Poczułem wraz z wiekiem

Chcę czegoś więcej niż

Zostać zwykłym człowiekiem

Bardzo chciałbym być kimś

Aniżeli plamą na świecie

Co długo nie ostanie

Prędko wiatr zmiecie

Trumiennym przyzdobi posłaniem

Nie tylko w jej oczach

Lecz i w tych, które nigdy mnie nie ujrzą

Niechaj to będzie myśl prorocza

Niech spełni się, nim będzie za późno

Nie starcza mi chwała

Gdy poza mną nikt jej nie żywi

A wszelkie wysiłki to dla nich rzecz mała

Jak deszcz z płaszcza spływa po duszach niczyich

Czy docenionym stać się

Rzeczą do zdobycia zbyt odległą?

Czy życie to tylko wstań, zaściel

A może przeciętność dyktuje jego tempo?

Na razie bezradnie się pałętam

Jak za oknem brązowy, przemokły już liść

Lecz wierzę, że walka w życiowych zakrętach

Zaniesie mnie tam, gdzie będę już kimś