Alex's POV

«Γιατί πρέπει να τις τρώω πάντα εγώ;» παραπονιέται ο Ed-έτσι του αρέσει να τον καλούν προφανώς-και κατεβαίνει τα σκαλιά ενώ τρίβει τα μαλλιά του με μια πετσέτα.

«Ήταν τόσο αστείο πάντως», γελάει δυνατά ο Tyler και ξαπλώνει πίσω στον καναπέ, ακουμπώντας τα πόδια του στον Jim που του χαρίζει ένα εκνευρισμένο βλέμμα.

«Ναι, πολύ αστείο να με βάλετε να τρέξω από το παράθυρο έξω, γύρω όλο το σπίτι μες στην βροχή βραδιάτικα», ειρωνεύεται ο Ed και στέκεται στο κέντρο για λίγο με τους υπόλοιπους να γελάνε με το κατόρθωμα του.

Δική του επιλογή να επιλέξει θάρρος και αυτό τον οδήγησε στους φίλους του να τον αναγκάσουν να τρέξει στις λάσπες και την βροχή, τον κύκλο του σπιτιού. Δεν ήταν ιδιαίτερα αστείο ή κάτι, αλλά οι υπόλοιποι ακόμη δεν σταματούν να γελούν και έχει αρχίσει να με ενοχλεί. Η Angel από την άλλη έχει πέσει κάτω με τον αδερφό της και ενώ έχουν κοκκινίσει από τα γέλια, επικοινωνούν με χειρονομίες που ούτε ένας κωφός δεν μπορεί να καταλάβει.

Τους σηκώνω το φρύδι κουρασμένος και ύστερα βάζω το χέρι μου στο στομάχι για να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Θέλω ξανά να ξεράσω και η όρεξη μου είναι κομμένη, με αποτέλεσμα να μην έχω δύναμη να κάνω τίποτα. Προσπάθησα να σηκωθώ δυο φορές από τον καναπέ ενώ η παρέα καλοπερνούσε με τις ηλιθιότητες που έβαζαν να κάνουν ο ένας στον άλλον, αλλά με έβρισκα να πέφτω πίσω κουρασμένος.

Ο Gavin δεν μου έχει δώσει καμιά σημασία, σχεδόν κανένας. Από την πρώτη φορά που με ρώτησε μια αλήθεια ο Gavin, δεν επικαλέστηκα στο παιχνίδι ξανά, σαν να μην υπήρχα. Πρώτη φορά έχω νιώσει τέτοια ανακούφιση, διότι δεν είχα καμία όρεξη να ασχοληθώ. Με τις προκλήσεις που έχω δει και με τις αλήθειες που έχω ακούσει, θα μου είναι πολύ δύσκολο να τους κοιτάω χωρίς αμηχανία ζωγραφισμένη ξεκάθαρα στο πρόσωπο μου.

«Angel, θες να είσαι η επόμενη;» ρωτάει ο Nate, ενώ έχει ξαπλώσει κάτω δίπλα στο τζάκι και ζεσταίνεται σαν να είναι κάποιο μοντέλο για εσώρουχα.

«Ου, ναι. Θα πω αλήθεια, γιατί είμαι πολύ περίεργη να ξέρω τι θα με ρωτήσεις», γελάει εκείνη και βολεύεται καλύτερα στον καναπέ, ακριβώς δίπλα μου.

Μέσα σε όλον αυτόν τον χαμό του παιχνιδιού έχουν βρει την ευκαιρία να αλλάζουν θέσεις με αποτέλεσμα η Angel να είναι δίπλα μου, ο Gavin στην πολυθρόνα που καθόταν προηγουμένως εκείνη, ο Nate στο πάτωμα όπως το IQ του, ο Jim με τον Tyler να έχουν ανταλλάξει θέσεις στον καναπέ τους ενώ ο Eddie όρθιος να στεγνώνει ακόμη τα μαλλιά του με την πετσέτα. Δεν είμαι και τόσο χαρούμενος που την έχω δίπλα μου να κουνιέται και να χοροπηδάει με το παραμικρό, αλλά μπορώ να πω κάτι; Όχι.

«Είναι αλήθεια ότι έχεις συναισθήματα για το προεδρόπαιδο από 'δω;» ρωτάει ο Nate και πέφτει μια νέκρα στο δωμάτιο, με μένα αμέσως να του ρίχνω το βλέμμα μου.

Η Angel μαζεύει το σώμα της και φαίνεται ότι είναι ζαλισμένη από το ποτό επειδή κουνιέται ελαφρώς πέρα-δώθε. Εκεί που περιμένω να κοκαλώσει αμήχανη, ξαφνικά ξεσπάει σε δυνατά γέλια και με πλησιάζει για να ακουμπήσει το χέρι της στο μπράτσο μου. Οι υπόλοιποι-μαζί με μένα-την κοιτάμε μπερδεμένοι μέχρι που ακουμπά το κεφάλι της στον ώμο μου και ρίχνει το βλέμμα της στον αδελφό της.

«Όχι», απαντά με τέτοια ειλικρίνεια που αρχίζω να αμφιβάλλω άμα όντως αισθάνεται κάτι για μένα πλέον, «αλλά ήταν πολύ αστείο που νόμιζες κάτι τέτοιο. Με τον Alex το μόνο που θα μείνουμε είναι στα μαχαίρια».

Παρόλο που προφανώς τα λόγια της για μένα είναι όλο μίσος είναι περίεργο που τα ξεστομίζει με τέτοια γλύκα και ηρεμία. Χαϊδεύει το μπράτσο μου και ύστερα μου δίνει ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο, σαν να είμαστε αχώριστοι φίλοι από το δημοτικό. Μένω να την κοιτάω με απερίγραπτη αμηχανία, ενώ οι υπόλοιποι κοιτούν κάπως τον Nate.

«Δεν θα με κλέψει κανείς, αδελφούλη, ειδικά αυτός. Στάματα να το παίζεις bodyguard μου», γελάει η Angel και ρίχνει το σώμα της πίσω, εγώ απλά να την κοιτάω ανέκφραστος.

Δεν το κρύβω ότι με μπερδεύει τρελά ο χαρακτήρας της. Κάτι στην ελευθερία των κινήσεων της δηλώνει ότι όντως δεν αισθάνεται κάτι για μένα και αντιθέτως θέλει να με εκδικηθεί για ότι έγινε χθες, αλλά και πάλι δεν μπορώ να την εμπιστεύομαι. Γνωρίζω καλά ότι η τύπισσα έχει πάρει δίπλωμα στο να λέει ψέματα και να κοροϊδεύει κόσμο. Σίγουρα το αλκοόλ την έχει επηρεάσει τόσο που έχει χάσει τα λογικά της.

«Χάρηκες τώρα, Nate; Είχες σκάσει να μάθεις άμα τρέχει κάτι μεταξύ τους, εξ ου και ο λόγος που παγιδευτήκαμε σε αυτό το εξοχικό», δηλώνει ο Tyler και τινάζει τους ώμους του κουρασμένος.

«Απλά πειράζω την αδελφή μου. Μπορείτε να μην τα παίρνετε όλα τόσο σοβαρά;» πετάγεται ο Nate αλλά σίγουρα δεν το εννοεί και το υποθέτω από το εκφοβιστικό βλέμμα που μου χαρίζει απευθείας.

«Αυτό το παιχνίδι είναι ηλίθιο», μουρμουρίζω κάτω από την ανάσα μου, παρόλο που ξέρω ότι ακούστηκε σε όλο το σαλόνι εξαιτίας της ησυχίας που επικρατεί.

Καθαρίζω το μάγουλο μου και ρίχνω την πλάτη μου πίσω με νεύρα, πλέον ανυπόμονος για το πότε θα φύγω από αυτή την σκατότρυπα. Όχι μόνο έχω φτάσει στα όρια μου, αλλά απέχω άλλη μια σπόντα περί ερωτικής σχέσης με την Angel στο να τους σκοτώσω όλους. Ρίχνω αυθόρμητα τα μάτια μου στον Nate και αισθάνομαι ότι για κάποιον λόγο με ανταγωνίζεται, σαν να θέλει να με καταστρέψει με όλο του το είναι.

Συγγνώμη, γνωρίζει ότι η αδελφή του κόντεψε να με σκοτώσει ρίχνοντας το αυτοκίνητο μου στην λίμνη, με αποτέλεσμα να πνιγούμε-σχεδόν-κάτω από το νερό, ύστερα να αναγκαστώ να προσανατολιστώ με εκείνην να επιβιώνει από ένα αυτοκίνητο που πήγε να την πατήσει και σαν να μην μας έφτανε αυτό, έπρεπε να πνιγώ στο δηλητήριο του φιδιού, μόνο για να δηλητηριαστώ ξανά με μανιτάρια λίγες ώρες μετά; Τα αγνοεί όλα αυτά που με μισεί σαν να φταίω εγώ για όλα;

«Ε, Alex, σειρά σου. Θάρρος ή Αλήθεια;» ρωτάει ο Nate και σηκώνει το σώμα του για να καθίσει οκλαδόν, το φρύδι του να σηκώνει με την τελευταία λέξη που ξεστομίζει.

«Εμ, Nate, νομίζω η σειρά σου πέρασε-»

«Θάρρος ή Αλήθεια;» επιμένει ο Nate και διακόπτει το άβολο γελάκι του Gavin καθώς προσπαθούσε να σταματήσει αυτή την βεντέτα μεταξύ μας.

«Θάρρος», απαντώ με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και κερδίζω τα ξαφνιασμένα βλέμματα όλων στο σαλόνι, συμπεριλαμβάνοντας και τον Nate.

Προφανώς και δεν το περίμενε. Πίστευε ότι μετά από αυτή την τραυματική βραδιά μαθαίνοντας κάθε μυστικό της παρέας ότι θα έκανα πίσω στην πρόκληση του, αλλά δεν είμαι τέτοιος. Μπορώ να πω ότι δύσκολα αντιστέκομαι σε τέτοιες περιπτώσεις. Αν και ελάχιστες φορές οι άλλοι μού βγάζουν την ανταγωνιστική πλευρά μου, ο Nate έχει τον τρόπο του με τα υποτιμητικά βλέμματα του και τις άχρηστες σπόντες του. Επίσης το γεγονός ότι νομίζει ότι θα έβλεπα έστω για ένα δεύτερο της ζωής μου την Angel ερωτικά είναι άλλο ένα κίνητρο.

«Πω, παιδιά, νύχτωσε. Δεν πάμε για ύπνο-»

«Ώστε έχεις αρχίδια, προεδρόπαιδο», διακόπτει ο Nate τον Gavin άλλη μια φορά και πέφτει μια ησυχία από όλους σαν να περιμένουν αυτή την αναμέτρηση από την στιγμή που πάτησα πόδι εδώ μέσα. «Πολύ ωραία τότε. Έχεις το θάρρος να φιλήσεις την Angel και να αποδείξεις ότι τίποτα δεν τρέχει μεταξύ σας;»

Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου αργά και μένω να τον κοιτάω παγωμένος στην θέση μου. Θέλω να με σφαλιαρίσω και να με ξυπνήσω από αυτόν τον εφιάλτη, αλλά δεν αρμόζει σε περίπτωση που βρίσκομαι στην πραγματικότητα. Το γεγονός από μόνο του που μου ζητάει να κάνω κάτι τέτοιο μπροστά σε όλους και συγκεκριμένα εκείνον, είναι άκρως αηδιαστικό και απερίγραπτα γλοιώδες.

Μαζεύω ό,τι δύναμη μου έχει απομείνει και καταφέρνω να σηκωθώ από τον καναπέ μόνο για το να τον πλησιάσω. Βάζω τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού μου και κατεβάζω το βλέμμα μου τόσο υποτιμητικά που με το φως της φωτιάς σίγουρα μοιάζω με αποτυχημένη προσπάθεια να φάνω διαβολικός.

«Εγώ τα έχω τα αρχίδια, αλλά εσύ προφανώς όχι. Με αυτές τις μαλακίες που μου ζητάς είναι σαν να παρακαλάς τον Justin Bieber να σου υπογράψει το βύζι», σαρκάζομαι με τέτοιον τόνο φωνής που προδίδει το πόσο με έχει ανατριχιάσει το αίτημα του. «Δεν χρειάζεται να αποδείξω σε κανέναν κάτι που δεν ισχύει, ειδικά με αυτόν τον γελοίο τρόπο», λυγίζω κοντά στο πρόσωπο του, «και ειδικά για κάποια σαν αυτήν που δεν αξίζει ούτε μια ξεπέτα».

Η σκληράδα στα λόγια μου τον διαπερνάνε σαν μαχαίρι και το καταλαβαίνω από την σοκαρισμένη έκφραση στο πρόσωπο του. Τον πιάνω απροετοίμαστο και όχι μόνο εκείνον, αλλά και όλη την παρέα του. Δεν κουράζομαι να φέρω το βλέμμα στην Angel γιατί την ακούω να ροχαλίζει σαν σκουριασμένη καρότσα ήδη. Πρώτη φορά βρήκε την ευκαιρία να κάνει κάτι την σωστή στιγμή και αυτό ήταν να αποκοιμηθεί καθώς ξεστόμιζα αυτά τα λόγια.

«Alex, νομίζω είναι καιρός να πας για ύπνο».

Ο Gavin είναι αυτός που μιλάει πρώτος και σηκώνεται από την θέση του αργά, με ένα σκοτεινό βλέμμα στα μάτια του. Πρώτη φορά τον βλέπω τρομαχτικά σοβαρό και ξέρω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι γύρισα μπούμερανγκ την κακή συμπεριφορά του Nate με πιο οδυνηρό τρόπο.

Με πιάνει από το μπράτσο και με τραβάει προς τον δεύτερο όροφο χωρίς να μου ρίξει το βλέμμα του μια στιγμή. Αντιθέτως φροντίζει να με κρατάει αρκετά σφιχτά και να με τραβάει με βία, σαν να μην ξέρω να πατάω τα πόδια μου καλά στο πάτωμα. Μόλις φτάνουμε στο δωμάτιο το οποίο έχω περάσει τα προηγούμενα βράδια, κοπανάει την πόρτα κλειστή και γυρνάει επιτέλους να με δει.

«Δεν ξέρω τι σκατά τρέχει με σένα, αλλά φρόντισε να κρατάς κλειστό το ρημάδι το στόμα σου από 'δω και πέρα. Θα παντρευτώ την αδελφή σου, όμως μην παίρνεις αέρα ότι μπορείς να ξεστομίζεις ό,τι γουστάρεις μπροστά στους φίλους μου, ειδικά για την Angel που όλοι την έχουμε σαν μικρή μας αδελφή». Φέρνει τα χέρια στην μέση του και προσπαθεί να κρατήσει την ισορροπία του από το πολύ αλκοόλ, παρόλο που δεν φαίνεται τόσο μεθυσμένος. «Μπορεί να κλαις για την δική σου ιστορία, αλλά κι εκείνη έχει δικά της να αντέξει και να ξεπεράσει».

Με αυτό βγαίνει έξω και με αφήνει πίσω χωρίς να προλάβω να του ρίξω κάποια σπόντα ή έστω κάποιο σχόλιο για το πώς εκείνη μου έχει καταστρέψει την ζωή τις τελευταίες δυο ημέρες. Ξέρω πως δεν ήταν και τα καλύτερα αυτά που είπα, όμως το στόμα της έχει ξεστομίσει χειρότερα από αυτά. Δεν ξέρω που ακριβώς είπα ψέματα για κάτι βασικά.

Κάθομαι στο κρεβάτι και μου θυμίζω τον καιρό που με έβαζε η μαμά τιμωρία στο δωμάτιο μου επειδή πείραζα τις αδελφές μου περισσότερο απ' ότι ήθελαν εκείνες. Ρίχνω το σώμα μου πίσω και ξαφνικά τα φώτα κλείνουν. Αν και περιμένω ότι θα ανάψουν ξανά σύντομα, φαίνεται πως αυτή η φορά είναι η τελευταία. Η γεννήτρια δεν αντέχει άλλο την πίεση και κατέρρευσε, με αποτέλεσμα να μας αφήσει στα σκοτάδια μέχρι που να φύγουμε από 'δω.

Αναστενάζω κουρασμένος και σκέφτομαι τι έγινε μόλις πριν κάτι λεπτά. Για κάποιον λόγο ανακουφίζομαι που η Angel αποκοιμήθηκε, διότι όσο να 'ναι ο Gavin-τελευταία φορά που το παραδέχομαι-είχε ένα δίκιο ότι ήμουν σκληρός. Το μίσος μου για εκείνην και τον θεοσπαστικό αδελφό της είναι τόσο μεγάλο, που είμαι σίγουρος ότι δεν μπορώ να μισήσω κάποιον περισσότερο. Εκτός από έναν.

Κλείνω τα μάτια μου στο σκοτάδι και εστιάζω την προσοχή μου στο τι γίνεται έξω από την πόρτα. Ακούω φωνές, κάποιες χαμηλόφωνες και σίγουρα του Nate να παραπονιέται τσαντισμένος. Δεν θα το αφήσει έτσι και για κάποιον λόγο δεν με ενοχλεί. Έχω πολλά να του αποδείξω και ένα από αυτά ότι είναι πολύ τεράστιος κόπανος που προσπαθεί τόσο να προστατεύσει αυτή την ξεροκέφαλη εγωίστρια.

Ακούω βήματα και φωνές να συζητούν. Αν και δεν θέλω να ξέρω τι λένε, για κάποιον λόγο ο εγκέφαλος μου επιμένει να κρυφακούσει. Τινάζομαι όρθιος, ξεκάθαρα ενοχλημένος, και βγάζω τις κάλτσες και την ζακέτα μου για να ξαπλώσω καλύτερα στο κρεβάτι, εφόσον νιώθω πολύ κουρασμένος και θέλω μόνο να κοιμηθώ και-δια μαγείας έστω-να ξυπνήσω στο σπίτι μου με την Sophia να με εκνευρίζει με τα γκομενικά της.

«Δεν είναι ο εαυτός του, Nate. Σίγουρα για να έσωσε την Angel τόσες φορές στην σειρά δεν την μισεί τόσο», ακούω την χαρακτηριστική φωνή του Jim να λέει και παγώνω στην θέση μου για να ακούσω καλύτερα.

«Χέστηκα για αυτόν τον ανώριμο μαλάκα. Το μόνο που με νοιάζει είναι η Angel να μην μπλέξει ξανά με τοξική σχέση. Ξέρεις, μόνο εμένα έχει», λέει ο άλλος, αρχικά τσαντισμένα και δυνατά, ύστερα κατεβάζοντας την φωνή του. «Ο μόνος λόγος που του ζήτησα να το κάνει είναι για να δει η Angel πόσο μαλάκας είναι. Δεν το περίμενα να αποκοιμηθεί τόσο γρήγορα».

«Ναι, έπινε σήμερα τις μπύρες σαν να είναι νερό. Σίγουρα κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί της», πετάγεται ο Tyler και παίζει να είναι το πιο ώριμο πράγμα που τον έχω ακούσει να λέει από την στιγμή που τον γνώρισα.

«Είμαι σίγουρος ότι φταίει ο Alex, αλλά με το καλό όταν πάμε πίσω θα της μιλήσω-»

Η πόρτα κλείνει δυνατά και οι λέξεις γίνονται βουητά στον αέρα. Αφήνω την ζακέτα μου στην πολυθρόνα και για άλλη μια φορά ξαπλώνω στο κρεβάτι. Κάτι σε αυτά που είπε ο Nate με κάνει να έχω ενοχές για ό,τι έγινε. Μάλλον ήταν πολύ σκληρό να του πω την αλήθεια για την αδελφή του με αυτόν τον τρόπο, έπρεπε να ήμουν λίγο πιο χαλαρός.

Αν και τα παπλώματα ακόμη βρωμάνε σκόνη και φθηνό απορρυπαντικό, δεν έχω άλλη επιλογή από το να καλυφθώ για να μείνω ζεστά. Κλείνω τα μάτια και απευθείας φέρνω στο μυαλό μου τα λόγια του Gavin. Δεν γνωρίζω τίποτα για την προσωπική ζωή της Angel πέρα από τις εμπειρίες της στα προηγούμενα σχολεία και ότι συζεί με τον Nate. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να μάθω περισσότερα, αλλά προφανώς υπάρχουν.

Τι μπορεί να είναι που ο Gavin το σύγκρινε με την δική μου περίπτωση;

Στρίβω το σώμα μου μπρούμυτα και βάζω το χέρι κάτω από το μαξιλάρι μου. Τα φώτα δεν επιστρέφουν και αυτό με κάνει ακόμη πιο σίγουρο ότι η γεννήτρια τα έχει φτύσει και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μείνουμε χωρίς φώτα. Σκέφτομαι την μαμά και για πρώτη φορά στην ζωή μου ελπίζω να συνειδητοποιήσει ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα και να σπεύσει να με βοηθήσει.

~•~

Κάτι με γαργαλάει στον λαιμό μου και είναι σαν ζεστός αέρας. Δεν μου παίρνει πολύ να συνειδητοποιήσω ότι κάτι βαραίνει το στήθος μου και κάτι άλλο έχει μπλεχτεί στα πόδια μου. Ανοίγω τα μάτια και αντικρίζω την Angel να μου έχει κολλήσει σαν σαλάχι, ενώ κοιμάται τόσο βαθιά που έχει αρχίσει να ροχαλίζει ελαφρώς.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα απελπισμένος και τσαντίζομαι που ούτε στον ύπνο μου δεν μπορώ να απαλλαχτώ από εκείνην. Βγάζω αργά το χέρι της από πάνω μου και ξεμπλέκω το μπούτι της, καταφέρνοντας έτσι να ξεγλιστρήσω από την αγκαλιά της. Πέφτω από το κρεβάτι σιωπηλά και τινάζομαι όρθιος απευθείας, ξεσκονίζοντας τα ρούχα μου από το άρωμα της.

Ποιος την άφησε να μπει εδώ μέσα όταν όλοι κλαψουρίζουν για το πόσο τοξικός είμαι;

Την πλησιάζω και ακουμπώ το χέρι μου στο μέτωπο της. Όπως περίμενα καίγεται στον πυρετό και αυτό δεν είναι καλό εφόσον χωρίς θέρμανση ή καλό φαγητό, δεν πρόκειται να γίνει καλά. Θυμάμαι ότι είχαν κάτι φάρμακα σε ένα τσαντάκι στον κάτω όροφο οπότε καλό θα ήταν να έβρισκα κάτι για να κατεβάσω τον πυρετό της.

Την σκεπάζω με τα παπλώματα και φοράω τις κάλτσες μου, αρπάζοντας ύστερα την ζακέτα μου για να φορέσω καθώς κατεβαίνω τα σκαλιά. Δεν βλέπω τίποτα σε όλο αυτό το σκοτάδι, μόνο όσο για να μην πέσω και σκοτωθώ πουθενά, γιατί με αυτή την τύχη που έχω τελευταία, δεν θα με ξάφνιαζε καθόλου.

«Ξύπνησες;» με τρομάζει η φωνή του Gavin μέσα από τα σκοτάδια και παραλίγο να πάθω καρδιακό χωρίς καμιά υπερβολή.

«Όχι, παριστάνω το φάντασμα», ειρωνεύομαι και τον βρίσκω να κάθεται στην κουζίνα με ένα κερί μόνο του να φωτίζει ελάχιστα το πρόσωπο του.

Βλέπω τον καπνό από το τσιγάρο του να γίνεται σύννεφο πάνω του και τον πλησιάζω μόνο για να μυρίσω λίγο την νικοτίνη. Στέκομαι όρθιος δίπλα του, η καρέκλα του στραμμένη προς την άλλη πλευρά, αλλά το κεφάλι του στο πλάι για να με βλέπει.

«Ελπίζω να σου έφυγε η περίοδος», σαρκάζεται και του χαρίζω ένα τσαντισμένο βλέμμα το οποίο μόλις αντικρίζει γελάει ελαφρώς. «Πως είσαι;»

«Χωρίς τα χάπια μου, δεν μπορώ να καταλάβω άμα είσαι εσύ στ' αλήθεια εδώ ή όχι».

«Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι τα σταμάτησες πέρσι ή έστω έτσι μου είπε η Sophia».

Κάθομαι στην καρέκλα δίπλα του και φέρνω τους αγκώνες μου στο τραπέζι. Ανακατεύω τα μαλλιά μου και ύστερα ξαπλώνω μπροστά, ξεκουράζοντας το κεφάλι μου στα χέρια μου. Δεν έχω κάνει ποτέ ιδιαίτερη παρέα με τον Gavin, εκτός από τα πρωινά που τον έβρισκα να βγαίνει από το δωμάτιο της αδελφής μου. Τον είχα πιάσει μια φορά να παριστάνει ότι μπήκε σπίτι μόνο για να θαυμάσει το βάζο που κρατούσαμε τα αποτεφρωμένα κόκαλα της γιαγιάς ενώ έπινα τον πρωινό μου καφέ. Όταν του το είπα, τον έπιασε τέτοια τρομάρα από την αηδία που κόντεψε να το σπάσει.

«Ξέρεις με την επέτειο θανάτου της να πλησιάζει, πάντα ξεκινάω να τα παίρνω», λέω και παίρνω μια βαθιά ανάσα όταν σκέφτομαι ότι σε μια εβδομάδα από τώρα θα βρίσκομαι πάλι στον-

«Καταλαβαίνω».

Πέφτει σιωπή μεταξύ μας. Τραβάει άλλη μια τζούρα από το τσιγάρο του και το γυρνάει προς εμένα. Όσο και να θέλω, προτιμώ να μην βάλω στο σώμα μου τον καπνό, διότι είμαι αρκετά αδύναμος και το στομάχι μου δεν λέει να σταματήσει να ανακατεύεται. Είμαι που είμαι χάλια, ας μην τα κάνω χειρότερα.

«Τι εννοούσες όταν είπες ότι η Angel έχει την δική της ιστορία;» ρωτάω αδιάκριτα και αμέσως γυρνάει το κεφάλι από την άλλη για να μην δω το πρόσωπο του. «Μήπως έχει να κάνει με την μητέρα της;»

«Σχεδόν», απαντά ξερά και μου θυμίζει την συμπεριφορά του κάθε φορά που πρέπει να συζητάμε για την Nina. «Την έχασε μαζί με τον μικρό της αδελφό όταν ήταν πέντε σε ένα δυστύχημα. Έκτοτε την προσέχει ο Nate. Δεν θυμάται πολλά, αλλά και πάλι της είναι δύσκολο. Γι' αυτό σταμάτα να είσαι τόσο αρχίδι μαζί της».

Παραμένω σιωπηλός και για κάποιον λόγο ανατριχιάζω ολόκληρος. Δεν μπορώ να πω ότι δεν την καταλαβαίνω, δεν μπορώ να πω ότι δεν ξέρω το συναίσθημα του να χάνεις κάποιον τον οποίο αγάπησες με όλο σου το είναι, αλλά εκείνη συμπεριφέρεται σαν να μην είχε καμία επιρροή στην ζωή της. Κάτι σε αυτή την ιστορία της με κάνει να την μισώ λίγο περισσότερο, εκείνην και τον σουπερήρωα αδελφό της.

«Δεν ξέρω τι τρέχει μεταξύ σας, αλλά σε παρακαλώ ό,τι και να κάνεις», κάνει μια παύση για να γυρίσει να με δει κατάματα, «μην την πληγώσεις για τους δικούς σου εγωιστικούς λόγους».

Τα λόγια του παρόλο που χτυπούν άμεσα τον εγωισμό μου, είναι τόσο ειλικρινή που με κάνουν να έχω τύψεις για αυτά που είπα στον Nate. Όχι μόνο αυτό, αλλά για ό,τι συνέβη μεταξύ εμένα και της Angel εκείνο το βράδυ και ύστερα να σκαρώνω κυριολεκτικά να την χρησιμοποιήσω σεξουαλικά για να φτιάξω τον χαρακτήρα της.

Ο Nate έχει δίκιο. Είμαι τοξικός για εκείνην. Καλό θα ήταν να ξεκόψω μαζί της με την πρώτη ευκαιρία και να ζητήσω από τον κύριο Carlson να γίνει η Brittany ο "κηδεμόνας" της για όλο αυτό. Δεν μπορώ να την χειριστώ και μετά από αυτό που έμαθα για την οικογένεια της, μου είναι δύσκολο να της μιλάω έστω. Είναι σαν να μου φέρνει πίσω δικές μου αναμνήσεις, από εκείνες που έχω θάψει καλά για να μην βγουν στην φόρα σε καμιά περίπτωση.

Ακούω βήματα από τα σκαλιά και θυμάμαι ότι κατέβηκα εξαρχής για να βρω στην Angel φάρμακα για τον πυρετό της. Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι μέχρι που με πλησιάζει. Προς μεγάλη μου έκπληξη, η Angel στέκεται λίγο πιο μακριά μου, ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη της και τα μάτια της μισάνοιχτα.

«Ώστε εδώ είσαι», γελάει και σηκώνομαι όρθιος για να την κρατήσω που είναι έτοιμη να φιληθεί με το πάτωμα.

«Τι κάνεις έξω από το κρεβάτι; Έχεις πυρετό, πρέπει να ξεκουραστείς», λέω και ξαναφέρνω το χέρι μου στον μέτωπο της, μόνο για να καταλάβω ότι της έχει ανέβει ο πυρετός.

«Εχ, ποιος χέστηκε;» μουρμουρίζει και φέρνει το πρόσωπο της στον λαιμό μου. «Μυρίζεις τόσο ωραία, άνετα θα σε έβαζα κάτω».

«Angel, νομίζω ότι έχεις την λάθος ιδέα και πρέπει απλά να ηρεμήσεις-»

«Εσύ μου την έδωσες με εκείνα τα κόλπα σου», με διακόπτει και με κολλάει πάνω στο τραπέζι, εγώ να μένω τελείως ανέκφραστος, αλλά ελάχιστα τρομοκρατημένος για το που το πάει. «Δεν πάει στον Διάολο ο Nate. Ναι, σε θέλω, αλλά σε θέλω μέσα μου και-»

Η προσοχή της αποσπάται από τον βήχα του Gavin του οποίου-με το δίκιο του-τού έκατσε ο καπνός του τσιγάρου στο λαιμό και είναι έτοιμος να πνιγεί από το σοκ αυτού που μόλις αντίκρισε. Πετάγεται από την θέση του και μας κοιτάει σαν να μας μαρτύρησε να κάνουμε σεξ, αν και η Angel εκεί το πήγαινε.

«Κάτσε εσύ και εσύ και-»

«Ιου, όχι», τον διακόπτω από το να νομίζει ότι έχουν συμβεί διάφορα μεταξύ μας.

Ένας δυνατός ήχος έξω από το σπίτι αμέσως τραβάει την προσοχή μου και του Gavin. Η Angel αγνοώντας τελείως το γεγονός ότι μπορεί να κινδυνεύουμε ή ότι ο κολλητός του αδελφού της μόλις την έπιασε στα πράσα να μου εξομολογείται, τυλίγει τα χέρια της γύρω μου και μου αφήνει υγρά φιλιά στον λαιμό. Προσπαθώ να την σπρώξω πίσω, διότι πραγματικά είναι ενοχλητική αλλά μόνο γελάει.

«Angel, κοφ' το», γρυλίζω χαμηλόφωνα, αλλά εκείνη μόνο έρχεται πιο κοντά μου και με χαϊδεύει με τα χέρια της.

Η αηδία, Θεέ μου.

«Το άκουσες αυτό;» ψιθυρίζει ο Gavin και σβήνει το τσιγάρο του στο τασάκι.

Ξαφνικά άλλος ένας δυνατός ήχος, σαν κάποιος να πέφτει πάνω στον ξύλινο τοίχο του σπιτιού, ακούγεται και είμαστε σίγουροι ότι κάτι πάει στραβά. Συνεχίζω να προσπαθώ να ξεκολλήσω την Angel, αλλά δεν παίρνει χαμπάρι γιατί είναι προφανώς ακόμη λιώμα στο αλκοόλ και ο πυρετός την έχει ζαλίσει.

«Μπορείς να σταματήσεις;» την μαλώνω και την αρπάζω από τα μπράτσα.

«Είσαι τόσο ωραίος όταν μου επιβάλεις τι να κάνω», μου την πέφτει και με πλησιάζει για ένα φιλί το οποίο αποφεύγω τελευταία στιγμή.

«Angel, μα τον Θεό-»

Σταματάω την πρόταση μου όταν ακούω βήματα στα χόρτα. Η Angel ξεκινά να γελά γι' αυτό αναγκάζομαι να την γυρίσω από την άλλη, να την κολλήσω πάνω μου και να καλύψω το στόμα της με την παλάμη μου. Ο Gavin, το ίδιο ανήσυχος με μένα για την φασαρία έξω από το σπίτι, με πλησιάζει και βάζει το δάχτυλο στα χείλη του σαν να θέλει να μας πει να κάνουμε ησυχία.

Έχοντας στον νου μου να τους προστατεύσω, κάνω νόημα στον Gavin να με ακολουθήσει προς τον καναπέ. Δεν είναι και η τέλεια θέση, αλλά είναι το καλύτερο κάλυμμα για να μην πάθουν κάτι σε περίπτωση που εισβάλει κάποιος. Με την Angel ακόμη στην αγκαλιά μου, ξεκινώ να περπατώ όσο πιο αθόρυβα μπορώ προς το σαλόνι. Πέφτουμε πίσω από τον καναπέ και οι τρεις.

«Κάποιος είναι έξω, αλλά σίγουρα όχι οι δικοί μας. Είναι πάνω και κοιμούνται», με ενημερώνει ο Gavin και αυτό είναι τρελά ανησυχητικό.

Κάτι προσπαθεί να πει η Angel κάτω από την παλάμη μου, αλλά την αγνοώ, διότι έχει ξεφύγει τελείως. Όχι μόνο χαχανίζει, αλλά βρίσκει την ευκαιρία να τριφτεί πάνω μου και να το διασκεδάζει. Αμέσως τινάζομαι από την θέση μου και την κολλάω πίσω στον καναπέ με ένα τρομαχτικά εκνευρισμένο βλέμμα.

«Δεν με ενδιαφέρει τι αισθάνεσαι για μένα, Angel, και ποτέ δεν θα σου δείξω περισσότερο ενδιαφέρον. Σταμάτα να μου την πέφτεις τώρα, διότι εκείνο το βράδυ ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου», λέω και μένει να με κοιτάει τελείως ξαφνιασμένη από το απότομο ξέσπασμα.

«Ουαου, Alex, πλήγωσες κι εμένα και δεν έχω καν μουνί», σχολιάζει ο Gavin δίπλα μου και γυρνάω να τον δω με σουφρωμένα φρύδια. «Δεν θα σου κάτσει γκόμενα έτσι-»

Άλλη μια φορά μας διακόπτει ένας γδούπος έξω από το παράθυρο. Ευτυχώς η Angel μένει παγωμένη στην θέση της, σαν παιδί που μόλις το μάλωσαν οι γονείς του και δεν ξέρει άμα θέλει να κλάψει ή όχι, ενώ ο Gavin μου κάνει νόημα ότι θα μείνει να την προσέξει.

Σηκώνομαι αργά από την θέση που είχα πάρει και φτάνω στην κουζίνα. Μέσα από τα πιάτα και όλη την αναστάτωση βρίσκω ένα τηγάνι και το παίρνω όσο για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Σβήνω το κερί στο τραπέζι και έτσι αφήνω μόνο το τζάκι να φωτίζει ελάχιστα το σαλόνι. Περπατώ προς την εξώπορτα και ακουμπώ την πλάτη μου στον τοίχο δίπλα, περιμένοντας τον δράστη να κάνει την κίνηση του.

Πέφτει μια νέκρα, η οποία με αγχώνει, αλλά όχι μόνο, με ανατριχιάζει κιόλας. Σφίγγω το τηγάνι στα χέρια μου και συγκρατώ την ανάσα μου για να προετοιμαστώ για οποιαδήποτε απότομη κίνηση που μπορεί να γίνει. Ρίχνω τα μάτια μου στον καναπέ για να σιγουρευτώ ότι έχουν καλυφθεί καλά, όταν η Angel τινάζει το σώμα της και στρέφει την προσοχή της προς εμένα.

«Alex, εγώ είμαι-»

Πριν προλάβει να τελειώσει την πρόταση της, κάποιος κλωτσάει την πόρτα ανοιχτή. Η Angel αμέσως τσιρίζει από τον τρόμο και αυτό με αναστατώνει μήπως έπαθε κάτι ή όχι. Κοπανάω το κεφάλι του δράστη με το τηγάνι και ύστερα τον χτυπάω με την γροθιά μου στον λαιμό. Πριν καλά ρίξω μια ματιά, ένας δεύτερος έρχεται προς το μέρος μου με ένα όπλο στο χέρι.

Παρόλο που δεν βλέπω το πρόσωπο του επειδή το έχει καλυμμένο, ξέρω πως αυτοί οι τύποι δεν είναι για να μπλέκεις μαζί τους. Παρόλα αυτά, φέρνω το τηγάνι από κάτω και καταφέρνω να χτυπήσω το όπλο του. Αν και μια σφαίρα με διαπερνά ξυστά και φεύγει πίσω μου, εγώ συνεχίζω να του επιτίθεμαι, αυτή την φορά κλωτσώντας τον στην κοιλιά για να φύγει πίσω, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στον τρίτο φίλο του.

Αρπάζω το όπλο από το έδαφος και το σημαδεύω στον πρώτο που επιχείρησε να μπει μέσα. Έχει πέσει κάτω και προσπαθεί να ανασάνει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι εχθρός μου. Την στιγμή που πάω να τον ανακρίνω, αισθάνομαι κάτι στον κρόταφο μου και ξέρω πως είναι άλλο ένα όπλο σημαδεμένο σε μένα.

Δεν το αφήνω έτσι. Με μια απότομη κίνηση, το χέρι μου τυλίγεται με το δικό του και για άλλη μια φορά εκτοξεύεται μια σφαίρα, αυτή την φορά στο πάτωμα. Τον χτυπάω στο γόνατο και γυρίζω το χέρι του με τέτοιον τρόπο που ένα δυνατό κρακ με κάνει σίγουρο ότι του το έσπασα.

Πριν προλάβω να συνέλθω από αυτό, κάποιος απ' έξω τρέχει προς το μέρος μου και με ρίχνει κάτω, με αποτέλεσμα το όπλο να πέσει από το χέρι μου. Προσπαθώ να τον βγάλω από πάνω μου, αλλά είναι αρκετά γεροδεμένος. Τον χτυπάω με το γόνατο στα πλευρά χωρίς αποτέλεσμα όμως γιατί δεν επηρεάζεται καθόλου.

Με τα δάχτυλα μου φτάνω το τηγάνι και το αρπάζω, ρίχνοντας του μια στο κεφάλι και επιτέλους ζαλίζοντας τον αρκετά για να φύγει από πάνω μου. Μόλις το κάνει, πετάγομαι όρθιος σε κλάσματα δευτερολέπτου, ρίχνοντας του μια γροθιά και ύστερα κλωτσώντας τον στο πρόσωπο.

Στέκομαι όρθιος να προσπαθώ να ανασάνω με το ζόρι εφόσον ξόδεψα ό,τι δύναμη είχα στο να αποφεύγω τις επιθέσεις τους όταν ακούω ένα κλικ όπλου από την πόρτα. Την στιγμή που γυρνάω να δω ποιος είναι μέσα από τα σκοτάδια, τα φώτα επανέρχονται και προς τεράστια έκπληξη βλέπω την μαμά και δυο-τρεις άντρες στα μαύρα γύρω της να την προστατεύουν.

«Μαμά;» ρωτάω με κομμένη την ανάσα και καθαρίζω τον ιδρώτα από το μέτωπο μου.

«Alexander; Παναγία μου, τι χάλια είναι αυτά;»

Τρέχει προς το μέρος μου και με αγκαλιάζει σφιχτά, το έντονο άρωμα της από καρύδα και μπισκότο να τρυπάει την μύτη μου. Αν και σπάνια με αγκαλιάζει εφόσον την βλέπω μια στο τόσο, πρώτη φορά είμαι χαρούμενος που το κάνει και βρίσκεται εδώ και τώρα κοντά μου. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω της και μένω να απολαύσω αυτή την στιγμή.

«Αγόρι μου, νόμιζα όλα τα άσχημα όταν μου είπαν ότι το αυτοκίνητο σου βυθίστηκε στην λίμνη. Πέταξα απευθείας από Washington για να είμαι εδώ όταν σε βρουν», λέει και ακουμπά τα χέρια της στα μάγουλα μου για να με κοιτάξει με ένα χαμόγελο και μέσα στα μάτια.

«Σε ευχαριστώ που ήρθες. Νόμιζα ότι το τσιπ θα καταστράφηκε με το νερό», μουρμουρίζω και κάνω πίσω για να πάρω μια βαθιά ανάσα. «Την επόμενη φορά απέφυγε να μπεις σαν να μας ληστεύουν».

«Elizabeth;» πετάγεται ο Gavin και εμφανίζεται από πίσω από τον καναπέ. «Χρόνια και ζαμάνια, μωρή τρέλα».

Για ένα διάστημα είχα ξεχάσει το πόσο υπέροχη σχέση έχουν αυτοί οι δυο μεταξύ τους. Η μαμά τον έχει τεράστια αδυναμία και πολλές φορές την πιάνω να θέλει να κάνει την Sophia να τα ξαναφτιάξει μαζί του. Τον καλεί σε κάθε πριβέ πάρτι της και πάντα φροντίζει να έχει βγει για ένα ποτό μαζί του για να κουτσομπολεύουν τα δικά τους μια φορά τον μήνα, όταν έρχεται στο Beverly Hills να μας δει.

Τέλος πάντων, πάμε από την αρχή η αηδία.

«Gavin, δεν το πιστεύω. Τι κάνεις εσύ εδώ, καλέ μου;» χαμογελάει με ενθουσιασμό η μαμά μου και τον πλησιάζει για να ανταλλάξουν φιλιά στα μάγουλα.

«Τι εννοείς, κοριτσάρα μου; Αυτό είναι το εξοχικό μου. Σε ευχαριστώ που μου το πυροβολήσατε κιόλας», πετάει το σαρκαστικό του σχόλιο και δεν ξέρω κατά πόσο είναι νορμάλ να έχουν τέτοια σχέση μεταξύ τους.

Πλησιάζω την Angel και την βρίσκω να κάθεται στον καναπέ τρομοκρατημένη. Έχει βουρκώσει και τα μάγουλα της έχουν ροδοκοκκινίσει από τον πυρετό. Κάνω να φέρω το χέρι μου στο μέτωπο της, αλλά το σφαλιαρίζει μακριά της και καταλαβαίνω απευθείας ότι δεν θέλει καν να με δει μετά το τελευταίο που της είπα.

«ΤΙ ΕΓΙΝΕ;!» φωνάζει ο Nate και σχεδόν κατρακυλάει από τις σκάλες τρομοκρατημένος με τους υπόλοιπους να ακολουθούν. «Κυρία Πρόεδρε της Αμερικής», λέει αμέσως μόλις την αντικρίζει και η αμηχανία ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του.

«Υποκλινόμαστε τώρα ή τι;» ρωτάει κάπως χαμηλόφωνα ο Tyler και λυγίζει κοντά στον Jim, ο οποίος του σουφρώνει τα φρύδια μπερδεμένος.

«Εσείς ποιοι είστε;»

Η μαμά γυρνάει το ψηλό και προσεγμένο σώμα της προς το μέρος τους. Είναι αρκετά όμορφη και σχετικά νέα, εφόσον γέννησε την Sophia όταν ήταν μόλις 17. Ο εφηβικός έρωτας μεταξύ των γονιών μου δεν τους σταμάτησε σε εκείνη την ηλικία προφανώς και έκτοτε είναι μαζί. Σχεδόν μαζί, αλλά τέλος πάντων.

«N-Nate O'Connell», πετάγεται πρώτος και δεν ξέρω άμα έχει σοκαριστεί από το γεγονός ότι στέκεται μπροστά στην Πρόεδρο της Αμερικής ή ότι εκείνη είναι πολύ όμορφη.

Δεν μου είναι εύκολο να ξεχάσω ακόμη τις ερωτικές ιστορίες που μοιράστηκαν το βράδυ και τι απαίσιες κρυφές αρέσκειες έχουν, όπως ότι τον Nate δεν τον πειράζουν οι ωραίες, μεγαλύτερες γυναίκες με αυταρχικό και εξουσιαστικό χαρακτήρα. Το γεγονός ότι κοιτάει την μαμά μου απλά χτυπάει καμπανάκια πάνω από το κεφάλι μου και με κάνει να θέλω να φύγω πιο γρήγορα από πριν.

Σταμάτα να το σκέφτεσαι, Alex.

«Αλήθεια, πως βρέθηκες ε-ο, εντάξει, Alex, καλέ μου, θα φύγουμε. Γιατί βιάζεσαι;» γελάει αμήχανα ενώ την τραβάω έξω από το σπίτι. «Αγάπη μου, περίμενε δύο λεπτά κι εσύ. Δεν θα με συστήσεις στους φίλους σου, τους οποίους περάσαμε για απαγωγείς σου;»

«Δεν είναι φίλοι μου. Ο μόνος λόγος που κατέληξα εδώ είναι εξαιτίας της Angel. Αυτοί είναι δικοί της γνωστοί», την διορθώνω απευθείας και σταματάω στην πόρτα για να φορέσω τα παπούτσια μου, τα οποία είναι ακόμη λίγο βρεγμένα.

«Η κοπέλα σου;»

«ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΑ!» γρυλίζω απελπισμένα, πλέον κουρασμένος από το να μου το λένε συνέχεια αυτό.

Η Angel σηκώνεται από τον καναπέ ακόμη τρομαγμένη και ρίχνει τα μάτια της σε μένα. Μένω να την κοιτάω κι εγώ. Νιώθω άσχημα και δεν ξέρω γιατί. Μπορεί επειδή της φέρθηκα σκληρά, μπορεί επειδή έμαθα για την οικογένεια της, μπορεί επειδή δεν τρέφω τα ίδια συναισθήματα για εκείνην, μπορεί για τόσους άλλους λόγους. Δεν πρέπει να με νοιάζει όμως, γιατί προφανώς μετά το τελευταίο με μισεί όπως κι εγώ εκείνην.

«Α, μα τι όμορφη κοπέλα που είσ-», τραβάει το «σ» εφόσον η Angel την αγνοεί και ανεβαίνει τα σκαλιά τελείως κακόκεφη.

Μπορεί οι πυροβολισμοί και γενικά η όλη κατάσταση να την ξύπνησαν κάπως από την κατάσταση που βρισκόταν όταν ξύπνησε προηγουμένως. Τελείως απαράδεκτη η συμπεριφορά της και απίστευτο θράσος μετά από αυτό που μου έκανε, αλλά εν μέρει φταίω κι εγώ που υπό επιρροή ναρκωτικών-και ό,τι είχα τέλος πάντων-έκανα την λάθος κίνηση.

Γιατί, γιατί, γιατί;

«Απλά πάμε να φύγουμε από 'δω», μουρμουρίζω και βγαίνω έξω, ενώ αφήνω πίσω μου κάποιους από τους πράκτορες να μαζεύουν όποιον πλάκωσα προηγουμένως.

Λάθος μου, αλλά για τέτοιες περιπτώσεις με έχουν εκπαιδεύσει.

Βγαίνω έξω και ο καθαρός αέρας της φύσης τρυπάει τα ρουθούνια μου και καθαρίζει τα πνευμόνια μου. Έχει σταματήσει να βρέχει και ρίχνει μια απαλή ψιχάλα επιτέλους, εξ ου και ο λόγος που επιτέλους ήρθαν να με πάρουν από αυτή την αποβάθρα. Αφήνω την μαμά πίσω και την ακούω να μιλάει στους υπόλοιπους, αλλά ειλικρινά ούτε το ίδιο οξυγόνο δεν θέλω να αναπνέω με εκείνους.

Θέλω απλά να φύγω.

Περπατώ στην λάσπη και προσπερνάω τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα με τα χέρια στις τσέπες. Μια αδιαθεσία με κάνει να σταματήσω και να προσπαθήσω να ανασάνω, ενώ βάζω το χέρι στο στήθος μου. Ένας τρελός πόνος με διαπερνά και στέκομαι για λίγο να προσπαθώ να τον ηρεμήσω.

«Alex», ακούω την φωνή της πίσω μου και γυρνάω τρομαγμένος να την δω, εκείνη σκεπασμένη με αίμα. Φέρνει το χέρι της στο μπράτσο μου και η κρυάδα που εκπέμπει με ανατριχιάζει. «Alex, μην με ξεχνάς».

Όχι πάλι.

Φέρνω τα χέρια στα μάτια μου και τα τρίβω γερά για να την διώξω. Μόλις γυρνάω το κεφάλι μου όμως βλέπω ένα αυτοκίνητο να γλιστράει στον δρόμο, να αναποδογυρίζει τόσες φορές που με πλησιάζει ξυστά, με αποτέλεσμα να πέσω πίσω τρομοκρατημένος. Δεν μου παίρνει πολλά δεύτερα να καταλάβω ότι για άλλη μια φορά μπερδεύω την πραγματικότητα με τις αναμνήσεις μου.

«Alex;» ρωτάει η μαμά και ακουμπά τον ώμο μου. «Πάλι τα ίδια; Ευτυχώς σου έφερα κάποια χάπια. Τα έχω στο ελικόπτερο όμως».

«Ελικόπτερο;» αναρωτιέμαι με κομμένη ανάσα και σηκώνομαι όρθιος, ακόμη κάπως ζαλισμένος.

«Ώρα να πάμε σπίτι, καλέ μου. Χαίρομαι που είσαι καλά απλά. Δεν θα άντεχα να μου πάθεις κάτι», λέει και μου αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο, καθαρίζοντας ύστερα το κόκκινο κραγιόν με τον αντίχειρα της από το δέρμα μου.

Κουνάω το κεφάλι καταφατικά και πριν ακολουθήσουμε τους οπλισμένους bodyguard της μαμάς, ρίχνω για τελευταία φορά το βλέμμα μου προς το ξύλινο σπιτάκι. Νομίζω ότι αυτές οι μέρες με έκαναν να καταλάβω ότι η Angel είναι καλύτερα χωρίς εμένα στην ζωή της να προσπαθώ να την αλλάξω. Από την στιγμή που αισθάνεται κάτι το οποίο δεν μπορώ να ανταποδώσω, ό,τι και να γίνει μεταξύ μας θα είναι απλά τοξικό. O Nate έχει ένα δίκιο σε αυτά που είπε έξω από το δωμάτιο και καλύτερα να μην μπλέξω. Ξέρει την αδελφή του καλύτερα από μένα και προφανώς έχει τους λόγους του να την προστατεύει.

Μακάρι να το κάνει καλύτερα απ' ότι έκανα εγώ.

Το κεφάλαιο Angel έκλεισε οριστικά. Μένει τώρα να τελειώσω την χρονιά και να νικήσουμε το πρωτάθλημα μπάσκετ σε όλο το Los Angeles.