Westchnęła głośno i pokiwała głową. Tak, to koniec. Nie będzie już nic więcej. Żadnej walki, potworów czy umierania. Żadnych pocałunków i głębokich rozmyśleń. Brak treningów też jakoś bardzo nie przeszkadzał. Trwało to przez dobrych kilka lat i teraz w końcu miał być koniec. To nie tak, że nie było jej przykro z tego powodu. W końcu to jakaś część jej życia. I nawet nie łudziła się, że kiedyś o niej zapomni.

Odwróciła się i jeszcze raz zerknęła na Obóz. Na szereg domków, arenę i pole truskawek.

Przekraczając granicę Obozu, czuła jakby opuszczała rodzinny dom. Nieco niepewna, ale spokojniejsza. To koniec.

KONIEC