Elfy, zwane też sidhe, to humanoidalne, nadnaturalne istoty. Nie do końca wiadomo skąd wzięły się pierwsze elfy, jednak uważa się, że wywodzą się one od duchów natury lub też były pomniejszymi bóstwami, które utraciły swoje moce.

Elfy odznaczają się oszałamiającą urodą, która nie zawsze jest prawdziwa. Wiele elfów używa tak zwane glamoure - specjalnego czaru, dzięki któremu wydaje się piękniejsze niż w rzeczywistości. Jednak i tak są piękniejsze i smuklejsze od zwykłych ludzi. Cechami charakterystycznymi dla sidhe są bardzo jasna cera i szpiczaste uszy, choć w przypadku mieszańców mogą one mieć normalny, ludzki kształt. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni wśród elfów noszą długie włosy, które najczęściej splatają w warkocze, choć zdarza się, że noszą bardzo wyszukane i fantazyjne fryzury. 

Elfy mogą posiadać różnorodne moce magiczne, co nie znaczy, że każdy sidhe może wszystko. Są pośród nich jednostki bardziej lub mniej uzdolnione magiczne. Najczęściej jednak każdy z elfów ma swoje osobiste zdolności, jak na przykład Blodwyn NicEssus, nazywana na rodzinnym dworze Panią Iluzji i Cierni. Zdolności elfów zaczynają się ujawniać we wczesnym dzieciństwie, choć zdarza się, że moc przebudza się dopiero w okresie dojrzewania albo i nawet w dorosłym życiu.  

Elfy, choć długowieczne, nie są nieśmiertelne. Mogą zachorować, również na ludzkie choroby, choć przechodzą je lepiej od śmiertelników. Mogą też zostać śmiertelnie zranione lub otrute. Szczególnie niebezpieczne dla elfów jest żelazo. Nawet niewielkie zranienie zadane żelaznym ostrzem może okazać się dla nich śmiertelne. Poza tym, z powodu bardzo jasnej cery, nienajlepiej reagują na kwas cytrynowy - wywołuje on u nich silne poparzenia. 
Sidhe mają też jeszcze jedną słabość, choć niegroźną dla ich życia, a mianowicie słodycze - potrafią pochłaniać ich niewyobrażalne ilości, dlatego elfy są ulubionymi klientami wszystkich cukierników i sprzedawców słodyczy.

Tradycyjnie elfy dzielą się na dwie grupy, czy też dwory - sidhe Seelie i sidhe Unseelie. Elfy z dworu Seelie uznawane są za łagodniejsze i bardziej przychylne ludziom, natomiast dwór Unseelie miał gromadzić złe i okrutne elfy, które wyrządzały ludziom szkody tylko i wyłącznie dla własnej uciechy. Prawda nijak ma się do wyobrażeń śmiertelników.

Elfy mieszkają w podziemnych kopcach, które umiejscowione są z reguły w pobliżu rozległych terenów zielonych oraz cieków wodnych. Elfi kopiec jest praktycznie samowystarczalny - mieszkańcy hodują zwierzęta i rośliny, sami wytwarzają narzędzia, tkaniny i wszystko co jest im potrzebne. Między innymi z tego też powodu przez setki lat elfy izolowały się od innych istot magicznych. Drugim powodem była też nadmierna duma sidhe, które uważały się za lepsze od innych i w dawnych czasach próbowały podporządkowywać sobie inne rasy, co prowadziło do wojen międzygatunkowych. Niemniej, pycha nie przeszkadzała elfom uwodzić przedstawicieli czy to ludzi czy innych ras magicznych. 

Elfy, mimo coraz lepszej asymilacji i współpracy z innymi gatunkami, wciąż uważane są za najbardziej niebezpieczną rasę. Jednak nie ze względu na siłę czy magiczne moce. Sidhe to w większości mistrzowie kłamstw, intryg i niedopowiedzeń. Zawierając jakąkolwiek umowę z elfami, trzeba być bardzo ostrożnym i ważyć każde słowo, bo może się okazać, że przez przypadek przehandlowało im się nie tylko majątek, ale nawet własne życie. 

Elfy są bardzo skomplikowanymi istotami, a ich prawa i zasady regulujące życie elfów przyprawiają o ból głowy wszystkich prawników. O ile sidhe nie mają oporów przed oszukiwaniem przedstawicieli innych ras, to oszukiwanie współplemieńca uchodzi za ciężką zbrodnię, a elf uznany za krętacza traci cały szacunek, a nieraz i majątek, gdy nikt nie chcę robić z nim interesów. 
Równie skomplikowanie podchodzą do spraw małżeńskich. Single mogą bez problemów romansować z kim chcą i zmieniać partnerów jak rękawiczki. Ale już elf będący w związku małżeńskim nie ma takiej swobody, a zdrada jest surowo piętnowana. Co więcej, nie tylko niewierny małżonek zostaje poddany karze, ale również jego kochanek czy kochanka. Z drugiej strony elfy nie wykluczają wielożeństwa i zdarza się, że elf może mieć kilka żon, a elfka kilku mężów. Co więcej, oboje małżonkowie mogą mieć swoje własne haremy, nawet nie zalegalizowane ślubem, o ile druga strona wyrazi na to zgodę. 

Elfy są monarchistami i na ich czele stoi król lub królowa. Wedle tradycji i praw następca elfiego tronu musi być czystej krwi i pochodzić z legalnego związku. Próba złamania tych zasad może doprowadzić do buntu na dworze, choć w nowszych czasach niektóre elfie dwory odchodzą od tej reguły, uznając ją za przestarzałą, zwłaszcza że coraz więcej jest wśród nich mieszańców. 

Podejście do hybryd to jeszcze inna kwestia. Elfy nigdy nie miały oporów przed utrzymywaniem kontaków seksualnych z innymi rasami i płodzeniem z nimi dzieci. Jednak dzieci mieszanej krwi uznawane były za powód do wstydu i elfi rodzice niechętnie się nimi zajmowali, najczęściej zostawiajac je pod opieką kochanek lub kochanków, z którymi je spłodzili. A jeśli nawet jakiś elf zdecydował się zająć swoim dzieckiem hybrydą, to taki malec często był szykanowany przez inne sidhe. I jeśli udało mu się przeżyć dzieciństwo, to w dorosłym życiu opuszczał kopiec i decydował się na życie pośród ludzi lub magicznych społeczności. Obecnie w większości elfich społeczności mieszańce są traktowane na równi z elfami czystej krwi. 
Pierwszym elfim dworem, na którym zaczęto hybrydy elfów traktować jako pełnoprawnych członków społeczności sidhe był dwór Unseelie w alternatywnym Edynburgu. To również tam po raz pierwszy koronowano na królową elfkę mieszanej krwi.

Elfy w moim uniwersum:

Blodwyn NicEssus - elfka półkrwi, przyjaciółka Tiny Artemidy Nyks 

Cadha - była królowa szkockich elfów, która dobrowolnie abdykowała na rzecz przyrodniej siostry; obecnie mieszkająca w okolicach zamku Dalriada, partnerka Króla Lasu