«Χαι-Χαιρετίσματα στον Nate. Κα-Καληνύχτα», είναι το μόνο που λέει και φεύγει.

Το μετάνιωσε, είμαι σίγουρη. Μένω ακόμη λυγισμένη πίσω στην τραπεζαρία. Δεν είχε κανένα συναίσθημα στα λόγια του, παρά μόνο αδιαφορία. Το τηλέφωνο μου συνεχίζει να χτυπάει. Μένω να ηρεμήσω λίγο, γιατί όσο να 'ναι τα αγγίγματα του με επηρέασαν τόσο πολύ. Δεν το περίμενα. Τα επιφωνήματα ξεγλιστρούσαν κατά λάθος, το ένα μετά το άλλο, με το ζόρι να κρατιέμαι να μην το προχωρήσω παραπέρα. Το ήξερα ότι ήταν ένα λάθος, αλλά το ήθελα τόσο πολύ.

Σφίγγω το χέρι που έχω στο τραπέζι σε γροθιά και βγάζω το άλλο από τα χείλη μου. Είμαι τόσο ξαναμμένη. Η πόρτα που κλείνει με δύναμη με ταράσσει. Κατεβάζω το θλιμμένο βλέμμα μου και ξέρω ότι τώρα θα πρέπει να με μισεί που υπέκυψα. Είμαι σίγουρη ότι κατάλαβε ότι δεν ήθελα να σταματήσει και αυτό θα τον ενόχλησε. Έπρεπε να του πω να κάνει πίσω, γιατί είναι αρραβωνιασμένος άνθρωπος, όμως δεν ήθελα. Είναι τόσο κακό που δεν ήθελα;

Σηκώνω την ζακέτα που είχε γλιστρήσει από τον ώμο μου και κλείνω το φερμουάρ μέχρι πάνω. Σιγά-σιγά συνέρχομαι, να καταφέρνω να ξεκολλήσω τα μπούτια που είχα κολλήσει μαζί. Είμαι τόσο υγρή ήδη. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να φερθώ φυσιολογικά μπροστά στον αδελφό μου, τουλάχιστον μέχρι που να πάω σπίτι.

Το στήθος μου με πονάει ελαφρώς. Ακουμπώ το ένα χέρι από πάνω. Έχει πρηστεί από τον τρόπο που το γράπωνε τόσο βίαια, σαν κάτι να τον απασχολούσε, να τον τσάντιζε. Το ζούλαγε σαν να το είχε ανάγκη, αλλά να το μισούσε ταυτόχρονα, εμένα παραδόξως να μου αρέσει.

Παίρνω το τηλέφωνο και βλέπω αναπάντητη από τον αδελφό μου. Μου έχει στείλει επίσης μήνυμα ότι με περιμένει κάτω. Κοιτάω προς το δωμάτιο του Alex. Χάθηκε στο μπάνιο του και δεν λέει να επιστρέψει. Μάλλον δεν θέλει ούτε να με βλέπει. Απαντώ στον Nate με τα χίλια ζόρια ότι κατεβαίνω σε λιγάκι και βάζω το τηλέφωνο μέσα στην τσάντα μου. Με πιάνει μια ανατριχίλα. Χαϊδεύω τον σβέρκο μου και προσπαθώ να συνέλθω.

Θέλω τόσο πολύ να με είχε φιλήσει. Δεν μου αρκούσαν τα χείλη του στον λαιμό μου. Λυγίζω στα γόνατα μου, τα χέρια μου ακόμη στο τραπέζι. Τι σκέφτομαι η ηλίθια για έναν άνθρωπο που δεν με νοιάζεται, πόσο μάλλον για έναν άνθρωπο που είναι αρραβωνιασμένος και σε σχέση τέσσερα χρόνια τώρα; Εννοείται πως δεν θα μου έκανε παραπάνω από τόσο, εννοείται πως θα έφευγε από το πλευρό μου αδιάφορος και εννοείται πως θα απέφευγε να με κοιτάξει μετά από κάτι τέτοιο.

Μου λείπει ήδη το άγγιγμα του. Δεν με πείραζε ο τρόπος που με γράπωνε. Δεν ξέρω καν γιατί του είπα ότι με πόναγε όταν στ' αλήθεια το απολάμβανα. Ό,τι και να έκανε με εκείνο, θα μου άρεσε. Αρκεί να ήταν τα δικά του χέρια, το δικό του άγγιγμα. Μου έχει λείψει τρομερά, αν και έχω αρχίσει λίγο να ξεχνάω τις στιγμές μαζί του τόσα χρόνια πίσω. Θέλω καινούριες. Θέλω να τον δοκιμάσω, να τον νιώσω, να του κάνω όλα τα χατίρια, αρκεί να ξαναδώ αυτό το λάγνο βλέμμα του να με τσεκάρει όπως έκανε όταν έφερε τον αντίχειρα του στα χείλη μου.

Δεν με κρατάνε τα πόδια μου. Πέφτω με τα πόδια μου να ανοίγουν προς τα έξω. Με το ζόρι ανασαίνω. Είμαι τόσο ξαναμμένη. Είναι ακριβώς όπως το εξοχικό, μόνο που τώρα ήταν ο πραγματικός Alex που με άγγιζε. Τα χέρια μου παραμένουν πάνω στο τραπέζι, ενώ έχω σφίξει τα μάτια κλειστά και προσπαθώ πάρα πολύ να συνέλθω. Όσο τον σκέφτομαι όμως και το πως τα δάχτυλα του σχεδόν άγγιζαν τα δικά μου, πως τα χείλη του με χάιδευαν, πως η ανάσα του ζέσταινε το δέρμα μου, πως η μπάσα φωνή του ήταν αισθησιακή, ανάβω περισσότερο.

«Σύνελθε, Angel», μουρμουρίζω με τον εαυτό μου.

Ο Nate με περιμένει κάτω, οπότε καλό θα ήταν να έφευγα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το ήξερα ότι ήταν κακή ιδέα να έρθω εξαρχής. Γι' αυτό και ο λόγος που τον αποφεύγω από τότε που αρρώστησε. Έλεγα με τον εαυτό μου ότι θα αντέξω, δεν θα τον δω σεξουαλικά, ότι απλά θα περάσω να ελέγξω άμα είναι καλά και ορίστε τι έγινε. Τον έκανα να με μισεί περισσότερο. Ισιώνω το σώμα όρθια και απλά όλες οι καύλες μου γυρνάνε σε στεναχώρια. Κατέστρεψα την σχέση μου μαζί του, από την στιγμή που του επέτρεψα να με αγγίξει ως κάτι παραπάνω από φίλη.

Βουρκώνω. Φταίει λίγο το ποτό, φταίνε λίγο όλα αυτά τα συναισθήματα που μου προκάλεσε, φταίνε οι τύψεις. Έχω πολλές. Τόσες που δένουν το στομάχι μου κόμπο και με κάνουν να θέλω να ξεράσω τα σνακ που ετοίμασε. Κάνω να κατεβάσω το φερμουάρ της ζακέτας του, να την βγάλω και να την αφήσω πάνω στο τραπέζι, αλλά δεν μου κάνει η καρδιά. Θέλω να την κρατήσω, το άρωμα του να μείνει πάνω μου με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον.

Δεν πιστεύω να τον πειράξει, σωστά; Ελπίζω όχι. Δεν θέλω να την πάρει πίσω. Ας μου μείνει αυτό από εκείνον τουλάχιστον. Εφόσον δεν μπορώ να πάω πίσω στο να τον βλέπω μόνο φιλικά, ξέρω ότι θα πρέπει να τον αποφύγω πάση θυσία τώρα. Αρπάζω το μπουφάν, το κασκόλ και την τσάντα μου. Πηγαίνω προς την πόρτα, ο Alex να μην έχει εμφανιστεί για να με αποχαιρετήσει. Υποθέτω αυτό ήταν το οριστικό «καληνύχτα» του. Φοράω τα παπούτσια μου και βγαίνω έξω. Μένω για λίγο ξαπλωμένη πίσω στην πόρτα, η καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή.

Έλεος, Angel.

Περπατάω προς το ασανσέρ φορώντας την τσάντα μου στην πλάτη μου. Κρατάω το μπουφάν και το κασκόλ στο ένα χέρι και πατάω το κουμπί για το ασανσέρ. Μένω κάπως βουρκωμένη. Θα με νομίζει καμιά ξετσίπωτη, καμιά φθηνή γυναίκα που καταστρέφει τις σχέσεις των άλλων για τις δικές της καύλες. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου μανιωδώς. Μπαίνω μέσα και πατάω να κατέβω στο ισόγειο. Ακουμπώ το μέτωπο στον καθρέπτη και κλείνω τα μάτια να τον ξανασκεφτώ πως με άγγιζε.

Του άρεσε το άρωμα του πάνω μου. Κι εγώ το λατρεύω αυτό το άρωμα. Δεν ξέρω τον λόγο. Όσο το χρησιμοποιώ τόσο φοβάμαι ότι μια μέρα θα μου τελειώσει και δεν θα ξέρω να τον ρωτήσω πώς να πάρω άλλο. Φέρνω την ζακέτα του στην μύτη μου και την μυρίζω. Κι εκείνος μυρίζει υπέροχα. Και το δικό του άρωμα είναι ξεχωριστό. Γυρνάω το σώμα από την άλλη και κολλάω την πλάτη στον καθρέπτη. Κρύβω το πρόσωπο πίσω από τις παλάμες μου.

«Είσαι χαζή, Angel; Τι κάνεις σε αρραβωνιασμένο άνθρωπο;» σκέφτομαι φωναχτά και χτυπάω τα πόδια κάτω ανυπόμονα.

Τι έχω πάθει; Ήξερα πολύ καλά ότι θα τσέκαρε το στήθος μου. Ο Lucas με προειδοποίησε όταν το κλείσαμε με την Brittany να πάμε να δούμε τον Alex. Με το που είδε την στενή μπλούζα με ανοιχτό ντεκολτέ, αυτό ήταν το πρώτο που σχολίασε. Καθώς έπινε λίγο από το ποτό του, μου έκανε παρατήρηση ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο Alex να αντισταθεί σε κάτι τέτοιο. Ξέρω ότι το στήθος είναι η αδυναμία του, όμως δεν περίμενα να μην αντέξει ακόμη και αρραβωνιασμένος. Έτσι όπως κάνει για την Adriana, απάντησα στον Lucas ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει κάτι περίεργο. Εκείνος γέλασε και μου σήκωσε το φρύδι με δυσπιστία. Να, που είχε δίκιο...

Μου έχει τελειώσει η περίοδος. Γιατί συνεχίζω όμως να ανάβω με το παραμικρό και να νιώθω ότι ο Alex είναι ο μοναδικός που μπορεί να με φτάσει εκεί που θέλω; Σίγουρα δεν είναι μόνο αυτός. Μπορώ να νιώσω έτσι ακόμη και με τον Thomas, τον κάθε ελκυστικό άντρα που γνωρίζω βασικά. Ο Alex έτυχε να με ανάψει γιατί... δεν ξέρω γιατί. Κλείνω τα μάτια και φέρνω την γροθιά μου στην γραμμή του στήθους μου. Δεν θέλω να με ανάβει ένας αρραβωνιασμένος άνθρωπος. Όλο αυτό είναι ένα λάθος.

Βγαίνω από το ασανσέρ και προσπερνάω τον φύλακα στην είσοδο συγχυσμένη. Έχω αρκετό καιρό να κάνω σεξ που νομίζω με επηρεάζει. Είχα ωραίες εμπειρίες με τον Alex, όμως δεν μπορεί να είναι ο μοναδικός. Βλέπω το αυτοκίνητο του Nate παρκαρισμένο ακριβώς μπροστά και ξεφυσάω ανακουφισμένη. Με το που ανοίγω την εξώπορτα, το κρύο με χτυπά τόσο απότομα που με βοηθά να συνέρθω. Στέκομαι να πάρω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω στην θέση του συνοδηγού.

«Πήρες τον χρόνο σου να έρθεις», σχολιάζει πρώτο πράγμα και σβήνει το τσιγάρο του, πετώντας το στο τασάκι του αυτοκινήτου.

«Ναι, συγγνώμη. Πήγα τουαλέτα. Κατουριόμουν», λέω και φοράω την ζώνη μου.

«Πως είναι ο Alex;» ρωτάει ο Nate και κάπως αλλάζει το βλέμμα του όταν βλέπει την ζακέτα που φοράω.

«Μια χαρά ήταν. Δεν μου φαινόταν άρρωστος», μουρμουρίζω και παριστάνω ότι σκέφτομαι πως έμοιαζε.

«Η Brittany;»

«Αποκοιμήθηκε στον καναπέ του. Νομίζω εκεί θα μείνει, έτσι όπως είχε πιει», γελάω και φοράω το κασκόλ μου, εφόσον όσο να 'ναι κάνει κρύο.

«Αντέχεις να πάμε μέχρι του Jim; Είπαμε με τα παιδιά να πάμε για ποτό», με ενημερώνει ο Nate και ξεκινά να οδηγά.

«Θα το ήθελα ένα τώρα, οπότε δεν με ενοχλεί. Πάμε», μουρμουρίζω και κοιτάω έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου σιωπηλή.

Νιώθω χάλια με τον εαυτό μου. Δεν το πιστεύω ότι επέτρεψα στον Alex να με αγγίξει με αυτόν τον τρόπο. Θα το ευχαριστιόμουν με το να τον πειράζω για το στήθος μου, να έβλεπα τις γελοίες του αντιδράσεις, όμως το να του επιτρέψω να το γραπώσει με αυτόν τον τρόπο, είναι σαν να του έδινα το πάσο να πηδηχτούμε. Δεν γίνεται να απατήσει την κοπέλα του. Δεν θα ήθελα ποτέ να βρίσκομαι στην θέση της Adriana, ας την σιχαίνομαι και ας θεωρώ ότι το αξίζει η στρίγκλα. Όπως και να 'χει, το γεγονός ότι δόθηκα με ρίχνει στο επίπεδο της.

Φέρνω το χέρι στο μέτωπο μου και προσπαθώ να μην ανακαλούμαι τον τρόπο που με άγγιζε με ή χωρίς τα χέρια του. Αυτό το αδιάφορο βλέμμα στο τέλος, πριν κλειδωθεί στο μπάνιο του... Πραγματικά δεν νομίζω να έχω μούτρα να εμφανιστώ μπροστά του ξανά. Όχι μόνο τον εξαπάτησα να μου την πέσει, του έκλεψα και την ζακέτα. Πόσο πιο κάτω θα πέσω σαν άνθρωπος;

«Angel, όλα καλά; Πολύ προβληματισμένη σε βλέπω», πετάγεται ο αδελφός μου, «και δεν ήθελα να το σχολιάσω, αλλά γιατί φοράς ρούχο του Alex;»

«Α, απλά μου το έδωσε γιατί έκανε κρύο», απαντώ στην δεύτερη ερώτηση χαλαρή και παραλείπω να πω στον Nate πως έχω φορέσει μια αποκαλυπτική μπλούζα από κάτω, γιατί ξέρω ότι θα ξεκινήσει τα δικά του. «Δεν έχω κάτι πάντως».

«Αισθάνομαι ότι μου λες ψέματα», επιμένει και με κάνει να ξεφυσήσω.

«Απλά σκέφτομαι τον Alex. Ήταν μόνος του και είχε τα χάλια του. Νομίζεις ότι όντως θα λειτουργήσει το σχέδιο με τον Lucas;» αναρωτιέμαι και σφίγγω τα μπούτια μαζί.

Δεν είχα ιδέα μέχρι σήμερα ότι ο Nate είχε καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο με τον Lucas. Μας το είπε ο Lucas σήμερα. Του πρότεινε στο εξοχικό να δώσει στον Alex το δίλλημα να επιλέξει ανάμεσα σε εκείνον και την Adriana. Ο αδελφός μου πόνταρε ότι δεν θα επέτρεπε τίποτα στον κόσμο να μπει ανάμεσα στην φιλία τους, ακόμη και αυτή η στριμμένη. Δεν ήθελε να φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο, να κάνει τον Lucas να έχει τύψεις, αλλά είναι η μοναδική επιλογή. Αυτή πρέπει να φύγει, ειδικά όταν ο Alex πέθαινε στο σαλόνι και εκείνη δεν κούνησε το δαχτυλάκι της. Ο Lucas το παραδέχτηκε ότι αποφάσισε να το κάνει μόνο όταν του είπε ό,τι του είπε η Adriana. Η Brittany δεν είχε ιδέα και προτίμησε να μην της εξηγήσει.

Μάλλον δεν θέλει να το μάθει ο Alex. Αρκετά πληγώθηκε.

Ο Lucas ήταν πεπεισμένος ότι ο Alex θα επέλεγε εκείνον, γιατί έχει καταλάβει ότι εκείνος εξαρτιέται πολύ από τον καλύτερο φίλο και γιατρό του για να υπάρχει. Μας έλεγε ο Lucas ιστορίες για το πώς τον έπαιρνε τηλέφωνο να τον ρωτήσει και τα πιο απλά πράγματα μόνο για να του μιλάει. Έσκασα στα γέλια όταν μας είπε για το πώς ο Alex ζηλεύει καθώς περιμένει στο νοσοκομείο τον Lucas να τελειώσει δουλειά. Η σχέση τους είναι τόσο χαριτωμένη που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Adriana να την ζηλέψει ή να την μισήσει.

«Angel, είναι όντως όλα καλά;» επιμένει ο Nate και με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι τόσην ώρα τον αγνοούσα.

«Είμαι λίγο σκεφτική απλά, με συγχωρείς», του ζορίζω ένα χαμόγελο. «Μπορείς να το ξαναπείς;»

«Ναι, ναι», μουρμουρίζει σκεφτικός, κάπως ανήσυχος μην πω. «Έλεγα ότι θα λειτουργήσει, αν και συνεχίζω να φοβάμαι ότι θα της δώσει και άλλη ευκαιρία».

«Τόσο πολύ την θέλει;» αναρωτιέμαι και κοιτάω ανέκφραστη έξω από το παράθυρο άλλη μια φορά.

«Δεν έχω ιδέα πόσο την θέλει, αλλά ένα πράγμα ξέρω. Δεν κάνεις υπομονή με κάποιον για τέσσερα χρόνια, για να το καταστρέψεις τόσο σύντομα και εύκολα», δηλώνει ο Nate και όσο να 'ναι έχει ένα δίκιο. «Να δούμε. Η εβδομάδα δεν τελείωσε. Απλά ελπίζω να μην την κουβαλήσει στην Ιταλία».

«Πότε φεύγουμε για Ιταλία;» ρωτάω από ενδιαφέρον και το στομάχι μου δένεται κόμπος.

Μήπως να μην πήγαινα; Δεν ξέρω πόσο θα μου αρέσει η ιδέα να τον έχω μονίμως τριγύρω με αυτήν την ηλίθια, ειδικά σε αυτή την κατάσταση που βρίσκομαι. Ήλπιζα να τελείωναν όλα με εκείνο το όνειρο, αλλά με τραβάει να ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να κάνει στο σώμα μου που με βρίσκω να υποκύπτω. Δεν πρέπει. Όχι με τον Alex, όχι όσο είναι αρραβωνιασμένος. Θα πάω στο μπαρ του Jim και εκεί μπορώ να αποδείξω στον εαυτό μου ότι αρκεί ένα χάδι από κάποιον να διώξει αυτή την μοναξιά που αισθάνομαι. Δεν φταίει ο Alex.

«Την Πέμπτη νωρίς το πρωί», απαντά ο Nate και χαμηλώνει λίγο την μουσική. «Θα μείνουμε μια ολόκληρη εβδομάδα. Έχει κλείσει ο Alex ένα ξενοδοχείο για όλους μας και έχει μοιράσει και αριθμούς δωματίων. Το συζητάγαμε χθες με τα παιδιά. Εγώ είμαι δίπλα στου Alex στον τρίτο όροφο, εσύ είσαι στον δεύτερο ανάμεσα από τον Lucas και τον Gavin. Γιατί πήρα εγώ αυτόν τον βλάκα;»

«Άμα θες ανταλλάσουμε καμιά φορά», γελάω και αυτό του φτιάχνει την διάθεση. «Το ξέρω ότι δεν μπορείς χωρίς τον Gavin σου».

«Δεν είναι αυτό», τσαντίζεται ελαφρώς και μου ρίχνει τα μάτια αμέσως, «απλά η παρέα μου είναι όλη στον δεύτερο και εγώ ξέμεινα στον όροφο του Alex μόνος μου. Μόνο εγώ και αυτός. Είναι σαν να μου κάνει ερωτική εξομολόγηση».

«Τότε μείνε εσύ εκεί», συνεχίζω να τον πειράζω, ευτυχώς κάπως να ηρεμώ από αυτό το χάος που επικρατεί στο μυαλό μου με το να γελάω με τον Nate. «Δεν θέλω να σας το χαλάσω».

«Μα τον Θεό, άμα φέρει την κατσίκα μαζί του και τους ακούω να πηδιούνται, θα πέσω από το παράθυρο και στο μπαλκόνι του Gavin», δηλώνει και τον κοιτάω με ένα πονηρό χαμόγελο.

«Πάλι κατά λάθος στου Gavin; Πολύ ύποπτο-»

«Ωχου, σκάσε, Angel».

Σκάω στα γέλια και σιγά-σιγά κάνει το ίδιο. Δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Δεν θα καταντήσει ποτέ βαρετό να τον πειράζω που έχει γίνει κώλος και βρακί με τον Gavin. Ο ίδιος το ξέρει και καμιά φορά στο πρωινό πετάει σπόντες ότι μόνο να τον παντρευτεί μένει. Τώρα που είναι και γείτονες, έχουν έρθει κοντά περισσότερο από ποτέ. Μπορεί να μην μιλάνε με τα υπόλοιπα παιδιά για δυο-τρεις μέρες, αλλά αυτοί οι δυο πρέπει μια φορά την ημέρα να βρεθούν. Δεν γίνεται αλλιώς. Τις προάλλες ήρθε ο Gavin μεσάνυχτα για να τον δει σαν να ήταν η Σταχτοπούτα.

Χαίρομαι που ο Nate έχει άλλα άτομα να τον αγαπάνε και να τον φροντίζουν. Η ζωή του είναι γεμάτη. Μου είπε ότι χώρισε την κοπέλα που είχε, την Τρίτη απόγευμα γιατί η χημεία μεταξύ τους δεν υπήρχε πλέον και δεν ήθελε να την έχει με το ζόρι στο πλευρό του. Προτιμά-με βάση τα λεγόμενα του-να τις αφήνει για να βρουν ευτυχία αλλού για όσο εκείνος δεν μπορεί να τους την προσφέρει. Όσο γλυκό και να ακούγεται, παραμένει σεξομανής και λίγδας που πηγαίνει με τόσες σε μικρό χρονικό διάστημα.

«Αισθάνομαι ότι θα περάσουμε καλά στην Ιταλία άμα δεν έρθει η Adriana», λέει ξαφνικά στο πουθενά και ο φύλακας στο παρκινγκ του μπαρ του ανοίγει για να περάσει στις θέσεις VIP.

«Ελπίζω όσο ωραία όσο το εξοχικό», ειρωνεύομαι και ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη του Nate.

«Καλύτερα θα είναι», ξεφυσάει ο Nate και σβήνει την μηχανή. «Θα σου επιτρέψω να πιεις, αλλά απέφυγε πέφτουλες».

«Σε ευχαριστώ, μαμά».

Βγάζω την ζακέτα του Alex, γιατί δεν θέλω να την βρωμίσω με την μπόχα του μπαρ. Προτιμώ να κρατήσει το άρωμα του. Ξεχνιέμαι για λίγο ότι η μπλούζα από κάτω είναι αρκετά ανοιχτή, γι' αυτό αμέσως γυρνάω να δω τον Nate με ένα ζορισμένο χαμόγελο. Με κοιτάει ανέκφραστος σαν να έχει βαρεθεί να μου κάνει παρατήρηση να ντύνομαι καλύτερα. Δεν έλεγα ψέματα στον Alex ότι είμαι ελεύθερη γυναίκα όμως. Και έχω να κάνω σεξ πάνω από ένα μήνα. Έχω τις ανάγκες μου και ο Thomas θα έρθει σε έναν μήνα.

«Ντύσου», λέει νεκρικά και βγαίνει από το αυτοκίνητο.

«Ναι, ναι», σαρκάζομαι και φοράω το μπουφάν μου, αφήνοντας την ζακέτα, την τσάντα και το κασκόλ στα πίσω καθίσματα, εκείνος να κλειδώνει. «Ποιοι έχουν έρθει;»

«Όλοι», απαντά ο Nate και φέρνει ένα τσιγάρο στα χείλη του. «Γαμώτο, μου τελειώνει το πακέτο κιόλας;»

«Ε, έτσι όπως καπνίζεις», σχολιάζω κάτω από την ανάσα μου και με το που κοιτάει το φερμουάρ που έχω αφήσει στην μέση, στριφογυρίζω τα μάτια και το κλείνω μέχρι τέρμα. «Για όνομα πια».

«Σου είπα να προσέχεις τους πέφτουλες. Δεν βοηθάει να περπατάς έτσι», ξεφυσά και ανάβει το τσιγάρο καθώς περπατάμε προς την είσοδο.

«Μπορεί να θέλω να μου την πέσουν όμως».

«Αλήθεια αυτό θες για τον εαυτό σου;» με ρωτάει με δυσπιστία σηκώνοντας το φρύδι του.

«Ό,τι θέλω θα κάνω».

«Καλά».

Κοιταζόμαστε για λίγο, εγώ με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος μου, εκείνος να έχει ένα χαμόγελο στα χείλη του. Δεν φαίνεται να πιστεύει ότι μπορώ να πάω με κάποιον για ένα βράδυ έστω, έτσι; Το ότι βγήκα από σχέση δεν σημαίνει ότι έχω κακομάθει να είμαι σε μία. Στην Γερμανία πριν και μετά τον Daniel πήγα κάμποσες φορές με άτομα για ένα βράδυ, σιγά. Δεν είναι κάτι. Τσκ. Γιατί συνεχίζει και με κοιτά σαν να μην πιστεύει με τίποτα ότι μπορώ να το κάνω;

«Τι σε κάνει να νομίζεις ότι δυσκολεύομαι να δεχτώ πέσιμο, Nate;» αναρωτιέμαι και τον ακολουθώ που ξεκινά να περπατά προς την τεράστια σειρά στα σκαλιά.

«Δεν ξέρω», σκέφτεται φωναχτά και για ένα δεύτερο τον πιστεύω ότι όντως δεν έχει ιδέα. «Πες το αδελφικό ένστικτο».

«Βλακείες. Τέλος πάντων», αναστενάζω και ξανακατεβάζω το φερμουάρ μέχρι το στήθος μου. «Μην μπλεχτείς στα πόδια μου».

«Είπες ότι θα κάνεις ό,τι θες. Θέλω να το δω αυτό», με προκαλεί και με ενοχλεί τόσο που δεν με πιστεύει.

Τον προσπερνάω και ανεβαίνω τα σκαλιά τσαντισμένη. Δεν μου φτάνει που είμαι ακόμη τσιτωμένη με ό,τι έγινε στο σπίτι του Alex, έχω και τον Nate να μου πετάει σπόντες. Να δει τα δικά του χάλια που δεν μπορεί να βρει μια κοπέλα για πάνω από δυο μήνες. Χαιρετάω την Kristina φευγαλέα και μπαίνω μέσα στο μπαρ ανενόχλητη. Φαινόταν απασχολημένη, οπότε καλύτερα να την αφήσω να κάνει την δουλειά της και θα τα πούμε αργότερα. Με το που ανοίγω την πόρτα, η έντονη μυρωδιά του τσιγάρου και του αλκοόλ τρυπάει τα ρουθούνια μου.

Γίνεται χαμός. Έχει τόσο κόσμο που δεν ξέρω που θα χωρέσουν όλοι αυτοί που περιμένουν έξω στην σειρά. Ο Nate έρχεται πίσω μου και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω πιο μέσα, μάλλον για να βρούμε τους υπόλοιπους. Ο αδελφός μου είναι ντυμένος με τα ρούχα της δουλειάς, απλά έχει βγάλει την γραβάτα. Τα μάτια κάποιων γυναικών πέφτουν πάνω του. Του πάει το ολόμαυρο κοστούμι. Έχει ανοίξει και τα πρώτα δυο κουμπιά του πουκαμίσου, έτσι κάπως να δείχνει ότι έχει ένα ωραίο σώμα γεμάτο τατουάζ από κάτω. Τόσο θέλουν για να ξετρελαθούν οι άλλες.

Βλέπω τα υπόλοιπα αγόρια που κάθονται σε μια από τις θέσεις VIP. Τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους γελώντας και κατεβάζουν τα σφηνάκια σαν νερό. Ο μόνος που δεν βλέπω ανάμεσα τους είναι ο Jim, μάλλον γιατί είναι στο μπαρ και φτιάχνει τα ποτά. Ρίχνω το σώμα μου στο μπράτσο της πολυθρόνας του Tyler και ο Nate στην άδεια πολυθρόνα ακριβώς απέναντι μας. Ακουμπά το τσιγάρο στο τασάκι και αμέσως χτενίζει τα μαλλιά πίσω με τα δάχτυλα του. Ξέρει ότι τον κοιτάνε οι γυναίκες και το τσουλάκι ψωνίζεται.

«Πως είστε αγόρια;» φωνάζω για να ακουστώ γιατί η μουσική είναι πολύ δυνατά.

Βγάζω το μπουφάν γιατί όσο να 'ναι κάνει πολύ ζέστη εδώ μέσα. Είναι πολύ αποπνικτικά. Καμία σχέση με έξω που το κρύο μου τσίμπαγε το δέρμα σαν πολλές μικρές βελόνες. Σηκώνω την μπλούζα για να κρύψω κάπως το στήθος, εφόσον η μπλούζα είχε κατέβει τόσο που φαινόταν λίγο το μαύρο μου σουτιέν. Τα αγόρια ούτε που μου δίνουν σημασία. Ο Tyler μου γεμίζει ένα ποτήρι σφηνάκι και μου το δίνει.

«Ήρεμα, εσύ;» φωνάζει ο Ed και σηκώνει το ποτήρι σαν να θέλει να τα τσουγκρίσουμε από απόσταση.

«Τα ίδια βαρετά χάλια», αναστενάζω και λυγίζω κοντά στον Tyler, ακουμπώντας τον αγκώνα μου στον ώμο του. «Εσύ δεν θα έφευγες για Halloween;»

«Αύριο το πρωί τελικά. Πήγα το αυτοκίνητο για σέρβις. Κάτι έπαθε», εξηγεί ο Ed και κατεβάζει το σφηνάκι χωρίς να τον επηρεάσει, εγώ να κάνω το ίδιο με μια ξινή μούρη.

Τα μάτια μου πέφτουν στον Nate που ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του Gavin. Αρχίζω να πειράζω τις απαλές μπούκλες του Tyler, τα βυζιά μου να έχουν κολλήσει στο πρόσωπο του. Ούτε που δίνει σημασία. Με αγνοεί σαν να είμαι αεράκι. Δεν με πειράζει. Χαίρομαι που δεν κάνει τίποτα παρά να κάθεται και να με αφήνει να μπερδεύω τα δάχτυλα μου στις μπούκλες του. Συνεχίζω να κοιτάω τους άλλους δυο και αναρωτιέμαι τι λένε. Φευγαλέα πέφτουν τα μάτια του Gavin πάνω μου και μου χαμογελά γλυκά.

«Αχ», ξεφυσάω και ακουμπώ το μάγουλο στο κεφάλι του Tyler, με το ένα χέρι να κρατάω το ποτό που μου ετοίμασε μετά το σφηνάκι, το άλλο να το έχω ρίξει στους ώμους του σαν να τον κρατάω αγκαλιά. «Γιατί δεν μπορώ να βρω ένα καλό, ελεύθερο αγόρι;»

«Τι;» ρωτάει ο Tyler που δεν άκουσε και πίνω λίγο από το ποτό μου.

«Τίποτα, αγόρι μου. Εσύ έχεις τα χάλια σου για τον εαυτό σου», παρηγορώ τον εαυτό μου και σηκώνω το κεφάλι.

Κοιτάω το μπαρ. Έχει πάρα πολύ κόσμο. Έχω πιει από πριν οπότε είμαι ακόμη ζαλισμένη, αυτό το ποτό που κρατάω να μην με κάνει καλύτερα. Αντέχω περισσότερο, απλά άμα δεν είχε συμβεί ό,τι συνέβη με τον Alex, δεν θα είχα συγχυστεί τόσο έτσι ώστε κάθε γουλιά που πίνω να κατεβαίνει στο δεμένο στομάχι μου. Παρόλο που νιώθω ότι θέλω να ξεράσω, προτιμώ να συνεχίσω να πίνω μήπως και στο τέλος απελευθερωθώ από τα δεσμά.

Τα μάτια μου πέφτουν ξαφνικά σε έναν άντρα που με κοιτάει. Φέρνει το ποτό στα χείλη του και πίνει λιγάκι από εκείνο. Παρακολουθώ τις κινήσεις του με ενδιαφέρον. Αφήνει το ποτήρι στο τραπέζι του και μου χαρίζει ένα πλάγιο χαμόγελο, εγώ να ανταποδίδω.

Είναι αρκετά ελκυστικός. Έχει τα μαλλιά του χτενισμένα πίσω, σκουρόχρωμα και λίγο κατσαρά. Φοράει ένα μαύρο σακάκι με ένα μπλε φούτερ από κάτω. Τα μάτια του είναι σχιστά και μελί σε χρώμα. Ένα σκουλαρίκι κρέμεται στο αυτί του. Ακουμπά την παλάμη του χεριού του στο πρόσωπο του και μεγαλώνει το χαριτωμένο χαμόγελο του.

Μπίνγκο.

«Πάω να χορέψω», δηλώνω, αδιάφορη για το αν άκουσαν οι υπόλοιποι ή όχι.

Σηκώνομαι από το μπράτσο της πολυθρόνας. Τα μάγουλα μου είναι κόκκινα από το τόσο ποτό που βάζω στο σώμα μου από τότε που βγήκα με την Brit και τον Lucas. Ανακατεύομαι στον κόσμο και τον ψάχνω άλλη μια φορά με τα μάτια μου. Φαινόταν ότι αυτός θα είναι αρκετός για μια νύχτα έστω, να διώξω αυτή την δίψα που έχω, να αποδείξω στον εαυτό μου ότι όλο αυτό είναι επειδή έχω καιρό να κάνω σεξ και όχι εξαιτίας του Henderson.

Με το ποτό στο χέρι αρχίζω να χορεύω λίγο πιο πέρα από την παρέα του. Δεν έχει βγάλει τα μάτια του από πάνω μου. Το βλέπω ότι δεν σκοπεύει να το κάνει σύντομα. Αγνοεί την αγοροπαρέα του, με το ελεύθερο χέρι του να κάνει κύκλους το ποτό του. Πίνω λίγο από το δικό μου. Καθαρίζω τα χείλη μου με το πίσω μέρος του χεριού μου και του χαρίζω ένα χαμόγελο. Το δικό του μεγαλώνει σαν να κατάλαβε που το πάω. Κατεβάζει ό,τι του έχει απομείνει στο ποτήρι και με πλησιάζει.

Συνεχίζω να χορεύω. Φέρνει το σώμα του κοντά στο δικό μου. Κολλάω την πλάτη μου επίτηδες στον θώρακα του και χορεύω μαζί με εκείνον. Δεν ξέρω καν το όνομα του, την ηλικία του, τίποτα. Τα χέρια του έρχονται στην μέση μου και τα χείλη του στον λαιμό μου. Ακουμπώ το ένα χέρι στον σβέρκο του, με το άλλο να κρατάω το ποτό μου, και χαμογελάω όταν μου αφήνει ένα φιλί.

«Δεν θα ζηλέψει ο φίλος σου;» με ρωτάει αισθησιακά στο αυτί και αναρωτιέμαι πως θα είναι να τον φιλάω, ήδη αναμμένη από τον τρόπο που κινεί το σώμα του μαζί με το δικό μου.

«Μην σε νοιάζει εσένα», του απαντώ με ένα χαμόγελο και γυρνάω το κεφάλι να τον δω καλύτερα.

Είναι αρκετά ελκυστικός, δεν λέω. Το ότι τράβηξα την προσοχή σε κάποιον σαν αυτόν είναι λίγο κατόρθωμα. Τα χείλη του έρχονται κοντά στα δικά μου, να τα αγγίζουν επιφανειακά. Τα μάγουλα μου έχουν πάρει φωτιά, τα χέρια του να με κολλάνε όσο μπορούν στο σώμα του. Είναι λίγο πιο ψηλός από εμένα, καμία σχέση με τον Alex. Αυτόν τον φτάνω ακόμη και χωρίς να σταθώ στις μύτες των ποδιών μου. Τον κοιτάω για λίγο, τα δικά του μάτια μισόκλειστα. Τον βοηθάω να λυγίσει πιο κοντά μου και επιτέλους με φιλάει.

Φα' την, Alex Henderson.

Τα χέρια του ανεβαίνουν λίγο πιο πάνω και σταματάνε ακριβώς κάτω από το στήθος μου. Η γλώσσα του μπερδεύεται με την δική μου με τεράστια δεξιότητα. Ξέρει τι κάνει και είναι καλός σε αυτό. Καταφέρνει να με ανάψει σε λίγα μόλις δεύτερα, όχι ότι δεν με βρήκε έτοιμη. Αποτραβιέμαι για να ανασάνω μια στιγμή και να αφήσω το ποτήρι σε ένα τραπέζι άκυρων για να μην το έχω άλλο στο χέρι μου. Γυρνάω πλέον το σώμα να κολλήσω το στήθος μου στο δικό του, να βαθύνω κι άλλο το φιλί. Είμαι ζαλισμένη από το ποτό, μεθυσμένη και αναμμένη στα χέρια ενός αγνώστου.

Τον αγκαλιάζω από τον σβέρκο και ξαναφέρνω τα χείλη μας μαζί. Τα χέρια του με κρατάνε από την μέση και κατεβαίνουν στις πίσω τσέπες του τζιν μου. Είμαι ελεύθερη κοπέλα να κάνω ό,τι θέλω. Άμα γουστάρω, θα πιάσω τον πρώτο άκυρο και θα κάνω σεξ μαζί του. Δεν υπάρχει κανείς να με σταματήσει ή να μου την πει άμα θέλω. Βαθύνω κι άλλο το φιλί με την ελπίδα ότι θα πιάσει το νόημα να αγριέψει παραπάνω. Έχει ταλέντο με την γλώσσα του, δεν λέω, όμως πάει αργά.

Θέλω... θέλω παραπάνω. Ο Alex θα το είχε καταλάβει.

«Είσαι τσαχπινιάρα», σχολιάζει και χαμογελάει πλάγια την στιγμή που αποτραβιέμαι για μια ανάσα. «Θες τόσο πολύ να το πάμε παραπέρα;»

«Δεν θα σε φίλαγα άμα δεν ήθελα», μουρμουρίζω και είμαι τόσο ζαλισμένη από τα τόσα ποτά που έχω ανακατέψει που με το ζόρι πατάω χωρίς να στηριχθώ πάνω στα χέρια του.

«Τότε», σπρώχνει τα μαλλιά μου πίσω, κρατώντας το χέρι στον λαιμό μου όπως έκανε ο Alex πριν, «τι λες να πάμε έξω;»

Κουνάω το κεφάλι καταφατικά. Είμαι τόσο αναμμένη που δεν το σκέφτομαι πολύ. Απλά θέλω να κάνω σεξ και δεν με νοιάζει να είναι αυτός ή ο οποιοσδήποτε. Ακουμπά το χέρι του στο δικό μου και γυρνάω να δω την παρέα πιο πέρα. Ο Gavin κάτι πάει να πει, ο Nate να κοιτάει προς το μέρος μου με το ποτήρι στα χείλη του. Σφραγίζει τα χείλη του φίλου του σαν να είναι πάπια και του κάνει νόημα να μην πει κάτι. Εγώ τους κοιτάω ανέκφραστη. Ο αδελφός μου με χαιρετά με ένα τεράστιο χαμόγελο, όμως τον ξέρω χρόνια τώρα για να δω ότι κάτι κρύβει πίσω από εκείνα τα πονηρά μάτια. Τον αγνοώ.

Ακολουθώ αυτόν τον ξένο έξω από το μπαρ. Δεν ξέρω που με πάει. Τον αφήνω να βρει εκείνος το σημείο και δεν προσπαθώ να σηκώσω την μπλούζα που έχει γλιστρήσει για άλλη μια φορά, δείχνοντας έτσι την άκρη του σουτιέν μου. Προσπερνάμε την Kristina, εκείνη φευγαλέα να με κοιτά ερωτηματικά για το που πάω με αυτόν τον τύπο. Την αγνοώ και εκείνην. Ελεύθερη δεν είμαι; Μπορώ να κάνω σεξ με όποιον επιθυμώ, έτσι; Θλίβομαι για λίγο.

Περνάμε στο πάρκο απέναντι και με κολλάει ξαφνικά σε ένα δέντρο. Είναι πίσω από ένα παγκάκι, μακριά από το φως. Δεν βλέπω πολλά πέρα από εκείνον. Ούτε κόσμο έχει. Αισθάνομαι περίεργα να το κάνω εδώ όμως. Είναι ένα πολύ... εκτεθειμένο σημείο. Φέρνει τα χείλη του στα δικά μου να με φιλήσει και επιλέγω να αγνοήσω αυτό το περίεργο συναίσθημα, αυτόν τον κόμπο στον λαιμό. Κρατάω τα μάτια ανοιχτά και δεν νιώθω τίποτα ξαφνικά.

Ο Alex θα με είχε πάει σπίτι του, ας με είχε ξαναμμένη στο αυτοκίνητο του να βαριανασαίνω. Θα απολάμβανε να με βασανίζει έτσι.

Τα χέρια του γραπώνουν το στήθος μου και σε σχέση με του Alex, αυτού οι παλάμες είναι μικρές. Δεν φτάνουν να το πιάσουν όλο. Κλείνω τα μάτια την στιγμή που τα χείλη του κατεβαίνουν στον λαιμό μου. Ανακαλούμαι τον τρόπο που με χούφτωνε ο Alex και αρχίζω πάλι να ανάβω. Γραπώνω το σακάκι του αγνώστου και ένα επιφώνημα γλιστρά από τα χείλη μου. Σκοπεύει να μου αφήσει σημάδι για αύριο; Δεν μπορώ να το κρύψω εύκολα με την ενδυμασία που έχω ετοιμάσει για το πάρτι, γι' αυτό τον σπρώχνω ελαφρώς πίσω από τα μπράτσα και ευτυχώς υπακούει.

Τα χείλη του κατεβαίνουν μέχρι που φτάνουν στο στήθος μου. Ανοίγω τα μάτια ξανά. Ο Alex θα με γράπωνε περισσότερο. Θα με είχε γυρίσει από την άλλη και θα μου πείραζε το στήθος με το να το τσιμπάει, να το ζουλάει και με το να χτυπάει τις ρώγες μου με τα δάχτυλα του. Αυτός απλά με χουφτώνει, τίποτα το ιδιαίτερο. Κοιτάω επάνω ελαφρώς ξενερωμένη. Γιατί τρυπώνει εκείνος ο ηλίθιος στις σκέψεις μου μονίμως; Μπορώ να κάνω σεξ με όποιον θέλω, δεν είναι ο μοναδικός που μπορεί να με ανάψει έτσι.

Ξεχνιέμαι τόσο που άθελα μου τον αφήνω να μου κάνει σημάδι στο δεξί μου βυζί. Τον ξανασπρώχνω πίσω ελαφρώς τσαντισμένη. Νόμιζα ότι το κατάλαβε ότι δεν τα θέλω αυτά. Μου ρίχνει τα μάτια με ένα πονηρό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του. Δεν νιώθω καθόλου καλά που όχι μόνο είναι έτοιμος να το κάνουμε σε έναν τόσο δημόσιο χώρο, αλλά επιμένει να μου αφήσει και σημάδια, να μην μπορώ να τα κρύψω στο πάρτι αύριο.

«Μην μου αφήνεις σημάδια», λέω ενοχλημένη και γελάει.

«Θα ζηλέψει το αγόρι σου;» ειρωνεύεται και με κολλάει κι άλλο στο δέντρο. «Αυτό σε πείραξε, όταν είσαι έτοιμη να το κάνεις μαζί μου σαν σωστό τσουλάκι;»

«Είσαι πολύ αρχίδι όμως», γρυλίζω και κάνω να τον σπρώξω πίσω, αλλά δεν λέει να φύγει.

«Δεν είσαι καλύτερη», αντιλέγει και συνεχίζει να γελάει με τις προσπάθειες μου να τον βγάλω από πάνω μου. «Τώρα θα τελειώσουμε ό,τι αρχίσαμε».

Κολλάει τα χείλη του βίαια στα δικά μου και δεν μου αρέσει καθόλου που πάει όλο αυτό. Πέρα του ότι αρχίζω να κρυώνω εδώ έξω, το να σκέφτομαι τον Alex δεν με βοηθά. Όταν βλέπω πόσο απέχει αυτός ο άγνωστος, συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ να κάνω σεξ με τον οποιονδήποτε. Το μυαλό μου και το σώμα μου ζητάνε ένα άτομο και αυτός δυστυχώς είναι αρραβωνιασμένος. Δαγκώνω το κάτω χείλος του αγνώστου και κάνει πίσω τσαντισμένος.

«Φύγε από πάνω μου», ξαναγρυλίζω και τον σπρώχνω με όση δύναμη μου απομένει, έτοιμη να τον σπάσω στο ξύλο άμα χρειαστεί.

«Ωραία νύχτα απόψε, δεν λέτε;» ακούω ξαφνικά μια γνώριμη φωνή και με το που ακούω το χαρακτηριστικό ήχο του αναπτήρα, ανακουφίζομαι.

Πολλή ώρα του πήρε.

«Ω, ναι. Υπέροχη», συμπληρώνει ο Tyler και γυρνάω το κεφάλι δεξιά να τον δω που ακουμπά την πλάτη στο ίδιο δέντρο που είμαι.

«Μυρίζει ωραία μετά την βροχή», σχολιάζει ο Eddie με ένα χαμόγελο και αντιγράφει τον Tyler με το να στέκεται στα αριστερά μου.

«Καριόλα, έφερες-»

Ο Gavin ρίχνει ξαφνικά το μπράτσο του στους ώμους του άλλου και τον κολλάει πάνω του, εκείνος να είναι πιο κοντός από τον Gavin. Λυγίζει το πρόσωπο του στον άγνωστο με ένα τέτοιο ψυχωτικό χαμόγελο που ανατριχιάζω κι εγώ. Σπάνιες φορές τον έχω δει τσαντισμένο και ξέρω ότι μπορεί να γίνει πολύ τρομαχτικός. Ο Nate μου είχε πει παλιότερα να μην μπλέκω με αυτή την πλευρά του Gavin, γιατί πραγματικά δεν το θέλω. Βγάζει το τσιγάρο από τα χείλη του, ο άλλος να έχει κόψει την πρόταση του και να τον κοιτά πλέον τρομοκρατημένος.

«Σου είπε κανείς να μιλήσεις, εσένα;» τον ρωτά ο Gavin, η φωνή του σταθερή, αλλά τόσο νεκρική που με κάνει να μαζευτώ περισσότερο. «Για κάποιον που δεν καταλαβαίνει όταν του λένε να σταματήσει, ξαφνιάζομαι που κατάλαβες να σωπάσεις».

«Δεν-Δεν της έκανα κάτι», προσπαθεί να δικαιωθεί και εν μέρει έχει δίκιο.

Μόνη μου του ρίχτηκα στο μπαρ και του κόλλησα γιατί νόμιζα ότι απλά είχα ανάγκη για σεξ. Μέχρι που με άγγιξε συνειδητοποίησα ότι αυτό που ήθελα ήταν απλά... ο Alex. Κατεβάζω το κεφάλι και ντρέπομαι για τα χάλια μου, που με βλέπουν τα αγόρια έτσι απελπισμένη. Άμα δεν ήταν εκείνα να τον πάρουν πλήρως από πάνω μου, τι τροπή θα είχε πάρει αυτή η βραδιά;

«Κάποιος με κάλεσε να μου πει ότι αυτή η νύχτα θα είναι όμορφη», λέει ο Jim και δεν περίμενα να 'ρθει και εκείνος.

Ρίχνει το μπράτσο του στους ώμους του αγνώστου και μένει να έχει και τον Gavin και τον Jim επάνω του τώρα. Οι δυο τους χαμογελάνε σαν σαδιστές μεταξύ τους και ξέρω ότι αυτό το παιδί, όποιος και να είναι, δεν το αποφεύγει να επιστρέψει σπίτι με πληγές και μελανιές, μόνο επειδή τόλμησε να με αγγίξει παραπάνω απ' ότι του ζήτησα. Έχει χλομιάσει ολόκληρος, το σώμα του μαζεμένο. Ξέρει καλά την μοίρα του.

«Άκουσαν καλά τα αυτιά μου όμως; Είπε καριόλα την μικρή μας αδελφή;» αναρωτιέται ο Jim και ο Gavin φέρνει το χέρι στο πηγούνι να παριστάνει τον σκεφτικό.

«Καλή μου, γιατί δεν πας να θαυμάσεις την νύχτα λίγο πιο πέρα; Έχουμε κάτι ερωτήσεις να κάνουμε στον φίλο μας εδώ, μην σε απασχολήσουμε», μου λέει ο Gavin με ένα χαμόγελο, όμως ξέρω ότι απέχει από το να είναι χαρούμενος, από τον τρόπο που αρπάζει τον γιακά του τύπου και τον σηκώνει στον αέρα σαν να είναι πούπουλο.

«Σ-Σ-Συγγνώμη, δεν θα την αγγίξω-»

«Δεν θυμάμαι να σου είπε κανείς να μιλήσεις», λέει ο αδελφός μου και τον βλέπω που κάθεται στο παγκάκι ακριβώς μπροστά από το δέντρο την στιγμή που κάνω να φύγω πιο πέρα.

Γυρνάει το κεφάλι αργά και έχει ένα τέτοιο κενό βλέμμα που άμα δεν τον ήξερα, θα έλεγα ότι είναι κάποιος άψυχος δολοφόνος. Βγάζει το τσιγάρο από τα χείλη του και κοιτάει το αγόρι ανέκφραστος. Έχει σταυρώσει το ένα πόδι πάνω από το άλλο και έχει φέρει το ένα χέρι πίσω από την πλάτη στο παγκάκι. Τον πλησιάζω φοβισμένη. Κλείνει τα μάτια και βάζει το τσιγάρο πίσω στα χείλη του. Σηκώνεται όρθιος και μου ρίχνει το μπουφάν στους ώμους μου, ένα χαμόγελο να ζωγραφίζεται στα χείλη μου.

«Πάμε σπίτι καλύτερα», μουρμουρίζει και μου αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο, εγώ βουρκωμένη να μετανιώνω για ό,τι έκανα.

Αρπάζει το χέρι μου και με τραβάει προς το παρκινγκ. Γυρνάω το κεφάλι για να δω για λίγο πίσω μου και βλέπω τα αγόρια να με αποχαιρετάνε όλοι με ένα χαμόγελο. Δεν ανταποδίδω. Ξέρω ότι το κάνουν για να μην ανησυχήσω ή να νιώσω άσχημα, αλλά όσο πάει και καταστρέφω αυτή την βραδιά με τις απερίσκεπτες βλακείες που κάνω. Ξεκίνησε τόσο όμορφα στο πλευρό του Lucas και της Brit και... πως έφτασα εδώ;

«Σ-Συγγνώμη», μουρμουρίζω, ο αδελφός μου να ρίχνει το μπράτσο του στους ώμους μου.

«Έχει πλάκα να έχω πάντα δίκιο, ξέρεις», χαχανίζει σατανικά ο Nate και μου ρίχνει τα μάτια, καθόλου τσαντισμένος. «Γιατί απλά δεν το παραδέχεσαι;»

«Να παραδεχτώ τι;»

«Ότι θες τον Alex ακόμη», λέει και ένα ρίγος διαπερνά όλο μου το σώμα. «Δεν είσαι πλέον 18 για να κρυβόμαστε, Angel».

Κατεβάζω το κεφάλι θλιμμένη. Ήξερα ότι δεν γίνεται να κρύβομαι από τον Nate. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάω, για λίγο να σκέφτομαι την μοίρα που προκάλεσε εκείνος ο τύπος στον εαυτό του, εγώ βέβαια να φταίω που μπλέχτηκα. Πάντα σκατά τα κάνω για τους άλλους. Επειδή ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω σεξ με όποιον θέλω, έμπλεξα τον τύπο και τώρα δεν ξέρω αν θα μπορέσει να ξεφύγει ζωντανός από τα αγόρια.

Δεν φαινόντουσαν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι.

«Δεν ξέρω αν τον θέλω, Nate», απαντώ και σταματάμε για λίγο να σταθούμε έξω από το αυτοκίνητο του. «Δεν θέλω όμως. Προτιμώ να μείνουμε έτσι και να περιμένω τον Thomas να έρθει για να σώσουμε την σχέση μας».

«Άμα έτσι αισθάνεσαι», με τραβάει κοντά για μια αγκαλιά, ακουμπώντας το πιγούνι του στο κεφάλι μου, «τότε θα σε υποστηρίξω. Απλά θέλω να είσαι ευτυχισμένη, αδελφούλα».

«Δεν ξέρω τι θα έκανα άμα δεν σε είχα στην ζωή μου», μουρμουρίζω και δακρύζω πάνω στο πουκάμισο του.

«Το πολύ να μην ζούσες μια γαμάτη ζωή με πέντε αδέλφια στο πλευρό σου», αποτραβιέται γελώντας εκείνος και βγάζει το τσιγάρο για να ακουμπήσει το μέτωπο του στο δικό μου, κοιτώντας με στα δακρυσμένα μάτια. «Καθάρισε τώρα τα δάκρυα σου, Angel, γιατί είμαστε τα αδέλφια O'Connell και αντέχουμε τα πάντα. Είμαστε δυνατοί οι δυο μας».

Σηκώνει την γροθιά του και χτυπάω την δική μου σε αυτήν. Μου αφήνει άλλο ένα φιλί στο μέτωπο και μου χαϊδεύει το κεφάλι. Πάει προς την πόρτα του οδηγού χαλαρός, ξεκλειδώνοντας το αυτοκίνητο. Μένω να τον κοιτάξω λίγο. Έχει αλλάξει τόσο πολύ. Έξι χρόνια μακριά του, δεκαοχτώ στο πλευρό του, αλλά αισθάνομαι ότι πρώτη φορά γνωρίζω αυτόν τον Nate. Δεν μου φώναξε, δεν τσαντίστηκε, δεν μου την είπε. Αντιθέτως με έκανε να σηκωθώ στα πόδια μου πάλι. Καθαρίζω τα δάκρυα και πάω να μπω στην θέση του συνοδηγού.

Η διαδρομή για το σπίτι είναι σιωπηλή. Δεν λέει τίποτα. Φαίνεται περισσότερο χαλαρός απ' ότι περίμενα και με βοηθάει να ηρεμήσω που δεν με πιέζει ή δεν μου λέει κάτι. Φτάνουμε σπίτι με μένα να παίρνω τα πράγματα μου και να ανεβαίνω στον δεύτερο όροφο. Ο Nate ακολουθεί κουρασμένος, να βγάζει το σακάκι του.

«Θα πάω να κάνω ένα ντους», τον ενημερώνω και βγάζει το κινητό από την τσέπη του.

«Θες να σου φτιάξω κάτι να φας;»

«Δεν πεινάω. Θα πάω για ύπνο», απαντώ και κουνά το κεφάλι καταφατικά, ψάχνοντας κάτι στις επαφές του.

«Καληνύχτα τότε».

«Επίσης».

Το αφήνω με τόσο. Ανεβαίνω τα σκαλιά, φευγαλέα να κοιτάω πίσω μου. Κάποιον καλεί. Δεν θέλει πολλή σκέψη. Τον Gavin θα παίρνει για να τον ρωτήσει πως πήγαν τα πράγματα. Νιώθω τόσες τύψεις. Δεν δικαιολογώ τον μαλάκα που δεν καταλάβαινε πότε να σταματήσει, όμως ούτε εγώ πάω πίσω που του έπεσα επάνω ενώ μέσα στο μπαρ. Έπρεπε να το είχα λήξει εκεί. Να μην το είχα κάνει καθόλου βασικά.

Αφήνω τα πράγματα μου στο δωμάτιο μου. Παίρνω το μπουρνούζι-πετσέτα που έχω και πάω στο μπάνιο δίπλα. Γδύνομαι και πετάω τα ρούχα στα άπλυτα, αηδιασμένη. Κοιτάω στον καθρέπτη και βλέπω τα σημάδια που μου έχει αφήσει. Μακάρι να μπορέσω να τα κρύψω αύριο. Δεν είμαι και ιδιαίτερα χαρούμενη από αυτήν την εμπειρία για να την έχω να την μοιράζομαι με τα τόσα άτομα που θα συναντηθώ. Ξεφυσάω. Κάνω ένα γρήγορο ντους και όντως νιώθω καλύτερα.

Βγαίνω από το μπάνιο αφότου φορέσω το μπουρνούζι. Το σπίτι είναι τόσο ζεστό και το χαίρομαι πάρα πολύ. Με μια πετσέτα προσπαθώ να στεγνώσω το μαλλί μου. Δεν έχω όρεξη να βάλω πιστολάκι. Μπαίνω στο δωμάτιο και κλειδώνω, χωρίς να δώσω σημασία στο που είναι ο Nate ή τι κάνει. Ανοίγω την ντουλάπα και φοράω εσώρουχο από κάτω, μια μπλούζα δυο νούμερα μεγαλύτερη από πάνω. Κοιτάω την καρέκλα γραφείου μου.

Έχω κι αυτό.

Παίρνω την ζακέτα του Alex και την φέρνω κοντά μου να την μυρίσω. Το άρωμα του με μεθάει. Την φοράω και ξαπλώνω στο κρεβάτι. Δεν νυστάζω όμως. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή, η περιοχή μου να με γαργαλά. Δεν μπορώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι. Ανακαλούμαι τα λόγια του Nate. Γυρνάω στο πλάι και κουλουριάζομαι. Αλήθεια δεν έχω ιδέα τι νιώθω για τον Alex. Με ανάβει, όμως δεν σημαίνει ότι τον θέλω.

Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν, το άρωμα του να με υπνωτίζει. Φέρνω το χέρι ασυνείδητα στην κλειτορίδα μου και κλείνω τα μάτια σφιχτά. Ανακαλούμαι τα χείλη του στον λαιμό του. Γραπώνω το στήθος μου καθώς αρχίζω να με χαϊδεύω και προσπαθώ να μιμηθώ τον τρόπο του, αλλά δεν μπορώ. Το χέρι μου είναι μικρό σε σχέση με το δικό του. Δεν μου αρκεί. Ακουμπώ τον αντίχειρα στο κάτω χείλος μου και ούτε αυτή η μίμηση μου φτάνει. Θέλω εκείνον να μου τα κάνει αυτά. Φέρνω τα δυο δάχτυλα μέσα μου και γυρνάω το σώμα ανάσκελα. Θέλω να απολαμβάνω την λαγνεία στο σαδιστικό του βλέμμα ενώ μπαίνει όλος μέσα μου.

Δεν με νοιάζει. Τον θέλω. Θέλω εκείνον να κάνω σεξ μέχρι που να μην αντέχει άλλο το σώμα μου.

Τελειώνω με τα δάχτυλα ακόμη μέσα μου, το πρόσωπο μου να έχει πάρει φωτιά από τον δεύτερο έντονο οργασμό που ζω εξαιτίας των φαντασιώσεων μου με εκείνον. Το στήθος μου ανεβοκατεβαίνει με κάθε κοφτή μου ανάσα. Ανοίγω τα μάτια και κοιτάω το ταβάνι. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Θέλω να κάνω σεξ με τον Alex Henderson. Δεν με νοιάζει αν είναι ο πρώην μου, δεν με νοιάζει τι παρελθόν είχαμε και δεν με νοιάζει που είναι αρραβωνιασμένος. Θέλω εκείνον και μόνο εκείνον αυτή την στιγμή να με ικανοποιήσει με τον σαδιστικό του μοναδικό τρόπο.

«Σε παρακαλώ, Alex», σκέφτομαι φωναχτά και κλείνω τα μάτια, «απλά χώρισε επιτέλους».