z uczuciami

Jak teren z którego wzniósł się feniks

Każdego dnia

Było to coś nad nami

A teraz nie ma nawet cząstki tego na ziemi

Jak to niezrozumienie mogło się rozprzestrzenić?

Obecnie możemy być razem tylko grą cieni

Już nie czuję żalu tylko zdziwienie

Jak te kilka iskier znikło w oka mgnienie

Czy po jakimś czasie

Będziesz dobrym czy złym wspomnieniem?

Wiem na pewno że niezapomnianym

Bo nie zapomnę jak z tobą mógłbym nawet bawić się kwiatami

I potem w moim pokoju zalewać się łzami