«Και κάπως έτσι ο βλάκας το έκανε», τελειώνει την ιστορία της η Brittany, εμένα να με έχουν πιάσει τα κλάματα από την συγκίνηση, ο Alex πλήρως αδιάφορος να πετάει σταφίδες στο στόμα του. «Δεν είναι πανέμορφο;»

«Είναι τέλειο. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη είμαι για σένα», ενθουσιάζομαι και καθαρίζω τα μάτια με προσοχή για να μην χαλάσω το μακιγιάζ, όχι ότι δεν το έχω κάνει ήδη. «Να το ξαναδώ;»

«Εννοείται», χαχανίζει εκείνη και τείνει το χέρι της να μου δείξει το μονόπετρο της.

Πραγματικά της ταιριάζει τόσο στο δάχτυλο της. Είναι ένα πανέμορφο διαμάντι, στρογγυλό με μικρά διαμαντάκια γύρω-γύρω από το μεγαλύτερο. Είναι απλό, αλλά εκθαμβωτικό. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι άφησε μια περιουσία ο Lucas για να της το πάρει. Μπορεί να κληρονομήσει ένα ολόκληρο νοσοκομείο εξαιτίας του πατέρα του, αλλά ξέρω ότι ο πλούτος του δεν φτάνει ούτε για πλάκα του Alex. Ούτε ο δικός μου βασικά. Ο Alex πραγματικά μπορεί να χρησιμοποιήσει τα λεφτά του για χαρτομάντιλα μέχρι που να πεθάνει και πάλι να σιγουρέψει το μέλλον των εγγόνων των παιδιών μας.

«Brit», τραβάω τις μύξες μου συγκινημένη, «είναι τέλειο. Χαίρομαι τόσο, που δεν μπορείς να το διανοηθείς», χτυπάω παλαμάκια με ενθουσιασμό σαν μικρό παιδί, ο άλλος δίπλα μου σαν τον Χάρο. «Πότε με το καλό θα γίνει ο γάμος; Παιδί θα κάνετε; Μπορώ να γίνω η νονά του; Βασικά μπορώ να έχω την τιμή να γίνω παράνυφος; Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που πραγματικά για ένα δεύτερο ξέχασα ότι έχω να δω τον αδελφό μου τόσες ημέρες!»

«Αχα, ενθουσιασμένη», μουρμουρίζει ο Alex με αδιαφορία και τον βλέπω στο πλευρό μου που στριφογυρίζει τα μάτια του, συνεχίζοντας να πετάει τις σταφίδες στο στόμα του.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάω. Αποφεύγει να με δει. Αποφεύγει να μας δει όλους βασικά. Ο Lucas βγάζει το χέρι από το μπούτι της Brittany και με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του. Η Brit και εγώ με τηλεπάθεια καταλαβαίνουμε ότι θα αφήσουμε τον ζηλιάρη Alex στον κολλητό του, γιατί αλλιώς δεν θα βγάλουμε άκρη μαζί του. Πίνω μια γουλιά από την μπύρα μου και καθαρίζω ύστερα τον λαιμό μου, η Brittany να παίζει με μια τούφα από τα ξανθά μαλλιά της ενώ εστιασμένη στον ξάδερφο της. Ο Lucas συνεχίζει να τον κοιτάει σαν να περιμένει την κατάλληλη στιγμή να του την πει.

Έχει από την στιγμή που πατήσαμε πόδι εδώ που τα μούτρα του έχουν πέσει μέχρι το πάτωμα. Δεν ξέρω γιατί, εφόσον μιλάει σπάνια. Πίνει την μπύρα του και τρώει τις σταφίδες που του φέρνουν με το που τις τελειώνει. Τον κοιτάω με την άκρη του ματιού μου. Κοιτάει το τηλέφωνο του τώρα. Έχει φροντίσει να μην μπορώ να δω την οθόνη, μπορεί και επίτηδες. Δεν δίνω σημασία. Μπορεί να έχει να κάνει με την δουλειά, μπορεί να έχει να κάνει με την οικογένεια του, πάντα αυτό κάνει, γι' αυτό έχω συνηθίσει να μην ανησυχώ. Παρατάει το τηλέφωνο ξεφυσώντας στο τραπέζι μπροστά μας και ρίχνει τα μάτια στον φίλο του που είναι καθισμένος οκλαδόν ακριβώς απέναντι του. Πέφτει αμήχανη σιωπή, εγώ να παίρνω το χαρτομάντιλο από το τραπέζι για να καθαρίσω τα μάγουλα μου.

«Κατάλαβα», μουρμουρίζει ο Lucas και το χαμόγελο του μεγαλώνει, τα μάτια του να γυαλίζουν πονηρά. «Τι έγινε, Alex; Θα κάθεσαι για πολύ σαν την μαύρη κατάρα απέναντι μου;»

«Ποια μαύρη κατάρα; Μια χαρά είμαι», ενοχλείται ο Alex και αποφεύγει να μας κοιτάξει αμέσως. «Καλά είμαι, αλήθεια».

«Μήπως ζηλεύεις που ο Lucas θα παντρευτεί εμένα;» κοροϊδεύει η Brit, ανήμπορη να συγκρατηθεί, ένα γελάκι να ξεφεύγει από τα χείλη μου κατά λάθος, ο Alex να με κοιτάει με την άκρη του ματιού του κάπως νευριασμένος. Καθαρίζω αμέσως τον λαιμό μου και κάνω πως δεν τον παρατηρώ που θέλει να με σκοτώσει με το βλέμμα του. «Ορκίζομαι να σου τον αφήνω τα πρωινά να κάνεις ό,τι θες μαζί τ-»

«Δεν είναι αυτό», την διακόπτει ο Alex και κοιτάει τις πατούσες του που έχει ενώσει μαζί, καθισμένος στο μαξιλάρι στα δεξιά μου.

Το μαγαζί που έχουμε έρθει είναι τόσο όμορφη. Έχει μια ωραία αισθητική, επηρεασμένη από τις Ασιατικές χώρες. Επικρατεί το βυσσινί χρώμα, το μαύρο, το χρυσό και το έντονο κόκκινο. Στον χώρο υπάρχουν αγάλματα του Βούδα και άλλων Ινδών θεών που δεν γνωρίζω. Στο κέντρο του μαγαζιού υπάρχει ένα τεράστιο δέντρο Σάκουρα-ή κάτι τέτοιο μας είπε ο μάνατζερ, ήμουν απασχολημένη να το χαζεύω-το οποίο είναι πανέμορφο, με τα ροζ λουλουδάκια του. Τα τραπέζια είναι χαμηλά, γι' αυτό πρέπει να καθόμαστε σε στρογγυλά μαξιλάρια, τα οποία παραδόξως είναι βολικά. Υπάρχουν χαμηλοί τοίχοι στο πλάι για να απομονώνουν το ένα τραπέζι από το άλλο, ενώ έχουν βάλει και κουρτίνες σε περίπτωση που θέλουμε περισσότερο ιδιωτικό χώρο. Εννοείται πως εμείς τις κλείσαμε, γιατί κυκλοφορούμε με την διασημότητα ονόματι Alex Henderson.

Με βάση τα λόγια του μάνατζερ, στόχος τους είναι να δημιουργήσουν μια μίξη της Ασιατικής κουλτούρας. Ο χώρος είναι τεράστιος και χωρισμένος σε διάφορες χώρες. Σε κάθε πτέρυγα, οι σερβιτόρες είναι ντυμένες έτσι ώστε να αντιπροσωπεύουν την κουλτούρα της χώρας, ακόμη και το μενού να αλλάζει ονόματα. Είναι εντυπωσιακό πόση δουλειά και σκέψη έχουν βάλει σε αυτό. Το τραπέζι μας είναι στην Ιαπωνία, οπότε η σερβιτόρα μας ήρθε με ένα πανέμορφο κιμονό και μας σέρβιρε τις μπύρες μας. Μας έμαθε να τσουγκρίζουμε ποτήρια στα Ιαπωνικά και επίσης μας έφερε λιχουδιές να δοκιμάσουμε-κερασμένα από το μαγαζί είπε. Εννοείται... όλα για τον Alex Henderson. Καλά που δεν μας υποδέχτηκαν και με κόκκινο χαλί.

Ο βλάκας όμως σε όλη την διάρκεια κράταγε μούτρα, δεν νομίζω καν να πρόσεχε τι του έλεγαν. Απλά χάριζε κάτι ψεύτικα χαμόγελα και συμφωνούσε με αυτά που έλεγαν. Είναι καλός στο να δείχνει εντάξει. Στην αρχή ανησύχησα ότι δεν του άρεσε το σεξ στο αυτοκίνητο προηγουμένως, αλλά για τον Alex μιλάω. Ό,τι σεξ και να είναι, του αρέσει. Το απέρριψα ως ενδεχόμενο και φαντάστηκα ότι μπορεί να φταίει το γεγονός ότι του στάλθηκε κάτι στο τηλέφωνο που τον δυσαρέστησε. Δεν ξέρω αν έπρεπε να τον ρωτήσω, γι' αυτό απλά επέλεξα να μην πω κάτι και να εστιάσω στο γεγονός ότι ο Lucas με την Brittany αρραβωνιάστηκαν.

«Μαζί μας έχεις βγει, Alex, μίλα. Μην το παίζεις δύσκολος», ξεφυσά κάπως ανυπόμονος ο Lucas και για ένα δεύτερο το βλέπω στο πρόσωπο του ότι αρχίζει πραγματικά να τσαντίζεται που ο Alex δεν μοιράζεται την χαρά που η ξαδέρφη του αρραβωνιάστηκε με τον κολλητό του.

«Δεν το παίζω δύσκολος», αντιλέγει ο Alex και χτυπάει το ποτήρι στο τραπέζι, τελειώνοντας κιόλας την μπύρα του. «Δεν χρειάζεται να χαμογελάω κάθε μέρα απλά».

«Ασ' τα αυτά. Μέχρι πριν», κάνω μια παύση αμέσως για να μην μας προδώσω ότι αργήσαμε επειδή κάναμε σεξ, «μια χαρά ήσουν. Ήσουν και κεφάτος που θα δεις τον φίλο σου. Ξαφνικά έγινες σαν την μαύρη μοίρα».

«Ρε παιδιά», γελάει κάπως ψεύτικα ο Alex, ενώ αρπάζει το ποτήρι της Brittany για να γεμίσει ως το μισό το δικό του, «μια χαρά είμαι. Μαύρη χήρα και μαύρη μοίρα», χαχανίζει ενώ φέρνει το ποτήρι κοντά στα χείλη του. «Τι χαζά πράγματα είναι αυτά που λέτε; Πότε ήμουν εγώ έτσι; Τι θέλετε να κάνω, τούμπες για να δείχνω χαρούμενος; Με κουράζετε».

«Σταμάτα να πίνεις. Σε επηρεάζει εύκολα. Θες να μεθύσεις;» πετάγεται ο Lucas και το βλέπω που το φρύδι του κάνει 'τικ'. «Κόψε τις μαλακίες, Alex, γιατί αλήθεια θα-»

«Καλά, καλά», τα παρατάει ο Alex και ακουμπά ξανά με δύναμη το ποτήρι μπύρας στο τραπέζι, αυτό να με ταράζει λίγο. «Ο Gavin φερόταν περίεργα, γι' αυτό ρώτησα τους φρουρούς μου μήπως έχουν παρατηρήσει κάτι ασυνήθιστο γύρω του και είπαν ότι καλεί έναν άγνωστο αριθμό», ακουμπά το ένα χέρι στο γόνατο του, τον άλλον αγκώνα στον τραπέζι. «Μάλιστα έχει βρεθεί με μια γυναίκα αυτές τις ημέρες στα πολύ κρυφά. Ανησυχώ μήπως τον έχει πλησιάσει η τύπισσα που προσπαθεί να με σκοτώσει και τον εκβιάζει με κάτι», ξεφυσάει θλιμμένος, «ή κινδυνεύει εξαιτίας μου».

«Ω, για δες. Νοιάζεσαι τόσο για τον γαμπρό σου», κοροϊδεύει αμέσως ο Lucas και φέρνει το χέρι στην κοιλιά του ενώ γελάει, το βλέμμα του Alex να νεκρώνει. «Μπορεί να έχει βάλει κάποιον να βρει τον Nate, αλλά χαριτωμένο εκ μέρους σου που χαλάς την διάθεση σου για εκείνον, όταν κάτι βδομάδες πριν ήθελες να τον σκοτώσεις».

«Σκάσε», τσαντίζεται ο Alex και φέρνω το χέρι μου στο μπούτι του με ένα χαμόγελο, αμέσως να ανταποδίδει κι εκείνος. «Δεν θέλω να πάθετε κάτι εξαιτίας μου. Πως μπορώ να ζήσω με τον εαυτό μου γνωρίζοντας ότι τα άτομα που αγαπώ πληγώθηκαν εξαιτίας μου;»

«Ό,τι είναι να περάσεις, θα το περάσουμε μαζί. Επικίνδυνο ή μη, εννοείται πως θα σου σταθούμε, βλάκα», είναι η Brittany αυτή που παίρνει τον λόγο κάπως νευριασμένη. «Πλήρωσε μου άλλη μπύρα τώρα που τολμάς να πιεις-»

«Κάτσε κάτω. Εσύ είσαι χειρότερη από τον Alex όταν πίνεις, φτάνει», την διακόπτει ο Lucas και την σπρώχνει πίσω στην θέση της που πετάχτηκε πατριωτικά. «Καλά λέει η Brittany, Alex. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να κουβαλήσεις το βάρος μόνος σου. Μόνο κακό σε σένα θα κάνεις. Δεν είσαι ο Σούπερμαν, μπορείς να πληγωθείς, στην χειρότερη να πεθάνεις. Φρόντισε την μοίρα σου».

«Παιδιά, εγώ δεν είμαι το πρόβλημα», γελάει αμήχανα ο Alex και τινάζει το χέρι σαν να διώχνει μια μύγα μπροστά του. «Ο Gavin είναι. Έχει μπλέξει σε περίεργα πράγματα και ανησυχώ».

«Γιατί δεν τον ρωτάς απλά;» προτείνει η Brit και κοιτάει θλιμμένη το σχεδόν άδειο ποτήρι μπύρας της. «Αυτός ο βλάκας είναι κουτσομπόλης, όλα τα λέει».

«Δεν τον ξέρεις καθόλου», γελάμε ταυτόχρονα με τον Alex και αμέσως κοιταζόμαστε με χαμόγελα στα χείλη μας που σκεφτήκαμε ακριβώς το ίδιο.

«Ο Gavin δεν μοιράζεται τίποτα για την ζωή του, τι εννοείς; Μόνο ο Nate ξέρει τα μυστικά του, ούτε η Sophia έχει κάποια ιδέα. Χωρίς αυτόν τριγύρω, θα είναι δύσκολο να μάθω τι μαγειρεύει πίσω από την πλάτη της αδελφής μου. Θα μπορούσα να βάλω τους φρουρούς μου να τον παρακολουθούν πιο στενά, αλλά θα το καταλάβει και θα γίνει ακόμη πιο διακριτικός με τις κινήσεις του», εξηγεί ο Alex σκεφτικός και χαϊδεύει το πηγούνι του.

«Ο Gavin ακούγεται πολύ γαμάτος», σκέφτεται φωναχτά ο Lucas και τον κοιτάμε και οι τρεις μπερδεμένοι, το χαμόγελο του να μεγαλώνει. «Κάτι δικά μου».

«Ναι, κόψ'τα γιατί είμαι εγώ εδώ», ζηλεύει αμέσως ο Alex και με την Brit στριφογυρίζουμε τα μάτια μας με αηδία.

«Ξεκίνησαν τους ερωτικούς καυγάδες. Προσοχή μην ξεκινήσετε να φασώνεστε πάνω στο τραπέζι, δεν έχω τελειώσει να τρώω», ειρωνεύομαι και εννοείται πως τα αγόρια με κοιτάνε τέρμα τσαντισμένοι. «Τέλος πάντων. Ο Gavin», γυρνάω να δω τον Alex ενώ τσιμπάω κάτι αλμυρές λιχουδιές που μας έφεραν. «Άμα με ρωτήσεις, μην ασχοληθείς. Ξέρει τι κάνει. Μπορεί όντως να ψάχνει και τον Nate».

«Θα μπορούσε να ρωτήσει εμένα να τον ψάξω, όπως έκανες κι εσύ. Αν το θελήσω, οι φρουροί μου μπορούν να τον βρουν σε λιγότερο από μια ώρα».

«Γιατί, θα το έκανες αν σου το ζήταγε;» αναρωτιέμαι με ένα νεκρό βλέμμα.

«Όχι, αλλά και πάλι. Γιατί να μπλέξει σε ύποπτες καταστάσεις;» κοιτάει για λίγο το ταβάνι και κατεβάζει τα μάτια για να δει την μπύρα του. «Τέλος πάντων. Θα τον ρωτήσω αύριο. Δεν θέλω να το αφήσω έτσι. Κάτι μου λέει ότι πρέπει να ασχοληθώ».

«Ναι, η κουτσομπόλα μέσα σου που θέλει να χώνει την μύτη της παντού. Δεν είσαι ο Ιησούς, Alex, δεν θέλουν όλοι την βοήθεια σου», πετάγεται ο Lucas και πίνει την μπύρα του ανενόχλητος.

«Από πότε έγινες τόσο κακός, αγάπη μου;» ρωτάει ξαφνιασμένη η Brit, ο Alex να ξεφυσάει με σουφρωμένα φρύδια ενώ εγώ τον παρατηρώ πόσο σέξι είναι όταν σφίγγει το γεροδεμένο σώμα του από τα νεύρα. «Νόμιζα ότι γινόσουν χαλί για τον Alex».

«Δεν είμαι χαλί για κανέναν, Brittany», χαμογελάει κάπως ενοχλημένος ο Lucas και αφήνει το ποτήρι απαλά στο τραπέζι.

«Να προσθέσω ότι πάντα έτσι ήταν, Brit», λέει ο Alex ενοχλημένος και με το που αγγίζει το μπούτι μου, αισθάνομαι τις πεταλούδες στο στομάχι μου σαν να με ακουμπά πρώτη φορά. «Συγχαρητήρια τώρα για τον αρραβώνα σας».

«Δεν το εννοείς», χαχανίζει σατανικά ο Lucas και λυγίζει μπροστά. «Ζηλιάρη».

«Όχι», απαντά αμέσως ο Alex.

Γελάω ελαφρώς. Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει ψέματα. Εγώ είμαι πολύ πιο πιστευτή από αυτόν. Φαίνεται στο σώμα του, στην φωνή του, στο πρόσωπο του, σε όλη του την ύπαρξη όταν δεν λέει την αλήθεια. Ειδικά τώρα η παιδική του έκφραση τον προδίδει. Πρώτοι το παρατηρούμε εγώ με τον Lucas γι' αυτό γελάμε μεταξύ μας, ύστερα η Brittany που το καταλαβαίνει μετά από λίγο, ο Alex να ξέρει τον λόγο που τον κοροϊδεύουμε.

«Εντάξει, λογικό δεν είναι;» τα παρατάει και ξύνει τον σβέρκο του με κόκκινα μάγουλα. «Ο κολλητός μου παντρεύεται και κάνει την δική του οικογένεια. Θα κάνετε και ένα παιδάκι και θα το προσέχετε όλη μέρα, δεν θα έχετε χρόνο για μένα».

«Φαντάσου να τα λες αυτά μπροστά στην κοπέλα σου», μουρμουρίζω σαρκαστικά και παριστάνω την νευριασμένη.

«Αγάπη μου, ξέρεις πολύ καλά ότι εσένα δεν σε αλλάζω με κανέναν, αλλά πρέπει να έχω και κοινωνική ζωή. Δεν γίνεται να κάνω σεξ όλη μέρα και κάθε μέρα της ζωής μου».

«Παράξενο, γιατί νόμιζα ότι κυνήγαγες τον Lucas για να σου κάτσει», δηλώνω με καχυποψία, αμέσως να σηκώνω το φρύδι μου.

«Παίζει να το έχει κάνει ήδη», μουρμουρίζει η Brit και αμέσως κερδίζει το νευριασμένο βλέμμα του αρραβωνιαστικού της, ο Alex να πνίγεται στην μπύρα του.

«Ναι, ψόφα, Alex», σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου ενώ τον κοιτάω που το παίζει αθώος, αποφεύγοντας το βλέμμα μου. «Άσε τις μαλακίες μαζί μου. Όλη μέρα αυτό σκέφτεσαι».

«Αλήθεια, δεν είναι περίεργο να σκέφτεσαι το σεξ όλη μέρα;» σκέφτεται φωναχτά ο Lucas ενώ μασάει ένα κομμάτι σούσι.

«Δεν σκέφτομαι αυτό όλη μέρα», πετάγεται με νεύρα ο Alex και κουνάει το ποτήρι του με ένα παράπονο, «και δεν κάνω παρέα με τον Lucas για να μου κάτσει. Μπορείς να σταματήσεις τις βλακείες, Angel; Μην ξεχνάς με ποια κοιμάμαι κάθε βράδυ».

«Α, κοιμάστε τα βράδια; Δεν σας είχα για φυσιολογικούς ανθρώπους», ειρωνεύεται ο Lucas με ένα νεκρό βλέμμα συνεχίζοντας να τρώει, η Brit στο πλευρό του να πνίγεται με την μπύρα της εξαιτίας του γέλιου που δεν μπορεί να συγκρατήσει.

«Έχεις ένα δίκιο», σηκώνω τους ώμους ηττημένη και σειρά μου να πιω λίγο.

«Είστε η χειρότερη επιρροή που μπορώ να έχω στην ζωή μου», τα παρατάει ο Alex και πέφτει πίσω να ξαπλώσει στο ξύλινο δάπεδο.

Οι τρεις μας γελάμε και τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας κάπως ευχαριστημένοι που καταφέραμε να φτιάξουμε την διάθεση του Alex. Πραγματικά τώρα που έβγαλε το βάρος από μέσα του και είναι ο χαζός εαυτός του, άλλαξε η αύρα στον χώρο. Έγινε πιο ευδιάθετη και ευχάριστη. Δεν είναι ωραίο όταν ένας άνθρωπος σαν τον Alex σέρνεται στα πατώματα, γιατί τα παίρνει όλα μαζί του. Σε λίγο θα παθαίναμε και εμείς κατάθλιψη. Αλήθεια, αν δεν ήταν για την Brittany να λέει με ενθουσιασμό πως της έκανε πρόταση γάμου ο Lucas, θα ήμασταν όλοι μουντοί και βαρετοί ήδη.

«Πραγματικά χαίρομαι που θα παντρευτείτε πάντως», λέει ο Alex και γυρνάω να τον δω που έχει κλείσει τα μάτια και χαμογελάει, τα χέρια στο στήθος του. «Χαίρομαι που είστε μαζί. Αξίζετε και οι δυο την ευτυχία και εμπιστεύομαι ότι θα φροντίσετε ο ένας τον άλλον τόσο καλά που μια μέρα δεν θα με χρειάζεστε. Και αν είναι να φύγω, θα τα καταφέρετε μια χαρά να κάνετε μια όμορφη οικογένεια».

«Γιατί να φύγεις; Φταίει η παρέα με την Angel;» αναρωτιέται η Brit και με το βλέμμα που της χαρίζω το καταλαβαίνει αμέσως ότι προσβλήθηκα, εκείνη αμέσως να χαχανίζει αθώα.

«Απλά λέω, ξαδερφούλα», σηκώνει το σώμα ο Alex ξεφυσώντας και βολεύεται ξανά οκλαδόν, το χέρι του στο μάγουλο μου να το χαϊδέψει με τον αντίχειρα του. «Απλά λέω».

«Φρόντισε να κάνεις καμιά βλακεία, Alex. Το εννοώ ότι θα σε σκοτώσω ο ίδιος», τον προειδοποιεί ο Lucas και το βλέμμα που του χαρίζει είναι τόσο τρομαχτικό που το αποφεύγω πάση θυσία.

«Σκάσε, δεν θα κάνω. Με κούρασες κι εσύ πια. Μην κάνεις βλακεία, μην κάνεις βλακεία», μιμείται με ειρωνεία ο Alex και τραβάει το κεφάλι μου κοντά του για να μου αφήσει ένα φιλί στο μέτωπο. «Το μόνο πράγμα που θα κάνω τώρα είναι την Angel-»

«Πω, φτάνει», λέω αμέσως και τον σπρώχνω πίσω με κόκκινα μάγουλα. «Είσαι σαχλός και πολύ πορνοδιαστροφικός».

«Ναι, αγάπη μου, ό,τι πεις», μουρμουρίζει αδιάφορος για τα λόγια μου και ακουμπά τα χέρια πίσω για να στηριχθεί έτσι. «Τέλος πάντων, τι τον θες τον ενθουσιασμό μου, εφόσον το ήξερα ότι θα την ζητήσεις σε γάμο; Δεν είμαι χαζογκόμενα να τσιρίζω με τέτοια».

«Α, ευχαριστώ για την σπόντα», γελάω με ειρωνεία και παίρνω το τελευταίο κομμάτι σούσι να το φάω ενώ ακουμπώ τους αγκώνες μου στο τραπέζι.

«Ο γάμος σας ήδη χαλάει την σχέση μου με την Angel, βλέπετε;»

«Ναι, αυτό σου την χαλάει, τίποτα άλλο», ξεφυσά ο Lucas και χαμογελά στην Brittany που ακουμπά το κεφάλι της στον ώμο του για να ξεκουραστεί. «Πως πάει η ζωή σας ως γονείς της Emily;»

«Κούραση», απαντάμε ταυτόχρονα με τον Alex και ξεφυσάμε την ίδια στιγμή, έχοντας πλέον μάθει να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο.

«Τουλάχιστον είστε έτοιμοι να γίνετε γονείς», πετάγεται η Brit και κρατάει ανάμεσα από τα χέρια της, το δεξί του Lucas, έχοντας μπερδέψει τα δάχτυλα τους μαζί. «Καλό αυτό».

«Ω, εγώ απέχω από αυτό. Να 'ναι καλά ο Alex που την έχει φροντίσει, γιατί για μένα ούτε γάλα δεν ξέρω να της ετοιμάσω», εκμυστηρεύομαι ντροπαλά, ο Alex να με τραβάει αμέσως στην αγκαλιά του καθώς γελάει. «Δεν ξέρω αν ποτέ μου θα είμαι έτοιμη για δική μου οικογένεια».

«Κανείς δεν γεννιέται γονιός, Angel. Μόνο όταν γίνεις θα καταλάβεις την αίσθηση», λέει ο Lucas με ένα χαμόγελο, η Brit να κουνάει το κεφάλι καταφατικά. «Θα το δεις και μόνη σου. Το να προσέχεις προσωρινά την ανιψιά σου δεν συγκρίνεται με το να γεννάς το δικό σου παιδί, να δημιουργείς εκείνον τον δεσμό μαζί του και να το βλέπεις να μεγαλώνει μέχρι την στιγμή που θα πεθάνεις», κλείνει για λίγο τα μάτια του, να το βλέπω πόσο γερά κρατά το χέρι της αγαπημένης του. «Η οικογένεια είναι ιερή. Πρέπει να την εκτιμάς για όσο την έχεις, να την προστατεύσεις μέχρι την τελευταία πνοή σου. Γι' αυτό πρέπει να την διαλέγεις καλά ποια θα είναι».

Μένω σιωπηλή, το κεφάλι μου κάτω από την μασχάλη του Alex που πίνει το ποτό του κάπως αδιάφορος. Μπορεί να φταίει η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικογένεια μου που τα λόγια του με επηρεάζουν τόσο. Να διαλέγω καλά ποια είναι; Η οικογένεια δεν είναι δεδομένη; Σηκώνω το βλέμμα να δω τον Alex που καθαρίζει τα χείλη του από τον αφρό της μπύρας και δεν μου δίνει σημασία. Να την... διαλέξω; Έχω διαλέξει τον Alex να είναι ο σύντροφος της ζωής μου, να τον έχω για μπαμπά των παιδιών μου, για άντρα μου μέχρι την στιγμή που θα γεράσω και θα πεθάνω... να τον έχω οικογένεια.

Την στιγμή που καταλαβαίνω τα λόγια του Lucas χαμογελώ. Έχει δίκιο. Η οικογένεια δεν είναι δεδομένη. Την οικογένεια την επιλέγεις. Ο αδελφός μου για παράδειγμα επέλεξε τους φίλους του για οικογένεια, ο Alex τον Lucas κι εμένα, ο Gavin τον μπαμπά μου. Νόμιζα ότι η μόνη οικογένεια που είχα είναι ο αδελφός μου και ο μπαμπάς μου, τώρα και η Emily, αλλά ψέματα. Οικογένεια είναι τα άτομα που έχω στην καρδιά μου και θέλω να έχω κοντά μου μέχρι το τέλος. Είμαι τόσο περήφανη. Η οικογένεια μου είναι τεράστια τελικά. Κυρίως, είναι υπέροχη.

Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την μέση τον Alex και ορμάω στην αγκαλιά του τόσο απότομα που τον ρίχνω κάτω. Εννοείται πως ξαφνιάζεται, εφόσον δεν το περίμενε. Αφήνει την μπύρα στο τραπέζι και γελάει ελαφρώς με την απρόσμενη κίνηση μου, το κεφάλι μου ακουμπισμένο στο στήθος του. Ακουμπώ τις παλάμες στο πάτωμα και τον βάζω ανάμεσα τους, να σηκώνω το σώμα για να είμαι από πάνω του. Τα μαλλιά μου πέφτουν στο πλάι, τα μάτια μας να συναντιούνται, τα δικά μου γεμάτα ενθουσιασμό, τα δικά του μπερδεμένα.

«Τι;» ρωτάει κάπως ντροπαλά και ξύνει το μάγουλο του, τα μάγουλα του κόκκινα από το αλκοόλ.

«Το ξέρεις ότι σε αγαπώ πολύ; Είσαι η καλύτερη οικογένεια που μπορούσα να είχα ζητήσει», δηλώνω με ένα χαζό χαμόγελο. «Σε αγαπώ τόσο που αλήθεια θα σκάσω».

«Χεχε, σε ευχαριστώ που με αγαπάς. Αλλά να ξέρεις ότι εγώ σε αγαπώ περισσότερο», λέει και φέρνει το χέρι του στα μαλλιά μου για να τα κρατήσει μακριά από το πρόσωπο του.

«Το ξέρω, βλάκα».

Λυγίζω κοντά του και του αφήνω ένα φιλί στα χείλη. Παρόλο που απλά ήθελα να είναι ένα απλό, εκείνος φέρνει το ένα χέρι του στην μέση μου και το άλλο στον σβέρκο μου και δεν με αφήνει να κάνω πίσω. Η γεύση της μπύρας στα χείλη του με ξετρελαίνει. Είναι τόσο υπέροχος. Θέλω τόσο πολύ να του ανήκω, θέλω να είμαι δική του πλήρως, να με κάνει ό,τι επιθυμεί και να με αγγίζει με όποιον τρόπο ονειρεύεται. Εννοείται πως ανταποδίδω το βαθύ φιλί του αμέσως και χωρίς να συγκρατηθώ, οι πεταλούδες στο στομάχι μου να με κάνουν να νιώθω ερωτευμένη από την αρχή μαζί του.

«Να φύγουμε εμείς ή σκέφτεστε να μοιραστείτε κι άλλες προσωπικές πληροφορίες μαζί μας;» πετάγεται ο Lucas αφότου καθαρίσει τον λαιμό του επίτηδες.

«Α, συγγνώμη, σας ξέχασα», γελάω και γυρνάω το κεφάλι να τους δω, το χέρι του Lucas να καλύπτει τα μάτια της Brit ενώ με το άλλο κρατάει μια λιχουδιά και την μασάει σιγά-σιγά.

«Ναι, τέλος πάντων», ξεφυσά εκείνος και κοιταζόμαστε κάπως αμήχανα με τον Alex, εφόσον ξέρουμε ότι όντως ξεφύγαμε λιγάκι. «Πλάκα κάνω. Απλά ήθελα να υπενθυμίσω ότι δεν θέλω να δω τσόντα με την μπύρα μου».

«Το πρόσωπο σου δεν φαίνεται να δείχνει ότι αστειεύεσαι όμως», πετάγεται ο Alex και στηρίζεται στους αγκώνες του κάπως ενοχλημένος. «Κάνεις σαν να σε χαλάει».

«Με χαλάει. Στο στομάχι συγκεκριμένα», αντιλέγει αμέσως και μου ξεφεύγει ένα γελάκι, εφόσον θεωρώ τον Lucas πολύ αστείο όταν είναι σε φάση μόνιμης ειρωνείας, το πρόσωπο του τόσο νεκρό που το κάνει ακόμη πιο ξεκαρδιστικό ότι τσαντίζει τον Alex. «Μπροστά στην ξαδέρφη σου πάντως;»

«Ναι, λες και την νοιάζει», χαζεύει το ντεκολτέ μου ο Alex με ένα πλάγιο χαμόγελο, εγώ ακόμη από πάνω του.

«Καλά λέει, δεν με νοιάζει και τόσο. Τον έχω συνηθίσει να κάνει έτσι από μικρά», δηλώνει η Brit και σηκώνει τους ώμους της ενώ μασάει κι εκείνη μια από τις πολλές λιχουδιές που έχουμε στο τραπέζι. «Μπορείς να με αφήσεις τώρα, καλέ μου;»

«Δεν έκανα έτσι όταν ήμασταν μικρά», κρατάει το χαμόγελο στα χείλη του ο Alex, εγώ πραγματικά να νιώθω ότι ανάβω ξανά με το πόσο ωραίος δείχνει. «Έκανα χειρότερα, αλλά τέλος πάντων».

«Αχ, ναι, ο Alex σεμνός όπως πάντα. Ευτυχώς που είναι και ντροπαλός και έτσι τα κρατάει για τον εαυτό του», σαρκάζεται ο Lucas, εγώ πάλι να γελάω, γιατί όσο μιλάει, τόσο νεκρώνει το πρόσωπο του Alex.

«Τι θα γίνει με σένα σήμερα, Lucas; Έχεις βαλθεί να με θάψεις στον βάλτο;» ενοχλείται ο Alex και διώχνει ξανά τα μαλλιά μου για να μην τον ενοχλούν στην μούρη του.

«Ούτε καν, Alex μου-»

Κόβει την πρόταση του την στιγμή που η κουρτίνα πίσω από εμένα και τον Alex ανοίγει. Η σερβιτόρα μπαίνει μέσα και πρώτο πράγμα βλέπει εμένα πάνω από τον Alex, εκείνος ξαπλωμένος κάτω με τους αγκώνες του να τον βοηθούν να στηρίξει το στήθος του επάνω. Καθαρίζει τον λαιμό της αμήχανα και την βλέπω που κοκκινίζει ολόκληρη. Μάλλον κατάλαβε το λάθος της που δεν ζήτησε άδεια να περάσει πρώτα. Κατεβάζει το κεφάλι με σεβασμό και χαμογελάμε το ίδιο αμήχανοι με εκείνην.

Κάνω το σώμα πίσω και κάθομαι στα πόδια μου, φέρνοντας μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου. Τα είχα φτιάξει ωραία και καλά, αλλά κάπως κατάφερα να τα χαλάσω μέσα στο αυτοκίνητο και τα ξέδεσα να πέσουν ελεύθερα στους ώμους μου. Ο Alex βολεύεται δίπλα μου κάπως αδιάφορος, να μην έχει ντραπεί καθόλου. Πραγματικά αναρωτιέμαι αν ποτέ τον νοιάζει που τον κοιτάνε οι άλλοι ή αν γενικότερα ντρέπεται τα μάτια του κόσμου. Δεν δείχνει ότι το έχει αδυναμία. Φροντίζει την εικόνα του για να μην χαλάει της μαμάς του, αλλά ως εκεί. Παραπέρα δεν τον νοιάζει. Δεν φαίνεται να θέλει και ο κόσμος να του την χαλάσει, τόσο που τον αγαπάνε.

Η σερβιτόρα, διαφορετική αυτή την φορά, κάθεται στα πόδια της στο πλάι ανάμεσα από εμένα και την Brit. Σιωπηλά μαζεύει τα άδεια ποτήρια και αφήνει από τον δίσκο που έφερε, άλλες Ιαπωνικές λιχουδιές και τέσσερα ποτήρια γεμάτα μπύρα. Φαίνεται αγχωμένη, εφόσον τα χέρια της τρέμουν. Αρχίζω να νιώθω άσχημα για εκείνην, το πρόσωπο της τόσο κόκκινο που φαίνεται σαν να την έχουν βάλει με το ζόρι να την κάνει αυτή την δουλειά. Της χαρίζω ένα απλό χαμόγελο για να την καθησυχάσω αλλά την κάνω απλά να αγχωθεί περισσότερο, με αποτέλεσμα να πέσει το πιάτο από το χέρι της και πάνω στο άλλο, η φασαρία απίστευτη.

«Χ-Χίλια συγγνώμη», μουρμουρίζει, η φωνή της απαλή και ήρεμη, η προφορά της ξεκάθαρα ξένη.

«Δεν πειράζει», πετάγεται ο Alex να πει με ένα χαμόγελο.

Ο Lucas απέναντι μας παίρνει την τσαγιέρα και σερβίρει τον εαυτό του λίγο τσάι. Εννοείται πως μας το τοποθέτησαν στην μέση του τραπεζιού για όταν τελειώσουμε τα ποτά μας. Η προηγούμενη σερβιτόρα είπε ότι το συγκεκριμένο τσάι βοηθάει με τους πονοκεφάλους και διώχνει τις τοξίνες από το σώμα. Πρότεινε να πιούμε από λίγο με το που τελειώσουμε τις μπύρες μας για να μας βοηθήσει να κρατήσουμε τα σώματα μας νηφάλια και να μην αφήσουμε το αλκοόλ να το επηρεάσει. Πίνει, λοιπόν, μια γουλιά από το τσάι του ανενόχλητος, η Brittany να μασάει την λιχουδιά της, ακόμη το κεφάλι της ακουμπισμένο στον ώμο του αγαπημένου της.

«Μην αγχώνεσαι, δεν είναι κάτι», προσπαθεί να την καθησυχάσει ο Alex και ξεκινά να μαζεύει τα πιάτα για να της τα δώσει.

«Σ-Σας ευχαριστώ, κύριε Henderson», μουρμουρίζει ντροπαλά, εγώ να κάθομαι ανάμεσα τους σαν τον κλόουν, ανήμπορη να πω ή να κάνω κάτι.

«Πως σε λένε;» ρωτάει ο Alex και δεν μου ξεφεύγει ο τρόπος που για ένα δεύτερο την τσεκάρει, παρόλο που απλά φαίνεται να προσπαθεί να την ηρεμήσει με το να είναι ευγενικός.

Της ρίχνω τα μάτια. Πέρα από κάθε πλάκα, είναι πανέμορφη. Εκθαμβωτική θα έλεγα. Ανήκει σε πρακτορείο μοντέλων όχι σερβιτόρα σε αυτό το πολυτελές μέρος. Έχει μακριά ίσια μαύρα μαλλιά που φτάνουν μέχρι κάτω από την μέση της. Τα έχει χτενίσει τόσο απλά, αλλά ταιριάζουν με την ομορφιά της απόλυτα, από την μια πλευρά να πέφτουν μπροστά, από την άλλη να είναι πίσω από το αυτί της. Έχει σχιστά μάτια, μελί σε χρώμα, ελαφρώς μακιγιάζ για να τονίσει την τέλεια ίσια και μικρή μύτη της, τα σαρκώδη χείλη της και τα όμορφα φρύδια της. Φοράει ένα βυσσινί κιμονό, το οποίο δείχνει το τέρμα πλούσιο ντεκολτέ της και την λεπτή της μέση. Αλήθεια, όσο την κοιτάω τόσο πιο τέλεια δείχνει. Καταλαβαίνω γιατί να την χαζέψει ακόμη και ο Alex.

«Hayami», απαντά εκείνη, η φωνή της απαλή.

«Hayami», σκέφτεται φωναχτά ο Alex και αφότου αφήσει τα πιάτα στον δίσκο της, σηκώνει το βλέμμα του να συναντήσει το δικό της. «Ιαπωνικό όνομα, σωστά;» εκείνη κουνάει το κεφάλι καταφατικά και φτιάχνει τα άπλυτα στο δίσκο για να μην της πέσουν. «Τι σημαίνει;»

«Σ-Σπάνια και α-ασυνήθιστη ομορφιά», τραυλίζει εκείνη και κοκκινίζει τόσο ξανά που αλήθεια νομίζω ότι θα μας μείνει στο χέρι σε λίγο.

«Σου ταιριάζει», γελάει ο Alex χαλαρά και ακουμπά τα χέρια πίσω στο δάπεδο, εγώ να καθαρίζω τον λαιμό μου αμήχανη που όλο αυτό γίνεται μπροστά μου.

«Σ-Σας ευχαριστώ, κύριε Henderson», λέει, με τα χίλια ζόρια να ακούγεται.

Ξαφνικά τινάζει μια βεντάλια μπροστά στο πρόσωπο της και πραγματικά με τρομάζει τόσο που τινάζομαι ελαφρώς. Καλύπτει το μισό πρόσωπο της, έτσι να φαίνονται μόνο τα μάτια της. Τα κλείνει μάλλον για όσο παίρνει μια βαθιά ανάσα και τα ανοίγει πάλι πιο αποφασιστικά. Φαίνεται ότι το γεγονός ότι δεν αισθάνεται τόσο εκτεθειμένη μπροστά μας, την κάνει να αισθάνεται καλύτερα.

«Αυτά είναι κερασμένα από το μαγαζί. Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε, κύριε Henderson, που μας προτιμήσατε για να περάσετε το απόγευμα σας. Είναι τιμή μας να σας έχουμε εδώ. Γι' αυτό και ήρθα προσωπικά να σας ευχαριστήσω ως η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού-»

Διακόπτει την πρόταση της εξαιτίας του Lucas που πνίγεται στο τσάι του. Του ρίχνει αμέσως τα μάτια, όπως όλοι μας βασικά, εκτός από την Brittany που έχει αρχίσει να αποκοιμάται στον ώμο του. Η αλήθεια είναι ότι αρκετά άντεξε τέτοια ώρα αργά που έχει πάει. Περιττό να πω πόσο αργήσαμε να έρθουμε με τον Alex, έτσι η ώρα να περνάει στο άψε-σβήσε για όσο πίναμε τον τρίτο γύρο, αυτός να είναι ο τέταρτος.

«Με συγχωρείτε», λέει ο Lucas αμέσως και ακουμπά το μικρό φλιτζανάκι στην παλάμη του. «Είπατε ότι είστε η ιδιοκτήτρια;»

«Μάλιστα, κύριε Bennett».

«Πολύ ενήμερη είστε βλέπω», αντιλέγει ο Lucas και της ρίχνει τα μάτια αμέσως, εκείνη να κλείνει τα δικά της.

«Εννοείται πως γνωρίζω τους πελάτες μου. Θα ήμουν κακή ιδιοκτήτρια αν δεν το έκανα», απαντά με ψυχραιμία, καμία σχέση με πριν που με το ζόρι μπορούσε να αρθρώσει μια λέξη. «Δεν συμφωνείτε, κύριε Bennett;»

«Συμφωνώ».

Μαζεύομαι στην θέση μου ακόμα πιο αμήχανη. Αισθάνομαι ότι κάτι γίνεται, αλλά δεν έχω ιδέα τι. Νιώθω την ένταση στα βλέμματα που ανταλλάσει ο Lucas με την Hayami και με κάνει να καταπιώ το σάλιο μου σαν να με έπιασαν στα πράσα να κλέβω. Ο Alex δίπλα μου κρατάει το απλό του χαμόγελο στα χείλη και φαίνεται τέρμα χαλαρός, τόσο που πραγματικά τον ζηλεύω.

«Φαντάστηκα ότι θα με αναγνωρίζατε πολύ γρήγορα, κύριε Henderson. Είστε τόσο έξυπνος όσο λένε όλοι. Μου επιτρέπετε να ρωτήσω τι με πρόδωσε;» ρωτάει εκείνη και κουνάει την βεντάλια της ελαφρώς, στα μάτια της να το καταλαβαίνω ότι χαμογελάει.

«Δεν ζήτησες άδεια πριν μπεις. Κανείς δεν τολμάει να με πλησιάσει χωρίς να δείξει τρόπους, οπότε υπέθεσα ότι το αφεντικό ήρθε να μου μιλήσει», απαντά ο Alex και πραγματικά ξαφνιάζομαι που το κατάλαβε τόσο γρήγορα.

Εγώ δεν θα το έπιανα ποτέ...

«Λάθος μου, έχετε δίκιο. Ζητώ συγγνώμη για την ασέβεια που έδειξα. Μείνετε ήσυχος ότι δεν μοιράζομαι τίποτα από αυτά που βλέπω πίσω από τις κουρτίνες. Πόσο μάλλον τις συζητήσεις που έχουν ειπωθεί», λέει εκείνη και λυγίζει μπροστά για να δείξει σεβασμό. «Βλέπω ότι η κοπέλα σας είναι ακόμη μπερδεμένη από την όλη κατάσταση. Επιτρέψτε μου να συστηθώ ξανά. Ονομάζομαι Hayami και είμαι η ιδιοκτήτρια του Asian Trip».

«Χ-Χάρηκα για την γνωριμία», γελάω ελαφρώς αμήχανα και γλιστράω πιο κοντά στον Alex για να νιώσω μια ασφάλεια παραπάνω, εκείνος να φέρνει το χέρι μου στο μπούτι του αμέσως. «Με λένε Angel».

«Τιμή μου», κλείνει την βεντάλια και αποκαλύπτει το χαμόγελο της. «Νομίζω ότι γνωρίζετε ήδη καλά ποια είμαι, κύριε Henderson. Δεν θα ερχόσασταν αν δεν θέλατε κάτι από εμένα», δηλώνει η τύπισσα και πραγματικά μπερδεύομαι τόσο. Αυτή δεν ήταν μια ντροπαλή, αδέξια σερβιτόρα; Ήταν όλα μια υποκριτική για να τον δοκιμάσει; Νιώθω πραγματικά ηλίθια. «Τι σας φέρνει λοιπόν στην προσοχή μου;»

«Μια γυναίκα», εξηγεί ο Alex και ο Lucas δεν λέει να βγάλει τα μάτια του από εκείνην. «Έχει γίνει η σκιά μου. Έχω ακούσει ότι είστε διορατική όσον αφορά ευαίσθητα ζητήματα. Θα ήθελα λοιπόν, να δείτε και το δικό μου».

«Δεν το κρύβω ότι πάντα ήθελα να σας γνωρίσω, κύριε Henderson. Είστε άντρας με επιρροή, άνθρωπος με λαμπρό μέλλον, αλλά σκοτεινό παρελθόν», δηλώνει και ακουμπά την βεντάλια στο τραπέζι, από την γραμμή του τεράστιου στήθος της να βγάζει μια πίπα τσιγάρου. «Εννοείται πως θα δω το ζήτημα που σας έφερε στην πόρτα μου. Τιμή μου να το κάνω. Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε, όταν είστε άνθρωπος που δεν την χαρίζετε εύκολα στους άλλους. Δεν συμφωνείτε, κύριε Bennett;»

«Ξέρετε την απάντηση μου, δεσποινίς», απαντά ο Lucas και πίνει λίγο από το τσάι του, στο πρόσωπο του να φαίνεται η καχυποψία.

«Βλέπω γιατί βρίσκεστε στην ζωή του κύριου Henderson», γελά ελαφρώς εκείνη και ανάβει το τσιγάρο της με το να το σέρνει μια φορά απότομα στην επιφάνεια του τραπεζιού, εγώ να καταπίνω το σάλιο μου κάπως εντυπωσιασμένη, αν όχι τρομοκρατημένη με τα μαγικά της. «Καλό είναι να έχουμε έναν άνθρωπο στο πλευρό μας που βλέπει τα πράγματα πιο καθαρά από εμάς. Ένα φίλτρο ας το πούμε».

«Σωστά. Γι' αυτό συγχωρέστε την στάση μου».

«Κατανοητή, μην ανησυχείτε. Αν με εμπιστευόσασταν εύκολα, θα ανησυχούσα ότι ήρθα στο λάθος τραπέζι». Ακουμπά την πίπα τσιγάρου στα χείλη της και την στιγμή που με κοιτάει, νιώθω τον κρύο ιδρώτα να με περιλούζει. «Μην με φοβάστε, καλή μου».

«Όχι, δεν είναι αυτό», γελάω αμέσως αμήχανα για να ξεκαθαρίσω τυχόν παρεξηγήσεις. «Απλά νιώθω στην απ' έξω, συγγνώμη».

«Κατανοητό».

«Λοιπόν, Hayami, τι έχεις να πεις; Ενδιαφέρομαι να ακούσω την άποψη της γυναίκας που πρόβλεψε το σκάνδαλο του πρωθυπουργού της Ιαπωνίας. Εξάλλου αυτός δεν είναι ο λόγος που ήρθες στην Αμερική; Για να αποφύγεις τις ανακρίσεις;» αναρωτιέται ο Alex και το βλέμμα που της χαρίζει, δείχνει ότι έχει το πάνω χέρι στην κατάσταση, οπότε είναι στο χέρι της αν θα τα πάνε καλά ή όχι, εγώ απλά να μαζεύομαι πιο κοντά του.

«Δεν περίμενα να μην το γνωρίζετε, κύριε Henderson. Είστε πάντα ενημερωμένος», λέει και ξεφυσάει τον καπνό, η ομορφιά της να συνεχίζει να με εντυπωσιάζει, να θυμίζει αλεπού με τα σχιστά μάτια και το πονηρό χαμόγελο της. «Μια γυναίκα είπατε, λοιπόν. Υποθέτω ότι δεν είναι αυτή στο πλευρό σας. Γνωρίζετε ήδη το μέλλον μαζί της, οπότε περιττό να το επαναλαμβάνω», ξεφυσά ξανά τον καπνό του τσιγάρου, αυτή την φορά να το χαζεύει σαν να προσπαθεί να δει κάτι σε αυτόν. «Υποθέτω ότι ψάχνετε την γυναίκα που σας ποθεί με όλες τις καρδιές της».

«Όλες τις καρδιές της;» αναρωτιέται ο Lucas και σουφρώνει τα φρύδια του, εκείνη να του ρίχνει τα μάτια, εκείνη η ένταση να μεγαλώνει.

«Μάλιστα, κύριε Bennett. Φαίνεται να έχει πολλές καρδιές και να ποθεί τον κύριο Henderson με όλες», κουνάει ξαφνικά την πίπα και διώχνει τον καπνό από πάνω της. «Μια καρδιά που γνωρίζετε καλύτερα από όλες βρίσκεται ανάμεσα τους, αλλά μην ξεγελαστείτε. Τίποτα δεν αντικαταστεί τα κομμάτια σας».

Ο Alex σφραγίζει τα χείλη του σαν να ξέρει πολύ καλά τι εννοεί η τύπισσα. Ρίχνω τα μάτια στον Lucas, η καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή. Έχω ένα κακό προαίσθημα για ό,τι γίνεται τώρα. Φαίνεται το ίδιο αγχωμένος με εμένα. Κουβαλάει το ίδιο βάρος στην ψυχή του. Μοιραζόμαστε τις τύψεις τόσο καιρό που δεν γίνεται να μην κατάλαβε τον λόγο που τον κοιτάω με ένα είδος απελπισίας. Επίτηδες κρατάμε και τον Casper μακριά του, αλλά να, που βρήκε τρόπο να έρθει σε επαφή με αυτήν την τύπισσα που εκπέμπει μια τρομαχτική και ύπουλη αύρα σαν άνθρωπος.

«Σας αρέσει το τσιγάρο, κύριε Henderson; Επιθυμείτε να μοιραστείτε ένα μαζί μου;» ρωτάει ξαφνικά η τύπισσα και τα αρχίδια που έχει να κάνει τέτοια ερώτηση μπροστά στον γιατρό του, πόσο μάλλον στην κοπέλα του, είναι εντυπωσιακά.

«Δεν καπνίζω. Έχω αδύναμο πνεύμονα», απαντά με ψυχραιμία ο Alex και ξεφυσάει. «Αντιθέτως θα δεχόμουν αν με σερβίρατε λίγο τσάι. Δεν είμαι καλός σε αυτό».

«Μα εσείς δεν σιχαίνεστε το τσάι;»

«Μπορεί να μου αρέσει από τα χέρια σας», γελά και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του, εγώ να κολλάω κι άλλο πάνω του σαν να φοβάμαι ότι αυτή θα του κάνει μάγια και θα μου τον πάρει.

«Όπως επιθυμείτε, κύριε Henderson».

Αφήνει το τσιγάρο στο τραπέζι και φέρνει το σερβίτσιο κοντά της. Ακουμπά το φλιτζανάκι μπροστά της και αφότου ελέγξει το τσάι, το μυρίσει και το ανακατεύσει, το ρίχνει στο ποτηράκι. Το σπρώχνει προς το μέρος του και ξαναπαίρνει την πίπα τσιγάρου για να το ακουμπήσει στα σαρκώδη ροζ χείλη της. Κοιτάει τον Lucas και ύστερα κλείνει τα μάτια της, σαν να θέλει να αγνοήσει την έχθρα του. Ο Alex φέρνει το ποτήρι στα χείλη του.

«Καλή σας απόλαυση. Θα με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενη αν μάθαινα ότι σας άφησε καλή εντύπωση-»

«Είναι απαίσιο, μην κουράζεσαι. Δεν θα σταματήσω να το σιχαίνομαι», πετάγεται ο Alex και μου αφήνει ένα φιλί στο κεφάλι. «Είναι πικρό».

«Για έναν άνθρωπο που έχει νιώσει πίκρα όπως εσάς, το θεωρώ λογικό να μην σας ενδιαφέρει το τσάι», γελάει ελαφρώς, το σώμα της να κάθεται κομψά και όμορφα, σε σχέση με μένα που θυμίζω μακρινή ξαδέρφη του Κουασιμόδου. «Είστε δύσκολος άνθρωπος πάντως. Ασχολείστε με αρώματα, αλλά η καρδιά σας ανήκει αλλού. Θέλετε οικογένεια, αλλά ψάχνετε να απελευθερωθείτε από τα δεσμά της. Θέλετε δικαιοσύνη, όμως είστε πρόθυμος να παίξετε βρώμικα. Μου επιτρέπετε να ρωτήσω τι σας κάνει να δράτε έτσι;»

«Εγώ-»

«Για να γνωρίζετε τόσα, σίγουρα θα ξέρετε και τον λόγο που ο Alex θα προτιμούσε να παίξει βρώμικα. Τα λέω λάθος;» διακόπτει την απάντηση του Alex ο Lucas με ένα πονηρό χαμόγελο, αφήνοντας το φλιτζάνι του στο τραπέζι απαλά. «Έχω ακούσει πολλά για εσάς, δεσποινίς Hayami. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που μπλέκουν με την μοίρα. Ο μόνος άνθρωπος που σέβομαι είναι ο Casper, γιατί εκείνος γνωρίζει τα όρια του. Αν έχετε κάτι να πείτε, θα σας παρακαλέσω να είστε σύντομη και ξεκάθαρη».

«Είστε άντρας του γούστου μου, κύριε Bennett, δεν το κρύβω λοιπόν. Κρίμα που παντρεύεστε σύντομα», χαμογελά η τύπισσα και ξεφυσά τον καπνό του τσιγάρου της. «Η γυναίκα σας έχει θέμα με το να κάνει παιδί, έτσι δεν είναι; Σίγουρα αυτό δεν θα είναι πρόβλημα. Στο πλευρό σας θα δει οικογένεια-»

«Νόμιζα ότι ήσασταν εδώ για τον Alex. Δεν ζήτησα να ακούσω κάτι από εσάς. Γνωρίζω καλά το μέλλον μου, γιατί το έχω αποφασίσει ο ίδιος», για άλλη μια φορά διακόπτει τον λόγο της ο Lucas και πραγματικά η αυταρχικότητα που εκπέμπει είναι θαυμαστή. «Εκτιμώ την κίνηση σας πάντως».

«Μάλιστα», γελά ελαφρώς η Hayami και κλείνει τα μάτια, σαν κατά βάθος να ενοχλήθηκε με την αδιαφορία που της έδειξε ο Lucas. «Αν ψάχνετε την γυναίκα με τις πολλές καρδιές, θα την βρείτε εκεί που ανήκει η δική σας. Αν ψάχνετε την γυναίκα με την μία καρδιά, θα την βρείτε στο πλευρό σας. Αν ψάχνετε την δική σας καρδιά, θα την βρείτε κάτω από το χώμα, κύριε Henderson. Το μόνο που θα πω είναι ότι προσέξτε μην καταλήξει και το σώμα σας εκεί».

Πέφτει σιωπή αμέσως μετά την τελευταία πρόταση της. Πραγματικά αυτή η γυναίκα θυμίζει αλεπού. Είναι απίστευτη. Τι σόι ικανότητες έχει; Για να ανέφερε τον Casper ο Lucas, σίγουρα θα έχει τις περίεργες δυνάμεις του. Αν και αυτή φαίνεται να τις εκμεταλλεύεται περισσότερο από τον Cas.

Δεν μου αρέσει η αύρα της πάντως. Καταλαβαίνω γιατί την κοιτάει στραβά ο Lucas. Κάτι στον ήρεμο τρόπο που μιλάει και στον τρόπο που κρατάει το σώμα της κομψά στημένο, με κάνει να νιώθω αμήχανα. Άθελα μου γραπώνω το παντελόνι του Alex πάνω στο μπούτι του και σφίγγω το σώμα μου αγχωμένη. Δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτά που λέει και δεν ξέρω αν φταίει που είμαι χαζή ή ότι οι γρίφοι της είναι απλά δύσκολοι. Γυναίκα με πολλές καρδιές; Η καρδιά του Alex είναι κάτω από το χώμα;

Κατεβάζω το κεφάλι και με τα μάτια ορθάνοιχτα κοιτάω την μπύρα που μας σέρβιρε. Τώρα αρχίζω να βλέπω γιατί ο Alex ήταν αγχωμένος και γιατί καθόταν σαν την μούμια. Ήξερε που μας έφερνε εξαρχής. Είχε σκοπό να βρει λόγο να έρθει εδώ μαζί μας για να μην είναι μόνος. Ο Lucas την έχει κάνει ήδη σκουπίδι και την έχει βάλει στην θέση της, δίχως να την αφήνει να μας μαγέψει με την ομορφιά και τα λόγια της. Εννοείται πως ο Alex θα τον ήθελε στο πλευρό του, όταν μέσα του είναι ασταθής και δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του τόσο εύκολα, με τόσα που γίνονται γύρω του.

Νιώθω το χέρι του Alex στο δικό μου και αμέσως ηρεμώ. Το άγγιγμα του είναι αλήθεια μαγικό. Σηκώνω το κεφάλι να τον δω και μου χαμογελάει γλυκά. Αφήνω το σώμα μου ελεύθερο και παίρνω μια βαθιά ανάσα, ο καπνός του τσιγάρου της να μπερδεύεται με το οξυγόνο που εισπνέω. Δεν με ενοχλεί και τόσο εφόσον έχω συνηθίσει να ζω με τον Nate και την παρέα του που καπνίζουν σαν κρουαζιέρες. Κολλημένη στο πλευρό του Alex που δεν αφήνει το χέρι μου, έρχομαι αντιμέτωπη με το βλέμμα της αλεπούς και δεν με αφήνω να κλονιστώ από τα λόγια της.

«Είστε ευχαριστημένος, κύριε Henderson;» ρωτάει εκείνη και κοιτάει το τσιγάρο της που αρχίζει να τελειώνει. «Οι συνοδοί σας φαίνεται να μην με συμπαθούν ιδιαίτερα».

«Μην με παρεξηγείτε, έτσι είμαι απλά», εξηγείται ο Lucas και σπρώχνει μπροστά το φλιτζάνι του, σταυρώνοντας ύστερα τα χέρια στο στήθος του. «Η εμπιστοσύνη δεν είναι κάτι που απλά την δίνεις στους ανθρώπους».

«Το λέτε αυτό, εφόσον σας την έδωσε ο κύριος Henderson και δεν βρεθήκατε άξιος να την έχετε-»

«Hayami, μην ξεχνάς μέχρι που σου επέτρεψα να ασχοληθείς», πετάγεται αμέσως ο Alex να πει με αρκετή ηρεμία για κάποιον που άκουσε να μιλάνε έτσι για τον καλύτερο του φίλο. «Σταμάτα να εμπλέκεις τον Lucas».

«Με συγχωρείτε, δεν ήθελα να σας προσβάλω, κύριε Henderson. Ζητώ συγγνώμη για τα απερίσκεπτα λόγια μου», κάνει πίσω εκείνη και βγάζει το τσιγάρο από την πίπα για να το σβήσει. «Σας σέβομαι πάρα πολύ, κύριε Henderson. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο που σέβομαι παραπάνω από εσάς. Είστε ένα θαύμα από μόνο του. Ελπίζω να το γνωρίζετε και ελπίζω να το εκμεταλλευτείτε για να προστατεύσετε αυτά που αγαπάτε», βάζει την πίπα πίσω μέσα στην γραμμή του στήθους της και ανοίγει την βεντάλια για να καλύψει την μύτη και τα χείλη της. «Μην ξεχνάτε ότι ένα από αυτά τα άτομα είναι και ο εαυτός σας επίσης».

«Ευχαριστώ για την υπενθύμιση, γλυκιά μου. Θα φροντίσω να την έχω υπόψιν», λέει ο Alex με ηρεμία, παρόλο που κρατάει το χέρι μου σφιχτά.

Γυρνάω το κεφάλι να τον δω και κρατάει ένα απλό χαμόγελο στα χείλη του. Δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω. Φαίνεται αγχωμένος και ήρεμος ταυτόχρονα. Είναι σαν να ξέρει πώς να δράσει πλέον, αλλά πάλι να λειτουργεί στα τυφλά. Ανησυχώ για αυτόν, η αλήθεια να λέγεται. Έχει την τάση να κρύβει το επόμενο βήμα του μέχρι την στιγμή που το κάνει. Φοβάμαι ότι αυτή η τύπισσα τον ώθησε να κάνει κάτι τρελό, παρόλο που του είπε να προστατεύσει και τον εαυτό του. Κοιτάω τον Lucas, η Brittany να έχει αποκοιμηθεί στον ώμο του και να μην έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται, και είναι ανέκφραστος. Αυτόν και αν δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω.

«Με κολακεύετε. Σας ευχαριστώ», χαχανίζει εκείνη και κουνάει αργά την βεντάλια της. «Θα σας αφήσω να αποχωρήσετε με την ηρεμία σας».

«Τι σου χρωστάω;»

«Τίποτα. Ήταν τιμή μου που μου μιλήσατε και ήρθατε στο μαγαζί μου. Σήμερα είναι όλα κερασμένα από εμένα», απαντά και κλείνει την βεντάλια, ακουμπώντας τα χέρια στα μπούτια της, να κλείνει τα μάτια αργά. «Αν είναι να ζητήσω κάτι από εσάς, θα είναι μόνο ένα πράγμα. Αποφύγετε τον κίνδυνο. Έχετε το στίγμα του θανάτου επάνω σας».

«Το γνωρίζω», ξεφυσά με ηρεμία ο Alex και πετάει μια σταφίδα στο στόμα του κάπως αδιάφορος. «Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Φοβάμαι να αφήσω πίσω μου αυτά που έχτισα με κόπο».

«Μπορεί αν ήμουν μια απλή γυναίκα, τα λόγια σας να με κορόιδευαν, αλλά», σηκώνεται ξαφνικά όρθια και περπατά προς το πλευρό του Alex, ο Lucas να την ακολουθεί με τα μάτια σαν να σκοπεύει να την ξεμαλλιάσει σε περίπτωση που κάνει τίποτα περίεργο, «ξέρω ότι φοβάστε τον θάνατο. Δεν θέλετε να καταλήξετε σαν την αδελφή σας. Ξέρετε τον πόνο του να χάνετε κάποιον στην αγκαλιά σας και δεν θέλετε να το ζήσει κανείς άλλος», κάθεται στα πόδια της, κοιτώντας τον Alex που δεν έχει κουνήσει το σώμα του καθόλου, μόνο την κοιτάει με ένα τέρμα νεκρό βλέμμα. «Σας είπα ότι είμαι καλή στο να κρατάω μυστικά, μην ανησυχείτε. Θα ξεχάσω ό,τι ειπώθηκε με το που πατήσω το πόδι μου έξω. Ο σεβασμός που έχετε για μένα είναι πιο σημαντικός από όλο τον πλούτο του κόσμου. Δεν θα ήθελα να τον πετάξω έτσι απλά».

«Το εκτιμώ που σε ακούω να το λες. Δεν φημίζεσαι για γυναίκα που κρατάς τον λόγο σου, οπότε αλήθεια ελπίζω να τον τηρείς τώρα», δηλώνει ο Alex και ξαφνικά της χαρίζει ένα χαμόγελο που κάνει το στομάχι μου να δεθεί κόμπος από την ζήλεια, τα μάγουλα της να κοκκινίζουν αμέσως. «Πίστεψε με, αν θέλω μπορώ να γίνω χειρότερος από τον Lucas».

«Το γνωρίζω, κύριε Henderson. Γι' αυτό σας σέβομαι τόσο», μουρμουρίζει και φέρνει το χέρι του ανάμεσα από τα δικά της, εγώ έτοιμη να εκραγώ από την ζήλεια. Το ότι δεν μιλάω δεν σημαίνει ότι δεν είμαι εδώ, κυρία μου. «Σας παρακαλώ, να προσέχετε την υγεία σας. Η αδελφή σας θα ήθελε το ίδιο», δηλώνει και κρατάει το χέρι του με τα δικά της, εκείνο ακουμπισμένο στην γραμμή του στήθους της.

Εκεί που δεν το περιμένει κανείς μας, λυγίζει μπροστά και είμαι σίγουρη ότι πάει να τον φιλήσει, αλλά αντιθέτως ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του. Ο Alex μένει κοκαλωμένος στην θέση του, να πεταρίζει τα μάτια του σοκαρισμένος. Εκείνη κάνει πίσω με ένα χαμόγελο και αφήνει το χέρι του απαλά, στο πρόσωπο της να φαίνεται πόσο λαχταρά να το κρατούσε άλλο λίγο. Εννοείται πως βράζω από τα νεύρα. Κρατάω το ψυχωτικό χαμόγελο στα χείλη μου, έχοντας αγκαλιάσει το άλλο μπράτσο του Alex, σαν να φοβάμαι ότι θα μου φύγει. Εκείνος αντιθέτως δεν κουνιέται καθόλου. Εκεί που ήταν τσιτωμένος, ξεφυσά αργά και χαμογελά σφίγγοντας το σαγόνι του.

«Μπορείς να φύγεις, σε ευχαριστώ».

«Τιμή μου που σας γνώρισα. Να προσέχετε», σηκώνεται όρθια και ανοίγει την βεντάλια της, περπατώντας προς την κουρτίνα. Την στιγμή που την ανοίγει γυρνά το κεφάλι της και μας κοιτά με ένα πονηρό βλέμμα, αλεπουδίσιο θα έλεγα. «Όλοι σας».

Αφότου πατήσει το πόδι έξω, κλείνει την βεντάλια και γυρνάει το σώμα προς εμάς. Ο Alex δεν την κοιτάει, ενώ ο Lucas έχει κλείσει τα μάτια, μόνο εγώ να την προσέχω. Λυγίζει μπροστά ως ένδειξη σεβασμού και ανοίγει πάλι την βεντάλια. Πριν την φέρει στα χείλη της με κοιτάει επίμονα, το βλέμμα της κάπως τρομαχτικό. Ξαφνικά, κουνάει τα χείλη της και μένω να την δω με ορθάνοιχτα μάτια. Μπορεί να μην το φώναξε, αλλά κατάλαβα πολύ καλά τι είπε.

«Ξέρω το μυστικό σας».

Ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη της και κλείνει την κουρτίνα με την βεντάλια στο πρόσωπο της. Γυρνάω μπροστά έχοντας ανατριχιάσει. Ήξερε εξαρχής ότι εγώ με τον Lucas κρύβουμε από τον Alex ότι υπάρχει πιθανότητα η stalker του να είναι η Nina. Αγκαλιάζω πιο σφιχτά το μπράτσο του και μένω τρομοκρατημένη να περιμένω να με καθησυχάσει με τα χάδια του. Αυτή η γυναίκα είναι επικίνδυνη. Δεν ξέρω τι στο καλό θέλει ο Alex μαζί της. Πραγματικά μπράβο και στον Lucas που δεν την φοβήθηκε καθόλου, γιατί για μένα δεν νομίζω να άντεχα να ήμουν μόνη μαζί της πάνω από 30 δεύτερα.

«Τι θες με αυτή την γυναίκα, Alex; Είσαι τρελός;» τον μαλώνει πρώτο πράγμα ο Lucas, ο Alex να φαίνεται χαλαρός, μην πω αδιάφορος.

«Μια χαρά γυναίκα είναι, μην ανησυχείς. Είναι και όμορφη. Πω, πω, μπορεί και να την ερωτευόμουν σε ένα σύμπαν που δεν υπάρχει η Angel μου», σκέφτεται φωναχτά και αποτραβιέμαι αμέσως από πάνω του.

«Να το πάρω ως καλό ή κακό τώρα αυτό, ηλίθιε;» τσαντίζομαι και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου, ο Alex να γυρνάει το κεφάλι να με δει με ένα χαμόγελο.

«Δεν σε αλλάζω με καμιά γυναίκα στον κόσμο, Angel. Δεν χρειάζεται να ζηλεύεις», χαχανίζει και την στιγμή που πάει να μου αφήσει ένα φιλί στα χείλη, γυρνάω το κεφάλι από την άλλη και τον αποφεύγω. «Καλά. Ξέρω ότι θα σου περάσει, γι' αυτό δεν θα σε πιέσω άλλο».

«Alex, αλήθεια, ήρθαμε εδώ μόνο για να μιλήσεις μαζί της;» ρωτάει ο Lucas ανυπόμονα, εγώ να τελειώνω την μπύρα μου μονορούφι.

«Ναι».

«Τα είχες όλα σχεδιασμένα, έτσι;»

«Ναι».

«Σκόπευες να μας το πεις;»

«Όχι. Δεν χρειαζόταν».

«Δεν χρειαζόταν; Αυτό έχεις να πεις; Μας έσυρες εδώ για να μιλήσεις με την γυναίκα που πιστεύετε να είναι η αλεπού με τις εννιά ουρές; Άκουσα να μιλάνε για αυτήν στο νοσοκομείο και ότι είχε έρθει στο Beverly Hills, αλλά δεν πίστευα να έπεφτες τόσο κάτω ώστε να ζητήσεις την βοήθεια της».

«Μην είσαι σκληρός, Lucas. Η γυναίκα αυτή μόλις μας κέρασε και μας φέρθηκε με σεβασμό», αντιλέγει ήρεμα ο Alex και ξεκλειδώνει το τηλέφωνο του.

«Θες να μας κάνεις να ξεράσουμε, Alex; Γιατί δεν με χωρίζεις να πας να τα φτιάξεις μαζί της κιόλας;» ειρωνεύομαι ενοχλημένη και προσπαθώ να μην φωνάζω για να μην ακουστώ δίπλα ή έξω. «Τόσο που την λάτρεψες...»

«Δεν θα το έκανα, γιατί αγαπάω εσένα. Ναι, είναι πανέμορφη και ελκυστική, αλλά δεν είναι η Angel O'Connell. Τι να την κάνω;» αναρωτιέται ο Alex, δίχως ειρωνεία στα λόγια του, εγώ να τον κοιτάω κάπως κολακευμένη. «Μην ζηλεύεις, σου έχω πει ότι θέλω μόνο εσένα».

«Όταν το θέτεις έτσι, αγάπη μου», μουρμουρίζω με κόκκινα μάγουλα και ακουμπώ τις γροθιές στα μπούτια μου. «Ευχαριστώ που με αγαπάς τόσο».

«Εννοείται, Angel μου».

«Alex, ελπίζω να ξέρεις που μπλέκεις τον εαυτό σου».

«Ηρέμησε, μαμά», ακουμπά το τηλέφωνο στο αυτί του και ψάχνει με τα μάτια να δει τι λιχουδιά θα τσιμπήσει. «Έχεις γίνει πολύ άγριος και επιθετικός τελευταία. Πολύ σέξι εκ μέρους σου, Lucas».

«Κόψε τις αηδίες», τον μαλώνει αμέσως και προσπαθεί να ξυπνήσει την Brittany. «Ποιον καλείς;»

«Μην σε απασχολεί».

«Ποια είναι αυτή η γυναίκα;» ρωτάω χαμηλόφωνα τον Lucas για να μην εστιάζει στις βλακείες του Alex.

«Δεν έχω ακούσει πολλά για αυτήν, μόνο λίγα στην δουλειά μου. Λένε ότι στην Ιαπωνία την τιμούσαν ως θεά, εφόσον πρόβλεπε τα πάντα. Πονηρή γυναίκα, μπλεγμένη με τον υπόκοσμο και στο φως να δείχνεται αθώα. Όσες φορές προσπαθούσαν να την αφανίσουν, τόσες επέστρεφε πιο δυνατή. Έτσι την ονόμασαν «Αλεπού με Εννιά Ουρές». Έφυγε από την Ιαπωνία όταν πρόβλεψε ότι ο πρωθυπουργός της θα παραιτούταν μετά από ένα σκάνδαλο και έτσι έγινε. Δεν περίμενα να ήταν αυτή η ιδιοκτήτρια αυτού του μέρους», εξηγεί ο Lucas και κουνάω το κεφάλι με ενδιαφέρον για όσο ο Alex βρίζει χαμηλόφωνα που δεν του απαντάνε το τηλέφωνο. «Δεν μου άρεσε σαν άνθρωπος, καταλαβαίνω γιατί να μην θέλουν να μπλέξουν μαζί της. Τουλάχιστον φάνηκε ειλικρινής ότι σέβεται τον Alex και δεν θέλει το κακό του».

«Μακάρι», καθαρίζω τον λαιμό μου και κοιτάω τον Lucas για ένα μόνο δεύτερο με νόημα όταν ανακαλούμαι που μου είπε ότι ξέρει το μυστικό μας. «Μακάρι να μην θέλει το κακό του», ακουμπώ το γόνατο του Alex και ξεφυσάω αγχωμένη. «Αγάπη μου, τι σου ψιθύρισε-»

«Νωρίς θυμήθηκες να σηκώσεις το τηλέφωνο. Αλήθεια, τι θα έκανες αν πέθαινα ή με είχαν απαγάγει;» με αγνοεί ο Alex και αφότου ανοίξει το τηλέφωνο μεγάφωνο το αφήνει στο τραπέζι μπροστά του, εγώ και ο Lucas να κοιτάμε με ενδιαφέρον.

«Μάλλον πάρτι», απαντά ο άλλος στην γραμμή, μια φωνή σέξι και αγουροξυπνημένη. «Βασικά θα κάνω ένα τώρα που με κάλεσες πρώτη φορά στην ζωή σου, Alex Henderson. Τι έγινε; Κατάπιες τον εγωισμό σου και με αποδέχτηκες ως μέλος της οικογένειας;»

«Βγάλε τον σκασμό, Jake. Δεν είσαι μέλος της οικογένειας μου», προσπαθεί να μην τσαντιστεί ο Alex και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του. «Σου έχω μια δουλειά».

«Ωωω, τιμή μου. Τεράστια τιμή μου. Ο Alex με θέλει για κάτι», φαίνεται να ξυπνάει καλά-καλά ο άλλος και δεν κρύβει την ειρωνεία στα λόγια του. «Τι με θες τέτοια ώρα το βράδυ; Ελπίζω όχι να σου στείλω γυμνές μου-»

«Πραγματικά απλά βγάλε τον σκασμό», ξεφυσά κοφτά ο Alex και όταν βλέπω το πρόσωπο του, αρχίζω να αγχώνομαι. «Θα έρθεις Beverly Hills και θα ξεθάψεις τον τάφο της Nina. Αν δεν είσαι αύριο εδώ, θα σε κυνηγήσω μέχρι τα όνειρα σου και θα σε κάνω αγνώριστο σκουπίδι, το κατάλαβες-»

«Alex, τρελάθηκες-»

«Σκάσε, Lucas. Η απόφαση έχει παρθεί», τον διακόπτει ο Alex και σηκώνει το χέρι του να τον σταματήσει, η Brit να ξυπνάει εφόσον ο Lucas έκανε μπροστά απότομα και το κεφάλι της γλίστρησε από τον ώμο του. «Jake, ελπίζω να κατάλαβες την δουλειά που σου ανέθεσα».

«Δεν θα έπρεπε να το συζητήσεις με την Πρόεδρο πρώτα;» αναρωτιέται εκείνος και είναι τόσο ενθουσιασμένος παρόλο που αυτή η δουλειά μπορεί να του προκαλέσει μπελάδες. «Δεν με κάνεις να βαριέμαι ποτέ, Alex».

«Jake, μίλησα. Τόλμα να μην εμφανιστείς αύριο».

«Καλ-»

Του το κλείνει στα μούτρα. Έχει πέσει τέτοια σιωπή μεταξύ μας που είναι σαν να βρισκόμαστε σε κηδεία. Ο Lucas έχει χλομιάσει το ίδιο με μένα. Κοιταζόμαστε φευγαλέα και ύστερα κατεβάζουμε τα κεφάλια μας σαν να μας έπιασαν στα πράσα, που αυτό έγινε βασικά. Η Brittany τρίβει τα μάτια της νυσταγμένα και κοιτάει μπερδεμένη, ο Alex να κρατάει την αυταρχική του αύρα ακλόνητη. Αισθάνομαι το βλέμμα του να μας καίει, σκοτεινό και πιο τρομαχτικό από την αλεπού πριν.

«Ξέρω το μυστικό σας».

Την βάψαμε.