Κοιτάω το ταβάνι στο δωμάτιο του Alex και παίρνω μια βαθιά ανάσα μήπως και με βοηθήσει να ηρεμήσω κάπως. Εκείνος κοιμάται ήδη δίπλα μου κουρασμένος, η ανάσα του ίσα-ίσα να ακούγεται που ξεγλιστρά από τα χείλη του. Δεν έχει κουνηθεί καθόλου, μόνο κάποια στιγμή έβγαλε το πόδι έξω από τα παπλώματα και ως εκεί. Εγώ από την άλλη δεν έχω σταματήσει να κυλάω από 'δω και από 'κει, προσπαθώντας να κοιμηθώ.

Όχι με τον Gavin στο ίδιο σπίτι.

Ανακαλώ την στιγμή που βγήκαμε και οι δυο από τα δωμάτια και κοιτιόμασταν μπορεί ένα πεντάλεπτο μέχρι που ταυτοχρόνως επιστρέψαμε από εκεί που ήρθαμε. Αν και κατουριέμαι μπορεί μια ώρα ολόκληρη που περιπλανιέμαι ανούσια στο δωμάτιο του Alex, δεν μου κάνει να ξαναβγώ έξω. Δεν είμαι έτοιμη να έρθω αντιμέτωπη με τις τσιρίδες του Gavin και την ανάγκη του να τον ταΐσω κουτσομπολιά.

Και ο Alex πως αποκοιμήθηκε τόσο γρήγορα όταν με έφερε για παρέα; Καταλαβαίνω ότι με το ζόρι κρατούσε τα μάτια του ανοιχτά και είχε μια δύσκολη μέρα με το να ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά στο σχολείο για χάρη του προπονητή και του Carlson, επίσης είχε αγώνα το απόγευμα, τον οποίο νίκησαν με λίγους πόντους διαφορά. Όμως εγώ τώρα έχω εγκλωβιστεί στο δωμάτιο του, κρυμμένη κάτω από το πάπλωμα του.

Είναι κάπως αμήχανο όλο αυτό. Άμα δεν ήταν ο Alex αυτός με τον οποίο κοιμήθηκα, σίγουρα θα είχα αφήσει το παράθυρο ανοιχτό πίσω μου καθώς έφευγα τρέχοντας. Σε αυτό το σπίτι όμως, με όλους του μπράβους που ελέγχουν το μέρος σαν να είναι θησαυρός, φοβάμαι να πατήσω το πόδι έξω χωρίς κάποιον να με συνοδεύει.

Πίσω στο θέμα με τον Gavin, κοιτάω πως έχει πάει ήδη πέντε τα ξημερώματα και το σώμα μου έχει αποκτήσει την απαραίτητη ενέργεια σε σύγκριση με πριν. Πατούσα τα πόδια κάτω σαν να μην έχω κόκαλα και το στήθος μαζί με την περιοχή μου είχαν μουδιάσει από την ηδονή. Σηκώνομαι από το κρεβάτι, προσπαθώντας να συγκρατήσω το κάτουρο μου και ρίχνω τα μάτια άλλη μια φορά στον Alex.

Μπορεί αυτή να είναι η μοναδική φορά που θα δείχνει τόσο ήρεμος και ξένιαστος. Σε σχέση με την ξαδέρφη του, είναι τόσο αθόρυβος και γλυκός όταν κοιμάται, που η άλλη παίζει να είναι ο λόγος που η μισή γειτονιά μου θα νόμιζε ότι ο Godzilla ερχόταν. Για κάτι μέρες δυσκολευόμουν να ακούσω από το ένα αυτί μου, δηλαδή αίσχος, κοπέλα πράγμα.

Βγάζω το κεφάλι έξω από την πόρτα να τσεκάρω μήπως είναι κάποιος τριγύρω και βγαίνω επιτέλους να πάω στην τουαλέτα. Αφήνω την πόρτα μισάνοιχτη πίσω μου και με χοροπηδηματάκια ενώ στις μύτες των ποδιών μου, φτάνω έξω από το μπάνιο που μου είπε ο Alex νωρίτερα ότι ήταν. Μπαίνω μέσα κλειδώνοντας και κολλάω το σώμα στην πόρτα αναστενάζοντας ανακουφισμένη που τα κατάφερα.

Αφού αδειάσω δέκα λίτρα νερό που είχα μαζέψει μέσα μου, πατάω το καζανάκι. Την στιγμή που κάνω να πετάξω το χαρτί με το οποίο σκουπίστηκα στον κάδο, παρατηρώ ένα μικρό μπουκαλάκι χάπια. Προσπαθώ να διαβάσω την ετικέτα που συνήθως εξηγούν για ποιον λόγο χρησιμεύουν, εφόσον σίγουρα είναι εκείνα για τα οποία μιλούσε ο Alex ότι σταμάτησε να παίρνει εξαιτίας μου.

Κόβω ένα κομμάτι χαρτί και τα βουτάω μέσα, βγάζοντας τα έξω. Η λευκή λεζάντα έχει πάνω γραμμένη «αντικαταθλιπτικά-κάτι το οποίο βαριέμαι να καταλάβω τι σκατά γράφει» και δεν είμαι φαρμακοποιός όμως ξέρω ότι αυτά που έχει μέσα είναι πολύ βαριές ουσίες. Έχει αρκετά ακόμη μέσα, αλλά ο Alex έχει επιλέξει να τα παρατήσει στον κάδο να πάνε στα σκουπίδια.

Τα αφήνω πάλι εκεί που τα βρήκα, στις σκέψεις μου να τριγυρνά το γεγονός ότι ο Alex είναι-ελπίζω ήταν πλέον-καταθλιπτικός. Σίγουρα θα του ήταν πολύ δύσκολο να το ξεπεράσει για να παίρνει τόσο βαριά φάρμακα, που τον επηρεάζουν τι σωματικά, τι ψυχολογικά. Και είμαι άλλο τόσο σίγουρη ότι είναι εξαιτίας της Nina.

Ξεπλένω τα χέρια και το πρόσωπο μου. Μόλις σηκώνω το κεφάλι, παρατηρώ πως μου έχει αφήσει ένα σημάδι στον λαιμό, μικρό μεν, αλλά και πάλι πέφτει στο μάτι. Σηκώνω την μπλούζα και παρατηρώ πως έχω άλλα δυο στο στήθος μου, εκείνα πιο μεγάλα και έντονα. Αυτά τα κρύβω εύκολα από τα μάτια του αδελφού μου, όμως σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι το γύρισα σε λεσβία ενώ στο σπίτι της Brittany, όπου νομίζει ότι ξενυχτώ.

Βγαίνω από το μπάνιο βάζοντας μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου. Επιστρέφω στο δωμάτιο του Alex και αλλάζω στα δικά μου ρούχα, παραλείποντας το σουτιέν άλλη μια φορά. Αν και νιώθω πολύ άβολα στο φόρεμα μου, είναι καλύτερο να κατέβω κάτω, μάλλον να φύγω κιόλας για το σπίτι της άλλης της βλαμμένης που θυμήθηκε ευτυχώς να μου στείλει την διεύθυνση πριν πέσει για ύπνο.

Παίρνω τα πράγματα μου και αφήνω ένα φιλί στο μάγουλο του Alex, ο οποίος δείχνει απίστευτα χαριτωμένος. Μόλις σηκώνω το σώμα μου που είχα λυγίσει κοντά του, το χέρι του αρπάζει τον καρπό μου και κοκαλώνω στην θέση μου σαν να με έπιασε στα πράσα να του κλέβω το δωμάτιο.

«Που πας;» ρωτάει, η μπάσα φωνή του και σε συνδυασμό με την βραχνάδα του ύπνου να τον κάνει τόσο καυτό.

«Φεύγω», απαντώ χαμηλόφωνα και του χαρίζω ένα χαμόγελο που δεν έχει πώς να παρατηρήσει, εφόσον έχει τα μάτια κλειστά ακόμη.

«Θα σε πάω εγώ, περίμενε», μουρμουρίζει και μου αφήνει το χέρι για να χαϊδέψει τα μάτια του.

«Είσαι κουρασμένος, Alex. Κοιμήσου καλύτερα και θα βρω άλλον τρόπο να πάω στην Brittany».

Φέρνω το λουρί της τσάντας μου στον ώμο και τον κοιτάω να προσπαθεί να σηκωθεί, όμως να νυστάζει τόσο που ακόμη κρατά τα μάτια του κλειστά. Στέκομαι αμήχανη να τον κοιτάω και να περιμένω την επόμενη κίνηση του. Κάθεται στην άκρη του κρεβατιού, φέρνοντας τα χέρια του στο πρόσωπο, οι αγκώνες του να στηρίζονται στα μπούτια του.

«Alex, πραγματικά δεν-»

«Καλά είμαι, Angel», διακόπτει κάπως απότομα και φαίνεται να ξύπνησε κακοδιάθετος, μπορεί επειδή τον ενόχλησε που τον φίλησα ή επειδή τον ξύπνησα ή επειδή φεύγω.

Κάθομαι δίπλα του και φέρνω το χέρι μου στην πλάτη του για να τον παρηγορήσω. Δεν είναι εύκολο κανείς να ξεπεράσει μια τόσο δυνατή κατάθλιψη και το ξέρω πρώτο χέρι από τον αδελφό μου όταν ήμασταν μικρά. Για κάμποσο καιρό μετά τον τραυματικό θάνατο της μαμάς μας, εκείνος είχε βυθιστεί σε ένα απόλυτο σκοτάδι, όπου χρειάστηκαν πολλές συνεδρίες με ψυχολόγο να ξεπεράσει.

Σκέφτομαι για λίγο την κατάσταση του Alex και ύστερα του αδελφού μου. Δεν ακούγεται τόσο γελοίο να υποθέσω ότι κάποιος θάνατος τον κατέστρεψε έτσι. Αν και ακούγεται πολύ κακό να το σκέφτομαι, η Nina μπορεί να έχει πεθάνει και να έχει φύγει από την ζωή του Alex πολύ νωρίτερα απ' ότι ήθελε. Αυτό εξηγεί και γιατί όλοι αμέσως γίνονται σιωπηλοί και βουρκώνουν μόλις αναφέρεται κάτι για εκείνη.

Μπορεί όντως να έχει πεθάνει;

Ασυνείδητα τυλίγω τα χέρια μου γύρω του και θέλω πολύ να είναι κι εκείνος ευτυχισμένος. Μου ήταν δύσκολο μια φορά να παρατηρώ καθώς χάνω τον αδελφό μου, τώρα που βλέπω και τον Alex, ξέροντας ότι υπάρχει μια πιθανότητα να έχασε κι εκείνος έναν άνθρωπο που αγάπησε, δεν το αντέχω. Δεν θέλω να πονάει και σίγουρα γι' αυτό αντιδρά κρύα και απότομα.

Μα πόσο ηλίθια ήμουν. Ειδικά πίσω στο εξοχικό που του είπα να πνιγεί-Μα πως δεν το κατάλαβα...;

Μένω να τον αγκαλιάζω ενώ βρίσκομαι ακόμη στο πλάι του, εκείνος να μην κουνιέται καθόλου, μέχρι που μετά από κάμποσα δεύτερα σιωπής, ακουμπά το χέρι του στο δικό μου. Γυρνάει να με δει με ένα χαμόγελο, κάτι το οποίο με βγάζει από αυτή την κατάσταση στεναχώριας και τύψεων, κάνοντας με να ανταποδώσω την ίδια στιγμή.

Το μαλλί του, εφόσον κοιμήθηκε με βρεγμένο, έχει πλέον στεγνώσει και είναι ακατάστατο, καθώς οι τρίχες έχουν πάρει μια κατσαρή κατεύθυνση. Αν και τα μάτια του δείχνουν κουρασμένα και το χαμόγελο του ζορισμένο, τον θεωρώ απίστευτα γλυκό που προσπαθεί να εκτιμήσει την αγκαλιά μου παρόλο που δεν την χρειαζόταν καθόλου.

«Γιατί στην Brittany όμως;» με ρωτάει συνεχίζοντας την συζήτηση, εγώ να ξετυλίγω τα χέρια μου από γύρω του, ακουμπώντας μόνο το ένα στο μπούτι του.

«Πρέπει να κάνω το ψέμα μου στον Nate πιστευτό. Δεν νομίζω να είναι έτοιμος να του πω ότι κάτι τρέχει μεταξύ μας», γελάω και κάνει το ίδιο, στρέφοντας την προσοχή του αλλού.

«Κάποια στιγμή θα το καταλάβει, αν όχι ήδη», λέει ο Alex με έναν σκεφτικό τόνο και γυρνάει ξανά να δει με ένα χαμόγελο. «Πήγαινε να με περιμένεις κάτω. Θα έρθω κι εγώ σε λίγο. Πάρε ό,τι θες να φας, μην ντρέπεσαι».

Πριν προλάβει να σηκωθεί, ακουμπώ τα χείλη μου στα δικά του. Απομακρύνομαι μετά από λίγα δεύτερα και με κοιτάει κάπως σαστισμένος σαν να μην το περίμενε ότι είχα τόσο ανάγκη να γευτώ την υπέροχη γεύση του. Μου χαμογελάει ενώ βγάζει μια τούφα μαλλιών από τα μάτια μου και την βάζει πίσω από το αυτί μου.

«Αυτό τι ήταν;» ρωτάει με ένα χαριτωμένο ύφος στο πρόσωπο του, η προσοχή που του δίνω να του αρέσει.

«Απλά δεν μπορώ να σου αντισταθώ όταν είσαι έτσι σκέτος γλύκας», λέω και του τραβάω τα μάγουλα, κάνοντας μας να γελάσω.

Τον αφήνω μετά από αυτό και σηκώνομαι να κατέβω κάτω όπως μου είπε. Κρατάω την ζακέτα μου στο χέρι και τις γόβες μου με τα δάχτυλα μου, ενώ κατεβαίνω τα σκαλιά. Για να μην ακούω φασαρία, μάλλον ο Gavin επέστρεψε στο δωμάτιο της Sophia να κοιμηθεί, αναρωτώντας άμα είδε παραισθήσεις ή όχι.

Μέσα από τα σκοτάδια φτάνω στην κουζίνα να τσιμπήσω τίποτα, εφόσον πάνε τόσες ώρες που δεν έχω βάλει κάτι στο στομάχι μου. Όσο δεν με βλέπει ο Alex, μπορώ να βουτήξω στο φαγητό με τα μούτρα χωρίς ντροπές και χωρίς να βλέπει πόσο γουρούνα είμαι όταν πεινάω.

Μόλις ανοίγω το φως, τσιρίζω από τον τρόμο μου όταν βλέπω τον Gavin στον πάγκο της κουζίνας να με κοιτάει σαν δολοφόνος, το βλέμμα του σκοτεινό και ένα τσιγάρο να κρέμεται από τα χείλη του. Βάζω το χέρι στην καρδιά μου και προσπαθώ να ανασάνω κανονικά από την τρομάρα που έφαγα ξημερώματα πράγμα.

«Ώστε θυμήθηκες να κατέβεις», ειρωνεύεται με το τσιγάρο ακόμη στο στόμα του.

«Θες να πεθάνω από καρδιακό, βλάκα;» γρυλίζω τσαντισμένη που δεν τον νοιάζει καθόλου η τρομάρα που έφαγα εξαιτίας του.

«Άμα δεν πέθαινες από αυτό σίγουρα από τα χέρια του Nate άμα μάθαινε πού σε βρήκα σήμερα», απαντά ο Gavin, η Σκωτσέζικη προφορά του να μην είναι πλέον γλυκιά και χαριτωμένη όπως πάντα εξαιτίας της κρύας χροιάς της φωνής του.

«Τόλμα-»

«Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μην στείλω το μήνυμα που έχω ετοιμάσει στον Nate», χαμογελάει σατανικά και σηκώνει το τηλέφωνο του, μόνο για να δω την συνομιλία που έχει έτοιμη με τον Nate.

Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή από το άγχος. Αυτή η πλευρά του Gavin πάντα βγαίνει από το πουθενά και είναι τρελά τρομαχτική. Γελάει σατανικά, τα μάτια του να γυαλίζουν ύπουλα καθώς κρατάει το δάχτυλο του ακριβώς πάνω από την σαΐτα, έτοιμος να στείλει το μήνυμα σε περίπτωση που κάνω κάτι λάθος.

«Τι θες, Gavin, τέτοια ώρα τα ξημερώματα;» γρυλίζω την ερώτηση μου και προσπαθώ να ηρεμήσω τι από την τρομάρα, τι από το άγχος που μου προκαλεί η κατάσταση στην οποία με έμπλεξε.

«Ώστε κάνατε σεξ. Δεν πιστεύω να πήγες στο δωμάτιο του να διαβάσετε την Σταχτοπούτα», ξεφυσάει τον καπνό του τσιγάρου, χωρίς να το βγάλει από τα χείλη του.

«Ναι. Χάρηκες τώρα;» μουτρώνω ενοχλημένη, τα μάτια μου κολλημένα στο κινητό του ενώ ακόμη στέκομαι λίγο πιο μπροστά από την πόρτα της κουζίνας.

«Τέλεια», χαμογελάει ξαφνικά όλο γλυκούλικα, όταν πατάει το δάχτυλο στην σαΐτα και το κατεβατό που είδα φευγαλέα ότι είχε ετοιμάσει, να στέλνεται. «Το ότι θα ερχόταν η ημέρα που μια O'Connell θα έκανε τον Alex να της κάτσει, δεν την περίμενα».

Έχω μείνει σαν χαρτί από την χλωμάδα και από το σοκ που έπαθα την στιγμή που το μήνυμα είδα ότι πήγε στον αδελφό μου. Ο Gavin, βέβαια, φαίνεται ανενόχλητος, τινάζοντας το τσιγάρο του σε ένα τασάκι που έχει δίπλα του στον πάγκο. Η καρδιά μου έχει σταματήσει, η ψυχή μου να αποχωρεί το σώμα μου για την Κόλαση, εφόσον άμα δεν το κάνει τώρα, θα το κάνει σίγουρα όταν έρθω αντιμέτωπη με τον Nate.

«Λατρεύω όταν φρικάρεις έτσι», γελάει και κατεβαίνει από τον πάγκο για να μου δώσει το κινητό του.

Κοιτάω την συνομιλία μπερδεμένη, προσγειωμένη πίσω στην πραγματικότητα πλέον, και μου παίρνει λίγο να διαβάσω την παράγραφο όταν μένω να χαζεύω τις καρδούλες και τα φιλιά που ανταλλάζουν στο τσατ. Έχουν βάλει ροζ χρώμα και γελοία ψευδώνυμα, λες και τα έχουν φτιάξει τόσο καιρό και μας το κρύβουν. Δεν θα ξαφνιαζόμουν.

«Αγαπημένε μου Nate, απορώ τι κάνεις κάτω από την σκεπή μόνος σου και άμα είσαι καλά αφότου σε παράτησε η κοπέλα σου-»

Σταματάω να διαβάζω αηδιασμένη που απλά είναι γλυκόλογα του Gavin για την αγάπη που τρέφει για τον κολλητό του και τον ακολουθώ από πίσω που πάει στο σαλόνι. Ρίχνει το σώμα του σε έναν από τους βολικούς καναπέδες, εγώ κάνοντας το ίδιο σε μια πολυθρόνα στα δεξιά του. Αφήνει το τασάκι στο τραπεζάκι και πιάνει το κινητό που του ρίχνω με ένα τσαντισμένο βλέμμα.

«Πως ήταν;» χαμογελάει ύπουλα και καθαρίζω τον λαιμό μου αμήχανα.

«Δεν θα σου το απαντήσω αυτό», διαμαρτύρομαι αηδιασμένη όταν ακούω βήματα να κατεβαίνουν από τα σκαλιά, υποθέτοντας ότι είναι ο Alex.

«Άκουσα τσιρίδες-»

Η φωνή της Sophia χάνεται σταδιακά όταν με παρατηρεί στην πολυθρόνα. Σταματάει και με κοιτάει ξαφνιασμένη, κάτι το οποίο καταλαβαίνω απόλυτα γιατί δεν είναι κάθε μέρα που σκάω μύτη στο σπίτι του Alex, ειδικά ξημερώματα και με πιπιλιά στον λαιμό που κάνει σημαία και στους τυφλούς.

«Γεια σου, Angel», μου χαμογελάει και κοιτάει τον Gavin, ο οποίος παραμένει χαλαρός στον καναπέ.

Ρίχνει το σώμα της δίπλα του, το λευκό νυχτικό της να ανεβαίνει μέχρι πάνω, καλύπτοντας ίσα-ίσα τα μπούτια της, όπου ακουμπά ο Gavin το χέρι του. Παραμένω σαν παγοκολόνα στην πολυθρόνα, τέρμα αμήχανη για το τι να κάνω ή πώς να αντιδράσω μπροστά στην αδελφή του Alex. Εντάξει, τον άλλον τον ξέρω χρόνια τώρα και τον είχα ενημερώσει ότι κάτι έτρεχε μεταξύ μας, οπότε δεν μου είναι κάτι, όμως σε αυτήν τι λέω τώρα;

«Γεια», γελάω αμήχανα και το κόβω τρομοκρατημένη.

«Δεν ήξερα ότι είχες έρθει κι εσύ», λέει η Sophia με ένα χαμόγελο, τα μάτια της να με τσεκάρουν καλά-καλά, κάτι που με βάζει σε δύσκολη θέση. «Νόμιζα πως ο Alex ήταν μόνος του. Πως και από 'δω;»

«Ε, να, μωρέ, ήμουν περαστική και είπα να έρθω να δω τι κάνει ο Gavin, αυτή η χαμένη ψυχή», λέω, τα μάγουλα μου να φλέγονται και η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.

Το σύμπαν σήμερα δεν λέει να σταματήσει να μου δίνει τρομάρες. Τις μοιράζει σαν να είναι σοκολατάκια σε γιορτή νηπιαγωγείου. Άμα συνεχίσει έτσι όμως σίγουρα με βλέπω να παθαίνω καρδιακό στα χέρια ή της Brittany ή του Nate ή του Alex ή του μπαμπά ή ποιος ξέρει ποιος θα βρίσκεται τριγύρω.

«Έκανε σεξ με τον Alex», απαντά χαλαρός ο Gavin και τεντώνεται, αφήνοντας ύστερα το κεφάλι του να πέσει στα βυζιά της Sophia.

Μου σηκώνει το φρύδι καχύποπτα και αφού πάρει μια βαθιά ανάσα-ο Gavin σίγουρα το χάρηκε αυτό-μου χαρίζει ένα χαμόγελο που δεν περίμενα καθόλου να δω. Περίμενα να μην με χωνέψει, να μου κάνει ανάκριση για το πώς συνέβη κάτι τέτοιο ή δεν ξέρω, τα πάντα εκτός από το να φανεί χαλαρή ενώ χαϊδεύει το κεφάλι του αγαπημένου της.

«Θα πάμε για ύπνο;» ρωτάει τον Gavin και προσπερνάει τελείως αυτό που είπε, μάλλον γιατί βλέπει πως έχω ήδη αρχίσει να ιδρώνω από το άγχος. «Χαίρομαι που σε βλέπω πάντως, Angel».

«Παρομοίως», μουρμουρίζω όταν ακούω άλλη μια φορά κάποιον να κατεβαίνει τα σκαλιά.

Την εμφάνιση του κάνει ο Alex, ντυμένος και στολισμένος σαν να βγαίνουμε για καφέ. Μας κοιτάει όλους με σουφρωμένα φρύδια, μάλλον γιατί καθόμαστε στα σκοτάδια μόνο με το εξωτερικό φως να μας φωτίζει σαν να σχεδιάζουμε πότε θα κατακτήσουμε τον κόσμο. Ανοίγει το φως και κάνει τα μάτια μου να πονέσουν λίγο, που είχαν συνηθίσει ήδη. Στέκεται στην πολυθρόνα δίπλα μου για λίγο και μόλις παρατηρεί τον Gavin και την στάση του, που παριστάνει ότι ήδη αποκοιμήθηκε, το βλέμμα του σκοτεινιάζει.

«Σαν το σπίτι σου, Gavin», σχολιάζει ο Alex και κάθεται στο μπράτσο της πολυθρόνας μου, κάτι που τραβάει την προσοχή της Sophia, η οποία φαίνεται ιδιαίτερα χαρούμενη.

«Μα είναι σπίτι μου», αντιλέγει εκείνος και σηκώνει τον αντίχειρα του, κάτι που κάνει την Sophia να του σηκώσει το κεφάλι και να το κρατήσει ανάμεσα από τις παλάμες των χεριών της που ζουλάνε τα μάγουλα του.

Η έντονη κολόνια του Alex τόσο νωρίς το πρωί δεν βοηθά το άδειο μου στομάχι και το κάνει να γουργουρίσει. Ευτυχώς όχι αρκετά δυνατά, τόσο όμως που κάνει τον Alex να με κοιτάξει με την άκρη του ματιού του. Ακόμη και στο ίδιο του το σπίτι κυκλοφορεί σαν να είναι μοντέλο, κάνοντας την καημένη την καρδιά μου να θέλει να εκραγεί. Καθόλου δεν με λυπάται μετά από όλα αυτά που μου έκανε.

«Alex, έρχεσαι λίγο που σε θέλω;» του ζητάει η Sophia και κρύβομαι πίσω του στην πολυθρόνα, εφόσον ξέρω πως θα συζητήσουν γι' αυτό που έγινε πριν μια ώρα και κάτι.

Τα αδέλφια σηκώνονται από τις θέσεις τους και τους παρατηρώ που περπατούν προς την κουζίνα, ο Alex πριν φύγει να κοιτάει τον Gavin ανέκφραστος που κλαψουρίζει που τα βυζιά φεύγουν, μαζί και το σώμα που τα έχει. Ξαπλώνει ηττημένος μπρούμυτα στον καναπέ και φέρνει το τσιγάρο που είχε παρατήσει στο τασάκι πάλι στα χείλη του.

«Αλήθεια, ρε Angel, πόσο καλή είσαι που τον έκανες να σου κάτσει; Με κάνεις να μετανιώνω κάποια πράγματα τώρα», λέει ο Gavin και του πετάω ένα μαξιλάρι από την αηδία που κατρακυλά στο σώμα μου όταν βλέπω το πρόστυχο βλέμμα του να με τσεκάρει.

«Ο Alex δεν είναι ο μόνος που παίρνει ό,τι θέλει», σχολιάζω και αυτό τον κάνει να τινάξει το τσιγάρο στο τασάκι και έτσι ξαπλωμένος που είναι να στηρίξει το κεφάλι στην γροθιά του.

«Και που ξέρεις ότι ο Alex επέλεξε να σε πάρει επειδή σε ήθελε τώρα; Στο εξοχικό μια χαρά σου έριξε χυλόπιτα πάντως παρόλο που σε είδα πως του κόλλησες», δηλώνει ο Gavin και ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι.

Ξαπλώνω πίσω στην πολυθρόνα, παραδόξως ηττημένη από τα λόγια του Gavin και σουφρώνω τα φρύδια σκεφτική. Αληθεύει αυτό που λέει βασικά, ότι στην αρχή δεν με ήθελε, οπότε και δεν έκανε κανένα βήμα, όμως όταν έγινε αυτό στην τουαλέτα και άρχισε να γουστάρει την φάση μεταξύ μας, το πήγε παραπέρα. Δεν ξέρω άμα πρέπει να είμαι χαρούμενη γι' αυτό ή να νιώθω εν μέρει χρησιμοποιημένη, αυτό για πολλούς λόγους.

«Μην το σκέφτεσαι τόσο, Angel. Θα αρχίσεις να αμφιβάλλεις τα συναισθήματα σου», γελάει ο Gavin, όμως κάτι στον τόνο του είναι προειδοποιητικό και δεν μου αρέσει.

«Δεν το χαλάς κι άλλο τώρα;» νευριάζω και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Όσο και να θέλω να φανώ τσαντισμένη, δεν μπορώ να κρύψω το χαμόγελο που ζωγραφίζεται στα χείλη μου μόλις σκέφτομαι πόσο ωραία ένιωσα όταν κάναμε σεξ. Από όλες τις εμπειρίες μου, λίγες ήταν με το αγόρι να νοιάζεται για την ικανοποίηση μου, οπότε τις περισσότερες με έβρισκα απλά να φτάνω σε έναν σύντομο οργασμό, άλλες να μην τελειώνω καν. Ο Alex όμως ήταν σαν να δημιουργήθηκε για να εξερευνεί το σώμα μου με τρόπο αισθησιακό.

Αναστενάζω ασυνείδητα μόλις ξεφυσάω, κάτι το οποίο τραβάει την προσοχή του Gavin, κάνοντας τον να χαμογελάσει πλάγια. Δεν χρειάζεται να κρύψω από έναν ειδικό στο σεξ ότι αυτό που σκεφτόμουν είχε να κάνει με εκείνο, γι' αυτό απλά του κάνω ένα κωλοδάχτυλο, κάτι το οποίο τον κάνει να γελάσει περισσότερο.

«Θα έχετε γίνει το μεγαλύτερο κουτσομπολιό στο FBI τώρα», σκέφτεται φωναχτά ο Gavin και μόνο που το συνεχίζει, ενώ έχει γυρίσει ανάσκελα, τα αδέλφια ακόμη άφαντα, με κάνει να θέλω να πάω να τον πνίξω με ένα μαξιλάρι, «ή ό,τι είναι αυτοί τέλος πάντων. Με τρομάζουν».

«Θα μου το χτυπάς για πολύ;» γρυλίζω και το φρύδι μου κάνει 'τικ' από τα νεύρα, η υπομονή μου να χάνεται με κάθε σχόλιο που ξεστομίζει. «Και τόλμα να πεις κάτι στον Nate, θα φροντίσω να σε σκοτώσω πριν αφήσεις απόγονους σε αυτόν τον πλανήτη».

«Το έχω κρατήσει μυστικό μέχρι στιγμής, γιατί σου είπα ότι όσο αγαπώ εσένα, άλλο τόσο αγαπώ τον Alex και δεν θέλω να πάθει τίποτα από τα χέρια του αδελφού σου», γελάει ο Gavin και τεντώνεται, αφού σβήσει το τσιγάρο στο τασάκι. «Απλά θα σου πω να προσέχεις. Μην παίζεις με την φωτιά άμα δεν έχεις την υπομονή να έρθει η βροχή να την σβήσει».

Για άλλη μια φορά ο Gavin με αφήνει χωρίς λέξεις να του την πω, γιατί αυτό που είπε ήταν εύστοχο και μπορώ να πω πολύ καλύτερο από αυτό που περίμενα. Με τσαντίζει όταν σκέφτεται πιο γρήγορα από μένα και με κάνει να αμφιβάλλω αν έχω πράξει σωστά μέχρι στιγμής ή αναμένεται να κάνω το λάθος πιο μετά.

Εκεί που χάνομαι στις σκέψεις μου και μένω να δαγκώνω το κάτω χείλος μου, αισθάνομαι κάτι χέρια να με τυλίγουν και να με ζουλάνε στην αγκαλιά τους-σε αυτή την περίπτωση-στα βυζιά τους. Δεν μου παίρνει πολύ να συνειδητοποιήσω ότι είναι η Sophia αυτή που με έχει βάλει στο «σπίτι του Gavin» και μένω με κατακόκκινα μάγουλα να επεξεργαστώ τι στο καλό συμβαίνει.

Μυρίζει πιο ωραία και από τον Alex.

«Σε ευχαριστώ», μου λέει βουρκωμένη όταν γυρνάω να δω τι έπαθε.

«Παρακαλώ;» γελάω αμήχανα και με ξαναζουλάει ανάμεσα από τα βυζιά της, το πρόσωπο μου άνετα να μπερδεύεται για ντομάτα πλέον.

Μόλις αποτραβιέται, παίρνω μια βαθιά ανάσα που δεν μπορούσα τόσα δεύτερα και της χαρίζω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, ακόμη μπερδεμένη από πού προέρχεται όλη αυτή η αγάπη και ευγνωμοσύνη. Μαζεύει τον Gavin από τον καναπέ με εκείνον να παραπονιέται και με αφήνει στο σαλόνι μόνη, εφόσον ο Alex δεν την ακολούθησε.

Μένω μόνη. Ξεφυσάω κουρασμένη εφόσον δεν έχω ξεκουραστεί καθόλου ακόμη και ξαπλώνω πίσω στην πολυθρόνα, κάνοντας μασάζ με τα δάχτυλα μου στο μέτωπο. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό ή γιατί με ευχαριστούσε με τέτοια χαρά στο πανέμορφο και γλυκό πρόσωπο της, όμως σίγουρα νοιάζεται για τον αδελφό της να ξεπεράσει την όλη φάση της κατάθλιψης, με βάση τα χάπια που βρήκα στο μπάνιο.

«Πάρε», λέει ο Alex και με κάνει να ανοίξω τα μάτια να τον δω.

Κρατάει ένα πιάτο και το τείνει προς εμένα. Το παίρνω με ένα ζορισμένο χαμόγελο και βλέπω πως έχει ετοιμάσει βάφλα-μάλλον έτοιμη θα ήταν-και έχει ρίξει πάνω σιρόπι, ζάχαρη άχνη και κομμάτια φράουλας. Για τον εαυτό του κρατάει ένα φλιτζάνι καφέ και κάθεται στον καναπέ όπου ήταν ο Gavin προηγουμένως. Φέρνω τα πόδια οκλαδόν και ακουμπώ το πιάτο ανάμεσα τους, ανακουφισμένη που μου έφερε κάτι να φάω γιατί πέθαινα της πείνας.

«Σε ευχαριστώ», μουρμουρίζω και πίνει μια γουλιά από τον καφέ του. «Συγγνώμη που σε ξύπνησα».

«Δεν πειράζει», λέει και δεν μου ρίχνει καθόλου τα μάτια.

Λυγίζει μπροστά και παίρνει το τηλεκοντρόλ για να ανοίξει την τηλεόραση. Παίρνω το πιρούνι και το μαχαίρι που είχε αφήσει στο πλάι του πιάτου και αρχίζω να το παίζω κουλτουριάρα με το φαγητό μου, τα μάτια μου να πέφτουν πάνω στον Alex που αναστενάζει ενοχλημένος πριν πιει άλλη μια γουλιά από τον καφέ του.

Έχει φορέσει ένα μαύρο τζιν με κάτι σχίσματα στα γόνατα και ένα φούτερ του ίδιου χρώματος με το logo του Mickey Mouse στο αριστερό του βυζί, οι κάλτσες του μαύρες με κομμάτια από ζωγραφισμένα τυριά διασκορπισμένα. Αν και θεωρώ το ντύσιμο του αλλόκοτο για τον Alex Henderson που είναι, παραμένει μέσ' στην μόδα υπό όλες τις συνθήκες.

Η αλήθεια είναι ότι πάντα σπάει την μονοτονία των ρούχων του με κάτι περίεργο επάνω τους. Στην προκειμένη περίπτωση οι κάλτσες του με τυριά. Μου ρίχνει τα μάτια που τον τσεκάρω σαν παιδεραστής ενώ μασάω την βάφλα μου, με το φλιτζάνι στα χείλη του. Καθαρίζω τον λαιμό μου και εστιάζομαι στο φαγητό μου.

«Θα πάμε λίγο πιο μετά στην Brittany. Είναι νωρίς ακόμη», προτείνει και έχει ένα δίκιο.

Ο ήλιος δεν έχει βγει ακόμη έτσι που βλέπω από τα παράθυρα που δεν έχουν καλυφθεί από τις κουρτίνες. Ο ουρανός έχει αρχίσει να αλλάζει χρώμα ήδη, όμως πράγματι είναι πολύ νωρίς να ξεκουμπιστώ από 'δω για να πάω στην τρελή. Παίζει να βλέπει τέταρτο όνειρο, όμως άμα την ξύπναγα τώρα, χάρη θα έκανα στην γειτονιά της έτσι πως ροχαλίζει.

Παραμένουμε σιωπηλοί, χωρίς να έχουμε κάτι άλλο να πούμε, ξαφνικά όλα να έχουν γίνει τέρμα αμήχανα μεταξύ μας. Αφήνω το πιάτο στο τραπέζι, κάτι που τραβάει την προσοχή του ενώ χαζεύει στην τηλεόραση και αναστενάζω αργά, μόνο για να κρατήσει τα μάτια του πάνω μου. Γλύφω τα χείλη μου γύρω-γύρω, ο Alex να πίνει από τον καφέ του, τόσο εστιασμένος σε μένα που το βλέμμα του με καίει.

«Σε πόση ώρα δηλαδή μπορούμε να πάμε;» ρωτάω και καθαρίζω λίγο σιρόπι από το πλάι στα χείλη μου και γλύφοντας ύστερα το δάχτυλο μου.

«Όση θέλουμε», απαντά ο Alex με ένα πλάγιο χαμόγελο στα χείλη του.

«Όση, όση θέλουμε;» αρχίζω να τον πειράζω προφανώς μόνο γιατί θέλω να διώξω αυτή την αμηχανία και να την αντικαταστήσω με κάτι καλύτερο.

Αφήνει το φλιτζάνι καφέ του στο τραπεζάκι και κρατάει το σώμα του λυγισμένο μπροστά, στηρίζοντας τους αγκώνες στα γόνατα του. Τα μάτια του γυαλίζουν πονηρά, τα ακατάστατα και αχτένιστα μαλλιά του να τον κάνουν να δείχνει ακόμη πιο σέξι.

«Όση θέλουμε».

~•~

Ξαναφοράω το φόρεμα μου για την ημέρα και από το παράθυρο του Alex παρατηρώ ότι έχει ήδη ξημερώσει. Αυτή την φορά, δεν άντεξα να μην πέσω κουρασμένη δίπλα του και να αποκοιμηθώ σχεδόν αμέσως μετά, οπότε δεν ξέρω τι ώρα είναι. Παράτησα την τσάντα μαζί με τα τακούνια και την ζακέτα στην πολυθρόνα που καθόμουν πριν ορμήσω στον Alex και έρθουμε πάνω για να συνεχίσουμε για δεύτερο γύρο.

Αυτή την φορά όχι μόνο ήταν πιο άγριος, αλλά έζησα διπλάσιους οργασμούς από την προηγούμενη εμπειρία. Προφανώς όσο πιο πολύ σεξ κάνουμε, τόσο πιο πολύ ξυπνάει κάτι μέσα του και γίνεται καλύτερος, τα χέρια του, το σώμα του γενικότερα, να κινούνται με τέτοια χάρη που δεν αντέχω, απλά χάνομαι στην στιγμή.

Ξύπνησα με εκείνον να μην βρίσκεται στο κρεβάτι δίπλα μου και σκεπασμένη ευτυχώς, εφόσον δεν πρόλαβα να ρίξω τίποτα πάνω μου. Ο ήλιος ήταν ο λόγος, γιατί με βάραγε στο πρόσωπο απ' το παράθυρο ακριβώς απέναντι μου και κάπως έτσι συνειδητοποίησα ότι είμαι ακόμη σπίτι του Alex σαν να μην έχω δικό μου να επιστρέψω, που με περιμένει ο Nate με τα μαχαίρια για την ανάκριση.

Φοράω άλλη μια φορά το εσώρουχο μου και βγαίνω από το δωμάτιο του, χτενίζοντας το μαλλί με τα δάχτυλα μου, τα μάτια μου ακόμη με το ζόρι να ανοίγουν. Από το ρολόι στο σαλόνι βλέπω πως έχει πάει δέκα το πρωί και σίγουρα δεν μου φτάνουν τίποτα τέσσερις ώρες ύπνου, έτσι που με έβαλε ο Alex κάτω και μου άλλαζε στάσεις σαν να είμαι κύβος του Ρούμπικ.

Ακούω φωνές στην κουζίνα και επιλέγω να τις ακολουθήσω. Βρίσκω την ίδια την Elizabeth Henderson Pearce να στέκεται μπροστά μου, ντυμένη με ένα μαύρο κοστούμι, το σώμα της να δείχνει υπέροχο, τα μαλλιά της να πέφτουν στον ώμο της. Ο Alex έχει καθίσει σε μια καρέκλα στον πάγκο, ντυμένος με τα ίδια ρούχα με πριν, απλά έχει ολοκληρώσει την εμφάνιση του με κίτρινα παπούτσια που ταιριάζουν τέλεια με τις κάλτσες του. Η Sophia, ντυμένη και στολισμένη, μου χαμογελάει μόλις με βλέπει να στέκομαι αμήχανα με το φόρεμα μου ήδη να με τσαντίζει με το πόσο άβολο είναι.

«Καλημέρα», λένε οι δυο γυναίκες με τον Alex να συνεχίζει το φαγητό του ανενόχλητος.

«Εσύ θα πρέπει να είσαι η Angel από το εξοχικό του αγαπημένου Gavin», με πλησιάζει η ίδια η Πρόεδρος και με σπρώχνει μέσα στην κουζίνα.

«Είναι επίσης η φίλη του Alex», προσθέτει η Sophia και μπορώ να καταλάβω ότι κάνουν νοήματα μεταξύ τους σαν μάνα και κόρη, κάτι που με βάζει σε πολύ δύσκολη θέση.

Αν ήταν δύσκολο να ασχολούμαι με έναν Henderson, φαντάζομαι πως θα είναι με τρεις.

«Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω», μεγαλώνει το χαμόγελο της η Elizabeth και προσπαθώ να κάνω το ίδιο, μόνο που με φρικάρει λίγο.

«Παρομοίως», λέω κουρασμένη, αλλά προσπαθώ να μην το δείξω και τόσο. «Τιμή μου».

«Ω, σιγά. Δεν είμαι τίποτα παραπάνω από την μαμά του Alex», γελάει εκείνη και ρίχνω τα μάτια μου σε εκείνον που συνεχίζει να τρώει σαν να έχει βάλει ακουστικά και να μην ακούει πόσο αμήχανη είναι αυτή η συζήτηση. «Θα σας αφήσουμε να τα πείτε. Sophia, έλα λίγο να με βοηθήσεις στο γραφείο με κάτι».

Με νόημα φεύγουν από την κουζίνα αποχαιρετώντας με και κάθομαι στην καρέκλα δίπλα στον Alex, ο οποίος με το πίσω μέρος του χεριού του μου τείνει τον χυμό πορτοκάλι του, σαν να γνώριζε ότι διψάω. Φτιάχνω το φόρεμα μου και πίνω λίγο, η σιωπή μεταξύ μας να επιστρέφει.

«Χαριτωμένη οικογένεια έχεις», λέω για να ξεκινήσω συζήτηση και καθαρίζει τα χείλη του με μια πετσετούλα.

«Νομίζουν ότι είσαι η κοπέλα μου, γι' αυτό και κάνουν έτσι», απαντά αφού ξεφυσήσει κουρασμένος και γυρνάει να με δει. «Απλά αγνόησε το... όσο μπορείς».

Γελάω μόνο για να κρύψω πόσο με πείραξε ο κρύος τρόπος που το είπε. Πίνω άλλο λίγο από τον χυμό μου και κοιτάω αλλού, όταν φέρνω το χέρι στο μπούτι του και τραβάω την προσοχή του, εκείνος να μου σηκώνει το φρύδι και εγώ να γυρνάω το σώμα μου προς το μέρος του, ακουμπώντας τον χυμό πίσω στον πάγκο.

«Γιατί, κύριε Alex; Δεν έχω το προνόμιο να είμαι;» τον πειράζω μόνο για να ακούσω τι έχει να απαντήσει.

«Όχι», στρέφει την προσοχή του στο φαγητό και μένω κοκαλωμένη στην θέση μου, άλλη μια φορά να με πληγώνει η κρυάδα του.

Τελικά μόνο για χθες ήταν τα γλυκά μάτια και τα πειράγματα με πλάγια χαμόγελα.

«Απλά δώσε μου λίγο χρόνο, Angel», μπερδεύει ξαφνικά τα δάχτυλα του με τα δικά μου. «Για τώρα απλά δεν θέλω να σε χάσω».

Μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και αυτό με ανακουφίζει, εφόσον άρχισα πάλι να φρικάρω στην ιδέα να με αγνοεί άλλη μια εβδομάδα, να με πληγώνει και να τρέχει πίσω από καμιά Nina-αυτό άμα η θεωρία μου ότι είναι νεκρή είναι λάθος. Μου χαρίζει ένα χαμόγελο και συνεχίζει πίσω στο φαγητό του, εγώ λίγο περισσότερο ευδιάθετη.

Για τον Alex, θα κάνω όση υπομονή χρειαστεί. Μου αρκεί που μπήκαμε σε νέο κεφάλαιο και ξέρω πως μας περιμένουν τόσα.