Alex's POV

Ρίχνω το σώμα μου στον καναπέ κουρασμένος και το αφήνω ελεύθερο, μήπως και έτσι ξεκουραστώ κάπως. Δεν περίμενα ένα δείπνο στο σπίτι της Sophia να αποδειχθεί τόσο εξουθενωτικό. Εντάξει, φταίει λίγο ότι δεν αφήνω τα παιδιά σε ησυχία και λατρεύω να τα κυνηγάω και να παίζω μαζί τους, αλλά τέλος πάντων. Όσο πτώμα και να είμαι, αυτό οφείλεται να το κάνω. Για όσο γελάνε και περνάνε καλά, αυτό έχει σημασία για μένα.

Παρατάω το τηλέφωνο στο τραπεζάκι και βλέπω στο ρολόι στο χέρι μου ότι έχω ακόμη δύο ώρες στην διάθεση μου για την συνάντηση μου με τον Lucas. Δεν ήταν και τόσο ενθουσιασμένος να βγει τέτοια ώρα, αλλά δεν χρειάστηκε να τον παρακαλέσω και πολύ για να συμφωνήσει. Ξέρω ότι με έχει τεράστια αδυναμία και δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ ότι το εκμεταλλεύομαι για να με κακομαθαίνει, να μου κάνει όλα τα χατίρια, παρόλο που θα γκρινιάζει κάτω από την ανάσα του.

Χαίρομαι που τον έχω, πέρα από τις όλες φορές που του κάνω την ζωή δύσκολη με την ύπαρξη μου. Με νταντεύει και με προσέχει συνέχεια, καμιά φορά χωρίς να του το ζητήσω καν. Είναι πάντως κάτι στην ήρεμη φύση του που με ελκύει και με κάνει να περνάω πολύ καλά γύρω του. Μου πήρε πάντως αρκετούς μήνες να ξεπεράσω το μίσος που είχα μέσα μου για την Nina και τα ψέματα της, όπως και το γεγονός ότι ήταν στον αυτοκίνητο του όταν πέθανε, αλλά το πήρα απόφαση να αφήσω πίσω μου το παρελθόν. Δεν άξιζε πλέον να χάσω κι άλλα άτομα που αγαπώ.

«Ήρθες;» νιώθω ξαφνικά τα χέρια της Adriana στους ώμους μου και να κατεβαίνουν στο στήθος μου.

«Για να με βλέπεις εδώ», απαντώ χαλαρά και την αφήνω να μου δώσει ένα φιλί στον λαιμό.

«Μου έλειψες», μουρμουρίζει και κάνει πίσω.

Δεν λέω κάτι. Το ξέρω ότι απλά έχει όρεξη για σεξ και γι' αυτό μου μιλάει όλο γλύκες. Ξεφυσάω και δεν κουνιέμαι από τον καναπέ. Η σχέση μου με την Adriana είναι πολύ περίεργη. Καμιά φορά και ο ίδιος αναρωτιέμαι πως λειτουργεί, αλλά υποθέτω η υπομονή που έχω μαζί της εφόσον την αγαπώ, συνεισφέρει αρκετά σε αυτό. Είναι πολύ ιδιότροπη και περίεργη, δεν τα πηγαίνει καλά με όλους. Έχει μια συμπεριφορά κακομαθημένου κοριτσιού, αλλά ξέρω ότι απλά δεν έχει ιδέα πώς να συναναστρέφεται με τους ανθρώπους.

Μεγαλωμένη σε μια απομονωμένη βίλα μαζί με τον πατέρα της, έχει μάθει μόνο να συμπεριφέρεται απότομα και σαν να διατάζει τους πάντες. Στην αρχή δεν θα πω ότι παρεξηγήθηκα, αλλά ένα ραντεβού αργότερα και την είχα μάθει ήδη. Είναι ο μοναδικός τρόπος που έμαθε να επικοινωνεί με τον κόσμο. Δεκαοχτώ χρόνια απομονωμένη, δεν περιμένω και τίποτα καλύτερο. Μην πω ότι τώρα φέρεται ακόμη καλύτερα, εφόσον μονίμως την παίρνω μαζί μου σε δεξιώσεις, πάρτι και συγκεντρώσεις. Θέλω να απελευθερωθεί λίγο. Ο εγωισμός της όμως είναι άλλο ζήτημα.

Την γνώρισα τελείως κατά λάθος. Η μάνατζερ της εταιρίας επικοινώνησε μαζί της για να φωτογραφίσει το τελευταίο μας άρωμα. Έτυχε να περνάω έξω από το στούντιο και μου τράβηξε την προσοχή. Έδειχνε πανέμορφη, πραγματικά είναι σαν να με βάρεσε κεραυνός. Άφησα όλες τις δουλειές μου στην γραμματέα μου και μπήκα μέσα να παρακολουθήσω την φωτογράφιση. Εκείνη δεν είχε ιδέα ποιος ήμουν και μου φερόταν σαν τον βοηθό της, εγώ πηγαίνοντας με τα νερά της για να έχω την ευκαιρία να την πλησιάσω.

Είχε ένα εξάμηνο που είχε κλείσει δεκαοχτώ. Με βάση τα λεγόμενα της, ήταν η πρώτη φορά που έβγαινε έξω στον κόσμο και αυτή η φωτογράφιση ήταν η πρώτη της δουλειά. Δεν το έκανε για τα λεφτά, αλλά γιατί πάντα ήθελε να γίνει μοντέλο. Εγώ την άκουγα με προσοχή, κουβαλώντας τις τσάντες της και μονίμως να την ακολουθώ με ένα χαζό χαμόγελο. Το ένα έφερε το άλλο και ξαφνικά ήμασταν μαζί, εγώ η πρώτη της σχέση.

Τον πρώτο χρόνο ήταν πλήρως ονειρικά στο πλευρό της. Ήμουν παράφορα ερωτευμένος σε σημείο που δεν θα έβλεπα το πόσο άσχημα φερόταν μπορεί σε μένα, μπορεί στους γύρω της. Δεν λέω ότι το έκανε επίτηδες, ούτε η ίδια δεν ήξερε τι έκανε λάθος, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι είναι απότομος και δύσκολος χαρακτήρας. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει ο έρωτας μεταξύ μας, γιατί προφανώς και είναι εκεί, όμως στην καθημερινότητα μας υπάρχει μια τέτοια οικειότητα που δεν θα παρεξηγηθούμε αν κάποιος από εμάς είναι απότομος.

Γυρνάω το κεφάλι να την δω και φοράει ένα μπουρνούζι. Το έχει αφήσει ανοιχτό επίτηδες για να δω ότι δεν φοράει απολύτως κανένα ρούχο από κάτω. Ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη μου αμέσως. Φέρνει το σώμα της κοντά μου και κάθεται στο μπούτι μου. Έχει βάλει μια κρέμα στο πρόσωπο της και έχει δέσει τα μαλλιά της μια αλογοουρά.

«Πως πέρασες;» ρωτάει, το βλέμμα της να με εξετάζει καλά.

«Υπέροχα», λέω τραγουδιστά και κάνω να ανοίξω λίγο το μπουρνούζι για να ρίξω μια ματιά, αλλά αμέσως μου σφαλιαρίζει το χέρι.

«Να βγάλω την μάσκα πρώτα», με μαλώνει και θλίβομαι αμέσως, εφόσον δεν μπορώ όταν με πειράζει με αυτόν τον τρόπο. «Ποιοι ήταν εκεί;»

«Οι συνηθισμένοι», ξεφυσάω και κρατάω το ένα χέρι μου στην μέση της.

Η Adriana είναι πανέμορφη. Δεν χορταίνω ποτέ να την βλέπω, να θαυμάζω πόσο υπέροχη είναι. Προσέχει μονίμως τον εαυτό της, ήδη να έχουμε γεμίσει μια ολόκληρη ντουλάπα με τις κρέμες της και τα προϊόντα που χρησιμοποιεί για να λάμπουν το δέρμα, τα μαλλιά και το πρόσωπο της. Δεν της χαλάω ποτέ χατίρι σε ό,τι επιθυμεί και θέλω να είναι πάντα ευτυχισμένη στο πλευρό μου. Αυτό που με τρελαίνει όμως πάνω της είναι ο δυναμικός χαρακτήρας της, το πώς δεν αφήνει κανέναν να την ποδοπατά ή να της μιλάει άσχημα.

«Όπως;» επιμένει και κολλάει το σώμα της στο δικό μου.

«Η αδελφή μου, ο άντρας της, ο Nate, η Angel», απαντώ μαγεμένος, ενώ χαζεύω τα χείλη της που βρίσκονται λίγα εκατοστά μακριά από τα δικά μου.

Μόλις κάνω να την φιλήσω, εκείνη κάνει πίσω, το χέρι της στους ώμους μου. Κοιτάει τα νύχια της με εκείνο το κακομαθημένο βλέμμα της και με τσαντίζει ελαφρώς που παίζει μαζί μου έτσι κάθε φορά που θέλει κάτι από εμένα. Χαμογελάω για να κρύψω την ανυπομονησία μου και ύστερα ξεφυσάω.

«Εκείνη η συμμαθήτρια σου δεν είναι και η πρώην σου;» σκέφτεται φωναχτά και ξενερώνω από πάνω μέχρι κάτω με την αναφορά αυτού.

«Τι θες τώρα, Addie; Να μου σπάσεις τα νεύρα;» τσαντίζομαι και της ρίχνω τα κενά μου μάτια για να δει πόσο δεν θέλω να το συζητήσω αυτό.

«Να μιλήσουμε θέλω, Alex μου», λέει η Adriana και με το που ακουμπά το δάχτυλο της στην μπλούζα μου, μαλακώνω.

Τα λάγνα μάτια της δεν φαίνεται να επηρεάζονται καθόλου που με βλέπουν τσαντισμένο. Έχει συνηθίσει να μου το κάνει αυτό, γι' αυτό και δεν την νοιάζει. Είναι τσαχπίνα και της αρέσει να κερδίζει αυτό που θέλει με τον τρόπο της. Δαγκώνει το κάτω χείλος της και με κάνει να θέλω για άλλη μια φορά να την φιλήσω, όμως συγκρατούμαι. Την τελευταία φορά που το έκανα ενώ είχε την μάσκα στο πρόσωπο της, μου κράταγε μούτρα για μια ολόκληρη μέρα.

«Ωραία, ναι, είναι πρώην μου. Τι έχει να κάνει αυτό με το ότι πήγα να φάω στο σπίτι της Sophia;» ρωτάω πιο ήρεμος, γιατί όσο να 'ναι δεν μου αρέσει να την στεναχωρώ ή να της δίνω λόγο να τσαντίζεται με μένα.

«Όμορφη είναι πάντως».

Παίρνω μια βαθιά ανάσα ανυπόμονος και ξεφυσάω ύστερα κοιτώντας αλλού. Με το που το κάνω, εκείνη αρπάζει το πρόσωπο μου ζουλώντας τα μάγουλα μου και με γυρνάει να την δω. Δεν της κρύβω ότι είμαι ενοχλημένος. Ήρθα με την καλή την διάθεση να κάνουμε σεξ πριν βγω με τον Lucas, εφόσον μόνη της μου το ζήτησε, και αντιθέτως έρχομαι αντιμέτωπος με μια ανάκριση για την πρώην μου.

«Γιατί δεν με κοιτάς;» ρωτάει κάπως άγρια και σφίγγω το χέρι μου στο μπουρνούζι της, εκείνη αμέσως να ισιώνει την πλάτη της με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο.

«Διότι δείχνεις άσχημη με αυτή την κρέμα στο πρόσωπο», λέω επίτηδες και όπως μου χάλασε εμένα την διάθεση, έτσι χαλάω κι εγώ την δική της.

Σηκώνεται αμέσως από πάνω μου και απομακρύνεται. Την ακολουθώ με τα μάτια και ένα χαμόγελο, ενώ περπατά προς το δωμάτιο μας. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από όταν την αποκαλώ άσχημη. Το σιχαίνεται τόσο που ευτυχώς δεν μπορεί να βγάλει φωτιές από το σώμα της. Γυρνάω το σώμα μου στον καναπέ και την βλέπω ενώ περπατά προς το κομοδίνο για να την βγάλει. Αφήνω τα χέρια μου να κρέμονται πίσω στον καναπέ, με τα μάτια να την γδύνω.

Τόσο καιρό που είμαστε μαζί έχει γίνει τόσο καλή στο σεξ που με κάνει ήδη να ξεχάσω πόσο αρχάρια ήταν στην αρχή. Εντάξει, ήμουν ο πρώτος της, λογικό. Δεν περίμενα και πολλά. Τώρα όμως... με κάνει να την θέλω με το που βρίσκομαι μακριά της. Η Adriana για μένα έχει γίνει μια εξάρτηση. Μπορεί να έχουμε μικροκαυγαδάκια εδώ και 'κει, να με αγνοεί κάποιες βραδιές και άλλες να μου το παίζει δύσκολη, δεν μπορώ όμως με τίποτα να με φανταστώ χωρίς αυτήν, τόσο που την αγαπώ.

«Το ξέρεις ότι σε πειράζω, έτσι;» αναρωτιέμαι και χτενίζω το μαλλί μου πίσω με τα δάχτυλα μου. «Ε, αγάπη μου;»

«Θες να σου κόψω την γλώσσα;» γρυλίζει και γυρνάει όλο νεύρα να με δει, το μίσος ξεκάθαρο στο βλέμμα της.

«Εσύ θα χάνεις μετά», γελάω και τινάζει το κεφάλι από την άλλη.

Ξέρω πως κανείς δεν εγκρίνει την σχέση μου μαζί της. Η Sophia χίλιες φορές μου λέει να σκεφτώ καλά το μέλλον μαζί της και άλλες φορές μου κάνει παρατήρηση για την συμπεριφορά της. Η μαμά από την άλλη την αποφεύγει πάση θυσία. Μια φορά που την πήρα μαζί μου για να της την γνωρίσω, καλά που δεν έπαθε εγκεφαλικό μαζί της. Εγώ απλά γέλαγα, διασκεδάζοντας να βλέπω την Adriana να τους βγάζει όλους από τα ρούχα τους. Έτσι, από τότε η μαμά μού λέει ότι της αρκεί να είμαι ευτυχισμένος. Περιττό να πω τις πόσες φορές ο Gavin έχει κάνει βήμα να διώξει την Addie από κοντά μου, αυτό να με φέρνει περισσότερο στο πλάι της.

Την παρακολουθώ χαμογελαστός για όσο εκείνη βγάζει την μάσκα της. Στην αρχή στεκόταν όρθια, τώρα όμως κάθεται στην καρέκλα, σταυρώνοντας το ένα γυμνό πόδι πάνω από το άλλο. Καλά που δεν μου τρέχουν τα σάλια. Αφήνει τα μαλλιά της ελεύθερα να πέσουν στους ώμους της και άμα δεν την είχα τσαντίσει, θα έτρεχα να την πνίξω στα φιλιά. Προτιμώ όμως να την αφήσω να ηρεμήσει και μετά να το κάνω. Έχω σχεδόν δυο ώρες στην διάθεση μου.

«Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για την Angel. Δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαι μαζί της. Το κάνω από σεβασμό για τον Nate», την καθησυχάζω και βλέπω πως ξεφυσά αμέσως. Κανείς άλλος θα έλεγε από τα νεύρα, εγώ όμως ξέρω από ανακούφιση. «Δεν σου έχω πει να μην ζηλεύεις; Τόσα χρόνια μαζί έπρεπε να ήξερες ότι μόνο εσένα θέλω».

«Κάνε ό,τι θες, Alex. Δικό σου πρόβλημα να πας με άλλη», λέει αδιάφορη, όμως το ξέρω πόσο ζηλιάρα μπορεί να γίνει. Κάθε φορά που με βλέπει να μιλάω με κάποια άλλη, η διάθεση της αλλάζει και δεν δυσκολεύομαι να την ψυχολογήσω. «Είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες».

«Εδώ κάνεις λάθος, Addie. Δεν είμαι ελεύθερος», την διορθώνω και μου ρίχνει τα μάτια, προσπαθώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό της.

Τα μάγουλα της είναι ροδοκοκκινισμένα. Γυρνάει το κεφάλι πάλι προς τον καθρέπτη και παριστάνει ότι κάτι κάνει, αλλά το βλέπω πως αγγίζει άσκοπα τα πράγματα της γιατί δεν θέλει να με συγχωρήσει τόσο εύκολα. Σηκώνομαι από τον καναπέ και πηγαίνω στο μπαράκι για να γεμίσω στον εαυτό μου ένα ποτήρι κρασί. Εκείνη δεν πίνει ποτέ αλκοόλ γιατί λέει ότι της κάνει ρυτίδες-ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων-και ξέρω επίσης πόσο σιχαίνεται να το γεύεται στα χείλη μου. Σήμερα νιώθω λίγο κακός μαζί της.

«Και με ποιον θα βγεις μετά;» ρωτάει χωρίς να με κοιτάξει εγώ να κοιτάω το ποτήρι κρασί μου ενώ κάνω κύκλους με αυτό.

«Με μια πολύ αγαπημένη μου φίλη», την πειράζω με ένα πονηρό χαμόγελο και αυτό την κάνει να αφήσει το μπουκαλάκι άρωμα της με δύναμη στο κομοδίνο.

«Προσπαθείς να απολαύσεις κάτι, Alex;»

Σηκώνει το σώμα της, φευγαλέα να κοιτάω το γυμνό της στήθος. Το καλύπτει αμέσως και έρχεται προς το μέρος μου. Το δέρμα της γυαλίζει. Ακόμη και χωρίς μακιγιάζ μοιάζει με θεά. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου, αφότου πιω άλλη μια γουλιά από το κρασί μου. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή από τον ενθουσιασμό.

«Μπορεί να απολαμβάνω να σε βλέπω να ζηλεύεις τόσο», λέω και πεθαίνω να βγάλει αυτό το μπουρνούζι από πάνω της επιτέλους.

«Με ποια θα βγεις, Alex;» με εκβιάζει και αισθάνομαι ότι έχω αρχίσει όντως να την τσαντίζω.

«Με τον Lucas, αγάπη μου, ηρέμησε», γελάω αμέσως και κολλάει το σώμα της στο δικό μου.

Από τα μάγουλα της και τα βρεγμένα χείλη της καταλαβαίνω ότι είναι αναμμένη. Την είχα στο τηλέφωνο πριν να με παίρνει και να μου στέλνει μηνύματα σαν τρελή, δεν περίμενα ξαφνικά να έχει αλλάξει. Την ξέρω τόσο καλά πλέον. Το διαβολικό μου χαμόγελο μεγαλώνει. Αφήνω το ποτήρι στον πάγκο και εστιάζω σε εκείνην. Το χέρι της μπαίνει μέσα από την μπλούζα μου και χαϊδεύει τους κοιλιακούς μου. Μόνο που με αγγίζει, αρχίζω και εγώ να ανάβω. Τόσο χρειάζομαι μαζί της.

«Πάλι με εκείνον; Ποιος νοιάστηκε;» ειρωνεύεται και στριφογυρίζει τα μάτια της, το χέρι της να ταξιδεύει ακόμη κάτω από την μπλούζα μου.

«Άμα είναι να σε παρατήσω για κάποιον, θα το έκανα για τον Lucas», αντιλέγω και δεν φαίνεται να της άρεσε αυτό.

Ενώνει τα χείλη μας για ένα φιλί και εφόσον κρατώ τα μάτια ανοιχτά, χαίρομαι να την βλέπω που ζορίζεται να το κάνει εξαιτίας του αλκοόλ που έχω στα χείλη μου. Με το που κάνει να αποτραβηχτεί για λίγο, την τραβάω κι άλλο κοντά μου. Δεν προσπαθεί να ξεφύγει αρχικά. Μου βγάζει την μπλούζα και μόνο τότε βρίσκει ευκαιρία να ανασάνει λίγο.

«Πήγαινε κάνε ντους, σε παρακαλώ», λέει με κομμένη ανάσα, πετώντας την μπλούζα στα μούτρα μου, και ξαφνιάζομαι που έχει όρεξη να με περιμένει να κάνω ντους. «Σου έχω πει χίλιες φορές να μην με φιλάς με αλκοόλ στα χείλη σου, ηλίθιε».

«Μμμ», αγνοώ τα παράπονα της με το να φέρνω το χέρι μου μέσα από τα μπουρνούζι της και να την αγγίζω ακριβώς ανάμεσα από τα πόδια της.

Είναι τόσο υγρή για κάποια που γκρινιάζει. Η ανάσα της γίνεται κοφτή. Φέρνει το νύχι του αντίχειρα στα χείλη της και το δαγκώνει. Γυρνάει το κεφάλι από την άλλη προσπαθώντας έτσι να κρύψει πόσο της αρέσει αυτό. Την έχω μάθει πλέον. Με τρελαίνει που θέλει μονίμως όμως να κάνει ότι δεν το απολαμβάνει. Κλείνει τα μάτια όταν αρχίζω να την χαϊδεύω αργά, το χαμόγελο μου να μεγαλώνει.

«Πήγαινε κάνε ντους», ξαναλέει, αυτή την φορά η φωνή της βυθισμένη στην λαγνεία.

«Θα πάω μόνο αν έρθεις κι εσύ μαζί μου», ψιθυρίζω στο αυτί της και την βλέπω που ανατριχιάζει.

«Μα μόλις έκανα ντους», παραπονιέται, τα πόδια της να σφίγγουν το χέρι μου ανάμεσα τους. «Alex».

«Σε λιγάκι».

Εκεί που δεν το περιμένει, βάζω τα χέρια μου κάτω από τα γόνατα της και την παίρνω στην αγκαλιά μου. Εκείνη κρατιέται αμέσως με το να τυλίγει τα χέρια στον λαιμό μου. Δεν της αφήνω το περιθώριο να γκρινιάξει. Την πάω αμέσως στο κρεβάτι και την ξαπλώνω εκεί.

«Alex, τώρα να πας», με διατάζει, στηρίζοντας το σώμα στους αγκώνες της, αφότου φροντίσει να το κρύψει πίσω από το μπουρνούζι της.

Με το που κάνω να σταθώ από πάνω της, φέρνει την πατούσα της στο στήθος μου και με σταματά. Μου σηκώνει το φρύδι, εγώ να κάνω ακριβώς το ίδιο με το χαμόγελο να μην φεύγει ποτέ από τα χείλη μου. Κάνω λίγο πιο μπροστά αλλά επιμένει. Το μπουρνούζι γλιστράει και αμέσως εμφανίζει το στήθος της. Τα μάτια μου γουρλώνουν και το παρατηρεί, κλείνοντας τα μάτια νευριασμένη.

«Όχι, Alex», επιμένει και ξαπλώνει πίσω, καλύπτοντας το ξανά.

«Λιγάκι», την παρακαλώ σαν μικρό παιδί.

Ανοίγει τα μάτια για να με δει και ύστερα ξεφυσά ανυπόμονη. Ανοίγει ξανά το μπουρνούζι και τα μάτια μου βγάζουν αστέρια. Βγάζει το πόδι της από πάνω μου και βρίσκω την ευκαιρία να έρθω κοντά στο στήθος της. Για να μην μείνει με το παράπονο της δίνω ένα πεταχτό φιλί στα χείλη. Ξαφνικά βάζει τα χέρια της στον λαιμό μου και με τραβά για άλλο ένα φιλί διάρκειας. Αυτή την φορά αγνοεί την γεύση του κρασιού και αφήνεται πλήρως ελεύθερη.

Το ένα μου χέρι ταξιδεύει στο εκτεθειμένο μπούτι της. Όσο αγριεύει το φιλί, τόσο της το σφίγγω, το άλλο να αγγίζει την μέση της και αργά να ανεβαίνει. Με το που η παλάμη μου τυλίγει το στήθος της, ένα επιφώνημα ξεγλιστρά από τα χείλη της και με αφήνει να αποτραβηχτώ θριαμβευτικά.

«Για κάποια που γκρίνιαζε για το αλκοόλ πριν, σίγουρα με φίλαγες πολύ λιγούρικα πριν», την πειράζω και ξεφυσά ξαναμμένη στριφογυρίζοντας τα μάτια της.

«Το συνήθισα», δικαιολογείται και προσπαθεί να κρατήσει τα μάτια ανοιχτά, αλλά ο τρόπος που την χουφτώνω δεν την βοηθά και τόσο.

Φέρνω τα χείλη μου αμέσως στο άλλο της στήθος και αρχίζω να πειράζω την ρώγα της με την γλώσσα μου. Της ρίχνω τα μάτια και λατρεύω να την βλέπω να το απολαμβάνει τόσο. Συνεχίζω να την πειράζω με την γλώσσα μου, έτσι να βρίσκω την ευκαιρία να κάνω το άλλο χέρι να γλιστρήσει πάλι πίσω στην περιοχή της. Το στήθος της ανεβοκατεβαίνει αργά με κάθε κοφτή της ανάσα, ενώ εγώ χάνομαι στην στιγμή. Εστιάζω περισσότερο με το να την γλύφω, να την ρουφάω και όταν ξεχνιέμαι και πάω να της αφήσω ένα σημάδι, κάνω αμέσως πίσω.

Γλύτωσα λίγη γκρίνια.

Ανοίγω τα πόδια της και κερδίζω το μπερδεμένο βλέμμα της. Όταν έλεγα λιγάκι, εννοούσα έστω τα προκαταρκτικά. Δεν γίνεται να την αφήσω έτσι, ούτε τον εαυτό μου. Δεν προλαβαίνει καν να πει κάτι. Φέρνω τα χείλη μου στην περιοχή της και φρόντισα να την μουσκέψω αρκετά για να μπορώ να την απολαμβάνω. Το σώμα της έχει πάρει φωτιά, όπως και το δικό μου. Στο σεξ και αν έχουμε χημεία εμείς οι δυο. Ξεκινώ να την πειράζω με την γλώσσα μου, τα επιφωνήματα της να ξεγλιστρούν το ένα μετά από το άλλο απ' τα χείλη της. Το ευχαριστιέμαι ενώ η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή.

Ενώ με το ένα χέρι κρατάω το μπούτι της, φέρνω το άλλο για να με βοηθήσει στο να την κάνω να έρθει σε οργασμό. Βάζω αργά το ένα δάχτυλο μέσα της και προσπαθεί πραγματικά να μην τιναχτεί από την απόλαυση. Τα κάνω δύο και δεν συγκρατείται καθόλου. Η γλυκιά μελωδία ξεφεύγει από τα χείλη της συνέχεια για όσο εγώ τα βάζω και τα βγάζω από μέσα της με ταχύτητα.

Την αφήνω να τελειώσει για να μην την αφήνω έτσι ενώ πάω να κάνω ντους και αποτραβιέμαι με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο, να καθαρίζω τα χείλη με το πίσω του χεριού μου. Εκεί που δεν το περιμένω με τραβά κοντά της και με ρίχνει στο κρεβάτι. Κάθεται πάνω μου, εγώ να την κοιτάω σοκαρισμένος. Τόσο πολύ ήθελε να το κάνουμε;

«Που πας;»

«Εσύ δεν μου είπες να πάω να κάνω ντους;» αναρωτιέμαι σηκώνοντας το φρύδι μου.

Την βλέπω που σηκώνεται όρθια, βγάζοντας το μπουρνούζι από πάνω της. Το βλέμμα της με τρομάζει λίγο. Δεν με βλέπω να ετοιμάζομαι στην ώρα μου για την βόλτα με τον Lucas και θα τον έχω να γκρινιάζει για άλλη μια φορά. Της χαρίζω όμως ένα χαμόγελο και δεν γίνεται να μην νιώθω περήφανος που για άλλη μια φορά την έκανα να υποκύψει και να σταματήσει τα παιδικά της.

«Ξέχνα το ντους τώρα, Alex», δηλώνει και ξεκουμπώνει το παντελόνι μου, τα μαλλιά της να πέφτουν στο πλάι.

Ωραία θα περάσω και σήμερα.

~•~

Σταματάω να τρέχω με κομμένη ανάσα. Βλέπω τον Lucas να με κοιτά τέρμα ανέκφραστος, έτσι να κρύβει το πόσο εκνευρισμένος πραγματικά είναι. Έχει σταυρώσει τα χέρια στο στήθος του και φαίνεται να περίμενε αρκετά. Του χαμογελώ, αλλά ούτε που κλονίζεται. Τα κενά του μάτια μένουν στα δικά μου, μάλλον ήδη να έχει καταλάβει γιατί άργησα να έρθω.

«Γιατί με καλείς σε βόλτα όταν είσαι απασχολημένος να κάνεις σεξ, Alex;» ειρωνεύεται και ξεφυσά.

«Ντους έκανα», γελάω αθώα, αλλά δεν αρκεί να τον πείσω. «Μπορεί να έκανα σεξ πριν από αυτό».

«Μπορεί», επισημάνει και μου γυρνάει την πλάτη, ξεκινώντας να περπατάει. «Που θα πάμε, λοιπόν;»

«Μην μου κρατάς μούτρα, Lucas», τον πειράζω και ρίχνω το χέρι μου στους ώμους του. «Ήθελα να κάνω ντους για να είμαι όμορφος για σένα».

«Κόψε τις αηδίες», με μαλώνει αμέσως και σφαλιαρίζει το δάχτυλο από πάνω του που είχα κολλήσει στο στήθος του. «Κάνε ό,τι θες. Δεν περιμένω να αλλάξεις για εμένα».

«Μην μου λες τέτοια», παριστάνω τον στεναχωρημένο. «Θες να παρατήσω την Adriana για σένα;»

Ο Lucas σουφρώνει τα φρύδια του και με κοιτά με την άκρη του ματιού του. Κλείνει τα μάτια για ένα δεύτερο και τα ανοίγει ξανά ξεφυσώντας. Εγώ κρατάω τα δικά μου γουρλωμένα μαζί με ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη μου. Ξέρω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην με συγχωρέσει, ειδικά όταν τον κοιτάω έτσι. Μαλακώνει αμέσως και το καταλαβαίνω γιατί αφήνει τους ώμους του ελεύθερους.

«Τέλος πάντων», αναστενάζει και γελάω θριαμβευτικά κάνοντας πίσω. «Που θα πάμε τελικά; Μην φύγουμε κάπου μακριά και πάθεις τίποτα μακριά από την Adriana».

«Χα χα χα, Lucas. Ζηλεύεις;»

Βάζω τα χέρια στις τσέπες του μαύρου τζιν. Περπατάμε έξω από την πολυκατοικία μου, εφόσον του ζήτησα να με βρει εδώ. Η Adriana δεν με άφησε να ανασάνω στιγμή. Όχι ότι με χάλασε με κάποιον τρόπο. Πάντως το ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα εφόσον αυτή την φορά ήταν εκείνη που έκανε τα περισσότερα. Της αρέσει να έχει το πάνω χέρι κάθε φορά που αρχίζει να ζηλεύει. Χαμογελώ με τον εαυτό μου ενθουσιασμένος. Μήπως θα έχει όρεξη όταν επιστρέψω; Για τώρα κοιμόταν, εξ ου και ο λόγος που πρόλαβα να κάνω ένα ντους πριν βγω με τον Lucas.

«Ναι, Alex, ζηλεύω τόσο πολύ την υπέροχη σχέση σας», ειρωνεύεται και με κάνει να του ρίξω τα μάτια ξαφνικά κάπως εχθρικά.

«Να σου πω. Λίγα τα λόγια σου. Η Adriana μια χαρά κοπέλα είναι. Απλά είμαι ο μοναδικός που ξέρει να πηγαίνει με τα νερά της», δηλώνω και το παίζω έξυπνος, η αηδία στο πρόσωπο του απερίγραπτη. «Τι λες να πάμε σε εκείνη την μπυραρία που άνοιξε πέρσι στην γωνία;»

«Όπου θες. Εσύ με κάλεσες στην βόλτα ούτως ή άλλως», αναστενάζει και τινάζει το χέρι του κουρασμένα στον αέρα.

Τον κοιτάω για μια στιγμή και μόνο τώρα παρατηρώ ότι είναι κακοδιάθετος. Σε σχέση με άλλες μέρες, σήμερα είναι ιδιαίτερα σκεφτικός, μην πω κουρασμένος. Δίνεται πολύ στην δουλειά τον τελευταίο καιρό και με κάνει να ανησυχώ ότι θα πάθει κάτι. Δεν θα αλλάξει κάτι αν του πω να προσέχει ή να μην κουράζεται τόσο, γι' αυτό το μόνο που μου μένει είναι να τον βοηθήσω να χαλαρώσει απόψε με το να πιει κάνα ποτήρι μπύρα. Σιχαίνεται το αλκοόλ, εφόσον κάτι λέει ότι η κατανάλωση του μπορεί να του προκαλέσει τρέμουλο και δεν το βοηθά στην δουλειά, αλλά που και που τον πείθω να μοιραστεί κάποιο ποτήρι μαζί μου.

Φοράει ένα σκούρο βυσσινί πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι. Το ξανθό μαλλί του μένει χτενισμένο πίσω με προσοχή, σε σχέση με το δικό μου που είναι πιο ακατάστατο και στιλάτο. Ακόμη και αν μην τον γνωρίζει κάποιος, μπορεί να καταλάβει ότι είτε είναι γιατρός είτε δικηγόρος. Έχει πάντα ένα αυστηρό βλέμμα και ειδικά μαζί μου φέρεται συνέχεια σαν την μαμά μου.

Εγώ από την άλλη έχω φορέσει τα ρούχα από πριν, μόνο που έριξα και μια κόκκινη δερμάτινη ζακέτα από πάνω. Δεν είχα και τον χρόνο να ψάξω την ντουλάπα μου πολύ όταν ήξερα ότι ο Lucas είναι στην ώρα του και με περίμενε από κάτω. Άρπαξα τελευταία στιγμή τα ρούχα μου, τίναξα λίγο το μαλλί να μην δείχνει τόσο βρεγμένο και έτρεξα τα σκαλιά από τον έκτο όροφο, εφόσον το ασανσέρ έκανε βόλτες όλους τους ορόφους. Έτσι, λοιπόν, και η κομμένη ανάσα.

«Ξέρεις γιατί σε κάλεσα;» ρωτάω γεμάτος ενέργεια, εκείνος στο πλευρό μου να είναι ακόμη ανέκφραστος.

«Θέλω να μάθω;» αναρωτιέται και μου ρίχνει φευγαλέα το αηδιασμένο βλέμμα του.

«Πως δεν θες», απαντώ και λυγίζω κοντά του με ένα χαμόγελο. «Η Angel επέστρεψε στο Beverly Hills».

Αμέσως γυρνά το κεφάλι να με δει. Εξετάζει το πρόσωπο μου και ύστερα φέρνει το χέρι στο πηγούνι του σκεφτικός. Μου σουφρώνει τα φρύδια, εγώ να τον κοιτάω ερωτηματικά τι έπαθε και ξαφνικά με βλέπει με αυτόν τον τρόπο. Ακουμπά την γροθιά στα χείλη του και ύστερα καθαρίζει τον λαιμό του.

«Πήγα χθες να δω την Sophia και ήταν εκεί. Αλήθεια, μου πήρε λίγο να την αναγνωρίσω έτσι που έχει αλλάξει», σκέφτομαι φωναχτά ενώ ανακαλούμαι τα χθεσινά γεγονότα.

Δεν το κρύβω ότι σοκαρίστηκα όταν την είδα να κάθεται μπροστά μου. Ήταν από τα τελευταία άτομα που περίμενα να ξαναδώ, ειδικά στο σπίτι της αδελφής μου. Όταν ρώτησα την Sophia διακριτικά τι κάνει εκείνη εκεί, ξαφνιάστηκα ακόμη παραπάνω όταν είπε ότι επέστρεψε για πάντα στο Beverly Hills. Δεν ήξερε λεπτομέρειες, αλλά δεν ήθελε και πολύ μυαλό από τα θλιμμένα μάτια και το κουρασμένο πρόσωπο της να καταλάβει κανείς ότι μόλις χώρισε. Ένιωσα λίγο άσχημα, αλλά δεν είναι πρόβλημα μου να ασχοληθώ.

Μπορεί να προσπάθησα να λήξω τα πράγματα μεταξύ μας καλά, όμως ακόμη της το κρατάω που με παράτησε σε μια στιγμή που την είχα ανάγκη. Υπέφερα στο νοσοκομείο για μήνες, αλλά δεν πόνεσα ούτε στιγμή παραπάνω σε σχέση με αυτά που μου είπε. Με γάμησε ψυχολογικά, παρόλ' αυτά της έδωσα ευκαιρία κι εκείνη με έφτυσε άλλη μια φορά. Μόνο εγώ ξέρω πόσο υπέφερα και δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν είχα τον Lucas πέρα από την οικογένεια μου να το περάσω όλο αυτό. Αποφάσισα να φερθώ ώριμα και να της πω το αντίο μου με ευγένεια, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν της κρατάω απωθημένα.

Ο λόγος που δεν ασχολούμαι πάντως είναι η Adriana. Δεν θέλω να ζηλεύει. Μου αρέσει να την πειράζω, όμως δεν θέλω να μου στεναχωριέται. Άμα είναι να την πειράζει να μιλάω στην Angel, εννοείται προτιμώ να μην της μιλάω άλλο από το να τσακωθώ μαζί με την αγαπημένη μου. Το εννοώ ότι από καθαρή ευγένεια ασχολήθηκα μαζί της αυτές τις δυο μέρες. Για μένα, ούτε το βλέμμα μου δεν αξίζει. Δεν μπορώ πάντως να το πιστέψω ότι πρώτο πράγμα με το που με είδε, αποφάσισε να ξεκινήσει να με προσβάλει. Δεν αλλάζει καθόλου.

«Δεν έχεις κάτι να πεις;» ρωτάω τον Lucas, του οποίου την άποψη περιμένω εδώ και κάτι δεύτερα.

«Είμαι το ίδιο σοκαρισμένος με σένα. Δεν περίμενα να 'ρθει. Έχω να την δω κι εγώ ένα χρόνο τώρα, από τότε που την είδα στην Νέα Υόρκη», σκέφτεται φωναχτά και ύστερα ξεφυσά. «Εσύ τι έκανες;»

«Τίποτα. Η Adriana ζηλεύει, οπότε δεν θα ασχοληθώ πολύ», απαντώ χαλαρός και σηκώνω τους ώμους αδιάφορος. «Το ξέρεις καλά ότι δεν θέλω να της χαλάω χατίρι».

«Της έχει μιλήσει για την Angel;» ξαφνιάζεται ο Lucas και γυρνά να με δει με τα χέρια διπλωμένα στο στήθος του.

«Η Brittany φταίει. Δεν ξέρει να το κρατάει κλειστό το ρημάδι καμιά φορά. Της το ξεφούρνισε καιρό πριν και θυμόταν το όνομα και ότι είναι συμμαθήτρια μου».

«Μάλιστα».

Όσο και να αγαπώ την Brittany, δεν της το συγχωρώ ότι έτρεξε να πει στην Adriana όλη μου την ζωή και την κάθε πρώην που είχα. Παρόλο που οι δυο τους τα πάνε υπέροχα εφόσον έχουν τις ίδιες περίεργες συνήθειες, δεν μπορώ να χαίρομαι ιδιαίτερα με αυτό το ντουο. Είναι λίγο τρομακτικό, έτσι τις κρατάω μακριά την μια από την άλλην. Φροντίζω να μην συναντιούνται τόσο και όταν το κάνουν, θα χώνομαι κι εγώ στην παρέα για να μπορώ να ξέρω τι πάει η Brittany να της πει και τι όχι.

«Τι θα κάνεις από 'δω και πέρα;» ρωτάει και μου ρίχνει τα μάτια καχύποπτα.

Ανταποδίδω το βλέμμα αλλά ανέκφραστο. Τι ερώτηση είναι αυτή; Σιγά που έχω την όρεξη να ασχοληθώ με ένα άτομο που με παράτησε και δεν νοιάστηκε ποτέ αρκετά να γυρίσει να με δει. Για όσο η Adriana δεν θέλει να υπάρχει στην εικόνα και ζηλεύει, εγώ θα το σεβαστώ και θα την κρατήσω μακριά. Επειδή όμως σέβομαι τον Nate, θα αρκεστώ στο να την χαιρετώ και να την ρωτάω πως είναι. Ελπίζω βασικά να το καταλάβει ότι έχω αλλάξει στάση απέναντι της και γενικότερα σαν άνθρωπος.

«Ό,τι έκανα πάντα κανονικά», ξεφυσάω χαλαρός, όταν ξαφνικά ο Lucas αρπάζει το αυτί μου.

«Κακομοίρη μου, να κάνεις καμιά βλακεία. Φρόντισε να το τηρήσεις αυτό που είπες μόλις», με μαλώνει αμέσως και εγώ προσπαθώ να ξεφύγω.

«Αουτς, Lucas, γιατί μου το λες αυτό;» κλαψουρίζω από τον πόνο και μόλις με αφήνει ελεύθερο, χαϊδεύω το αυτί μου σαν μικρό παιδί.

«Επειδή σε ξέρω πολύ καλά, δυστυχώς ή ευτυχώς».

Παρόλο που στο πρόσωπο του είναι αυστηρός και έχει το βλέμμα της μαμάς, εγώ δεν τον παίρνω στα σοβαρά. Ξέρω πως η ανησυχία του για μένα είναι μερικές ως πολλές φορές υπερβολική. Από τότε που πήγα στο νοσοκομείο εξαιτίας του πνεύμονα μου, εκείνος με ακολουθεί παντού και δεν με αφήνει να γρατζουνιστώ, πόσο μάλλον να πληγωθώ με κάποιον τρόπο ψυχολογικά. Είμαι τόσο προσκολλημένος πάνω του που υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι τι θα έκανα χωρίς εκείνον.

«Τότε ξέρεις πολύ καλά πόσο αγαπώ την Addie μου και δεν θέλω να την πληγώσω», τον σκουντάω με τον αγκώνα μου και στριφογυρίζει τα μάτια του.

«Δυστυχώς και αυτό το ξέρω», ξεφυσά εκείνος και κάνει ένα μασάζ στο μέτωπο του. «Δεν εννοώ αυτό όμως Alex. Το ξέρεις ότι την συμπαθώ πολύ την Angel, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι σε πλήγωσε τόσο που για αρκετό καιρό είχες χάσει το φως από τα μάτια σου. Δεν θέλω να σε ξαναδώ έτσι».

«Lucas, πάνε τόσα χρόνια. Ήταν μια σχέση που δεν λειτούργησε. Δεν είμαι παιδί πλέον», γελάω και ξαναρίχνω το χέρι στους ώμους του για να τον ταράξω λίγο, να τον φέρω κοντά μου ύστερα. «Μην ανησυχείς τόσο. Χαλάρωσε λίγο».

«Ναι, δεν είσαι παιδί πλέον, είσαι χειρότερος. Που την βρίσκεις όλη αυτή την ενέργεια;» σαρκάζεται και με κάνει να γελάσω ακόμη πιο δυνατά.

«Απλά είμαι χαρούμενος που επιτέλους βγαίνουμε ξανά να τα πιούμε οι δυο μας», εκστασιάζομαι και μου ρίχνει το κουρασμένο βλέμμα του έχοντας σουφρώσει τα φρύδια του.

«Να σου υπενθυμίσω ότι εσύ είσαι μονίμως απασχολημένος με την αρραβωνιαστικιά σου και δεν έχεις ποτέ χρόνο ελεύθερο», δηλώνει και με κάνει να αποτραβηχτώ με ένα αθώο χαμόγελο, εφόσον ξέρω ότι έχει δίκιο, «και ξέχνα το ότι θα πιούμε. Το αλκοόλ σε επηρεάζει πολύ εύκολα».

«Μόνο λιγάκι», τον παρακαλώ γουρλώνοντας του τα μάτια μου.

«Δεν είμαι η κοπέλα σου για να λειτουργούν αυτά πάνω μου».

Σταματάμε σε ένα κόκκινο φανάρι περιμένοντας να περάσουν τα αυτοκίνητα και να ανάψει πράσινο για τους πεζούς. Συνεχίζω να τον κοιτάω επίμονα με την ελπίδα ότι θα μου επιτρέψει για σήμερα να πιω λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο. Όσο το κάνω, τόσο ενοχλείται. Αφήνει ένα 'τσκ' να ξεγλιστρήσει από τα χείλη του και φτιάχνει το μαλλί του.

«Κάνε ό,τι θες», τα παρατάει και δεν με κοιτά καν, εγώ αμέσως να χαίρομαι.

«Γι' αυτό είσαι ο καλύτερος κολλητός, Lucas, επειδή δεν μου χαλάς ποτέ χατίρι», γελάω δυνατά και του σφαλιαρίζω την πλάτη με αποτέλεσμα να κάνει ένα βήμα μπροστά. «Η Angel δεν είναι ο μοναδικός λόγος που σε κάλεσα εδώ πάντως».

Περνάμε τον δρόμο απέναντι, έχοντας τραβήξει την προσοχή του. Σε σχέση με μένα ο Lucas μεγαλώνοντας έμαθε να είναι πιο συμμαζεμένος, σοβαρός και αυστηρός. Το απαιτεί η δουλειά του να μην είναι τόσο χαζοχαρούμενος, όμως εκείνος το παίρνει πολύ στα σοβαρά. Όσο καιρό είμαστε φίλοι μόνο να διαβάζει τον θυμάμαι και να δουλεύει στο νοσοκομείο με τον πατέρα του. Ό,τι βόλτα έβγαινε θα το έκανε εξαιτίας μου ή της οικογένειας του. Εγώ από την άλλη, με το που τελείωσα τις σπουδές-την εταιρία την είχα ήδη ιδρύσει-απλά άρχισα να καλοπερνάω και να μην με νοιάζει τόσο. Είχα και την Adriana στο πλευρό μου οπότε τι άλλο να ζητήσω;

«Το ξέρεις ότι πλησιάζουν τα 25α γενέθλια μου σε σχεδόν ένα μήνα και κάτι», λέω και μπορώ να δω την μπυραρία ήδη εφόσον περπατήσαμε αρκετά από το σπίτι μου ως εδώ. «Αυτή την φορά σκέφτομαι να τα κάνω στο εξωτερικό. Πόσο τέλειο ακούγεται;»

«Ξέχνα το. Έχουμε δουλειές να κάνουμε», απαντά ξενερωμένος στην ιδέα και δεν με βοηθά να το χαρώ καθόλου.

«Έχω ήδη μιλήσει με ένα ξενοδοχείο στην Ρώμη και είναι πρόθυμοι να με δεχτούν μαζί με όσα άτομα θέλω να φέρω. Θα πάρω εσένα, την Addie, την Sophia, τον Gavin θα τον πάρω μαζί μόνο για να τον αφήσω εκεί για πάντα-»

«Με την μαμά σου το έχεις συζητήσει;» με διακόπτει και μου κάθεται το σάλιο στον λαιμό. «Το ξέρεις πολύ καλά ότι δεν της αρέσει να πηγαίνεις στο εξωτερικό μόνος σου, ειδικά τώρα που έχει πάλι την προεδρία».

«Ω, έλα τώρα, σιγά που δεν θα με αφήσει για τα γενέθλια μου. Άσε που είμαι μεγάλος άνθρωπος. Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω».

«Σχετικό το «ό,τι θέλεις», αλλά ό,τι νομίζεις εσύ. Δεν ακούγεται τελείως κακή ιδέα άμα έχεις ήδη επικοινωνήσει με-»

«Το ήξερα ότι θα σου άρεσε! Ανυπομονώ τρελά. Πάντα ήθελα να κάνω τα γενέθλια μου στην Ρώμη. Θα είναι υπέροχα!»

Ο Lucas με βλέπει να εκστασιάζομαι και πρώτη φορά μέσα στην βραδιά χαμογελά. Μόνο που τον βλέπω επιτέλους να χαλαρώνει και να αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο, μου αρκεί να αρχίσω να ευχαριστιέμαι επιτέλους την βόλτα μας. Το κρατά στα χείλη του ενώ ανοίγει την πόρτα. Όταν κάνω να τον ακολουθήσω μέσα στην μπυραρία, εκείνος κάνει μεταβολή και με σπρώχνει έξω, εγώ τελείως μπερδεμένος.

«Λέω να πάμε κάπου αλλού, Alex», δηλώνει πάλι σοβαρός ακόμη να με σπρώχνει για να φύγουμε από 'κει.

«Γιατί τι έχει εδώ;» ρωτάω με ένα ερωτηματικό βλέμμα.

«Την κόλαση την ίδια».

Η πόρτα ανοίγει και με το που έρχομαι αντιμέτωπος με το άτομο που την άνοιξε, το βλέμμα μου αλλάζει σε τρομοκρατημένο επίσης. Γυρνάω αργά το σώμα και μαζί με τον Lucas κάνουμε να φύγουμε, αλλά μας πιάνει από τα ρούχα μας, συγκεκριμένα από τον σβέρκο, και γελά δυνατά, τόσο δυνατά που κανείς θα την μπέρδευε για μάγισσα. Εγώ και ο Lucas μένουμε κοκαλωμένοι στις θέσεις μας να κοιταζόμαστε αμήχανα.

«Που πάτε, αγόρια, χωρίς να πείτε ένα «γεια»; Νομίζατε ότι δεν θα σας έβλεπα;» λέει και φέρνει το σώμα της ανάμεσα από τα δικά μας, η έντονη μυρωδιά του αλκοόλ να τρυπάει τα ρουθούνια μου αμέσως.

Είναι μεθυσμένη. Τώρα κατάλαβα τι εννοούσε ο Lucas με την κόλαση την ίδια.

«Εσύ καλά έκανες και μας είδες, εμείς πως δεν σε είδαμε νωρίτερα να σε αποφύγουμε;» γελάω αμήχανα και γυρνάω να την δω που έχει δέσει μια γραβάτα στο κεφάλι σαν να είναι έτοιμη για πόλεμο.

«Έχεις όρεξη για χιούμορ, Alex;» γρυλίζει και με τραβά κοντά στο πρόσωπο της, αμέσως να καταπίνω το σάλιο μου φοβισμένος για την ζωή μου. «Έχω κάτι πολύ αστείες ιστορίες να σου πω».

«Δεν τις κρατάς για άλλη μέρα, Brittany;» είναι ο Lucas αυτός που πετάγεται, όμως το μετανιώνει με το που εκείνη τυλίγει το μπράτσο της γύρω από τον λαιμό του και τον τραβάει κοντά της.

«Τώρα έχω όρεξη να τις πω», λέει δυνατά και άμα ήξερα ότι το κουτί της Πανδώρας ήταν εδώ, θα φρόντιζα να ακυρώσω την βόλτα τελείως. «Κερνάω εγώ απόψε».

Ένα πράγμα που έχω μάθει τα τελευταία χρόνια είναι ότι η Brittany μεθυσμένη είναι άλλος άνθρωπος, μια τρομαχτική εκδοχή του Gavin, μπορεί και κάτι χειρότερο από αυτό. Είναι ένας κινούμενος εφιάλτης τι δικός μου, τι του Lucas που έχει πέσει θύμα της τόσες φορές. Την αποφεύγουμε πάση θυσία, γνωρίζοντας πόσο βίαιη, απότομη και τσαμπουκαλού μπορεί να γίνει με το που πιει περισσότερο απ' ότι αντέχει. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες να εξηγήσω τις τραυματικές εμπειρίες που είχα με την Brit μεθυσμένη, αλλά αυτό από μόνο του εξηγεί γιατί ήμασταν έτοιμοι να το σκάσουμε.

Μας σέρνει μέσα στην μπυραρία, εγώ και ο Lucas να κοιταζόμαστε απελπισμένοι κάποιος να μας βοηθήσει. Άμα πέσουμε στα μεθυσμένα χέρια της δεν έχει επιστροφή. Ή θα μας πάρει ο Διάολος όλους μαζί ή κάποιος από εμάς θα καταλήξει στο νοσοκομείο-μιλάω από εμπειρία. Οι ελπίδες εμένα και του κολλητού μου ότι θα επιζήσουμε αυτή την νύχτα εξαφανίζονται όταν η πόρτα της μπυραρίας κλείνει, καθώς μας σέρνει σαν το βάρος μας να μην είναι τίποτα στα χέρια της.

Τέτοιες στιγμές μου λείπει η πλευρά της Brittany που ντύνεται στα ροζ, τρελαίνεται να πηγαίνει για ψώνια και τα πηγαίνει τέλεια με την Addie. Από τότε που πήρε διαζύγιο όμως, ανακαλύψαμε κατά λάθος ότι η μεθυσμένη Brittany μπορεί να βάλει κάτω τον Hulk, έχοντας σπάσει όλα τα κόκκαλα στο σώμα του κιόλας.

Θεέ μου, κάνε με να επιστρέψω στην Adriana ολόκληρος απόψε.