«Και που θα πάτε;» ρωτάει ο Nate και δεν ρίχνει καν τα μάτια του πάνω μου.

«Για ποτό. Δεν έχω καταλάβει που πάντως αν εννοείς αυτό», απαντώ και κοιτάω τα φρεσκοβαμμένα νύχια μου βαριεστημένα, όσο περιμένω την Brittany να εμφανιστεί.

«Μάλιστα. Δεν χρειάζεται να σου πω να προσέχεις υποθέτω», πετάγεται ο Gavin στην συζήτηση.

«Ναι, δεν χρειάζεται», μουρμουρίζω και ξεφυσάω.

Χτυπάω τον ουρανίσκο μου με την γλώσσα βαριεστημένα και ύστερα χασμουριέμαι. Επικρατεί σιωπή στην κουζίνα με τον Nate να χτυπάει το κουτάλι στο μπολ του κάθε φορά που παίρνει μια κουταλιά κορν φλέικς. Ο Gavin από την άλλη κοιτάει το κινητό του και ανταλλάσει μηνύματα με κάποιον· μάλλον κάποια, όπως την Sophia για παράδειγμα. Στριφογυρίζω τα μάτια και ξεφυσάω, με το ζόρι να αντέχω από την βαρεμάρα.

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ στα πάντα τελευταία, ειδικά όταν έχουν περάσει τέσσερις ημέρες και δεν έχει κανένας κάποιο νέο του Alex. Από τα λίγα που κατάφερα να μάθω από τον Gavin, εκείνος παραμένει κλειδωμένος στο δωμάτιο του και μια φορά που προσπάθησαν να την ανοίξουν, ο Alex δεν αντέδρασε και τόσο καλά. Πλέον μόνο ανησυχώ γι' αυτόν και ελπίζω να σταματήσει να μαλακίζεται, γιατί δεν θα αντέξω να πάθει κάτι.

Ακουμπώ το μέτωπο στον πάγκο της κουζίνας και βυθίζομαι στις σκέψεις μου άλλη μια φορά. Πίστεψα ότι αυτή η φάση του θα διαρκέσει λίγο, η μητέρα του θα τον έβγαζε από την τιμωρία γιατί ξέρει τι καλό παιδί που είναι και ύστερα θα ερχόταν πρώτο πράγμα να με βρει για να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου ως παρηγοριά. Αντιθέτως παραμένει κλειδωμένος εκεί, χωρίς να έχει βάλει μπουκιά στο στόμα του κιόλας. Θέλει να μας τρελάνει όλους; Για ποιον γαμημένο λόγο το κάνει αυτό;

Είμαι πεπεισμένη ότι η Nina φταίει. Μόνο αυτή του καταστρέφει την ψυχολογία με αυτόν τον τρόπο. Προσπαθώ να φανώ ήρεμη και να μην πάω στην πόρτα του, να του την σπάσω και ύστερα να σπάσω και τα μούτρα του με αυτά που κάνει. Είναι μάταιο. Είναι μάταιο να πω ή να κάνω κάτι. Δεν έρχεται σε επαφή καθόλου με αυτόν τον κόσμο. Στα μάτια του όλα έχουν καταρρεύσει και δεν θα φτιάξουν σύντομα αν όχι ποτέ.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω να τον βοηθήσω αλλά όλοι με σταματάνε. Δεν θέλω να πάω να τον βρω σε σκατά φάση, να τσακωθούμε, να πληγωθώ, να πληγωθεί κι εκείνος και στο τέλος να μην καταλήξουμε ποτέ σε κάτι. Δεν μπορώ όμως να στολίζομαι, να φτιάχνομαι και να δείχνω κούκλα, ενώ ξέρω ότι εκείνος υποφέρει.

«Αχ, γαμώτο», γρυλίζω και σφαλιαρίζω το χέρι δυνατά στον πάγκο καθώς ισιώνω το σώμα μου, με αποτέλεσμα να τρομάξω τον Nate και να κάνω τον Gavin να με κοιτάξει.

«Σταμάτα να το σκέφτεσαι», με μαλώνει ο Gavin αμέσως, ξέροντας ότι πάλι έχω τον Alex στο μυαλό μου.

«Δεν μπορώ. Ο άνθρωπος μπορεί να έχει πεθάνει στο δωμάτιο του και κανείς δεν μπαίνει μέσα να τσεκάρει», φωνάζω και τινάζω το σώμα μου από την καρέκλα.

«Υπερβολές. Μια χαρά είναι», με καθησυχάζει ο Gavin γελώντας κάπως ψεύτικα και αφήνει το τηλέφωνο στον πάγκο.

Ο Nate κοιτάει μια εμένα, μια τον άλλον. Μπορεί και να μην έχει καταλάβει ότι αναφερόμαστε στον Alex, μπορεί απλά να αδιαφορεί γιατί δεν έχει όρεξη να ασχοληθεί. Είναι κι αυτός στον κόσμο του. Τρώει το φαγητό του σιωπηλός και εφόσον ούτε εμείς λέμε κάτι, χαμηλώνει το βλέμμα του και κοιτάει το μπολ. Έχει κι αυτός τα δικά του που τον στεναχωρούν, γι' αυτό αποφασίζω να ηρεμήσω και να μην τον ταράσσω.

Χθες που πήγαμε στον γιατρό, εκείνος δεν είδε καμιά εξέλιξη πάνω του. Έχει αρχίσει να τα παρατάει ότι ο Nate θα ανακτήσει πλήρως τις αναμνήσεις του. Μπορεί να μην το παραδέχεται, αλλά από εκείνη την συνάντηση σπάνια έχει βγάλει άχνα και όταν το κάνει θα είναι σύντομος. Πήγε αμέσως για ύπνο αν και φαίνεται ότι δεν έχει κλείσει μάτι από τους μαύρους κύκλους. Όσο δύσκολο ήταν σε εμάς να το ακούμε, άλλο τόσο θα ήταν στον ίδιο. Τόσοι φίλοι και γνωστοί που τον αγαπάνε και τον θυμούνται και αυτός τίποτα. Δεν μπορεί να ανακαλέσει και τα πιο βασικά.

«Κάνε μου την χάρη, σε παρακαλώ, και όταν πας το βράδυ να δεις αν είναι καλά. Άμα σου βγάλει κάποιο μάτι, θα σου δώσω εγώ καινούριο, απλά-»

«Μην ανησυχείς τόσο, Angel», με διακόπτει ο Gavin και χαμογελάει. «Δεν είναι στα καλύτερα του, αλλά θα του περάσει. Αύριο θα βγει από την τιμωρία κιόλας, οπότε έχω κανονίσει να τον βγάλω για το υπόλοιπο της ημέρας-»

«Τι; Βγαίνει αύριο; Να πας να γαμηθείς. Εγώ θα τον συναντήσω», πετάγομαι αμέσως και φέρνω τα χέρια στον πάγκο ενώ στέκομαι απέναντι του.

«Ηρέμησε, καλέ. Εκτός άμα θες να χωρίσετε, τρέξε πίσω του αύριο», σχολιάζει και κοιτάει αλλού, όσο-όσο να με πειράξει και το καταφέρνει ο άτιμος. «Άμα θες να γυρίσει πίσω στο να είναι το αρκουδάκι σου, ασ' το σε μένα αύριο και την Κυριακή κάνε τον ό,τι θέλεις».

«Gavin-»

«Angel. Το εννοώ», δηλώνει με έναν αποφασιστικό τόνο και ένα χαμόγελο στα χείλη του.

Ξεφυσάω άλλη μια φορά και ακουμπώ το χέρι στο μέτωπο μου. Πραγματικά κοντεύω να τρελαθώ. Όσο μου λένε να ηρεμήσω και ότι όλα είναι υπό έλεγχο, τόσο πιο πολύ κοντεύω να τρελαθώ. Τώρα μου το λέει ότι θα λήξει την τιμωρία ο Alex αύριο; Έχω εξαφανίσει τα νύχια μου τόσο που τα δάγκωνα από το άγχος, εξ ου και ο λόγος που τα έβαψα. Πως θα κάνω υπομονή μέχρι την Κυριακή; Μου φαίνεται εκατό χρόνια μέχρι τότε. Μάλλον θα πάω να μείνω στης Brittany το σπίτι και θα αφήσω τον Nate στον Gavin, γιατί αλλιώς με βλέπω να τα χάνω τελείως.

«Μην με περιμένετε το βράδυ. Θα πάω να μείνω στο σπίτι της Brit», δηλώνω και αμέσως κοιτάω τον Nate, περιμένοντας αντίδραση.

«Κάνε ό,τι θες», μουρμουρίζει σαν να κατάλαβε ότι στηρίζομαι στα λόγια του. «Απλά πρόσεχε».

«Αμάν πια, πρόσεχε και πρόσεχε. Δεν είμαι πέντε. Είμαι-»

«Η μικρή μας αδελφή και γι' αυτό σου το λέμε», με προλαβαίνει ο Gavin.

Δεν τον διορθώνω. Του χαρίζω ένα χαμόγελο, κάπως ανακουφισμένο. Χαίρομαι που έχω αυτούς τους δυο πάντως. Ας είναι στον κόσμο τους, ας μην κοιμούνται από την θλίψη τους ή ας ετοιμάζονται να γίνουν γονείς, εγώ χαίρομαι και νιώθω καλά που τους έχω στην ζωή μου. Αυτές οι ημέρες ήταν τόσο αγχωτικές και χαώδεις μια με τον Alex, μια με τις εξετάσεις που πλησιάζουν και τις έξαλλες προπονήσεις και τέλος με τον Nate. Παρόλ' αυτά τους έχω και τους δυο να με περιμένουν στην κουζίνα όπως τους ζήτησα για να μου πουν πως φαίνομαι με αυτό το συνολάκι.

«Gavin, άμα σε υιοθετήσει ο μπαμπάς, δικαιούμαι τα λεφτά σου;» αναρωτιέμαι και χώνομαι στην αγκαλιά του, εκείνος να ανταποδίδει αμέσως.

«Εσύ όχι, αλλά στον μπαμπά σου θα έδινα και τα εσώρουχα μου», λέει ο Gavin και την τρώει την μπουνιά στην πλάτη. «Καλά, θα το σκεφτώ, μην βαράς. Πάντως με την βία ποτέ κανείς δεν νίκησε».

Στριφογυρίζω τα μάτια μου με τις φιλοσοφίες του και τον αγκαλιάζω άλλο λίγο, κλείνοντας τα μάτια μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Σαν να καταλαβαίνει ότι την χρειάζομαι αυτή την αγκαλιά περισσότερο απ' ότι δείχνω, με βολεύει σε εκείνην και παραμένει σιωπηλός. Ανακαλούμαι τις αγκαλιές του Alex και στιγμιαία με πιάνει ξανά η θλίψη, τα μάτια μου να αρχίζουν να βουρκώνουν. Μου έχει λείψει κάποιος απλά να με κρατήσει με αυτόν τον τρόπο και να με σιγουρέψει ότι όλα θα πάνε καλά. Απ' όλους τους ανθρώπους που με αγκάλιαζαν έτσι, μόνο ο Gavin μού έχει απομείνει.

«Σε παρακαλώ, μην φύγεις κι εσύ», μουρμουρίζω χωρίς να το καταλάβω, εφόσον νόμιζα ότι απλά θα το σκεφτώ.

«Θα είσαι για πάντα η μικρή μου αδελφή, Angel. Και την οικογένεια δεν την παρατάς ποτέ, όπου και να είσαι, ό,τι και να περνάς».

Για ένα δεύτερο νιώθω άσχημα. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο, γι' αυτό δεν προσπαθώ να το εμβαθύνω. Ξέρω ότι θα αρχίσω να κλαίω άμα μπω σε αυτό το τρένο σκέψεων και θα χαλάσω το μακιγιάζ μου. Αποτραβιέμαι και εκείνη την στιγμή ακούω θόρυβο πίσω από τον Gavin. Βγάζω το κεφάλι στο πλάι να δω τι έγινε και παρατηρώ τον Nate που σηκώνεται να φύγει. Δεν βλέπω την έκφραση του προσώπου του, αλλά αισθάνομαι ότι δεν είναι και τόσο χαρούμενος. Αρπάζει τις πατερίτσες του και κουτσαίνει σιγά-σιγά προς το σαλόνι. Κοιταζόμαστε με τον Gavin φευγαλέα.

«Πρέπει να πηγαίνω κι εγώ», καθαρίζω τον λαιμό μου αμήχανα και αρπάζω το τσαντάκι που είχα παρατήσει στον πάγκο. «Nate, ελπίζω να μην-»

Βγάζει το χέρι μου από πάνω του με το να με σκουντάει. Παγώνω στην θέση μου. Ανοιγοκλείνω τα μάτια σαν να έφαγα μια γερή σφαλιάρα στο μάγουλο. Ο Nate παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάει ύστερα. Συνεχίζει να περπατά μέχρι που φτάνει μπροστά στα σκαλιά. Στέκεται για λίγο εκεί. Τα μαλλιά του έχουν πέσει στα μάτια του και έχουν μακρύνει εφόσον μετά το ατύχημα έχει παραμελήσει τον εαυτό του όσον αφορά την εμφάνιση του.

«Καλά να περάσεις. Σε παρακαλώ, πρόσεχε τον εαυτό σου και κυρίως μην πιεις. Στείλε μου μήνυμα όταν πας στο σπίτι της φίλης σου να ξέρω ότι είσαι καλά», λέει με νεκρικό τόνο ο Nate και όταν γυρνάει το κεφάλι να με δει, πρώτη φορά έρχομαι αντιμέτωπη με το πληγωμένο βλέμμα του. Μια φλασιά με κάνει να ανατριχιάσω. Η έκφραση του είναι τόσο ίδια κενή όταν χάσαμε την μαμά. «Κρίμα που δεν θυμάμαι αν σου τα έλεγα αυτά παλιότερα. Δεν ξέρω καν άμα ήμουν αδελφός που άξιζε μια αγκαλιά ή όχι».

Πριν προλάβει να πάει στον δεύτερο όροφο, τον πλησιάζω με σφιγμένες γροθιές, τα μάτια μου βουρκωμένα, με το ζόρι να συγκρατώ τον εαυτό μου μην χαλάσω το μακιγιάζ. Τον γυρνάω να με κοιτάξει και εκεί που δεν το περιμένει, τρώει μια γερή σφαλιάρα. Δεν με νοιάζει, ατύχημα, ξε-ατύχημα, άμα είναι μαλάκας, το αξίζει. Ακούω μια κόρνα απ' έξω και ξέρω ότι η Brittany έφτασε.

«Άμα ξαναπείς κάτι τέτοιο, να ξέρεις ότι το ατύχημα θα σου φαίνεται ευλογία», γρυλίζω και τον κοιτάω τσαντισμένη, αυτός να έχει σουφρώσει τα φρύδια κάπως σοκαρισμένος. «Ήσουν και είσαι ο καλύτερος αδελφός. Μακάρι να σε άκουγα περισσότερο και μακάρι να γίνω ένας άνθρωπος που θα έχω υπέροχους φίλους και γνωστούς όπως εσύ. Η αμνησία σου δεν είναι πρόβλημα σε κανέναν τους και σου στέκονται ακόμη και τώρα δίπλα, ηλίθιε!»

Η φωνή μου αντηχεί σε όλο το σαλόνι. Τελικά δεν κατάφερα να το σώσω το δάκρυ γιατί καταφέρνει να κυλίσει. Βγάζω από το τσαντάκι μου ένα μαντήλι που έχω και το καθαρίζω απαλά. Ακούγεται ξανά η κόρνα πιο επίμονα αυτή την φορά και χτυπάω το τακούνι κάτω με δύναμη.

«Καλή σας νύχτα, αγόρια», λέω και το αφήνω με τόσο.

Για όσο απομακρύνομαι εγώ από τον Nate, τόσο τον πλησιάζει ο Gavin γελώντας κάπως αμήχανα. Σηκώνει τους ώμους του για να δείξει ότι δεν έχει ιδέα και τους αφήνω απλά να κοιτιούνται όλο νοήματα. Στριφογυρίζω τα μάτια και κλείνω την πόρτα. Η Brit έχει βγει στο παράθυρο και με χαιρετάει σαν να είναι κάποιο κουτάβι μου.

«Άργησες», πρώτο πράγμα της λέω και την σπρώχνω μέσα για να ανοίξω την πόρτα και να καθίσω.

«Άλλαξα συνολάκι τελευταία στιγμή, γι' αυτό», χαχανίζει και βολεύεται πίσω στην θέση της. «Τι όμορφη που είσαι! Δείχνεις πολύ πιο κούκλα απ' ότι περίμενα».

«Σε ευχαριστώ», ζορίζω ένα χαμόγελο, εφόσον είμαι ακόμη ταραγμένη από ό,τι έγινε πριν. «Να σου πω. Μου έχει χαλάσει η μάσκαρα ή το eyeliner;»

«Όχι, μια χαρά δείχνεις. Γιατί; Έκλαιγες;» ρωτάει αμέσως η κουτσομπόλα και της το δίνω που έχει τόση ενέργεια σε σχέση με μένα που απέχω άλλο λίγο για μαγκούρα.

Αποφασίζω να μην απαντήσω. Σφραγίζω τα χείλη και κοιτάω έξω από το παράθυρο. Ο οδηγός της Brittany έχει ήδη ξεκινήσει να οδηγά. Έχει πάει μεσάνυχτα. Είμαι σίγουρη ότι θα είμαστε έξω μέχρι τα ξημερώματα, οπότε το παίρνω απόφαση να βγάλω όλα τα απωθημένα μου σήμερα. Ξέρω ότι αυτή η βόλτα είναι για την Trish, αλλά ας αρπάξω την ευκαιρία, δεν με νοιάζει.

Η Brittany έχει βγάλει το καθρεφτάκι της και κοιτάει τον εαυτό της. Δείχνει τόσο κούκλα. Έχει αφήσει το μαλλί της κάτω, έχοντας κάνει μια αλογοουρά με μια μικρή τούφα μαλλιών στο πάνω μέρος του κεφαλιού της. Το μακιγιάζ της έχει στολίσει το πρόσωπο της τέλεια. Φοράει μια λευκή ανοιχτή μπλούζα μέχρι την κοιλιά της, που αναδεικνύει τον μπούστο της. Στο κάτω μέρος φοράει μεταξένια παντελόνα και λευκά τακούνια. Πραγματικά, πότε θα σταματήσει αυτή η κοπέλα να δείχνει τόσο όμορφη;

Εγώ από την άλλη φοράω μια κόκκινη μπλούζα και μια κοντή τζιν φούστα, μαύρο τακούνι. Έχω αφήσει το μαλλί κάτω σγουρό και το μακιγιάζ μου είναι το κλασσικό eyeliner με κόκκινα χείλη. Πραγματικά απλά βρήκα ό,τι θεώρησα πλυμένο και κατάλληλο για βόλτα. Περισσότερη ώρα μου πήρε το μακιγιάζ και το μαλλί. Ο Gavin μού είπε ότι δείχνω υπέροχη και πως η λεσβία φίλη μου θα με λάτρευε, ενώ ο Nate απλά πρότεινε να αλλάξω τα λευκά σαντάλια που είχα στην αρχή σε μαύρο τακούνι. Εννοείται πως άκουσα την συμβουλή του και παραδόξως ένιωσα περισσότερο σέξι.

Πως το κάνουν αυτό τα αγόρια;

«Έχεις μιλήσει με την Mia και την Trish;» ρωτάω για να αλλάξω συζήτηση, πόσο μάλλον να ξεκινήσω μια για να μην σκέφτομαι άλλο.

«Ναι. Μας περιμένουν ήδη στο μπαρ», απαντά εκείνη και μου χαρίζει ένα χαμόγελο.

«Brittany», απελπίζομαι και της αρπάζω τα χέρια να τα κρατήσω στα δικά μου, «σε παρακαλώ, ας τα δώσουμε όλα σήμερα και ας ξεχαστούμε από όλα όσα γίνονται. Κουράστηκα να σκέφτομαι και να ανησυχώ για τα πάντα. Θέλω απλά να ηρεμήσω και να περάσω καλά».

Εκείνη με κοιτάει κάπως ξαφνιασμένη, σαν να μην περίμενε να με δει τόσο κουρασμένη, απελπισμένη και κάπως στεναχωρημένη. Πάω να αφήσω τα χέρια της, αλλά εκείνη μου τα κρατάει αμέσως. Μου χαρίζει ένα τεράστιο χαμόγελο που δείχνει τα λευκά ίσια δόντια της και τα μάτια της γυαλίζουν σαν να είναι μικρό παιδί που το ζήτησες να σου δείξει την κολεξιόν παιχνιδιών του.

«Αυτό περίμενα να ακούσω. Θα περάσουμε υπέροχα σήμερα», ενθουσιάζεται και η χαρά της με κάνει να νιώσω πολύ καλύτερα.

Ξαπλώνω πίσω στην θέση μου και αφήνω την Brittany να μιλάει. Σκέφτομαι τον Alex και ελπίζω να γίνει καλά σύντομα. Πιστεύω στον Gavin και ότι θα καταφέρει να του φτιάξει την διάθεση. Πιστεύω ότι σε όλο το σύμπαν, μόνο ο Gavin γνωρίζει τα κουμπιά του και πώς να τον φέρνει πίσω σε εμάς, πίσω στον γλυκό εαυτό του. Δεν θα ανακατευτώ και απλά θα αναμένω να βρεθούμε την Κυριακή πρώτο πράγμα.

Πριν κλείσω αυτό το κεφάλαιο για την βραδιά, σκέφτομαι και τον Nate. Ξέρω πόσο δύσκολο του είναι να μην βλέπει καμιά βελτίωση στον εαυτό του. Ο γιατρός μού είπε ξεχωριστά από τον Nate ότι είναι νορμάλ να ανακαλείται ονόματα, πρόσωπα ή διάφορα συναισθήματα, όμως αυτό δεν σημαίνει κάποια μεγάλη εξέλιξη στο να ανακτήσει τις αναμνήσεις του. Φαίνεται ότι κάτι τον σταματάει από το να το κάνει και μπορεί να είναι ότι κατά βάθος υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν θέλει να θυμηθεί. Ξέρω ότι θέλει να αποφύγει τις αναμνήσεις του με την μαμά και πόσο δύσκολη ήταν η ζωή του ύστερα, οπότε όταν άκουσα να λέει αυτά σήμερα, μου έστριψε.

Έχω αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου κι εγώ ότι ο Nate θα θυμηθεί κάποια στιγμή. Τα παρατάω, ειδικά μετά από αυτό που άκουσα χθες. Άμα είναι να επιστρέψει στον παλιό εαυτό του, αλλά να υποφέρει, τότε προτιμώ να μείνει έτσι όλη του την ζωή. Δεν θέλω να ξέρω ότι πονάει, όχι άλλο. Αξίζει πολύ καλύτερα από τόσο και τώρα που θα φύγω κι εγώ για τις σπουδές μου, ας βρει την ευκαιρία να φτιάξει την ζωή του προς το καλύτερο, να κάνει μια νέα αρχή. Να βρει μια καλή κοπέλα, να κάνει οικογένεια, να ευτυχήσει και να ηρεμήσει η ψυχή του από τα βάρη που κουβαλάει.

Ζωγραφίζω ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Μπορώ να τα βγάλω πέρα. Ό,τι και να γίνει, μπορώ να τα καταφέρω. Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι υπομονή και να πιστεύω στον εαυτό μου. Τα πράγματα θα πάνε μια χαρά. Ο μπαμπάς θα έρθει να μείνει μαζί μας για το καλοκαίρι, θα πάω διακοπές με την παρέα του Nate και μετά με τον Alex εφόσον θα του κάνουν καλό. Θα περάσω καλά στον γάμο του Eddie και του Gavin. Έχω και την αποφοίτηση... Μια χαρά θα πάνε όλα. Και ας πάει κάτι στραβά, θα το περάσω με το κεφάλι ψηλά.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σταματάω να σκέφτομαι. Από 'δω και πέρα, θα εστιάσω στο να περάσω καλά με τα κορίτσια. Θα πιούμε, θα γελάσουμε, θα χορέψουμε και κυρίως θα ξεχαστούμε από όλα τα προβλήματα μας. Ειδικά τώρα που ξεκινάνε οι εξετάσεις το χρειάζομαι περισσότερο. Ευτυχώς αρπάζω την κάθε ευκαιρία που δεν κάνω κάτι με την ζωή μου ή σκέφτομαι κάτι σπαστικό, για να διαβάσω και να ξεχαστώ έτσι. Πιστεύω πως θα τα πάω καλά, όχι τέλεια. Δεν είμαι ο Alex ούτε έχω τον εγκέφαλο του.

«Πω, Angel, θέλω απλά να τελειώνει το σχολείο», παραπονιέται η Brittany και στρέφω την προσοχή μου σε εκείνην. «Δεν αντέχω άλλο την δουλειά του προέδρου. Δεν καταλαβαίνω πως ο Alex τα έκανε όλα αυτά και δεν έδειχνε ποτέ κουρασμένος».

«Πολλά κάνει ο Alex και δεν δείχνει ποτέ κουρασμένος», μουρμουρίζω χαμογελώντας και τεντώνομαι.

«Ιου, σταμάτα», αηδιάζει εκείνη και μου σπρώχνει το μπούτι. «Κακομοίρα μην σου ξεφύγει τίποτα μπροστά τους, γιατί θα είναι σε όλες τις ειδήσεις του πλανήτη ότι οι δυο σας τα έχετε».

«Ξέρω, ξέρω. Εσένα σου το είπα, γιατί δεν μου αρέσει να το κρατάω κρυφό. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα το έλεγες εδώ και 'κει», εξηγούμαι και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου. «Σίγα που θα το έλεγα στην Mia ή στην Trish».

«Πω, έπρεπε να το είχα καταλάβει. Εκείνη την ημέρα στην βόλτα εξαφανιστήκατε και οι δυο, ο Alex φερόταν περίεργα, για όνομα-σε αποκάλεσε «πουτάνα» μπροστά στην παρέα. Το διασκέδαζε, ο σαδιστής», σκέφτεται φωναχτά και χτυπάει την γροθιά στην παλάμη της. «Είστε ένα περίεργο ζευγάρι εσείς οι δυο».

«Πότε θα βρεις εσύ ένα ταίρι, να σε κοροϊδεύω όλη μέρα;» αναρωτιέμαι με έναν τόνο ειρωνικό και κερδίζω ένα τσαντισμένο βλέμμα της.

«Τώρα με κάνεις να μην θέλω ούτε στις σκέψεις μου να έχω κάποιον».

Γελάω δυνατά και εκείνη κάνει το ίδιο. Η ώρα περνάει με πειράγματα. Πετάω σπόντες για τον Tony, όμως φαίνεται να μην τις καταλαβαίνει γιατί τις προσπερνάει δίχως πολλά σχόλια ή υπονοούμενα. Ορκίζομαι ότι θα μείνει ηλίθια μια ζωή αυτή η κοπέλα. Ό,τι έχει σε ομορφιά της λείπει σε εγκέφαλο. Δεν μπορώ όμως να την πιέσω να νιώσει κάτι που προφανώς δεν υπάρχει από πλευράς της. Λυπάμαι τον Tony που δεν θα υπάρξει ανταπόδοση απλά.

Μόλις φτάνουμε στο μπαρ, κοιτάω να δω άμα το αναγνωρίζω τελικά, εφόσον η ονομασία κάτι μου θύμιζε, αλλά μπα. Πρώτη φορά το βλέπω. Είναι λίγο έξω από το Beverly Hills, όμως είναι γεμάτο κόσμο ήδη. Μόλις βγαίνουμε από το αυτοκίνητο, πρώτο πράγμα βλέπω την Mia και την Trish να μας περιμένουν στην είσοδο. Τους κάνω νόημα και μόλις μας παρατηρούν, κουνάνε τα χέρια τους, η Mia ενθουσιασμένη, η άλλη σαν να της είχαν πιστόλι στο κεφάλι.

Η Mia-επιτέλους έχοντας βγάλει τις πατερίτσες και την γάζα από το πόδι-έχει φορέσει ένα μαύρο κοντό φόρεμα με διάφορα διαμάντια πάνω του και μαύρα σαντάλια, στο πρόσωπο και στο μαλλί στολισμένη χωρίς κάποια υπερβολή. Η Trish από την άλλη έχει δέσει το μαλλί αλογοουρά και έχει τονίσει λίγο με μακιγιάζ τα μάτια και τα χείλη. Φοράει ένα μαύρο κοστούμι με χαμηλό τακούνι και μια λευκή μπλούζα που δείχνει τον αφαλό της. Στο αυτί έχει ένα χρυσό σκουλαρίκι και της το δίνω ότι είναι πανέμορφη ακόμη και τόσο απλή.

«Καλώς τες. Μου αρέσει που κανονίσαμε να βρεθούμε πριν σαράντα λεπτά», σχολιάζει η Mia και ρίχνει τα μάτια στην Brittany.

«Παράτα με, Mia. Δεν γίνεται να βγω σαν δεινόσαυρος από το σπίτι, γιατί σου ίδρωσε ο κώλος να περιμένεις», αντιλέγει η Brit και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος της. «Τέλος πάντων. Τι θα γίνει; Θα μπούμε μέσα;»

«Ναι, ναι. Τα έχω όλα κανονισμένα εγώ. Δεν θα μας προκαλέσουν πρόβλημα για το αλκοόλ, οπότε η νύχτα είναι δική μας, κορίτσια», ενθουσιάζεται η Mia και με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο μας κάνει νόημα να την ακολουθήσουμε.

Πλησιάζει την είσοδο, όπου είναι ένας μπράβος. Εκείνος φαίνεται να την αναγνωρίζει, γι' αυτό χαιρετιούνται με το να ανταλλάσουν φιλιά. Κάτι λένε που δεν μπορώ να ακούσω από την φασαρία. Μας κάνει νόημα ύστερα να περάσουμε και ακολουθούμε την Mia που χορεύει χωρίς καν να έχει μπει μέσα. Ανεβαίνουμε κάτι σκαλιά και χαιρετά κάποιους σερβιτόρους. Όταν τελειώνει και με αυτά, πιάνει εμένα και την Trish από τους καρπούς και εγώ με την σειρά μου την Brittany. Μας τραβάει ανάμεσα από τα κορμιά των ανθρώπων που πίνουν και χορεύουν, όταν φτάνουμε σε μια πολυθρόνα VIP. Ο μπράβος που την φυλάει μας κάνει νόημα να περάσουμε και ριχνόμαστε με την σειρά σε όποια θέση βρίσκουμε ελεύθερη.

Η Trish με την Mia κάθονται στην πολυθρόνα, εγώ σε ένα σκαμπό και η Brit απέναντι μου σε μια πολυθρόνα. Παρατηρώ ότι διασκορπισμένα σε όλο το μπαρ έχει τέτοιες θέσεις VIP οπότε δεν είμαστε μοναδικές. Άλλες παρέες έχουν γεμίσει το τραπέζι με αλκοόλ και γλεντάνε σαν να μην υπάρχει αύριο.

«Πως κατάφερες να τα κλείσεις όλα αυτά;» ρωτάω εγώ εντυπωσιασμένη και αφήνω το τσαντάκι μου στο τραπέζι.

«Δούλευα εδώ το προηγούμενο καλοκαίρι οπότε τους ξέρω όλους. Όταν ζήτησα μια χάρη γιατί ήθελα να βγάλω τις φίλες μου, αποφάσισαν να κάνουν τα στραβά μάτια προς το μέρος μας», απαντά η Mia και ήδη αρχίζει να γεμίζει τέσσερα ποτηράκια με τεκίλα. «Οπότε», μας μοιράζει τα ποτήρια και από μια φέτα λεμόνι, «πιείτε τα, γιατί είναι όλα κερασμένα από μένα».

Παίρνω το λεμόνι και το ποτήρι μου. Τα τσουγκρίζουμε και όλες τα κατεβάζουμε με την μια, ύστερα φέρνοντας το λεμόνι στα χείλη μας. Γελάμε ύστερα, η Trish να προσπαθεί να ενταχθεί στην παρέα μας, με ένα ζορισμένο χαμόγελο. Κάθεται δίπλα μου, βέβαια εκείνη στον καναπέ. Φέρνω το χέρι μου στο μπούτι της και αυτό την κάνει να μου ρίξει τα μάτια αμέσως.

«Χαλάρωσε», χαμογελώ και ακουμπώ τον αγκώνα στο μπούτι μου, για να στηρίξω το μάγουλο στην παλάμη μου. «Δική σου βραδιά είναι».

«Σε ευχαριστώ, αλήθεια το εκτιμώ», δηλώνει και αφήνει το ποτήρι της στο τραπέζι. «Μου είπε η Mia ότι ήταν δική σου ιδέα. Δεν το περίμενα».

«Γιατί;»

Φαίνεται αμήχανη. Βγάζω το χέρι μου από πάνω της και την αφήνω να μου το πει μόνη της. Παίζει με τα δάχτυλα της νευρικά και κοιτάει εδώ και 'κει, μέχρι που παίρνει μια βαθιά ανάσα και με κοιτάει στα μάτια αποφασιστικά. Παραμένω με ένα χαμόγελο στα χείλη μου.

«Ξέρω ότι με τον Alex χωρίσατε πρόσφατα και ξέρω ότι τον θέλεις ακόμη, γι' αυτό νόμιζα ότι θα είχες την λάθος ιδέα με ό,τι έγινε», το βγάζει από μέσα της και αμέσως μαζεύεται στην θέση της.

Ξεφυσάω και ισιώνω την πλάτη μου να την δω καλύτερα. Είναι πολύ αθώο κορίτσι. Καταλαβαίνω γιατί όλοι παρεξηγούνται τόσο εύκολα. Ο Alex πάντα τείνει να προστατεύει τέτοια άτομα, οπότε πρώτη φορά αισθάνομαι ότι βλέπω ό,τι είδε κι ο ίδιος σε εκείνην. Κατά βάθος, ζηλεύω γιατί είμαι κοπέλα του και αυτή την δουλειά έχω, όμως τώρα βοηθάω μια φίλη και αυτό έχει προτεραιότητα. Χτυπάω το δάχτυλο μου στο μέτωπο της, όπως κάνει ο Gavin σε μένα κάθε φορά που λέω μαλακίες, και με κοιτάει ξαφνιασμένη.

«Μπορεί να μην είμαι μαζί του, όμως ξέρω ότι ο Alex ό,τι κάνει, το κάνει γιατί έχει μεγάλη καρδιά. Σε προστάτευσε και αυτό έχει σημασία», της λέω για να την καθησυχάσω και τα μάτια της γυαλίζουν σαν να συγκινείται που δεν την έσυρα σε όλο το κλαμπ από το μαλλί της.

Εκεί που δεν το περιμένω, πετάγεται απ' την θέση της και στην αγκαλιά μου. Φέρνει τα χέρια της στον λαιμό μου και από τον τρόπο που κινείται καταλαβαίνω ότι έχει ξεσπάσει σε κλάματα στον ώμο μου. Κοιτάω την Brit και την Mia, οι οποίες σηκώνουν τους ώμους τους κάπως μπερδεμένες. Δεν μου κάνει η καρδιά να φανώ μαλακισμένη και ανταποδίδω χαϊδεύοντας την πλάτη της.

«Σε ευχαριστώ, Angel, και χίλια συγγνώμη. Προσπάθησα να υποστηρίξω τον Alex», κλαίγεται και πραγματικά δεν ξέρω πώς να νιώσω ή τι να πω.

«Σιγά, καλέ. Τι μου ζητάς συγγνώμη; Στον ίδιο να τα πεις», γελάω αμήχανα και την βλέπω που αποτραβιέται.

Η Mia της τείνει ένα χαρτομάντιλο και εκείνη το παίρνει με ένα ζορισμένο χαμόγελο. Η Brittany σηκώνεται από την θέση της για να κάτσει στο μπράτσο του καναπέ δίπλα στην Trish, ενώ η Mia φέρνει το μπράτσο της στους ώμους της, εγώ το χέρι της στο δικό μου. Μας κοιτάει τόσο ξαφνιασμένη, σαν να μην περίμενε ποτέ τέτοια υποστήριξη.

«Από 'δω και πέρα, όποιος σε πειράξει, έχεις εμάς», της λέει η Mia και της χαρίζει ένα χαμόγελο σαν να μέθυσε με ένα ποτηράκι τεκίλα. «Γι' αυτό θα πιεις, θα περάσεις καλά και θα τα ξεχάσεις όλα. Ούτως ή άλλως, ο Christian θα τα πάθει όσα αξίζει. Είναι εχθρός όλων μας».

«Κορίτσια», συγκινείται η Trish και μόλις την αγκαλιάζουν οι άλλες δυο, χώνομαι κι εγώ. «Σας ευχαριστώ».

«Δεν έχει τελειώσει η βραδιά για να μας ευχαριστείς», σχολιάζω και ξαναγεμίζω τα ποτήρια μας, δίνοντας της το δικό της, εγώ να της τείνω το δικό μου για να τα τσουγκρίσουμε.

«Καλά λέει η Angel», σχολιάζει η Brittany και κατεβάζει το δικό της.

Την βλέπω στις τουαλέτες αυτήν σε καμιά ώρα.

Καθόμαστε πίσω στις θέσεις μας, η Trish πλέον να απελευθερώνεται. Φαίνεται χαρούμενη, σαν να έβγαλε το βάρος από το στήθος της. Ρωτάει την Mia διάφορα, μάλλον πως στο καλό ξέρει να ανακατεύει τα ποτά τόσο καλά, η άλλη να μαγειρεύει κάτι που δεν ξέρω αν πρέπει να πιω. Η Brittany φαίνεται να αρχίζει να ζαλίζεται. Δεν τα αντέχει τα ποτά της αυτή. Τα μάγουλα της κοκκινίζουν. Κοιτάει τους άλλους που χορεύουν και μόλις χαιρετά κάποιον, γυρνάω να δω ποιος είναι.

Ένας τύπος πανύψηλος, τα μαλλιά χτενισμένα πίσω, το πουκάμισο του ανοιχτό μέχρι το στήθος, ένα σκουλαρίκι στο ένα αυτί. Έχει πολύ ελκυστικό πρόσωπο, δεν λέω. Χαιρετάει την Brittany με ένα χαμόγελο και μου κάθεται η βότκα στον λαιμό. ΌΧΙ! Μου παίρνει λίγο να συνειδητοποιήσω ποιον βλέπω να την πέφτει στον Barney, που μάλλον βλέπει αστέρια τώρα από το ποτό. Βγάζω το κινητό από την τσάντα μου και πάω στο Instagram, ψάχνω το όνομα του και μα τον Θεό είναι ίδιοι.

Ο Jacob Trevors. Είναι ένας από τους Instagram άντρες μου. Είναι πολύ διάσημο μοντέλο. Ακόμη και οι φίλοι του είναι κούκλοι. Βάζω το τηλέφωνο πίσω στην τσάντα μου και φτιάχνω την στάση σώματος μου για να μην φαίνομαι σαν ερωτηματικό με την καμπούρα. Φέρνω μπροστά το μπούστο μου και σπρώχνω πίσω το μαλλί. Βασικά, τι στο καλό κάνω; Έχω αγόρι, είμαι ηλίθια;

Η Brittany σηκώνεται από την θέση της και περπατά προς το μέρος του. Η Mia και η Trish δεν δίνουν σημασία, γιατί έχουν βυθιστεί στην συζήτηση τους. Εγώ την ακολουθώ με τα μάτια. Να της το πω; Ή μήπως τον έχει αναγνωρίσει και γι' αυτό τρέχει έτσι προς το μέρος του; Σκοντάφτει και πέφτει στην αγκαλιά του, εκείνος να χαμογελάει και να δείχνει τα λακκάκια του. Είναι κούκλος, Θεέ μου. Την βοηθάει να σταθεί και κάτι φαίνεται να λένε.

Καθαρίζω τον λαιμό μου και σηκώνομαι από την θέση μου αργά, γιατί τα έχω πιει κι εγώ κάμποσα ποτά τόση ώρα που έχει περάσει. Σαν σωστή φίλη που είμαι, πρέπει να προστατεύσω την παρθενιά της κολλητής μου μέχρι που να βρεθεί το κατάλληλο αγόρι που δεν θα την παρατήσει στις τουαλέτες ενός μπαρ. Ο Jim και ο Nate μού το έλεγαν μια ζωή ότι τύποι σαν αυτόν μόνο να παρατήσουν τις γκόμενες θέλουν. Περπατώ προς το μέρος τους και είμαι έτοιμη να κάνω ό,τι χρειαστεί για να μην ξεφύγει η κατάσταση.

Δεν ακούω τι λένε και δεν ξέρω αν πρέπει να τους χωρίσω ή να πάρω την Brit από 'κει, έτσι στα χάλια της που είναι με τρία ποτά . Μόνο που στέκομαι κάτι βήματα πιο πέρα με έχει πιάσει τρελό άγχος. Είναι πολύ πιο δύσκολο να τους πλησιάσω όταν ξέρω ότι θα σταθώ κοντά σε έναν από τους άντρες που έκανα φαντασίωση ότι θα παντρευτώ. Ήμουν ξετρελαμένη φαν του μέχρι που γνώρισα τον Alex. Σωστά. Είμαι η κοπέλα του Alex τώρα, του γιου της Προέδρου της Αμερικής. Δεν υπάρχει καλύτερος από αυτόν.

Καθαρίζω τον λαιμό μου και φτιάχνω το μαλλί. Κάνω να τους πλησιάσω όταν κάποιος πετάγεται μπροστά μου. Παγώνω στην θέση μου σαστισμένη. Μένω για λίγο να καταλάβω ποιος είναι, όταν η καρδιά μου πέφτει στο πάτωμα. Αναπνέω λίγα εκατοστά μακριά από τον καλύτερο φίλο του Jacob, τον Kim Davis. Είναι μισός Κορεάτης, μισός Αμερικανός, 26 χρονών, 1,91μ, Αιγόκερως, έχει δυο μικρά αδέλφια, την Jenny και την Samantha. Του αρέσει το ψάρεμα, το κόκκινο χρώμα και είναι πολύ καλός στο να χορεύει. Μοντέλο από τα 12 του.

Δεν εξηγώ καν γιατί τα ξέρω όλα αυτά.

«Γεια σου», με χαιρετάει και δεν νιώθω τα πόδια μου. «Ωπα, καλά είσαι;»

Κοντεύω να πέσω κάτω από το άγχος, αλλά φέρνει τα χέρια του και με κρατάει. Μόλις με αγγίζει όλο το σώμα μου ηλεκτρίζεται. Θα πεθάνω, ναι. Πάει. Αυτό ήταν η ζωή μου. Τουλάχιστον ο λόγος μου θα είναι θεϊκός. Πέθανα στα χέρια ενός ανθρώπου που φαντασιωνόμουν ότι θα παντρευτώ πριν δυο χρόνια. Γελάω ελαφρώς με τα χάλια μου και προσπαθώ να συμμαζευτώ. Έχω αγόρι, γιατί το ξεχνάω συνέχεια;

«Καλά είμαι. Τα τακούνια φταίνε», χαχανίζω και μου ανταποδίδει με ένα χαμόγελο, χωρίς να τον πειράζει ο ενθουσιασμός ή η ενέργεια μου. «Χάρηκα. Angel».

«Kim», λέει και τείνει το χέρι του.

Μόλις φέρνω το δικό μου στο δικό του, ξεφεύγει ένας αναστεναγμός από τα χείλη μου, αλλά ευτυχώς δεν ακούγεται εξαιτίας της μουσικής. Ένας τύπος με σπρώχνει από πίσω, που χορεύει σαν τρελή αγελάδα, και πέφτω στην αγκαλιά του Kim. Η κολόνια του τρυπάει τα ρουθούνια μου. Είναι τόσο δυνατή, αλλά υπέροχη, αρμόζει τέλεια στην γυμνασμένη φιγούρα του. Αρχίζω να βλέπω λευκό φως στο τούνελ. Θα με χάσουν σε λίγο.

«Συγγνώμη», καταφέρνω να πω και αποτραβιέμαι.

«Δεν πειράζει», γελάει, τα υπέροχα ίσια δόντια του να κάνουν την εμφάνιση τους, εγώ να βάζω μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου. «Άμα θες, πάμε λίγο πιο εκεί, να μην στριμωχτούμε εδώ».

Δεν προλαβαίνω καν να απαντήσω και με αρπάζει από το χέρι να με τραβήξει πιο πέρα. Το άγγιγμα του άλλη μια φορά με κάνει να ανατριχιάσω ολόκληρη, τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν και το σώμα μου να μην με υπακούει. Τον ακολουθώ μέχρι που φτάνουμε στην άλλη μεριά του μπαρ, όπου δεν έχει κόσμο σχεδόν καθόλου. Στέκεται στον πάγκο και παραγγέλνει ποτά και για τους δυο, εγώ να τον χαζεύω πόσο ωραίος και ψηλός είναι από κοντά.

Σφαλιαρίζω τον εαυτό μου να συνέλθω και μόλις γυρνά να δει τι έγινε, απλά χαμογελώ. Ανταποδίδει μπερδεμένος και στρέφει την προσοχή του στον τύπο που ετοιμάζει τα ποτά μας. Έχω αγόριιιιι. Τι στο καλό κάνω με αυτόν τον ξένο; Εντάξει, και ξένος για μένα δεν είναι, για εκείνον είμαι πάντως. Ελπίζω να μην με αναγνωρίσει, γιατί μπορεί πέρσι και πρόπερσι να του έχω στείλει κάτι διψασμένα μηνύματα που μπορούν άνετα να με κάνουν ρεζίλι. Αποκλείεται. Έχει πάνω από είκοσι εκατομμύριο ακόλουθους, σιγά που θα με έχει παρατηρήσει.

Πίσω στο αγόρι μου, που είναι σπίτι του και περνάει κρίση μέσης ηλικίας. Αρχίζω να κάνω μια ανάλυση στον Kim και να τον συγκρίνω με τον Alex. Ο δικός μου είναι πιο ψηλός, το σώμα του πιο γεροδεμένο και οι σκοτεινές λεπτομέρειες του μακράν πιο ελκυστικές. Πως γίνεται βασικά ο Alex να είναι τόσο ωραίος, ενώ ο άνθρωπος που είναι μοντέλο χρόνια ολόκληρα πάλι να μην έχει μια μπροστά του; Και πάλι παραμένει ένας από τους άντρες εξ' αποστάσεως που έχω.

«Ορίστε, Angel», διακόπτει τις σκέψεις μου και μου τείνει ένα σφηνάκι.

Δεν προλαβαίνει να πει κάτι, εγώ το έχω ήδη κατεβάσει. Κάνω νόημα στον μπάρμαν να μου δώσει άλλο ένα και το κάνει εντυπωσιασμένος. Ο Kim έχει σοκαριστεί λίγο, ακόμη δεν γνωριστήκαμε. Τι ωραία, τώρα θα νομίζει ότι είμαι αλκοολική ή ότι πίνω γιατί είναι χάλια και πρέπει να γίνω τύφλα για να πάω μαζί του. Που να ήξερε ότι απλά πνίγω τον πόνο μου, γιατί με τρώει ο κώλος που έχω ένα τόσο υπέροχο αγόρι.

«Πριν γνωριστούμε περαιτέρω», ξεκινάω να λέω και κάθομαι σε μια ψηλή καρέκλα δίπλα μου, εκείνος να με κοιτά ενώ πίνει το σφηνάκι του, «έχω αγόρι και είμαι πολύ χαρούμενη μαζί του. Δεν θέλω να το παρεξηγήσεις ότι-»

«Μην ανησυχείς», γελάει και αφήνει το ποτήρι στον πάγκο. «Δεν σκοπεύω να κάνω κάτι μαζί σου. Ο μόνος λόγος που σε τράβηξα πέρα είναι γιατί ήμουν σίγουρος ότι ήθελες να πας να την πέσεις στον Jacob, έναν φίλο μου».

Έναν φίλο του; Αδελφέ μου, σας ξέρω σαν να σας φόραγα εγώ πάνα όταν ήσασταν μικρά.

Τώρα που το αναφέρει όμως, ξέχασα τελείως ότι πήγαινα να απομακρύνω την Brittany από τον άλλον για να μην κάνει κάποιο λάθος που θα μετανιώσει. Σουφρώνω τα φρύδια στον Kim και κάπως με αηδιάζει που κάνει αυτή την δουλειά για τον κολλητό του, αν και έχω δει τους φίλους του Nate να το κάνουν χίλιες φορές. Υποθέτω οι κολλητοί είναι ίδιοι, όποιοι και να είναι. Ξεφυσάω.

«Η Brittany είναι μεθυσμένη. Δεν θέλω να την εκμεταλλευτεί», μουρμουρίζω και κατεβάζω το δεύτερο ποτήρι.

«Δεν θα το κάνει. Νομίζω ότι πραγματικά του αρέσει, αλλιώς δεν θα της μίλαγε. Είναι χαριτωμένη η φίλη σου πάντως», χαμογελάει ο Kim και τους ρίχνει τα μάτια.

Γυρνάω να τους δω και κάθονται σε εκείνες τις VIP θέσεις όπως την δική μας. Η Brittany σαν σωστή κυρία και όχι λίγδα γκόμενα που της έκατσε κάποιος, κρατάει την πλάτη ίσια, τα πόδια σταυρωμένα και παίζει με μια τούφα μαλλιών, ο άλλος δίπλα κάτι να της λέει. Δεν κλονίζεται καθόλου εκείνη. Απλά τον παρακολουθεί που μιλάει. Χαμογελώ και γυρνάω να δω τον Kim.

«Είμαι μεγάλη φαν πάντως», σχολιάζω και παίζω με το άδειο ποτήρι. «Γι' αυτό κόλλησα κάπως και έχασα τα λογικά μου».

«Κάτι παρατήρησα», γελάει και κάνει νόημα στον μπάρμαν να μας δώσει άλλη μια γύρα. «Είσαι το πρώτο άτομο που δεν έπεσε πάνω μου με τα μούτρα. Συνήθως αυτό γίνεται».

«Ω, σε παρακαλώ, αγαπώ τον Alex μου περισσότερο απ' ότι δείχνω», το παίζω τίμια, αν και μέσα μου κλαίω που δεν μπορώ να τον βάλω κάτω και να έχω μια εμπειρία να θυμάμαι για το επόμενο της ζωής μου. «Χωρίς να φανώ ασεβής, είναι πολύ πιο ωραίος και του στυλ μου».

Εντάξει, για αυτό δεν λέω ψέματα. Ο Alex με τα βλέμματα του είτε γλυκά είναι είτε σκοτεινά, με ανάβει. Το σώμα του, τα σαρκώδη χείλη του, τα προσόντα του, όλα είναι απλά υπέροχα που δεν νομίζω να βρω κάποιον που να τα έχει όλα αυτά μαζί. Βέβαια σε αυτό το πακέτο έχει και πολλά ψυχολογικά προβλήματα, όμως αυτά διορθώνονται και φτιάχνονται με υπομονή και αγάπη οπότε δεν με νοιάζει.

«Χαίρομαι που έχεις βρει τον άνθρωπο σου. Κράτα τον γερά», δηλώνει ο Kim και γυρνάω να τον δω με φωτισμένο πρόσωπο, σαν να μου έδωσε συμβουλή που δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά στην ζωή μου.

Μάλλον φταίει ότι μου το είπε ο Kim Davis.

Μου τείνει το ποτήρι μου και τα τσουγκρίζουμε. Κατεβάζουμε και οι δυο ταυτόχρονα το αλκοόλ και βαράμε τα ποτήρια στον πάγκο. Αυτή την φορά ξέρω ότι θα αρχίσει να με πειράζει, οπότε πρέπει να γυρίσω πίσω στην παρέα μου, τουλάχιστον να κλάψω την μοίρα μου εκεί και όχι μπροστά στον Kim Davis.

«Πως σε λένε στο Instagram να σε ακολουθήσω;» ρωτάει ξαφνικά και τον κοιτάω πλαγιαστά και κάπως καχύποπτα.

«Εε, angel-», σταματώ απότομα όταν ανακαλούμαι τα διψασμένα μηνύματα που θα βγουν στην φόρα. «Δεν έχω. Ναι, δεν έχω, γιατί ο Alex ζηλεύει και δεν θέλω να του χαλάω χατίρι».

«Αα, εντάξει, καταλαβαίνω», μουρμουρίζει κάπως μπερδεμένος.

Τι μαλακίες λέω; Ο Alex θα μου επέτρεπε να τρέξω γυμνή στο σπίτι του άμα του το ζητούσα. Ο ίδιος με έβλεπε να κάνω σαν τρελή κάθε φορά που τα αγαπημένα μου μοντέλα, συμπεριλαμβάνοντας τον Kim και τον Jacob καλή ώρα, πόσταραν φωτογραφία και χαμογέλαγε. Μια μέρα μάλιστα μου είπε ότι άμα ήθελα θα έβρισκε τρόπο να κλείσει κάποιο ραντεβού με κάποιον από αυτούς και να τους δω από κοντά. Φέρνω το χέρι στα χείλη μου. Έχω πολύ καλό αγόρι γαμώτο.

«Μπορώ να σου δώσω τον αριθμό τηλεφώνου μου όμως», προτείνω και φαίνεται να του έρχεται λίγο απότομα.

«Με αυτό δεν ζηλεύει;» αναρωτιέται μπερδεμένος και σουφρώνει τα φρύδια του.

«Εεε, όχι, ούτε καν», χαχανίζω και παίζει να τον έχω πείσει ότι είμαι τρελή και ότι ο Alex είναι κάποια φωτογραφία διασήμου που έχω κολλημένη στην ντουλάπα μου.

Μου τείνει το κινητό του και γράφω κάπως ζαλισμένη τον αριθμό μου. Κάνω μια κλήση και ξεχνάω ότι έχω αφήσει το δικό μου στην τσάντα πίσω στις θέσεις μας. Γυρνάω να δω την Brittany και φαίνεται να βαριέται πάρα πολύ. Σκάω ένα γελάκι και σηκώνομαι από την θέση μου, αλλά κοντεύω να πέσω, γι' αυτό ο Kim με κρατάει από το μπράτσο αμέσως.

«Τέλος πάντων. Χάρηκα για την γνωριμία. Φαίνεται η Brittany να την ελέγχει την κατάσταση και δεν με χρειάζεται. Πάω πίσω στο τραπέζι μου», του λέω και λυγίζει να φέρει το αυτί του κοντά μου για να ακούσει.

«Επίσης. Έχεις πολύ πλάκα, Angel. Ελπίζω να είσαι ευτυχισμένη με τον Alex», απαντά με ένα τεράστιο, ειλικρινές χαμόγελο.

«Μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη;» ρωτάω πριν φύγω. «Δεν έχω το τηλέφωνο μου. Μπορούμε να κάνουμε μια φωτογραφία και να μου την στείλεις; Έχω αγόρι, αλλά παραμένεις είδωλο».

«Ναι, εννοείται!»

Ενθουσιασμένος ξεκλειδώνει το κινητό του ξανά και κολλάω πάνω του. Κάνουμε μια σέλφι, η οποία δείχνει υπέροχη, αλλά προσπαθώ να μην φανώ τρελή και να αρχίζω να τσιρίζω από τον ενθουσιασμό. Σαν το μετρημένο κορίτσι που είμαι, το οποίο σέβεται την σχέση της, λυγίζω λίγο μπροστά και τον ευχαριστώ για την φωτογραφία. Εκείνος με αποχαιρετά με ένα γλυκό χαμόγελο. Κάνω μεταβολή και απομακρύνομαι από κοντά του.

Λίγα βήματα πιο πέρα συνειδητοποιώ ότι τα έπινα με τον Kim Davis και μάλιστα του μίλαγα για την σχέση μου. Τι λέω; Εδώ του έδωσα τον αριθμό μου και του ζήτησα να κάνουμε φωτογραφία σαν να είμαι εγώ η διάσημη όχι εκείνος. Σφαλιαρίζω τις παλάμες στα μάγουλα μου και προσπαθώ να συνέλθω. Θα παριστάνω για το επόμενο της ζωής μου ότι αυτό δεν έγινε ποτέ και δεν ρεζιλεύτηκα μπροστά στον άνθρωπο του οποίου έβλεπα τις φωτογραφίες και μου έσταζαν τόσο τα σάλια που ο Nate μού έφερνε μια λεκάνη.

Καθαρίζω τον λαιμό μου και σηκώνω το κεφάλι. Περπατώ προς το τραπέζι. Είμαι περήφανη πάντως. Δεν έκανα τίποτα ξεδιάντροπο και κατάφερα να σώσω την σχέση μου. Εννοείται πως θα το πω στον Alex. Καλύτερα να το μάθει από μένα, παρά από το στόμα κάποιου άλλου. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη. Είμαι σίγουρη ότι θα γελάσει αμήχανα και άμα τον πειράξω, θα ζηλέψει. Θα φροντίσω να μην φοράω εσώρουχα την Κυριακή.

«Α, Angel!» ακούω κάποια να με φωνάζει.

Αρχίζω να ψάχνω από πού ήρθε η φωνή, όταν βλέπω την Brittany να απομακρύνεται από τον Jacob και να τρέχει προς το μέρος μου. Εκείνος ρίχνει τα μάτια του πάνω μας και πριν προλάβει να έρθει προς το μέρος μας ή έστω να συνειδητοποιήσει ότι μόλις εκείνη τον παράτησε, η Brit αρχίζει να με σπρώχνει πίσω προς το τραπέζι. Εγώ έχω μείνει λίγο μαλάκας, γιατί μόλις με παρατήρησε ο Jacob ότι υπάρχω, αλλά και επειδή η άλλη με απομακρύνει από 'κει σαν να έμαθε ότι πουλάνε ναρκωτικά.

«Τι έγινε;» ρωτάω μόλις επιστρέφουμε πίσω στην Mia και την Trish.

«Ήταν Υδροχόος. Ποτέ. Ξεκάθαρα!» γκρινιάζει και-ω, Θεέ μου, μόλις έριξε χυλόπιτα στον πρώτο πιο σέξι άνθρωπο που έχω δει μετά τον Alex, για αυτόν τον λόγο;!

«Τι λες, ρε ηλίθια; Ξέρεις ποιος είναι αυτός; Βγήκε ο εντέκατος πιο σέξι άνθρωπος πέρσι! Τι Υδροχόος και μαλακίες;» την ταρακουνάω μήπως και συνέλθει, αλλά καταφέρνω μόνο να την ζαλίσω, οπότε σταματάω.

«Μα δεν μου αρέσει, τι να κάνω; Άσε με», γκρινιάζει σαν μικρό παιδί και πάει να ρίξει ξανά το σώμα της στην πολυθρόνα.

Μα τον Θεό, περιτριγυρίζομαι από ηλίθιους μια ζωή. Μιλάω εγώ, που πέρασα υπαρξιακή κρίση που μου μίλησε ένας άνθρωπος, ο οποίος έτυχε να είναι ένα από τα αγαπημένα μου μοντέλα. Ανοίγω την τσάντα μου, εφόσον θυμήθηκα τι συνέβη πριν λίγο, και βλέπω την κλήση και ένα μήνυμα από τον αριθμό αυτόν. Ανοίγω αμέσως να τον αποθηκεύσω ως «KimD.<3» και βλέπω ότι μου έχει στείλει την φωτογραφία με μια καρδιά από κάτω.

Ακουμπώ το τηλέφωνο στην καρδιά μου συγκινημένη και ορκίζομαι αυτή την στιγμή ότι αυτή την φωτογραφία θα την προστατεύσω με όλο μου το είναι. Οι άλλες με βλέπουν που παριστάνω ότι βρίσκομαι στον Τιτανικό με το τηλέφωνο μου, γι' αυτό το πετάω πάλι πίσω στην τσάντα και παριστάνω ότι δεν έγινε τίποτα ενδιαφέρον.

«Που πήγατε εσείς;» ρωτάει η Mia και παρατηρώ ότι η ώρα κοντεύει τρεις.

«Τουαλέτα», απαντάμε ταυτόχρονα με την Brit και τέτοιες στιγμές καταλαβαίνω γιατί είναι κολλητή μου.

«Ορίστε τότε, γιατί σας έχω φτιάξει μια ποικιλία ποτών. Ό,τι προλάβετε πριν σηκωθούμε να χορέψουμε», φωνάζει εκείνη και μας τείνει κάτι ψηλά ποτήρια.

«Δεν έχουν δηλητήριο, έτσι;» αναρωτιέμαι και την κοιτάω καχύποπτα ενώ το μυρίζω. Δεν είναι κακό.

«Όχι, μην ανησυχείς», γελά η Trish και με αυτό τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας και πίνουμε.

Ούτε να είχαμε συνεννοηθεί, μετά από αυτό φωνάζουμε όλες ομόφωνα με τα χέρια ψηλά. Έχει πλάκα. Τις παρατηρώ πόσο καλά περνάνε και πόσο ευχαριστιέμαι την παρέα τους. Είναι ακριβώς ό,τι χρειαζόμουν μετά από όλα αυτά που γίνονται στην ζωή μου, μια κοριτσοπαρέα, ποτό, μουσική και μοντέλα γκόμενους να μου θυμίζουν ότι με περιμένει ο Alex την Κυριακή και κάθε άλλη μέρα της ζωής μας. Σηκώνομαι και αρπάζω την Trish από το χέρι, η Mia να κάνει το ίδιο με την Brit. Πηγαίνουμε στην πίστα και χορεύουμε σαν να μην υπάρχει αύριο.

Μπορεί το αγόρι μου να έχει κατάθλιψη, μπορεί ο αδελφός μου να έχει αμνησία, μπορεί η οικογένεια μου να είναι σκατά, μπορεί μια ζωή να μην είχα φίλες, αλλά γαμώτο την ευχαριστιέμαι τόσο αυτή την στιγμή της ζωής μου. Κατάφερα να κάνω μια φωτογραφία με τον Kim Davis, να πάρω τον αριθμό του και τώρα να χορέψω σαν να μην υπάρχει αύριο με τις φίλες μου.

Αυτό θέλω και το θέλω για πάντα.