Kiedy wprawiam cię w zachwyt 

Czuję się zbyt wspaniale

Nadzwyczajne uczucie

Być twórcą szczęścia klamek

Złe dni mi poprawiałeś

Robić to będziesz nadal

Z tobą na pewno nigdy

Nie opuści mnie wiara

Lecz nie chwal mnie za bardzo

Bo stanę się zbyt pewny

Co będzie katastrofą

Jak w rymowance bezrym

Nie wolę być wszechznany

Niż pisać to co lubię

Być przez ciebie chwalony 

I wyróżniany w tłumie

Zaszczyt dla mnie ogromny

Wyjść zza wstydliwości krat

Swoimi opiniami

Upiększyłeś mi ten świat

Dla mnie coś zwyczajnego

To jest dla ciebie talent

Nie masz do końca racji

Wielce mi miło

Ale

Moje wierszoklectwo

To talentów ułamki

Nie czytasz dzieł Szymborskiej

Tylko chłopca z Rotmanki

Pewnie twierdzisz inaczej

Uważasz to za bzdurę

Chcę zrazić cię do braw bo

Tu nie wystarczy 'Dziękuję'

Drogi czytelniku, to o Tobie :)

Chciałem w ten sposób podziękować (mimo że to nic w porównaniu do waszych słów) wszystkim tym, którzy czytają moje pisanki i zostali ze mną na tak długo jak i tym, co dopiero mnie znaleźli na Wattpadzie. Ale jest lista osób, którym dedykuję ten wiersz w szczególności:

Anielska_krew

Maude

magda1797

Atrix7

Semahel

MrSurprise

przerys

Gosiatoja

theartofwar

McBoggini

Jestem na 99% pewny, że o kimś zapomniałem... No cóż, możecie się skarżyć :P