Alex's POV

Ξεφυσάω αργά την στιγμή που η Brittany ανοίγει την πόρτα να μπει μέσα στο αυτοκίνητο. Την παρακολουθώ καθώς βάζει την ζώνη και ύστερα ξεκινώ την μηχανή. Φαίνεται τσαντισμένη οπότε υποθέτω ότι άλλη μια φορά έχει καταφέρει να τσακωθεί με την Stephanie, την κατά έντεκα χρόνια μεγαλύτερη αδελφή της.

Έχει δέσει τα ξανθά μαλλιά της πάνω έναν κότσο και έχει φορέσει ένα πανέμορφο μωβ φόρεμα. Τα μακριά μανίκια του ανοίγουν σε φόρμα καμπάνας, ενώ καλύπτει μέχρι και τα γόνατα της. Όπως πάντα δείχνει υπέροχη και γι' αυτό της χαρίζω το κλασσικό, απλό χαμόγελο μου όσο για να της φτιάξω την διάθεση.

«Τι έγινε σήμερα;» την ρωτάω και μένω εστιασμένος στον δρόμο.

«Αυτό θα σε ρώταγα εγώ», αναστενάζει, μάλλον γιατί τα παρατάει να είναι μουτρωμένη. Συνήθως δεν θέλει περισσότερο από δυο λεπτά για να επιστρέψει στον τρελό και χαρούμενο εαυτό της. «Από πότε θες εσύ να έρθεις σε πάρτι γενεθλίων και-Σοβαρά τι έπαθε αυτό το χείλος σου; Δεν μπορώ να το βλέπω έτσι από χθες».

«Σου είπα δεν είναι τίποτα», επιμένω στην ίδια δικαιολογία με χθες και το κοιτάω μέσα από τον εσωτερικό καθρέπτη του αυτοκινήτου. «Τι έλεγες;»

«Από πότε θες εσύ να έρθεις σε πάρτι γενεθλίων και μάλιστα της Angel; Μετά το συμβάν στο εξοχικό σε είχα μια εβδομάδα να παραμιλάς πόσο δεν την αντέχεις», με πειράζει η Brittany κάνοντας με να σκεφτώ ότι όντως μια εβδομάδα μετά από εκείνες τις φριχτές μέρες, δεν ήθελα ούτε να την δω εκείνη την κοπέλα.

Φέρνω το δάχτυλο στο σκισμένο χείλος μου και σκέφτομαι πόσο ωραίο ήταν να την βλέπω να προσπαθεί να με ξεκάνει. Δεν ξέρει πόσο το κάνει ήδη μόνο που με προκαλεί τόσο, να μην μου δίνει το περιθώριο να κάνω πίσω και να σκεφτώ καθαρά πριν αντιδράσω σε αυτά που κάνει. Έρχεται από το πουθενά και φέρνει έναν επαναστατικό αέρα μαζί της.

«Η Sophia βαριόταν τελικά να πάει στο δείπνο με τις φίλες της από το λύκειο. Βαριέται έτσι από τότε που έφυγε ο Gavin», απαντώ χαλαρός και ξύνω το φρύδι μου, «και όταν της είπες για το πάρτι με τρέλανε να έρθω».

Της ρίχνω το τσαντισμένο βλέμμα μου και γελάει αμήχανα, εφόσον ξέρει πολύ καλά ότι άμα δεν το είχε κάνει αυτό, θα καθόμουν σπίτι να συνεχίσω το διάβασμα για τις τόσες εργασίες που στοιβάζονται με την εβδομάδα στο γραφείο μου. Η Sophia όμως δεν με άφησε ήσυχο από τις εννιά το πρωί πάνω από το κρεβάτι μου να μου λέει πόσο καλό είναι να βγαίνω και να κοινωνικοποιούμαι. Έφυγε αφού αναγκάστηκα να βάλω το μαξιλάρι στο κεφάλι μου.

Η υπόλοιπη μέρα πήγε το ίδιο, όταν έτρωγα πρωινό, όταν διάβαζα Χημεία, όταν έκατσα να δω τηλεόραση, όταν πήρα τηλέφωνο την μαμά, όταν έπαιξα σκάκι με έναν από τους μπράβους μας και τέλος όταν έκανα ντους· η Sophia φρόντισε να μου καταστρέψει την ημέρα με το να επιμένει να πάω στα γενέθλια της Angel.

Δεν μπορώ να της χαλάσω χατίρι.

«Βρε, Alex μου, μόνο καλό θα σου κάνει. Είσαι πολύ τσιτωμένος τον τελευταίο καιρό, όσο για να ξεσκάσεις δεν είναι κάτι. Δεν θα πέσει και ο Λευκός Οίκος, ντε», σαρκάζεται η Brittany και της ρίχνω άλλη μια φορά το ανέκφραστο βλέμμα μου.

«Θα προτιμούσα να πάω για γκολφ άμα είναι να ηρεμήσω».

Η Angel γύρω μου μόνο δεν με ηρεμεί· με τρελαίνει. Δεν περίμενα ποτέ να έρθει τότε στις τουαλέτες και με θάρρος και χάρη να ανέβει πάνω μου, φιλώντας με και πειράζοντας με. Δεν μπορούσα να αντισταθώ όταν σκεφτόμουν πώς υπέκυψε τότε στο εξοχικό, ήθελα να την δω ξανά να ανάβει έτσι στα χέρια μου. Δεν μετάνιωσα ούτε δευτερόλεπτο.

«Τι χαμογελάς έτσι σαν να σκέφτεσαι να απαγάγεις παιδάκια;» με χτυπάει η Brittany και με φέρνει πίσω στην πραγματικότητα, κάνοντας με να καθαρίσω τον λαιμό μου και να επιστρέψω στην σοβαρή μου έκφραση. «Λέω θα σταματήσουμε να πάρουμε τον Tony στην διαδρομή, για να μην πάμε εκατό αυτοκίνητα εκεί».

«Απλά πες μου που να πάω», της λέω και κατεβάζω την μουσική του ραδιοφώνου τέρμα προς την σίγαση, διότι με ενοχλούσε που το ακούω τόση ώρα.

Αφήνω την Brittany να με καθοδηγήσει και τα μηνύματα στο τηλέφωνο της, τα οποία έρχονται ασταμάτητα, την κρατούν απασχολημένη από το να ξεκινήσει κάποια συζήτηση. Μάλλον και τις έχει εξαντλήσει όλες μαζί μου, εφόσον τι στην οικογένεια, τι σχολείο, είμαι ο μοναδικός που δεν έχω θέμα τις φλυαρίες της. Τόσα χρόνια που πάμε μαζί στο σχολείο, την έχω συνηθίσει πλέον.

Σταματάω το αυτοκίνητο στην άκρη μόλις βλέπω τον Tony και περιμένω να μπει στα πίσω καθίσματα. Από τα πόδια της Brittany, όπου έχω βάλει την τσάντα μου, παίρνω ένα κουτάκι βαζελίνη και βάζω στο κάτω χείλος μου για να το βοηθήσω να ξεπρηστεί. Δεν θέλω να παραπονιέμαι, αυτό που έκανε ήταν πολύ προκλητικό και σίγουρα δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι.

Της έχω ετοιμάσει το καλύτερο δώρο γενεθλίων.

«Καλησπέρα, Brittany», την χαιρετάει γλυκά και μόλις τα βλέμματα μας συναντιούνται μέσω του εσωτερικού καθρέπτη, καθαρίζει τον λαιμό του αμήχανα ενώ εγώ παραμένω ανέκφραστος. «Γεια σου, Alex».

«Γεια».

Δεν μου πήρε ούτε τρία δευτερόλεπτα την πρώτη μέρα που τον συνάντησα στο ραντεβού που είχε κανονίσει για εκείνον και την Angel, να καταλάβω ότι τα μάτια του έπεφταν μόνο στην Brittany. Παρατηρούσα κάθε ματιά που της έριχνε, κάθε χαμόγελο που δημιουργούσε στα χείλη του για χάρη της και πόσο αμήχανα αισθανόταν μπροστά στην Angel.

Εξ ου και ο λόγος που τους άφησα μαζί στο αυτοκίνητο. Δεν άντεχα άλλο να βλέπω πόσο ανεπιτυχές ήταν αυτό το ραντεβού, γι' αυτό τους άφησα να εξηγηθούν και να ξεκαθαριστούν στο αυτοκίνητο. Δούλεψε τέλεια. Όχι μόνο όταν βρεθήκαμε στον ζωολογικό κήπο, η αμηχανία είχε φύγει, αλλά με έκανε να απολαύσω αυτή την βόλτα λίγο καλύτερα έτσι.

«Τι δώρο πήρες στην Angel;» πετάγεται η Brittany με ενθουσιασμό και ξεκινώ το αυτοκίνητο για να μην χάνω άλλο χρόνο.

«Τίποτα η αλήθεια είναι. Δεν την γνωρίζω τόσο για να ξέρω τι θα της άρεσε. Συν ότι μου το είπες τελευταία στιγμή το πρωί οπότε δεν πρόλαβα», απαντά ο Tony με ένα γελάκι στο τέλος και φτιάχνει τα στρογγυλά γυαλιά του.

Στην σκέψη ότι μπορεί αυτός να είχε μια ελπίδα με την Angel, με κάνει να θέλω να γελάσω. Περνάει από το μυαλό μου εκείνη η στιγμή που μάλωνε την Brittany γιατί εκείνος ούτε λίγο έφτανε τις προσδοκίες της. Δεν μου ξέφυγε επίσης πως ζήταγε κάποιον να την πηδήξει καλά, αλλά ευτυχώς τις βρώμικες σκέψεις που έκανα ξέροντας ότι μπορούσα να της δώσω ό,τι ήθελε, μου τις διέκοψε η Brittany όταν με έριξε πάνω της.

Παραμένω ανέκφραστος και κάποια στιγμή παίρνω μια βαθιά ανάσα για να ξεφυσήσω κουρασμένος. Η Brittany με τον Tony έχουν πιάσει συζήτηση για το δώρο που της έχει αγοράσει εκείνη· για όσο δεν σκεφτόμουν την ίδια την Angel, απ' ότι κατάλαβα είναι ένα αρκουδάκι μαϊμού η οποία φοράει μια μπλούζα που έχει την φωτογραφία από τότε στον ζωολογικό κήπο.

Μόλις φτάνουμε παρκάρω το αυτοκίνητο στην είσοδο και αναγνωρίζω το αυτοκίνητο του Chris. Έχει ήδη πάει πέντε και σίγουρα έχουμε έρθει πιο αργά από τους υπόλοιπους, αλλά η Brittany ήταν αναγκασμένη να μείνει για δείπνο στους δικούς της πριν φύγει. Ο θείος είναι πολύ αυστηρός για το δείπνο και πάντα θέλει να είναι όλοι στο τραπέζι, ό,τι και να συμβεί, εξ ου και ο λόγος.

«Πω, ελπίζω να μην έχουν βαρεθεί ήδη και να αναγκαστούμε να φύγουμε σε λίγο», κλαίγεται η Brittany, ενώ από την τσάντα μου παίρνω μόνο το τηλέφωνο.

Βγαίνουμε όλοι έξω από το αυτοκίνητο και το κλειδώνω. Η πόρτα ανοίγει και την εμφάνιση της κάνει η Angel, πέφτοντας στην αγκαλιά της Brittany, η οποία αρχίζει να τσιρίζει από την χαρά της και να φωνάζει «Χρόνια Πολλά». Καμιά φορά, όπως τέτοιες στιγμές, δεν μπορώ να καταλάβω τον ενθουσιασμό της ξαδέρφης μου. Με τον Tony απλά ανταλλάσουν χαμόγελα και του αφήνει χώρο να περάσει μέσα.

Τελευταία στιγμή πέφτουν τα μάτια της πάνω μου, εγώ όμως έχω ήδη βάλει τα χέρια στις τσέπες του κοντού μου τζιν και την τσεκάρω. Έχει φορέσει ένα υπέροχο κόκκινο φόρεμα γεμάτο μικρά κεράσια, το οποίο δένει στην μέση της και ύστερα πέφτει χαλαρό μέχρι τα γόνατα της. Αυτό που με τρελαίνει όμως είναι το κόκκινο κραγιόν στα χείλη της, τα οποία χαμογελούν απευθείας πλάγια μόλις με βλέπει.

«Δώσε μου έναν λόγο να σε βάλω στο σπίτι μου», με πειράζει και φέρνει την πόρτα σχεδόν κλειστή, σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος της, το οποίο δείχνει τέλειο παρεμπιπτόντως.

Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να συνέλθω από αυτή την κατάσταση που με έχει βάλει, όμως είναι ήδη αργά να κάνω πίσω. Όχι μόνο την έχω κάνει να εθιστεί σε μένα, αλλά κι εγώ είμαι εθισμένος στο πόσο το σώμα της είναι υπέροχο και υποκύπτει με κάθε μου άγγιγμα. Μου ξυπνάει ανάγκες που έχω αφήσει πίσω πολύ καιρό.

«Σου έχω φέρει το καλύτερο δώρο», απαντώ με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και η χαλαρότητα που μπορώ να έχω τριγύρω της πλέον, κάπως με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα από το να ζορίζομαι όπως τόσες άλλες φορές.

«Και ποιο είναι αυτό;» ρωτάει και στα μάτια της διαβάζω πως μας έχει γδύσει πάνω από τριάντα φορές.

«Ο εαυτός μου».

Λυγίζω μπροστά της για να ανοίξω την πόρτα πίσω της, φέρνοντας τα χείλη μου φευγαλέα ξυστά από τα δικά της και την προσπερνάω για να μπω μέσα. Φτιάχνω το κίτρινο κοντομάνικο πουκάμισο μου και κοιτάω τριγύρω βαριεστημένα ήδη. Τα αγόρια είναι στην πισίνα και συζητούν με κάτι κορίτσια προφανώς μεγαλύτερα από την ηλικία τους, ενώ παρατηρώ όλα τα παιδιά της παρέας του Gavin επίσης εκεί. Πόσο σίγουρος είμαι ότι αυτός κλαίγεται που είναι Σκωτία αυτή την στιγμή.

«Alex», ακούω την φωνή του Nate και ρίχνω τα μάτια μου απευθείας πάνω του.

Την στιγμή που μπήκα μέσα, εκείνος έβγαινε από την κουζίνα με την αγκαλιά του γεμάτη φαγητά. Από μαγιονέζα, κέτσαπ, μια σακούλα ψωμάκια χάμπουργκερ, ένα βαζάκι πίκλες και μια σακούλα φύλλα μαρουλιού, ενώ κρατάει στο χέρι του μια πιρούνα μάλλον για τα μπιφτέκια στην σχάρα που μυρίζουν από έξω. Στέκεται για λίγο να με κοιτάει και κάνω το ίδιο, και οι δυο με ένα ανέκφραστο ύφος.

«Nate», λέω και διπλώνω τα χέρια στο στήθος μου, η εξώπορτα να κλείνει πίσω μου.

«Alex», επαναλαμβάνει χωρίς να κουνηθεί από την θέση του, τα φρύδια του να σουφρώνουν αμέσως.

«Nate», του σηκώνω το φρύδι, μέχρι που νιώθω τα χέρια της Angel να με σπρώχνουν προς την πισίνα έξω, χαλώντας έτσι αυτή την στιγμή μεταξύ εμένα και του αδελφού της.

«Απλά αγνόησε τον όσο μπορείς», μου μουρμουρίζει και η Brittany ακριβώς εκείνη την στιγμή την τραβάει για να της δείξει το δώρο, ο Tony να στέκεται πίσω της με ένα χαμόγελο.

Στέκομαι μόνος στο κέντρο του πάρτι. Τα αγόρια δεν με παρατηρούν καν, αλλιώς θα είχαν βαλθεί να πέσουν πάνω μου από την χαρά που αποφάσισα να βγω έξω από το σπίτι για πλάκα Σάββατο απόγευμα. Τα ηχεία ευτυχώς, που έχουν πρόχειρα τοποθετήσει σε κάθε γωνία του κήπου, δεν κάνουν τόση φασαρία· η ένταση της μουσικής είναι όσο-όσο για να ακούγεται. Στην ψησταριά δίπλα έχει ένα τραπέζι ξύλινο όπου ο Jim με τον Tyler κάθονται και κάτι κοιτούν στο τηλέφωνο του πρώτου.

Αισθάνομαι κάποιον να με σπρώχνει για να κάνω στην άκρη και βλέπω πως είναι ο Nate, ακόμη να παλεύει να μην σκοντάψει πουθενά με τόσα που κουβαλάει. Με προσπερνάει με το χαρακτηριστικό του κενό βλέμμα ενώ εγώ από την άλλη του χαρίζω ένα πλάγιο χαμόγελο. Από όλους εδώ, μόνο ο Nate δεν με κάνει να βαριέμαι και συνειδητοποιώ ότι ρέει στο οικογενειακό αίμα τους να με προκαλούν με αυτόν τον τρόπο. Τον πλησιάζω σιωπηλός και παίρνω κάποια από τα πράγματα του, για να τον βοηθήσω να τα ακουμπήσει στο τραπέζι.

«Σε ευχαριστώ», λέει κρύα και παρατηρώ πως προσπαθεί να δώσει μια ευκαιρία στην κακή γνωριμία μας.

Επιλέγω να μην απαντήσω, μόνο μεγαλώνω άλλο λίγο το χαμόγελο μου στο πλάι. Φτιάχνω τα υλικά στο τραπέζι χωρίς να ενοχλήσω τα άλλα δυο αγόρια, ενώ ο Nate επιστρέφει την προσοχή του στα μπιφτέκια που σιγοψήνονται στην σχάρα. Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου και στέκομαι δίπλα του, ενώ τον παρατηρώ που φέρνει την μπύρα στα χείλη του για να κατεβάσει μια γουλιά.

«Δεν περίμενα να έρθεις», σκέφτεται φωναχτά και παρατηρώ πως τα μπράτσα του σφίγγονται, μάλλον γιατί μόνο η συζήτηση τον ενοχλεί.

«Ούτε εγώ. Η Sophia φταίει σε συνεργασία με την Brittany», αναστενάζω προς το τέλος και δεν μπορώ να πω, είναι πολύ αμήχανο τελικά.

Το μόνο διασκεδαστικό είναι ότι ρίχνει τα μάτια του στην Angel, σαν να περιμένει την στιγμή που εκείνη θα φύγει για να μου βουτήξει το κεφάλι στην σχάρα. Εκείνη από την άλλη φευγαλέα ρίχνει τα μάτια της σε μας και μόνο που την βλέπω να μαζεύεται και να τρομάζει έτσι, με κάνει να διασκεδάσω λίγο περισσότερο αυτή την στιγμή δίπλα στον Nate.

«Βρήκες και κοπέλα», πετάγεται ο αδελφός της και με κάνει να γυρίσω να τον δω ξαφνιασμένος από αυτό που μόλις είπε.

Συνήθως είμαι αρκετά προετοιμασμένος και δεν δείχνω τι με κάνουν να σκέφτομαι τα λόγια των άλλων. Ο τρόπος που το ανέφερε όμως, όχι μόνο με κάνει να κουνήσω το σώμα μου ελαφρώς μακριά του, αλλά να σουφρώσω τα φρύδια δημιουργώντας μια ρυτίδα στην μέση. Από το πλάγιο χαμόγελο του καταλαβαίνω πως νομίζει ότι με έχει ψυχολογήσει σωστά, σίγουρα κάτι τελείως λάθος από την πραγματικότητα.

«Τι εννοείς;» ρωτάω πραγματικά περίεργος να δω από πού το συμπέρανε αυτό.

«Το χείλος σου», δείχνει το δικό του, «σε πρόδωσε. Μην το δικαιολογήσεις, έχω ζήσει τόσα και τόσα τέτοια για να ξέρω να το ξεχωρίζω».

Παραμένω σιωπηλός και τον κοιτάω από πάνω μέχρι κάτω καχύποπτος. Μπορεί να τον έχω παρεξηγήσει. Μπορεί όντως να είναι πιο έξυπνος απ' ότι δείχνει. Ούτως ή άλλως η Angel είναι κάπως έτσι. Αν και νομίζει ότι την έχω παρατημένη, αντιθέτως την παρακολουθώ στενά και ξέρω πως το μυαλό της κόβει περισσότερο απ' ότι θέλει να δείχνει. Δεν θα ξαφνιαζόμουν άμα αυτό το είχε πάρει από τον αδελφό της.

«Δεν προσπαθώ να με δικαιολογήσω», γελάω ελαφρώς και παίρνω μια βαθιά ανάσα κουρασμένος.

«Alex! Που είσαι ρε αγορίνα;» φωνάζει ξαφνικά ο Chris και δεν θα μπορούσε να με παρατηρήσει καλύτερη στιγμή. «Πότε ήρθες;»

«Πριν λίγα λεπτά», του απαντώ και τον πλησιάζω που έχει καθίσει στην πισίνα με τα πόδια μέσα, για να φέρω την παλάμη μου στην δική του, ο κλασσικός χαιρετισμός της παρέας.

Αφήνω τον Nate πίσω μου να νομίζει τα λάθος πράγματα και να συνεχίζει να ψήνει τα μπιφτέκια του, μάλλον το μόνο πράγμα στο οποίο είναι καλός. Τότε με παρατηρούν και ο Aaron με τον Drake, ο ένας να κάθεται σε μια καρέκλα και μια κοπέλα μόνο με το μαγιό της πάνω στο μπούτι του, ενώ ο άλλος να έχει βουτήξει το σώμα του όλο μέσα στην πισίνα και επιπλέει δίπλα σε μια άλλη κοπέλα. Ο Chris ευτυχώς είναι πιστός στην κοπέλα του, την Tessy, και απλά βρέχει τα πόδια του ενώ προσπαθεί να συμμετάσχει στις συζητήσεις.

«Φίλε, ευτυχώς που ήρθες. Τα σάλια τους φτάνουν να γεμίσουν και δεύτερη πισίνα», αναστενάζει απελπισμένος ο Chris και γελάω κοροϊδευτικά προς τους άλλους δυο, πόσο αξιολύπητοι φαίνονται μπροστά στις κοπέλες που μπορεί να τους ρίχνουν και δέκα χρόνια.

Βγάζω τα παπούτσια μου και τα παρατάω λίγο πέρα. Βουτάω κι εγώ τα πόδια στην πισίνα ενώ στηρίζομαι στον ώμο του Chris, το κρύο νερό να με χαλαρώνει απευθείας. Δεν φτάνει ούτε μέχρι το γόνατο μου η στάθμη του, οπότε μένω να προσπαθώ να ηρεμήσω τον εαυτό μου, ακόμη ενοχλημένος από το σχόλιο του Nate προηγουμένως.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου και στην Nina ότι ποτέ δεν θα έκανα σχέση μετά από ό,τι συνέβη, κάπως έτσι να εστιάζομαι στον ανώτερο σκοπό μου, αυτό του να βοηθάω τα άτομα που νοιάζομαι και να βρίσκομαι κοντά τους την ίδια στιγμή που με χρειάζονται. Άφησα τις συνήθειες του να κοιμάμαι από 'δω και από 'κει με τεράστια αηδία πίσω μου, μετά από εκείνο το συμβάν.

«Μωρή ηλίθια», ακούω την φωνή της Angel και ασυνείδητα σηκώνω το κεφάλι να την δω.

Κρατάει το αρκουδάκι της Brittany και το κοιτάει με τέτοια απέχθεια που κοντεύει να το αποκεφαλίσει μπροστά της από τα νεύρα. Η ξαδέρφη μου από την άλλη έχει σκάσει στα γέλια και τραβιέται από την μπλούζα του αμήχανου Tony για να κρατηθεί πριν πέσει κάτω. Η Angel, η οποία στέκεται στην άλλη πλευρά της πισίνας, πετάει την μαϊμού στην σακούλα πίσω και μπαίνει μέσα φουριόζα με την Brittany να την ακολουθεί αμέσως.

Μόλις τις χάνω από το οπτικό μου πεδίο, ξεφυσάω αργά. Συγκρατώ όλες τις πρόστυχες σκέψεις με το τι θα μπορούσα να κάνω κάτω από εκείνο το κόκκινο φόρεμα που έχει φορέσει σήμερα η Angel. Ασυνείδητα δαγκώνω το κάτω χείλος μου και ξεχνιέμαι ότι έχω την πληγή, με αποτέλεσμα να το σχίσω ξανά. Ένα επιφώνημα πόνου ξεγλιστρά από τα χείλη μου και φέρνω τα δάχτυλα απευθείας στην πληγή, παρατηρώντας έτσι ότι μου βγαίνει αίμα.

«Τι έπαθες, όμορφε;» με ρωτάει μια κοπέλα και κολυμπά κοντά μου μέχρι που βρίσκεται ανάμεσα από τα πόδια μου.

Της ρίχνω τα μάτια μου και ξέρω πως δεν έχει κερδίσει μόνο την προσοχή μου, αλλά και κάποιων γύρω μου. Φέρνω τον καρπό του χεριού μου για να το πιέσω και να σταματήσω την αιμορραγία. Εκείνη τινάζει το σώμα της λίγο πιο έξω και βγάζει το χέρι μου για να δει τι έχω, τα φρύδια της σουφρωμένα και τα έντονα πράσινα μάτια της να κοιτούν την πληγή μου.

«Ρε, Tyler, ρίξε μου το πακέτο χαρτιά μία», φωνάζει εκείνη.

Ο Tyler χωρίς να γυρίσει να δει την κοπέλα μπροστά μου, παίρνει από το τραπέζι στο οποίο κάθεται με τον Jim ένα κλειστό πακέτο χαρτιά και της το πετάει πίσω από την πλάτη του τελείως αδιάφορος. Εκείνη το πιάνει στον αέρα και μου χαρίζει ένα χαμόγελο. Το ανοίγει, βγάζει δυο-τρία χαρτιά και τα ακουμπά πάνω στο χείλος μου, ο Chris να ρίχνει τα μάτια του μια σε μένα, μια σε εκείνην.

«Σε ευχαριστώ», λέω ευγενικά και κρατάω μόνος μου τα χαρτιά, βγάζοντας τα που και που για να πάρει αέρα η πληγή μου.

«Πες στην κοπέλα σου να είναι πιο φρόνιμη την επόμενη φορά», γελάει και ξαναρίχνει το σώμα της πίσω στην πισίνα.

«Δεν έχω», συγκρατώ να μην γρυλίσω την απάντηση μου και σηκώνω το φρύδι με μια βαθιά ανάσα. «Χτύπησα κατά λάθος με ένα κουτί».

«Emily», μου τείνει το χέρι της και δεν νομίζω καν να άκουσε τι είπα πριν λίγο.

«Alex», μουρμουρίζω ακόμη ανέκφραστος και δεν της δίνω το χέρι μου για χειραψία.

Ο Chris με σκουντά με τον αγκώνα του και όταν γυρνάω να τον δω, μου σηκώνει τα φρύδια με νόημα να της μιλήσω περισσότερο. Της ρίχνω τα μάτια άλλη μια φορά και είναι μια αρκετά ελκυστική κοπέλα, μπορεί όχι τρία χρόνια μεγαλύτερη μου. Έχει κατάμαυρα μαλλιά που φτάνουν μέχρι το στήθος της και φακίδες που καλύπτουν το ολοκάθαρο δέρμα του προσώπου της. Τα μάτια της όμως είναι αυτά που κάνουν τον καθένα να κολλήσει πάνω της το βλέμμα του, γιατί έχουν ένα έντονο πράσινο χρώμα.

Την στιγμή που ξαναβγαίνει η Angel έξω, το πρώτο πράγμα που έρχεται αντιμέτωπη είναι η Emily που επιπλέει ακριβώς μπροστά από τα πόδια μου και μένα να την κοιτάω. Η έκφραση του προσώπου της αλλάζει απευθείας σε ζήλεια και με κάνει απευθείας να την γδύσω με τα μάτια μου, η τιμωρία που θέλω να της κάνω να επαναλαμβάνεται στο μυαλό μου. Τινάζω το κεφάλι ελαφρώς για να διώξω τις σκέψεις και η Emily που πλησιάζει με βοηθάει να το κάνω.

«Δεν μιλάς και πολύ, εε;» γελάει κοντά στο πρόσωπο μου και κάνω πίσω για να την απομακρύνω, αμέσως να με τσαντίζει με την απόσταση που θέλει να κρατήσει.

Αρκετά ενοχλημένος, σηκώνομαι όρθιος κάτι που την κάνει να κολυμπήσει πίσω, τινάζοντας το κάτω χείλος της έξω για να δείξει πως έχει στεναχωρηθεί με αρκετά παιχνιδιάρικο τρόπο. Τσαλακώνω τα χαρτιά που μου έδωσε για την πληγή μου στην γροθιά μου και με μια πετσέτα που βρίσκω παρατημένη σε μια καρέκλα, καθαρίζω τα βρεγμένα πόδια μου.

«Ρε, Alex», προσπαθεί να πει ο Chris, αλλά τα παρατάει γιατί ξέρει πολύ καλά ότι αυτή η κοπέλα δεν έχει καμιά ελπίδα με μένα.

Δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει. Μια χαρά έχω κρατήσει την υπόσχεση μου, όμως την αθέτησα κάτι μέρες πριν ανήμπορος να αντισταθώ στην Angel και την αίσθηση του να την πειράζω όπως έκανα τότε στο εξοχικό να με τρελαίνει. Πίστευα ότι μόλις επέστρεφα πίσω, έπαιρνα τα χάπια μου και σταματούσα να επηρεάζομαι τόσο από τις αναμνήσεις μου, θα το ξέχναγα και θα το προσπερνούσα.

Στις τουαλέτες όμως δεν μπορώ ούτε στον εαυτό μου να εξηγήσω σε τι κατάσταση με είχε βάλει και ήθελα μόνο να την βλέπω να υποκύπτει μπροστά μου. Το είχα πάρει απόφαση να αφήσω στην Brittany να ασχοληθεί μαζί της και έβλεπα ότι με τον καιρό έκανε και στις δυο πολύ καλό η φιλία, αλλά δεν με αφήνει να φύγω. Με τραβάει πίσω και με φέρνει σε μια φάση της ζωής μου που αποφάσισα να παρατήσω καιρό πριν.

Παρατάω την πετσέτα πίσω στην καρέκλα και παίρνω τα παπούτσια μαζί μου. Το τσαντισμένο βλέμμα μου πέφτει πάνω στον Nate ο οποίος με κοιτάει με την μπύρα στο χέρι και ένα χαμογελάκι στα χείλη του, που με ενοχλεί ιδιαίτερα πάρα πολύ γιατί φαίνεται ότι έχει βάλει την Emily να το κάνει αυτό όσο για να βγάλει την Angel από πάνω μου. Περπατώ προς τα μέσα και μπαίνω ανάμεσα από την Brittany και την Angel, οι οποίες με κοιτάνε ξαφνιασμένες.

Κάθομαι στον καναπέ και φοράω τα παπούτσια μου. Έκανα μεγάλο λάθος που ήρθα εδώ, γιατί ακόμη δεν είμαι σε φάση να σταματήσω την θέληση μου να εξερευνώ το σώμα της Angel. Με βρίσκω να σκέφτομαι πως θα την τιμωρήσω, πως θα την κάνω να αναστενάζει με αισθησιακό τρόπο, πως θα υποκύπτει ξανά και ξανά σε μένα. Είναι λάθος και έχω αφήσει αυτό το κομμάτι του εαυτού μου στο παρελθόν.

Γιατί δεν είναι τόσο απλό όσο με την Emily ή την Mia ή κάθε άλλο κορίτσι που με θέλει;

«Alex;» ακούω την φωνή της Angel και αναστενάζω κατεβάζοντας το κεφάλι μου, διότι απ' όλα τα άτομα εκείνη είναι η τελευταία που θέλω να δω. «Τι έγινε; Ενοχλήθηκες που είδες λίγο βυζί; Νόμιζα ότι δεν μπορείς να βγάλεις τα μάτια σου από πάνω τους».

Ρίχνει το σώμα της στην πολυθρόνα δίπλα μου, αφού έχει κλείσει την κουρτίνα όσο-όσο να μην πέφτει στο μάτι τι γίνεται μέσα. Φέρνει το δάχτυλο στα δόντια της και η λαχτάρα κάνει τα μάτια της να γυαλίσουν πονηρά απευθείας. Με το άλλο χέρι σηκώνει το φόρεμα της και μπερδεύει τα δάχτυλα της στο κόκκινο εσώρουχο της, καθώς το κατεβάζει αργά.

Δεν μπορώ να βγάλω τα μάτια από πάνω της. Για άλλη μια φορά με προκαλεί να παίξω το βρώμικο παιχνίδι της και με βρίσκω να μην μπορώ να αντισταθώ στο πόσο προκλητική είναι. Κάτι σε εκείνην διαφέρει απ' όλα τα άλλα κορίτσια και με κάνει να θέλω να την βάλω κάτω και να της δείξω ποιος έχει το πάνω χέρι. Δεν με νοιάζει να φτιάξω τον χαρακτήρα της, η υπόσχεση που έκανα πετά στον αέρα, ο παλιός εαυτός μου ξυπνάει από τον ύπνο που τον είχα βάλει.

Μου πετάει το εσώρουχο με το πόδι της και το πιάνω στον αέρα, ένα χαμόγελο να δημιουργείται στα χείλη μου καθώς τινάζει το σώμα της μπροστά γελώντας πονηρά. Τα μάγουλα της αμέσως φλέγονται και παίρνουν την ίδια απόχρωση με το κόκκινο κραγιόν της, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο από τα μάτια μου.

«Δεν φοράω εσώρουχο όπως ήθελες», μουρμουρίζει και βγάζει το δάχτυλο από το στόμα της, «όμως άμα ξαναδώ καμιά κοπέλα να κρέμεται έτσι πάνω σου ξανά, θα την ξεμαλλιάσω, οπότε πρόσεχε».

Άτακτο κορίτσι.

«Δεν φταίω εγώ, Angel», της δηλώνω το προφανές και γελάει με έναν αρκετά ειρωνικό τρόπο.

Σηκώνεται από την πολυθρόνα της και με πλησιάζει, φέρνοντας τα δάχτυλα της στα μάγουλα μου για να μου σηκώσει το κεφάλι. Λυγίζει κοντά στα χείλη μου, για κάποιον λόγο αυτή η απόσταση να μην με ενοχλεί και τόσο, όσο με την Emily προηγουμένως, και με κοιτά με ένα τέτοιο αυταρχικό βλέμμα, που κάνει την ανταγωνιστική πλευρά μου να χτυπάει κουδούνια μανιακά.

«Δεν με νοιάζει, Henderson», λέει ενοχλημένη και αφήνει το πρόσωπο μου ελεύθερο, το εσώρουχο της ακόμη στα χέρια μου.

Πριν προλάβει να φύγει, την αρπάζω από τον καρπό και την τραβάω πάνω μου. Δεν αντέχει την δύναμη, γι' αυτό την βρίσκω να κάθεται στα μπούτια μου σε λίγα μόλις δεύτερα, το σώμα της αμέσως να τσιτώνεται, ενώ ο τρόπος που ανασάνει να είναι πιο αισθησιακός.

«Πρώτον, εμένα δεν θα μου λες τι να κάνω», της επιβάλλω με έναν αυστηρό τόνο, ενώ φέρνω το χέρι μου στο μπούτι της και σιγά-σιγά σπρώχνω το φόρεμα της επάνω, «και δεύτερον, ακόμη δεν σε έχω τιμωρήσει, οπότε μην με τσαντίζεις περισσότερο».

Την σηκώνω όρθια και εκεί που δεν το περιμένει, φωνάζω το όνομα του Nate. Στέκομαι κι εγώ στα πόδια μου, η Angel να πανικοβάλλεται απευθείας μόλις βλέπει τον αδελφό της να μπαίνει μέσα. Μας κοιτάει με σουφρωμένα φρύδια και αρκετά ενοχλημένος, η Brittany να βγάζει το κεφάλι της πίσω από το τζάμι για να δει τι συνέβη. Κάνω σφεντόνα το εσώρουχο της Angel και το πιάνει ο Nate μόλις φτάνει στο στήθος του ξαφνιασμένος.

«Η αδελφή σου για κάποιον λόγο μού πετάει τα εσώρουχα της», λέω κρύα και ρίχνω ένα τσαντισμένο βλέμμα στην Angel, η οποία έχει κοκκινίσει περισσότερο από ντομάτα.

Πριν προλάβει να απαντήσει ο Nate, εκείνη τρέχει πάνω τα σκαλιά και αφήνει τους άλλους δυο να την κοιτάνε σοκαρισμένη. Πλέον η Brittany μπαίνει μέσα και αρπάζει το εσώρουχο της Angel με τα νύχια της, σχεδόν αηδιασμένη. Ακούμε την πόρτα να βαράει κλειστή και όλα πάνε ακριβώς όπως θέλω εγώ να πάνε.

«Al-»

«Πως τολμάς και κάνεις κάτι τέτοιο;» είναι η Brittany αυτή που διακόπτει τον Nate, ακουμπώντας το δάχτυλο της στα χείλη του. «Alex, όχι μόνο με απογοήτευσες αυτή την στιγμή», με πλησιάζει και με αρπάζει από το αυτί τραβώντας με προς τα σκαλιά, «θα πας αμέσως να της ζητήσεις συγγνώμη».

«Με συγχωρείτε, αλλά-»

«Μην μιλάς εσύ», διακόπτει τον φουριόζο Nate η Brittany χωρίς καθόλου να την νοιάζει που κοντεύει να με σκοτώσει.

Μου δίνει το εσώρουχο της πίσω και μένω να την κοιτάω με ένα ενοχλημένο βλέμμα, ενώ στ' αλήθεια σκέφτομαι πως τα πράγματα πήγαν καλύτερα απ' ότι περίμενα. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και επίτηδες καθυστερώ να ανέβω για να δείξω και στους δυο ότι καθόλου δεν μου αρέσει που αναγκάζομαι να το κάνω αυτό.

«Εκείνη μου το έδωσ-»

«Alex, μια φορά μιλάω. Δεν θα σε αφήσω να πληγώσεις την καλύτερη φίλη που είχα στα γενέθλια της, γιατί είσαι πολύ μαλάκας να δεις πως νιώθει για σένα. Μπορεί να πήρες μια απόφαση στην ζωή σου κάποια στιγμή, όμως δεν χρειάζεται να πληγώνεις τους γύρω σου με αυτόν τον τρόπο», με μαλώνει η Brittany και με σπρώχνει ξανά να ανέβω τα σκαλιά. «Πήγαινε πάνω και κάνε την να κατέβει, γιατί δεν σκοπεύω να φύγω χωρίς να μεθύσω. Κατάλαβες, Alex;»

Στριφογυρίζω τα μάτια με το τελευταίο και ύστερα κοιτάω το εσώρουχο της Angel. Με ένα τελείως τσαντισμένο και ενοχλημένο βλέμμα, ανεβαίνω τα σκαλιά, ενώ αφήνω την Brittany να σπρώχνει έξω τον Nate, ο οποίος φαίνεται να μην συμφωνεί και τόσο με αυτή την τακτική. Δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο εύκολο να απομόνωνα τον εαυτό μου και την Angel· θα ευχαριστήσω την Brittany αργότερα με κάποιον τρόπο.

Δεν ξέρω τι μου έχει κάνει η Angel, αλλά είναι μάταιο να το πολεμάω. Με ενοχλεί βέβαια ότι έχει συναισθήματα για μένα και τα γουρλωτά μάτια που κάνει κάθε φορά που την κοιτάω, όμως ευτυχώς για εκείνην ξέρει να τα ελέγχει όταν την βάζω κάτω. Μπορεί να με ελκύει και αυτό πάνω της, που το θέλει χωρίς να την ενδιαφέρει το γεγονός ότι πέρα από αυτό, δεν αισθάνομαι τίποτα για εκείνην.

Βλέπω την μοναδική κλειστή πόρτα στον όροφο και ξέρω πως σίγουρα είναι το δικό της δωμάτιο. Πλησιάζω και προς μεγάλη μου έκπληξη ούτε που έχει κλειδώσει, γιατί ανοίγω με τεράστια ευκολία. Μόλις μπαίνω μέσα τα μάτια της πέφτουν πάνω μου και ακόμη δεν έχει φύγει το κόκκινο από το πρόσωπο της εξαιτίας της ντροπής.

«Δεν θέλω να σε βλέπω, ηλίθιε», γρυλίζει και κλειδώνω πίσω μου, το χαμόγελο μου να μεγαλώνει με κάθε βήμα που κάνω κοντά της προς το κρεβάτι που έχει καθίσει.

«Εμένα δεν με χαλάει. Μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου», την πειράζω και σηκώνω το κεφάλι της με το δάχτυλο μου για να με δει καλύτερα. «Πως αλλιώς νομίζεις ότι θα σε έφερνα μόνη εδώ πάνω;»

«Αυτό που έκανες ήταν τεράστια μαλακία, Alex. Τουλάχιστον ζήτα κάποια συγγνώμη», τσαντίζεται και πετάγεται όρθια μόνο για να απομακρυνθεί από το υποτιμητικό βλέμμα που της έριχνα. «Δεν το πιστεύω ότι τώρα ο Nate-»

Δεν την αφήνω να τελειώσει την πρόταση της και φέρνω τα χείλη μου στα δικά της, αμέσως να με τσιμπάει η πληγή. Το κρατάω όσο για να την κάνω να σωπάσει και να καταλάβει ότι δεν ήρθα εδώ πάνω για να κάνω καμιά συζήτηση μαζί της. Αποτραβιέμαι με την Angel να πέφτει από τις μύτες των ποδιών της και να κρατά τα μάτια της κλειστά, μαγεμένη άλλη μια φορά από το φιλί.

«Βγάλε το φόρεμα σου και ξάπλωσε στο κρεβάτι», λέω και δεν χάνει δευτερόλεπτο.

Σε λίγα δεύτερα έχει ήδη αφήσει το κερασένιο φόρεμα της να πέσει στο πάτωμα και ρίχνω τα μάτια μου χωρίς να συγκρατηθώ στο εκτεθειμένο σώμα της. Ξαπλώνει πίσω και ξεφυσάω αργά από το στόμα μου, ενώ με το δάχτυλο μου κάνω κύκλους το εσώρουχο της γύρω του.

Μα τι θέαμα.

«Μόνο προβλήματα μου προκαλείς τελευταία με την συμπεριφορά σου», μουρμουρίζω και ανεβαίνω πάνω της, εκείνη ξαναμμένη ήδη.

Δεν μιλάει και μου αρέσει περισσότερο έτσι σιωπηλή. Της χαμογελάω γιατί ξέρω ότι σε λίγο δεν θα μπορέσει να αντισταθεί και ακουμπώ το γόνατο ανάμεσα από τα πόδια της για να μπορώ να στηρίξω το σώμα μου πάνω από το δικό της. Φέρνω το εσώρουχο στα δόντια μου και το κρατάω όσο σηκώνω τα χέρια της πάνω από το κεφάλι της.

Ξαναπαίρνω το εσώρουχο και το δένω στους καρπούς της και σε ένα από τα κάγκελα του κρεβατιού για να μην μπορεί να ξεφύγει. Χαμογελάω άλλη μια φορά και λυγίζω κοντά στο πρόσωπο της, το κόκκινο κραγιόν της κατεστραμμένο εξαιτίας του φιλιού προηγουμένως.

«Τώρα θέλω να σε δω να συγκρατείσαι, Angel», της μουρμουρίζω χαϊδεύοντας τα χείλη της με τα δικά μου.

Κατεβάζω το πρόσωπο μου στο στήθος της, εκείνη ακόμη να μην έχει βγάλει λέξη από το στόμα της, τόσο που έχει ανάψει μόνο που την αγγίζω. Μόλις φέρνω τα χείλη μου στην ρώγα της, από τα δικά της ξεφεύγει ένας αναστεναγμός απόλαυσης. Κλείνει τα μάτια και αφήνεται σε μένα να κάνω ό,τι ήθελα από χθες που επίτηδες μου τίναζε το γυμνό της στήθος.

Τόσο τυχερή που δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ τότε. Τώρα όμως δεν φεύγω από 'δω χωρίς να τελειώσω ό,τι σκοπεύω να κάνω.

Αρχίζω και την πιπιλάω, ενώ και με τα δύο μου χέρια συνεχίζω να χουφτώνω το γεμάτο στήθος της. Σηκώνω τα μάτια και παρατηρώ πως έχει αρχίσει ήδη να ανασαίνει πιο κοφτά. Συνεχίζω να πειράζω την ρώγα της με την γλώσσα μου και να ζουλάω το στήθος της τόσο που σφίγγει τα μάτια της κλειστά για να καταπιεί τον πόνο, χωρίς να θέλει να με κάνει να σταματήσω.

«Ακόμη σε μισώ», αναστενάζει κάποια στιγμή η Angel και αυτό μου τραβάει την προσοχή.

«Δεν με πειράζει καθόλου», γελάω και δαγκώνω την τσιτωμένη ρώγα της μόνο για να επιστρέψει πίσω στην κατάσταση απόλυτης ηδονής, ανήμπορη να με αποσυντονίσει ξανά.

Σηκώνω το σώμα και μένω να θαυμάσω το δικό της μπροστά μου. Έχει περισσότερο από δυο χρόνια που έχω να δω μια γυμνή κοπέλα στο κρεβάτι, ενώ εγώ την έχω βάλει κάτω για να την ικανοποιήσω. Αισθάνομαι για λίγο τύψεις που αθετώ την υπόσχεση μου με αυτόν τον τρόπο, όμως είμαι εθισμένος στην ιδέα να την ικανοποιώ και να την τιμωρώ κάθε φορά που με υποτάσσει όπως έκανε κάτω στο σαλόνι.

Την φιλάω στην κοιλιά και κάνει όλο το σώμα της να ανατριχιάσει, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο από τα μάτια μου. Ξέρει πολύ καλά που το πάω, γι' αυτό προσπαθεί να μαζέψει τα πόδια της αλλά τα σπρώχνω ανοιχτά απευθείας με τα χέρια μου στο εσωτερικό των μπουτιών της. Δεν την έχω αγγίξει καν και είναι τόσο υγρή, κάτι που με κάνει να χαμογελάσω. Κρίμα που δεν το παρατηρεί καν.

«Alex!» της ξεφεύγει το όνομα μου από τα χείλη της μόλις της αφήνω ένα φιλί, καθόλου αισθησιακό και τελείως απαλό, στην κλειτορίδα της.

«Τι είναι, Angel;» την ρωτάω και μένω ανάμεσα από τα πόδια της, αφήνοντας άλλο ένα φιλί που καίει όλο της σώμα.

«Ξέδεσε με, θα με ακούσουν», σχεδόν με παρακαλάει αλλά ακόμη δεν έχει καταλάβει την τιμωρία της.

Άτακτο, άτακτο κορίτσι.

Δεν απαντώ. Γλύφω τα χείλη μου και η γεύση της με κάνει να θέλω να την γευτώ κι άλλο, καλύτερα μάλλον. Βγάζω την γλώσσα μου και την φέρνω σε επαφή με την υγρή περιοχή της, κάτι που κάνει όλο το σώμα της να τσιτώσει και τα δάχτυλα των ποδιών της να σφιχτούν τόσο που ασπρίζουν.

Λατρεύω το πόσο καθαρή είναι και πόσο άνετα μπορώ να συνεχίσω να την γεύομαι, ενώ εκείνη δαγκώνει τα χείλη της μανιωδώς. Συνεχίζω να ανεβοκατεβάζω την γλώσσα, καθώς σταματάω που και που στην κλειτορίδα της για να την πειράζω τι με τα δόντια μου, τι με την γλώσσα μου. Την ακούω να παλεύει να μην βογκήξει και γι' αυτό της το κάνω πιο δύσκολο μόλις φέρνω το δάχτυλο μου μέσα της.

«Alex», γελάει από την ηδονή και σηκώνει το κεφάλι για να με δει, αλλά ρίχνοντας το πίσω μόλις πιπιλάω την κλειτορίδα της, «σε παρακαλώ».

Δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι τόσο παρμένη από το γεγονός ότι το κεφάλι μου βρίσκεται ανάμεσα από τα πόδια της, που ούτε να παλέψει να ελευθερώσει τα χέρια της δεν μπορεί. Μένει να δαγκώνει τα χείλη της με την ελπίδα ότι έτσι θα καταφέρει να αποπνίξει ό,τι ήχος προσπαθεί να βγει από μέσα της από την ηδονή που της προκαλώ.

Χωρίς να βγάλω την γλώσσα μου από την κλειτορίδα της αρχίζω να βγάζω και βάζω το δάχτυλο μου μέσα της, τόσο υγρή που είναι σχεδόν έτοιμη να χύσει. Όταν βλέπω πως το ένα δεν είναι αρκετό, βάζω άλλο ένα και εκεί τινάζει τα πόδια της ασυνείδητα. Συνεχίζω με πιο γρήγορο ρυθμό, όπως και με την γλώσσα μου εστιασμένη στο να μην αφήνει στιγμή την κλειτορίδα της ήσυχη.

«Alex», αρχίζει και αναστενάζει τόσο που ξέρω πως κοντεύει σε οργασμό.

Κουνάει το κεφάλι της δεξιά και αριστερά, απελπισμένη να συγκρατηθεί και να μην ακουστεί και σηκώνω το κεφάλι για να την δω πόσο παλεύει. Δάκρυα κυλούν στο πλάι των ματιών της, τόσο που πιέζεται και συνεχίζω ακόμη πιο γρήγορα, το χαμόγελο να μην εξαφανίζεται στιγμή από τα χείλη μου.

Κλείνει τα μάτια και τινάζει το στήθος της πάνω, το στόμα της ανοιχτό με κομμένη την ανάσα, παρόλο που δεν ακούω ήχο να βγαίνει. Από τα πόδια της που τρέμουν από τους σπασμούς ξέρω πως πλέον έχει φτάσει σε οργασμό και απολαμβάνω το θέαμα, τα δάχτυλα μου να μην σταματούν στιγμή.

Αισθάνομαι ένα ζεστό υγρό να βγαίνει από μέσα της και μόλις κοιτάω κάτω, βλέπω πως έχει χύσει πάνω στα δάχτυλα μου. Τα βγάζω και αφήνω το λευκό υγρό να γλιστρήσει, ενώ η Angel ρίχνει το σώμα της πίσω και συνεχίζει να ανασαίνει σαν μόλις να έτρεξε Μαραθώνα, το υπέροχο στήθος της να ανεβοκατεβαίνει.

Κατεβάζω το κεφάλι και δεν αφήνω το υγρό της να φτάσει τα σεντόνια, γι' αυτό το καθαρίζω όλο με την γλώσσα μου, η κάπως πικρή γεύση της να μου έχει λείψει τόσο πολύ σε μόλις κάτι δεύτερα. Μόλις δω ότι δεν έχει απομείνει τίποτα και την έχω εξουθενώσει από τον έντονο οργασμό και το να προσπαθεί να μείνει σιωπηλή, κάνω πίσω και καθαρίζω τα χείλη μου με το πίσω μέρος του χεριού μου.

Βάζω το γόνατο πάλι ανάμεσα από τα πόδια της για να μπορώ να σταθώ πάνω της και επιστρέφω στο στήθος της. Η δεξιά ρώγα που πείραξα πριν με τα δόντια μου έχει κοκκινίσει, γι' αυτό πάω στην άλλη και αρχίζω να την πειράζω, τσιμπώντας την με τα δάχτυλα μου ή δαγκώνοντας την. Στο τέλος την πιπιλάω για να ηρεμήσει από τον πόνο και φέρνω το πρόσωπο μου ξανά στης Angel.

«A-Alex», μουρμουρίζει και ξανακυλάει ένα δάκρυ από το μάτι της από την ηδονή, τα μάγουλα της τόσο κόκκινα και αναμμένα που τα νιώθω να εκπέμπουν ζέστη μέχρι τα δικά μου.

«Τι είναι, Angel;» την ρωτάω πιο αισθησιακά από πριν και ξεδένω το εσώρουχο της για να την αφήσω ελεύθερη.

«Δεν νομίζω να σε μισώ άλλο», λέει η Angel και της αφήνω ένα υγρό φιλί στον εκτεθειμένο λαιμό της.

Σηκώνομαι από πάνω της με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο και την αφήνω να συνέλθει από την κατάσταση μέθης που βρίσκεται. Εγώ από την άλλη ρίχνω τα μάτια κάτω και βλέπω πως δεν έχω καυλώσει καθόλου, κάτι το οποίο περίμενα η αλήθεια είναι. Με τα χάπια που παίρνω μού είχαν πει ότι μπορεί να υπάρξει αυτό το θέμα, όχι ότι με πείραζε στην αρχή εφόσον ο σκοπός μου ήταν να ξεκόψω από το σεξ. Προφανώς όμως ούτε η Angel είναι αρκετή για να ξυπνήσει τις παλιές μου συνήθειες, όσο και να μου αρέσει να την πειράζω.

Ξεκλειδώνω την πόρτα χωρίς να κάνω φασαρία και βγαίνω από εκεί, γλύφοντας το πάνω χείλος μου για να φέρω την γεύση της ξανά στο μυαλό μου. Κατεβαίνω τα σκαλιά αργά-αργά και ήταν και για μένα ένα είδος ζάλης αυτό, εφόσον είχα εθιστεί στην ιδέα του να την ακούω να βογγάει με αυτόν τον τρόπο.

Στρίβω στην κουζίνα στα αριστερά μου και δεν είναι κανείς, οπότε παίρνω ένα ποτήρι νερό και το γεμίζω στον νεροχύτη. Το κατεβάζω με μια γουλιά και ύστερα ξεπλένω τα χείλη μου για να βγάλω το κραγιόν της από το δέρμα μου. Με καθαρίζω καλά με μια πετσέτα που βρίσκω στο χερούλι της πόρτας του φούρνου και στέκομαι για λίγο ανέκφραστος με τα χέρια στον πάγκο να σκεφτώ καλά τι συνέβη μόλις.

Αυτό το κορίτσι με κάνει να αθετώ ό,τι υπόσχεση είχα κάνει στον εαυτό μου. Φοβάμαι ότι θα με κάνει να εθιστώ πάλι στον τρόπο ζωής που άφησα πίσω μετά τον θάνατο της Nina. Δεν είμαι πρόθυμος να πληγώσω άλλο άτομο, πόσο μάλλον να το χάσω ύστερα. Η Angel όμως μου ξυπνάει κάτι μέσα μου που δεν μπορώ να εξηγήσω τι είναι.

Αισθάνομαι κάπως άβολα στα ίδια μου τα ρούχα, όταν κατεβάζω τα μάτια να δω πως προς μεγάλη μου έκπληξη έχω καυλώσει στην ιδέα της Angel επάνω, μάλλον να χαϊδεύει τον εαυτό της άλλη μια φορά. Κάθομαι στην καρέκλα και κουνάω το κεφάλι μου για να συνέρθω. Βγάζω από την τσέπη του παντελονιού μου το κουτάκι με τα χάπια μου που πάντα κρατάω μαζί μου και καταπίνω ένα χωρίς νερό, μήπως και με βοηθήσει να βγω από αυτήν την κατάσταση.

Μπορεί τελικά αυτό το κορίτσι να είναι για μένα κάτι παραπάνω από άλλη μια υπόθεση αλλαγής συμπεριφοράς. Μπορεί να είναι ό,τι ο παλιός Alex ήθελε. Κλείνω τα μάτια και παίρνω μια βαθιά ανάσα, ξεφυσώντας αργά από το στόμα μου. Μένω ανέκφραστος, τσαντισμένος με τον εαυτό μου που αφέθηκα τόσο.

Ευτυχώς που ο παλιός Alex όμως χάθηκε στο ίδιο χώμα με το οποίο θάφτηκε η Nina χρόνια τώρα. Αυτός ο Alex, δεν θα το επιτρέψει να συμβεί ξανά αυτό.