A L L E R E E R S T

Laat ik beginnen met de mededeling dat dit verhaal ongelooflijk ver buiten mijn comfort zone ligt, het op verschillende vlakken vast niet helemaal (of eigenlijk: helemaal niet) in overeenstemming is met het genre Historische fictie, en dat er onderwerpen in voorkomen die ik in al mijn andere verhalen nauwlettend links laat liggen.

Nu dat eruit is kan ik ook zeggen dat dit verhaal me, ondanks het bovenstaande, redelijk aan het hart ligt, omdat het schrijven ervan, afgezien van alle 'ver buiten mijn comfort-zone'-onderwerpen en korte pauzes hier en daar, praktisch vanzelf ging. Ook al zitten er passages in die ik ongelooflijk lastig vond om te schrijven, toch ben ik blij dat ik ze er met herschrijven niet evengoed allemaal uitgevist heb. Oh, en Geneviève is een badass die het leven niet begrijpt en dat is fijn. Want in feite ben ik dan ook - al valt er te twisten over het badass gedeelte.

Fama en Invidia staan al een tijdje stil. Die verhalen zijn leuk om te schrijven, maar ik ontwijk alles wat ook maar een klein beetje met seksualiteit en/of intimiteit te maken heeft, ship alleen de 'simpele' koppels en ik kan ieder foutje (lees: gat in het plot) dat ik maak, verklaren door heel erg hard 'fantasy' te schreeuwen. En dat is ergens gigantisch fijn, maar ik moet mezelf wel een beetje blijven uitdagen, dacht ik zo.

En dit is een historische fictie (kinda) met onderwerpen die, zoals ik al zei, dusdanig ver buiten mijn schrijf- comfort zone liggen, dat ik het mezelf vreselijk moeilijk heb gemaakt, en dit enkel erger maak door het openbaar te zetten. Dit is iets heel anders dan mijn gebruikelijke fantasy en/of zoetsappige en ietwat gestoorde kortverhalen. Maar fantasy typt inmiddels (buiten alle writer's blocks) wel aardig weg en een Lieveling 2.0 lukt ook wel. Maar dit? Not so much.

Maar ik zie het als een uitdaging, ben dol op de personages (ook al ontwaar ik een duidelijk patroon: Geneviève = Ithys, en Ithys is dan weer een variant op het allereerste personage in mijn eerste verhaal. Ik word een beetje saai, denk ik) en ik hoop dat jullie net zoveel kunnen genieten van de karakters, de idiote dynamiek in het dorp en de enigszins gestoorde elementen die erin verwerkt zitten, zoals ik dat hopelijk kan als dit eenmaal volledig gepubliceerd is.

S Y N O P S I S

Florie en Geneviève groeien beide op in het strenggelovige Sain-Charnoît, waar de kerk het dagelijkse leven van de inwoners bepaalt. Beide jonge vrouwen dragen een geheim met zich mee, maar waar Florie probeert zo min mogelijk op te vallen, weigert Geneviève haar identiteit te verbergen.

Wanneer in het Frans-Belgische dorpje het verminkte lichaam en niet veel later bijbehorende afgehakte hoofd van een jonge vrouw worden gevonden, wordt de negentienjarige Geneviève, achtervolgd door haar beschadigde reputatie, door de bijgelovige dorpelingen zonder aarzeling beschuldigd van het binnenlaten van de Duivel.

Terwijl de kerk er alles aan doet om haar en het dorp te zuiveren van het Grote Kwaad, en Geneviève zelf vecht voor haar onschuld, blijven er doden vallen in Saint-Charnoît en neemt de wanhoop en angst van de dorpsbewoners enkel toe.

Er is er een die het heeft gedaan, een die de waarheid weet, en een die de schuld zal krijgen.

Slechts een van hen zal boeten.

Een van hen zal branden.

I N F O

Dit verhaal speelt zich dus af in het fictieve dorp Saint-Charnoît, ergens in de Ardennen rond de huidige Frans-Belgische grens, aan het einde van de vroege middeleeuwen (de naam van het dorp bestaat overigens uit een paar aaneengeplakte klinkers, totdat ik iets vond wat wel fancy klonk. Het volgt de levens van Geneviève en Florie (en nog wat anderen) te midden van een serie aan onfortuinlijke gebeurtenissen, zou je kunnen zeggen.

Karakteristiek voor Saint-Charnoît en haar bewoners is het extreme bijgeloof en de fanatieke aanhang van de kerk.

Nu heb ik niet langer dan drie jaar geschiedenis gehad, maar ik ben een irritant koppig persoon. Het komt er dus op neer dat ik met zeer geringe kennis een poging doe tot Historische Fictie (ook al prefereer ik 'fictie met een drupje historie'. Ik probeer Mist nog altijd onder een ander genre te scharen, maar dat wil nog niet helemaal) en juist van die historische kant kun je - tenminste in deze eerste versie - niet vreselijk veel verwachten. Vergeef me daarnaast de fouten die ongetwijfeld in de context zitten, maar wijs me er wel op wanneer er écht gekke kronkels in het verhaal zitten.

Het opmerken van plotgaten - ongeacht de grootte en het belang ervan - wordt daarbij altijd enorm gewaardeerd. Ik zie het op een gegeven moment simpelweg niet meer. Ik kan alleen niet garanderen dat ik ooit aan een serieuze herschrijfsessie toe ga - wil - komen, dus in hoeverre eventuele tips verwerkt worden, valt nog te bezien.

(Oh, en Mist is in één zomer plus herfst geschreven, dus ik rag er (voor mijn doen) met dit verhaal simpelweg snel doorheen).

Daarnaast is het wellicht nog zinvol te vermelden dat de religie die ik in dit verhaal gebruik een soort extreme versie is van het katholicisme, en dat ik het daarom ook daarop gebaseerd heb. Het is daarmee echt niet een op een hetzelfde, en veel zaken heb ik erg aangedikt, erbij gehaald of weggelaten ten behoeve van het verhaal. Dit is dus wederom een situatie waarbij de nadruk op 'fictie' ligt, en niet op de historische context. Vanwege de gesloten parochie en de afgelegen ligging van Saint-Charnoît (en bijkomende, gelimiteerde communicatie met andere dorpen) vond ik persoonlijk dat ik mezelf die vrijheid mocht geven. Het gebruik van de kerk in deze context is dan ook totaal niet bedoeld als respectloze opsomming van religieuze aspecten, enkel een manier om mijn plot vooruit te helpen.

U P D A T E S

Mist is mijn verlengde zomerproject geweest van 2018, geschreven tijdens de maanden augustus-november. En dat project is voltooid (cue gasp).

En omdat ik met mezelf had afgesproken dit verhaal pas online te zetten wanneer het klaar en dan herschreven zou zijn, zal dit erg regelmatige updates krijgen. Waarschijnlijk twee keer per week, op woensdag en zaterdag. Het is dan ook af, wat betekent dat het sowieso een einde krijgt - en dat is altijd prettig. Het is echter wel wat korter zijn dan Fama of Invidia (die beide ruim over de 120.000 woorden gaan) en zal, eenmaal compleet, rond de 60.000 woorden en 30 hoofdstukken tellen.

G E S C H R E V E N D A N K Z I J

De playlists van cookiefantasy, voornamelijk. En ook gewoon omdat het verhaal ineens in me opkwam en Invidia plots niet zo lekker meer liep. En omdat ik de cover in eerste instantie zelf gemaakt had en het werkelijk de simpelste ooit was, maar op een of andere manier fascineerde de setting me enorm. Inmiddels is de zichtbare cover gemaakt door LivNouvellis (want wanneer niet als ik eens iets publiceer). Geen idee of deze blijvend is, maar vooralsnog: Liv, alvast immens veel liefde voor jou <3 Het is nu al een pareltje. Ik dank u zeer.

D I S C L A I M E R

Ik vind disclaimers stom. Voornamelijk omdat het schrijven ervan me altijd het gevoel geeft dat ik moet vermelden dat ik geen gewelddadig seksboek heb geschreven, of toch tenminste verantwoording af moet leggen wanneer dat wel het geval is.

Mist bevat geweld. En seks. En dat maakt het in zekere zin een gewelddadig seksboek.

In feite is het echter een verhaal over verloren dromen en vervlogen hoop, over een meisje dat leeft in een dorp en een tijd waarin ze door zichzelf te zijn haar eigen doodsvonnis tekent. Over vastgeroeste denkpatronen en lelijke stigma's en de ferme greep van een bevoorrechte familie. Het gaat over groepsdruk, kuddegedrag en lompe vooroordelen, over haat en vriendjespolitiek en een brandende liefde en zorgzaamheid die ervoor zorgt dat het leven, ondanks al die ellende leuk blijft. Het gaat over de schoonheid van geloof, maar de ellende die religie kan veroorzaken. Over hoe je jezelf kan vinden in iemand anders, maar ook reddeloos verloren kan raken, door dezelfde liefde, en over hoe dun die lijn van gevonden of verloren zijn, in werkelijkheid is.

Het gaat over iemand die geeft en geeft en doorheen het verhaal blijft geven, en nauwelijks neemt wat haar toekomt. Over iemand die haar eigen wereld en zichzelf niet begrijpt, maar wanhopig op zoek is naar rechtvaardigheid en bevestiging.

Het gaat over de gekke sprongen die een in het nauw gedreven persoon kan maken, over toekomstperspectief en kapotgeslagen dromen die in dat plaatje geen plaats hebben, geen betekenis.

Naast al die zweverige dingen gaat het nog altijd gewoon over ongemakkelijke (en ongetwijfeld onrealistische) liefde, heel veel bloed en nog veel meer melodramatische emoties. Die dingen schijnen toch mijn specialiteit te zijn.

En het was voor mij daarnaast vooral een leuk tijdverdrijf, en ik hoop dat het voor jullie hetzelfde kan zijn.

Maar het bevat geweld, homoseksualiteit en seks en als dat onderwerpen zijn waar je moeite mee hebt, is het wellicht niet het beste verhaal om te lezen ( al moet je het dan misschien juist doen en tegelijkertijd je instelling en kijk op de wereld aanpassen).

Toedels!