Lieve James,

Het spijt me dat het zo veel later is, dat ik nu pas weer stabiel genoeg ben om je weer te schrijven. Het is mijn eerste brief in een jaar en ook meteen mijn laatste brief ooit.

James, ik heb wat besloten. Ik ga je laten gaan. Ondanks alles, zal je nooit weg zijn. Je zal altijd een deel van mij blijven, maar ik moet je laten gaan. Je komt niet meer terug. Ik houd van je, die liefde die ik voor je voel zal nooit helemaal weggaan.

Maar jij hebt je beslissing genomen en ik moet er maar mee leven. Nu kan ik je niet meer helpen. Nu moet ik mezelf helpen, omdat ik er anders zelf aan onderdoor ga. Dat zou jij vast niet willen. James, mijn lief, ik ga je laten gaan.

Je hebt deze aarde verlaten. Ik hoop dat je nu ergens daarboven bent, ergens in een hemel, waar je het goed hebt en jezelf kan zijn. En waar je gelukkig bent. Als ik naar de sterren kijk, moet ik aan jou denken. Ik hoop dat je tussen de sterren staat, vrij en eeuwig stralend. Ik hoop dat je gelukkig bent.

Nu ga ik je laten gaan, nu ga ik je loslaten. Ik ga je laten gaan. 
Ik ga weer leven, als Eline Donders. 
Ik ga door. Ik geef niet op. 
Ik kan dit. 
En onthoud:

Ik houd van je.

Liefs,
Je Eline