Μου έχει κολλήσει στο μυαλό αυτό που είπε ο Lucas. Θέλω να μην δίνω βάση, αλλά δεν γίνεται. Τι μπορεί να του έχει δείξει ο Alex; Ξεφυσάω γιατί ξέρω ότι δεν θα βρω άκρη. Αυτοί οι δυο έχουν μια σχέση πολύ περίεργη. Μόνο οι δυο τους ξέρουν τι τρέχει, μια τηλεπάθεια που ούτε ο Nate με τον Gavin δεν έχουν. Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει μεταξύ τους, όμως δεν ξέρω πως καταφέρνουν να κρυφτούν τόσο καλά. Ο Lucas είναι που είναι αψυχολόγητος γενικότερα, ο Alex είναι απλά τόσο διεστραμμένος που με μπερδεύει. Ξέρω ότι πλέον ο μόνος τρόπος να μάθω αυτό που θέλω είναι να τους παρακολουθήσω.

Θα πρέπει να πείσω την Brittany να με βοηθήσει, λοιπόν, εφόσον εκείνη είναι καλή σε αυτά.

Με το που βγάζω την μπλούζα, τα χέρια του Alex έρχονται στο στήθος μου. Εννοείται πως γυρνάω να τον δω κουρασμένη. Το έχει αγγίξει τόσες φορές σήμερα που του έχει βγάλει την ψυχή. Αν είχε στόμα το καημένο θα του είχε κάνει μήνυση. Θα είχε βάλει τα κλάματα. Τον ακούω που χαχανίζει μόνος του και με τους δείκτες τους ξεκινά να ζουλάει τις ρώγες μου, να τις τινάζει και να μην τις αφήνει σε ησυχία. Αφήνω την μπλούζα να πέσει κάτω και παίρνω την πετσέτα, η οποία είναι βρεγμένη στο κέντρο για να καθαρίσω το σώμα μου να μην κολλάει από την μπύρα.

«Alex, αλήθεια με έχεις κουράσει. Δεν είμαι ένα κινούμενο στήθος», ξεφυσάω κουρασμένη και ξεκινάω να με καθαρίζω στην κοιλιά, ύστερα τα μπούτια μου.

«Η Addie δεν με άφηνε να το αγγίζω έτσι και έχω μείνει με το παράπονο, ξέρεις», απαντά και φέρνει το ένα χέρι του στο δικό μου για να πάρει την πετσέτα να με καθαρίσει εκείνος. «Θα μου περάσει σιγά-σιγά. Είναι μέχρι που να βγάλω το άχτι μου».

«Αισθάνομαι ότι τα λόγια σου είναι παγίδα», λέω και δένω τα μαλλιά μου ένα κεφτεδάκι, όπως να 'ναι βέβαια, αλλά δεν δίνω σημασία. «Πως είναι ο πνεύμονας σου;»

«Μου πέρασε με το που με κλώτσησε πάλι μέσα στο σπίτι ο Nate», γελάει ο Alex και συνεχίζει να τρίβει την πετσέτα στο σώμα μου για όσο στέκεται πίσω μου.

Κλείνω για λίγο τα μάτια, ο Alex να μην σταματά να με καθαρίζει. Ανακαλούμαι ό,τι έγινε πριν με τον Lucas. Δεν περίμενα να γυρίσει την μπύρα του επάνω μου, ο Alex να τα παθαίνει όλα από την ζήλεια του. Ξεχάστηκε για λίγο και κόντεψε να πεθάνει από τον βήχα, σε κάποια φάση με το ζόρι να αναπνέει. Αν δεν τον κλώτσαγε ο Nate πίσω στο σπίτι, μπορεί να χρειαζόταν οξυγόνο ο βλάκας. Ύστερα με μάλωσε που έκανα την ζακέτα του σκατά-για να μην προδώσω τον Lucas, είπα πως έφταιγα εγώ.

Μπήκα μέσα στο σπίτι, ο Alex να με αρπάζει αμέσως επάνω του. Δεν με άφησε στιγμή. Ήρθα μέχρι το δωμάτιο με εκείνον να με ακολουθεί σαν σκυλάκι, ένα παράπονο στο πρόσωπο του. Για κάποιον λόγο όμως είχε τέρμα κόκκινα μάγουλα. Αμέσως πήγε να βρέξει την πετσέτα όπως του ζήτησα και επέστρεψε με την ίδια έκφραση, κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Τώρα τον έχω να με καθαρίζει, το άλλο του χέρι στο βυζί μου.

«Τι έχεις κάνει στον Lucas και έφτασε στο σημείο να μου κάνει κάτι τέτοιο;» ρωτάω σαν να είμαι έτοιμη να τον μαλώσω άμα μάθω ότι έχει κάνει βλακεία.

«Δεν είναι αυτό, μικρό μου αγγελάκι», γελάει και με γυρνάει από την άλλη για να με δει καλύτερα. «Απλά έχω αδυναμία στο», τα μάγουλα του κοκκινίζουν κι άλλο, αμέσως να φέρνει την πετσέτα στο στήθος μου, «να βρέχω με ποτά», καθαρίζει τον λαιμό του, εγώ να σηκώνω το φρύδι μου, «βυζιά», ξεφυσά ανακουφισμένος που το έβγαλε από μέσα του και αμέσως μου χαμογελά. «Αχ, ο Lucas, έχει αρχίσει να μαθαίνει από εμένα».

«Αγάπη μου, δεν είσαι ο καλύτερος δάσκαλος», τον πειράζω και μου ρίχνει τα μάτια με ένα παράπονο.

«Είμαι», μουρμουρίζει σαν μικρό παιδί και με κάνει να χαμογελάσω. «Απλά δεν έχω κάτσει να σου μάθω, όπως με εκείνον».

«Τι του έχεις μάθει δηλαδή;» ρωτάω και βάζω τα χέρια στην μέση μου, ενώ εστιάζει στο να με καθαρίζει. «Δεν μου τα λες καλά, Alex».

«Πολλά, αγάπη μου, πολλά. Οι λεπτομέρειες όμως θα μείνουν μυστικό», χαχανίζει και φέρνει το δάχτυλο στα χείλη του.

«Πφ, μου την δίνεις τώρα».

«Για κοντή που είσαι, Angel, σίγουρα έχεις πολλά νεύρα», κοροϊδεύει και δεν κάνει πίσω όταν τον βαράω στο μπράτσο.

«Σκάσε!»

Στέκεται να μου χαμογελάει, τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν αμέσως. Είναι πραγματικά τόσο χαριτωμένος. Δεν μπορώ να του κρατήσω κακία. Μου θυμίζει μικρό παιδάκι, μην πω σκυλάκι βασικά. Η χαρά στο πρόσωπο του όταν μπήκα μέσα και είχε επιτέλους με κάποιον να μιλήσει, ήταν απερίγραπτη. Όταν τον βλέπω έτσι, εννοείται πως δεν μπορώ να του κρατάω μούτρα ή να τσαντίζομαι. Σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου και σουφρώνω τα χείλη για να καταλάβει ότι θέλω να του αφήσω ένα φιλάκι. Είναι τόσο ψηλός που μόνο με σκαμπό μπορώ να τον φιλήσω την στιγμή που δεν το περιμένει, αλλιώς πρέπει να κάνω αυτό.

Εννοείται λυγίζει μπροστά και μου αφήνει το φιλί όπως θέλω. Χαμογελάει ευχαριστημένος και ύστερα εκπνέει κάπως ανακουφισμένος. Για λίγο θλίβομαι όταν ανακαλούμαι αυτά που είπε ο Casper. Αρχίζω να φοβάμαι ότι η στεναχώρια που θα ζήσω θα είναι επειδή θα πάθει κάτι ο Alex και δεν θέλω. Έχει ένα χαμόγελο το οποίο θέλω να προστατεύσω. Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή την ανάγκη, αλλά όταν τον βλέπω έτσι ευτυχισμένο, θέλω να κάνω τα πάντα για να μείνει έτσι.

Χαλάει την στιγμή με το να πετάει την πετσέτα κάπου πίσω του και να μου γραπώνει ξανά το στήθος. Αυτή την φορά με κολλάει πίσω στην ντουλάπα και κατεβάζει το κεφάλι να φέρει τα χείλη του στην αριστερή μου ρώγα. Προσπαθώ να παραπονεθώ, αλλά που αυτός... εκεί, να με πειράζει σαν να μην το έκανε και το πρωί. Ξεκινά να με ρουφά τόσο που ανάβω για κακή μου τύχη. Είναι λίγο άγριος και απότομος, αλλά μου αρέσει. Ανοίγω τα μάτια όμως και προσπαθώ να τον σπρώξω πίσω.

«Σταμάτα, ρε ανώμαλε!» τον μαλώνω και του χτυπάω τον ώμο, η ανάσα μου κοφτή. «Με έχεις γεμίσει σημάδια σε όλο το σώμα, δεν έχω τρόπο να τα κρύψω».

«Αυτός», λέει ξαναμμένος, τα μάγουλα του τόσο κόκκινα όπως και τα σαρκώδη χείλη του, «είναι ο σκοπός μου. Θέλω όλοι να ξέρουν ότι αυτό το σώμα είναι δικό μου να χαρώ», ξεφυσάει και τον ξέρω καιρό τώρα για να καταλάβω ότι συγκρατιέται να μην ανάψει. «Γαμώτο», χτυπάει την γροθιά του στην ντουλάπα πάνω από το κεφάλι μου και μαζεύομαι αμέσως. «Θέλει να με ανάψει, έτσι δεν είναι;»

«Ο Lucas;» γελάω αμήχανα, παγιδευμένη ακόμη εδώ.

«Το αλκοόλ στο στήθος σου με έχει ξεκάνει», αναστενάζει και μιλάει πάνω από τα χείλη μου. «Βαλ'το και αυτό στην λίστα αν είναι. Φαίνεται θα μου αρέσει πάνω σου».

«Πάνω μου;» αναρωτιέμαι το ένα δεύτερο που αφήνει τα χείλη μου σε ησυχία, έτσι όπως τα φιλάει.

«Πφ», παραπονιέται και κοιτάει αλλού με σουφρωμένα φρύδια, «ποιον κοροϊδεύω; Όλα πάνω σου με τρελαίνουν».

«Κολακεύομαι», ειρωνεύομαι και χαϊδεύω το στήθος μου που ακόμη πονάει έτσι όπως το ρούφαγε. «Άσε με τώρα να ντυθώ, βλάκα».

«Α, ναι, να ντυθείς», μουρμουρίζει κάπως ενοχλημένος και κάνει πίσω, ρίχνοντας το σώμα του στην καρέκλα γραφείου μου. «Θέλω κι εγώ να κάτσω έξω μαζί σας. Καταραμένα μπάρμπεκιου πάρτι. Τα ίδια κάθε φορά».

«Για το καλό σου, Alex, δεν πρέπει να βγαίνεις έξω. Λίγο καπνός σου ήρθε στα μούτρα και κόντεψες να πεθάνεις από τον βήχα. Μην κάνεις καμιά βλακεία», λέω και ανοίγω την ντουλάπα, μόνο με το κάτω εσώρουχο πλέον.

Ξεκινώ να ψαχουλεύω τα ρούχα μου και πρώτο πράγμα φοράω σουτιέν. Με την άκρη του ματιού μου χαζεύω τον Alex και ευτυχώς κοιτάει το ταβάνι καθώς πειράζει το μαλλί του. Έχει ένα προβληματάκι εκεί κάτω, γι' αυτό φαίνεται μάλλον να προσπαθεί να ηρεμήσει. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάει κουρασμένος, χαμένος στις σκέψεις του. Αφότου κουμπώσω το σουτιέν, αρπάζω ένα μαύρο ζιβάγκο που έχω και το φοράω. Από κάτω βάζω ένα σκούρο μπλε παντελόνι που έχω για το σπίτι.

«Γιατί έχεις κολλήσει αλήθεια να μάθεις για τις σεξουαλικές μου εμπειρίες; Όταν ήμασταν μαζί παλιότερα δεν σε ένοιαζαν», σχολιάζει και γυρνάω να τον δω που φέρνει τα πόδια πάνω στο κρεβάτι μου και τα χέρια πίσω από το κεφάλι του.

«Έχεις αλλάξει», σχολιάζω και βουτάω πάλι μέσα στην ντουλάπα να βρω μια ζακέτα να φορέσω, η οποία να μην μου είναι τέρμα στενή. «Στο σεξ εννοώ. Είσαι διαφορετικός».

«Έξι χρόνια είναι αυτά, Angel. Τι περίμενες;» γελάει ο Alex και κλείνω την πόρτα της ντουλάπας με μια απελπισία στο πρόσωπο μου, εκείνος να μπερδεύει τα δάχτυλα στα κατάμαυρα μαλλιά του.

«Είμαι σίγουρη ότι κάτι έκανες αφότου χωρίσαμε και θέλω να μάθω τι είναι», λέω με τα χέρια στην μέση μου και τον κοιτάω με μισόκλειστα μάτια.

«Ω, πολλά», ψωνίζεται και κλείνει τα μάτια σαν να σκέφτεται ακριβώς ό,τι έχει γίνει. «Ο χωρισμός μας με πήρε πολύ από κάτω, ξέρεις, γι' αυτό και το πήρα απόφαση να ψάξω τι με ικανοποιεί. Ακόμη και για μένα, εκείνη η χρονιά ήταν έξαλλη».

«Κάτι φαντάστηκα όταν είπες ότι έχεις κάνει τρίο συνολικά τρεις φορές αφότου χωρίσαμε», ενοχλούμαι κάπως και του ζουλάω τα μάγουλα με τις παλάμες μου, να στέκομαι ακριβώς από πάνω του έτσι να με βλέπει ανάποδα. «Απλά, δεν θέλω να με βαρεθείς, Alex».

«Αγάπη μου, δεν υπάρχει λόγος να σε βαρεθώ, γιατί σε θέλω. Τα πάντα μαζί σου είναι διασκεδαστικά», γελάει με ζουλιγμένα μάγουλα και συνεχίζω να τον βλέπω με ένα παράπονο. «Θες να σου πω την πρώτη μου φορά για να ηρεμήσεις με αυτό το ζήτημα;»

«Την πρώτη σου φορά;» αναρωτιέμαι και ξαφνικά με τραβάει να κάτσω επάνω του, εγώ να το κάνω σαστισμένη, ενώ εκείνος φέρνει πάλι τα χέρια πίσω από το κεφάλι του με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο.

«Ναι. Την πρώτη φορά που έκανα σεξ», επαναλαμβάνει και μου ρίχνει τα μάτια, εγώ να το σκέφτομαι στα σοβαρά να δεχτώ. «Θα μου πεις κι εσύ την δική σου όμως».

«Καλά», σταυρώνω τα χέρια στο στήθος και απορώ πως δεν έχει κουραστεί να με κρατάει ακόμη. «Για πες».

«Ήμουν 13-»

«ΑΑΑ, τόσο νέος;!» σοκάρομαι και κοντεύω να πέσω πίσω, αλλά με πιάνει αμέσως με σουφρωμένα φρύδια ξεφυσώντας. «13; Μπορείς να κάνεις σεξ σε αυτή την ηλικία;»

«Δεν ήταν η ιδανική ηλικία, αλλά, εντάξει», ξεφυσά ο Alex, κρατώντας τα χέρια του στην μέση μου. «Ήταν με μια 17χρονη. Πλάκα είχε. Μετά τα έφτιαξα με την Amy και δεν είπα ποτέ σε κανέναν-εννοείται, εκτός από τον Lucas-ότι το είχα κάνει. Όλοι νόμιζαν ότι εκείνη ήταν η πρώτη μου».

«Με μεγαλύτερη;» αηδιάζω και γελάει αμέσως με την έκφραση μου ενώ ξύνει τον σβέρκο του με μια αμηχανία. «Με μεγαλύτερη...;»

«Δεν θα ήταν η τελευταία φορά που θα πήγαινα με μεγαλύτερη», χαχανίζει και την τρώει την σφαλιάρα στο κούτελο. «Αουτς. Γιατί με χτυπάς;»

«Πόσες φορές;»

«Τι σε νοιάζει;»

«Alex, πόσες;»

«Τόσες».

Σταυρώνει τα χέρια στο στήθος ενοχλημένος με την σφαλιάρα που του έδωσα και αποφεύγει να με κοιτάξει. Κρατάει το κεφάλι περήφανα σηκωμένο και δεν λέει να το κατεβάσει. Τον κοιτάω με σηκωμένο το φρύδι και ένα ψυχωτικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη μου. Εκπνέει κοφτά και παραμένει έτσι, τέρμα αποφασισμένος να μην μου πει. Σταυρώνω κι εγώ τα χέρια στο στήθος, λοιπόν, και μένουμε έτσι, και οι δυο αρκετά ξεροκέφαλοι να μην υποκύψουμε.

«Μίλα, Alex», γρυλίζω και δεν πτοείται καθόλου από το σκοτεινό μου βλέμμα.

«Δεν σου μιλάω, αν είναι κάθε φορά να με χτυπάς», επιμένει με ένα μουρμουρητό γιατί ξέρει ότι θα τις ξαναφάει. «Ούτως ή άλλως πάνε αυτά τώρα. Τι σε νοιάζει;»

«Γιατί ξέφυγες αφότου χωρίσαμε;»

«Επειδή», παίρνει μια βαθιά ανάσα με κόκκινο πρόσωπο και φέρνει το ένα του χέρι για να πειράξει το μαλλί στο μέτωπο του, «δυσκολευόμουν μετά από εσένα».

«Δυσκολευόσουν να τι;»

«Να ικανοποιηθώ, εντάξει;» σηκώνει τον τόνο της φωνής του ελαφρώς ενοχλημένος και δεν μου ρίχνει τα μάτια, γι' αυτό τον αναγκάζω με το να ζουλάω τα μάγουλα του με τα δάχτυλα μου.

«Είχα το ίδιο πρόβλημα, Alex μου, δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι», γελάω ελαφρώς και φέρνω τον αντίχειρα να χαϊδέψω το κάτω χείλος του. «Άρα μου λες ότι πηδήχτηκες εδώ και 'κει εξαιτίας μου;»

«Πηδήχτηκα εδώ και 'κει γιατί το ήθελα, μην το παίρνεις πάνω σου», χαμογελάει πλάγια και δεν το κρύβω ότι μου αρέσει τόσο να τον πειράζω.

Ο σαδιστής... με έχει κάνει σαν τα μούτρα του.

«Τώρα θέλω να μάθω ακόμη πιο πολύ».

«Προσπάθησε», ψιθυρίζει και η αισθησιακή του φωνή πάντα με ανάβει.

«Δες με».

Την στιγμή που νομίζει ότι πάω να τον φιλήσω, αποτραβιέμαι με ένα ξεφύσημα και σηκώνομαι όρθια με ένα ανέκφραστο βλέμμα. Όχι, που νομίζει ότι θα του δίνομαι πλήρως. Ξεχνάει ότι όσο του ανήκω, τόσο μου ανήκει. Δεν μπορεί να γίνει μόνο αυτός σαδιστής όταν θέλει. Τον κοιτάω με την άκρη του ματιού μου και φαίνεται να του άρεσε η πρόκληση. Φοράω τις κάλτσες ενώ περπατώ στον διάδρομο, ο Alex να τινάζεται από την καρέκλα για να με ακολουθήσει. Πάω στο δωμάτιο του και ανοίγω την πόρτα. Είναι τόσο καθαρό που μου θαμπώνει τα μάτια, Παναγία μου.

«Μου αρέσει όταν με προκαλείς», χαχανίζει ο Alex στο περβάζι της πόρτας.

«Μμμ, ναι, ό,τι πεις», αδιαφορώ και ανοίγω την ντουλάπα, το άρωμα του να τρυπάει αμέσως τα ρουθούνια μου. «Έχεις πολύ ωραία κολόνια».

«Αλήθεια; Δική μου είναι. Την έφτιαξα μόνο για εμένα», περηφανεύεται σαν την πέρδικα και φτιάχνει το μαλλί του με μια αυτάρεσκη έκφραση στο πρόσωπο του.

«Ψώνιο», μουρμουρίζω κάτω από την ανάσα μου και ξεκινάω να ψαχουλεύω τι ρούχο μπορώ να του κλέψω γιατί κάνει λίγο κρύο όσο να 'ναι, αυτό το ζιβάγκο να είναι πιο λεπτό κι από χαρτί τουαλέτας.

«Τι ψάχνεις;» λυγίζει δίπλα μου και με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.

«Κάτι ζεστό να φορέσω. Τα δικά σου δεν με στενεύουν-»

Βλέπω τον Alex ξαφνικά να βγάζει το φούτερ του και μένει μόνο με την μακρυμάνικη μπλούζα του. Τον κοιτάω ερωτηματικά όταν μου το φοράει και με ζεσταίνει αμέσως. Σηκώνω τα τεράστια μανίκια και τα κοιτάω, την ίδια στιγμή εκείνος να μου αφήνει ένα φιλί στο ζυγωματικό μου. Κατεβαίνει ύστερα πιο κάτω και με το ένα χέρι πίσω από το κεφάλι μου και το άλλο στο μάγουλο μου, με φιλάει στα χείλη για λίγα δεύτερα. Αποτραβιέται τόσο ευτυχισμένος που με κάνει να χαμογελάσω κι εγώ.

«Πες το, αγάπη μου, την άλλη φορά ότι κρυώνεις», λέει και με αγκαλιάζει, εγώ αμέσως να ανταποδίδω.

Έχω το καλύτερο αγόρι στην Γη. Κανείς δεν μου φέρεται καλύτερα από αυτόν.

«Σε ευχαριστώ, Alex μου», χαίρομαι και τινάζω τα μακριά μανίκια μπρος-πίσω σαν μικρό παιδί ενώ βγαίνω από το δωμάτιο του, εκείνος τελευταία στιγμή να αρπάζει μια κόκκινη ζακέτα του.

«Εννοείται, μικρό μου αγγελάκι. Ό,τι θες εσύ», χαχανίζει μόνος του, τόσο ευτυχισμένος που μου έφτιαξε την διάθεση.

Κατεβαίνει τα σκαλιά πίσω μου με αστεράκια και καρδούλες να πέφτουν από πάνω του. Φοράει την ζακέτα και τινάζει την κουκούλα για να την φτιάξει καλύτερα. Βγαίνω έξω και την στιγμή που κλείνω το τζάμι στα μούτρα του, εκείνος κολλάει το μέτωπο επάνω του με τους ώμους να πέφτουν μπροστά. Θλίβεται ξανά. Μάλλον ξέχασε για λίγο ότι δεν μπορεί να βγει έξω. Φέρνω το μανίκι στα χείλη μου και γελάω σατανικά, εφόσον θα μείνει εκεί να υποφέρει μόνος του.

«Έχει πλάκα να βασανίζεις τον Alex. Καταλαβαίνω γιατί απολαμβάνει να είναι σαδιστής», λέω πρώτο πράγμα με το που στέκομαι στο πλευρό του Lucas. «Αν είναι να με βρέξεις την επόμενη φορά, πες το μου, τουλάχιστον».

«Ναι, συγγνώμη», γελάει ελαφρώς ο Lucas και μου ρίχνει αμέσως τα μάτια. «Του άρεσε;»

«Εννοείται», ξεφυσάω σηκώνοντας τους ώμους μου. «Μας βγήκες κι εσύ σαδιστής, Lucas;»

«Μόνο για τον Alex», σχολιάζει με ένα πλάγιο χαμόγελο και φέρνει το νέο κουτάκι μπύρας στα χείλη του.

«Είστε περίεργοι εσείς οι δυο», μουρμουρίζω με έναν καχύποπτο τόνο.

«Το ξέρω, αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου. Ας το απολαμβάνει».

Ο Lucas ρίχνει τα μάτια στον Alex και ένα τέρμα καχύποπτο γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη του. Σουφρώνω τα φρύδια. Μήπως αυτά έβλεπε η Addie και δεν άντεχε τον Lucas τριγύρω; Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος με ένα παράπονο και σκέφτομαι πόσο ηλίθιο είναι να ζηλεύω τον καλύτερο φίλο του αγοριού μου. Δεν χρειάζεται, έτσι; Ανακαλούμαι την απάντηση που μου έδωσε πριν ο Nate παρόλο που ήταν για πλάκα και συνεχίζω να παρατηρώ τον Lucas με μισόκλειστα μάτια, ενώ εκείνος φέρνει το κουτάκι να πιει άλλη μια γουλιά.

«Lucas, έχεις κάνει κάτι με τον Alex;» τον ρωτάω και βγάζει το κουτάκι από τα χείλη του για να φτύσει όλο το περιεχόμενο πάνω στην πισίνα.

«Τι;» σοκάρεται και με κοιτά με ένα τέρμα ξαφνιασμένο βλέμμα.

«Γιατί σοκάρεσαι τόσο; Ισχύει μήπως;» συνεχίζω την ανάκριση και τον βλέπω που βγάζει ένα μαντίλι από την τσέπη του για να καθαρίσει τα χείλη του.

Ο Lucas αφήνει την μπύρα στο μικρό τραπεζάκι δίπλα του και ξαφνικά η αύρα του αλλάζει. Μαζεύομαι αμέσως. Όταν βγάζει το μαντίλι από πάνω του, παρατηρώ το πλάγιο, πονηρό χαμόγελο στα χείλη του. Μου ρίχνει το σαδιστικό βλέμμα του επάνω μου και ανατριχιάζω ολόκληρη. Καταπίνω το σάλιο μου κάπως τρομαγμένη, να μου θυμίζει τόσο τον Alex κάθε φορά που τον προκαλώ αρκετά για να με βάλει κάτω. Κοιτάω τους άλλους και κανείς δεν δίνει σημασία σε εμάς. Την στιγμή που κάνω να γυρίσω να δω τον Alex, ο Lucas φέρνει τον δείκτη του κάτω από το πιγούνι μου, έτσι να με αναγκάζει να τον δω.

«Δεν έχεις πλησιάσει ούτε μια εβδομάδα που τα έχεις μαζί του και ξεκίνησες ήδη τις ζήλειες και τα σκαλίσματα;» ρωτάει και πρώτη φορά βλέπω τον Lucas τόσο... δεν ξέρω. Τα μάγουλα μου φλέγονται όταν λυγίζει κοντά μου, τα μπλε μάτια του να διαπερνούν την ψυχή μου. «Πως θα αντέξεις στο πλευρό του, Angel;» ψιθυρίζει και νιώθω την ανάσα του στα χείλη μου παρόλο που δεν βρίσκεται και τόσο κοντά. «Μην φοβάσαι. Ο Alex δεν κάνει τέτοια πράγματα. Αλλά είναι χαριτωμένο που νομίζεις ότι είναι ικανός», σηκώνει το κεφάλι μου άλλο λίγο. «Ελπίζω για σένα να είναι παιχνίδι αυτό και όχι δικαιολογία να τον χωρίσεις», λυγίζει άλλο λίγο μπροστά με ένα τέρμα σκοτεινό βλέμμα, «πάλι».

Έχω κοκκινίσει τόσο που η καρδιά μου κοντεύει να σκάσει. Ασυνείδητα έχω φέρει το ένα πόδι πίσω για να ισορροπήσω. Βλέπω τον Lucas να γελάει την στιγμή που αποτραβιέται από πάνω μου. Παρόλο που μου φάνηκε μια αιωνιότητα, εκείνος στάθηκε από πάνω μου κάτι δεύτερα μόνο. Μου χαϊδεύει το κεφάλι σαν να μην έγινε κάτι και βάζει το ένα χέρι στην τσέπη του παντελονιού του. Κάνει να με προσπεράσει, αλλά σταματά ακριβώς το πλευρό μου εγώ να γυρνάω το κεφάλι να τον δω, αυτός να με κοιτάει με την άκρη του ματιού του.

«Για μένα, δεν ασχολείσαι με το τι έχει κάνει ο Alex. Δεν υπάρχει κάτι άξιο να μάθεις. Αν υπήρχε, θα το είχες μάθει ήδη», ξεφυσά ο Lucas με ένα κάπως αδιάφορο, κενό βλέμμα. «Συγχώρεσε με, πάω στην τουαλέτα».

Το μπράτσο του περνά ξυστά από το δικό μου. Έχω κοκαλώσει στην θέση μου. Δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου. Γυρνάω να σιγουρευτώ και δεν εκπέμπει αυτή την σαδιστική αύρα. Φαίνεται τέρμα φυσιολογικός. Ο Alex μέσα αμέσως κουνάει την ουρά του, όταν βλέπει τον κολλητό του να μπαίνει μέσα. Δεν ξέρω αν είδε τι έγινε μόλις, γιατί φαίνεται πολύ χαλαρός για κάποιον που ζηλεύει τρελά. Ο Lucas ανοίγει την πόρτα και την κλείνει πίσω του, ο Alex αμέσως να του κολλάει επάνω ενθουσιασμένος που έχει πάλι παρέα.

Θεέ μου, αυτός ο Lucas ήταν πολύ σέξι.

Βλέπω την Brittany να ενοχλείται ακόμη από τον Tyler, η Sophia να τους χαμογελάει. Την αρπάζω από το μπράτσο και την σέρνω πιο πέρα, αφήνοντας τους άλλους δυο να με κοιτάνε περίεργα. Αφήνω την Brit να σταθεί μπροστά μου στην γωνία του κλειστού κήπου, λίγο πιο δίπλα από τα παιδιά που παίζουν. Σηκώνω τα μανίκια να τα φέρω στους αγκώνες μου και την κοιτάω με τέρμα κόκκινα μάγουλα.

«Πες μου ό,τι ξέρεις για τον Lucas και τον Alex», γελάω κάπως ψυχωτικά και δεν κρύβει ότι ανησυχεί.

«Τι;»

«Τυρί. Απάντα», δηλώνω και γέρνω το κεφάλι στο πλάι.

Η περίοδος φταίει. Ο Lucas δεν είναι σέξι, ναι... ναι, αυτό είναι.

«Παραδόξως ο Lucas δεν μου μιλάει ποτέ για τον Alex εκτός αν είναι μπροστά και θέλει να τον πειράξει», γελάει η Brit με τα χέρια στην μέση της. «Στο σπίτι πάντα θα μου λέει για την δουλειά του ή το πόσο με αγαπάει. Δεν αναφέρει τον Alex ποτέ», αρχίζει να σοβαρεύει κάπως. «Τώρα που το λέω δυνατά είναι πολύ περίεργο. Ο Lucas να μην μιλάει για τον Alex;»

«Brittany», φέρνω τις παλάμες μου στα μάγουλα της και την τραβάω κοντά μου. «Τα αγόρια μας είναι κρυφά γκέι. Τα έχουν μεταξύ τους. Δεν εξηγείται αλλιώς».

«Τι λες, βρε τρελή; Από πού σου μπήκαν οι ιδέες αυτές;» λέει, τα χείλη της σαν ψάρι, τα φρύδια της σουφρωμένα. «Α, ξέχασα ότι δεν έχεις ζήσει την φιλία του Lucas και του Alex». Βγάζει τα χέρια μου από πάνω της και ξεφυσά. «Πάντα έτσι είναι αυτοί οι δυο. Ακόμη και πριν πεθάνει η Nina, έτσι ζουν αυτοί. Δεν μπορούν ο ένας χωρίς τον άλλον. Όπως ο Alex παθαίνει στέρηση με τα βυζιά», γραπώνει ξαφνικά το στήθος μου με τα χέρια της και τα κρατάει εκεί, «έτσι παθαίνει στέρηση και με τον Lucas», ξεκινά να μου τα ζουλά, εγώ να την κοιτάω με τους ώμους πεσμένους μπροστά. «Θεέ μου, τι φυτοφάρμακα έριχνες στα βυζιά σου έξι χρόνια τώρα και έγιναν έτσι;»

«Έχω περίοδο», ξεφυσάω και δεν λέει να τα αφήσει ήσυχα.

«Και πάλι», τα ζουλά ξανά ξαφνιασμένη, «είναι τεράστια. Βλέπω που πήγε το ύψος-»

«Φτάνει, Alex», της σφαλιαρίζω τα χέρια από πάνω μου και σταυρώνω τα δικά μου στο στήθος μου. «Ώστε έτσι κάνουν πάντα, ε;»

«Θα σου πάρει λίγο να το συνηθίσεις, αλλά μην το παίρνεις προσωπικά. Από το νηπιαγωγείο γνωρίζονται. Έχουν αποκτήσει απίστευτη οικειότητα μεταξύ τους. Η σχέση τους δυνάμωσε μάλιστα όταν έφυγες και ο Alex αποφάσισε να του μιλήσει ξανά», εξηγεί η Brit και μπερδεύει μια ξανθιά τούφα μαλλιών της στο δάχτυλο της. «Μην κάνεις τώρα κι εσύ σαν την Adriana. Θα σε υποψιαστεί ο Lucas και θα σε ξαποστείλει, όπως έκανε με εκείνην. Μην τον βλέπεις γλυκό και ευγενικό. Έχει και αυτός τις δικές του σκοτεινές πλευρές».

Τώρα εξηγούνται πολλά. Γιατί δεν ήρθα εξαρχής στην Brittany και ασχολήθηκα με τον βλάκα, ανώριμο αδελφό μου;

«Γιατί, τι έκανε η Adriana;» αναρωτιέμαι σαν την κουτσομπόλα που είμαι και κάθομαι στην ξαπλώστρα, εκείνη να κάνει το ίδιο δίπλα μου.

«Ζήλευε την φιλία τους», ξεφυσά εκείνη και φέρνει το πόδι πάνω από το άλλο, η πλάτη της ίσια σαν χάρακας, σαν σωστή κυρία, σε σχέση με μένα που μοιάζω σωστός μπεκρής με κοιλόμπυρα στα καφενεία. «Ήταν πολύ επικριτική και την ενοχλούσε απίστευτα που ο Alex είναι πολύ κοντά με τον Lucas. Αχ, έκανε σαν υστερική ένα χρόνο μετά την σχέση τους. Έπρεπε να ήσουν εδώ να έβλεπες πως την κοίταγε ο Lucas, ένα μόνιμο νεκρό βλέμμα».

«Εντάξει, δεν ζηλεύω τον Lucas και την σχέση που έχει με τον Alex, αλλά φέρονται περίεργα που και που», αναστενάζω με παράπονο και δαγκώνω το κάτω χείλος μου σκεφτική. «Απλά δεν έχω ζήσει τόσο την φιλία τους, μάλλον, και δεν έχω συνηθίσει».

«Άκου εκεί να είναι γκέι. Μην με τρομάζεις έτσι», γελάει εκείνη και με κάνει να στριφογυρίσω τα μάτια, ύστερα να τα εστιάζω μέσα στο σαλόνι, το οποίο είναι άδειο. «Δεν έχει τύχει να το συζητήσουμε, αλλά ήθελα να σου πω ένα ευχαριστώ».

«Για ποιο πράγμα;»

«Μπορεί να μην το ξέρεις, αλλά έπαιξες μεγάλο ρόλο στο να έρθουν πάλι κοντά αυτοί οι δυο. Τήρησες την φιλία σου με τον Lucas μέχρι την τελευταία ημέρα και είμαι σίγουρη ότι αυτό έκανε τον Alex να συνειδητοποιήσει ότι τον προτιμά στην ζωή του», λέει η Brit με ένα χαμόγελο στα βαμμένα ροδοκόκκινα χείλη της. «Αν δεν τον είχε φέρει πίσω, δεν νομίζω ποτέ να ήμουν μαζί του σήμερα, γι' αυτό ευχαριστώ».

«Χαζή, τίποτα δεν έκανα. Ο Lucas έτοιμος ήταν να επιστρέψει, απλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Αυτός τα έκανε όλα», την σκουντάω με τον αγκώνα, τα μάγουλα της να κοκκινίζουν ελαφρώς. «Χαίρομαι που είσαι μαζί του. Θυμάμαι από το λύκειο σε κοίταγε με γουρλωμένα μάτια. Δεν νομίζω να σταμάτησε να σε αγαπάει ποτέ του».

«Ξέρεις τι μου είπε μια φορά;» γελάει και ξαναπαίζει με την τούφα μαλλιών της. «Ο Lucas πριν από εμένα είχε την πρώτη του σχέση. Πριν από αυτό δεν είχε κάνει κάτι, γιατί οι γονείς του είναι αρκετά αυστηροί άνθρωποι και στο Brentwood απαγορεύονται αυστηρά οι σχέσεις, πόσο μάλλον ό,τι έχει να κάνει με το σεξ. Που λες, στο πανεπιστήμιο, όταν παντρεύτηκα, από τα νεύρα του πήγε και τα έφτιαξε με μια κοπέλα. Ο χαζός».

«Ο καημένος εννοείς. Πως παντρεύεσαι έναν άνθρωπο όταν ο Lucas υπάρχει και αναπνέει;» την μαλώνω με ένα τέρμα επικριτικό βλέμμα.

«Κοίτα, ο Lucas σπούδαζε τότε και δεν ήξερα ότι η σχέση του με τον Alex ήταν μια χαρά. Τον Mike τον αγαπούσα και ήθελα να είμαι μαζί του, αλλά έγινε ό,τι έγινε», θλίβεται για λίγο και ύστερα χαμογελά. «Δεν πειράζει. Αν δεν ήταν αυτό, δεν θα ερχόμουν κοντά με τον Lucas. Μόνο όταν με φίλησε, κατάλαβα ότι αυτός είναι το άλλο μου μισό, αλήθεια. Μέχρι εκείνη την στιγμή, τον είχα διαγράψει από το μυαλό μου».

«Την καρδιά να ακούς. Κι εγώ πήγα να παρατήσω τον Alex, ακούγοντας το μυαλό μου», δηλώνω και σηκώνω το κεφάλι να κοιτάξω τον ελαφρώς συννεφιασμένο ουρανό.

«Πάντως, έκανα κάτι εξετάσεις τις προάλλες και τα χάπια που παίρνω έχουν βοηθήσει στην κανονική λειτουργία της μήτρας μου. Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να μπορέσω να μείνω έγκυος, αν και παραμένουν αρκετά μικρές», λέει η Brit και αμέσως γυρνάω να την δω χαρούμενη. «Να πας κι εσύ να κάνεις εξετάσεις. Είναι σοβαρά θέματα αυτά μην τα αφήνεις».

«Κάνω κάθε χρόνο την άνοιξη. Αυτή την φορά θα πάω στον Lucas, εφόσον είναι ο γιατρός του Alex. Δεν θα δεχτεί να με πάει σε άλλον», μουρμουρίζω με ένα παράπονο.

«Καλώς. Σε αυτόν να πας. Είναι τρελός για την δουλειά του. Κανείς δεν τον περνάει, οπότε θα είσαι σε καλά χέρια», σκέφτεται φωναχτά η Brit και κουνά το κεφάλι καταφατικά. «Ναι, ναι, να πας».

«Τέλος πάντων», λέω και ακουμπώ το πηγούνι στην παλάμη μου, χτυπώντας τον δείκτη απαλά στο μάγουλο μου. «Για πες. Πως είναι στο σεξ;»

«Με φροντίζει πάρα πολύ», χαίρεται και μου αρπάζει το μπράτσο για να με ταρακουνήσει. «Κολλητούλα, μόλις συνειδητοποίησα ότι πλέον μπορώ να μιλάω για σεξ μαζί σου. Δεν το έχω ξανακάνει, οπότε τι λέω; Τα μοιράζομαι όλα; Μπαίνω σε λεπτομέρειες ή επιφανειακές πληροφορίες; Το παίζω δύσκολη;»

«Χαζούλα», γελάω ελαφρώς και λατρεύω να βλέπω πόσο χαρούμενη φαίνεται που μπορεί να μιλάει μαζί μου για τέτοια ζητήματα. «Απλά πες ό,τι θες».

«Θα ξεκινήσω με το πιο σημαντικό», καθαρίζει τον λαιμό της με κόκκινα μάγουλα. «Την έχει μεγάλη-»

«Δεν θέλω να τα ξέρω όλα. Είναι και φίλος μου, ξέρεις», την διακόπτω πανικόβλητη και απλά γελάει, εγώ αμέσως να ξεφυσάω, γιατί ξέρω ότι άνοιξα το κουτί της Πανδώρας. Δεν γαμιέται. «Πόσο δηλαδή;»

«ΑΑΑ, το ήξερα! Σου αρέσει να τα κουτσομπολεύεις αυτά», χαχανίζει δυνατά και τραβάει την προσοχή του Jim και του Gavin, αμέσως να την σκουντάω με τον αγκώνα να σκάσει. «Λοιπόν», φέρνει το χέρι στο πιγούνι για να σκεφτεί και ύστερα το κατεβάζει για να μου δείξει. «Περίπου τόσο. Δεν έχω βγάλει και χάρακα».

«Μάλιστα», μουρμουρίζω και ζωγραφίζω ένα πλάγιο χαμόγελο στα χείλη μου. «Του Alex είναι τρία δάχτυλα μεγαλύτερη».

«Σώπα», σοκάρεται κάπως εντυπωσιασμένη και φέρνει το χέρι στα χείλη της. «Πως το αντέχεις;»

«Δεν, αλλά εκείνος δεν καταλαβαίνει. Του αρέσει να είναι λίγο άγριος και απότομος μαζί μου», ψιθυρίζω ντροπαλά, γιατί όσο να 'ναι είναι η πρώτη μου φορά να συζητάω κι εγώ με μια φίλη κάτι τέτοιο.

«Α, ο Lucas με μένα είναι τέρμα γλυκός. Δεν έχω πονέσει ούτε μια στιγμή στα χέρια του. Με φροντίζει ακόμη και τότε».

«Δεν μοιάζουν καθόλου σε αυτό το κομμάτι».

«Του το είχα του Alex να είναι λίγο σαδιστικός σε αυτό το κομμάτι πάντως-»

«Ποιου το μέγεθος συζητάγατε πριν;» πετάγεται από το πουθενά ο Gavin και ρίχνει το σώμα του στην ξαπλώστρα απέναντι μας. «Σίγουρα όχι του Alex πάντως. Την έχει τρία δάχτυλα μεγαλύτερη».

«Gavin, είσαι αισχρός. Πως ξέρεις κάτι τέτοιο;» αηδιάζω, η Brittany να έχει μια ενοχλημένη γκριμάτσα στο πρόσωπο της που μας χάλασε την συζήτηση.

«Έχω ζήσει στο ίδιο σπίτι μαζί του. Ξέρεις πόσες φορές έχω μπει στο μπάνιο χωρίς να χτυπήσω πόρτα;» γελάει ο Gavin και φέρνει τα χέρια πίσω από το κεφάλι του, ξαπλώνοντας πίσω. «Του Lucas θα ήταν μάλλον. Χμ, ικανοποιητικό μέγεθος, θα έλεγα».

«Πω, σκάσε», παραπονιόμαστε με την Brittany την ίδια στιγμή.

«Εντάξει, βρε κορίτσια. Κουτσομπολιό κάνουμε, μην είστε κακές».

Τον βλέπω που κοιτάει τα νύχια του με ένα κάπως αδιάφορο βλέμμα. Το τζάμι κλείνει απότομα και αμέσως ρίχνω τα μάτια να δω τι έγινε. Ο Lucas βγαίνει έξω κάπως τσαντισμένος, ο Alex πίσω να είναι απελπισμένος, με γουρλωμένα μάτια σαν παρατημένο κουτάβι. Μάλλον πάλι δεν τον άφησε σε ησυχία με τις βλακείες του. Καταλαβαίνω τον πόνο του. Κι εγώ με το που μπήκα στο σπίτι με έπαιρνε από πίσω σαν να είναι η ουρά μου. Ο Lucas μας βρίσκει να καθόμαστε και έρχεται να κάνει το ίδιο στην ξαπλώστρα όπου κάθεται ο Gavin.

«Πω, πω, είναι τόσο ενοχλητικός όταν δεν έχει την προσοχή στραμμένη επάνω του», σχολιάζει κουρασμένος ο Lucas και αγγίζει το μάγουλο στην γροθιά του, με το άλλο δάχτυλο του να ξεκουμπώνει το πουκάμισο του.

«Πάντα είναι ενοχλητικός, τι εννοείς;» ειρωνεύεται ο Gavin και κατεβάζει τα μάτια να δει τον Lucas.

«Εμένα αν με ρωτήσετε, τον θεωρώ τέρμα γλυκό. Κοιτάξτε πως μας κοιτάει. Είναι σαν ζαχαρωτό, σαν κουταβάκι», χαχανίζει η Brit και με κάνει να γυρίσω να τον δω.

Τι ζαχαρωτό λέει αυτή η τυφλή; Ο Alex εκπέμπει μια τρομαχτική μαύρη αύρα όταν βλέπει τον Gavin στο πλευρό του κολλητού του. Έχει κολλήσει το πρόσωπο στο τζάμι μαζί με τις παλάμες στο πλευρό και έχει τα μάτια ορθάνοιχτα σαν να προσπαθεί να σκοτώσει τον Gavin με τηλεπάθεια. Ο γαμπρός του το παρατηρεί και σηκώνει το σώμα του, στηρίζοντας το χέρι στον ώμο του Lucas, ο οποίος δεν φαίνεται να νοιάζεται ιδιαίτερα.

«Είναι τέλειο αυτό. Μπορούμε να τον πειράξουμε όσο θέλουμε τώρα και δεν έχει τι να κάνει. Λατρεύω τα μπάρμπεκιου πάρτι του Nate», χαίρεται ο Gavin και αγκαλιάζει τον Lucas σαν μικρό παιδί, ο άλλος να κρατάει μια νεκρή έκφραση στο πρόσωπο του.

Ώστε τόσο την έχει ο Lucas; Μάλιστα...

Αισθάνομαι την δολοφονική αύρα του Alex και δεν είναι η φαντασία μου. Το πρόσωπο του μένει κολλημένο στο τζάμι, τα μάτια του στον Gavin. Φαίνεται τόσο τσαντισμένος που δεν θέλω να διανοηθώ να τον πλησιάσω. Την στιγμή που ξεφυσάω και ξεκουράζω το σώμα μου, ο Gavin με αρπάζει από τον καρπό και με σηκώνει όρθια, τραβώντας με προς το τζάμι. Με βάζει να σταθώ ακριβώς μπροστά από τον Alex, εκείνος αμέσως να μαλακώνει.

«Είναι σαν σκυλί», σχολιάζει σκεφτικός ο Gavin και με γραπώνει από τα μπράτσα, αναγκάζοντας με να πάω δεξιά-αριστερά, ο Alex να με ακολουθεί τι με το σώμα του, τι με τα μάτια του. «Κοίτα τον πως κάνει, σαν να είσαι μια μπριζόλα στα μάτια του».

«Άμα ήμουν στην θέση σου, δεν θα τον πείραζα τόσο», δηλώνω και σταματάει να με σέρνει εδώ και 'κει, ο Alex να ξανακολλάει τα χέρια και το μέτωπο στο τζάμι. «Ακόμη να τον μάθεις πως γίνεται;»

«Εννοείται πως ξέρω. Τόσες φορές τις έχω φάει από αυτόν. Ποτέ όμως δεν έχει κάνει έτσι. Θα πρέπει να τον έχουν ξετρελάνει τα βυζιά σου», λέει ο Gavin και αισθάνομαι τα χέρια του κάτω από το στήθος μου, χωρίς βέβαια να τα αγγίζει με κάποιον αναιδέστατο τρόπο.

«Αλήθεια, θες να πεθάνεις πριν γνωρίσεις το παιδί σου;» αναρωτιέμαι και γυρνάω να τον δω που έχει κολλήσει στην πλάτη μου, ο Alex να κοιτά επίμονα τα βυζιά μου, αυτή η σκοτεινή αύρα να επανέρχεται.

«Για χαμογέλασε του λίγο», λέει ο Gavin, αγνοώντας πλήρως τα λόγια μου.

Βγάζει τα χέρια του από πάνω μου και κάνω ό,τι μου λέει αφότου ξεφυσήσω. Χαρίζω ένα χαμόγελο στον Alex και αμέσως μαλακώνει, σαν να μην έγινε δολοφόνος πριν λίγο. Ανταποδίδει με έναν γλυκό τρόπο και με κάνει να ξεχαστώ για λίγο και να τον χαζέψω. Μοιάζει όντως με μεγάλο ζαχαρωτό, το αγόρι μου. Το βλέμμα του ξαφνικά σκοτεινιάζει, η έκφραση του πρόσωπο του να σοβαρεύει απότομα, όταν το χέρι του Gavin έρχεται κάτω από το ένα μου βυζί και παριστάνει ότι πάει να το ζουλήξει.

«Πω, πω, είναι πολύ κτητικός μαζί σου. Τι του έχεις κάνει;» γελάει ο Gavin κάπως εντυπωσιασμένος και ύστερα λυγίζει στο στήθος μου. «Βλέπω βασικά τι του έχεις κάνει, δεν χρειάζεται».

«Μπορείς να σταματήσεις να τον πειράζεις;» τον μαλώνω κάπως ενοχλημένη.

«Ω, έλα τώρα, μην είσαι ξενέρωτη. Έχει πολλή πλάκα να τον βλέπω έτσι. Σπάνιες φορές μου δίνεται η ευκαιρία να τον έχω να υποφέρει τόσο».

«Πρέπει να σταματήσετε εσείς οι δυο, αλλιώς δεν σας βλέπω καλά», ξεφυσάω και βλέπω τον Gavin που κολλάει την πλάτη πίσω στο τζάμι, το πονηρό του βλέμμα στον Alex, ο οποίος δεν λέει να σταματήσει να εκπέμπει την δολοφονική του αύρα.

«Alex, θες να σου πω κάτι τρελό;» του λέει ο Gavin και ξέρω ότι ο άλλος μέσα μπορεί να τα ακούει όλα. «Όταν οι γυναίκες εγκυμονούν το στήθος τους μεγαλώνει τόσο πολύ, που τώρα της Angel δεν είναι τίποτα. Πω, πω, να ξέρεις πόσο έχω χαρεί της Sophia δυο φορές τώρα», ο Alex σκοτεινιάζει κι άλλο, ο Gavin να ρίχνει τα μάτια αλλού με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη του. «Αν το πειράζεις και με το στόμα σου», γυρνάει για να του δείξει την γλώσσα που γλύφει αργά το πάνω χείλος του, «μπορεί να γίνει και γευστικότατο».

«Τι του λες, βρε σίχαμα της κοινωνίας;» αηδιάζω τελείως με αυτά που λέει, αλλά με αγνοούν και οι δυο, γι' αυτό ξεφυσάω με το να φέρνω τα δάχτυλα ανάμεσα από τα μάτια μου να κάνω ένα μασάζ.

«Εγώ δεν σε φοβήθηκα και την άφησα έγκυο τρεις φορές πάντως», γελάει σαδιστικά ο Gavin και κουνάει το χέρι σαν να διώχνει μύγα, ο Alex να κατεβάζει το κεφάλι αργά με ορθάνοιχτα μάτια. «Να σε δω να κάνεις το ίδιο με τον Nate για αδελφό της. Θα σου», κουνά τα δάχτυλα σαν να είναι ψαλίδια, «τον κόψει», συνεχίζει να γελά δυνατά.

Κάνω ένα βήμα χαχανίζοντας τέρμα τρομοκρατημένη. Τι τρομαχτική αύρα που εκπέμπει ο Alex αυτή την στιγμή... Κρατάει μόνο την γροθιά του στο τζάμι και δεν μπορώ να δω το πρόσωπο του, αλλά καλύτερα. Δεν θέλω να έχω εφιάλτες. Ο Gavin γλιστράει ξανά πίσω μου και κρατά εκείνο το αυτάρεσκο χαμόγελο στα χείλη του. Λυγίζει μπροστά έτσι ώστε το πρόσωπο του να είναι δίπλα στο δικό μου.

«Ε, Alex», τον φωνάζει και ο άλλος σηκώνει το κεφάλι αργά, το χέρι στα χείλη του, τα μάτια του ορθάνοιχτα. «Μπουπ», ζουλάει τα βυζιά μου απαλά με τα δάχτυλα του και αποτραβιέται γελώντας τόσο δυνατά που με ενοχλεί. «Κράτα αυτή την έκφραση στο πρόσωπο σου, ηλίθιε. Σου ταιριάζει η ήττα».

Η ένταση μεταξύ τους είναι τόσο μεγάλη. Ευτυχώς είμαι κοντή και δεν τους μπλοκάρω το οπτικό τους πεδίο, γιατί είμαι σίγουρη ότι θα είχα πεθάνει. Φεύγω από εκεί με τεράστια βήματα και πάω τρέχοντας στον αδελφό μου που ακόμη ψήνει. Με αγνοεί που γραπώνομαι επάνω του και συνεχίζω να κοιτάω τους άλλους δυο. Ο Gavin απομακρύνεται τινάζοντας το χέρι του γελώντας και πλησιάζει την Sophia, ο Alex να μένει παγωμένος στην θέση του. Το βλέπω. Όλο και κάποιος θα πεθάνει. Μια ο Lucas, μια ο Gavin. Πρέπει να σταματήσω να τους επιτρέπω να με χρησιμοποιούν έτσι.

«Τι έπαθες;» ρωτάει ο Nate και γυρνάω το κεφάλι να τον δω.

«Σε παρακαλώ, μην τους σκοτώσεις, εντάξει;» γελάω αμήχανα και σουφρώνει τα φρύδια μπερδεμένος.

Ακούω την πόρτα να ανοίγει και για δεύτερη φορά, την εμφάνιση του κάνει ένας τέρμα τσαντισμένος Alex. Με κρύο ιδρώτα να με περιλούζει, κουλουριάζομαι πάνω στον αδελφό μου που είναι ο μοναδικός που παρατηρεί ότι ο Alex πατάει πόδι έξω. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή από το άγχος. Κάποιος θα πεθάνει και ο λόγος θα είναι εγώ.

«Τι στο-»

Ο αδελφός μου δεν τελειώνει την πρόταση του, εφόσον την ίδια στιγμή, ο Alex φέρνει το χέρι στον ώμο του Gavin. Όλοι τους κοιτάνε πλέον, εκτός από την Brittany που παίζει με τα παιδιά, ο Lucas στο πλευρό της, βέβαια να βλέπει την σκηνή. Γραπώνομαι κι άλλο πάνω στον Nate, όταν ο Alex βήχει και ύστερα ξεκινά να γελά κάπως ψυχωτικά. Φέρνει την άλλη παλάμη στα χείλη του και κοιτάζονται με τον Gavin. Τον γυρνάει αργά στο πλάι και βγάζει το χέρι από πάνω του.

Πραγματικά ένα πετάρισμα των βλεφαρίδων μου αρκεί για να γίνει το κακό. Η φτέρνα του Alex βρίσκει ακριβώς στο στομάχι του Gavin και τον κλωτσάει πίσω, αλλά δεν αρκείται σε αυτό. Σφίγγει την γροθιά του και την φέρνει στο πρόσωπο του γαμπρού του, με αυτό να τον ρίχνει μέσα στην πισίνα. Ευτυχώς τα παιδιά δεν το βλέπουν αυτό, εφόσον η Brittany τα είχε στην αγκαλιά της, αλλά όλοι είμαστε μάρτυρες. Ο Jim με τον Eddie πετάγονται από τις θέσεις τους και κρατάνε τον Alex πίσω, ο οποίος ξεκινά να βήχει μανιωδώς. Ο Lucas με τον Tyler αμέσως σπεύδουν να βοηθήσουν τον Gavin να βγει από την πισίνα.

Έχω παγώσει στην θέση μου. Δεν περίμενα να το πάρει τόσο στα σοβαρά, αλλά, ναι, για τον Alex μιλάω. Φέρνει το χέρι στα χείλη του και συνεχίζει να βήχει, με το ζόρι να αναπνέει, ο ηλίθιος. Ο Gavin βγαίνει από την πισίνα και βήχει μάλλον εξαιτίας της κλωτσιάς στο στομάχι. Φάνηκε ότι ο Alex δεν κρατήθηκε καθόλου. Καταφέρνει να σταθεί στα πόδια του ο Gavin, η Lily με την Kristina να κρατάνε την Emily και τον Ben, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, ενώ η Soph αμέσως πάει στο πλευρό του άντρα της.

Ο Alex με τον Gavin κοιτιούνται με τέτοιο μίσος που πραγματικά με κάνουν να νιώθω χάλια και ότι εγώ φταίω για ό,τι έγινε. Νόμιζα ότι απλά θα ήταν μια πλάκα, οι κλασσικές βλακείες τους. Δεν περίμενα όντως να το γυρίσουν σε μίσος και καυγά. Την στιγμή που είναι έτοιμοι να επιτεθούν ο ένας στον άλλον, ο αδελφός μου γλιστράει από τα χέρια μου και μπαίνει ανάμεσα τους σε κλάσματα δευτερολέπτων. Όλοι κάνουν πίσω τρομοκρατημένοι και δεν φταίνε. Το βλέπω κι εγώ στα μπράτσα του ότι τα σφίγγει τόσο για να συγκρατηθεί. Τους αρπάζει από τους γιακάδες, εκείνοι να τον κοιτάνε με ορθάνοιχτα μάτια.

«Εσείς οι δυο», γρυλίζει ο Nate, όλοι να τηρούν μια απόσταση πλέον, «χρειάζεστε επειγόντως διακοπές», τους τραβάει κι άλλο κοντά του, η τρομαχτική αύρα που έλεγα ότι δεν έχουν γνωρίσει, να εκπέμπεται από πάνω του τόσο που ο Alex δεν έχει μία μπροστά του. «Τολμήστε να μου ξανακαταστρέψετε το μπάρμπεκιου, θα σας πνίξω στην πισίνα. Το καταλάβατε;»

Ο Tyler κρύβεται πίσω από τον Lucas χλωμός και τρομοκρατημένος, ο Eddie με τον Jim να κάνουν κάμποσα βήματα πίσω. Κοιτάω για λίγο τα μάτια του αδελφού μου και μπορώ να δω την άβυσσο σε εκείνα, τέτοιο μίσος που έχει μέσα του αυτή την στιγμή. Τα αγόρια στα χέρια του φαίνεται να έχουν τρομοκρατηθεί ισάξια με όλους. Η μόνη που κουνιέται είναι η Emily, η οποία ξέφυγε από τα χέρια της Kristina και πλέον γραπώνει το μικρό χέρι της στο πόδι του Nate. Του τραβάει αμέσως την προσοχή.

«Μπαμπά;» λέει εκείνη και του χαρίζει ένα τέτοιο χαμόγελο που κλείνει ακόμη και τα μάτια της.

Παρατάει τους άλλους δυο αμέσως και ξεφυσάει, κάπως έτσι να ηρεμεί. Ο Gavin πέφτει κάτω με μουδιασμένα πόδια και χλωμό πρόσωπο, ο Alex να φέρνει το χέρι στο μέτωπο του κάπως ζαλισμένος. Εννοείται ο Lucas τρέχει στο πλευρό του και τον βοηθάει να στηριχθεί επάνω του. Ο Alex βήχει ξανά και πραγματικά θέλω να πάω προς το μέρος του, αλλά δεν με κρατάνε τα πόδια μου από τον τρόμο. Ο Nate παίρνει την Emily, η μοναδική ανεπηρέαστη από το πόσο τρομαχτικός έδειχνε ο αδελφός μου, στην αγκαλιά του και της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο γελώντας. Καμία σχέση με πριν.

«Angel», ακούω την φωνή του Nate και ισιώνω το σώμα σωστός χάρακας. «Σταμάτα να τον τσιγκλάς», λέει σοβαρός και μου ρίχνει το κενό του βλέμμα, εγώ αμέσως να κουνάω το κεφάλι καταφατικά.

Θεέ μου, ευτυχώς που έχει την Emily στην ζωή του πλέον.