«Όταν ο καλός ο Nate λέει να μην πίνετε, το εννοεί», σχολιάζει ο αδελφός μου και παρόλο που το λέει πολύ ήρεμος, η φωνή του μου τρυπάει τα τύμπανα.

«Λίγο ήπια, αλλά δεν ξέρω γιατί με πείραξε τόσο», αναστενάζω, η δυνατή μυρωδιά του καφέ να με βοηθά να συνέλθω λίγο.

«Ακόμη και αυτό το λίγο σε ξύπνησε με πονοκέφαλο όμως, όπως και τον Gavin», αντιλέγει εκείνος και πίνει από τον καφέ του. «Τουλάχιστον πέρασες καλά χθες;»

«Εννοείται», χαμογελώ στον αέρα σαν μαστουρωμένη. «Κρίμα για τον Tyler που είχε χωρίσει πάντως. Είχε πλάκα να είσαι ο μοναδικός που δεν έχεις νοικοκυρευτεί».

«Και δεν θα το κάνω. Την Brianna την έχω μόνο για να περνάω καλά και το ξέρει. Νομίζω το εκμεταλλεύεται και η ίδια, αλλά, ναι, να μου λείπουν οι σχέσεις», σχολιάζει χωρίς να χάσει ευκαιρία και τον κοιτάω ανέκφραστη, ξέροντας ότι θα τα μετανιώσει αυτά μια μέρα. «Θες να γίνω κανένας Gavin ή Alex; Ειδικά ο δεύτερος...»

Καθαρίζω αμέσως τον λαιμό και πίνω μια γουλιά από τον καφέ. Η αναφορά του ονόματος του με κάνει να ανακαλεστώ την τελευταία φορά που τον είδα. Έφυγε βιαστικά με την Adriana να τον τραβάει από το χέρι και δεν επέστρεψε. Πέρα από τα λίγα που είπαμε στο σαλόνι, δεν ξαναμιλήσαμε. Ούτε που μου έριξε τα μάτια, ούτε που με αποχαιρέτησε και ούτε που παρατήρησε ότι τον κοιτούσα κρυμμένη πίσω από τον τοίχο. Ήταν μονίμως κολλημένος πάνω στη Adriana, να την πειράζει με το να την τσιγκλάει με το δάχτυλο του. Εκείνη απλά τον αγνοούσε.

Προσπαθούσα να μην τον χαζεύω ενώ ήταν ο Nate τριγύρω, πόσο μάλλον ο Gavin. Δεν θέλω να παρεξηγήσουν ότι δεν τον έχω ξεπεράσει ή κάτι παρόμοιο και αρχίσουν τις βλακείες τους. Ναι, έδειχνε υπέροχος, τα ρούχα να του εφάρμοζαν στο σώμα τέλεια, το πρόσωπο του να είναι σέξι με ένα βλέμμα και χαμόγελο γεμάτο υπονοούμενα, αλλά δεν σημαίνει ότι θέλω να επιστρέψω πίσω σε εκείνες τις ημέρες που έκλαιγα ακόμη και στον ύπνο μου από τις τύψεις που τον άφησα να φύγει. Είμαι ακόμη στην φάση που θλίβομαι για τον χωρισμό μου με τον Thomas, δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ και μαζί του.

«Ήθελα να σου το πω χθες πάντως, αλλά μπέρδεψα την Adriana για δική σου κοπέλα», γελάω αμήχανα και χτυπά το δάχτυλο πάνω στο φλιτζάνι. «Ποιος το περίμενε ότι είναι εκείνου όμως».

«Κοίτα, η Adriana είναι πολύ ελκυστική, μπορεί να έκανα κάτι μαζί της, αλλά τέσσερα χρόνια που είναι με τον Alex, το μόνο πράγμα που βγαίνει από το στόμα της είναι γκρίνια. Θα την είχα πετάξει στα σκουπίδια άμα ήμουν το αγόρι της».

«Τέσσερα χρόνια;» εστιάζω σε αυτή την νέα πληροφορία και αμέσως νιώθω τον πόνο στο κεφάλι όταν κάνω το σώμα πίσω για να βολευτώ στην ψιλή καρέκλα στον πάγκο της κουζίνας.

«Κάπου εκεί, ναι. Δεν γιορτάζω και την επέτειο τους», ειρωνεύεται ο Nate και μου γυρνάει την πλάτη για να πάρει τις φέτες ψωμί που πετάχτηκαν από την τοστιέρα.

Πίνω λίγο από τον καφέ μου και σουφρώνω τα φρύδια σκεφτική. Αναρωτιέμαι για λίγο πως μπορεί αυτοί οι δυο να γνωρίστηκαν και πως αλήθεια έκαναν σχέση. Γνωρίζοντας τον Alex, ξαφνιάζομαι που αποφάσισε να την αρραβωνιαστεί, ενώ όταν ήμασταν μαζί μονίμως έκανε μπρος και πίσω στην ιδέα του να κάνει σχέση. Υποθέτω ότι όντως έχει αλλάξει. Το στομάχι μου δένεται κόμπος και σφραγίζω τα χείλη αμέσως. Μπορεί τελικά να μην τον γνωρίζω καθόλου. Ούτε που μπόρεσα να τον ψυχολογήσω χθες.

«Ήθελα κάποια στιγμή να την κάνουμε αυτή την συζήτηση πάντως», μου τραβά την προσοχή ο Nate ενώ ρίχνει μέλι στην φέτα ψωμί.

«Ποια;»

«Περί του Alex Henderson», απαντά και αμέσως ρίχνει τα μάτια του πάνω μου να δει την αντίδραση μου, εγώ σωστή παγοκολόνα για να μην προδώσω κάτι. «Υποθέτω δεν ασχολήθηκες ποτέ να μάθεις τι κάνει, έτσι;»

«Ξέρεις πόσο δύσκολο μου ήταν να τον ξεπεράσω, Nate. Δεν ήθελα να επιστρέψω στο μηδέν».

Γελάω ελαφρώς και καμπουριάζω. Ευτυχώς το χάπι που πήρα για τον πονοκέφαλο αρχίζει να επιδρά και οι απότομες κινήσεις δεν μου προκαλούν κάποιον αβάσταχτο πόνο. Πίνω λίγο από τον καφέ και κοιτάω το πιάτο με δυο φέτες ψωμί που μου τείνει ο Nate. Δεν έχει βάλει κάτι παραπάνω από βούτυρο και μέλι, όμως μου φαίνονται πεντανόστιμες, το άδειο στομάχι μου να παρακαλάει για φαγητό από τότε που ξύπνησα.

«Θες να μάθεις ή προτιμάς να μην ασχοληθείς;» ρωτάει και ξαφνιάζομαι ελαφρώς που νοιάζεται, αλλά μάλλον και ο ίδιος δεν ενθουσιάζεται τόσο να κουτσομπολέψει την ζωή του πρώην μου σε μένα.

«Προτιμώ να μην ασχοληθώ. Ευτυχισμένος δεν είναι; Αυτό έχει σημασία», ξεφυσώ και πίνω ατάραχη τον καφέ μου.

Μου έχει γεννηθεί η περιέργεια να μάθω για την αρραβωνιαστικιά του, αλλά δεν θέλω να κουράζω τον Nate με τις λεπτομέρειες. Μπορώ να τον ψάξω στο ιντερνέτ και ξέρω ότι θα έχει συζητηθεί τόσες φορές που ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο δεν θα αρκεί να διαβάσω όλα τα άρθρα. Από την άλλη βαριέμαι τόσο να ασχοληθώ μαζί του και να προσπαθήσω να μάθω ό,τι έχασα τα τελευταία έξι χρόνια της ζωής του. Αλήθεια, πρέπει να με νοιάζει; Εκείνος με είχε ξεχάσει, δεν θυμόταν καν την τελευταία φορά που τα είπαμε. Πως θα φαίνεται αν εγώ τρέξω σαν καμένη κουτσομπόλα να μάθω περισσότερα για εκείνον, ενώ αυτός καλοπερνάει με την αρραβωνιαστικιά του;

Ξαφνικά ακούγεται φασαρία στην πόρτα, να ανοίγει και να κλείνει. Ο Nate φαίνεται χαλαρός, να πίνει τον καφέ του με το ένα χέρι στον πάγκο. Φοράει ένα λευκό φανελάκι που δείχνει τα τατουάζ του στα μπράτσα του. Νομίζω παίζει να έχει κάνει άλλο ένα στο πόδι. Θαυμάζω την όρεξη του να τρυπάει το σώμα του μονίμως. Γυρνάω το κεφάλι να δω ποιος ήρθε και δεν είναι άλλος από τον Gavin. Είχα ξεχάσει ότι αυτός έχει το κλειδί του σπιτιού μας.

«Καλημέρα, αδέλφια O'Connell», λέει όλο χαρά και σταματάει για να βάλει το ένα χέρι στην μέση και το άλλο στο πηγούνι σκεφτικός. «Είχα πολύ καιρό να το πω αυτό».

«Καλημέρα, Gavin», απαντάμε με τον Nate βαριεστημένα και γλιστράει στην θέση δίπλα μου, τα μάτια του να γυαλίζουν σαν την κουτσομπόλα γειτόνισσα που άκουσε νέα και βγήκε να ακούσει καλύτερα.

«Τι λέγατε; Να υποθέσω για τον Alex;» μουρμουρίζει στο πρόσωπο μου και κάνω πίσω για να δείξω την αδιαφορία μου. «Μου καιγόταν όλο το βράδυ ο κώλος να μάθω πως πήγε το reunion σας».

«Τι θες κι εσύ πρωί-πρωί;» ειρωνεύομαι στριφογυρίζοντας τα μάτια μου.

«Αλήθεια, έχεις βάλει κάμερες ή μικρόφωνα στο σπίτι μου;» αναρωτιέται ο Nate και κοιτάει γύρω του καχύποπτα με σουφρωμένα φρύδια.

«Άμα το είχα κάνει αυτό, θα ήξερα ότι χθες πέρασε η Brianna από 'δω», λέει ο Gavin και αυτή την φορά αρχίζω να ανησυχώ κι εγώ.

«Πάνω είναι και κοιμάται», δηλώνω, αφήνοντας τον Gavin κοκαλωμένο στην θέση του.

«Και που λες, έβαλα την Sophia χθες να τον ρωτήσει για σένα», με αγνοεί πλήρως και ισιώνει την πλάτη κοιτώντας μπροστά σαν να λέει τις ειδήσεις.

«Δεν έχεις παιδιά να προσέξεις-»

«Δυστυχώς τον έπιασε σε μια άβολη στιγμή και το μόνο που είπε είναι τι τον νοιάζει», με διακόπτει ο Gavin και χαϊδεύει το μούσι του σκεφτικός. «Τι λες εσύ, Nate;»

«Δεν ξέρω τι να μαγειρέψω σήμερα», σκέφτεται φωναχτά ο αδελφός μου και δεν φαίνεται να έχει δώσει καμιά σημασία σε αυτά που έλεγε ο φίλος του.

Εγώ από την άλλη πίνω λίγο από τον καφέ μου ενοχλημένη. Τι τον νοιάζει; Υποθέτω έπρεπε να περιμένω ότι θα δείξει μεγάλη αδιαφορία για την επιστροφή μου. Τα πράγματα μεταξύ μας τελείωσαν μεν καλά, όμως πριν από τον γάμο των δυο φίλων, είχαν ειπωθεί σκληρά λόγια και από τους δυο μας. Δεν μπορώ να κρύψω την θλίψη στα μάτια μου. Ήλπιζα να είχαμε καλό τέλος μαζί, όμως ακόμη και εκείνο ήταν οδυνηρό. Χαζό εκ μέρους μου να νομίζω ότι εφόσον μεγαλώσαμε θα τα είχαμε αφήσει πίσω κι αυτά. Χαζό εκ μέρους μου επίσης να το πιστεύω αυτό, ενώ κολλάω μονίμως στο παρελθόν.

«Gavin, τι ακριβώς προσπαθείς να κάνεις;» ρωτάω και τον κοιτάω κάπως απειλητικά. «Μπορείς να αφήνεις τα πράγματα όπως είναι; Ήρθα στο Beverly Hills για να ξεπεράσω τον χωρισμό μου με τον Thomas και να ψάξω την ζωή μου. Κράτα τα τοξικά πράγματα μακριά μου, αν θες οπωσδήποτε να κάνεις κάτι για μένα».

Οι δυο τους σωπαίνουν και σφραγίζουν τα χείλη τους κιόλας. Η φωνή μου ήταν σταθερή και προσπάθησα να δείξω όσο πιο σίγουρη και αποφασιστική μπορούσα. Το εννοώ ότι δεν θέλω να με κάνουν να εμπλακώ περισσότερο μαζί του. Άμα ήξερα ότι ήταν εκεί χθες, θα περίμενα λίγο πριν πάω για το πάρτι στο σπίτι του Gavin. Ευτυχώς σε εκείνο πέρασα υπέροχα και μάλιστα ξεχάστηκα τελείως. Έχε χάρη που μου τον θύμισε ο Nate.

«Συγγνώμη, απλά ακόμη δεν μπορώ να προσαρμοστώ ότι επέστρεψα», χαλαρώνω κάπως και αμέσως νιώθω του χέρι του Gavin στους ώμους μου να με τραβάει κοντά του.

«Μην με παρεξηγείς, Angel. Δεν προσπαθώ να κάνω κάτι πέρα από το να ξεκολλήσω τον Alex από την Adriana. Ρώτα τον Nate, πάει ένας χρόνος που έχουμε βάλει το μάτι σε αυτόν τον στόχο», μουρμουρίζει εκείνος, η ανάσα του να προδίδει ότι μόλις έσβησε ένα τσιγάρο πριν λίγο.

Ρίχνω τα μάτια στον αδελφό μου, ο οποίος σηκώνει τους ώμους του με αδιαφορία. Πίνει ύστερα από τον καφέ του και γυρνάει να αφήσει το φλιτζάνι στον νεροχύτη. Δεν θα βγάλω άκρη με εκείνον. Εστιάζω πάλι πίσω στο βλέμμα του Gavin με ένα ζορισμένο χαμόγελο.

Θέλει να τους χωρίσει; Δεν κάνει κάτι καλύτερο στην ζωή του από το να θέλει να χωρίσει κόσμο; Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αναστενάζω ύστερα κουρασμένη. Ο Gavin μένει ακόμη στο πλευρό μου, το χέρι του στους ώμους μου. Ακουμπά τον άλλον αγκώνα στον πάγκο και στηρίζει το πρόσωπο στην παλάμη του.

«Τι;» ρωτάει κοφτά, μάλλον γιατί κατάλαβε την αμηχανία μου αμέσως.

«Γιατί μου τα λες αυτά, Gavin;»

«Απλό κουτσομπολιό, Angel. Δεν έχω κανέναν άλλον λόγο», γελάει πονηρά και φεύγει τελείως από πάνω μου. «Ξέρεις, είχα μιλήσει στον Alex για την σχέση του με την Adriana μια φορά πέρσι. Φαντάσου τι μου απάντησε».

Εγώ και ο Nate τον κοιτάμε τέρμα κουρασμένοι. Εγώ βαρέθηκα ήδη να μιλάω για τον Alex, ενώ ο αδελφός μου απλά βαρέθηκε σκέτο. Σίγουρα θα σκέφτεται να πάει πίσω στο δωμάτιο του, να κάτσει με την κοπέλα του και να παριστάνει ότι δεν υπάρχουμε. Δεν την γνώρισα, ούτε την είδα εμφανισιακά εφόσον με το που τελειώσαμε το πάρτι στο σπίτι του Gavin πήγα για ύπνο. Κάποια στιγμή ξύπνησα το βράδυ και άκουσα φασαρία, οπότε δεν μου πήρε πολύ να καταλάβω τι γίνεται στο δίπλα δωμάτιο.

Αυτό και αν δεν μου είχε λείψει καθόλου.

«Να σε δω να προσπαθείς, Gavin», προσπαθεί να μιμηθεί τον Alex και σφαλιαρίζει ξαφνικά το χέρι στον πάγκο. «Το θράσος».

«Αφού έχει πει ότι είναι καλά μαζί της, τι ασχολείσαι κι εσύ;» πετάγεται ο Nate και τεντώνεται με το να σηκώνει τα χέρια στον αέρα, ύστερα να χασμουριέται. «Το ξέρω ότι η σχέση τους είναι περίεργη, αλλά ασ' τους πια και εσύ. Κάτσε ασχολήσου με τα παιδιά σου».

«Αυτό το κάνω ως δουλειά, τα υπόλοιπα είναι χόμπι, Nate», πετάει εξυπνάδες ο Gavin και στριφογυρίζω τα μάτια.

Εννοείται πως για εκείνον είναι χόμπι να καταστρέφει σχέσεις. Και να ποντάρει στις ζωές των άλλων. Δεν ξαφνιάζομαι. Δεν θα αλλάξει ποτέ. Και ο χαζός ο αδελφός μου κλασσικά θα πάει με τα νερά του γιατί δεν θέλει να του χαλάει χατίρι. Αρχίζω να τρώω την μια φέτα ψωμί που μου έφτιαξε ο Nate και επιλέγω να αγνοήσω τον Gavin μαζί με τις βλακείες του πρωί-πρωί.

Σαν να ήθελα να μιλάω για τον Alex και την κοπέλα του μόλις ξεκίνησε η μέρα.

«Βρες καλύτερα χόμπι», λέει ο Nate και τον βλέπουμε που περπατά να φύγει.

«Μην ξεχνάς ότι από αύριο είσαι δουλειά», τσαντίζεται ο Gavin που δεν του κάνει τα χατίρια και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος, «και πέρνα από το σπίτι μου σήμερα για δείπνο. Θα μου την πει η Sophia άμα δεν έρθετε».

«Ό,τι πεις, μπαμπά», ειρωνεύεται ο αδελφός μου και χάνεται στο σαλόνι, μάλλον για να πάει πίσω στο δωμάτιο του.

Ο Gavin ακουμπά τα σταυρωμένα χέρια του στον πάγκο και κλείνει τα μάτια για ένα δεύτερο να ξεφυσήσει. Κάπως ενοχλημένος, μάλλον από τις σκέψεις του, βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα από την τσέπη του και ανάβει ένα στα χείλη του. Συνεχίζω να τρώω ανενόχλητη και προτιμώ να μην πω κάτι, φοβούμενη ότι πάλι θα μιλήσει για τον Alex. Νιώθω ξαφνικά το χέρι του στο κεφάλι μου και με γεμάτο στόμα γυρνάω να τον κοιτάξω.

«Λυπάμαι που χώρισες με τον Thomas. Φαινόταν καλό παιδί», λέει σοβαρός και εγώ απλά καταπίνω με ορθάνοιχτα μάτια.

Αυτό από πού ήρθε;

«Μου φερόταν και καλά», χαμογελώ με τον εαυτό μου και κοιτάω το φλιτζάνι καφέ που κοντεύει να τελειώσει. «Δεν πειράζει όμως. Μου αρκεί που τελείωσαν τα πράγματα μεταξύ μας καλά».

«Αυτό έχει σημασία», γελά ελαφρώς και αρπάζει ένα τασάκι λίγο πιο πέρα στον πάγκο για να το φέρει κοντά του. «Ένα καλό από αυτό είναι ότι σου έδωσε λόγο να ξαναέρθεις Beverly Hills. Ξέρεις, μας γάμησες όλους ψυχολογικά με τον τρόπο που έφυγες. Κυρίως τον αδελφό σου».

Σφραγίζω τα χείλη μου και αφήνω την άλλη φέτα ψωμί που ήμουν έτοιμη να φάω πίσω στο πιάτο. Παραμένω σιωπηλή όσο επεξεργάζομαι τα λόγια του. Το ξέρω ότι πλήγωσα τους πάντες με την επιλογή μου, αλλά το μόνο που ζητούσα ήταν να καταλάβουν τον λόγο που χρειαζόμουν να φύγω μακριά από όλους και τα πάντα. Δεν σκόπευα να κάνω τον Nate να αισθάνεται μόνος του, ούτε ήθελα να αφήσω τα σπασμένα μου κομμάτια στον Gavin... ούτε ήθελα να αφήσω τον Alex πίσω μου, αλλά το έκανα για μένα. Δεν ήθελα να είμαι βάρος σε κανέναν, κυρίως στον εαυτό μου.

«Το ξέρω», μουρμουρίζω και δαγκώνω το ψωμί αποφασιστικά. «Αλλά το παρελθόν είναι παρελθόν, Gavin. Έχουμε αλλάξει και μεγαλώσει όλοι».

«Έχουμε;» πετάει σπόντα εκείνος και τινάζει το τσιγάρο στο τασάκι. «Σημασία έχει ότι επέστρεψες και τώρα θα έχω κάποιον να κουτσομπολεύω ελεύθερα. Ξέρεις, μου είχε λείψει να είμαι ο τάφος των μυστικών σου».

«Χαζό. Όπου και να πάω, θα είσαι ο τάφος μου. Δεν χρειάζεται να είμαι δίπλα σου γι' αυτό», του χαμογελάω και με κοιτά κι εκείνος με ένα πλάγιο χαμόγελο.

«Αλήθεια, πως σου φάνηκε ο Alex; Έχει αλλάξει καθόλου;» ρωτάει ο Gavin και με πιάνει απροετοίμαστη.

Τρώω την τελευταία μπουκιά από την φέτα ψωμιού μου και καθώς μασάω, βρίσκω την ευκαιρία να σκεφτώ καλά πως θα προσεγγίσω το θέμα αυτό. Εννοείται πως έχει αλλάξει. Εδώ έφτασε στο σημείο να αρραβωνιαστεί. Για μένα αυτό αρκεί να με κάνει να καταλάβω ότι η ζωή του έχει πάρει μια διαφορετική τροπή, ακριβώς όπως και η δική μου. Δεν θα κοιτάξει πίσω, ούτε θα τον νοιάζει τι άφησε στο παρελθόν του. Ο τρόπος που κοίταγε την Adriana και την πείραζε με το δάχτυλο του δείχνει ότι έχει να ασχοληθεί με καλύτερα πράγματα από την επιστροφή μου στο Beverly Hills.

Σπρώχνω το πιάτο μακριά μου και καθαρίζω τα χείλη με ένα χαρτί κουζίνας, ο Gavin να αναμένει απάντηση ενώ στηρίζει για άλλη μια φορά το πρόσωπο στην παλάμη του. Τινάζει με το άλλο το τσιγάρο και το ξαναφέρνει στα χείλη του. Καθαρίζω τον λαιμό και πίνω ό,τι μου έχει περισσέψει στο φλιτζάνι με μιας. Φοβάμαι ό,τι και να πω.

«Πως δεν έχει αλλάξει;» γελάω για να δείξω ότι είμαι χαλαρή, αλλά στ' αλήθεια δυσκολεύομαι πολύ να φερθώ φυσιολογικά.

«Εγώ γιατί από την άλλη είμαι σίγουρος ότι δεν έχει αλλάξει;» αναρωτιέται ο Gavin και ξεφυσά τον καπνό στο πλάι για να μην έρθει πάνω μου.

«Μήπως επειδή τον ξέρεις καλύτερα από εμένα;» δηλώνω το προφανέστατο και σηκώνομαι με την δικαιολογία να συμμαζέψω τα άπλυτα από τον πάγκο.

«Δεν νομίζω πως τον ξέρω καλά», λέει εκείνος και κουνά το χέρι με ελάχιστη αδιαφορία. «Απλά ξέρω να διαβάζω τα συναισθήματα του. Είναι και λίγο αψυχολόγητος, ξέρεις».

Καθαρίζω τον λαιμό μου τέρμα αμήχανη. Δεν ξέρω που πάει η συζήτηση και δεν ξέρω καν γιατί την κάνει. Προφανώς δεν με ενδιαφέρει. Αφήνω το πιάτο και το φλιτζάνι στον νεροχύτη και ελπίζω να καταλάβει έτσι που του έχω γυρίσει την πλάτη ότι δεν θέλω να συνεχίσω να μιλάω για τον Alex Henderson. Όσο το κάνω, τόσο μου υπενθυμίζει τις τόσες φορές στο λύκειο που έχω συναναστραφεί μαζί του, τις άλλες τόσες που έχουμε τσακωθεί και τις άλλες που... Δεν έχει σημασία.

«Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν είσαι εσύ ο λόγος που θέλω να παρατήσει την κοπέλα αυτήν».

Γυρνάω να τον δω και έχει γυρίσει την πλάτη. Έχει ακουμπήσει τους αγκώνες του πίσω στον πάγκο και κοιτάει έξω από την τζαμαρία. Δεν μπορώ να δω την έκφραση του προσώπου του, αλλά είμαι τόσο σίγουρη ότι χαμογελάει πλάγια, κάτι πονηρό να σκαρφίζεται πάλι. Αυτός ο άνθρωπος δεν θα βαρεθεί ποτέ του να ασχολείται με τους γύρω του. Τον θαυμάζω για την όρεξη που έχει να χώνεται στις ζωές τους και να τις κάνει άνω-κάτω.

Εντάξει, μπορεί και ελάχιστα καλύτερες.

«Συγγνώμη, συγγνώμη. Ξέρω ότι μόλις ήρθες και θες να καθαρίσεις το μυαλό σου. Δεν θα σε κουράσω άλλο», συνεχίζει, εγώ να τον κοιτώ σιωπηλά.

Κάθομαι δίπλα του στην θέση μου, αυτή την φορά να κοιτώ κι εγώ έξω από το τζάμι. Εκείνος με το τσιγάρο στα χείλη έχει κλείσει τα μάτια και φαίνεται να χαλαρώνει. Ποιος ξέρει τι πρέπει να τραβάει με δυο παιδιά στο σπίτι όλη μέρα, να τα ακούει να τσιρίζουν και να φωνάζουν με τα πάντα. Χθες δεν πρόλαβα να τα δω, γιατί αποκοιμήθηκαν νωρίς από την κούραση, αλλά καλύτερα. Ήθελα να τους δώσω τα δώρα και χθες το ξέχασα τελείως. Πάντως με βάση τον ξεμαλλιασμένο Nate, εκείνα έχουν απίστευτη ενέργεια. Τώρα ο Gavin σίγουρα θα εκμεταλλεύεται την ησυχία για να ηρεμήσει το κεφάλι του.

«Gavin», λέω και αυτό τον κάνει να γυρίσει να με δει κάπως ανέκφραστος. «Ακόμη αγαπάω τον Thomas και με θλίβει πολύ ο χωρισμός μου μαζί του. Για μένα ο Alex έχει τελειώσει από την στιγμή που αποφάσισα να πάω στην Γερμανία. Δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι κάποιο βάρος να μου μιλάς για εκείνον. Να κάνεις ό,τι θεωρείς καλύτερο για εκείνον, δεν θα σε σταματήσω, ούτε θα σε κρίνω, απλά άμα μπορείς μην με μπλέκεις στην ζωή του. Θέλω να ξεπεράσω τον Thomas για τώρα και τόσο μου αρκεί».

Ο Gavin βγάζει το τσιγάρο από τα χείλη του και αμέσως μου χαμογελά. Φέρνει το ελεύθερο χέρι του και το βάζει πίσω από το κεφάλι μου για να το φέρει κοντά του, με αυτό να μου αφήσει ένα φιλί στο μέτωπο. Εγώ μένω κάπως παγωμένη στην θέση μου εφόσον δεν το περίμενα. Χαϊδεύει τα μαλλιά μου και ύστερα κάνει πίσω να με δει.

«Το ξέρω, Angel, και το σέβομαι. Να ξέρεις πάντως ότι το σπίτι μου είναι ακριβώς απέναντι αν ποτέ νιώσεις ότι δεν αντέχεις την μοναξιά. Δεν διστάζω να κάνω άνω-κάτω τον κόσμο για σένα και τον Nate», λέει και με κοιτά στα μάτια, εγώ ελαφρώς κοκκινισμένη. «Αχ, τι ανακούφιση που επέστρεψες. Τώρα θα σπάσουμε πλάκα».

«Γιατί, δεν το έκανες αυτό πριν έρθω;» γκρινιάζω και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος με νάζι, κάπως να κρύψω πόσο με συγκίνησαν τα λόγια του.

«Καλά, ναι, απλά τώρα», σβήνει το τσιγάρο στο τασάκι και ξεφυσά τον καπνό από την μύτη του, «θα έχω κι εσένα να κάνω τις ζαβολιές μου καλύτερες. Μου έχει λείψει να έχω κάποιον να υποστηρίζει τις βλακείες μου».

Αρπάζει τα χέρια μου και τα φέρνει στα δικά του κοντά στα πρόσωπα μας. Λυγίζει μπροστά με γουρλωμένα μάτια σαν να είναι μικρό παιδί που του υποσχέθηκα σοκολάτες για το επόμενο της ζωής του. Εγώ από την άλλη, ακόμη με φλεγόμενα μάγουλα, μένω να τον κοιτάω ξαφνιασμένη. Μεγαλώνει το χαμόγελο τόσο που κλείνει και τα μάτια, το πρόσωπο του να λάμπει ολόκληρο.

«Σε ευχαριστώ που είσαι η μοναδική που με παίρνει στα σοβαρά».

Για κάποιον λόγο τα λόγια του με συγκινούν. Δεν περίμενα να τον νοιάζει τόσο όσες φορές προσπαθώ να τον ακούσω στα σοβαρά τι έχει να πει. Η αλήθεια είναι ότι από νεότερη με ένοιαζε τι έχει να πει κι αυτός. Θα έτρεχα να του ζητήσω άποψη και να του εμπιστευτώ τα μυστικά μου, όταν φοβόμουν την αντίδραση του Nate. Ο Gavin πάντα μου φερόταν καλύτερα και οι συμβουλές του μου έβγαιναν μπροστά στην ζωή. Είναι ο καλύτερος μεγάλος αδελφός που μπορούσα να ζητήσω και να μου λέει αυτά πρώτο πράγμα αφότου επέστρεψα, με κάνει να νιώθω σκατά που έφυγα έτσι.

Σφίγγει τα χέρια μου άλλο λίγο μόλις παρατηρεί ότι ξεκινούν να με πιάνουν τα κλάματα. Είναι πολλά μαζεμένα στην καρδιά μου αυτή την στιγμή. Με αφήνει ελεύθερη και πρώτο πράγμα τυλίγω τα χέρια μου στον λαιμό του για μια αγκαλιά. Εκείνος ακουμπά τα δικά του στην μέση μου κάπως σαστισμένος και αφότου βλέπει πόσο το χρειάζομαι, με κρατά σφιχτά.

Προσπαθώ να μην δείχνω πόσο μόνη νιώθω χωρίς τον Thomas και πόσο με πονά που χωρίσαμε. Μονίμως θέλω να με πείθω ότι το έκανα και από δική μου επιλογή, αλλά όσο πάει και με πονά περισσότερο. Ήθελα τόσο να είναι ευτυχισμένος που θεώρησα καλύτερα να με χωρίσει, εφόσον αυτό επιθυμούσε. Δεν προσπάθησα να τον ταράξω καθόλου με το να επιμένω ή να τσακωθώ μαζί του. Απλά έκλεισα εισιτήρια και μέσα σε μια εβδομάδα έφυγα, χωρίς να κοιτάξω πίσω μου.

Το μετανιώνω λίγο τώρα.

Σφίγγω άλλο λίγο τον Gavin όσο σκέφτομαι ότι δεν ήμουν ποτέ μόνη. Ακόμη και όταν χωρίσαμε με τον Alex τόσα χρόνια πριν, εκείνος δεν προσπάθησε να με διώξει. Μου είπε χαλαρός ότι θα τα ξαναλέγαμε. Πέρα από αυτόν, είχα την παρέα του Nate, τα πέντε μεγάλα αδέλφια μου που θα με φρόντιζαν χωρίς να τους το ζητήσω, ακριβώς όπως έκαναν με το ατύχημα του αδελφού μου. Κανείς ποτέ δεν με παράτησε εντελώς, πόσο μάλλον εγώ φταίω που δεν μπορούσα να έρθω αντιμέτωπη με την απογοήτευση που είχαν εξαιτίας μου.

Όλοι με αγαπούσαν, μην πω περισσότερο απ' ότι τους αγάπησα εγώ πραγματικά. Κανείς δεν μου κράτησε μούτρα. Χθες με καλωσόρισαν με γιορτή, ποτό και γέλια. Με άφησαν να τους πω τις ιστορίες μου από την Γερμανία, μου επέτρεψαν να ξεχαστώ και ποτέ δεν ανέφεραν το ότι έφυγα. Μου συμπεριφερόντουσαν σαν να πέρασε μια εβδομάδα, όχι έξι χρόνια. Ενώ εγώ ήμουν απασχολημένη να βλέπω την πάρτη μου, ξέχασα πόσο με έχουν στηρίξει στα δύσκολα και πόση σημασία είχε για εκείνους να είμαι εγώ καλά.

«Κι εγώ χαίρομαι που επέστρεψα, Gavin. Και αυτή την φορά δεν θα φύγω, σου το υπόσχομαι», λέω και τον κρατάω άλλο λίγο γερά.

Αυτή την φορά θα είμαι εγώ εκείνη που θα βοηθήσει τους άλλους να ευτυχίσουν. Τους το χρωστάω.

~•~

«Θεία Angel, γιατί είχες φύγει μακριά;» με ρωτάει η Vivian, καθισμένη στο γόνατο μου ενώ εγώ χαϊδεύω τα ξανθά μαλλιά της.

«Έπρεπε να πάω να σπουδάσω και ύστερα να δουλέψω», απαντώ με ένα τεράστιο χαμόγελο.

Η Vivian είναι πιστή αντιγραφή του Gavin. Του έχει πάρει όλα τα ξανθά χαρακτηριστικά, τα λεπτά του χείλη και τα τσαχπίνικα μάτια. Είναι ψηλή για την ηλικία της, όπως είναι και οι γονείς της. Εγώ η καημένη θα μείνω σαν ποντίκι ανάμεσα των αγοριών μια ζωή. Το πολύ-πολύ να μεγαλώσουν τα παιδιά και χωρίς να χτυπήσουν εφηβεία να είναι ψηλότερα από εμένα. Φοράει μια κορδέλα για να κρατάει τα μαλλιά της από το να πέφτουν στα μάτια της και ένα πανέμορφο φορεματάκι με ροζ κολάν από κάτω. Δείχνει πριγκίπισσα.

«Θα πρέπει να φύγω κι εγώ μακριά άμα σπουδάσω;» στεναχωριέται και με το που βουρκώνουν τα μάτια της, την αγκαλιάζω γελώντας.

«Όχι, ομορφιά μου. Εσύ θα μείνεις εδώ με την μαμά και τον μπαμπά, ναι;» την καθησυχάζω και αυτό αρκεί να της φέρει το λαμπρό χαμόγελο πίσω στα χείλη της.

«Θεία Angel, εσύ σκαρφαλώνεις στην πλάτη του θείου Nate; Δεν έχει πολλή πλάκα;» εκστασιάζεται ο μικρός Timothy και από τον τρόπο που βγάζουν αστέρια τα μάτια του, μπορώ να καταλάβω τι τραβάει ο αδελφός μου και δεν θέλει να έρχεται τόσο συχνά εδώ.

«Είμαι μεγάλη για να το κάνω αυτό», σκέφτομαι φωναχτά, η Vivian να χοροπηδά από πάνω μου και κάτω για να πάει να πάρει τα παιχνίδια της, «αλλά όταν ήμουν μικρή σαν εσένα, το έκανα συνέχεια και είχε τόση πλάκα».

Ο Timmy γελάει και βλέπω το χαριτωμένο του χαμόγελο στο τέλος με ένα δικό μου στα χείλη. Ο Timothy από την άλλη είναι ίδιος η Sophia. Έχει σκουρόχρωμα μαλλιά σαρκώδη μικρά χειλάκια, η μύτη ίδια του Gavin και ένα πρόσωπο ελαφρώς στρογγυλό εξαιτίας των μεγάλων μάγουλων που έχει. Είναι κι αυτός ψηλός για την ηλικία του, τέρμα χαριτωμένος με το κίτρινο φούτερ του. Είμαι σίγουρη ότι θα κάψει πολλές καρδιές καθώς μεγαλώνει.

Χαϊδεύω το κεφαλάκι του και χαζεύω τα τουβλάκια με τα οποία παίζει. Κοντεύει έξι το απόγευμα. Ο Gavin πηγαίνει τον Ben σπίτι του, ενώ η Sophia μου ζήτησε να μείνω λίγο με τα παιδιά για να πεταχτεί μέχρι την γειτόνισσα να πάρει κάτι που της είχε δανείσει. Ο Nate είπε ότι θα αργήσει λίγο γιατί θα πήγαινε να δει μια ταινία με την Briana, εφόσον μετά από αρκετό καιρό είχε ρεπό να ασχοληθεί λίγο μαζί της. Στην αρχή δεν ήθελε να πάει, αλλά έπρεπε μια ώρα να τον πείσω ότι δεν θα στεναχωρηθώ άμα το κάνει. Δεν θα πάθαινα και κάτι.

Ο λόγος που ήρθα στου Gavin είναι επειδή μας κάλεσε η Sophia για δείπνο. Δεν πρόλαβα να ανταλλάξω και πολλές λέξεις μαζί της χθες, ούτε σήμερα. Θέλω να την πλησιάσω και έμμεσα να την ρωτήσω για την Brittany. Δεν την έχω βγάλει από το μυαλό μου και αλήθεια, θέλω να μάθω άμα μπορώ να έρθω σε επαφή μαζί της. Από την μια φοβάμαι την αντίδραση της, από την άλλη το έχω πάρει απόφαση να προσπαθήσω να φτιάξω ό,τι άφησα σπασμένο πίσω μου.

Υποσχέθηκα να μείνω και με αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσπαθήσω να ενταχθώ στην ζωή του Beverly Hills. Θέλω να επανορθώσω για τον καιρό μακριά από τα αγαπημένα μου άτομα. Θέλω να σταθώ στο πλευρό του Nate και να μάθω για την ζωή, πως εκείνου του αρκεί η ευτυχία των άλλων. Θέλω και από τον Gavin να καταλάβω πώς να προσπαθώ να φτιάχνω τις ζωές του με επιτυχία. Κάποιες φορές. Βασικά είναι σχετική η επιτυχία.

Ακούω την πόρτα κάτω να ανοίγει και υποθέτω ότι η Sophia επέστρεψε ή ακόμη και ο Gavin. Μπορεί βέβαια να είναι ο αδελφός μου ή στην χειρότερη ο Alex. Ήμουν παρούσα όταν πήρε την Sophia τηλέφωνο και της είπε ότι θα πέρναγε για δείπνο από 'δω. Εκείνη δεν παρέλειψε όλο χαρά να τον ενημερώσει ότι θα είμαι κι εγώ με τον αδελφό μου, αλλά δεν νομίζω να νοιάστηκε γιατί το έκλεισε λίγο αργότερα. Και να είναι εκείνος βασικά, έχω τον τρόπο μου να δείξω ότι αδιαφορώ.

Έκατσα στον ελεύθερο χρόνο μου να ψάξω για την Adriana. Απ' ότι φαίνεται είναι κόρη ενός δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία και έχει μεγαλώσει χωρίς καμιά δυσκολία ή να της έχει στερηθεί κάτι. Από τα δεκαοχτώ της ακολουθεί την καριέρα ως μοντέλο και μεγαλώνοντας έχει καταφέρει να διαφημίσει ακόμη και εσώρουχα της Victoria's Secret. Οι φήμες λένε ότι άρχισε να βλέπει τον Alex πριν τρία χρόνια και μάλιστα βρήκα φωτογραφίες τους σε μπορεί ραντεβού τους από τότε. Την αρραβωνιάστηκε πριν ένα εξάμηνο, αλλά δεν έχουν μιλήσει ποτέ για γάμο. Σε μια συνέντευξη της είχε πει ότι δεν σκοπεύει να το κάνει σύντομα.

Ο Alex από την άλλη έχει ανοίξει μια εταιρία αρωμάτων, ακριβώς όπως τον θυμάμαι να ήθελε χρόνια πριν. Είναι πάρα πολύ πετυχημένη, κυρίως γιατί είναι στο όνομα του, και φαίνεται να έχει βγάλει αρκετά λεφτά από εκείνην. Με το που το είδα αυτό, θυμήθηκα τα λόγια της Adriana όταν μύρισα εκείνο το γλυκό άρωμα πάνω της. Σίγουρα θα ήταν δικό του. Άμα οι δουλειές του είναι αυτές, τότε αλήθεια καταλαβαίνω την επιτυχία. Δεν είχα μυρίσει κάτι καλύτερο.

Σε κάποια φάση ένιωθα τύψεις να τον ψάχνω με αυτόν τον τρόπο. Είναι πολύ άσχημο ολόκληρη η ζωή του να είναι συζήτηση στο ιντερνέτ και όλοι να διψάνε να μάθουν και τις μικρότερες λεπτομέρειες για εκείνην. Θυμάμαι πόσο τον ενοχλούσε αυτό όταν ήμασταν μαζί. Έχει μάθει να ζει με αυτό πλέον; Τα παράτησα να ασχολούμαι σε ένα άρθρο που έλεγε για το πόσο πολύ έχει συνεισφέρει ο Alex σε θύματα αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων και έχει χρηματοδοτήσει τις εγχειρήσεις τους.

Μου πέρασε η Nina από το μυαλό όταν το διάβασα αυτό. Ακόμη την έχει στην καρδιά του απ' ότι φαίνεται και μονίμως βρίσκει τρόπο να κρατά την μνήμη της ζωντανή. Ασχολίαστο ότι η εταιρία του ονομάζεται NINA. Το τήρησε πάντως ότι θα έκανε το όνειρο της πραγματικότητα. Περίμενα κάποια στιγμή να αποκτήσει δικά του όνειρα και δικούς του στόχους, αλλά μάλλον ο Gavin έχει δίκιο. Παραμένει ο ίδιος.

Η Vivian έρχεται να κάτσει δίπλα μου με την κούκλα που της έκανα δώρο στο χέρι. Ο Timmy συνεχίζει να χτίζει διάφορα πράγματα με τα τουβλάκια του. Εγώ κάθομαι σε μια μικρή παιδική καρεκλίτσα ανάμεσα τους. Αφήνω ένα φιλάκι στο κεφάλι του Timothy και σηκώνομαι αργά για να δω ποιος ήρθε. Ο Gavin έχει φροντίσει να γεμίσει το δωμάτιο αυτό με παιχνίδια όλων των ειδών, κάτι που με έκανε να μετανιώσω λίγο που τους αγόρασα παιχνίδια. Βασικά, τι θα μπορούσα εγώ να τους πάρω ούτως ή άλλως όταν ο πατέρας τους τούς τα δίνει όλα;

«Θείε Alex», πετάγεται η Vivian και σηκώνεται όλο χαρά για να τρέξει προς το μέρος του.

Εκείνος αμέσως ανοίγει τα χέρια του και την αρπάζει στην αγκαλιά του, σηκώνοντας την στον αέρα. Ο Timothy κάνει το ίδιο, τα μάτια των παιδιών να γυαλίζουν από την χαρά που ο θείος τους ήρθε να τα δει. Ο Alex γεμίζει φιλιά την Vivian, εκείνη να γελά δυνατά και την αφήνει κάτω για να δώσει τα φιλιά του στον μικρό. Εγώ στέκομαι σαν την κολόνα να τον κοιτάω, τα παιδιά γαντζωμένα πάνω του.

«Τι κάνουν τα όμορφα ανίψια μου;» τους λέει και πέφτει στα γόνατα για να έρθει στο ύψος τους.

Δεν φαίνεται να μου έχει δώσει κάποια σημασία. Παραμένει τελείως αδιάφορος για την παρουσία μου ενώ ασχολείται με τα παιδιά της αδελφής του. Γαργαλά τον μικρό Timmy που του ρίχνει το χέρι του στους ώμους του, έτσι να κολλάει τα μάγουλα τους μαζί. Η Vivi με τα χέρια πίσω από τη πλάτη, κουνά το σώμα της όλο νάζια.

«Παίζουμε με την θεία Angel», απαντά εκείνη και του δείχνει ντροπαλά την κούκλα. «Μου έφερε αυτό το δώρο. Δεν είναι υπέροχο;»

«Πιο υπέροχο από εσένα αποκλείεται», την κομπλιμεντάρει ο Alex, εκείνη να γελά αμέσως και να του δίνει ένα φιλί στο άλλο μάγουλο.

«Θα έρθεις να παίξεις μαζί μας;» ρωτάει εκείνη και περπατά προς το μέρος μου.

Πρώτη φορά ο Alex μού ρίχνει τα μάτια. Καθαρίζει τον λαιμό του και κρατώντας τον Timmy στο χέρι του, σηκώνει το σώμα και το ισιώνει. Ο μικρός αμέσως χαμογελά θριαμβευτικά και τον αγκαλιάζει πιο σφιχτά, ο θείος του να ανταποδίδει την χαρά του ανιψιού του. Πλήρως αμήχανη που με κοιτά, κάθομαι πίσω στην μικρή καρεκλίτσα και παρακολουθώ την Vivian που κάθεται κάτω να παίξει με τις κούκλες της. Αφήνοντας ένα φιλί στο μάγουλο του μικρού και γαργαλώντας τον λίγο, τον αφήνει ύστερα κάτω, ο μικρός να τρέχει προς το μέρος μου.

«Θεία Angel, ο θείος Alex είναι αδελφός σου;» ρωτάει ο μικρός και ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη μου.

«Όχι, αγάπη μου. Ο θείος Alex είναι αδελφός της μαμάς σου. Εγώ είμαι η αδελφή του θείου Nate», του εξηγώ με υπομονή και αυτό τον βάζει σε σκέψεις.

«Τότε εσύ τι είσαι στον θείο Alex;»

Η ερώτηση του με βάζει σε δύσκολη θέση. Ρίχνω τα μάτια αμέσως στον Alex, ο οποίος βγάζει τα παπούτσια για να μπει μέσα. Το δωμάτιο είναι στρωμένο με ειδικό υλικό για να είναι απαλό για τα παιδιά. Η Sophia με παρακάλεσε να μην μπω με τα παπούτσια γιατί θέλει να το κρατά καθαρό και μάλλον εκείνος κάνει το ίδιο με εμάς. Δεν με κοιτά, με αποφεύγει σαν να μην υπάρχω. Μπορεί να μην άκουσε καν τι με ρώτησε ο Timmy κιόλας.

«Φίλη», του χαμογελώ και φέρνω τις παλάμες των χεριών μου στα μικρά στρογγυλά μάγουλα του. «Κάτσε να παίξεις τώρα».

Ο μικρός κουνά το κεφάλι καταφατικά και ευτυχώς βγήκα από την δύσκολη θέση πολύ γρήγορα. Κάθεται στην θέση του σιωπηλά και επιστρέφει πίσω στο να ασχολείται με τα παιχνίδια του. Ο Alex κάθεται ξαφνικά κάτω, ακριβώς απέναντι από την Vivian και την παρακολουθεί οκλαδόν που παίζει. Τα μάτια του γουρλώνουν σαν μικρό παιδί, η χαρά απερίγραπτη στο πρόσωπο του. Φοράει μια κοντομάνικη μαύρη μπλούζα, όπως και ένα μαύρο παντελόνι. Τα γυμνασμένα μπράτσα του αναδεικνύονται τέλεια και μένω να τα χαζεύω, αλλά αμέσως στρέφω την προσοχή αλλού.

«Για δείξε μου τι παίζεις εκεί», ζητάει στην Vivian και για άλλη μια φορά με αγνοεί.

Νιώθω σαν περιττός αέρας στο δωμάτιο. Τα παιδιά κάθονται στο πλευρό του Alex και εκείνος ούτε που μου ρίχνει τα μάτια. Εγώ φευγαλέα τον κοιτάω και μένω να θαυμάσω πόσο ωραίος δείχνει ακόμη και τόσο καιρό μετά. Έχει χτενισμένο με στυλ το μαλλί και κάθε φορά που πέφτει μπροστά το σπρώχνει με τα δάχτυλα πίσω. Κάθε χαμόγελο του μου δημιουργεί εμένα ένα, χαρούμενη που τον βλέπω να το διασκεδάζει.

Κάτι λεπτά αργότερα, σηκώνομαι όρθια από την θέση μου. Τα παιδιά είναι απασχολημένα να δείχνουν τα παιχνίδια τους στον Alex, εκείνος να τα βλέπει με ενθουσιασμό και να σχολιάζει τα πάντα κάνοντας τα να γελάσουν. Δεν νιώθω μέρος αυτής της χαράς. Η Vivian παρατηρεί ότι έχω σηκωθεί και γυρνάει να με δει ερωτηματικά, τα μάγουλα της κόκκινα από το γέλιο που έριξε με τα σχόλια του θείου της.

«Θεία Angel, φεύγεις;» στεναχωριέται αμέσως, ο Alex να με κοιτά με τον Timmy να προσπαθεί να σκαρφαλώσει στην πλάτη του.

«Όχι, ομορφιά μου. Κάτω θα είμαι, εντάξει; Κάτσε εδώ με τον Alex-θείο Alex-να παίξετε. Εντάξει;»

Εκείνη αμέσως κουνά το κεφάλι καταφατικά και μου χαμογελά όταν της αφήνω ένα φιλί στο κεφάλι. Επιστρέφει την προσοχή της στον Alex, τον οποίο πιάνω φευγαλέα να με κοιτάει. Ο Timmy όμως δεν τον αφήνει σε ησυχία, γι' αυτό και ασχολείται με εκείνον και σταματά να μου δίνει σημασία. Τους προσπερνώ και βγαίνω από το δωμάτιο χαλαρή, παίρνοντας τα παπούτσια για να τα παρατήσω κάτω. Βαριέμαι η αλήθεια είναι να τα ξαναφορέσω.

Για να έχει έρθει ο Alex, σημαίνει ότι έχει έρθει και η Adriana. Το πολύ να την βρω πάλι να κάθεται μόνη στο σαλόνι και να γκρινιάζει ότι θέλει να φύγει. Προετοιμάζω τον εαυτό μου ψυχικά για να την αντιμετωπίσω και παρατάω τα παπούτσια στην είσοδο μαζί με τα υπόλοιπα. Κυριολεκτικά σέρνω τα πόδια μέχρι το σαλόνι, όταν προς μεγάλη μου έκπληξη βλέπω πως είναι άδειο. Δεν φαίνεται να έχει έρθει κανείς άλλος. Σκεφτική περπατώ προς το παράθυρο και σπρώχνω την κουρτίνα ελαφρώς με το χέρι να δω απ' έξω.

Η Sophia φαίνεται να έχει πιάσει συζήτηση με την γειτόνισσα, να γελάει αμήχανα και να προσπαθεί ευγενικά να φύγει από 'κει. Ξεφυσάω και αφήνω τους ώμους μου να πέσουν μπροστά κουρασμένα. Αφήνω την κουρτίνα και βγάζω το τηλέφωνο από την τσέπη, να δω μήπως έχω κάποιο μήνυμα από τον Nate ή τον μπαμπά, αλλά τίποτα. Μάλλον ο αδελφός μου δεν έχει τελειώσει ακόμη με το ραντεβουδάκι του και ο μπαμπάς με την δουλειά.

Με την άκρη του ματιού μου βλέπω κίνηση και με το που συνειδητοποιώ ότι είναι ο Alex αγχώνομαι. Πρώτη φορά θα μείνουμε οι δυο μας και δεν ξέρω αν το θέλω αυτό. Καθαρίζω τον λαιμό και περπατώ προς τις καρέκλες που καθόμουν εχθές. Παριστάνοντας ότι κοιτάω το τηλέφωνο, κάθομαι εκεί και τον παρατάω να κάνει ό,τι θέλει. Δεν φαίνεται να τον νοιάζει και τόσο να ασχοληθεί μαζί μου.

Χαζεύοντας τα μηνύματα μου με τον Nate, προσπαθώ και να κοιτάξω τι κάνει, αλλά και να μην του δώσω το περιθώριο να μου μιλήσει. Για ένα δεύτερο που γυρνάω το κεφάλι τον βλέπω που ρίχνει το σώμα του στον καναπέ πλήρως χαλαρός. Δένει τα κορδόνια στα παπούτσια του όταν ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο του και για κάποιον λόγο τσιτώνομαι ολόκληρη.

Αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο απ' ότι περίμενα.

«Ναι, αγάπη μου», τον ακούω να λέει, η φωνή του να μαλακώνει κάνοντας με να καταλάβω αμέσως ποια είναι στην άλλη γραμμή. «Αφού ακόμη δεν ήρθα, πώς να φύγω;»

Κλείνω το τηλέφωνο και το ακουμπώ στον πάγκο. Η κλήση του είναι αρκετή να τον κρατά απασχολημένο. Με κλειστά μάτια παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεφυσώ. Τα ανοίγω και σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος μου αποφασίζω να δω πόσο θα νοιαστεί για την πάρτη μου. Γυρνάω το σώμα προς το μέρος του και μένω έτσι καθισμένη, σιωπηλή και παριστάνοντας την σκεφτική. Ούτε που με κοιτά. Κρατά τον αστράγαλο του δεξιού ποδιού στο άλλο του γόνατο και κοιτά το παπούτσι του.

«Addie, τι θες; Μόνη σου δεν ήρθες», ξεφυσά εκείνος και ξαπλώνει το κεφάλι πίσω για λίγο στον καναπέ. «Ναι, κι εμένα μου λείπεις», σηκώνει το κεφάλι με ένα ηλίθιο χαμόγελο, εγώ αμέσως να αναστενάζω βαριεστημένα.

Γιατί κάθομαι και τον ακούω να μιλάει στην αρραβωνιαστικιά του, αλήθεια; Κάνω ένα μασάζ ανάμεσα από τα μάτια μου και αναρωτιέμαι τι κάνω με την ζωή μου γενικότερα. Αρχίζω να προσεύχομαι ο Gavin και η Sophia να επιστρέψουν γρήγορα στο σπίτι, γιατί δεν θα αντέξω άλλο μόνη εδώ. Το πολύ να πνιγώ από τα μέλια του Alex και της Adriana-Addie ή αγάπη του, όπως την αποκαλεί.

Ο Thomas με φώναζε Angie ή αγγελουδάκι του. Ένα χαζό χαμόγελο αμέσως ζωγραφίζεται στα χείλη μου. Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν. Δεν με βλέπω να τον ξεπερνάω σύντομα και φοβάμαι ότι άμα τον ξαναδώ, δεν θα αντισταθώ. Η καρδιά μου χτυπά γρήγορα μόνο που τον σκέφτομαι. Προσπαθώ να διώξω τις σκέψεις μου και να μην προδώσω κάποιο συναίσθημα στον Alex, πραγματικά ειδικά σε αυτόν. Είναι ο τελευταίος άνθρωπος που θέλω να ξέρει για την ζωή μου ή το τι κάνω γενικότερα.

«Έχω κανονίσει να βγω αργότερα όμως», κλαψουρίζει αμέσως εκείνος και για ένα δεύτερο κάτι του λέει και τα μάτια του γυαλίζουν πονηρά. Ώστε έτσι τον κερδίζει εκείνη. «Υποθέτω θα μπορώ να περάσω για λίγο». Ξύνει το μάγουλο του κάπως αθώα, αλλά δεν μπορεί να μου κρυφτεί. «Θα τα πούμε μετά τότε. Σε αγαπώ, καλή μ-»

Το κόβει απότομα όταν συνειδητοποιεί ότι εκείνη του το έχει κλείσει. Βγάζει το τηλέφωνο από το αυτί του με ένα τέρμα τσαντισμένο χαμόγελο. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσά, πετώντας το κινητό του στο τραπέζι. Εκείνο ξαναχτυπά και βλέπω την εικόνα της Adriana στην οθόνη, αλλά δεν κάνει κίνηση να της το σηκώσει. Παραμένει τσαντισμένος και το καταλαβαίνω από τα κλειστά μάτια και τον μανιακό τρόπο που κουνά το πόδι. Η Adriana το κλείνει μετά από λίγο και δεν φαίνεται να τον ξαναπαίρνει.

Ανακαλούμαι τα λόγια του Gavin. Μπορώ να καταλάβω γιατί θέλει να τους χωρίσει, όμως παραδόξως θεωρώ ότι υπάρχει μια χημεία μεταξύ τους. Δεν τους έχω ζήσει σχεδόν καθόλου, αλλά φαίνεται να έχουν βρει έναν τρόπο να επικοινωνούν τα ζητήματα τους. Απλά αυτός ο τρόπος φαίνεται να είναι καθαρά και μόνο μεταξύ τους καλός. Στα μάτια των άλλων είναι απλά μια τοξική και περίεργη σχέση. Ποια είμαι εγώ όμως να προσπαθώ να ψυχολογήσω την σχέση του και όχι μόνο, αλλά να με νοιάζει κιόλας;

«Δεν έχεις κάτι να πεις;» λέει ξαφνικά και η σιωπή σπάει μεταξύ μας.

Του ρίχνω αμέσως τα μάτια και καταλαβαίνω ότι απευθύνεται σε μένα γιατί με κοιτά. Δεν φαίνεται να έχει ηρεμήσει από πριν με την Adriana, όμως εκτιμώ την προσπάθεια του να φανεί ήρεμος. Έχει σταυρώσει τα χέρια στο στήθος του και έχει σταματήσει να κουνά μανιωδώς το πόδι.

«Δεν νομίζω», απαντώ κάπως επιφυλακτικά, τσαντισμένη από το υφάκι του σαν να του φταίω εγώ που τσακώθηκαν, ή ό,τι ήταν αυτό τέλος πάντων.

«Εννοείται», μουρμουρίζει κοροϊδευτικά και το βλέμμα του γίνεται τέρμα κενό.

«Τι θα πει αυτό, Alex; Έχεις κάποιο θέμα;» ρωτάω πλήρως ενοχλημένη από τα ειρωνικά του σχόλια.

Παραμένει σιωπηλός. Σφραγίζει τα χείλη του και αποφεύγει να με κοιτάξει, τα μάτια του κολλημένα στο τηλέφωνο του. Τον αφήνω να ηρεμήσει. Πάντα παραπονιόταν ότι θέλει τον χρόνο του να το κάνει, οπότε προτιμώ να τον αφήσω έτσι και όταν είναι πρόθυμος να μιλήσουμε ήρεμα και καλά, να το κάνουμε.

«Τι λέω βασικά; Όλη μου η ζωή είναι στο ιντερνέτ να χαζέψεις. Τι να θες να μάθεις από μένα ακριβώς; Μάλλον τα ξέρεις όλα», σκέφτεται φωναχτά και κουνά το χέρι με αδιαφορία. «Τα δικά σου νέα θέλω να μάθω. Δεν φαίνεται να ήρθες στο Beverly Hills για τον ήλιο».

Τα μάτια του ξαφνικά ζωηρεύουν. Ένα μικρό χαμογελάκι δημιουργείται στα χείλη του και χαλαρώνει. Είναι τέρμα αψυχολόγητος. Δεν μπορώ στιγμή να καταλαβαίνω τι σκέφτεται και μπορεί μέσα σε δεύτερα να χειραγωγεί την κατάσταση στο συμφέρον του. Με το που πάει να με τσαντίσει, αμέσως βρίσκει τον τρόπο να με ηρεμήσει και να με μαλακώσει.

«Το ίδιο θα έλεγα και για σένα. Ξέρεις το ιντερνέτ δεν γράφει αν εσύ ήρθες για τον ήλιο», αντιλέγω, αλλά από το χαμόγελο του που μεγαλώνει με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι με έκανε έμμεσα να παραδεχτώ ότι έψαξα την ζωή του.

Ανάθεμα τον.

«Κι όμως. Η Adriana μας έφερε γιατί λέει ότι το κλίμα εδώ της κάνει καλό για το δέρμα. Δεν σκόπευα να έρθω σύντομα», γελά ελαφρώς σαν να ξέρει και ο ίδιος πόσο γελοίος είναι αυτός ο λόγος. «Από τα χάλια σου υποθέτω ότι χώρισες πρόσφατα».

«Δεν σου ζήτησα να το παίξεις έξυπνος, Alex. Μάθε να μην χώνεις την μύτη εκεί που δεν σε χωράει», τσαντίζομαι με την αναφορά του χωρισμού μου.

Δεν ξέρω, αλλά να το ακούω αυτό να βγαίνει από το στόμα του μου φαίνεται τέρμα υποτιμητικό. Με κάνει να αισθάνομαι ότι γελάει με το γεγονός ότι η σχέση μου δεν τα κατάφερε, ενώ η δική του τα πάει μια χαρά. Δεν είναι και τίποτα ωραίο να έχω τον πρώην μου να ρίχνει αλάτι στην πληγή μου που δεν λέει να κλείσει σύντομα εξαιτίας των δυνατών συναισθημάτων μου.

«Τίποτα δεν τον παίζω, Angel», αναστενάζει κουρασμένος και μου ξαναρίχνει τα μάτια. «Βλέπω δεν έχεις αλλάξει καθόλου».

Σφραγίζω τα χείλη και σουφρώνω τα φρύδια. Φροντίζω να τον κοιτάω με τεράστια απέχθεια για να ξέρει ότι δεν έχω καμιά όρεξη να ασχοληθώ περαιτέρω μαζί του. Μου σπάει τα νεύρα. Μου υπενθυμίζει ακριβώς τον λόγο που τον σιχάθηκα και επέλεξα να μην είμαι πάλι μαζί του. Απολαμβάνει την ανωτερότητα του και φαίνεται να του αρέσει που άλλη μια φορά έχει τακτοποιήσει την ζωή του, ενώ εγώ όχι.

«Κι εσύ παραμένεις το ίδιο εγωιστικό καθίκι από πάντα», γρυλίζω, η υπομονή μου να φεύγει μαζί του.

Αλήθεια, δεν περίμενα να είναι και τόσο μαλάκας. Περίμενα κάποια αλλαγή, αλλά όχι τέτοια. Φαίνεται να έχει πάρει πολύ τα πάνω του. Βλέπω φευγαλέα απογοήτευση στα μάτια του. Δεν ήταν τελικά καλή ιδέα να μείνουμε οι δυο μας και το βλέπω τώρα αυτό. Χτενίζει τα μαλλιά πίσω με τα δάχτυλα του και ύστερα χαζεύει τα νύχια του.

«Μάλιστα», μουρμουρίζει σκεφτικός και παραμένει χαλαρός στον καναπέ. «Χαίρομαι που είχαμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε, αλλιώς δεν ξέρω πότε θα προλάβαινες να με προσβάλεις για άλλη μια φορά».

Το στομάχι μου δένεται κόμπος. Ο αδιάφορος τόνος φωνής που έχει με κάνει να αισθάνομαι πολύ περίεργα, αν όχι τέρμα τσαντισμένη. Σφίγγω με το χέρι μου το μπράτσο μου και συνεχίζω να τον κοιτώ με σουφρωμένα φρύδια. Δεν λέει να με κοιτάξει. Χαζεύει τα νύχια του ακόμη χαλαρός.

«Λυπάμαι που ο λόγος που επέστρεψες δεν είναι ευχάριστος. Ελπίζω να σου πάνε όλα καλά από 'δω και πέρα», λέει ο Alex και μου χαρίζει ένα ζορισμένο χαμόγελο. «Τουλάχιστον εδώ δεν θα βαρεθείς ποτέ από μοναξιά».

«Τώρα ενδιαφέρεσαι;» γελάω κάπως με ειρωνεία.

«Άμα δεν ήσουν εγωίστρια, μπορεί και να έβλεπες ότι πάντα το έκανα», πετάει σπόντα με ένα ανέκφραστο βλέμμα.

Η πόρτα ανοίγει και την βρίσκω ως δικαιολογία να μην απαντήσω σε αυτό. Εκείνος δεν φαίνεται να ταράσσεται όσο εγώ. Αντιθέτως σηκώνει το σώμα αργά και τεντώνεται. Φτιάχνει την μπλούζα του καλύτερα και με πλησιάζει. Στέκεται δίπλα μου, εγώ να τον κοιτάω με την άκρη του ματιού μου επιφυλακτικά. Μου χαρίζει ένα γλυκό χαμόγελο το οποίο πραγματικά δεν περίμενα μετά από αυτά που ανταλλάξαμε.

«Μην παρεξηγείς τα λόγια μου, έχοντας ακόμη το νου σου στο παρελθόν. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πλέον», λέει εκείνος και μαλακώνω αμέσως, εφόσον ξέρω ότι έχει δίκιο.

Με προσπερνά και φεύγει χωρίς να περιμένει κάποια αντίδραση μου. Ευτυχώς που το κάνει, για να μην με δει που έχω μείνει λίγο μαλάκας. Ισχύει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Τα μάτια του γουρλώνουν στην αναφορά της Adriana και μόνο που της λέει ότι την αγαπάει, με κάνει να δω ότι ανήκει πλήρως σε εκείνην. Έχει δοθεί με σκοπό να μείνει στο πλευρό της. Εγώ από την άλλη ακόμη προσπαθώ να ζήσω με το γεγονός ότι ο Thomas, ο μοναδικός πραγματικός μου έρωτας, δεν θα είναι δικός μου. Έχουμε αλλάξει, όπως και τα συναισθήματα μας. Δεν χρειάζεται να αγχώνομαι για παρεξηγήσεις και βλακείες.

Του ρίχνω τα μάτια, ενώ αγκαλιάζει σφιχτά την αδελφή του, και για άλλη μια φορά άφησα τον εγωισμό μου να κάνει ό,τι θέλει. Ο Alex ποτέ δεν ήταν κακός μαζί μου και ξέρω ότι δεν θα μου κράταγε κακία που τα πράγματα δεν προχώρησαν ποτέ μεταξύ μας. Τον θυμάμαι να μου λέει ότι θα εύχεται να ευτυχίσω και αυτό με κάνει να νιώσω άσχημα που του φέρθηκα αμέσως απότομα. Η Sophia ανταποδίδει με τον ίδιο ενθουσιασμό και αλήθεια, χαίρομαι τόσο που είναι ευτυχισμένος.

Του Alex Henderson του ταιριάζει η ευτυχία τελικά.