Przy niektórych jestem taka papuga emocjonalna.

Wiecie, taka trochę nie za bardzo normalna.

Chodzi mi o to, że do niektórych ludzi mam empatii od groma.

Za to do niektórych jestem zimny i pusty jak słoma.

Jak ktoś bliski mi płacze, to ja płaczę z nim.

Jak się śmieje, to ja razem z nim.

Jak ktoś coś przeżywa, bo stracił kogoś mu bliskiego,

Ja przeżywam razem z nim, mimo że to nie znałem pana tego.

Taka papuga emocjonalna to się chyba nazywa empatia.

Choć długo myślałem, że u mnie w życiu występuje raczej apatia.

Ale tak to jest, że człowiek w życiu zmienia się jak pogoda na świecie.

To, że padało, nie znaczy, że teraz słońce nie przecież jesteśmy na lecie.