«Ουφ, τα παιδιά τρώνε τώρα», ανακουφίζεται ο Gavin και κάθεται πάλι στην καρέκλα του. «Ο Nate φταίει που είναι τόσο ωραίος και με κάνει να ξεχαστώ με την ομορφιά του».

«Δεν κάνω κάτι», σχολιάζει ο αδελφός μου αδιάφορος και συνεχίζει να τρώει αγνοώντας πλήρως τα λόγια του κολλητού του, το βλέμμα του κενό. «Πάντως δεν φαινόταν να σε αποσυντόνιζα εγώ».

«Μπαμπά», πετάγεται η Viv και ρίχνει το πιρούνι στο πιάτο της αρκετά θλιμμένη, «γιατί να μην πάμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα με την μαμά, τον παππού και την γιαγιά;»

«Ναι», παραπονιέται ο Timothy και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του με παράπονο.

«Η μαμά μας ζήτησε να τα γιορτάσει μαζί τους. Εμείς θα τους δούμε αύριο που θα έρθουν για δείπνο στο δικό μας σπίτι, εντάξει; Φάτε τώρα».

«Τσκ», ενοχλείται η Viv και τα δυο παιδιά μένουν ακόμη θλιμμένα για όσο εγώ τα παρακολουθώ που παίζουν με το φαγητό τους.

«Παιδιά», πετάγεται ξαφνικά η Felicity και χαμογελά τόσο που με κάνει να της ρίξω τα μάτια ξαφνιασμένη, «απόψε θα έρθει ο Άγιος Βασίλης και κρατάτε μούτρα;» Κερδίζει το ενδιαφέρον τους αμέσως. «Πρέπει να γεμίσετε τις κοιλίτσες σας και να πάτε να βάλετε τα μπισκότα και το γάλα στο δέντρο. Δεν θέλετε να σας βρει νηστικούς και με κακή διάθεση, έτσι;» Κουνάνε τα κεφάλια τους αρνητικά, η Felicity να σηκώνεται όρθια και να στέκεται ανάμεσα τους, πίσω από τις καρέκλες τους. «Φροντίστε, λοιπόν, να φάτε όλο το νόστιμο φαγητό που μαγείρεψε ο θείος σας. Ο Άγιος Βασίλης σας παρακολουθεί, ναι;»

«Θα μου φέρει το αυτοκίνητο που του ζήτησα;» πετάγεται ο Timothy ενθουσιασμένος, τα μάτια του να γουρλώνουν, η Viv ήδη να πέφτει με τα μούτρα στο φαγητό.

«Εννοείται, αγάπη μου γλυκιά. Αν είσαι φρόνιμος και ακούς τον μπαμπά, σίγουρα θα σου δώσει ό,τι θέλεις», απαντά με την ίδια χαρά η Felicity, εμένα να μου κάθεται στον λαιμό το κρέας, για όσο παρατηρώ πόσο καλή είναι με το να χειρίζεται τα παιδιά, αμέσως να τους έχει φτιάξει την διάθεση. «Ο Άγιος Βασίλης-»

«Δεν υπάρχει», πετάγεται ο Nate, η κινούμενη ξενέρωτη μύξα, και μέσα σε ένα δεύτερο, η Felicity στέκεται πίσω του και έχει φέρει το χέρι της στα χείλη του.

«Δεν υπάρχει πιο νόστιμο φαγητό από αυτό, έτσι, Nate;» τον διορθώνει και του χαρίζει ένα ελαφρώς ψυχωτικό χαμόγελο. «Φάε κι εσύ».

Πριν προλάβει να απαντήσει ο αδελφός μου, τόσο ενοχλημένο να έχω καιρό να τον δω, εκείνη του βουτάει το ψωμί στο στόμα και τον μπουκώνει. Η Emily που πλέον κάθεται στην αγκαλιά του, σκάει στα γέλια για όσο κοιτάει τις χαζομάρες που κάνουν οι γονείς της. Ένα γελάκι ξεφεύγει και από τα δικά μου χείλη, εφόσον κανείς δεν τολμάει να τα κάνει αυτά στον Nate, ειδικά με το φαγητό. Είναι αυστηρός να μην του πειράζουν το πιάτο ή πόσο μάλλον να τον ταΐζουν. Η Felicity του χαμογελά σαν να τον προειδοποιεί ότι αν ξαναμιλήσει και χαλάσει την εμπειρία των παιδιών, δεν θα του βάλει μόνο ψωμί στο στόμα. Ο Nate κοιτάζει μπροστά ενοχλημένος και με το φρύδι του να κάνει 'τικ', ρίχνει κι άλλο κρασί στο ποτήρι του.

«Felicity, είσαι άγγελος», συγκινείται ο Gavin, όταν συνειδητοποιεί ότι έκανε κομπλιμέντο στην εχθρό του, το βλέμμα του να σκοτεινιάζει αμέσως. «Εννοώ, τι τους έκανες, μωρή μάγισσα; Προσπαθώ όλη μέρα να τους φτιάξω την διάθεση».

«Είναι απλά η μαγεία του να είσαι παιδί», ενθουσιάζεται η Felicity και χαμογελά, το μικροκαμωμένο σώμα της να την κάνει να φαίνεται σαν εκείνα τα μεγάλα αρκούδια που θέλει κανείς να ζουλήξει στην αγκαλιά του. «Πάντως τα παιδιά σου έχουν μεγαλώσει τόσο και φαίνονται χαριτωμένα. Είσαι υπέροχος μπαμπάς».

«Σ-Σε ευχαριστώ», τραυλίζει ο Gavin ντροπαλά, πόσο μάλλον σαστισμένος από τα θετικά σχόλια της Felicity, το ένα χέρι στον θώρακα, με το άλλο να κρατά το ποτήρι κρασί του. «Αν και τα κακομαθαίνω στην αγάπη και-»

«Γι' αυτό είσαι υπέροχος μπαμπάς», γουρλώνουν τα μάτια της και αρπάζει το ελεύθερο χέρι του Gavin να το κρατήσει με τα δικά της. «Τα παιδιά δεν θυμούνται τίποτα από τα υλικά αντικείμενα που τους δίνουμε, μόνο την αγάπη μας-»

«Κάτσε», γρυλίζει ο αδελφός μου με το που καταπίνει όλο εκείνο το ψωμί που έτρωγε, «κάτω και τελείωνε το φαγητό σου».

Πέφτει σιωπή. Η Felicity παρατηρεί πόσο κοντά είχε έρθει στον Gavin και κάνει πίσω αμέσως, αφήνοντας το χέρι του. Καθαρίζει τον λαιμό της και αποφεύγοντας το ενοχλημένο βλέμμα του αδελφού μου, έρχεται με το κεφάλι κατεβασμένο να κάτσει πάλι δίπλα μου. Πίνω από το κρασί μου με ένα χαμόγελο και επιλέγω να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, να μην σχολιάσω το πόσο τσαντισμένος φαίνεται ο Nate. Ο Gavin πίνει λίγο από το κρασί του και μου σηκώνει το φρύδι.

«Τελικά, δεν είναι μάγισσα; Τι στάση κρατάμε;» αναρωτιέται χαμηλόφωνα και σηκώνω τους ώμους μου, να δείξω ότι δεν έχω ιδέα για τον εαυτό μου.

Το μόνο που ακούγεται σε όλο το δείπνο είναι τα γέλια των δυο παιδιών που παίζουν με το φαγητό, παράλληλα να τρώνε τόσο που ούτε εγώ δεν το περίμενα. Ο Gavin ρίχνει τα μάτια επιφυλακτικά στην Felicity που και που, καμιά φορά να της τείνει σαλάτα ή κάτι να φάει, τόσο αδύνατη και κουρασμένη που φαίνεται. Εκείνη απλά χαμογελά, αλλά φαίνονται τόσο ζορισμένα. Ο αδελφός μου από την άλλη, αδιαφορεί πλήρως. Πειράζει την Emily, η οποία γελάει φανερώνοντας τα δοντάκια της, ή απλά της αφήνει φιλιά στο μέτωπο. Μόνο εκείνη τον νοιάζει.

«Έχεις μιλήσει με τον μπαμπά;» ρωτάω για να σπάσω τον πάγο, γνωρίζοντας ότι δεν είναι και η καλύτερη ερώτηση να κάνω.

«Ναι», ξεφυσά ο Nate και με ξαφνιάζει τόσο η απάντηση του που στραβοκαταπίνω το κομμάτι κρέας που μάσαγα. «Με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει πως είμαι και αν επέστρεψα σπίτι. Δεν είπα πολλά, αλλά νομίζω θα επιστρέψει στο Beverly Hills», ρίχνει τα μάτια στον Gavin, ο οποίος μπουκώνει το στόμα του αγχωμένος σαν να είναι ένοχος για κάτι, «για κάποιον γαμημένο λόγο».

«ΓΑΜΗΜΕΝΟ», πετάγεται να πει ο Timothy όλο χαρά.

«Έι, σκατό, μην λες τέτοιες λέξεις στο τραπέζι μου, μην σου κόψω την γλώσσα», τσαντίζεται ο Nate και ο μικρός αμέσως μαζεύεται με το ζόρι να κρατάει το γέλιο του.

«Ναι, θείε Nate», μουρμουρίζει εκείνος και καρφώνει το πιρούνι στην ντομάτα.

«Εκπλήσσομαι που αποφάσισες να μιλήσεις στον μπαμπά μετά από αυτό», συνεχίζω την συζήτηση, αφότου πιω λίγο κρασί για να κατεβάσω το κρέας που μου έμεινε από πριν στον λαιμό.

«Μπαμπάς μου είναι, Angel. Του έχω συγχωρέσει αρκετές μαλακίες, για να παριστάνω ότι θίχτηκα τώρα. Τέλος πάντων. Ας κάνει ό,τι θέλει. Μην μου προκαλείς πονοκέφαλο».

«Καλά, καλά. Απλά δεν θέλω να ξέρω ότι τα πάτε χάλια. Ξέρεις, μόνο εσάς έχω για οικογένεια, μέχρι που να κάνω την δική μου με τον Alex», σχολιάζω και στηρίζω το μάγουλο βαριεστημένα στην παλάμη μου.

«Ναι, κανόνισε την μοίρα σου μαζί του. Σε αγαπάει, γι' αυτό φρόντισε τον», πετάγεται ο αδελφός μου και με κοιτάει ενοχλημένος, σαν να μην εμπιστεύεται ότι μπορώ να κάνω καλή δουλειά με το να προσέχω το αγόρι μου. «Μην ξεκινάς τις μαλακιές σου πάλι».

«Πάλι;» αναρωτιέμαι και ναι, μου θίγεται ο εγωισμός που μου μιλάει με αυτόν τον απότομο και ασεβέστατο τρόπο. «Nate, έχεις ξυπνήσει από την κακή πλευρά του κρεβατιού σήμερα; Για ηρέμησε με τα νεύρα περιόδου. Μας επέστρεψες και με υφάκι, τρομάρα σου».

Την στιγμή που πάει να μου την πει, το κουδούνι της πόρτας χτυπάει. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και εκπνέει, όλοι να τον κοιτάμε φευγαλέα. Ποιος τολμάει να τον δει κατάματα όταν είναι τόσο νευριασμένος και κακοδιάθετος; Μπορεί εγώ, αλλά αυτό μόνο επειδή τον έχω συνηθίσει τόσα χρόνια και έχω σταματήσει να τον φοβάμαι... τόσο. Σηκώνεται με την Emily να πιπιλάει ένα κομμάτι ψωμί και εκεί που περιμένω να φύγει προς την πόρτα, πλησιάζει την Felicity και της τείνει την μικρή.

«Κράτα», προστάζει και η πρώην του παίρνει την κόρη της αρκετά ξαφνιασμένη.

Η Emily βολεύεται στα μπούτια της μαμάς της, η οποία της χαμογελάει γλυκά αμέσως. Παρόλο που συνεχίζει να τρώει χαλαρή, δεν λέει να βγάλει τα μάτια από τον αδελφό μου, σαν να φοβάται κάτι. Με το που ο Nate στρίβει προς το σαλόνι και περπατά προς την πόρτα για να την ανοίξει, η Emily ρίχνει τα ορθάνοιχτα μάτια στην Felicity και βγάζει το ψωμί από το στόμα της. Περιμένει την αντίδραση της μαμάς της, να την κάνει να νιώσει μια σιγουριά ότι ο μπαμπάς της δεν έφυγε πάλι. Με το που πάω να την καθησυχάσω, πλέον να μου έχει γίνει συνήθεια, τα μάγουλα της μικρής τα ζουλάει η Felicity και γελάει.

«Ποια είναι η κόρη του μπαμπά;» χαχανίζει η Felicity και μένω να την κοιτάω εντυπωσιασμένη που το κατάλαβε αμέσως. «Ματάκια μου, φάε γρήγορα το ψωμί για να δει ότι μεγαλώνεις. Ξέρεις, ο μπαμπάς χαίρεται πολύ όταν τελειώνεις όλο το φαγητό».

Η διάθεση της Emily αμέσως αλλάζει. Γελάει ξανά, τα μαγουλάκια της κόκκινα. Ξεκινά πάλι να τρώει, εγώ να εστιάζω στο φαγητό μου σκεφτική. Αγνοώ τις φωνές στην πόρτα. Νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι και μάλλον επειδή παρατηρώ πόσο καλή είναι η Felicity με τα παιδιά και λυπάμαι που ο αδελφός μου της συμπεριφέρεται έτσι. Μπορεί όντως να άλλαξε, μπορεί όντως να θέλει να δει την οικογένεια της τώρα και να διορθώσει τα λάθη που έκανε στο παρελθόν. Φαίνεται γλυκύτατος άνθρωπος και εντυπωσιάζομαι πόσο εύκολα αλλάζει την διάθεση των παιδιών στο τραπέζι.

Αισθάνομαι άσχημα για αυτά που είπα πριν, πόσο μάλλον όταν ήμασταν οι δυο μας επάνω. Εντάξει, του έκανε την μαλακία να τον απατήσει, αλλά δεν ξέρω αν αξίζει να την πετάξει στην άκρη. Θα μπορούσε να της δώσει μια ευκαιρία, να βρει κι εκείνος την ευτυχία του. Από την άλλη, εγώ στην θέση του δεν νομίζω ποτέ μου να μπορούσα να ξεχάσω κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να πληγώθηκε όντως πολύ. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου. Παρατηρώ τον Gavin και φαίνεται τόσο σκεφτικός όσο εγώ.

Έχουμε μπλέξει με τον ξινό αδελφό μου.

«Καλά Χριστούγεννα», φωνάζει ο Tyler και μου τραβάει την προσοχή.

Παρατηρώ όλα τα αγόρια της παρέας, κάτι το οποίο μου φέρνει ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Σηκώνομαι από το τραπέζι και δέχομαι τις αγκαλιές και τα φιλιά τους όλο χαρά. Ανταλλάζουμε ευχές Χριστουγέννων, ο Gavin να δέχεται τις επιθετικές χειρονομίες τους ενώ προσπαθεί να πιει λίγο από το κρασί του και να καταπιεί την πρασόπιτα σαν άνθρωπος. Δεν αφήνουν την Emily έτσι. Την γεμίζουν με αγάπη, φιλιά και αγκαλιές, ύστερα να χαιρετούν με χαμόγελα την Felicity. Όσο να 'ναι κανείς τους δεν είναι αρκετά ξινός όσο ο αδελφός μου.

«Πω, δεν μου είπες ότι θα ερχόντουσαν τα παιδιά», λέω στον Nate, ο οποίος κάθεται πάλι πίσω στην θέση του, τα μαλλιά του ανακατεμένα.

«Εννοείται πως θα ερχόμασταν. Δυο γιορτές», πετάγεται ο Tyler και βολεύει την Viv στο μπούτι του.

«Μια τα Χριστούγεννα», συμπληρώνει ο Eddie με τον Timothy να έχει σκαρφαλώσει πάνω του.

«Και μια ότι επέστρεψε ο αρχηγός της παρέας», ολοκληρώνει ο Jim, όλοι να γελούν, εκτός από την Felicity που απλά χαμογελά. «Εσύ πως και είσαι εδώ; Δεν τα γιορτάζεις με τον Alex; Άντεξε πέντε λεπτά μακριά σου;»

Παρατηρώ όλα τα αγόρια εκτός από τον Nate που χαχανίζουν. Σουφρώνω τα φρύδια. Κάτι τρέχει εδώ και δεν μου αρέσει καθόλου. Ποιος ξέρει τι κάνουν πίσω από την πλάτη μου. Θα τον βρίζουν ή θα κοροϊδεύουν την χαζούλικη προσωπικότητα του. Κοιτιούνται μεταξύ τους και βολεύονται όλοι σε καρέκλες, ο Tyler να έχει ήδη γεμίσει το στόμα του με φαγητό. Αφήνω το πιρούνι στο πιάτο, γελώντας όλο ειρωνεία και τους κοιτάω με ένα ψυχωτικό χαμόγελο.

«Προς τι αυτά τα χαχανητά με το που αναφέρθηκε το όνομα του άντρα μου;» αναρωτιέμαι και πάλι συγκρατούνται να μην γελάσουν.

«Άντρας σου; Πςς, θα πρέπει να κάνει καταπληκτικό», κάνει μια παύση ο Gavin, ο Jim με τον Eddie και την Felicity να καλύπτουν τα αυτιά των παιδιών, «σεξ για να έγινε ήδη άντρας σου».

«Τι θα γίνει με σένα σήμερα; Γιατί πετάς σπόντες μονίμως για το τι κάνω στο κρεβάτι μαζί του; Τόσο σου καίγεται να μάθεις;» ενοχλούμαι και τον βαράω με την πετσετούλα μου.

«Μην ανησυχείς, απλά μπορούμε να ρωτήσουμε τον Nate-»

«Πω, πω», πετάγεται με έναν βαριεστημένο τόνο ο αδελφός μου και εκεί που δεν το περιμένει κανείς, ρίχνει το κρασί από το ποτήρι του στα μούτρα του Gavin πριν προλάβει εκείνος να τελειώσει την πρόταση του. «Μου γλίστρησε το χέρι. Γιατί έχω γίνει τόσο αδέξιος τελευταία; Κάνω παιδί, φεύγω δίχως να πω κάτι, μου χύνεται το κρασί... Τσκ». Ακουμπά το μάγουλο στην γροθιά του και πρώτη φορά χαμογελά. «Ελπίζω να μην αντιγράψει κι αυτό ο Alex».

Τα αγόρια σκάνε στα γέλια και σουφρώνω τα φρύδια τέρμα μπερδεμένη. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα τους με τον Alex. Κοντεύουν να πνιγούν όλοι τους, εγώ με την Felicity να κοιταζόμαστε ερωτηματικά. Επιστρέφει την προσοχή στο πιάτο της και επιλέγει να μείνει εκτός συζήτησης. Ο Gavin καθαρίζει το κρασί από το πρόσωπο του, ενώ ο Nate κοιτάει με ένα απλό χαμόγελο την Emily που το έχει πάρει στα σοβαρά να τελειώσει το ψωμί.

«Ναι, γελάσατε; Το χαρήκατε; Για πείτε τώρα προς τι όλη αυτή η κοροϊδία προς τον Alex», δηλώνω ενοχλημένη και τους κοιτάω έναν-έναν.

«Στον ελεύθερο μας χρόνο, απλά τον πειράζουμε», προβληματίζεται για λίγο ο Tyler, όλοι αμέσως να κουνούν τα κεφάλια τους καταφατικά. «Έχει πλάκα».

«Είστε απίστευτοι», μουρμουρίζω και πίνω λίγο από κρασί μου. «Δείτε τα χάλια σας», γυρνάω να δω τον Gavin με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο, «και αν θες να ξέρεις, ο Alex κάνει καταπληκτικό σεξ».

Ο Nate ξεκινά να πνίγεται στο κομμάτι πρασόπιτας και χτυπά το στήθος του για να συνέρθει. Μου ρίχνει τα μάτια αηδιασμένος, οι άλλοι τέσσερις βλάκες να έχουν κατεβάσει τα κεφάλια και να γελούν. Πάλι δεν καταλαβαίνω το αστείο. Γυρνάω να δω την Felicity και κατεβάζει το ποτήρι κρασί της σαν να είναι νερό, το πρόσωπο της τόσο κόκκινο που αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι είμαι η μόνη που δεν έχω καταλάβει το αστείο και είμαι στην απ' έξω.

«Τι; Γιατί γελάτε; Δεν καταλαβαίνω», δηλώνω απελπισμένη.

«Απλά μην μιλάς. Θεέ μου, έπρεπε να το πεις αυτό τώρα;» αναρωτιέται ο Nate και αφήνει το υπόλοιπο κομμάτι της πίτας στο πιάτο του.

«Πόσο σαδιστής είναι ο Alex; Για πες λεπτομέρειες-»

«Μπροστά στα παιδιά σου, βλάκα;» τσαντίζεται ο Nate και σφαλιαρίζει το πίσω μέρος του κεφαλιού του Gavin. «Εσύ», στρέφει την προσοχή του στην Felicity, το πρόσωπο του σοβαρό, «πρόσεχε με το κρασί. Έχεις ένα παιδί να ταΐσεις και ο Lucas είπε να προσέχεις την διατροφή σου. Και εσύ, Angel», με κοιτάει με ξεκάθαρη αηδία, «σκάσε λίγο. Δεν μας νοιάζει τι κάνεις με τον Alex».

«Εσείς χαχανίζετε», κάνω μια παύση όταν ο Nate μου σηκώνει το φρύδι προειδοποιητικά. «Καλά. Συγγνώμη».

«Αλλάξτε συζήτηση, για όνομα του Θεού», σχεδόν παρακαλάει ο Nate και τελειώνει το νέο ποτήρι με κρασί που μόλις γέμισε.

«Αφού είμαστε όλοι εδώ, πρέπει να το πω», πετάγεται ο Tyler ενθουσιασμένος και σηκώνει το ποτήρι του. «Η Stephanie αποφάσισε να μου δώσει μια ευκαιρία. Μπορεί βέβαια να μην δέχεται να την αγγίζω ακόμη, αλλά είπε ότι είναι πρόθυμη να προσπαθήσει».

Τα αγόρια πετάγονται από τις θέσεις τους, εκτός από τον αδελφό μου που ξεφυσά κάπως ανακουφισμένος. Τσουγκρίζουν τα ποτήρια, ακόμη κι εγώ να χώνομαι να μοιραστώ την χαρά. Δεν περίμενα ο Tyler να την έβλεπε τόσο σοβαρά εκείνη την γυναίκα. Έτσι όπως είναι, υποτιμητική και τρομαχτική, δεν περίμενα να άντεχε και πολύ γύρω της. Του το δίνω που επέμενε τόσο και την έκανε δική του. Εν μέρει. Τι σκατά σχέση είναι αυτή που δεν του επιτρέπει να την αγγίζει; Δεν με ξαφνιάζει τίποτα από τον Terminator.

«Μιας και που μοιραζόμαστε ευχάριστα νέα», λέει ο Gavin συγκινημένος με την παρέα του, «εγώ με την Sophia περιμένουμε κοριτσάκι».

Για άλλη μια φορά όλοι ξεκινούν να κάνουν σαν τις μαϊμούδες από την χαρά. Η Viv με τον Timothy φεύγουν τρέχοντας γελώντας με τα χέρια στα αυτιά προς το σαλόνι. Τα αγόρια συνεχίζουν με τις αγκαλιές και τα «συγχαρητήρια», εγώ να τους παρακολουθώ με ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Ρίχνω τα μάτια στον Nate και τον πιάνω να κοιτάει την Felicity. Το χαμόγελο σβήνεται αργά από τα χείλη του και κοιτάει αλλού αμέσως μετά, εγώ να εστιάζω στην πρώην του. Κοιτάει το πιάτο της τόσο κακοδιάθετη που μου εξαφανίζεται κι εμένα το χαμόγελο. Έχει χάσει όλο το φως που εκπέμπει συνήθως σαν άνθρωπος, τα μάτια της κενά, με το πιρούνι να παίζει με ένα καρότο.

«Τι έπαθες;» την ρωτάω και γυρνάει να με δει, με το δόντι της να πειράζει ένα σχίσιμο στο κάτω χείλος της.

«Α, τίποτα», ζορίζει ένα χαμόγελο και αποφεύγει να με κοιτάξει κατάματα.

«Θα σε πίστευα αν ήσουν ο Nate, αλλά απέχεις αρκετά εκατοστά σε ύψος και τατουάζ από αυτό», σαρκάζομαι και αυτό την κάνει να γελάσει, η λάμψη στα μπλε της μάτια να επιστρέφει ευτυχώς. «Ορίστε. Έτσι να είσαι. Σου είπα ότι μου αρέσει το χαμόγελο σου».

«Σε ευχαριστώ», παίρνει τα πάνω της αμέσως, η Emily να μένει ευχαριστημένη που βλέπει την μαμά της καλύτερα, γιατί αλήθεια, πριν ακόμη και εγώ ανησύχησα. «Απλά τα πρώτα και τελευταία ωραία Χριστούγεννα που έζησα ήταν με την ίδια παρέα».

Δεν ξεφεύγει αυτό το τελευταίο από την υπόλοιπη παρέα. Επιστρέφουν στις καρέκλες τους λίγο αμήχανοι, τα μάτια τους μια σε εκείνην, μια στον Nate. Εκείνος παραμένει ο σοβαρός εαυτός του, το βλέμμα του κενό, μην πω νεκρικό. Είναι τόσο αψυχολόγητος που δεν ξέρω αν τον στεναχώρησαν τα λόγια της Felicity ή συνεχίζει να πείθει τον εαυτό του ότι δεν την θέλει. Πέφτει σιωπή στο τραπέζι, όταν ξαφνικά τα παιδιά του Gavin πέφτουν πάνω στον Nate και αρχίζουν να τον τραβάνε από τα ρούχα, τα μαλλιά και τα μάγουλα.

«Θείε Nate, θείε Nate, θείε Nate», φωνάζουν και τα δυο μαζί, ταυτόχρονα να χοροπηδούν μεσ' στην θετική ενέργεια, «μπορούμε να ανοίξουμε τα δώρα; Σε παρακαλούμε...»

«Gavin, πάρε τα σιχάματα σου από πάνω μου», ενοχλείται ο Nate, ο Timothy να έχει κολλήσει στο μπράτσο του σαν μπρατσάκι. «Με τι τα έχεις φτιάξει και δεν ξεκολλάνε;»

«Θα σου έλεγα εγώ τώρα», τσαντίζεται ο Gavin και με το που παρατηρεί το νεκρό βλέμμα του αδελφού μου, μαζεύεται στην θέση του τρομοκρατημένος. «Εννοώ, παιδιά», σιγομουρμουρίζει με την φωνή του να τρέμει, «αφήστε τον θείο Nate ήσυχο».

«ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ», επιμένουν τα παιδιά και δεν μπορώ να μην γελάσω έτσι όπως τον ενοχλούν.

«Καλά, φτάνει. Φύγετε από πάνω μου», υποκύπτει ο Nate και εκείνα τσιρίζουν ενθουσιασμένα στο αυτί του.

Εκεί που πάει να πάρει το κρασί να γεμίσει κι άλλο το ποτήρι του, εκείνα τον τραβάνε από την καρέκλα και τον αναγκάζουν να σηκωθεί. Η Emily πετάγεται από την θέση της και κυνηγάει τον μπαμπά της, ο Gavin να σηκώνεται από την δική του με ένα χαμόγελο για να τους ακολουθήσει. Όλοι σιγά-σιγά κάνουν το ίδιο. Ο Tyler φροντίζει να γεμίσει το στόμα του μέχρι σκασμού και τρέχει στο σαλόνι. Σπρώχνω την καρέκλα πίσω και παρατηρώ ότι η Felicity δεν κουνιέται από την θέση της. Σουφρώνω τα φρύδια και λυγίζω μπροστά να την δω με ένα χαμόγελο.

«Τι θα κάνεις μόνη σου εδώ; Σήκω», την παροτρύνω και ζορίζει ξανά ένα χαμόγελο.

«Δεν τελείωσα το φαγητό μου», βρίσκει δικαιολογία και μου δείχνει το ένα καρότο και τα δυο κομμάτια ντομάτας που της έχουν μείνει. «Πήγαινε με τον αδελφό σου και την παρέα του. Δεν με πειράζει-»

«Σταμάτα, σε παρακαλώ», την διακόπτω και αρπάζω τα μάγουλα της να τα τραβήξω. «Δεν θα σε αφήσω στην απ' έξω. Πότε θα καταλάβεις ότι ο Nate σε θέλει στην ζωή του; Για να σε έφερε εδώ και να σου επέτρεψε να μείνεις για τα Χριστούγεννα, θέλει να σου δείξει ότι σε έχει αποδεχτεί ως ένα κομμάτι της καρδιάς του και της ζωής που κάνει με αυτούς τους βλάκες εκεί έξω».

«Μ-Με πονάς», δηλώνει και αμέσως της αφήνω τα μάγουλα, γιατί μπορεί όντως να τα τράβηξα περισσότερο απ' ότι έπρεπε.

«Συγγνώμη», χαχανίζω και την βοηθάω να σηκωθεί από την καρέκλα, η ζακέτα του Nate να της κάνει τεράστια. «Δεν σε ξέρω καλά, όμως όταν παρατηρώ τον αδελφό μου να στεναχωριέται που δεν χαμογελάς, θα πρέπει να αξίζεις να βρίσκεσαι κι εσύ εκεί μέσα».

Κατεβάζει το κεφάλι με μια θλίψη στο πρόσωπο της. Καταλαβαίνω πόσο μόνη θα πρέπει να νιώθει, οι τύψεις για το τι έκανε μια στιγμή αδυναμίας να την κατατρώνε. Έχω νιώσει κι εγώ έτσι με τον Alex. Τον είχα να μην με βλέπει στα μάτια και όταν το έκανε, το μόνο που αντίκριζα ήταν αηδία. Ένιωθα ότι το άξιζα, όμως ήθελα να με αγαπάει περισσότερο από το να με μισεί. Κάνει λάθος που κουλουριάζεται μονάχη στην γωνία και δεν προσπαθεί περισσότερο.

«Αν όντως μετανιώνεις το λάθος σου, ο Nate θα σε ακούσει, πίστεψε με», της λέω και σηκώνει αμέσως το κεφάλι να με δει με τα γουρλωμένα μάτια της. «Πρώτη φορά συμπαθώ γκόμενα του αδελφού μου. Αυτό είναι καλό σημάδι. Βλέπεις», ξεφεύγει ένα γελάκι από τα χείλη μου ενώ σταυρώνω τα χέρια στο στήθος, «όταν συμπάθησε κι εκείνος τον Alex, κατέληξα μαζί του. Έχεις ελπίδες. Όρμησε».

«Μα-»

«Ό,τι πεις», την διακόπτω αδιάφορη και ξεφυσάω, περπατώντας προς το σαλόνι. «Έλα όμως. Μην αφήνεις την Emily να γιορτάσει τα πρώτα Χριστούγεννα μόνο με αυτούς τους βλάκες».

Την βλέπω που κρατά το τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της, τα βουρκωμένα μάτια της κλειστά. Εκείνο το χαζοχαρούμενο φως που εκπέμπει σαν άνθρωπος επιστρέφει και αναστενάζω ανακουφισμένη. Μπορεί να μην είμαι ο Nate, που λέει κάτι στους άλλους και τους αλλάζει την κοσμοθεωρία, αλλά ελπίζω να την έσπρωξα να κάνει το επόμενο βήμα. Ξέρω ότι ο αδελφός μου είναι ευαίσθητος κατά βάθος και ξέρω ότι χρειάζεται αγάπη, γι' αυτό αν είναι πρόθυμη, αυτή η γυναίκα μπορεί να μείνει στο πλευρό του για πάντα. Μπορεί να τον κάνει να σταματήσει να κοιμάται εδώ και 'κει με όποια να 'ναι.

Μπράβο, Nate. Καλό κομμάτι πήδηξες και άφησες έγκυο. Ακούστηκε λάθος αυτό.

Πηγαίνω στο σαλόνι και τους βρίσκω όλους γύρω από το δέντρο. Ο Nate με μια ενοχλημένη γκριμάτσα έχει λυγίσει πίσω στην πλάτη του καναπέ με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του. Τα αγόρια μαζί με τα παιδιά, χωρίζουν τα δώρα, κάποια να ήταν ήδη κάτω από το δέντρο, κάποια μάλλον να τα έφεραν μαζί τους πριν αυτοί. Επικρατεί χαμός, εγώ να τεντώνομαι με το τεράστιο στήθος μου να αναπηδά. Σκέφτομαι τον Alex και την αντίδραση που θα είχε αν το έβλεπε και γελάω. Τώρα που θα μου έρθει η περίοδος και θα μου γίνει τεράστιο πάλι, πολύ θα το χαρεί.

Τα μάτια του αδελφού μου πέφτουν στην Felicity, η οποία έρχεται όλο χαρά στο σαλόνι. Παραμένει ανέκφραστος. Πραγματικά στιγμές με κάνει να αναρωτιέμαι αν είναι ρομπότ και λειτουργεί με εντολές, γιατί δεν εξηγείται άνθρωπος να έχει νεκρό πρόσωπο μονίμως. Φέρνω τα χέρια στην μέση μου ενοχλημένη και αφήνω τα βλαμμένα τριαντάχρονα που κάνουν σαν πεντάχρονα να ανοίγουν τα δώρα που τους έκανε τελευταία στιγμή ο αδελφός μου.

«Καλά Χριστούγεννα, Nate», λέει η Felicity και στέκεται δίπλα του με το πρόσωπο της κόκκινο, να παίζει με τα μανίκια της ζακέτας που φοράει. «Σου πήρα ένα δώρο. Μου επιτρέπεις να σου το δώσω;»

Γυρνάει να δει τον αδελφό μου και εκείνος απλά την κοιτάει. Μηδενικό συναίσθημα, μηδενικό ενδιαφέρον. Εκείνη καθαρίζει τον λαιμό της και τον προσπερνάει να πάει στην πόρτα, όπου έχει κρεμάσει την τσάντα της. Ο Nate συνεχίζει να την κοιτάει με σφραγισμένα τα χείλη του, εκείνη με την γλώσσα να πετάει πάνω στο πλάι να παλεύει να φτάσει το χέρι μέσα και να πάρει αυτό που ψάχνει. Επιστρέφει με χοροπηδηματάκια και πεταρίζει τις βλεφαρίδες της με χαριτωμένο τρόπο, εγώ να το παρακολουθώ όλο αυτό με ένα χαμόγελο. Τείνει το κουτάκι στον αδελφό μου και πραγματικά, ποιος μπορεί να της αρνηθεί κάτι, τόσο γλυκιά και χαριτωμένη που είναι; Η Emily της έχει μοιάσει τόσο.

Στην αρχή ο Nate δεν φαίνεται να ενθουσιάζεται, αλλά το αρπάζει από τα χέρια της και το ανοίγει. Μένει για λίγο να το κοιτάει. Η αλήθεια είναι ότι μένει πολλή ώρα να το κοιτάει, τόσο που με κάνει περίεργη να δω τι του έχει πάρει. Βγάζει μια καρφίτσα από το κουτί και την κοιτάει καλά, η Felicity με τις γροθιές της σφιγμένες και τα μάγουλα της φουσκωμένα να αναμένει αντίδραση πως και πως. Ο Nate βάζει την καρφίτσα πίσω στο κουτί και γυρνάει να την δει.

Ξαφνικά το βλέπω, όχι μόνο εγώ, αλλά και η Felicity. Για λίγο ο αδελφός μου εκδηλώνει την γλυκιά του πλευρά. Τα μάγουλα του κοκκινίζουν ελαφρώς, το χαμόγελο του μεγαλώνει και τα μάτια του γουρλώνουν. Ήταν τόσο ξαφνικό που κάνει την Felicity να κοκαλώσει στην θέση της. Το πρόσωπο της κοκκινίζει ολόκληρο και ξέρω ότι είναι επειδή δεν το περίμενε, εγώ εδώ να έχω φέρει το χέρι στα χείλη μου σοκαρισμένη.

«Nate!» πετάγεται στην αγκαλιά του ο Gavin από το πουθενά και ίσα που προλαβαίνει ο αδελφός μου να κρατήσει το δώρο στο χέρι του. «Σε ευχαριστώ τόσο πολύ! Δεν περίμενα ποτέ να μου έπαιρνες το δαχτυλίδι του Frederick Jones. Σε ευχαριστώ!» Τον πεθαίνει ο Gavin ενώ κλαίει και εγώ μένω ξενερωμένη να αναρωτιέμαι ποιος στο καλό είναι ο Frederick Jones και γιατί το δαχτυλίδι του είναι σημαντικό.

Βλάκα, κατέστρεψες μια στιγμή που μόνο στις ταινίες γίνεται. Χέσε μας με το κωλοδαχτυλίδι σου.

«Εντάξει, σιγά. Τόσο μπορώ να το κάνω για τον καλύτερο μου φίλο», απαντά ο Nate και χαϊδεύει τον σβέρκο του, ο Gavin να τραβάει τις μύξες του συγκινημένος.

«Είσαι ο άντρας της ζωής μου. Σε παρακαλώ, παντρέ-»

«Gavin, η Sophia σου έστειλε γυμνές», πετάγομαι να πω για να τον απομακρύνω από τον αδελφό μου και με το που με ακούει, σταματά τα μυξοκλάματα και βγάζει το τηλέφωνο από την τσέπη.

«Που; Πάω μια γρήγορη στην τουαλέτα», ενημερώνει με μια σοβαρή έκφραση και επιτέλους φεύγει, τα υπόλοιπα αγόρια να βοηθούν τα παιδιά με τα δικά τους δώρα ευτυχώς.

Κάνω νόημα με τα φρύδια στην Felicity να κάνει κίνηση στον αδελφό μου και πανικοβάλλεται. Ακόμη δεν έχει συνέρθει από εκείνη την χαριτωμένη έκφραση του Nate. Να πάει στο καλό, ακόμη κι εγώ έχω κόκκινα μάγουλα. Δεν περίμενα ο αδελφός μου να μαλακώσει τόσο, πόσο μάλλον για την ίδια κοπέλα που πριν έσπρωξε από μπροστά του γυμνή για να πάρει το δώρο του κολλητού του. Το ήξερα όμως ότι την έχει αδυναμία. Δεν θα την έβαζε στο σπίτι του έτσι απλά.

Εκείνη διώχνει τις αφέλειες από το πρόσωπο της και εκεί που δεν το περιμένει, ο Nate την αγκαλιάζει. Φέρνω τις παλάμες στα χείλη μου και η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή. Λυγίζει μπροστά, το ύψος του να την επισκιάζει. Εκείνη μένει κοκαλωμένη στην θέση της, μάτια ορθάνοιχτα, πρόσωπο πιο κόκκινο και από τα σώβρακα του Άγιου Βασίλη. Ο Nate χαμογελάει και έχει μια ήρεμη έκφραση. Δεν ξέρω αν φταίει ότι έχει μεθύσει και μπορεί να έχει χάσει λίγο τον έλεγχο του εαυτού του, όμως την σφίγγει άλλο λίγο.

«Angel, δεν είδα πουθενά-»

Αρπάζω τον Gavin συγκινημένη και τυλίγω την παλάμη στα βλαμμένα χείλη του που δεν σωπαίνουν μια στιγμή. Κοιτάω αυτό που προσπαθώ να προστατεύσω. Όλα τα αγόρια βασικά το παρατηρούν. Είναι μια στιγμή που πρέπει να θησαυρίσουμε, εφόσον ο αδελφός μου σχεδόν ποτέ δεν εκδηλώνει συναίσθημα. Φαίνεται συγκινημένος, σαν αυτό το δώρο, αυτή η καρφίτσα, να ήταν ό,τι χρειαζόταν. Μπορεί και να έβρισκε λόγο να την αγκαλιάσει, μπορεί απλά και να θέλησε να την παρηγορήσει που ένιωσε μόνη πριν. Ό,τι και να είναι αυτό που τον παρότρυνε να την αγκαλιάσει, μας αφήνει όλους άφωνους.

«Σε ευχαριστώ», λέει με απίστευτη ηρεμία στην φωνή του, «που έμεινες για τα πρώτα Χριστούγεννα της κόρης μας».

Τα μάτια μου βουρκώνουν, όταν παρατηρώ την ευτυχία στα γουρλωμένα μάτια της Felicity. Τελικά μπορεί οι άνθρωποι να αλλάζουν. Μπορεί απλά να θέλει να προστατεύσει το χαμόγελο του αδελφού μου, γι' αυτό να έβαλε φρένο σε ό,τι τον πλήγωνε. Κρύβει το πρόσωπο της στην κλείδα του και φέρνει τα χέρια της στην πλάτη του. Αισθάνομαι τα δάκρυα του Gavin να βρέχουν το χέρι μου γι' αυτό γυρνάω να τον δω. Φαίνεται τόσο συγκινημένος με την ευτυχία του φίλου του. Φευγαλέα ανταλλάσουμε περήφανες ματιές.

Μεγάλωσε και ο Nate, λοιπόν.

Ο αδελφός μου αποτραβιέται από την αγκαλιά της Felicity, η οποία παραμένει τόσο κόκκινη που φοβάμαι για την υγεία της. Οι υπόλοιποι παριστάνουμε ότι δεν τους κοιτάγαμε μόλις, ο αδελφός μου να γυρνάει να μας δει με σουφρωμένα φρύδια και μια καχύποπτη έκφραση στο πρόσωπο του. Σπρώχνω τον Gavin από πάνω μου και κάνω αέρα με τα χέρια στο πρόσωπο μου για να στεγνώσω τα βουρκωμένα μάτια μου.

«Μου λείπει ο Alex. Που είναι ο Alex;» παραπονιέμαι και παριστάνω ότι όλο αυτό το έπαθα εξαιτίας του αγοριού μου. «Αχ, δεν αντέχω άλλο. Πάω να τον δω και έρχομαι στα γρήγορα».

«Ναι, πρόσεχε μην γλιστρήσεις στον εμετό μου καθώς βγαίνεις», σχολιάζει ο αδελφός μου ανενόχλητος και παραμένει ο βλάκας εαυτός του.

«Ψόφα με όλη μου την αγάπη, Nate», δηλώνω ακόμη συγκινημένη και γυρνάω να δω τον Gavin που βαράει την γροθιά του στο πάτωμα.

«Τον έχασα. Μου τον έκλεψε η μάγισσα», σχολιάζει μόνος του και τον αφήνουμε όλοι με μια νεκρή έκφραση να κάνει τα δικά του, μόνο η Emily να γελάει. «Γιατί γεννήθηκα άντρας; Γιατί;»

Αρπάζω το παλτό μου και φοράω παντόφλες. Το εννοώ ότι θέλω την αγκαλιά του τώρα. Δεν με νοιάζει. Έχουν περάσει ήδη δυο ώρες μακριά του, θα πρέπει να έχει τελειώσει το δείπνο με τους δικούς του. Περπατώ προς το σπίτι του, το κρύο να με κάνει να ανατριχιάσω. Χτυπάω το κουδούνι και η πόρτα δεν αργεί να ανοίξει. Βλέπω την Sophia πρώτο πράγμα, στο πρόσωπο της να φαίνεται τσαντισμένη με τους πάντες και τα πάντα.

«Επιτέλους», αναφωνεί ενθουσιασμένη και αρχίζει να φοράει τα παπούτσια της. «Άλλο λίγο και θα τον άφηνα σε αυτή την κατάσταση μόνο του. Δεν αντέχω άλλο τις φωνές τους».

«Φωνές;» μπερδεύομαι και μπαίνω μέσα, τα μάτια μου να πέφτουν στον Jake που είναι ξαπλωμένος στον καναπέ.

«Καλή τύχη, γιατί ήδη τρελάθηκα. Τι το ήθελα να αφήσω την οικογένεια μου-»

Η Soph κλείνει την πόρτα πίσω της με νεύρα, τα μάγουλα της τέρμα κόκκινα. Στέκομαι αμήχανη σαν τον γλάρο. Τι στο καλό ήταν αυτό; Νόμιζα ότι ο Alex πέρναγε φυσιολογικά Χριστούγεννα. Γιατί η αδελφή του έφυγε με τέτοια νεύρα και ο Jake κοιμάται στον καναπέ του; Βγάζω το παλτό μου και τις παντόφλες κάπως ανήσυχη. Ήρθα να πάρω τον καλό μου αγκαλιά, όχι να έρθω αντιμέτωπη με τον τρίτο παγκόσμιο. Πλησιάζω τον Jake και παρατηρώ ότι κάποιος έχει μουτζουρώσει το πρόσωπο του με μαρκαδόρο, να τον έχει κάνει να μοιάζει με μαϊμού. Πέρα από αυτό, στο μάγουλο του έχει στεγνώσει αίμα που έχει στάξει από την μύτη του.

«Τι στο-»

«ANGEL!» φωνάζει ο Alex και σηκώνω το κεφάλι να τον δω.

Παρατηρώ πόσο μεθυσμένος δείχνει. Ξέρω ότι δεν αντέχει το αλκοόλ με τίποτα, οπότε για να είναι σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να κατέβασε αρκετά ποτήρια. Καταλαβαίνω τώρα τα λόγια της Soph και φέρνω το χέρι στο μέτωπο μου. Με πλησιάζει, σκουντουφλώντας στην πολυθρόνα και παραλίγο τρώγοντας μια τούμπα. Αρχίζει να γελάει μόνος του, εγώ να σταυρώνω τα χέρια στο στήθος. Με το που βλέπει τον Jake σκάει στα γέλια και ξαφνικά γίνεται τόσο σοβαρός, που ανησυχώ ότι έπαθε κάτι. Αρπάζει το μαξιλάρι και το φέρνει στο πρόσωπο του Jake.

«Αν τον σκοτώσω τώρα-»

«Ωπα, ωπα, αγάπη μου, ηρέμησε», τον σταματάω από το να πνίξει τον αρχηγό των φρουρών του και αρπάζω το μαξιλάρι από το χέρι του. «Γιατί βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση; Ποιος σου είπε να πιεις τόσο;»

«Πίνω για να ξεχάσω», ξεφυσάει και πέφτει στην αγκαλιά μου. «Μου έλειψες. Γιατί έφυγες για μια εβδομάδα; Δεν με αγαπάς άλλο;»

«Δυο ώρες έχουν περάσει, Alex», λέω με τα χίλια ζόρια εφόσον είναι βαρύς ο άτιμος και ίσα που έχω την δύναμη να τον κουβαλήσω.

«Έμεινες έγκυος τελικά; Τα καταφέραμε;» χαίρεται και αποτραβιέται να με κοιτάξει με γουρλωμένα μάτια, το πρόσωπο του να λάμπει ολόκληρο.

«Ναι, κάτσε να προσπαθήσουμε πρώτα», μουρμουρίζω με νάζι, όμως αλήθεια δεν μπορώ να αντισταθώ όταν είναι τόσο γλυκός.

«Α», θλίβεται και φέρνει το χέρι στο μέτωπο του. «Δεν πειράζει».

Εκεί που δεν το περιμένω, λυγίζει μπροστά και φέρνει το πρόσωπο του στα βυζιά μου. Τα ζουλάει στο πρόσωπο του και χαχανίζει μόνος του. Εννοείται πως τα μάγουλα μου κοκκινίζουν με το που με αγγίζει έτσι, η ανάσα του που γελά να διαπερνά το ύφασμα της μπλούζας και να χαϊδεύει το δέρμα μου. Τα γραπώνει με δύναμη και ύστερα κάνει πίσω για να δώσει από ένα φιλί στο καθένα.

«Δεν σας ξεχνάω. Είστε οι καλύτεροι μου φίλοι άλλωστε», δηλώνει ο Alex σοβαρός και ξανακολλάει το πρόσωπο εκεί, να φέρνει τα χέρια στην πλάτη μου για να με τραβήξει κι άλλο κοντά του. «Θέλω... να με... πνίξουν».

Οι γονείς του βγαίνουν από την κουζίνα και το πρόσωπο μου φλέγεται από την ντροπή. Σπρώχνω τον Alex από πάνω μου, εκείνος να με κοιτάει ερωτηματικά, τα μάγουλα του ακόμη κόκκινα και δεν ξέρω αν είναι επειδή είχε μπει στην φάση ερωτισμού με τα βυζιά μου ή επειδή είναι τόσο μεθυσμένος που δεν ξέρει τι του γίνεται. Με το χέρι στα μαλλιά του, γυρνάει να δει τους γονείς του και ύστερα το πρόσωπο του νεκρώνει. Σουφρώνω για λίγο τα φρύδια και τον προσπερνάω, αμέσως να τους πλησιάζω που στέκονται μπροστά από τα σκαλιά.

«Γεια σου και πάλι, Angel. Τελείωσε το δείπνο στου αδελφού σου;» ρωτάει η μητέρα του Alex με ένα τεράστιο χαμόγελο.

«Όχι, απλά ήρθα να δω τι κάνει ο Alex», γελάω κάπως ενοχλημένη και κρατάω το ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη μου, «και τον βρήκα σε αυτά τα χάλια».

«Ναι, ήπιε περισσότερο απ' ότι έπρεπε. Δεν μας άφησε να τον σταματήσουμε», εξηγείται αμήχανη η κυρία Πρόεδρος. «Σκοπεύαμε να τον βάλουμε για ύπνο...»

Κάτι κοιτάει πίσω μου και χάνει τα λόγια της. Την στιγμή που γυρνάω να δω τι της έχει τραβήξει την προσοχή, τα χέρια του Alex γραπώνουν το στήθος μου. Ένα μικρό επιφώνημα έκπληξης ξεφεύγει από τα χείλη μου και για άλλη μια φορά με βρίσκω να κοκκινίζω αμήχανη. Μου αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο, η μαμά του να φέρνει το χέρι στα χείλη της, ο μπαμπάς του απλά να αηδιάζει περισσότερο. Ξεκινά να πειράζει το στήθος μου δίχως ντροπή, εγώ να τσαντίζομαι τόσο, που το φρύδι μου κάνει 'τικ'.

Εκεί που δεν το περιμένει, βγάζω τα χέρια του από πάνω μου και αρπάζω τον αριστερό του δείκτη. Τον γυρνάω, διάφορα επιφωνήματα πόνου να φεύγουν από το στόμα του. Καταφέρνω να τον κάνω να λυγίσει το ένα γόνατο κάτω, το χαμόγελο μου να έχει γίνει τόσο ψυχωτικό που το βλέπω στο χαζοχαρούμενο πρόσωπο του ότι τρομάζει. Σφραγίζει τα χείλη και βολεύεται καθιστός πάνω στα πόδια του σαν να τον έβαλα τιμωρία.

«Κάτσε φρόνιμα, μην σου σπάσω τα δάχτυλα ένα-ένα», τον μαλώνω και κουνά το κεφάλι, έτοιμος να βάλει τα κλάματα. «Ποιος σου είπε να πιεις τόσο; Μπροστά στους γονείς σου κιόλας; Δεν ντρέπεσαι, Alex;»

«Μα, Angel», μουρμουρίζει και κρατάει το δάχτυλο που του γύρισα, «εκείνοι φταίνε. Έκαναν αταξίες... στο σπίτι μου».

«Τι;» μπερδεύομαι και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος, εκείνος να κάθεται θλιμμένος. «Όπως και να έχει, σήκω πάνω και ζήτα τους συγγνώμη. Οι άνθρωποι ήρθαν να σε δουν από την Washington κι εσύ μεθάς; Μην γίνεσαι ανεύθυνος».

«Συγγνώμη, Angel μου», απολογείται με βουρκωμένα μάτια και με κάνει να αισθάνομαι άσχημα που του φωνάζω, αλλά ξέρω ότι είναι απλά ασταθής εξαιτίας του αλκοόλ.

Τα ίδια έκανε και στην Ιταλία. Φέρνω τα χέρια στην μέση και του κάνω νόημα με το κεφάλι να σηκωθεί. Κάνει ακριβώς αυτό. Κρατάω την σοβαρή έκφραση στο πρόσωπο, οι γονείς του εντυπωσιασμένοι με τον τρόπο που χειρίστηκα το θέμα. Παρόλο που τα μάγουλα μου παραμένουν κόκκινα, δεν πτοούμαι εύκολα από την γλυκιά του έκφραση. Εκείνος γυρνάει να δει τους γονείς του και κατεβάζει το κεφάλι του στεναχωρημένος.

«Συγγνώμη που σας υπενθυμίζω ότι είστε κακοί γονείς-»

«Alex», τον μαλώνω και ξεφυσάει.

«Συγγνώμη που έχω τα χάλια μου», το διορθώνει και ξύνει τον σβέρκο του.

«Δ-Δεν πειράζει, Alex μου», μουρμουρίζει η μητέρα του και του χαϊδεύει το μάγουλο εντυπωσιασμένη. «Συμβαίνει. Όλοι κάνουμε τα λάθη μας».

«Σας παρακαλώ, μην κάνετε άλλα λάθη στο κρεβάτι μου», μουρμουρίζει εκείνος με πεσμένους ώμους και μια έκφραση στο πρόσωπο του σαν να έχει τραυματιστεί στην ψυχή του.

«Εντυπωσιακό», σχολιάζει ο πατέρας του και μου ρίχνει τα μάτια του κάπως επιφυλακτικά. «Όλη μου την ζωή, πρώτη φορά βλέπω τον Alex να υποκύπτει σε άλλον άνθρωπο. Μπράβο, νεαρή, σου το δίνω».

«Έι», πετάγεται ο Alex και μπαίνει ανάμεσα σε εμένα και τον πατέρα του, ζαλισμένος να του γυρνάει την πλάτη, «η Angel είναι η μαμά των παιδιών μου. Πήγαινε να δεις την δική σου γυναίκα». Ο Alex με κοιτάει τσαντισμένος, εγώ να του ρίχνω τα μάτια μπερδεμένη. «Πάμε, Angel. Τους ζήτησα συγγνώμη, οπότε δεν χρειάζεται», κόβει την πρόταση του όταν συνειδητοποιεί ότι μιλάει στο στήθος του πατέρα του.

Κάνει πίσω τρομοκρατημένος, αμέσως να κρύβεται πίσω μου. Ο πατέρας του τον κοιτάει με τέτοια απογοήτευση που φαίνεται να έχει μετανιώσει την στιγμή που τον έχει γεννήσει. Ο Alex συνεχίζει να κρύβεται πίσω μου, η μαμά του να γελάει ελαφρώς. Μπορεί να είναι το Προεδρικό ζευγάρι, όμως για μένα δεν είναι τίποτα παραπάνω από τους γονείς του άντρα μου. Αν τον πληγώσουν, θα τους κάνω κομμάτια. Μόνο εγώ επιτρέπεται να το κάνω αυτό, ας είναι κάτι που αποφεύγω πάση θυσία. Όλοι οι άλλοι δεν θα παίζουν με την καρδιά και τα συναισθήματα του.

«Συγγνώμη, μπαμπά», μουρμουρίζει σαν μικρό παιδί εκείνος και ο πατέρας του απλά κοιτάει αλλού ενοχλημένος.

«Εμείς πάμε για ύπνο. Κανόνισε τον μόνη σου, πριν με κάνει να μετανιώσω που ήρθα εδώ», καθαρίζει τον λαιμό του ο πατέρας του και αρχίζει να ανεβαίνει τα σκαλιά με κόκκινα μάγουλα, σαν να χάρηκε που ο Alex του μίλησε. «Αχάριστο παιδί».

«Καληνύχτα, Angel μου. Συγγνώμη που σου τον φορτώνουμε», λέει η μαμά του Alex και τον κοιτάει ανήσυχη. «Μην τον βλέπεις έτσι, τον αγαπάει κατά βάθος».

«Δεν πειράζει», την καθησυχάζω και ξεφυσάω, ο Alex να παραμένει κρυμμένος πίσω μου. «Καληνύχτα. Καλή σας ξεκούραση».

Η κυρία Πρόεδρος ανεβαίνει τα σκαλιά και την βλέπω να μπαίνει στο δωμάτιο των καλεσμένων. Όταν ακούω την πόρτα να κλείνει, γυρνάω να δω τον Alex. Ξέρει ότι θα τον μαλώσω, γι' αυτό χτυπάει τους δείκτες του ντροπαλά και αποφεύγει το βλέμμα μου. Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος και σηκώνω το φρύδι μου, αναμένοντας πότε θα ξεκινήσει να εξηγείται.

«Είσαι πολύ όμορφη, Angel-»

«Alex, τι χάλια είναι αυτά;» πετάγομαι να πω πρώτο πράγμα και κατεβάζει το κεφάλι θλιμμένος.

«Συγγνώμη, αγάπη μου», απολογείται, εγώ να εκπνέω κοφτά.

«Σήκωσε το κεφάλι και πες μου τι έγινε. Γιατί ήπιες τόσο;»

Σηκώνει το κεφάλι, όμως σφραγίζει τα χείλη του κλειστά. Παρόλο που είναι μεθυσμένος είναι τόσο γλυκός. Ξύνει το κόκκινο μάγουλο του και πάλι αποφεύγει το βλέμμα μου. Ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη μου. Φέρνω τα χέρια στα μάγουλα του και ενώνω τα χείλη μας. Εκείνος με κοιτά σαστισμένος. Διώχνω τα ακατάστατα μαλλιά από το μέτωπο του και τον κοιτάω στα γαλανά του μάτια.

«Σε αγαπώ πολύ, Alex μου. Σε μαλώνω για το καλό σου, εντάξει;» του εξηγώ την στάση μου και αμέσως ανακουφίζεται. «Ό,τι και να έκαναν οι γονείς σου, είναι γονείς σου και πρέπει να τους αγαπάς και να τους ανέχεσαι. Να είσαι ευγνώμων που μπορείς να έχεις και τους δυο τριγύρω. Εντάξει, αγάπη μου;»

«Συγγνώμη», μουρμουρίζει και με αγκαλιάζει ακουμπώντας το μάγουλο του στην καρδιά μου. «Δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω».

«Δεν με στεναχώρησες, γλυκέ μου», τον καθησυχάζω και του χαϊδεύω την πλάτη με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μου. «Πέρασες ωραία πάντως;»

«Τώρα που σε έχω εδώ, ναι», χαχανίζει και αποτραβιέται για να μου κρατήσει τα χέρια στα δικά του. «Εσύ;»

«Ναι», απαντώ συγκινημένη για όσο ανακαλούμαι εκείνη την υπέροχη στιγμή με τον Nate. «Είδα τον αδελφό μου πραγματικά ευτυχισμένο. Alex», λέω και συγκρατώ τα δάκρυα μου, εκείνος να με κοιτά με σουφρωμένα φρύδια, πεταρίζοντας τις βλεφαρίδες του, «θα γίνεις εκπληκτικός μπαμπάς. Υπόσχομαι να σε κάνω ευτυχισμένο, εντάξει;»

«Ναι, αγάπη μου», κουνά το κεφάλι καταφατικά με ένα χαμόγελο. «Θα σε υποστηρίξω στο να με κάνεις ευτυχισμένο. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις».

«Χαζούλη, πόσο έχεις πιει;» γελάω με τα χάλια του και εκείνος απλά χαμογελά, αφήνοντας από ένα φιλί στα χέρια μου. «Πάμε να σε βάλω στο κρεβάτι».

«Εντάξει», συμφωνεί και μου αφήνει τα χέρια. «Ας μην κάνουμε σεξ σήμερα, σε παρακαλώ. Θα ξεράσω-»

Φέρνει την παλάμη στα χείλη του χλωμός. Με προσπερνάει, εγώ να γελάω αμήχανα. Για κάποιον λόγο απόψε, δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτα τα υπονοούμενα των άλλων. Ακολουθώ τον Alex που ανεβαίνει τα σκαλιά με τα χίλια ζόρια και κάνω ένα μασάζ στο στήθος μου. Μου το άρπαξε τόσο απότομα που τώρα θα με πονάει, δεν φτάνει που μεγαλώνει κιόλας. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο θα γίνει ενώ θα είμαι έγκυος. Αρχίζω να φοβάμαι την μοίρα μου, γνωρίζοντας ότι ο Alex δεν θα το αφήσει σε ησυχία στιγμή.

«Καημένη εγώ», σχολιάζω χαμηλόφωνα και την στιγμή που κάνω να στρίψω προς το δωμάτιο μας, ο Alex περπατά ευθεία.

Ανοίγει την πόρτα του δωματίου των γονιών του και μπαίνει μέσα με τα μάτια του να κλείνουν μόνα τους. Κάνω να τον προλάβω πριν τους ενοχλήσει, αλλά καταφέρνει να ρίξει το σώμα του ανάμεσα τους στο κρεβάτι, που είχαν ήδη αλλάξει σε πιτζάμες και ετοιμαζόντουσαν για ύπνο. Ο πατέρας του ανοίγει το φως του πορτατίφ και τον κοιτάει ενοχλημένος, η μαμά του ερωτηματικά. Εκεί που δεν το περιμένουν, ο Alex φέρνει τα χέρια του γύρω τους και τους κρατά και τους δυο στην αγκαλιά του.

«Μην μου θυμώνετε όταν κάνω λάθη. Τα κάνω μόνο επειδή σας αγαπάω πολύ και θέλω να είμαι ο καλύτερος γιος και για τους δυο. Δεν είμαι τέλειος, αλλά προσπαθώ. Αλήθεια, προσπαθώ πάρα πολύ», δηλώνει ο Alex και το βλέπω στο πρόσωπο του πόσο θλιμμένος είναι, οι γονείς του να κοιτιούνται φευγαλέα. «Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να σώσω την Nina και σας στέρησα την κόρη». Σφίγγει τα χέρια στα ρούχα των γονιών του και παρατηρώ τα δάκρυα που κυλούν στο πλάι. «Σας παρακαλώ, μην με μισείτε. Μόνο εσάς έχω οικογένεια».

«Alex μου», θλίβεται αμέσως η μαμά του και του χαϊδεύει την πλάτη, ο πατέρα του να φαίνεται τόσο πληγωμένος που απλά δεν έχει τι να πει. «Κι εμείς σε αγαπάμε».

«Μπορώ», κλαψουρίζει εκείνος και δεν τους αφήνει στιγμή, «να κοιμηθώ μαζί σας απόψε;»

«Εννοείται», απαντά η κυρία Πρόεδρος και καθαρίζει το δάκρυ στο μάγουλο της, ο πατέρας του το ίδιο, παρόλο που πάντα ήμουν σίγουρη ότι τον μισούσε.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αποφασίζω να τους αφήσω μόνους. Κλείνω την πόρτα δίχως να πω κάτι. Κατεβαίνω τα σκαλιά και προσπερνώ τον Jake. Δεν νυστάζω ακόμη και εφόσον σιγουρεύτηκα ότι ο Alex είναι σε καλά χέρια, μπορώ να επιστρέψω στο σπίτι του Nate. Ντύνομαι και παίρνω τα κλειδιά μου. Κλειδώνω πίσω μου και στέκομαι για λίγο στο κατώφλι του σπιτιού του Alex. Του σπιτιού μας. Κοιτάω το φεγγάρι που φωτίζει ανάμεσα από τα σύννεφα και χαμογελώ.

Ο Alex αξίζει του κόσμου την ευτυχία, κι εγώ θα του την δώσω. Αυτή είναι η επόμενη αποστολή μου.