Alex's POV

«Και τώρα δηλαδή το βλέπετε στα σοβαρά; Ποιού ήταν η ιδέα βασικά για σχέση; Γιατί αισθάνομαι ότι φταίει ο Lucas; Βασικά όσο το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι το βράδυ στα γενέθλια του Jim δεν εμφανιστήκατε εσείς οι δυο».

Ο μόνος που μιλάει τόσο πολύ ακριβώς δίπλα στο αυτί μου δεν μπορεί να είναι άλλος παρά τον Gavin. Επειδή ξέρει ότι τώρα το παίρνω χαλαρά το όλο θέμα μαζί του γιατί η Sophia είναι έγκυος και δεν θέλω να την ταράσσω, το εκμεταλλεύεται να είναι φιλικός μαζί μου και να μου μιλάει σαν να είμαι ο Nate. Σφίγγω το κουτάλι με το αριστερό μου χέρι και κοιτάω την σούπα στο πιάτο μου.

«Να είσαι ευγνώμων που δεν θυμάται ο Nate και θεωρεί τελείως ρομαντικό το ότι η Angel βρίσκεται με κάποιο αμόρε βραδιάτικα», συνεχίζει και δεν έχω απολαύσει ούτε μια κουταλιά από την σούπα μου. «Δεν του έχω πει ότι κι εσύ κάνεις τα ίδια, γιατί μπορεί να θυμηθεί τίποτα και να τον βρεις με πατερίτσες να κάθεται στο κρεβάτι σου έτοιμος να σε σκοτώσει. Ξέρεις όταν νευριάζει γίνεται το ίδιο τρομαχτικός με σένα, μόνο που εσύ έχεις τρομερή δύναμη γιατί γυμνάζεσαι καθημερινά. Τον τελευταίο καιρό εμείς το είχαμε παρατήσει το γυμναστήριο-»

«Σκάσε», τον διακόπτω και του ρίχνω τα μάτια όλο νεύρα.

Μου χαρίζει ένα χαμόγελο με το να σηκώνει τα χέρια ηττημένα και επιτέλους τα αυτιά μου ησυχάζουν. Συνεχίζω να τρώω την σούπα μου κάπως πιο ήρεμος. Μόλις ζήτησα από την σπιτονοικοκυρά να στρώσει να φάμε γιατί πέρα από μένα πείναγε τρελά και η Sophia, σε θέμα δεκάλεπτου είχαμε ήδη καθίσει στις συνηθισμένες θέσεις μας στην τραπεζαρία. Για όσο η Sophia αποσύρθηκε στην τουαλέτα, ο Gavin δεν το έχει βουλώσει με την ανάκριση του και αισθάνομαι ότι πήρε και πολύ αέρα μάλιστα.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάω. Δεν μου έχει μείνει και πολύ στο πιάτο, οπότε κρίμα να το αφήσω, παρόλο που μου έχει κοπεί η όρεξη. Κάθομαι για λίγο να το κοιτάξω και ύστερα ρίχνω τα μάτια στο ρολόι τοίχου. Έχει περάσει σχεδόν ένα μισάωρο από το τηλεφώνημα μου με την Angel και δεν κρύβω ότι ανησυχώ. Τσεκάρω το κινητό μου και δεν έχει στείλει κάποιο μήνυμα, ούτε με έχει καλέσει. Δεν ξέρω που είναι και με τσαντίζει που δεν απαντάει στο κινητό.

Αναστενάζω και ακουμπώ τον αγκώνα στο τραπέζι, ενώ τα δάχτυλα μου μένουν μπερδεμένα στα μαλλιά μου. Πέφτει σιωπή στον χώρο, εκτός από τον Gavin που ρουφάει την σούπα του σαν να είναι κάποιος κινητήρας αεροπλάνου. Παίζω για λίγο με το κουτάλι και όταν καταφέρνω να καθαρίσω το μυαλό μου, με κάποιον παράδοξο τρόπο, συνεχίζω να τρώω.

«Κάποιον περιμένεις», δηλώνει ο Gavin και ταράζει όλο μου το σώμα η έντονη Σκωτσέζικη προφορά του, «εκτός και αν είσαι η Σταχτοπούτα και η ώρα έχει τεράστια σημασία για σένα».

«Τι σε νοιάζει;» γρυλίζω και του ρίχνω το σκοτεινό μου βλέμμα.

«Τι σε νοιάζει;» ειρωνεύεται προσπαθώντας να μιμηθεί την φωνή μου και με τεράστια αποτυχία Αμερικάνικη προφορά. «Μην μου μιλάς έτσι εμένα».

Του σηκώνω το φρύδι ξαφνιασμένος από την απότομη αλλαγή στην συμπεριφορά του. Μου χαμογελά θριαμβευτικά, σαν το γεγονός ότι μου αντιμίλησε πρώτη φορά, στα τόσα χρόνια που μπαινοβγαίνει από το σπίτι μας, είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του. Σε θέμα δευτερολέπτου, το αχρησιμοποίητο πιρούνι που είχα αφήσει στο πλάι καρφώνεται ανάμεσα από τα δάχτυλα του, εγώ να τον κοιτάω με εκείνο το σκοτεινό βλέμμα μου, ο Gavin να έχει ψιλοτρομάξει που δεν κάρφωσα τον ίδιο, όμως η μεταλλική επιφάνεια του πιρουνιού του χαϊδεύει το δέρμα.

«Δεν άκουσα καλά», μουρμουρίζω και τον κοιτάω στα μάτια σαν να βλέπει τον θάνατο του στα δικά μου. «Είπες κάτι, Gavin, και μου διέφυγε;»

«Ό-Ό-Όχι», γελάει αμήχανα και τραβάει το χέρι πίσω αργά, μήπως και κάνει κάποια λάθος κίνηση. «Ξέρεις πως σε αγαπώ και σε νοιάζομαι. Δεν θα σε ειρωνευόμουν ποτέ, αφέντη, και η επιθυμία σου-»

Τον σωπάζω με το να σφραγίζω τα χείλη του με τα δάχτυλα μου και ξεφυσάω αργά. Φέρνω τον άλλο δείκτη μου στα δικά μου και του κάνω νόημα να σκάσει γιατί δεν είμαι σε φάση να ακούω περισσότερες βλακείες του. Μου είναι αρκετό να πεθαίνω από την ανησυχία άμα η Angel είναι καλά και αν απλά άργησε να φτάσει σπίτι μου από την κακοκαιρία και όχι για κάποιον άλλο λόγο. Βγάζω το χέρι μου από τον Gavin που ελπίζω να έχει καταλάβει ότι πραγματικά χρειάζομαι αυτή την ηρεμία.

Η Sophia μπαίνει μέσα και κάθεται στην καρέκλα της ακριβώς απέναντι μου. Στην κεφαλή στα δεξιά του τραπεζιού είναι ο Gavin, γιατί κλασσικά θέλει να μας βλέπει όλους και να μας χαίρεται. Θαυμάζω πάντως πως πάντα συνεχίζει να είναι ο εαυτός του, ακόμη και όταν τον έχω κάνει να φοβάται την ζωή του. Όσες φορές και να τον απομακρύνω από πάνω μου, τόσες συνεχίζει να είναι χαλαρός και να συναναστρέφεται ακόμη μαζί μου. Του το δίνω τόσο.

«Ο Alex πήγε να με καρφώσει με το πιρούνι», με καρφώνει αμέσως στην αδελφή μου, η οποία φυσικά και σοκάρεται με αυτό, εγώ να στριφογυρίζω τα μάτια μου.

«Alex! Μην φέρεσαι άσχημα στον Gavin», με μαλώνει η Sophia και ακουμπά στοργικά το χέρι της στο δικό του, εκείνος να με κοιτάει με ένα πλάγιο χαμόγελο.

Γιατί αισθάνομαι ότι όλη μέρα έχει κάποιον ανταγωνισμό μαζί μου; Σουφρώνω τα φρύδια και κουνάω το κεφάλι για να σταματήσω να του δίνω σημασία. Δεν απαντάω καν στην Sophia και τελειώνω την σούπα μου, προσπαθώντας να αγνοήσω τα γλυκόλογα που ανταλλάσουν μεταξύ τους. Αφήνω το κουτάλι στο άδειο πιάτο μου πλέον και ξανακοιτάω το τηλέφωνο.

Κάποιος χτυπάει την πόρτα παρόλο που είναι ανοιχτή και γυρνάω να δω ποιος είναι. Ένας από τους φρουρούς στέκεται εκεί με τα χέρια πίσω από την πλάτη του. Του κάνω νόημα να περάσει μέσα και με πλησιάζει. Λυγίζει κοντά στο αυτί μου μάλλον για να με ενημερώσει για το θέμα που προέκυψε.

«Κύριε Henderson, είναι η δεσποινίδα Angel έξω και απαιτεί να σας δει», ψιθυρίζει στο αυτί μου και ξέχασα τελείως ότι από τον πρώτο χωρισμό μου έχω βγάλει το όνομα της από την λίστα των ανθρώπων που επιτρέπεται να περνάει στο σπίτι.

«Έρχομαι», λέω και σπρώχνω την καρέκλα πίσω.

«Που πας; Έγινε κάτι;» πετάγεται η Sophia ανήσυχη και κάνω νόημα στον μπράβο να φύγει.

«Η Angel είναι εδώ», απαντώ για να την καθησυχάσω και για κάποιον λόγο ο Gavin συγκρατεί το γέλιο του. «Δεν με νοιάζει να την δείτε, απλά άμα γίνεται να παριστάνετε ότι δεν το ξέρετε. Θα με βοηθούσε αρκετά να το πάμε αργά».

«Δεν υπάρχει αργά, μόνο άγρια-»

«Ναι, αδελφούλη μου, ό,τι θες», τον διακόπτει η Sophia και μάλλον το τακούνι της χτυπάει στο πόδι του Gavin γιατί τινάζεται πίσω με ένα «αουτς».

Τους ζορίζω ένα χαμόγελο και βγαίνω από την τραπεζαρία με μια αμήχανη έκφραση προσώπου. Δεν μπορώ να καταλάβω τι τρέχει μαζί τους τελευταία, αλλά το μόνο που μου μένει είναι να τους αγνοώ όσο μπορώ, ειδικά όταν είναι και ο Gavin στον ίδιο χώρο. Η συμπεριφορά του από την στιγμή που έχει έρθει μου φαίνεται κάπως, με τις σπόντες που πετάει και τα ύπουλα χαμόγελα που μου χαρίζει, αλλά επειδή είναι αρκετά εφιαλτικό που ασχολούμαι τόσο που τον σκέφτομαι κιόλας, το αφήνω με τόσο.

Φοράω τα παπούτσια και μόλις βγαίνω έξω, βλέπω πως βρέχει ακόμη πολύ δυνατά. Ο μπράβος από πριν, ο John, μου ανοίγει μια ομπρέλα και την παίρνω με ένα χαμόγελο. Αρχίζω να περπατώ βιαστικά προς την εξώπορτα, τα πόδια μου να βρέχονται από την δυνατή βροχή. Βλέπω την φιγούρα της Angel να στέκεται με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος της και φοράει χνουδωτές παντόφλες για το σπίτι και μόνο ένα παλτό που φτάνει μέχρι κάτω από το γόνατο της.

Κάνω νόημα να ανοίξουν την πόρτα και καθώς την ανοίγουν, εκείνη περπατά προς το μέρος μου. Δεν την νοιάζει που έχει βραχεί ολόκληρη παρόλο που ήταν κάτω από την ομπρέλα που της πρόσφερε ο φρουρός από την άλλη μεριά της πόρτας. Ρίχνει το σώμα της στο δικό μου και τυλίγει τα βρεγμένα χέρια της στα στεγνά μου ρούχα, να με σφίγγει τόσο που σουφρώνω τα φρύδια για λίγο ενώ αναρωτιέμαι από πού προέκυψε όλη αυτή η αγάπη.

«Angel, όλα καλά;» ρωτάω και ξαφνικά αρπάζει το πρόσωπο μου στα κρύα χέρια της για να με φιλήσει παθιασμένα, αλλά τόσο άγρια που με πιάνει απροετοίμαστο.

«Σε θέλω, εδώ και τώρα και-»

«Ώπα, ήρεμα», την σταματάω από το να ξεκουμπωθεί γιατί δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω ότι πίσω από το μαύρο παλτό της δεν φοράει τίποτα. «Γιατί δεν φοράς ρούχα; Έχεις ξεπαγιάσει».

«Γιατί να φοράω όταν θέλω να μου τα βγάλεις;» χασκογελάει και πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι της συμβαίνει γιατί δεν ένιωσα την γεύση του αλκοόλ στα χείλη της.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, ενώ αγκαλιάζει το μπράτσο μου και κολλάει σε εκείνο σαν να εξαρτιέται από αυτό. Αρχίζει να χαζεύει το μπράτσο μου, με το δάχτυλο της να κάνει κύκλους πάνω από την μπλούζα και οι ανάσες της να γίνονται τόσο κοφτές που απλά την κοιτάω μπερδεμένος. Δεν περίμενα να την άναβε τόσο αυτό, αλλά εντάξει.

«Πάμε μέσα», προτείνω και καθαρίζω τον λαιμό μου, αλλά ούτε που μου δίνει σημασία.

Μόλις ξεκινάω να περπατάω και να αποστασιοποιούμαι, τα χέρια της ξαφνικά τυλίγονται γύρω από την μέση μου και κολλάει το σώμα της στην πλάτη μου. Σηκώνω το χέρι να δω το πρόσωπο της που χαμογελάει ενώ ζουλάει το μάγουλο της στο ρούχο μου. Περιττό να πω ότι με έχει καταβρέξει, αλλά δεν είναι το κύριο πρόβλημα μου αυτό. Αρχίζω να την σέρνω από πίσω μου, ακόμη και να ανεβαίνουμε τα σκαλιά έτσι, μέχρι που φτάνω στην πόρτα. Δίνω την ομπρέλα πίσω στον μπράβο και τραβάω την Angel μέσα στο σπίτι.

Για όσο βγάζω τα παπούτσια και φοράω τις παντόφλες, τα χέρια της Angel ταξιδεύουν παντού, στους κοιλιακούς μου, στο στήθος μου και καταφέρνω να αποτραβηχτώ τελευταία στιγμή πριν το χέρι της φτάσει πιο κάτω, γιατί ακούω τον Gavin με την Sophia να μας πλησιάζουν.

«Angel, συμμορφώσου γιατί είναι και η αδελφή μου εδώ», της ψιθυρίζω και γυρνάω να την αρπάξω από τα μπράτσα.

Το βρεγμένο μαλλί της έχει γίνει τούφες-τούφες και έχει κολλήσει στο πρόσωπο της. Στάζει ολόκληρη από τα νερά και μόνο που έχει ξεπαγιάσει έτσι, έχω αρχίσει να ανησυχώ για την υγεία της. Θέλω να της βγάλω το παλτό, αλλά σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή μπροστά στους άλλους δυο που κοιτούν προς το μέρος μας σαν να περιμένουν να μας καλωσορίσουν στο νέο μας σπιτικό. Τους κοιτάω φευγαλέα για όσο η Angel προσπαθεί να φτιάξει το μαλλί της και κατεβαίνω για να βγάλω τις παντόφλες της τουλάχιστον. Της φοράω κάποιες χνουδωτές που έχουμε στο συρτάρι από τότε που ζούσε η Nina και σηκώνω το βλέμμα να την δω.

«Μου αρέσει να σε βλέπω εκεί κάτω», μουρμουρίζει και πραγματικά δεν μπορώ να διαβάσω καθόλου την κατάσταση πέρα του ότι κάτι την έχει κάνει να θέλει το σεξ περισσότερο από το οξυγόνο που αναπνέει.

Δεν έχω ιδέα πως πρέπει να αισθάνομαι γι' αυτό.

«Σοβαρέψου», δηλώνω με έναν απότομο και άγριο τόνο φωνής, αλλά αυτό την κάνει να γελάσει αντιθέτως και να μου κολλήσει περισσότερο μόλις στέκομαι ξανά όρθιος.

«Τι έγινε, Angel; Ήρθες τρέχοντας και γι' αυτό είσαι μούσκεμα;» ειρωνεύεται ο Gavin και χασκογελάει μόνος του.

«Γεια και σε σένα, Gavin», απαντάει η Angel και μιμείται το γέλιο του Gavin, ο οποίος αρχίζει να το κόβει σταδιακά, όταν παρατηρεί την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται. «Sophia, τι λες να πας να φτιάξεις εκείνον τον καφέ που έλεγες; Θα μου έκανε μετά από την σούπα».

«Θα πω στην-»

«Να πας εσύ καλύτερα, αγάπη μου. Τα χεράκια σου τον κάνουν τέλειο», την κομπλιμεντάρει εκείνος αφού την διακόψει και της φιλάει τα χέρια.

Φυσικά και η Sophia κολακεύεται. Τόσο χρειάζεται από εκείνον για να τον ερωτευτεί ξανά και ξανά, υπακούοντας ταυτόχρονα ό,τι της λέει. Πρώτη φορά εκτιμώ πάντως που την έδιωξε γιατί στα μάτια της φαίνεται να μην είχε διαβάσει την κατάσταση της Angel και το τελευταίο που θέλω είναι η Sophia να έχει κακή άποψη για αυτήν. Πλησιάζω τον Gavin ενώ τσεκάρω τα βρεγμένα ρούχα μου και η διαφορά της θερμοκρασίας σε σχέση με έξω είναι τεράστια. Εδώ κάνει τόση ζέστη που θα μπορούσα να κυκλοφορώ με κοντομάνικο.

Η Angel κοιτάει τριγύρω της σαν να έρχεται πρώτη φορά ενώ μας πλησιάζει με το παλτό της να στάζει νερά σε όλο το πάτωμα. Τα χείλη της έχουν πάρει μια μωβ απόχρωση και τρέμει ολόκληρη, ασυνείδητα μεν, γιατί δεν φαίνεται να την νοιάζει και τόσο αυτή την στιγμή. Ξέρω πως σίγουρα δεν φοράει σουτιέν, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος άμα φοράει εσώρουχο από κάτω ή όχι, για να βγάλω και να της δώσω την ζακέτα μου. Πρέπει να την πάω πάνω, να την αναγκάσω να κάνει ένα ντους και ύστερα να της φορέσω στεγνά ρούχα.

«Πως και από τα μέρη μας, Angel;» αναρωτιέται ο Gavin στα ψέματα, σαν να μην πόνταρε στην σχέση μου προηγουμένως.

«Εγώ», τραβάει την λέξη η Angel για να σκεφτεί και ρίχνει τα μάτια της παντού στον χώρο ανήμπορη να βρει κάποια δικαιολογία.

«Ήρθε να κάνει μια εργασία», ψεύδομαι και την βγάζω από την δύσκολη θέση να απαντήσει, όχι μόνο γιατί άλλο λίγο και ο εγκέφαλος της θα σταματούσε να λειτουργεί, αλλά επειδή νιώθω άσχημα να ζορίζεται τόσο.

«Εργασία, ναι, εργασία», γελάει και σταματάει απότομα μόλις με βλέπει που την κοιτάω με την άκρη του ματιού μου.

Τα μάγουλα της κοκκινίζουν και δαγκώνει το κάτω χείλος της. Στα μάτια της γυαλίζει τέτοια λαγνεία που δεν έχω ξαναδεί και αυτό με κάνει να σταυρώσω τα χέρια στο στήθος μου αμήχανα. Αισθάνομαι πως την στιγμή που θα μείνουμε μόνοι, θα με βάλει κάτω με τέτοια δύναμη που δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω ούτε ο ίδιος. Σουφρώνω τα φρύδια λίγο τρομαγμένος όταν μου κλείνει το μάτι με νόημα, ένα αυτάρεσκο χαμόγελο να ζωγραφίζεται στα χείλη της.

Καθαρίζω τον λαιμό μου και βγάζω τα μάτια από πάνω της αμέσως. Συνειδητοποιώ μόνο τότε ότι τα μάγουλα μου έχουν κοκκινίσει και δεν ξέρω άμα είναι επειδή πάλι φέρνει το χέρι της με ερωτικό τρόπο πάνω στο μπράτσο μου ή επειδή ξέρω ότι είναι γυμνή κάτω από το παλτό της. Δεν είναι σωστό όμως να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο και ειδικά μπροστά στον Gavin που χαϊδεύει το μούσι του με ένα πονηρό βλέμμα.

«Τι εργασία;» ρωτάει εκείνος και το βλέμμα μου σκοτεινιάζει.

Επίτηδες το κάνει. Ξέρει πόσο με εκνευρίζει που το έχει μάθει ότι είμαι μαζί της και εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να με πειράξει. Ο λόγος που με τσαντίζει είναι ακριβώς αυτός. Είναι ύπουλος μέχρι αηδίας και καταφέρνει να χειραγωγεί όλες τις καταστάσεις ώστε να τον συμφέρουν. Ξέρει όμως πως εμένα δεν με κοροϊδεύει καθόλου και του αρέσει να με πειράζει συνέχεια γι' αυτό.

Τι καλύτερο από αυτή την στιγμή που προφανώς η Angel βρίσκεται σε μια απεγνωσμένη κατάσταση για... σεξ;

«Βιολογίας», απαντά η Angel και ο δείκτης της ταξιδεύει πάνω-κάτω στην μπλούζα μου ακριβώς στους κοιλιακούς μου.

Δεν ξέρω πλέον άμα είναι νερά αυτά που στάζουν ή τα σάλια της. Ο Gavin σηκώνει το ένα φρύδι και αμέσως καταλαβαίνω ότι ξέρει τι της τρέχει. Δεν ξαφνιάστηκε καν που ήρθε και μάλιστα φροντίζει να το ευχαριστηθεί για όσο είναι εδώ με το να της κάνει κάποιου είδους ανάκρισης. Κρατάω τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και αφήνω την Angel δίπλα μου να πασπαλίζεται στο σώμα μου σαν να το βλέπει πρώτη φορά. Κεντρίζω το ενδιαφέρον μου στο τι θα πει ο Gavin και φροντίζω το πρόσωπο μου να δείχνει πως τον έχω πάρει χαμπάρι και ανυπομονώ να κάνει την βλακεία για να του σπάσω τα μούτρα.

«Και τι σόι Βιολογία είναι αυτή που σου απαιτεί να είσαι γυμνή;» αναρωτιέται και συνεχίζει να πειράζει του μούσι του, να το τρίβει με τα δάχτυλα του και ύστερα να το χαϊδεύει.

«Είναι ανθρώπινη Βιολογία. Εξετάζουμε-εεε-το ανθρώπινο σώμα», δικαιολογεί το ψέμα της και μόνο να είχε να ακούσει τον εαυτό της πόσο πειστική δεν είναι. «Φοράω ρούχα, Gavin», γελάει ύστερα και μόλις ρίχνει τα μάτια της επάνω μου ξανά ξεφυσάει αργά, σαν να υποφέρει που δεν με αγγίζει.

«Α», φωνάζει κοφτά ο άλλος και ξανακερδίζει εκείνο το βλέμμα.

Για όσο τον γνωρίζω, νομίζω η μόνη έκφραση που έχει δει να του κάνω είναι εκείνη που τσαντίζομαι. Βασικά δεν χρειάζεται να του κάνω και κάποια άλλη. Καλό θα είναι να ξέρει πως τον σιχαίνομαι, ό,τι και να λένε οι άλλοι ότι ταιριάζουν με την Sophia και έχουν φτιαχτεί ο ένας για τον άλλον. Μπορεί να χαίρομαι που η αδελφή μου δεν βρήκε κάποιον μεγαλύτερο μαλάκα από τον Gavin, αλλά δεν σημαίνει ούτε στιγμή πως θα σταματήσω να τον εκφοβίζω να της συμπεριφέρεται καλά, ακόμη και σε μένα.

«Τι ρούχα είναι; Διάφανα;» ειρωνεύεται και γελάει λίγο ύπουλα στο τέλος. «Που πέταξες τα ρούχα σου;»

«Αφού σου λέω τα φοράω-»

«Δεν τα φοράς», πετάγομαι αρκετά ενοχλημένος που αυτή η συζήτηση δεν με περιλαμβάνει και μόλις της ρίχνω τα μάτια, δαγκώνει το κάτω χείλος της, τα μάγουλα της να ξανακοκκινίζουν σαν να άναψε μόνο που την κοίταξα.

«Θες να δεις;» ρωτάει χαχανίζοντας και ξεκουμπώνει το παλτό αργά.

«Angel, όχι».

Την σταματάω πριν το κάνει και γελάει. Κουμπώνω ξανά το παλτό της και έχει ξεπαγιάσει ολόκληρη. Κρατάει τα παγωμένα χέρια της στα δικά μου και ανατριχιάζω. Ευτυχώς εκείνη την στιγμή ακούγεται η Sophia από την κουζίνα που φωνάζει τον Gavin και εκείνος αποχωρεί για να πάει να την βρει. Τελευταία στιγμή μου ρίχνει τα μάτια και το ξέρω, γαμώτο, ότι κάτι μου κρύβει. Μόλις τελειώσω με την Angel, θα δει εκείνος άμα θα θελήσει ποτέ να μου ξαναχαμογελάσει με αυτόν τον τρόπο.

«Alex, γιατί δεν πάμε επάνω; Δεν κρατιέμαι καθόλου. Σε θέλω πολύ», παραπονιέται εκείνη και τα κρύα χείλη της ακουμπούν τα δικά μου ενώ παλεύει να με φτάσει με τις μύτες των ποδιών της. «Σε παρακαλώ».

«Angel, είσαι σίγουρα καλά; Δεν νομίζω να είναι σωστό να γίνουν έτσι τα πράγματα».

Φέρνω το δάχτυλο μου στα χείλη της για να την σταματήσω από το να προσπαθεί να με φιλήσει ενώ της μιλάω. Αν ερχόταν έτσι ενώ δεν είχα τα νεύρα μου εξαιτίας του Gavin και της Sophia που βάζουν στοιχήματα για τις σχέσεις μου και γενικότερα μου σπάνε τα νεύρα, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να της αντισταθώ. Μάλλον καθόλου.

«Είναι κακό που θέλω απλά να κάνω μια ευχάριστη έκπληξη στο αγόρι μου;»

Η αισθησιακή της φωνή δεν με βοηθά καθόλου να συγκεντρωθώ στο πραγματικό πρόβλημα. Παρόλο που είναι ζεστά μέσα στο σπίτι, το παλτό της όχι μόνο την έχει βαρύνει αλλά κρατάει όλη την υγρασία στο γυμνό της δέρμα και θα την κάνει να κρυολογήσει. Το χέρι της ακουμπά τους κοιλιακούς μου μέσα από την μπλούζα και την ζακέτα μου και δεν μπορώ να μην μαγευτώ από τον ερωτισμό της. Το κρύο χέρι της μου κόβει την ανάσα μέχρι που το βγάζω και επιστρέφω στην πραγματικότητα.

«Πρέπει να κάνεις ντους», της λέω και καθαρίζω τον λαιμό μου αμήχανα, «και να φορέσεις ρούχα».

«Φοράω ρούχα», επιμένει και με κάνει να στριφογυρίσω τα μάτια γιατί ξέρω πολύ καλά ότι λέει ψέματα.

Πέρα από το γεγονός ότι πήγε να βγάλει το παλτό πριν στην βροχή, φαίνεται από το πόσο χαλαρά κάθεται το στήθος της. Το παλτό είναι δεμένο στην μέση της και έχει έξτρα μεγάλα κουμπιά για να το κρατάει κλειστό. Είναι μαύρο μάλλινο και εφαρμόζει τέλεια στο σώμα της χωρίς να την κάνει να θυμίζει άστεγη. Αλλά μόνο που τα πόδια της είναι γυμνά από κάτω δεν είναι δύσκολο να καταλάβω ότι τα ρούχα είναι το τελευταίο πράγμα που φοράει.

«Θες να δεις;» προτείνει και μου σηκώνει το φρύδι προκλητικά, εγώ αμέσως να ξεφυσάω από την μύτη μου.

Μην, όχι, μην, μην, μην.

«Δεν βλάπτει κανέναν μας, Alex», επιμένει και ξεδένει την ζώνη της αργά.

Σφραγίζω τα χείλη και την κοιτάω στα μάτια ανέκφραστος. Στα δικά της είναι ζωγραφισμένο ένα πονηρό χαμόγελο. Μόνο που την βλέπω να τρέμει, νιώθω άσχημα που έχω αφήσει αυτό το παλτό πάνω στο σώμα της, αλλά δεν θα κουνηθεί από 'δω μέχρι που να καταφέρει να με κάνει να ρίξω τα μάτια μέσα από το ρούχο της. Καθαρίζω τον λαιμό μου και την στιγμή που κάνω να κοιτάξω αλλού, φέρνει τις παλάμες του χεριού της στα μάγουλα μου για να με αναγκάσει να δω μόνο προς το μέρος της.

Βγάζει τα χέρια αργά από πάνω μου, τα βρεγμένα ρούχα να με κάνουν να νιώθω άβολα σε εκείνα, και ξεκουμπώνει το παλτό της αργά. Με βασανίζει. Ρίχνω τα μάτια κάτω προς το στήθος της. Μόλις μου δείχνει ότι είναι όντως γυμνή κάτω από το παλτό της και μάλιστα εξ ολοκλήρου, ξεφυσάω από τα χείλη αργά. Δαγκώνει το κάτω χείλος της και ευχαριστιέται μόνο που με αναγκάζει να θαυμάσω για πολλαπλή φορά. Ασυνείδητα χαμογελώ και χάνομαι στις σκέψεις του πως μπορώ να χειριστώ το σώμα της για να την κάνω να το χαρεί.

«Ναι, Nate, αγάπη μου, έχει έρθει εδώ η Angel», φωνάζει επίτηδες ο Gavin και με τρομάζει που με πιάνει στα πράσα να την τσεκάρω.

Την κουμπώνω σε ταχύτητα φωτός και την σπρώχνω να σταθεί πίσω μου, ενώ εκείνη γελάει μάλλον που με κάνει να υποφέρω. Ο άλλος μας πλησιάζει τσεκάροντας τα νύχια του και φευγαλέα να μου ρίχνει τα μάτια, για όσο προσπαθώ να συνέρθω από το υπέροχο θέαμα που είχα την τιμή να δω. Φτιάχνω τα μαλλιά μου και καθαρίζω τον λαιμό μου, ύστερα ισιώνοντας την πλάτη μου. Η Angel κολλάει ξανά το σώμα της στο δικό μου και αρχίζει να χαϊδεύει απαλά τους κοιλιακούς μου.

«Καλά είναι, άμα εξαιρέσεις ότι δεν φοράει ρούχα», συνεχίζει και μας πλησιάζει παριστάνοντας ότι είναι κάποιος αριστοκράτης ενώ μου ψευτοχαμογελάει. «Θα την προσέξω και θα σου την φέρω μάλλον αύριο, μην ανησυχείς. Πάντως ούτε εγώ μπορώ να φανταστώ λόγο να έρθει εδώ».

Ξεφυσάω με νεύρα και το φρύδι μου κάνει 'τικ'. Δεν ξέρω τι προσπαθεί να κάνει, αλλά το απολαμβάνει τρελά σήμερα να με τσαντίζει με το να με πειράζει για την σχέση μου με την Angel. Έχω κι εγώ όρια όμως και αναμένω πως και πως την στιγμή που θα κάνει το σφάλμα για να μπορώ άνετα να τον βαρέσω, χωρίς να με κατηγορήσουν ότι εγώ έφταιγα. Όχι, ότι δεν θα το κάνουν ούτως ή άλλως.

«Καλό απόγευμα και σε σένα, καλέ μου», λέει ο Gavin και κοιτάει την Angel πίσω από την πλάτη μου ενώ το κλείνει. «Έχασα κάποιο σημαντικό βιολογικό εύρημα;»

«Όχι», απαντώ τσαντισμένος και κάνω ένα βήμα μαζί με την Angel πίσω μου να τον πλησιάσω, το βλέμμα του να τρομοκρατείται αμέσως, «αλλά άμα θες μπορείς να είσαι πειραματόζωο για το πόσες γροθιές μου αντέχει κανείς στο σώμα του».

«Όχι, ευχαριστώ», μουρμουρίζει και παίζει νευρικά με το τηλέφωνο στα χέρια του, εγώ να χτυπώ το μπράτσο του επιβραβεύοντας τον έτσι που έκανε την σωστή επιλογή. «Με αυτήν τι θα κάνεις τώρα;»

«Πες στην Sophia να της φτιάξει καφέ και πάω να την βοηθήσω να κάνει ένα ντους. Θα την πάμε σπίτι μόλις καταλάβω τι τρέχει μαζί της», λέω το σχέδιο μου φωναχτά και εκεί που δεν το περιμένω, ο Gavin σκάει στα γέλια.

Φέρνει το χέρι του στον ώμο μου και το άλλο στην κοιλιά του, εγώ να τον κοιτάω ξαφνιασμένος με το τι έπαθε. Η Angel κάτι μουρμουρίζει, αλλά από τα λίγα που πιάνει το αυτί μου είναι κομπλιμέντα για το γεροδεμένο σώμα μου και πόσο θέλει να το ευχαριστηθεί. Τα αγνοώ για όσο έχω τον άλλον μπροστά μου να έχει πεθάνει στα γέλια. Δάκρυα αρχίζουν να κυλούν στα μάγουλα του και άμα μου έλεγε πού είναι το αστείο, μπορεί και να μην τον βαρέσω σε κάτι δεύτερα να σκάσει, γιατί απέχω άλλο ένα γέλιο του από το να αιμορραγήσουν τα αυτιά μου.

«Καλή τύχη με αυτό, Alexander», είναι το μόνο που λέει και απομακρύνεται να πάει στο σαλόνι. «Είχα καιρό να γελάσω έτσι».

Φταίω εγώ να του το κόψω τώρα;

«Πάμε πάνω, Angel. Πρέπει να αλλάξεις ρούχα», προστάζω ακόμη τσαντισμένος με τον Gavin και το πόσο μαλάκας είναι, σπρώχνοντας την από πάνω μου με το να φέρνω το χέρι στο πρόσωπο της, «να αλλάξω και εγώ μαζί σου».

Γκρινιάζει στην αρχή, αλλά δεν μένει κάτω μόνη και με ακολουθεί αφού αφήσει σταγόνες νερού παντού. Πριν ανέβουμε για τον δεύτερο όροφο είδα την σπιτονοικοκυρά να μας πλησιάζει με μια σφουγγαρίστρα οπότε μάλλον δεν θα χρειαστεί να τα καθαρίσω ο ίδιος. Κάνω νόημα στην Angel να πάει στο μπάνιο κατευθείαν και με μούτρα, ρίχνοντας μάλιστα τους ώμους μπροστά, το κάνει.

«Μπες κάνε ένα ζεστό ντους αμέσως και σκέψου καλά τι θα απαντήσεις για την κατάσταση στην οποία ήρθες. Πάω να σου βρω ρούχα», δηλώνω με έναν κρύο τόνο φωνής, μόνο γιατί πραγματικά με ενόχλησε ο Gavin που με κορόιδευε προηγουμένως.

«Γιατί δεν κάθεσαι μαζί μου;» γκρινιάζει και με γραπώνει από την μπλούζα, προσπαθώντας να γουρλώσει τα μάτια της.

«Γιατί δεν έχω όρεξη να με αναγκάσεις να κάνω σεξ ενώ δεν θέλω», δηλώνω με ειλικρίνεια και σηκώνει τους ώμους της βαριεστημένα.

«Καλά, φύγε», λέει με παράπονο και ρίχνει το παλτό στα πόδια της για όσο περπατάει προς την ντουζιέρα, έχοντας ήδη εκτοξεύσει τις παντόφλες που της φόρεσα όπου να 'ναι στον χώρο.

Τα μάτια μου πέφτουν αμέσως στην γυμνή σιλουέτα της. Πέρα του ότι η διάθεση μου καταστράφηκε από τον άλλον τον ηλίθιο, δεν θέλω να ξανασυμβεί ό,τι έγινε την άλλη φορά που είχε μεθύσει. Εφόσον είναι η κοπέλα μου, ξέρω πως το σεξ εκεί θα είναι και μπορεί να συμβεί όταν είναι νηφάλια ή γενικότερα σε κατάσταση να μπορεί να ξέρει τι της συμβαίνει. Δεν χρειάζεται να βιάζομαι ή να νιώθω πως ο χρόνος μου μαζί της τελειώνει, όχι για όσο της ανήκω.

Χαμογελώ με τον εαυτό μου με το τελευταίο και μόνο στην σκέψη αυτού, κάπως ηρεμώ. Κρεμάω το παλτό της δίπλα από την κρεμάστρα που της αφήνω το μπουρνούζι και το βλέπει. Όσο ξαναμμένη και να είναι, ελπίζω να μην κυκλοφορήσει γυμνή ύστερα, γιατί σίγουρα δεν θέλω να κάνω με τραύματα την αδελφή μου. Ο Gavin ας τολμήσει, μόνο επειδή θα σκάσω άμα κρατάω όλο το μίσος μέσα μου και χωρίς να τον βαρέσω.

Πηγαίνω στο δωμάτιο μου ενώ χασμουριέμαι και αλλάζω πρώτα τα δικά μου ρούχα γιατί είχα γίνει μούσκεμα. Τα βάζω στο καλάθι με τα άπλυτα παρόλο που τα φόρεσα μόλις έκανα ντους αφού ξύπνησα ούτε μια ώρα πριν. Αλλάζω σε ένα κόκκινο φούτερ και μια φόρμα από κάτω, φορώντας ζεστές κάλτσες και τις παντόφλες μου ξανά. Αρχίζω να ψάχνω ρούχα που θα της είναι ζεστά, αλλά το μόνο που βρίσκω στο συρτάρι μου είναι εσώρουχα ή σουτιέν που έχει ξεχάσει σπίτι μου όταν βρισκόμασταν εδώ. Είναι πλυμένα και μάλιστα ο ίδιος ζήτησα να φτιάξουν αυτό το συρτάρι με τα πράγματα της για να τα έχει όποτε θέλει εδώ.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα κουρασμένος και ό,τι βρίσκω που θα είναι καλό, το πετάω στο κρεβάτι. Ήλπιζα να ευχαριστηθώ για μια φορά ένα ήρεμο απόγευμα αλλά δεν γίνεται. Οι αγώνες έχουν αρχίσει να με παίρνουν από κάτω επίσης γιατί η άλλη ομάδα είναι ισάξια καλή με την δική μας, αν και δεν δείχνουν τόσο δεμένοι όσο εμάς. Από τις λίγες προπονήσεις που τους έχω δει ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολος ανταγωνισμός και πρέπει να βάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας άμα θέλουμε το κύπελλο.

Ο κύριος λόγος που με πείθω να τα πάω όσο καλύτερα μπορώ είναι επειδή θέλω να φτάσω πιο πάνω από τον Lucas, πόσο μάλλον τον άλλον, τον Christian LaRusso. Μόνο που φέρνω το πρόσωπο του στο μυαλό μου τσαντίζομαι. Θα προτιμούσα να ανέχομαι εκατό Gavin παρά αυτόν μόνο. Ο μόνος λόγος που πλέον έχω βαρεθεί να πηγαίνω στο σχολείο είναι ακριβώς τα μούτρα του, αλλά μου δίνω κουράγιο ότι την Δευτέρα θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο και δεν θα χρειαστεί να προκαλέσω κι άλλο σαματά.

Ευτυχώς για μένα, η μόνη που ξέρει τι συμβαίνει με τον Christian είναι η Angel. Με τραβάει για συζητήσεις όταν εκείνος έρχεται να μου φτύσει το φαγητό ή γενικότερα να μου σπάσει τα νεύρα. Αυτός επειδή φοβάται ότι θα τον καρφώσει εκείνη, απομακρύνεται και το αφήνει με τόσο, ευτυχώς μόνο μέσα στο σχολείο και όχι εκτός κτηρίου. Ξέρει πολύ καλά ότι με παρακολουθούν στενά και δεν το διακινδυνεύει να βγει στις κάμερες αυτό και να χαλάσει την φήμη του πατέρα του περισσότερο. Περιορίζεται στο να μου σπάει τα νεύρα όσες ώρες είμαι στο κτήριο και τις υπόλοιπες μέσα στην ημέρα έχω τον Gavin να το κάνει αυτό.

Δεν θέλω να το μάθουν οι άλλοι στην παρέα μου αν και ο Chris μου πετάει σπόντες που και που. Ξαφνιάζομαι που δεν το έχει μάθει η Brittany, αλλά τώρα που κάνει την δουλειά μου ως πρόεδρος και βοηθάει τον κύριο Carlson αρκετά μπορώ να πω, δεν έχει χρόνο να κουτσομπολέψει τίποτα άλλο πέρα από το ποια είναι η κοπέλα μου. Δεν της απάντησα όταν με ρώτησε αν είναι η Angel και το άφησε με τόσο χαμογελώντας με τον εαυτό της. Μπορεί να το ξέρει, μπορεί όχι, δεν με νοιάζει πλέον για όσο είναι κρυφό από τον έξω κόσμο.

Ποιος ξέρει μπορεί και εκείνη να ήταν στο στοίχημα της Sophia και του Gavin, να έβγαλε έξτρα λεφτουδάκια. Δεν με ξαφνιάζει τίποτα πλέον.

Κάθομαι στην καρέκλα γραφείου και βγάζω το τηλέφωνο να τσεκάρω μήπως έχω κάποιο μήνυμα. Σουφρώνω τα φρύδια όταν βλέπω πως μου έχει στείλει η Trish ένα απλό «Alex?» από το μεσημέρι. Δεν συνηθίζω να ανταλλάζω αρκετά μηνύματα στο τηλέφωνο εκτός από την Angel και την μαμά, γι' αυτό λογικό να τα παραλείπω κάτι τέτοια όταν το ανοίγω. Της απαντάω με ένα ερωτηματικό και δεν αργεί να το διαβάσει.

«Ήθελα να τα πούμε μετά το σχολείο, αλλά έφυγες», γράφει και σουφρώνω τα φρύδια σκεφτικός για το τι μπορεί να έχει γίνει.

«Συμβαίνει κάτι;» ρωτάω ανήσυχος και για όσο περιμένω απάντηση της, χαϊδεύω τα χείλη μου.

«Έχει να κάνει με εσένα περισσότερο».

Το αφήνω στο διαβασμένο γιατί δεν ξέρω τι να απαντήσω σε αυτό. Χαϊδεύω τα καπάκια των ματιών μου και χασμουριέμαι άλλη μια φορά. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και στέλνω πάλι ένα ερωτηματικό. Έχει βγει από την σύνδεση, οπότε παρατάω το κινητό στο γραφείο και κοιτάω έξω από το παράθυρο την βροχή.

Η φιλία μου με την Trish είναι πολύ αγνή. Χαίρομαι που μπορώ να την έχω κοντά μου χωρίς να αναγκάζομαι να την αγνοώ γιατί εμπλέκεται κάποιο ερωτικό συναίσθημα ανάμεσα μας. Είναι εξωστρεφής και πρόθυμη πάντα να βοηθάει τον κόσμο, χαμογελαστή και πολύ ευχάριστη παρέα. Είναι ο εαυτός της για όποιον την αγαπάει και δύσκολα αλλάζει, αφού ο στόχος της είναι πάντα να βοηθάει. Μου αρέσει να έχω τέτοια παρέα και λυπάμαι αρκετά που άφησα τον εγωισμό μου να της φερθεί άσχημα τι εκείνη την νύχτα, τι τόσα χρόνια μετά που με χαιρέταγε και δεν της έδινα κάποια σημασία.

Μου αρέσουν αρκετά οι άνθρωποι που με αφήνουν να είμαι ο εαυτός μου. Πέρα από την Angel, η οποία είναι περίπτωση μπορώ να πω, λίγα άτομα μου το επιτρέπουν αυτό, εφόσον δεν ξέρω ποιος είναι κρυφός δημοσιογράφος ή θέλει το κακό μου. Πρέπει να είμαι συνέχεια επιφυλακτικός και να δοκιμάζω τις φιλίες μου αρκετές φορές μέχρι που να είμαι σίγουρος ότι είναι αρκετά έμπιστοι άνθρωποι. Η Trish μού έχει αποδείξει ότι είναι από τα καλύτερα κορίτσια που έχω συναντήσει.

Πέρα του ότι καμιά φορά μου θυμίζει την Nina.

Και οι δυο έχουν εκείνη την αθωότητα και την τάση να νιώθουν ότι κάπου τις χρειάζονται αλλιώς θα αισθάνονται άσχημα που δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Η Nina από μικρή που την θυμάμαι δεν της άρεσε να την αφήνουν στην απ' έξω στην κουζίνα ή στις δουλειές του κήπου. Πάντα βοήθαγε τους εργάτες στο σπίτι και στην παρέα της άμα κάποια είχε ανάγκη θα την έπαιρνε σπίτι ή θα πήγαινε αμέσως εκεί να βοηθήσει.

Η Trish από την άλλη αισθάνθηκε ότι χρειαζόταν να με βοηθήσει όταν μιλήσαμε για την Nina μια μέρα μετά το σχολείο. Δεν χρειαζόταν να της εξηγήσω και πολλά για την κατάσταση εφόσον την γνώριζε από την αδελφή της. Προφανώς το χαμένο παιδί της Elizabeth Henderson Pearce είναι καυτό κουτσομπολιό ανάμεσα σε πολιτικούς και δικαστές. Δεν ξέρω καν πώς να νιώσω γι' αυτό αλλά τέλος πάντων. Σιχαίνομαι να διαβάζω άρθρα πάνω σε αυτό ή να βλέπω τις εκπομπές που μιλούν γι' αυτό. Κανείς δεν ξέρει την πραγματική ιστορία και το μόνο που τους νοιάζει είναι απλά να το πουν για τα λεφτά.

Νιώθω καλά με την Trish και πολύ ευγνώμων που είναι ειλικρινής πάντα μαζί μου. Ξέρει επίσης ότι είχα σχέση με την Angel επειδή μας έβλεπε στον διάδρομο και δεν αποδέχεται τον χωρισμό μας. Δεν της έχω πει τίποτα για την κρυφή μου σχέση και δεν το σκοπεύω, η αλήθεια να είναι. Το ξέρουν όσοι το ξέρουν κατά λάθος και καλύτερα να μείνει με τόσο. Κάποια στιγμή όμως θα της πω τα καλά νέα και σίγουρα θα σταματήσει να μου τρώει τα αυτιά να ζητήσω συγγνώμη στην Angel για να μπορώ να είμαι μαζί της ξανά.

Μπορεί και να μην είχα μαζέψει το κουράγιο να πάω πίσω από την Angel εκείνη την ημέρα άμα δεν την είχα να μου μιλάει κάθε μέρα και να με μαλώνει γι' αυτό. Στην αρχή με τσάντιζε τόσο που απλά σηκωνόμουν και έφευγα χωρίς να πω λέξη, αλλά μετά το συνήθισα, η Nina να μου έκανε ακριβώς τα ίδια όταν ήθελε να με πείσει ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό.

Πόσο είχε αλλάξει τις τελευταίες εβδομάδες... Βλάκας που δεν το είδα.

Ξεφυσάω για να φύγω από εκείνες τις σκέψεις που μόνο κατάθλιψη μου φέρνουν και χαϊδεύω το μάτι μου. Είμαι τόσο κουρασμένος. Το μόνο που θέλω είναι απλά να ηρεμήσω το κεφάλι μου, να χαλαρώσω και να ξυπνήσω αύριο να πάω στο σχολείο με την ελπίδα ότι δεν θα χρειαστεί να ξαναδώ τα μούτρα του Christian. Σήμερα είναι Πέμπτη, οπότε θεωρητικά η κακομεταχείριση του είναι μέχρι αύριο και ύστερα θα τα πούμε στο γήπεδο. Δεν θέλω να τον βλέπω, πόσο μάλλον να κυκλοφορώ στον ίδιο χώρο μαζί του.

Πέρα όμως του σιωπηλού πολέμου που έχουμε, η είδηση ότι τα αγόρια του Brentwood έχουν έρθει στο δικό μας σχολείο είναι τεράστια. Έμαθα από την Brittany ότι αρκετοί έχουν ξεκινήσει τα τηλέφωνα για εγγραφές ή ψάχνουν υποτροφία να έρθουν σε εμάς με το που μαθεύτηκε πού αποφοιτώ. Το ίδιο και με το Brentwood. Αυτή η συνεργασία αποδείχτηκε αρκετά επιτυχημένη, ακριβώς ό,τι ήθελε να πετύχει ο κύριος Carlson, μόνο που εγώ την τρώω για αυτό εφόσον βλέπω και τον Christian και τον Lucas στους διαδρόμους.

Το τηλέφωνο μου δονείται και βλέπω πως η Trish απάντησε στο μήνυμα μου.

«Μπορούμε να τα πούμε αύριο στο διάλλειμα από κοντά;» ρωτάει και μου φαίνεται κάπως κρύα ή και απόμακρη από τις περισσότερες φορές που ανταλλάσσουμε μηνύματα.

Αντιδρώ στο μήνυμα της με τον αντίχειρα που χειρονομεί κατάφαση και το αφήνω με τόσο. Είμαι σίγουρος ότι κάτι δεν πάει καλά. Σε όλη την συνομιλία εκείνη ζητάει βοήθεια για εργασίες ή μου ζητάει την άποψη για κάποια από τα φορέματα που ράβει ή ό,τι άλλο χόμπι κάνει, και φροντίζει να το γεμίζει με emoji, όμως αυτή την φορά οι λέξεις της είναι μουντές και απότομες.

Η πόρτα ανοίγει τόσο απότομα που το τηλέφωνο εκτοξεύεται από το χέρι μου και ευτυχώς το πιάνω πριν πέσει στο πάτωμα. Ο Gavin μού σηκώνει το φρύδι και κοιτάει τον χώρο κάπως απογοητευμένος, σαν να περιμένει να δει κάτι άλλο και όχι εμένα να κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου και να χαζεύω το κινητό μου. Το ανέκφραστο βλέμμα μου συναντιέται με το δικό του και τον αφήνω να εξηγηθεί μόνος του.

«Που είναι η Angel;» ρωτάει.

«Κάνει ντους».

Ρουφάει τον καφέ στο φλιτζάνι του με θόρυβο και μπαίνει μέσα στο δωμάτιο σαν να του ανήκει. Παρατάω με νεύρα το τηλέφωνο πάνω στο γραφείο και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου, αφού έχω πάρει μια βαθιά ανάσα και εκπνεύσει από την μύτη. Αρχίζει να περπατάει στο δωμάτιο σαν να χαζεύει εκθέματα στο μουσείο και το βλέμμα μου όσο πάει και σκοτεινιάζει.

«Μπορώ να σε βοηθήσω με κάτι;» αναρωτιέμαι και φέρνω τα μαλλιά πίσω με τα δάχτυλα μου.

«Δεν ξέρω. Μπορείς;» αντιλέγει και με το δάχτυλο του σηκώνει το σουτιέν της Angel που έχει παρατήσει εδώ πριν δυο-τρεις εβδομάδες.

Μετά παραπονιέται ότι δεν έχει εσώρουχα ή ότι κάνουν ακριβά, ρίχνοντας μου σπόντες ότι εγώ φταίω.

«Gavin, τι θες; Με κουράζεις», αναφωνώ και σηκώνομαι για να πάρω το εσώρουχο και να το βάλω πάνω στο κρεβάτι πάλι μαζί με τα άλλα ρούχα.

«Ήρθα να δω τι κάνετε, τα ερωτευμένα πουλάκια μου», με πειράζει και μόνο από το τελευταίο κερδίζει ένα δολοφονικό βλέμμα.

«Δεν είμαστε πουλάκια κανενός. Μπορείς να φύγεις;»

«Εγώ φεύγω, ναι, αλλά στο απέναντι δωμάτιο θα πάω».

Στριφογυρίζω τα μάτια μου για όσο τον ακούω να χασκογελάει με τον ίδιο του τον σαρκασμό. Πίνει άλλη μια γουλιά από τον καφέ του-δεν ξέρω άμα προσπαθεί να τον κάνει επίτηδες σπαστικό τον ήχο ή είναι όντως έτσι-και περπατά προς το γραφείο μου αργά. Φευγαλέα τον βλέπω που με ξανακοιτά πονηρά σαν να μου κρύβει κάτι και αυτό κεντρίζει το ενδιαφέρον μου.

«Τι;» ρωτάω και σηκώνω το φρύδι.

«Τι τι;»

«Δεν έχω όρεξη για παιχνίδια. Απλά πες το», γρυλίζω και τον βλέπω που βολεύεται στην καρέκλα που καθόμουν.

«Πραγματικά ο καιρός γαμιέται. Κρίμα που δεν πήγαμε στο εξοχικό με την Sophia για εκδρομούλα. Θα σου έλεγα και εσένα να έρθεις, αλλά έχεις πολλά τραύματα σε αυτό το μέρος», λέει και κουνάει το χέρι σαν να αφηγείται κάποια ιστορία του Σαίξπηρ.

«Όπου και να είμαι μαζί σου τραύμα είναι», απαντάω και κάθομαι στο κρεβάτι για να χαλαρώσω εδώ, εφόσον φαίνεται να βολεύτηκε στην καρέκλα γραφείου μου. «Σε βλέπω πως χαμογελάς. Κάτι ξέρεις για την Angel. Μίλα».

«Μου πήρε πολλά λεφτά να το ξαναφτιάξω αφού το καταστρέψατε, αλλά τέλος πάντων. Πληρώνει ο μπαμπάς μου, ποιος νοιάζεται», αγνοεί τελείως τα λόγια μου και ξαναπίνει από τον καφέ του. «Αφού βγήκατε ζωντανοί και από αυτή την ιστορία-»

«Gavin, δεν ξέρω τι προσπαθείς να κάνεις με το να μπαίνεις στο δωμάτιο μου έτσι και να ξεκινάς συζητήσεις στα καλά καθούμενα, αλλά σου το ορκίζομαι αυτοί οι τέσσερις τοίχοι θα είναι οι τελευταίοι που θα δεις», τον εκβιάζω τσαντισμένος και σφίγγω το σαγόνι μου για να συγκρατηθώ να μην ξεκινήσω καυγά στο ίδιο μου το σπίτι, ειδικά με την Sophia εδώ.

«Είσαι πολύ άγριο παιδί», μουρμουρίζει με τον εαυτό του και μου χαμογελάει πλάγια, το στομάχι μου να γυρίζει ανάποδα από την αηδία.

«Μα τον-»

«Ηρέμησε», έχει το θράσος να με διακόψει και αφήνει το φλιτζάνι στο γραφείο. «Ήρθα να σου λύσω την απορία με το τι συμβαίνει στην δικιά σου. Παίζει ούτε η ίδια να ξέρει», γελάει και με κοιτάει με μισόκλειστα βαριεστημένα μάτια, παρόλο που έχει ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη του. «Της έδωσε ο Tyler δυο χάπια Viagra ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων αντί για εκείνα που του ζήτησε για τον πονοκέφαλο. Έστειλε το μήνυμα στην ομαδική σχεδόν μια ώρα πριν και δεν έχω γελάσει περισσότερο με τον Nate που δεν ήξερε τι της συμβαίνει ξαφνικά και κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα».

Κλείνω τα μάτια λίγο απογοητευμένος και καθόλου-μα καθόλου-ξαφνιασμένος που συνέβη κάτι τέτοιο. Το ήξερα ότι έπρεπε να της πω να μην πάρει τα χάπια από τον Tyler, γιατί δεν είναι και ο καλύτερος στο να τα μοιράζει σωστά. Χαϊδεύω τον κρόταφο μου, όταν ξαφνικά ο Gavin μού πετάει ένα μάτσο προφυλακτικά. Τα παρατάω στο κρεβάτι με αηδία, εκείνος να γελάει ελαφρώς.

«Καλή τύχη, γιατί θα την χρειαστείς», μουρμουρίζει και το πονηρό του βλέμμα με κάνει να αποθυμώ τον Nate που ήθελε να με σκοτώσει μόνο που ανέπνεα το ίδιο οξυγόνο μαζί του.

«Πραγματικά δεν ήξερα ότι η αηδία μπορεί να έχει ανθρώπινη μορφή», σκέφτομαι φωναχτά και τον βλέπω που σηκώνεται όρθιος για να με πλησιάσει. «Πως μπορεί κάποιος να δώσει λάθος χάπια σε έναν άνθρωπο; Τόσο δύσκολο είναι;»

«Για τον Tyler μιλάμε, αγαπητέ Alex», λέει ο Gavin και φέρνει το χέρι του στον ώμο μου να με παρηγορήσει. «Δεν ξέρει ακόμη να διαβάζει κάποιες λέξεις. Μην υποτιμάς την μαλακία του».

Φέρνω το χέρι στο πρόσωπο μου για να κρύψω το πόσο ηλίθιο τον θεωρώ μαζί με την παρέα του. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και τώρα καταλαβαίνω γιατί βρίσκεται σε αυτή την ξαναμμένη κατάσταση η Angel. Δεν ξέρω πόσο θα προτιμούσα να έχει μεθύσει και πόσο αυτό που της συμβαίνει τώρα στο σώμα με τους ορμόνες της να χτυπούν κόκκινο για σεξ. Δεν ξέρω τι θα κάνω και σίγουρα δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις θελήσεις της γιατί είμαι τόσο κουρασμένος από όλες αυτές τις νύχτες που συναντιέμαι μαζί της συν και οι προπονήσεις που κρατούν δυο με τρεις ώρες κάθε απόγευμα.

«Μπορείς να φύγεις από το δωμάτιο μου;» τον κοιτάω ανέκφραστος και ακόμη σκεφτικός με το τι να κάνω.

«Όπως είπα, θα είμαι ακριβώς απέναντι», γελάει και κάνει δυο βήματα πιο πίσω. «Κάνε την θυσία. Δεν θα το μετανιώσεις».

Συνεχίζει εκείνο το ύπουλο γέλιο και πίνει λίγο από τον καφέ του. Τον κοιτάω αηδιασμένος, μην πω τέρμα αμήχανος, που κάνω μια συζήτηση μαζί του περί σεξ με την μικρή αδελφή του κολλητού του. Εκείνος, εφόσον δεν περπάταγε μπροστά, κουτουλάει στον τοίχο δίπλα από την πόρτα με αποτέλεσμα να χύσει λίγο καφέ στο χαλί μου. Βλέπει πόσο τσαντίζομαι και βγαίνει τρέχοντας έξω, χωρίς να κλείσει πόρτα ή κάτι πίσω του.

Υπομονή.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα απελπισμένος πλέον. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν γίνεται να ανταπεξέλθω στο θηρίο το οποίο έχει μετατραπεί η Angel εξαιτίας ενός λάθους του Tyler. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου και κοιτάω με τους ώμους μου πεσμένους μπροστά τα προφυλακτικά που μου έδωσε. Τα σηκώνω με τις άκρες των δαχτύλων μου αηδιασμένος. Βλέπω πως τουλάχιστον είναι καλά και την κάνουν την δουλειά τους, οπότε μπορεί να τα κρατήσω. Όχι, γιατί μου τα έδωσε, αλλά γιατί βαριέμαι να πάρω άλλα που μου έχουν τελειώσει.

Μισό λεπτό. Γιατί ο Gavin ξέρει ότι μου έχουν τελειώσει τα προφυλακτικά;

Ακούω την πόρτα να κλειδώνει και το μόνο που κουνάω είναι τα μάτια μου να δω ποιος είναι. Έρχομαι αντιμέτωπος με το λάγνο βλέμμα της Angel που με έπιασε στα πράσα να εξετάζω τα προφυλακτικά. Σουφρώνω τα φρύδια και τώρα που ξέρω ότι οι καύλες της δεν συγκρίνονται με όλες τις άλλες φορές, ούτε καν με εκείνην την φορά που κάναμε σεξ στα γενέθλια του Jim και του Nate, καταπίνω το σάλιο μου και ζορίζω ένα χαμόγελο.

«Έχω περίοδο;» προσπαθώ να βρω κάποια ηλίθια δικαιολογία, αλλά είναι αργά.

Ρίχνει το μπουρνούζι στα πόδια της και μόλις βλέπω το καλλίγραμμο σώμα της μου κόβεται η ανάσα. Το στήθος της έχει πρηστεί και δείχνει τόσο υπέροχο που ήδη μου λείπει να το πειράζω. Προσπαθώ να αντισταθώ, αλλά ο τρόπος που περπατά, που με κοιτάει, ακόμη και που δαγκώνει το κάτω χείλος της με τρελαίνει. Στέκεται μπροστά μου με ένα ύπουλο βλέμμα και δεν υπάρχει να ξεφύγω από αυτό.

«Angel, είμαι κουρασμένος», προσπαθώ άλλη μια φορά να την πείσω να συγκρατηθεί, αλλά δεν λέει.

Αφήνω τα προφυλακτικά πίσω στο κρεβάτι και απλά την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια σαν κουτάβι. Σηκώνω το κεφάλι με ένα ζορισμένο χαμόγελο και μένει να με κοιτάει διασκεδάζοντας το να με βλέπει να υποφέρω που προσπαθώ να συγκρατηθώ για το καλό και των δυο μας. Φέρνει τα χέρια μου πρώτα στην μέση της για όσο τα μαλλιά της στάζουν λίγο-λίγο νερό και ύστερα τα κατευθύνει αργά στο στήθος της. Με αναγκάζει να την χουφτώσω και δαγκώνω το κάτω χείλος μου αρκετά διχασμένος με το πόσο θέλω να συνεχιστεί αυτό ή όχι.

Γιατί εκμεταλλεύεται την αδυναμία μου; Είναι καλύτερη απ' ότι περίμενα.

«Θέλω να σε δω να αντιστέκεσαι, Alex Henderson», μουρμουρίζει και νομίζω πως την ερωτεύτηκα άλλο λίγο.