Κοιτάω το ταβάνι τα τελευταία πέντε λεπτά που έχω ξυπνήσει. Από όλα τα άτομα που έχω γνωρίσει στην ζωή μου, δεν περίμενα η Brittany να ροχαλίζει σαν να της έχουν κολλήσει σκουριασμένο έλικα ελικόπτερου στον λαιμό. Πέρα από αυτό, όλο το βράδυ μού κολλάει χέρια-πόδια πάνω μου και τώρα, που έχω ξυπνήσει με το μάτι γαρίδα, πάλι τα ίδια κάνει.

Είμαι λοιπόν ξαπλωμένη στο βολικό και πανέμορφο κρεβάτι μου με την ξεμαλλιασμένη Brittany να ροχαλίζει στον λαιμό μου και τα χέρια της πάνω από τα βυζιά μου, το πόδι της μπλεγμένο ανάμεσα από τα μπούτια μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και προσπαθώ να μην την ρίξω από το παράθυρο, μαζί με το κρεβάτι ολόκληρο που το έχει σαλιώσει μέχρι κάτω στα πόδια.

Φέρνω πίσω στο μυαλό μου τον Alex, ενώ χαζεύω τα αστεράκια που ακόμη βαριέμαι να κατεβάσω από το ταβάνι. Θα το κάνω κι αυτό κάποτε. Δεν μπορώ να σταματήσω να νιώθω άσχημα που διάβασα εκείνην την ερώτηση φωναχτά. Το πρόσωπο του χλόμιασε ολόκληρο και φοβόμουν ότι θα ξέρναγε πάνω στο τραπέζι, έτσι που ξίνισε η μούρη του.

Βέβαια, αυτό που με κάνει να ανησυχώ περισσότερο για εκείνον είναι ότι βγήκε έξω βιαστικός και δεν επέστρεψε να πει ούτε ένα «γεια». Έτσι που έκανε βασικά, δεν πιστεύω να θέλει να ξαναμιλήσει σε όλους μας. Η Brittany δεν μας άφησε να πάμε πίσω του και όταν ήρθε πάλι στο τραπέζι, είπε πως εκείνος δεν αισθανόταν καλά και ήθελε να πάει σπίτι του.

Ζήτησα από τον Nate, ο οποίος φαινόταν κι εκείνος κάπως ενοχλημένος από όλο αυτό που συνέβη, να κλείσουμε την βραδιά εκεί και έτσι όλοι διασκορπίστηκαν σπίτια τους, με την Brittany να αποφασίζει μόνη της ότι θα κοιμηθεί στο κρεβάτι μου. Εντάξει, και να την πέταγα στον δρόμο δεν με συμφέρει, εφόσον κρατάει κάτι χρυσό για μένα.

Το κινητό της.

Την είδα χθες που αντάλλασσε μηνύματα με τον Alex και όχι μόνο αυτό, αλλά αποστήθισα τον κωδικό της με τα φιδίσια μάτια της κουτσομπόλας που έχω. Το μόνο που μου μένει είναι να βρω τρόπο να αντικαταστήσω τον εαυτό μου με ένα μαξιλάρι για να μην καταλάβει ότι έχω σηκωθεί, να πάρω το τηλέφωνο της, να πάω κάτω και κάπως έτσι να ψαχουλέψω τα μηνύματα της μήπως και της είπε τελικά τι έγινε με εκείνην την κοπρίτισσα την Emily.

Ναι, ναι, πριν μια εβδομάδα θα έλεγα κι εγώ ότι ο Alex είναι κρυόκωλος, μάλλον και παρθένος κατεβασμένος από το Άγιο Όρος, αλλά όχι. Ο τύπος έχει προπονήσει τα δάχτυλα σαν να ήταν πορνοστάρ στα παλιά του χρόνια. Βασικά όχι μόνο τα δάχτυλα, αλλά και εκείνη η γλώσσα του-Χριστέ μου. Με πήγε στον Παράδεισο για τσάι και ύστερα με έφερε κάτω με πούπουλα ευλογημένη από τέτοιον οργασμό.

Πίσω σε αυτήν την τσούλα την Emily, δεν μπορώ να είμαι σίγουρη ότι δεν παίχτηκε κάτι μαζί τους χθες. Άκουσα τον αδελφό μου να την ρωτάει στα κρυφά τι έγινε πάνω και είπε ότι απλά πέρασε καλά, δήθεν δεν περίμενε να περάσει τόσο καλά μαζί του. Το αμφισβητώ, όμως εδώ και η Brittany φαινόταν να το πιστεύει. Αρνήθηκε να το συζητήσει μαζί μου γιατί νύσταζε λέει.

Έχε χάρη που θέλω το τηλέφωνο της, αλλιώς να την είχα αφήσει να κοιμηθεί μαζί με τον νάνο που έχουμε στην μπροστινή πόρτα.

Με δεξιότητες νίντζα, καλύτερες από εκείνες της σπιτονοικοκυράς, καταφέρνω να γλιστρήσω από το κρεβάτι και κάτω, χωρίς η Brittany να πάρει χαμπάρι στιγμή ότι απομακρύνθηκα. Φέρνω το μαξιλάρι που μου είχε πέσει στο πάτωμα το βράδυ-ναι, εγώ δεν σημαίνει πως κοιμάμαι καλύτερα από την φίλη μου-και το βάζω ανάμεσα από τα χέρια της.

Γλιστράω τα πόδια μου στις χνουδωτές παντόφλες που η Brittany παραδόξως κατάφερε να με πείσει να αγοράσω. Καλές είναι, δεν παραπονιέμαι, αλλά αισθάνομαι ότι αρχίζω να γίνομαι σαν εκείνη και με φοβίζει η ιδέα να κοιμάμαι σαν να οργώνουν με εφτά τρακτέρ ταυτόχρονα. Κουνάω το κεφάλι για να διώξω τις σκέψεις και από το κομοδίνο προς την πλευρά της Brittany κλέβω το τηλέφωνο της. Με βήματα κλέφτη, χάνομαι έξω από το δωμάτιο μου, όπου εκπνέω επιτέλους.

«Τι κάνεις εκεί;» γκαρίζει ο Nate και το τηλέφωνο κάνει τέσσερις σβούρες στον αέρα πριν το πιάσω μια και καλή.

Αυτό θα μου έλειπε, να πληρώνω και το τηλέφωνο της θεότρελης.

«Μετράω τα πλακάκια», ειρωνεύομαι και τον προσπερνάω καθώς φοράει μπλούζα.

Σίγουρα δεν θα παραλείψει το κήρυγμα για το στρινγκ χθες, αλλά ούτε που με νοιάζει. Άξιζε τόσο και τόσο ως δικαιολογία να έρθει ο Alex πάνω. Βέβαια, εγώ το αθώο κοριτσάκι δεν περίμενα να έρθει τόσο ορεξάτος, να με κάνει παγωτό του με αυτή την γλώσσα και να με δέσει στο κρεβάτι ενώ εγώ έκλαιγα από την ηδονή και τον πόνο του να πρέπει να συγκρατώ τα βογκητά μου.

Σωστός σαδιστής, ο Alex Henderson, λοιπόν. Ποτέ δεν ξέρεις τι κάνει στις τουαλέτες.

«Πρέπει να μιλήσουμε εμείς, Angel», τον ακούω να λέει και αγνοώ τελείως το γεγονός ότι έχει κρατήσει εκείνη την ακρίδα για να περάσει καλά το βράδυ.

Θα θυσίαζα τον Barney για να μην προτιμήσει το χρησιμοποιημένο κωλόχαρτο, αλλά λέει τον συνεπήραν τα μάτια της, τρομάρα του. Τα ροχαλητά της Brittany δεν ήταν αρκετά να καλύψουν τους αναστεναγμούς και τα βογκητά της Emily μέχρι τα ξημερώματα οπότε τον χάρηκα τον ύπνο και σήμερα· τοποθέτηση σαρκασμού. Ευτυχώς που σταμάτησαν δηλαδή τα κακαρίσματα, γιατί θα είχα μείνει με τραύματα και πραγματικά θέλω να κάνω σεξ με τον Alex.

Τώρα που σκέφτομαι τον Alex... Φτάνω στην κουζίνα, η οποία δείχνει πιο καινούρια απ' ότι την θυμάμαι χθες και υποκλίνομαι ως ένδειξη σεβασμού στην σπιτονοικοκυρά. Σαν σωστή νίντζα των σκιών σίγουρα θα το είδε κι αυτό. Κάθομαι σε μια από τις καρέκλες του πάγκου και με την πρώτη προσπάθεια ξεκλειδώνω το κινητό της Brittany.

Καλά, ναι, δεν είναι σωστό, θα πάω στον Διάολο, δεν σέβομαι την ιδιοκτησία του άλλου, το κάρμα τα βλέπει και τα σημειώνει στο μπλοκάκι του και όλα τα σχετικά, αλλά ο κώλος μου σιγοβράζει στα καζάνια της Κόλασης να ξέρω τι έλεγαν χθες. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ-πέρα από την άλλη την πορνοστάρ δίπλα και την Brittany, το χαλασμένο παιχνίδι-χωρίς να ξέρω τι έγινε σε αυτή την γαμημένη τουαλέτα.

Πάω στο Whatsapp της και μένω να μου πέσουν τα σάλια μέχρι το σπίτι του γείτονα με την προφίλ που χρησιμοποιεί ο Alex. Είναι μια φωτογραφία του μπροστά σε μια γέφυρα με γυαλιά ηλίου και ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του. Δείχνει απλά τέλειος και με κάνει να θέλω να αποθηκεύσω τον αριθμό του μόνο για να χαζεύω όλη μέρα πόσο υπέροχος δείχνει.

Αφού σταματήσω να κάνω σαν παιδεραστής και κλείνω το σαγόνι μου, πατάω στην συνομιλία και πέρα από τα διηγήματα της Brittany, όλες οι απαντήσεις του Alex στο τσατ είναι σνομποαντίχειρες, χαμογελαστές φατσούλες και "seen". Ούτε την ξαδέλφη του λυπάται.

Πάω στα τελευταία τους και απλά είναι η Brittany που λέει ότι θα κοιμηθεί σε μένα-παρέλειψε να πει ακριβώς πάνω μου-και να μην ανησυχεί. Του ζητούσε επίσης να πάρει την τσάντα του τένις της και ότι θα τα έλεγαν από κοντά. Έτσι που κοιμάται πάνω, το μόνο που θα κάνει είναι την σκουριασμένη παιδική χαρά και τίποτα παραπάνω. Ο άλλος δεν της απάντησε αλλά το διάβασε στις 02:43 ακριβώς.

Παρατάω το τηλέφωνο στον πάγκο και μένω σκεφτική, καθώς χτυπάω τα δάχτυλα στον πάγκο της κουζίνας ρυθμικά. Όλα τα στοιχεία με τείνουν ότι ο Alex έχασε κάποιον έρωτα του στο παρελθόν και τον έχει τραυματίσει πολύ άσχημα. Έτσι που έκανε χθες, το πρόσωπο του να γίνεται σαν να είδε φάντασμα, τότε με το ποτήρι στην κουζίνα και γενικά το πώς συγκρατείται κάθε φορά που του την πέφτω, σημαίνει πως η καρδιά του έχει ραγίσει.

«Μίλα μου λίγο για εκείνο το κόκκινο στρινγκακι που έγινε σφεντόνα στην μούρη μου από τα χέρια του Alex Henderson», πετάγεται ο αδελφός μου και στριφογυρίζω τα μάτια μόλις τον βλέπω να περπατά στην κουζίνα τρίβοντας την κοιλιά του.

«Μάλλον το ζήλεψε και το πήρε», σαρκάζομαι και ξεφυσάω, στηρίζοντας το πρόσωπο στην παλάμη μου.

«Το θέμα είναι να μην το πήρε ενώ το φορούσες», λέει και χλαπακιάζεται σε κάτι φράουλες που έχει πλυμένες στο ψυγείο από χθες.

«Ωχου, Nate, μια πλάκα είπα να του κάνω», αντιλέγω και γυρνάει να μου σηκώσει το φρύδι.

«Έχε χάρη που η ξανθούλα φίλη σου με σταμάτησε, αλλιώς θα τον έκανα κιμά».

«Κόντεψες να τον σκοτώσεις με το χάμπουργκερ βασικά», του υπενθυμίζω με τσαντισμένο βλέμμα και καλά που τα μάτια του Alex είδαν τις φέτες ντομάτας πριν το δαγκώσει.

Τον λυπήθηκα, μωρέ. Δεν μοιράζομαι φαγητό γενικά και παρόλο που το είχα δαγκώσει το δικό μου, το πήρε και το εξαφάνισε σε λίγα λεπτά. Εγώ έμεινα λίγο να τον κοιτάω και να ζηλεύω το χάμπουργκερ, αλλά σταμάτησα να κάνω σαν χαζογκόμενα γιατί με είχε ήδη φάει μια φορά χθες. Δεν αντέχω και τόσους οργασμούς την ημέρα, είπαμε.

«Σου είπα ότι έγινε κατά λάθος αυτό», επαναστατεί και σηκώνει τους ώμους του, αφήνοντας το πιάτο στο τραπέζι.

«Τέλος πάντων. Νόμιζα ότι είχαμε συμφωνήσει να μην ξαναμπλέξεις στα δικά μου ερωτικά».

«Καλά ναι, αλλά κάτι μου την δίνει στην μούρη του. Δεν τον μισώ, απλά με ενοχλεί που είναι τόσο μυστικοπαθής και κοιτάει τα πάντα σαν να του ανήκουν», σκέφτεται φωναχτά ο αδελφός μου και του κλέβω μια φράουλα όσο δεν κοιτάει. «Τον λυπήθηκα λίγο βέβαια όταν προσπάθησε να πιει για να μην απαντήσει στην ερώτηση. Θέλει αρχίδια αυτό που έκανε».

Μασάω την φραουλίτσα και φέρνω στο μυαλό μου άλλη μια φορά εκείνη την στιγμή. Πιέστηκε τόσο για να το πιει και δεν τα κατάφερε να το καταπιεί στο τέλος. Ήθελε τόσο να αποφύγει εκείνη την ερώτηση που έφτασε σε αυτό το σημείο. Έχει δίκιο ο Nate ότι θέλει πολλά αρχίδια να κάνει κάτι τέτοιο.

Ακούμε την πόρτα να ξεκλειδώνει και κοκαλώνουμε στις θέσεις μας. Εγώ μένω με την φράουλα στα χείλη, ο Nate με το μποξεράκι και την μπλούζα του να με κοιτάει με νόημα «ποιος είναι τέτοια ώρα το πρωί και έχει κλειδί για το σπίτι μας». Ο μόνος άνθρωπος που ξέρουμε ότι έχει πρόσβαση στο σπίτι είναι ο μπαμπάς και η σπιτονοικοκυρά.

Πέρα από την πλάκα είχε πει ότι θα ερχόταν την άλλη εβδομάδα.

«Γύρισα, πουτάνες μου», ενθουσιάζεται ο Gavin και κάνει την εμφάνιση του στον διάδρομο.

Α, ναι, κι αυτός έχει το κλειδί.

Μας βρίσκει και τους δυο χεσμένους στις θέσεις μας και κατεβάζει τα χέρια ξενερωμένος που δεν αρχίσαμε να τσιρίζουμε σαν Μπιμπερίτσες για χάρη του. Συνεχίζουμε κανονικά την ζωή μας, εγώ να μασάω την φράουλα, ο Nate να ξύνει κυριολεκτικά τα αρχίδια του. Μετά από κάμποσα χρόνια το συνήθισα αυτό.

«Ναι, ναι, μην κλαίτε για χάρη μου», γελάει και το έντονο άρωμα του τρυπάει τα ρουθούνια μου πρωινιάτικα.

Δεν έχουν περάσει πέντε μέρες που έφυγε και κλαιγόταν ότι θα μείνει δυο εβδομάδες. Έκανε σαν την πιο τραγική γκόμενα και τώρα σκάει με την μπλούζα Polo, το παντελονάκι και τα μαύρα Vans του σαν να είναι ο ίδιος ο Θεός. Περνάει τα μακριά δάχτυλα στα ξανθά μαλλιά του και ύστερα χαϊδεύει το μούσι του.

Ωραίος είναι, ανάθεμα τον.

«Nate, ελπίζω να μην με απάτησες αυτές τις τέσσερις νύχτες μακριά μου», τον πειράζει και του παίρνει την φράουλα από το χέρι να την φάει.

Τα σκαλιά κατεβαίνει η χάρη της-η ξέκωλη η Emily. Η αηδία πέφτει βροχή από πάνω μου και το παρατηρεί ο Gavin, γι' αυτό στρέφει το κεφάλι του να δει τι συμφορά μας πλησιάζει. Σηκώνει το φρύδι με ένα χαμόγελο που η τύπισσα φοράει ένα μπλουζάκι του Nate, το οποίο είναι ίσα-ίσα μακρύ να καλύψει μέχρι κάτω, και δεν φοράει καν βρακί.

Λυπάμαι τον Alex που τα είδε αυτά. Άμα τα είδε βασικά.

«Καλημέρα σου», τονίζει το τελευταίο ο Gavin και κατεβάζει το κεφάλι να δει κωλάρα. «Ωραία ξεκινάει η ημέρα στο σπίτι των O'Connell».

«Κοφ' το, ρε μαλάκα», γρυλίζει ο Nate και κοιτάει την Emily που κολλάει στο μπράτσο του από την ελεύθερη πλευρά, εφόσον ο Gavin έχει πιάσει την άλλη. «Καλημέρα, μωρό».

«Καλημέρα», χαχανίζει και τον αρπάζει από το πρόσωπο για να τον φιλήσει.

Η ξενέρα με κάνει να πάρω το τηλέφωνο της Brittany από τον πάγκο και να φύγω από 'κει παριστάνοντας ότι ξερνάω μέχρι που ρίχνω μπρούμυτα το σώμα μου στον καναπέ. Δεν αντέχω άλλο σεξ από το στόμα αυτής της κοπέλας. Αισθάνομαι ότι άλλο λίγο και θα πρέπει να μου κάνουν μεταμόσχευση εντέρων έτσι που θα μου καταστραφούν.

«Πέντε μέρες απουσιάζω και παντρεύω τον Nate», σκέφτεται φωναχτά ο Gavin και ξαφνικά το πρόσωπο του βρίσκεται εκατοστά μακριά από το δικό μου, τόσο κοντά που έχει λυγίσει. «Πηδηχτήκατε με τον Alex;»

«Τι λες, ρε αθεόφοβε;» τον γραπώνω κοντά μου για να του καλύψω το στόμα με την παλάμη μου ενώ κάθομαι στον καναπέ και τον έχω κάτω στα πόδια μου. «Εκεί το πάμε, άλλα όχι ακόμη».

«Για πες το ζουμί να το μάθω πρώτο χέρι».

«Ιου, όχι. Απλά δεν σταματάνε τα πειράγματα», χαμογελάω αυτάρεσκα στο τέλος και το παρατηρεί η κατσαρίδα, γι' αυτό με σκουντάει με νόημα.

«Έτσι πρέπει-»

«Το κεφάλι μου», ακούγεται η φωνή της Brittany από τα σκαλιά και γυρνάμε να την δούμε απευθείας.

Σέρνεται, πλέον να έχει αλλάξει πίσω στο φόρεμα με το οποίο εμφανίστηκε χθες, η αλογοουρά της να έχει γίνει σαν εκείνα τα τυράκια που τα τράβαγες σαν κλωστές και τα έτρωγες. Ο Gavin σηκώνεται από το πάτωμα και ρίχνει το σώμα του δίπλα μου, ένα βλαμμένο χαμόγελο κολλημένο στα χείλη του.

«Που το χάνω έτσι το τηλέφωνο πια;» παραπονιέται η Brittany και το παίρνει από το τραπεζάκι που το παράτησα προηγουμένως εγώ.

Ναι, θα καώ στην Κόλαση, τα είπαμε αυτά μια φορά.

«Ωχ, έχω αργήσει για το τένις», κλαψουρίζει μόλις παρατηρεί ότι κοντεύει δέκα το πρωί.

Χαϊδεύει το μέτωπο της και τεντώνει την πλάτη της για να πάρει βαθιές ανάσες, μήπως και έτσι καταφέρει να ηρεμήσει κάπως. Ήπιε η αλήθεια είναι περισσότερο απ' ότι έπρεπε και μάλιστα ο Tyler μου εμπιστεύτηκε ότι στις τουαλέτες τού την έπεφτε συνέχεια μέχρι που του ζήτησε να είναι το πρώτο της φιλί. Καλά, το έπαιξε λίγο ιππότης όταν μου εξηγούσε πως έπρεπε δήθεν να το κάνει, αλλά ευτυχώς δεν το πήγε παραπέρα γιατί δεν του αρέσει να εκμεταλλεύεται.

Όταν θέλει, έχει μυαλό κάτω από εκείνες τις γλυκούλικες μπούκλες του.

«Είπε κάποιος «τένις»; Σηκωθείτε, φύγαμε!» ενθουσιάζεται ο Gavin στο αυτί μου και τυχερός είναι που δεν ήπια καθόλου χθες, γιατί θα τον είχα στείλει πίσω στην Σκωτία δωρεάν. «Τι με κοιτάτε έτσι; Κουνήστε τα βυζιά σας, κοπέλες μου».

Του σουφρώνω τα φρύδια και δεν προλαβαίνω καν να επεξεργαστώ τον ενθουσιασμό του όταν με τραβάει από το χέρι και με σηκώνει όρθια. Τα μάτια του γυαλίζουν σαν μωρό που του τείνεις το αγαπημένο του παιχνίδι και έτοιμος είναι να αρχίσει να χοροπηδάει από την χαρά του για... το τένις.

Κάτι άφησε πίσω στην Σκωτία και μάλλον είναι ο εγκέφαλος του.

«Αχ, Sophia».

Α. Η Sophia. Την είχα ξεχάσει αυτή την ψυχή. Επίσης είχα ξεχάσει πόσες φορές την ημέρα μιλάει ο Gavin για εκείνην και πόσο επιμένει ότι είναι το άλλο του μισό ενώ φασώνεται με μια ξέμπαρκη γκόμενα. Καλά, εκείνη έχει ανάψει τόσο με την προφορά του που απλά τον αφήνει να λέει τα δικά του και τον αγνοεί τελείως.

«Θα με κοιτάς για πολύ ή θες να σε δει ο Alex σαν να πέρασες την βραδιά με αλκοολικές γριές να παίζετε πόκερ;» με ειρωνεύεται ο Gavin με υφάκι που λέει ότι θα φύγει σε περίπτωση που δεν κουνήσω τον κώλο μου να αλλάξω.

Πολύ θέλω να δω τον Alex η αλήθεια είναι και εφόσον έχω τον άλλον να βγάζει καρδιές από τα μάτια ενώ χορεύει μόνος του, πρόθυμο να με πάει μαζί με την Brittany να τον δούμε, δεν θα χάσω την ευκαιρία. Σέρνω τα πόδια προς τον πάνω όροφο και φευγαλέα βλέπω τον Nate με την Emily να φιλιούνται με εκείνην πάνω στο πάγκο.

Εγώ λέω να πετάξουμε όλο το σπίτι στα σκουπίδια και να πάρουμε άλλο.

Ανεβαίνω τα σκαλιά με την ελπίδα ότι θα την ξεφορτωθεί όπως κάνει με τις άλλες και δεν χρειαστεί να την ξεμαλλιάσω ή να της πω ψέματα ότι ο αδελφός μου έχει μαζέψει αρρώστιες. Συνήθως δεν εμπλέκομαι στα ερωτικά του Nate και αγνοώ τις σχέσεις του, όμως η συγκεκριμένη είναι πιο τοξική και από το Τσερνομπίλ. Τα μάτια της τρώγανε κυριολεκτικά τον Alex χθες σαν να ήταν το δείπνο της.

Αλλάζω γρήγορα σε κάτι πιο σπορ για να μην αισθάνομαι και τόσο εκτός όταν φτάσουμε εκεί και δένω τα μαλλιά μου πάνω ένα κότσο, ενώ φοράω ένα λευκό καπέλο. Δείχνω τέλεια και κρύβω τα κουρασμένα μάτια μου πίσω από τα γυαλιά ηλίου. Κατεβαίνω τα σκαλιά και βρίσκω τον Gavin να κάνει μασάζ στους ώμους της Brittany, η οποία φαίνεται να έχει βρέξει το πρόσωπο της όσο εγώ ετοιμαζόμουν.

«Πω, πω, τι ομορφιές είναι αυτές. Δεν θα αντισταθεί ο Alex με τίποτα», με πειράζει ο Gavin, ενώ βάζω το τηλέφωνο μέσα στο τσαντάκι μου.

Εκεί που η Brittany είναι έτοιμη να κοιμηθεί από την χαλαρότητα, ο Gavin της ρίχνει το χέρι του στους ώμους της και αρχίζει να την τραβάει προς την εξώπορτα. Ξανακοιτάω πίσω μήπως και ο Nate έχει πάρει χαμπάρι ότι φεύγουμε, αλλά ούτε που κουνάει τον κώλο από τον πάγκο με την άλλη Emily έτοιμη να τον καβαλήσει ξανά.

Κάτι τέτοιες στιγμές λέω ευτυχώς που δεν έχω τρυπήσει τα προφυλακτικά του.

Ο καιρός έξω είναι υπέροχος. Ο ουρανός είναι πεντακάθαρος μόνο λίγα συννεφάκια εδώ και 'κει, όμως ακόμη και τόσο πρωί κάνει ζέστη. Παίρνω μια βαθιά ανάσα τον καθαρό αέρα και ξεφυσάω ενθουσιασμένη για την ημέρα που με ακολουθεί.

Το πρωινό ξύπνημα, το μόνο καλό που μου έχει κάνει είναι να με κάνει να νιώθω ότι όλα τα ωραία ακολουθούν. Παλιά το είχα συνήθεια να ξυπνάω μεσημέρι για τα μαθήματα και είχα μόνιμα έναν πονοκέφαλο μέσα στην ημέρα μέχρι που ερχόταν το βράδυ. Με το σχολείο όμως έχω το μάτι γαρίδα κάθε μέρα οκτώ το πρωί, ακόμη και σαββατοκύριακα.

«Gavin, το θέλω το κεφάλι μου, σε παρακαλώ», ειρωνεύεται η Brittany και την αφήνει ελεύθερη, εκείνη αμέσως να αναστενάζει από τον δυνατό πρωινό ήλιο που της χτυπάει το πρόσωπο μετά από τέτοιο πιοτό. «Έχε χάρη που η Steph θα με καρφώσει στους γονείς, αλλιώς θα πήγαινα να συνεχίσω τον ύπνο μου στο σπίτι».

«Σιγά που θα πας να συνεχίσεις τον ύπνο στο σπίτι σου, μην σε καρφώσω εγώ πρώτος», πετάγεται ο Gavin και την σπρώχνει μέσα στο αυτοκίνητο του, που γείτονες σίγουρα θα νομίζουν ότι την απαγάγει. «Άκου εκεί να πάει σπίτι. Τι είναι αυτή; Συγγενεύει μαζί τους σίγουρα;»

«Εσύ να μου πεις, που τους πηδάς κιόλας», σηκώνω τους ώμους μου αδιάφορη και γυρνάει να δει με σηκωμένο το φρύδι ενώ φοράει τα γυαλιά ηλίου του, κάνοντας τον εαυτό του ακόμη πιο σέξι απ' ότι είναι.

«Όχι, γιατί εσύ απλά τον ξεσκονίζεις τον Alex», σαρκάζεται και με δεξιότητα καταφέρνει να ξεφύγει από την μπουνιά που πήγα να του δώσω στο μπράτσο. «Και να μην μπερδευόμαστε, με την Sophia θέλω παιδάκια».

Γελάω με το πόσο χαριτωμένα αναφέρει το όνομα της και τον προσπερνάω για να πάω να βολευτώ στην θέση του συνοδηγού. Η Brittany από πίσω μουγκρίζει καθώς χαϊδεύει το μέτωπο της και χαίρομαι τόσο που δεν είναι σε κατάσταση να καταλάβει ότι της πήρα το τηλέφωνο προηγουμένως για να ψαχουλέψω κυριολεκτικά την ζωή της.

Δεν τα ξαναλέω αυτά περί Κολάσεως, τα έχω εμπεδώσει ήδη.

Ο Gavin ξεκινάει την μηχανή του αυτοκινήτου και αμέσως σκάει η Beyonce τέρμα φωνή, κάτι που κάνει και τις δυο μας να τον χτυπήσουμε ταυτόχρονα για να χαμηλώσει. Η άλλη πίσω κοντεύει να δώσει ψυχή κι εγώ ακόμη έχω τραύματα από αυτά που κάνει ο αδελφός μου με αυτήν την ξεκωλιάρα, που μου πλατσούριζε στην πισίνα σαν Τσιουάουα χθες.

Που να την είχα πνίξει πριν προλάβει να νυχτώσει.

«Για πείτε τα νέα σας, τι έχασα;» ενθουσιάζεται ο Gavin και ξεκινά να οδηγεί με μένα να προσεύχομαι σε κάθε άγιο να βγω ζωντανή από 'δω μέσα, η Beyonce ευτυχώς να το έχει βουλώσει μετά από κουμάντο του Gavin.

«Τα ίδια. Σχολείο, σπίτι, καμιά πλάκα εδώ και 'κει-», ο Alex με δαχτύλωσε, με έγλυψε, με χούφτωσε, με έκανε να χύσω πάνω του, με έδεσε στο κρεβάτι και κυριότερα, τον ξεσκόνισα όντως, γιατί μια χαρά του σηκώθηκε στον καναπέ τότε, «-βαρετά, μωρέ».

Δεν με πιστεύει και αντιθέτως γυρνάει να με δει με ένα πονηρό χαμόγελο και τα μάτια του να γυαλίζουν σαν να ανέβηκε ο Σατανάς και πήρε την μορφή του. Ξέρω πως από τα ροδοκόκκινα μάγουλα μου και από το πόσο δαγκώνω τα χείλη μου ότι προδίδω πως πέρασα πολύ καλύτερα από βαρετά. Και αληθεύει, αλλά η Brittany μου χαλάει όλο το κουτσομπολιό. Βασικά, και να αρχίσω να τα λέω όλα, εκείνη το πολύ να γελάσει πάλι.

Ο Gavin ξεφυσάει σκεφτικός και μπορώ να διακρίνω την χαρά του, αλλά για ποιον λόγο δεν καταλαβαίνω. Επιλέγει να μην πει τίποτα και έτσι συνεχίζει όλη η διαδρομή σιωπηλή. Εγώ γυρνάω να σιγουρευτώ ότι η Brittany δεν έχει πεθάνει στα πίσω καθίσματα, τι από τον τρόπο που οδηγεί ο Gavin, τι από τον πονοκέφαλο και εκείνη απλά πληκτρολογεί μηνύματα στο τηλέφωνο της, σαν να βρίσκεται στην λιμουζίνα της.

Ξεφυσάω σκεφτική και στρέφω την προσοχή μου έξω από το παράθυρο. Ξαναφέρνω τον Alex στο μυαλό μου. Ελπίζω από χθες να είναι πολύ καλύτερα, γιατί ανησύχησα τόσο που τον είδα έτσι. Πρέπει, ό,τι και να έχει συμβεί στο παρελθόν, να τον έχει πληγώσει πάρα πολύ, να τον έχει καταστρέψει πολύ άσχημα.

Ο Gavin με είχε προειδοποιήσει ότι αυτό που έγινε ήταν μια καθοριστική στιγμή για τον Alex και του άλλαξε την ζωή, καταστρέφοντας ένα κομμάτι μέσα του. Η αλήθεια είναι πως όσο το σκέφτομαι μπορεί εκείνο το άτομο απλά να έφυγε από κοντά του, γιατί η ερώτηση δεν εννοούσε απαραίτητα ότι πέθανε. Και άμα εκείνη η κοπέλα, που κάποτε αγάπησε, επιστρέψει και τον πάρει μακριά μου;

Όπως κι εκείνος αποφεύγει να το σκέφτεται προφανώς, αυτό θα κάνω κι εγώ. Δεν μου αρέσει να γυρνάω στο παρελθόν και ο Nate πάντα μου λέει πως πρέπει να κοιτάω πάντα μπροστά και ό,τι με τραβάει πίσω σε παλιές συνήθειες ή αναμνήσεις, να το αποβάλλω από την ζωή μου. Το θέμα είναι και ο Alex να κάνει το ίδιο, όμως έτσι αψυχολόγητος και ανέκφραστος που είναι όλη την ώρα, δεν ξέρω τι σκέφτεται.

Ο Gavin έχει δίκιο. Ας το αφήσω για την κατάλληλη στιγμή.

Βγαίνω από το αυτοκίνητο φτιάχνοντας το καπέλο μου και ύστερα το σορτσάκι μου. Έχω πάρει πολλά τέτοια και δείχνουν υπέροχα πάνω μου, μαζί με την λευκή Polo μπλούζα και τα ολόλευκα αθλητικά μου. Ενθουσιάζομαι πόσο σέξι δείχνω και στο στομάχι μου επιτίθενται πεταλούδες εφόσον ξέρω ότι απέχω άλλο λίγο από το να δω τον Alex.

«Καλημέρα σας, δεσποινίς Henderson, κύριε Herriott», τους χαμογελάει η τύπισσα στην ρεσεψιόν, η ίδια με την άλλη φορά, και τους δίνει από μια κάρτα, αφού έψαξε κάτι ράφια πίσω της.

«Σου έχω πει, Annie, να με φωνάζεις Gavin», την φλερτάρει ο άλλος ενώ κυριολεκτικά πριν μιλούσε για παιδιά με την Sophia.

Η Brittany παίρνει την κάρτα της, το ίδιο και ο Gavin, και μένω μόνη μου στην ρεσεψιόν να καταλάβω που πηγαίνουν. Πρώτον από πότε εκείνος ο χλέπας γυμνάζεται και είναι μέλος των Gownies; Ο ίδιος είναι αυτός που λέει ότι ασφυκτιεί μόνο όταν βλέπει αθλήματα στην τηλεόραση και ξαφνικά έγινε όλο χάδια και χαμόγελα με την Annie της ρεσεψιόν. Δεύτερον, εγώ τώρα τους περιμένω ή πάω τρέχοντας να βρω τον Alex;

Χαρίζω ένα πολύ αμήχανο χαμόγελο στην Annie και φεύγω από 'κει, η εμφάνιση μου να θυμίζει διασημότητα που βαρέθηκε τους παπαράτσι. Βγαίνω από την άλλη πλευρά στα ανοιχτά γήπεδα και ευτυχώς που φοράω καπέλο γιατί η ζέστη ήδη έχει αρχίσει να με ζαλίζει. Περπατώ χαλαρά με το στρογγυλό τσάντακι μου που θυμίζει μπάλα του μπέιζμπολ, την οποία μου είχε κάνει ο μπαμπάς δώρο πρόπερσι. Το απέφευγα σαν χολέρα, αλλά είπα σήμερα ότι θα ταιριάξει κάπως.

Πλησιάζω τα γήπεδα του τένις και βρίσκω τα ίδια άτομα-εκτός της Brittany-να κάνουν ένα διάλλειμα και να γελούν με κάτι που εξηγούσε ο Alex. Μόλις τα μάτια του πέφτουν πάνω μου, σουφρώνει τα φρύδια και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του, κάτι που κάνει τις άλλες κοπέλες να γυρίσουν να με δουν.

«Καλημέρα σας», λέω χαρωπά και τινάζω το χέρι μου να τους χαιρετήσω.

Η Stephanie, με το άγριο βλέμμα της με τσεκάρει, ενώ η Sophia μου χαμογελάει τόσο γλυκά που θέλω αυθόρμητα να την αγκαλιάσω. Πλησιάζω το δίκτυ όπου στέκεται όλη η παρέα και καθαρίζω τον λαιμό μου αμήχανα. Πέρα από το «καλημέρα σας» δεν έχω τίποτα άλλο να πω, γιατί ούτε που ξέρω τένις ή τι συζητούσαν ή γενικά τι κάνω εδώ.

«Angel, σωστά;» με ρωτάει η Sophia και κοιτάει τον Alex φευγαλέα.

«Ναι, η μικρή O'Connell», γελάω αμήχανα, όμως το κόβω όταν παρατηρώ την Stephanie να με κοιτάει σαν θηρίο έτοιμο να με ξεσκίσει με αυτά τα πολύ γυμνασμένα μπράτσα που έχει. «Ήρθα με την Brittany. Εεε-», τι ωραία μπράτσα που έχει ο Alex, Θεέ μου, «-και πήγε να ετοιμάσει κάτι-», ο ιδρώτας έχει βρέξει τα μαλλιά του και τα έχει φέρει μπροστά κάνοντας το ακόμη πιο δύσκολο για μένα να συγκεντρωθώ, «-μέσα».

Τίποτα δεν έβγαλε νόημα.

Ο Alex κουνάει το σώμα του και μόνο τότε συνειδητοποιώ ότι τον χάζευα με τα σάλια μου να έχουν γίνει ποτάμι. Καθαρίζω τον λαιμό μου αμήχανα και γυρνάω να χαμογελάσω στα κορίτσια, τα οποία κάνουν κι εκείνα να φύγουν προς τις τσάντες τους. Τέλεια, τους έδιωξα όλους μόνο με μια πρόταση.

«Καλημέρα, Alex», τον πλησιάζω, εφόσον μόνο με αυτόν έχω μια οικειότητα περισσότερο και αφήνω τις άλλες στις απέναντι καρέκλες να κάνουν τα δικά τους.

«Καλημέρα και σε σένα, Angel», αναστενάζει κουρασμένος και δεν μου ρίχνει καν τα μάτια, καθώς ψάχνει κάτι στην τσάντα του.

Κωλαράκι βγαλμένο από τις καλύτερες φαντασιώσεις μου πάντως.

Δαγκώνω το κάτω χείλος μου και αφήνω το σώμα μου στην άδεια καρέκλα δίπλα από την τσάντα του. Του χαμογελάω πονηρά και μόνο τότε ρίχνει τα υπέροχα μάτια του πάνω μου, κάνοντας τον ήλιο να μην είναι τίποτα μπροστά στο πόσο καυτός είναι ο ίδιος. Βγάζει μια πετσέτα και καθαρίζει το πρόσωπο του, χτενίζοντας ύστερα με τα δάχτυλα τα μαλλιά του πίσω.

Άμα η Κόλαση είναι τόσο ωραία, θα κλέβω πολλές φορές τηλέφωνα για να πάω.

«Ωπα, Alex, σε βλέπω να γίνεσαι θείος σε εννιά μήνες», σχολιάζει ο Gavin τόσο φωναχτά που τραβάει την προσοχή όλων μας.

Η Sophia έκανε ανοίγματα λυγίζοντας το σώμα της μπροστά, εξ ου και ο λόγος που, σαν τον σωστό σεξομανή, του έπεσαν τα μάτια κάτω μόλις την είδε. Εκείνη ισιώνει το σώμα της και χαμογελάει πλάγια, ενώ ο άλλος φέρνει τα χέρια του στην μέση της από πίσω για να την αγκαλιάσει. Παίζει να είναι η μοναδική που ενθουσιάζεται με τον Gavin, πραγματικά.

Η άλλη γυρνάει να τον φιλήσει και μόνο εγώ τους παρατηρώ πλέον, γι' αυτό αισθάνομαι κάπως και στρέφω την προσοχή πίσω στον μπαμπά των δικών μου παιδιών. Σαν σήμερα να με έχει ευλογήσει ο Θεός και θέλει να επανορθώσει για την απαίσια βραδιά που είχα, ο Alex βγάζει την μπλούζα και έχω την ευκαιρία να θαυμάσω το υπέροχο, γυμνασμένο, θεϊκό σώμα του.

Αν και αυτός είναι τελείως φυσιολογικός, για μένα ο χρόνος έχει σταματήσει και απλά λιώνω στην καρέκλα όσο βλέπω τους μύες στο σώμα του Alex να κινούνται. Γυαλίζουν σαν να τον έχουν τρίψει με κερί και θέλω η γλώσσα μου να κάνει βόλτες σε όλο του το σώμα, να τον γευτώ ασταμάτητα και-Θεέ μου, πότε άρχισα να τρίβω τα μπούτια μου μεταξύ τους και να ανάβω τόσο;

Ρίχνει μια άλλη μπλούζα πάνω του και δυστυχώς καλύπτει τους υπέροχους κοιλιακούς του πριν προλάβω να τελειώσω άλλη μια φορά για χάρη του. Σηκώνομαι όρθια και φέρνω το σώμα μου ανάμεσα από την τσάντα και το σώμα του, σταματώντας τον από να κάνει ό,τι κάνει.

«Για να δω το χείλος σου μήπως έγινε καλύτερα», βρίσκω ως δικαιολογία να βρεθώ τόσο κοντά του.

Κρύβω το σώμα μου πίσω από το δικό του και ακούω τα γέλια της Sophia και του Gavin, καθώς φέρνω το χέρι μου στο μάγουλο του Alex. Με τον αντίχειρα μου χαϊδεύω το σκίσιμο που του έκανα και δαγκώνω τα δικά μου χείλη, η γεύση του να μου λείπει ήδη. Παρόλο που δεν είμαστε στο κατάλληλο μέρος, θέλω να με βάλει κάτω. Άλλη μια φορά όμως, θυμάμαι την Emily να φωνάζει από την τουαλέτα το όνομα του.

«Μια χαρά σ' το φρόντισε η Emily», τον πειράζω και το βλέμμα του σκοτεινιάζει μόλις την αναφέρω.

«Άμα νομίζεις ότι ασχολήθηκα μαζί της, μπες στην σειρά με όλους τους άλλους που θα απογοητευτούν», δηλώνει κρύα και η Brittany που πετάει την τσάντα της στην θέση που καθόμουν, με κάνει να κρατηθώ από το να τον φιλήσω.

«Ευτυχώς που έκανα ένα κρύο ντους και συνήρθα κάπως», σχολιάζει και δεν έχει παρατηρήσει που κυριολεκτικά έχω κολλήσει τέρμα στον Alex και κάτι δεύτερα πριν είχα φέρει το πρόσωπο μου εκατοστά μακριά από το δικό του. «Πάει κι αυτή η μέρα. Δεν ξέρω για σας, αλλά μια χαρά το γλέντησα».

Ο Alex με κοιτάει φευγαλέα και κάνει πέρα για να επιστρέψει πίσω στην τσάντα του και τα ψαχουλέματα που έκανε. Η Brittany από την άλλη τινάζει τα μαλλιά της και φαίνεται εκθαμβωτική τώρα σε σχέση με το πώς ήταν κάτι λεπτά πριν. Ο Alex παίρνει την ρακέτα του και φεύγει από κοντά μας, ο Gavin να τον πλησιάζει με τα χέρια έτοιμα για αγκαλιά, ο άλλος να απομακρύνεται και άλλο σχεδόν τρομοκρατημένος.

«Καλημέρα, Brit, πως είσαι;» την χαιρετά η Sophia με πεταχτά φιλιά στα μάγουλα και η άλλη ανταποδίδει. «Χρόνια πολλά κιόλας για τα γενέθλια σου, Angel».

«Σε ευχαριστώ τόσο πολύ», πετάγομαι με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, κάπως ευχαριστημένη που με συμπαθεί η αδελφή του Alex.

«Να σας ρωτήσω κάτι τελείως αδιάκριτο εφόσον κάνετε παρέα και με τον αδελφό μου;» λέει η Sophia και με την Brittany κοιταζόμαστε σαν να φταίμε εμείς για όλες τις μαλακίες του κόσμου. «Έχει βρει κοπέλα;»

Εγώ κοκκινίζω αμέσως, αλλά από την άλλη ο Barney ξεσπάει σε γέλια άλλη μια φορά. Η Sophia ρίχνει τα μάτια σε μένα που δεν φαίνεται να μαλακίζομαι σαν την άλλη και αντιθέτως προσπαθώ να κρύψω τον πανικό κάτω από το καπέλο και πίσω από τα γυαλιά μου. Για να μην νιώθει στην απ' έξω η Brittany, ξεσπάω κι εγώ σε δυνατά ψεύτικα γέλια και τώρα απλά φαινόμαστε σαν φώκιες στην στεριά.

«Πολ-πολύ αστείο», καταφέρνει να πει η Brittany ενώ καθαρίζει τα δάκρυα της, εγώ το ίδιο ψεύτικα, ενώ θυμάμαι μόνο χθες τι συνέβη μεταξύ εμού και Alex στο κρεβάτι μου. «Ρε, Sophia, απ' όλους δεν περίμενα εσύ να πεις κάτι τέτοιο. Ο Alex να έχει κοπέλα. Δεν βυθίστηκε όλη η ήπειρος για να συμβεί κάτι τέτοιο».

Η κοπέλα είναι τόσο βλαμμένη όσο το ίδιο τούβλο που έπεσε στο κεφάλι του Gavin και τον άφησε έτσι ηλίθιο. Ενώ εμείς εδώ αναλύουμε-πιο πολύ γελάμε κοροϊδεύοντας-τα γκομενικά του Alex, εκείνος στέκεται στην άλλη πλευρά του γηπέδου να προσπαθεί να βγάλει τον Gavin από πάνω του που τον πειράζει και τον ενοχλεί.

«Τι-τι ακριβώς σε έκανε να το σκεφτείς αυτό;» ρωτάω εγώ η κουτσομπόλα, γιατί με τον Henderson όλα τα περιμένω πλέον.

«Βρήκα ένα στρινγκ στο συρτάρι του κομοδίνου του», λυγίζει κοντά μας για να πει και μου κάθεται το σάλιο στον λαιμό, ενώ η Brittany φτύνει το νερό που βρήκε τώρα να πιει η ηλίθια, ευτυχώς από την άλλη που δεν έχει κόσμο. «Έχω να βρω γυναικείο εσώρουχο στο δωμάτιο του Alex από τότε που μπλέχτηκε ένα σουτιέν μου στα ρούχα που μας σιδέρωσε η σπιτονοικοκυρά».

Ξέρω πως είναι το δικό μου. Με άφησε χωρίς εσώρουχο όλη μέρα ο μαλάκας, για να πάει χαλαρά-χαλαρά και να το πετάξει στο κομοδίνο του δωματίου του. Καλά που δεν το κρέμασε και στον ανεμιστήρα για να το βλέπει όταν χαζεύει στο κρεβάτι του. Καθαρίζω τον λαιμό μου και παριστάνω άλλη μια φορά τον Κινέζο πάνω στο θέμα, περιμένοντας την αντίδραση του Barney που κάνει αέρα στο πρόσωπο της από το σοκ.

«Πότε το βρήκες;» την ρωτάει αμέσως και η Sophia μας πλησιάζει άλλο λίγο, πλέον να φαινόμαστε σαν τις κατίνες της γειτονιάς.

«Σήμερα το πρωί, ενώ έκανε ντους. Φέρεται περίεργα τελευταία και είπα να ψαχουλέψω το δωμάτιο του, μήπως και βρω κάτι που να μου εξηγεί τι του συμβαίνει», ανησυχεί η καημένη η Sophia και που να ήξερε ότι το δικό μου κράτησε, που το αγόρασα με κόπο και ιδρώτα πριν κάτι κιόλας μέρες. «Δεν είναι ο τύπος να μου κρύβει πράγματα και ανησυχώ λίγο».

«Αυτή η Emily από χθες θα είναι», με ταρακουνάει η Brittany απ' το μπράτσο και μου πέφτουν τα γυαλιά, αλλά ευτυχώς τα πιάνω στον αέρα. «Τους έβλεπα εγώ πως κοιτιόντουσαν και μετά στην τουαλέτα εκείνες οι φωνές. Δεν ήθελα να το πιστέψω, αλλά όντως τρέχει κάτι μεταξύ τους».

Τι έβλεπε ακριβώς είπαμε; Που να της πέσουν τα μάτια και να της τα πάρουν γάτες. Της ρίχνω το τσαντισμένο, γεμάτο ζήλεια με λίγη δόση αηδίας, βλέμμα μου και το παρατηρεί αμέσως η Sophia που κοιτάει μια εμένα και μια την χοντροκέφαλη ξαδέρφη της. Ε, ρε πόσα έχω μαζεμένα στην Brittany, δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω.

«Τίποτα δεν είδα εγώ. Ούτως ή άλλως ο Alex δεν πάει με όποια να 'ναι», υποστηρίζω το τομάρι του, που παλεύει να ξεκολλήσει τον Gavin από το κεφάλι του ακόμη. «Συν ότι δεν εξηγεί που έχει ξεκινήσει να φέρεται περίεργα κάτι μέρες τώρα, εφόσον την γνώρισε χθες».

«Εσύ κάνεις πολύ παρέα μαζί του, Angel;» με ρωτάει ξαφνικά η Sophia και κοκκινίζω αμέσως.

«Τα βασικά λέμε μεταξύ μας, μωρέ», μουρμουρίζω και προσπαθώ να φανώ χαλαρή, όμως η καρδιά μου άλλα λέει που χτυπάει σαν τρελή μόνο που τον σκέφτομαι ξανά ανάμεσα από τα πόδια μου.

Άμα τα βασικά συμπεριλαμβάνουν όλα τα προκαταρκτικά του σεξ, τότε ναι, πολύ καλά τα λέμε μεταξύ μας, με χέρια, γλώσσα και σε λίγο τα υπόλοιπα.

«Κορίτσια, τι θα κάνουμε άμα ο Alex ερωτευτεί;» φλέγεται ο κώλος της Brittany μόνο που το λέει και αρχίζει να χοροπηδάει ανήσυχη.

Καταπίνω το σάλιο μου και στρέφω την προσοχή μου πίσω στο γυμνασμένο σώμα του Alex. Έχει σταυρώσει τα χέρια στο στήθος του και γέρνει ελαφρώς πίσω με τον Gavin να του μιλά από πάνω σαν να είναι κανένας δαίμονας. Το βλέμμα του είναι νεκρικό και το σώμα του τσιτωμένο. Φαίνεται να προσπαθεί πολύ να μην τον σπάσει τον άλλον στο ξύλο.

Ε, ναι, πως αλλιώς θα γίνει θείος σε εννιά μήνες;

«Έλα μου, ντε. Τι κάνουμε τότε;» σκέφτεται φωναχτά η Sophia και η ιδέα ότι ο Alex μπορεί να ερωτευτεί με κάνει να γελάσω.

Δημιουργώ ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη μου και όλα τα πρόστυχα του κόσμου λένε να καλωσορίσουν τον εαυτό τους μέσα στο μυαλό μου όσο τσεκάρω το κωλαράκι του άλλου που το γυρνάει προς το μέρος μας. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου και σίγουρα δεν θα αντέξω να απομακρυνθώ σήμερα από κοντά του χωρίς να με ικανοποιήσει άλλη μια φορά.

Πρέπει κάποια στιγμή να του το συμμαζέψω αυτό το στρινγκ, εφόσον του προκαλεί πρόβλημα κιόλας.