Jechałam z mamą pociągiem. Powoli zbliżałyśmy się do przystanku, na którym miałyśmy się przesiadać.

Siedziałyśmy sobie w przedziale, gdy nagle pociąg stanął w szczerym polu. No było tam nic poza torami, pociągiem i naturą. Wtem przyszedł pan konduktor i powiedział, że mamy się przygotować do wysiadania. Wzięłyśmy nasze bagaże i udałyśmy się do drzwi.

Czekałyśmy tam dość długo.  Rozmawiałyśmy sobie i słuchałyśmy wskazówek konduktora.

Nagle zapytałam:

- Wracamy?

Mama zaczęła się na mnie dziwnie patrzeć. Nie wiedziałam o co jej chodzi.

- Do domu? - zapytała wreszcie (w końcu przejechałyśmy prawie całą Polskę).

- Nie. Do przedziału - odparłam, po czym wybuchnęłam śmiechem.

W moje ślady poszła mama.

Śmiałyśmy się dość długo.

Potem pociąg ruszył i dotarłyśmy do stacji. Przesiadłyśmy się i pojechałyśmy dalej.

I to koniec tej historii.