Już od dawna, kiedy akurat jadłam sobie na Olimpie, nie słyszałam kłótni. Może to być spowodowane tym, że Apollo gdzieś zniknął, Artemida też, Ares robi coś w swoim pokoju (nawet nie chcę wiedzieć co), Hera też gdzieś zniknęła, Zeus jest zajęty, Hades musi znosić Persefonę na ich wspólnym wyjeździe z Demeter, a Atena siedzi w pokoju albo w bibliotece, co robi Herkules nie wiem. Może chodzi na randki z tą durnotą od Prometeusza. Nie wiem, nie obchodzi mnie to. A teraz ktoś się kłócił. I to nie Hermes z Dionizosem. Przy kolejnym nabiciu makaronu na widelec usłyszałam głos Posejdona jeszcze jakiś głos i rżenie konia. To trochę dziwne. Posejdon nigdy nie kłóci się z końmi, bardziej z Zeusem i Hadesem, czasami z Aresem i Ateną. Co ten koń musiał zrobić? Z każą chwilą kiedy się zbliżali miałam nadzieję, że może jednak ominą jadalnię i sobie pójdą gdzieś indziej. Ale tak się nie stało. Do pomieszczanie wszedł Posejdon, Pegaz (czyli tak trochę jednak koń) i ten kretyn, Chrysaor, tylko że tym razem bez zbroi, w normalnych ubraniach. Po raz kolejny zadałam sobie pytanie: jak to możliwe, że on jest opalony jeśli cały czas chodzi w zbroi? Rozumiem, że opalił sobie twarz, bo czasami zdejmuje ten swój złoty garnek, który ma na głowie, no ale co z resztą ciała?! Nie zauważyli mnie, na szczęście. Nie wiem co prawda ile to szczęście potrwa, ale no cóż... Jak najwięcej czasu bez Chrysaora i jego całego, to dobry czas. A tak na marginesie, powinniście wiedzieć, że Pegaz zna bardzo dużo brzydkich słów - Arion go może nauczył, albo jakiś inny niewychowany boski koń - a skąd to wiem? Bo tak jakby go rozumiem, to dziwne, ale pomoce.

Posejdon: Mam was serdecznie dosyć! Cały czas się kłócicie, jakbyście nie mogli przestać!

Chrysaor: To jak ty i Zeus, no nie? Albo ty i Atena. Albo ty i Ares. Albo...

Pegaz: Zamknij się! Cały czas jesteś dla mnie nie miły! Ja tylko przyleciałem, żeby pogadać jak bart z bratem!

Chrysaor: Och, tak, jasne! Zawsze się tak bronisz, a później mnie wyzywasz od kretynów i debili!

Pegaz: Gdybyś nie był kretynem, to bym cię tak nie nazywał, proste.

Chrysaor: Lepiej żebyś dzisiaj nie spał, bo jak uśniesz, to przysięgam, że zakradnę się do ciebie i odetnę ci te twoje skrzydełka. Następnie obtoczę w panierce i włożę ci je do pyska!

Pegaz: Widzisz tato! On mi grozi! Tak jest za każdym razem! Czasami mam ochotę przemienić się w człowieka i...

Chrysaor: To to zrób, a nie ciągle o tym mówisz.

Posejdon: Po pierwsze, Chrysaorze, jeśli się zaraz nie uspokoisz, zniszczę twoją nową zbroję, a po drugie, Pegazie, wcale nie musisz się w nic zmieniać, kochamy się takim jakim jesteś. Tak samo ciebie, Chrysaorze.

Ja: Ja go nie kocham.

Ja: Kurcze, a ciągle mnie nie zauważyliście...

Posejdon: To bez znaczenia. Moja głowa i tak pęka.

Ja: Stukanie kopytami pewnie nie pomaga.

Chrysaor: Ha! Wiedziałem, że jest po mojej stronie!

Ja: Gdybym mogła, to chętnie bym cię zabiła, ale nie mogę, bo jesteś nieśmiertelny. Nie jestem po żadnej ze stron, po prostu tu sobie jem. I zwróciłam uwagę na to, że Pegaz za każdym razem kiedy chodzi stuka kopytami, jak każdy koń.

Pegaz: Nie jestem jakimś tam koniem. Jestem panem koni, jestem od nich lepszy. I mam skrzydła.

Chrysaor: Jeszcze.

Posejdon: Mówiłem coś, prawda?

Chrysoar: Pff. Nie przeproszę. Przepraszałem o wiele za dużo razy.

Ja: Wow.

Ja: Nie dotykaj mnie.

Pegaz: No właśnie, zboku.

Chrysaor: Ja jestem zbokiem? Ja chociaż noszę spodnie!

Pegaz: Mam cztery nogi, niby jak mam nosić spodnie na dwie nogi?

Chrysaor: Możesz tylko na dwie.

Pegaz: Nie patrz się i tyle. Nie jestem postacią z bajek.

Chrysaor: Wiem o tym, żaden koń z bajek nie zostawia tyle gnoju po sobie.

Pegaz: A ty jesteś piratem!

Posejdon: Zawsze tak na niego mówisz. I owszem, jest, bo nic innego nie potrafi zrobić.

Ja: To, pa.

Chrysaor: Nie zamierzam więcej z wami dzisiaj rozmawiać. A ty poczekaj.

Ja: Nie dotykaj mnie.

Chrysaor: Może...

Pegaz: Ops, sorka, bracie.

Chrysaor: Tato! On specjalnie walnął mnie skrzydłem!

Posejodn: Pegaz, mogę wiedzieć co ty robisz?

Pegaz: To niechcący. Przysięgam.

Ja: Dzięki. A teraz, pa.

Herkules: Gdzie idziesz?

Ja: Byle dalej od Chrysaora.

Chrysaor: A ja idę za nią. Pa.

Herkules: Co proszę?

Pegaz: Próbowałem ją ratować poprzez walnięcie go skrzydłem, ale się na to uodpornił.

Herkules: No cóż, trudno, ważne są chęci.

Posejdon: Zrobiłeś to specjalnie? Zawsze stoję po twojej stronie, a ty tak się odwdzięczasz?

Pegaz: No, może faktycznie nie powinienem się teraz do tego przyznawać.

Chrysaor: Mówiłem, że to kretyn.

Ja: Puść mnie.

Herkules: Puść ją.

Posejdon: Ja znikam, radźcie sobie z nimi sami.

Ja: Hej, zaraz! Weź stąd swojego syna! Ja go nie chcę!

Pegaz: Nikt go nie chce... Oprócz Gorgon.

Chrysaor: Zamknij się, stara szkapo.

Pegaz: Przesadziłeś, zaraz zmienię się w człowieka i cię uderzę, albo zabije. Spożytkuje przeciwstawne kciuki.

Herkules: Jeśli zrobisz to tutaj, to będziesz sprzątał.

Pegaz: Spokoj...nie!

Chrysaor: Czyżby ktoś tu nie potrafi chodzić na dwóch nogach?

Pegaz: Potrafię! Tylko muszę sobie przypomnieć jak to się robi...

Ja: Jak to dobrze, że wraz z przemianą w człowieka ze skrzydłami dostałeś ubrania.

Herkules: Może chcesz usiąść?

Pegaz: Tak.

Pegaz: Dziwnie czuję się bez ogona. I bez kopyt. I uszu.

Chrysaor: Masz uszy.

Pegaz: Ale takie dziwne.

Pegaz: I nie mam takich samych zębów. Już nie za bardzo mogę cię bardzo bardzo ugryźć.

Ja: Tak. Super. Czy mogę już iść?

Chrysaor: Jasne, możemy iść razem, jeśli chcesz.

Ja: Nie.

Chrysaor: Możemy iść do całkiem fajnej restauracji, podają tam wyśmienitą koninę.

Pegaz: Jadłeś konie?

Chrysaor: Tak, i nie wtrącaj się.

Ja: Bardzo kusząca propozycja, bo chętnie spróbowałabym jak smakuje konina, ale nie z tobą.

Chrysaor: Naprawdę nie rozumiem czemu mnie nie lubisz...

Ja: Przestrzeń osobista jest dla ciebie pojęciem nie znanym, tak?

Chrysaor: Nie, no oczywiście, że nie, ale wiesz, razem moglibyśmy...

Herkules: Musiałem.

Ja: Czy to go zabiło?

Pegaz: Nie, Chrysaor ma mocny łeb.

Herkules: Od razu czuję się lepiej.

Ja: Ja też.

Pegaz: Przetransportuje go na statek.

Ja: Po co?

Pegaz: Bo jestem dobrym, starszym bratem, a poza tym lubię go, mimo naszych kłótni.

Herkules: Może zrobisz to w swojej normalnej formie?

Pegaz: O innym rozwiązaniu tej sprawy nie myślałem.

Pegaz: No to pa. Może odwiedzimy was jeszcze później.

***************************************************************************

Kończymy nadawanie programu, bo muszę się umyć, żeby zmyć z siebie uczucie dotyku Chysaora. Ble. No i ogólnie trzeba się myć, bo inaczej się śmierdzi. I to niehigieniczne. Mam nadzieję, że on już tu nie wróci. Nie lubię go. Niestety, on nie podziela moich uczuć i chyba mnie lubi.

Do kolejnego rozdziału/odcinka/części.

HERMAFRODYTA I BOGOWIE

PS.

To trochę dziwnie brzmi, ale: pewnie przydały by się tutaj odpisy.

Ale to się nigdy nie stanie, ponieważ to są rozmowy i nie będzie tu opisów.

Musicie wysilić wyobraźnię. Jak za każdym razem, kiedy czytacie kolejne rozdziały tego.

Mam nadzieję, że się podobało, bo jeśli nie to trudno.