Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Για πόσο θα συνεχιστεί αυτό; Δεν βαρέθηκαν; Πίνω λίγο από το ποτό που μου έδωσε ο Tyler. Ρίχνω μια τα μάτια στον Alex και μια στον Gavin. Κοιτιούνται με τέτοιο μίσος που βγάζουν σπίθες από τα μάτια. Κάθονται ο ένας απέναντι από τον άλλο οκλαδόν, το μόνο που τους χωρίζει να είναι ένα βιβλίο στο οποίο έχουν αγγίξει τα ποτά τους. Έχουν σταυρώσει τα χέρια στα στήθη τους και πραγματικά πως δεν έχουν ορμήσει να πλακωθούν πάλι στο ξύλο δεν ξέρω. Εγώ κάθομαι έτσι ώστε να με έχουν και οι δυο στο πλάι.

Έχουμε μαζευτεί στο δωμάτιο του Nate-πρώην δικό μου-όλη η παρέα για να τα πιούμε. Αν εξαιρέσουμε ότι έχουμε διαγωνισμό κοιτάγματος μεταξύ του Alex και του Gavin, όλοι οι άλλοι περνάμε σχετικά καλά. Με τον Tyler χοροπηδάγαμε στο κρεβάτι μέχρι που μας έβαλε κάτω ο Nate να μας μαλώσει. Μετά από αυτό ξεκινήσαμε να χορεύουμε μαζί με τον Jim, ο οποίος έχει πιει τόσο που έπεσε ξερός στο πάτωμα μετά από λίγο. Ο Eddie προσπαθώντας να τον σηκώσει, αποκοιμήθηκε με την κοιλιά του Jim ως μαξιλάρι.

Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο. Με βάση την ώρα της Ιταλίας έχουν περάσει μεσάνυχτα. Στην Αμερική θα είναι απόγευμα προς βράδυ τώρα, αλλά όλοι είμαστε πτώματα, εφόσον μόλις πριν μια ώρα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Το πήγαμε σερί και ήρθαμε να τα πιούμε στο δωμάτιο του Nate. Δεν είχαμε την δύναμη να βγούμε σε μπαράκια, οπότε το αποφασίσαμε έτσι. Ο Tyler ήταν αυτός που ανακάτευσε τα ποτά και τώρα κοιτά παιδικά στην τηλεόραση με γουρλωμένα μάτια. Πίσω μου σε δυο καρέκλες κάθονται ο Nate και ο Lucas, ένα τραπεζάκι ανάμεσα τους.

Η βόλτα σήμερα ήταν διασκεδαστική. Επισκεφθήκαμε με ένα ενοικιαζόμενο λεωφορείο όλα τα διάσημα σημεία, άξια να μην τα χάσει κανείς με το που πατήσει πόδι εδώ. Μουσεία και πάρκα ήταν επίσης στην λίστα μας. Εγώ και η Brittany γουρλώσαμε τα μάτια όταν κάναμε μια στάση στην αγορά. Δεν μας προλάβαινε κανείς, ο Lucas να προσπαθεί να φτιάξει την διάθεση του Alex με το να του δείχνει διάφορες αντίκες ή αγαλματάκια. Ο Gavin στο πλευρό της Sophia προσπαθούσε να την κάνει να ξεχαστεί από τους εμετούς, αλλά ήταν μάταιο. Ακόμη δεν είχε συνέρθει από την πτήση.

Είμαστε αρκετά άτομα πάντως. Πέρα από την παρέα του Nate και των γυναικών τους, έχει έρθει η Brittany με την αδελφή της, ο Lucas και εγώ. Ο Ed με τον Gavin άφησαν τα παιδιά τους στην Αμερική, ο ένας στους γονείς του, ο άλλος στην μητριά του. Το δικαιολόγησαν ότι τα παιδιά θα ταλαιπωρηθούν τσάμπα και δεν έχουν άδικο. Η πτήση ήταν τόσες ώρες και οι βόλτες μας διήρκησαν σίγουρα δωδεκάωρο. Δεν μπορώ να φανταστώ να περνάνε καλά με την γκρίνια των μικρών.

Δεν καταφέραμε να τα δούμε όλα τα αξιοθέατα. Προλάβαμε όσο-όσο να χαζέψουμε την Ρώμη. Άκουσα από την Brittany ότι αύριο έχουμε πολλά περισσότερα να δούμε γιατί θα βγούμε εκτός Ρώμης. Ενθουσιάστηκα. Λατρεύω την Ιταλία και από τα λίγα που έχω δει όταν είχα έρθει εδώ για δουλειά, ξέρω ότι αν κάνω περισσότερες βόλτες στα ιστορικά σοκάκια της, θα την λατρέψω άλλο τόσο. Η Brittany με κορόιδευε ότι έβγαζα αστέρια από τα μάτια μου. Ξαφνιάστηκε πόσο ξεκούραστη έδειχνα, αλλά εννοείται. Όσο και να νύσταζα, δεν θα έχανα την ευκαιρία να χαζέψω την Ρώμη.

Και κάτι άλλο χάζευα, βέβαια...

Ο Alex έδειχνε υπέροχος σήμερα. Είχε φορέσει ένα μαύρο στρογγυλό καπέλο με τα στιλάτα γυαλιά του. Ένα λευκό πουκάμισο έπεφτε τελείως ανάλαφρο πάνω του, τα μανίκια διπλωμένα μέχρι τους αγκώνες, ξεκούμπωτο στην αρχή για να δείχνει λίγο τον γυμνασμένο θώρακα του. Από κάτω είχε ένα τζιν και μαύρο παπούτσι. Όλες τον χάζευαν βασικά. Όπου πάταγε πόδι, κέρδιζε τα βλέμματα των άλλων με θαυμασμό. Κάποιοι τον αναγνώριζαν και του ζήταγαν φωτογραφία. Δεν αρνήθηκε σε κανέναν παρόλο που δεν είχε όρεξη.

Μια στιγμή τον πλησίασαν να τον ρωτήσουν κάτι στα Ιταλικά κάμποσες κοπέλες και με το που γέλασε κάπως αμήχανα, εκείνες καλά που δεν έχυσαν. Τους απάντησε στην γλώσσα τους, με τεράστια υπομονή και ευγένεια, και όλοι μαζί γέλασαν, εγώ στην άκρη να σφίγγω τόσο το μπουκάλι νερό μου που κόντεψα να σκάσω μαζί του. Η συζήτηση συνεχίστηκε άλλο λίγο, οι κοπελίτσες να τον γλύφουν με τα μάτια. Έπρεπε να φύγω από 'κει και να παριστάνω ότι κάνω φωτογραφίες τον Nate με την παρέα του μπροστά από ένα σιντριβάνι, αλλιώς πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα πάνω στην ζήλεια μου.

Στην αρχή ζήλευα αρκετά που είχε την προσοχή του μονίμως στραμμένη αλλού, αλλά το συνήθισα. Αγνοούσα τον κάθε άνθρωπο που τον πλησίαζε κουρασμένη. Δεν περίμενα να έχει τέτοια απήχηση σαν άνθρωπος. Βέβαια, ωραίος είναι, πλούσιος είναι, διάσημος είναι, ο γιος της Προέδρου είναι... τι άλλο να ζητήσει ο γυναικείος πληθυσμός; Δεν το άφησα να μου χαλάσει την διάθεση και συνέχισα να περνάω καλά με την παρέα του Nate και σε περιπτώσεις την Brittany.

Φάγαμε έξω δυο φορές, την μια πίτσα και την άλλη πήρα μακαρονάδα. Εννοείται δεν θα έχανα την ευκαιρία να φάω τις ιταλικές σπεσιαλιτέ. Εφόσον πλήρωνε ο Alex, εγώ και ο Nate φάγαμε τόσο που ήμουν σίγουρη ότι θα μας φέρουν στο ξενοδοχείο με καρότσες. Καμία μετάνοια εννοείται. Εγώ και ο αδελφός μου φροντίσαμε να καθαρίσουμε όλα τα πιάτα, σε κάποια φάση να λιγουρεύομαι και το άθικτο του Alex. Μου το έτεινε ύστερα αδιάφορος, εγώ ούτε να προλαβαίνω να τον ευχαριστήσω. Η ιταλική κουζίνα απλά είναι υπέροχη, δεν υπάρχει περιθώριο για αμφισβήτηση.

Δεν ξέρω ποιου ήταν η ιδέα να αράξουμε τόσα άτομα στο δωμάτιο του Nate πάντως. Το άκουσα ότι ειπώθηκε και ήρθα, με το ζόρι να κρατάω τα μάτια ανοιχτά. Κουράστηκα και είμαι άυπνη, αλλά δεν ξέρω γιατί έχω κολλήσει τόσο στο πλευρό του Alex. Με βρίσκω να πηγαίνω όπου πάει, να κοιτάω με ενδιαφέρον ό,τι χαζεύει στον κόσμο του, να τον χειροκροτώ με κάθε άκυρη φωτογραφία-κάτι περιστέρια, έναν θάμνο, μια κολώνα, έναν κάδο σκουπιδιών για κάποιον λόγο-που τραβάει, έτσι να τον ενθαρρύνω ότι κάνει καλή δουλειά με το να περνάει καλά. Με κοίταγε που και που ανέκφραστος, άλλες ερωτηματικά.

Έβαλα ένα στοίχημα ότι θα τον βοηθήσω να νιώσει καλύτερα όμως.

Εφόσον ήρθε λοιπόν αυτός εδώ, έπρεπε να το κάνω κι εγώ. Πέρασα καλά, περισσότερο απ' όσο περίμενα. Με τον Tyler γελάσαμε και ήπιαμε, ανακατέψαμε τα ποτά σε σημείο που ο Nate μας έπιασε από τα κουρέλια να μας απομακρύνει από τον πάγκο για να σταματήσουμε να δηλητηριάζουμε κόσμο. Ο Lucas ήρθε επειδή τον έσυρε ο Alex, ενώ οι υπόλοιποι από την βόλτα έφυγαν κουρασμένοι για τα δωμάτια τους.

Ο Gavin με την γυναίκα του δεν έχουν ανακοινώσει ακόμη-πέρα από εμένα και τον αδελφό μου-ότι η Sophia είναι έγκυος. Περιμένουν να τελειώσουν τα γενέθλια του Alex για να κάνουν μια δική τους γιορτή ύστερα. Δεν ήθελαν να του κλέψουν τα φώτα και εφόσον τώρα μόλις χώρισε, καλό θα ήταν να τα κρατήσει πάνω του για να περάσει καλά. Το θεώρησα πολύ γλυκό εκ μέρους τους και συμφώνησα να παριστάνω ότι δεν ξέρω κάτι, ο Nate να αδιαφορεί πλήρως.

Πίσω στο τώρα. Ο Alex συνεχίζει να κοιτάει τον Gavin όλο νεύρα και μίσος, ο άλλος να ανταποδίδει ισάξια. Μπορεί να έχουν μια ώρα τώρα, σε σημείο που αρχίζω να βαριέμαι. Είχε πλάκα ως ένα σημείο, όμως τώρα που ο Tyler αποβλακώθηκε και είμαι μόνη, δεν το θεωρώ τόσο αστείο να τους χαζεύω. Πίνω άλλο λίγο από το ποτό μου και φέρνω το χέρι να το κουνήσω ανάμεσα τους. Ούτε που ενοχλούνται, σαν να είμαι αεράκι. Ξεφυσάω.

«Έχεις αρχίσει να καπνίζεις πολύ τελευταία», ακούω τον Lucas να λέει και φέρνω το κεφάλι πίσω να τον κοιτάξω ανάποδα. «Δεν νομίζεις ότι θα ήταν καλό να το ελαττώσεις λίγο;»

«Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, γιατρέ», γελάει ο Nate και παρατάει τον αναπτήρα στο τραπεζάκι.

«Απλά λέω», σηκώνει τους ώμους αδιάφορος ο άλλος και με κάνουν να στρέψω την προσοχή μου πάλι στους άλλους δυο.

Αρπάζουν ταυτόχρονα τα ποτήρια τους και τα κατεβάζουν σαν να είναι νερό. Σφυρίζω εντυπωσιασμένη. Εγώ αν το έκανα αυτό με αυτά που έχει βάλει ο Tyler μέσα, το πολύ να μέθαγα σε ένα δευτερόλεπτο και το επόμενο να έπεφτα ξερή. Ο Gavin κάνει νόημα στον άλλον, ο οποίος σέρνεται στο πάτωμα, να ξαναγεμίσει τα ποτήρια τους. Ο Alex βήχει και αυτό δημιουργεί ένα ύπουλο χαμόγελο στα χείλη του γαμπρού του.

«Τι έγινε, Alex; Δεν αντέχεις το ποτό σου;» ειρωνεύεται ο Gavin και κάνει τον άλλο να βγάλει φωτιές από τα νεύρα.

«Για να έχω αντέξει να μην σε έχω σκοτώσει τόσα χρόνια, νομίζω ότι θα αντέξω το ποτό», αντιλέγει ο άλλος γελώντας ελαφρώς και ακουμπά τα χέρια στα γόνατα που κάθεται οκλαδόν.

«Tyler, ποτό. Τώρα», γρυλίζει ο Gavin και αυτή η ένταση γεννιέται πάλι.

Ο Tyler υπακούει. Τους γεμίζει τα ποτήρια με ένα χαμόγελο μπαρίστα, εγώ να τους κοιτάω ανέκφραστη με το πόσο ηλίθια φέρονται. Τελειώνω το δικό μου και λυγίζω μπροστά να μου το γεμίσει κι εμένα, τα μάγουλα μου κόκκινα, το κεφάλι μου να βαραίνει σιγά-σιγά. Ο Alex μου παίρνει ξαφνικά το ποτήρι και το αφήνει στην άκρη. Με το που κάνω να του ρίξω τα μάτια για να παραπονεθώ, φέρνει το δάχτυλο στα χείλη του για να μου κάνει νόημα να μην μιλήσω και μου κλείνει το μάτι. Μου χαϊδεύει το κεφάλι για να μην μείνω με το παράπονο στα χείλη, εγώ αμέσως να κοκκινίζω. Με αφήνει με τόσο.

«Δεν πειράζει», γελάει ο Gavin και τον κάνω να στρέψει την προσοχή του αλλού πέρα από εμένα. «Έχεις τον Lucas να σε φροντίσει σε περίπτωση που πάθει κάτι το στομαχάκι σου».

«Ξέπλυνε την γλώσσα σου όταν μιλάς για τον καλύτερο μου φίλο», τσαντίζεται ο Alex και πίνουν μονορούφι τα ποτήρια τους συγχρονισμένοι. «Ξέχασα, απλά σου την δίνει που εμείς είμαστε καλύτεροι από εσένα και τον μαφιόζο σου».

«Λίγα τα λόγια σου για τον άντρα μου», γρυλίζει ο Gavin και κάνει νόημα για άλλη μια γύρα. «Είμαστε μεγαλύτεροι σας και έχουμε σίγουρα περισσότερα χρόνια φιλίας από εσάς. Αυτομάτως είμαστε καλύτεροι».

«Δεν πάει να πει τίποτα. Ξέρω τον Lucas από το νηπιαγωγείο», πίνουν άλλη μια φορά και αυτή την φορά και οι δυο τους ξινίζουν, ο Tyler ακριβώς απέναντι μου να κατεβάζει το μπουκάλι μόνος του πλέον. «Πόσα χρόνια ξέρεις τον Nate;»

«17 χρόνια και 201 ημέρες», απαντά ο Gavin και χαμογελά ύπουλα, λυγίζοντας ελαφρώς μπροστά για να πλησιάσει τον Alex.

«Έχασες», γελάει ο Alex και κοιτάει τον γαμπρό του τόσο κοροϊδευτικά που μόνο τον τσαντίζει περισσότερο. «18 χρόνια και 157 ημέρες», λυγίζει μπροστά, «και 11 ώρες».

Τους ρίχνω τα μάτια ελαφρώς μπερδεμένη. Μπορεί να φταίει ότι έχω πιει και εγώ αρκετά, στο σημείο που ζαλίζομαι και ο εγκέφαλος μου δεν λειτουργεί όπως πρέπει. Λυγίζω το σώμα πίσω και κοιτάω τον Lucas με τον Nate. Και οι δυο τους κρατάνε ένα νεκρό βλέμμα. Με κάνουν να γελάσω τόσο που πέφτω κατά λάθος στο πάτωμα. Αμέσως και οι δυο λυγίζουν να με βοηθήσουν να ισιώσω πάλι το σώμα, εγώ να τους χαμογελώ.

«Εγώ θα βάλω το όνομα στο τρίτο παιδί», πετάγεται ξαφνικά ο Gavin και πίνουν τον επόμενο γύρο με τα χίλια ζόρια, ο Tyler να έχει αποκοιμηθεί ήδη στο πάτωμα.

«Εγώ θα το βάλω. Εσύ φτάνει που τα κάνεις», αντιλέγει ο Alex και έρχονται τόσο κοντά ο ένας στον άλλον που τους πλησιάζω κι εγώ ερωτηματικά.

«Είσαι θείος τους, εγώ μπαμπάς τους», γρυλίζει ο Gavin και το χέρι του έρχεται στο κεφάλι μου, εγώ αμέσως να χαλαρώνω το σώμα με ένα χαμόγελο. «Άμα θες τόσο να ονομάζεις παιδιά, να κάνεις δικά σου», κάθονται πίσω και αυτή την φορά να γεμίζουν τα ποτήρια μόνοι τους με κάτι μπουκάλια που βρίσκουν στο πάτωμα. «Α, ναι, ξέχασα. Είσαι χωρισμένος. Δεν μπορείς να κάνεις σαυράκια με την πρώην σαύρα σου».

«Θες να σου κόψω την γλώσσα;» γελάει πλήρως ψυχωτικά ο Alex και παρατάει το ποτήρι για να πιει από το μπουκάλι, ο Gavin το ίδιο.

«Λες οι σαύρες να έπαιρναν τα μάτια σου;» συνεχίζει να κοροϊδεύει ο Gavin.

Ο Alex φέρνει το χέρι του να μου χαϊδέψει το κεφάλι και αμέσως τον κοιτάω με ροδοκοκκινισμένα μάγουλα. Με επηρεάζει τόσο εύκολα το άγγιγμα του και το βλέπει από τον τρόπο που μου κόβεται ελαφρώς η ανάσα. Με παρατηρεί για λίγο χαμένος στις σκέψεις του. Όταν όμως καταλαβαίνει ότι το χέρι του Gavin δεν έχει φύγει από πάνω μου και το αγγίζει κατά λάθος, στρέφει την προσοχή πίσω στον γαμπρό του. Τα βλέμματα τους σκοτεινιάζουν απότομα.

«Βγάλε το χέρι σου από την Angel», λένε ταυτόχρονα και πραγματικά μένω να τους κοιτάξω ερωτηματικά.

Τι παθαίνουν ώρες-ώρες;

Σηκώνω τα μάτια να δω τα χέρια τους που δεν φεύγουν από πάνω μου. Εκεί που δεν το περιμένω, ο Alex ορμάει στον Gavin και τον βάζει κάτω να τον πνίξει. Τους κοιτάω πλέον ανέκφραστη. Ξεκίνησαν πάλι. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και τεντώνομαι, το στήθος μου να αναπηδά την στιγμή που κατεβάζω τα χέρια. Παρατηρώ ότι αυτό δεν ξέφυγε από τα μάτια του Alex που βγάζει λουλουδάκια γύρω του. Αποσυντονισμένος δίνει το πάνω χέρι στον Gavin, ο οποίος τον αρπάζει και τον κολλάει πάνω του για να τον πνίξει εκείνος αυτή την φορά.

«Αδελφούλη, μήπως να τους χωρίζαμε;» αναρωτιέμαι κουρασμένη και γυρνάω να δω τον Nate, το πρόσωπο του τσαντισμένο και γεμάτο αηδία.

«Ασ' τους να αλληλοσκοτωθούν. Ποιος χέστηκε; Σωστά, Lucas;» απαντά και γυρνάω να δω και τον άλλον, ο οποίος έχει ακριβώς την ίδια έκφραση.

«Δεν βλέπω κανέναν να τσακώνεται, απλά αγκαλιάζονται», συμπληρώνει εκείνος και πίνει λίγο από το ποτήρι του κοιτώντας αλλού.

Απλά... αγκαλιάζονται;

Στρέφω την προσοχή μου στους δυο. Ο Alex κάνει κεφαλοκλείδωμα στον Gavin, ο άλλος με το ζόρι να αναπνέει. Τα μάτια του αρχίζουν να κλείνουν αργά και πραγματικά πιστεύω ότι θα τον σκοτώσει. Κλείνω τα μάτια όσο για να ξεφυσήσω. Σπρώχνω τα μαλλιά πίσω και κατεβάζω την μπλούζα κι άλλο για να φαίνεται ίσα-ίσα το σουτιέν μου. Δεν έχω άλλη επιλογή. Γουρλώνω τα μάτια και κάθομαι στα γόνατα μου, αγγίζοντας την μια παλάμη κάτω για να λυγίσω λίγο μπροστά.

«Alex», λέω ναζιάρικα και με το που πέφτουν τα μάτια του επάνω μου, παρατάει τον Gavin και μέσα σε ένα δεύτερο φέρνει το σώμα του ακριβώς μπροστά μου με ένα τεράστιο γλυκό χαμόγελο. «Μπορείς να μου φέρεις ένα ποτήρι κι εμένα;»

«Μας δεν ήπιες αρκετά;» αναρωτιέται ο Alex ενώ βγάζει λουλουδάκια και αστεράκια από γύρω του. «Καλό θα ήταν να έβαζες ένα φρένο».

«Μα θέλω», γκρινιάζω και κάθομαι πίσω στα διπλωμένα πόδια μου με ένα χαριτωμένο χαμόγελο. «Μπορείς, γλυκέ μου;»

Ο Alex παίρνει μια βαθιά ανάσα και σηκώνεται. Ο Gavin δεν κουνιέται. Όταν ο άλλος δεν βλέπει, γλιστράω κοντά του και βλέπω αν αναπνέει. Ευτυχώς απλά λιποθύμησε. Κάθομαι πάλι στην αρχική μου θέση και βλέπω τον Alex που κοιτάει τα μπουκάλια μισοκοιμισμένος. Έχει πιει τόσο και εκείνος που ξαφνιάζομαι πως δεν τα έχει φτύσει ακόμη. Ο Jim και ο Eddie έπεσαν ξεροί, ο Nate με τον Lucas να είναι πιο προσεχτικοί με τις δόσεις τους. Εγώ ζαλίζομαι μεν και ξέρω ότι το πρωί θα έχω πονοκέφαλο.

«Πω, τι κάνουν τα βυζιά στους άντρες», χαχανίζει ο Nate πίσω μου και γυρνάω να τον δω με ένα χαμόγελο.

«Στον Alex εννοείς», τον διορθώνει ο Lucas και γελάνε μεταξύ τους όλο νόημα, εγώ να τους κοιτάω ερωτηματικά. «Καλή δουλειά, Angel».

«Ναι, καλή δουλειά», τονίζει ο Nate και να τα πάλι εκείνα τα γελάκια.

Δεν καταλαβαίνω, αλλά γελάω μαζί τους αμήχανα. Ξέρω ότι ο Alex θα κάνει τα πάντα αρκεί να έχει μια καλύτερη θέα του στήθους μου. Δεν είμαι πρόθυμη να τον αφήσω να φονεύσει τον Gavin, γιατί όσο να 'ναι δεν θα έχω κάποιον να μου κουτσομπολεύει τα πάντα. Τον χρειάζομαι για να μου λέει νέα του Alex, εφόσον ο Nate ξεχνάει πράγματα-δεν ξέρω αν επίτηδες ή όχι-και δεν είναι έμπιστη πηγή. Πέρα από αυτό, θα γίνει μπαμπάς. Ας ζήσει την χαρά. Αυτό αν δεν τον σκοτώσει ο Alex.

«Πάω για ύπνο. Άρχισε να με πονάει το κεφάλι», λέει ο Lucas και με κάνει να γυρίσω να τον δω κάπως θλιμμένη. «Καληνύχτα, παιδιά», δεν κερδίζει καμιά αντίδραση πέρα από την δική μου και του αδελφού μου, «καληνύχτα, Alex».

Ο Alex του σηκώνει το χέρι χωρίς να του ρίξει τα μάτια. Παραμένει συγκεντρωμένος στα ποτά, μάλλον να προσπαθεί να μην τα δει διπλάσια. Ο Lucas ξεφυσά. Μου χαϊδεύει το κεφάλι και με προσπερνά να φύγει. Μου αρέσει η παρέα του. Ασυνείδητα χαμογελώ. Είμαι τόσο χαρούμενη που ο Alex τον έχει στην ζωή του. Φαίνεται ότι τον αγαπάει και θα έδινε τα πάντα, ως φίλος και ως γιατρός, για να είναι καλά ο Alex. Η φιλία τους είναι πραγματικά πανέμορφη. Όταν ανακαλούμαι το μίσος στα μάτια του Alex τόσα χρόνια πριν, με κάνει να ανακουφίζομαι που τα βρήκαν.

«Αδελφούλα», ακούω ξαφνικά την φωνή του Nate στο αυτί μου και τρομάζω. «Θα σου πέσουν τα ματάκια, καλή μου».

«Σκάσε», γρυλίζω αμέσως και τον σπρώχνω από πάνω μου. «Δεν μπορώ ούτε να σκέφτομαι δηλαδή;»

«Σκέφτομαι το λες τώρα» ξεφυσά και σβήνει το τσιγάρο του με ένα πονηρό χαμόγελο. «Τέλος πάντων, σε πειράζω, μικρή», λυγίζει στα γόνατα του για να μου χαϊδέψει το κεφάλι. «Μπορείς να τους πας στα δωμάτια τους;»

«Δεν θα με βοηθήσεις;» αναρωτιέμαι, ένα δάκρυ να κυλά στην ιδέα του να κουβαλάω αυτά τα γομάρια.

«Θυμάσαι εκείνη την ομορφούλα από το πρωί; Τελειώνει η βάρδια της και θα την βγάλω για ποτό», δηλώνει ο Nate και το βλέμμα μου νεκρώνει, το δικό του να γουρλώνει. «Μην με κοιτάς έτσι. Κι εγώ χώρισα οπότε θέλω παρηγορητικό σεξ», με πλησιάζει με ένα χαμόγελο, «ή θες να κάτσω εδώ να δούμε μια ταινία με κουβέρτες και παγωτό;»

«Θα το προτιμούσα», σταυρώνω τα χέρια στο στήθος με νάζι, εκείνος να γελάει.

«Εγώ πάλι όχι, γιατί όπως είπα όλοι οι άντρες προτιμούμε σεξ από κλαψομούνισμα».

Με αυτό σηκώνει το σώμα του και μου κλείνει το μάτι με νόημα. Παραμένω καθισμένη στα διπλωμένα πόδια μου να τον κοιτάω αηδιασμένη. Νομίζει ότι έχω ξεχάσει το στοίχημα που έχουμε βάλει; Μπορώ να του αποδείξω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι παρηγοριάς πέρα από το σεξ και ο Alex θα είναι το θύμα μου. Θα τον χρησιμοποιήσω για να αποδείξω ακριβώς αυτό. Το καλό είναι ότι εφόσον ο Alex είναι σεξομανής, άμα καταφέρω να τον παρηγορήσω διαφορετικά, θα είναι πολύ καλό σκορ.

Κλαίγομαι. Γιατί έχω ένα κακό προαίσθημα όμως;

«Τέλος πάντων. Την κάνω εγώ. Φρόντισε τους εσύ, αδελφούλα», πετάγεται ο Nate και είναι ήδη στην πόρτα, να την έχει ανοίξει κιόλας. «Καλή τύχη».

Δεν προλαβαίνω να πω τίποτα. Κοιτάω την κλειστή πόρτα απελπισμένη. Πως θα τους κουβαλήσω όλους αυτούς όταν είμαι μεθυσμένη και κουρασμένη για τον εαυτό μου; Κοιτάω τον Alex και με τα χίλια ζόρια κρατάει τα μάτια του ανοιχτά. Γεμίζει δυο ποτήρια πλαστικά με ποτό και περπατά προς το μέρος μου. Μου δίνει το ένα και ρίχνει το σώμα του ακριβώς δίπλα μου να κοιτάει κι εκείνος το δωμάτιο, τα τέσσερα αγόρια να την έχουν πέσει για όσο η τηλεόραση παίζει χαμηλόφωνα παιδικά.

«Σε ευχαριστώ», μουρμουρίζω και βλέπω που τελειώνει το δικό του μονορούφι.

«Που πήγε ο Nate;»

«Να ρίξει γκόμενα», αναστενάζω και κοιτάω το ποτήρι μου.

Πίνω μια γουλιά. Είναι πολύ βαρύ να το κατεβάσω μονορούφι σαν εκείνον. Ακουμπά τις παλάμες πίσω του και κάπως έτσι στηρίζεται σε εκείνα. Έχει ένα κενό βλέμμα το οποίο δεν ρίχνει στιγμή πάνω μου. Καθαρίζω τον λαιμό μου. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή όταν σκέφτομαι ότι είμαι μόνη με τον Alex, αν εξαιρέσω ότι τα αγόρια έχουν πέσει ξεροί σαν να τους έχουν βαρέσει. Φέρνω το ποτήρι στα χείλη μου να πιω άλλο λίγο, αλλά δεν μπορώ, το πρόσωπο μου ξινίζει.

«Δώσ' το μου», λέει ο Alex και το παίρνει από το χέρι μου, για να το κατεβάσει ο ίδιος.

«Καλό θα ήταν να μην έπινες κι εσύ τόσο», σχολιάζω με ένα αμήχανο γελάκι στο τέλος.

«Πρέπει», μουρμουρίζει και μου ρίχνει τα μάτια με τέτοιον τρόπο που ανατριχιάζω ολόκληρη.

Κοιτάει το στήθος μου. Είχα ξεχάσει να το συμμαζέψω. Δεν τον ντρέπομαι κιόλας, εντάξει. Εδώ του έχω δώσει την πράσινη κάρτα να κάνει ό,τι θέλει με εκείνο. Φτιάχνω την μπλούζα όμως, εφόσον έχω ένα στοίχημα με τον Nate. Ο Alex ξεφυσά και φέρνει την παλάμη του στο μέτωπο του. Σίγουρα θα ξεκίνησε να τον πιάνει η ζαλάδα από το ποτό τώρα.

«Καλά είσαι;» τον ρωτάω και του χαϊδεύω την πλάτη.

«Ναι, ναι, απλά κουρασμένος. Δεν κοιμήθηκα καλά», μου χαμογελά και τηρώ μια απόσταση μεταξύ μας, εγώ να έχω γυρίσει όλο μου το σώμα προς εκείνον. «Πως πέρασες σήμερα;»

«Μια χαρά», λέω ενθουσιασμένη, άθελα μας να έχουμε μικρύνει την απόσταση κι άλλο. «Τι όμορφη που είναι η Ρώμη και τα κτήρια και τα μουσεία και...»

Χαζεύω τα χείλη του Alex και χάνομαι πλήρως από αυτό που έλεγα. Τα μάγουλα του είναι κόκκινα από το αλκοόλ, τα δικά μου να φλέγονται από το πόσο κοντά μου είναι. Αυτός με πλησιάζει περισσότερο. Σφραγίζω τα χείλη και ακουμπώ τις γροθιές στα μπούτια μου. Ξέρω που το πάει και δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου.

«Και;» ρωτάει, το δάχτυλο του στην γραμμή του στήθους μου.

«Και-Και τα-τα-τα», τραυλίζω ανήμπορη να αρθρώσω μια πρόταση, όταν αρχίζει να παίζει με μια τούφα μαλλιών μου, το βλέμμα του λάγνο, το πρόσωπο του λίγο μακριά από το δικό μου.

«Και τα;» συνεχίζει με ένα πλάγιο χαμόγελο στα χείλη του.

«Και τα αγάλματα», λέω και αρχίζω να κάνω λίγο πίσω, το σώμα μου να πέφτει αργά στο πάτωμα.

«Ξέρεις τι άλλο ήταν όμορφο σήμερα;» ρωτάει και κουνάω το κεφάλι αρνητικά.

Μέσα σε κάτι δεύτερα τον βρίσκω ανάμεσα από τα πόδια μου και πάνω μου. Έχω ρίξει το σώμα πλήρως στο πάτωμα και τον κοιτάω σαστισμένη. Μου έχει κοπεί η ανάσα. Το πρόσωπο μου έχει πάρει φωτιά, η καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή. Φέρνει το ένα χέρι μου πάνω από το κεφάλι μου και το κρατάει γερά από τον καρπό. Το άλλο το ακουμπά λίγο πιο δίπλα μου και μπερδεύει τα δάχτυλα μας μαζί. Τα χείλη του είναι τόσο κοντά στα δικά μου που μπορώ να νιώσω την ανάσα του γεμάτη αλκοόλ.

«Εσύ, μικρό αγγελάκι», χαχανίζει και μου γραπώνει το χέρι άλλο λίγο σφιχτά.

Ενώνει τα χείλη μας και δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Ανταποδίδω αμέσως, να του δίνω πρόσβαση να βαθύνει με την πρώτη. Κρατάω τα μάτια κλειστά και όσο να θέλω να τον αγγίξω, με κρατάει κάτω. Οι γλώσσες μας μπερδεύονται, όλες οι γεύσεις των ποτών που έχει ανακατέψει να ενώνονται με τις δικές μου. Με φιλάει τόσο παθιασμένα, να ψάχνει κι άλλο, κι άλλο, από μένα. Υποκύπτω. Προσπαθώ να του δώσω ό,τι μου ζητάει, όλο μου το σώμα να ηλεκτρίζεται μόνο που με κρατά τόσο σφιχτά.

Αποτραβιέται να πάρει μια ανάσα και ανοίγω τα μάτια να τον δω μαγεμένη. Φιλάει καλύτερα απ' ότι θυμόμουν, η γλώσσα του να έχει τέτοια χάρη που με ανάβει περισσότερο όσο την σκέφτομαι σε όλο μου το σώμα. Με κοιτάει σαν να μην του έφτανε αυτό. Με ξαναφιλάει, αυτή την φορά πιο άγρια, ακόμη πιο παθιασμένα. Χωρίς να τον τραβήξω, ξέρει πόσο να βαθύνει για να μπορώ να τον γευτώ ακόμη καλύτερα. Τα χείλη του κυριολεκτικά γλιστρούν από πάνω μου και σέρνονται στο πηγούνι, όπου μου αφήνει ένα φιλί.

Η ανάσα μου είναι κοφτή. Σφίγγω τα πόδια μου πάνω του, εφόσον δεν μπορώ να τα φέρω μαζί. Ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη του όταν καταλαβαίνει πως έχω ήδη υγρανθεί εκεί κάτω και θέλω να του το κρύψω. Φιλάει τον λαιμό μου και τον δαγκώνει, ένα επιφώνημα πόνου και ηδονής να ξεγλιστρά αμέσως από το στόμα μου. Θέλω να τον αγγίξω. Δεν μου αρκεί το χέρι του. Τον κοιτάω σαν να τον παρακαλάω να με αφήσει να το κάνω, αλλά απλά χαμογελά.

Με ξαναφιλάει, αφότου μου αφήσει ένα σημάδι στον λαιμό μου. Μου δαγκώνει το κάτω χείλος και το κρατάει για λίγο, δίχως να τον νοιάζει αν θα μου το σκίσει ή όχι. Το πιπιλάει και ύστερα το αφήνει ελεύθερο, εγώ για άλλη μια φορά να αναστενάζω. Με έχει ανάψει τόσο που δεν σκέφτομαι καθαρά. Το μόνο που θέλω είναι εκείνος και ό,τι έχει να μου δώσει. Κατεβάζει τα χείλη. Με το που φιλάει την γραμμή του στήθους μου, δαγκώνω το κάτω χείλος μου και κλείνω για λίγο τα μάτια σφιχτά.

Βγάζει το χέρι από τον δεξί μου καρπό και το φέρνει στην στενή μπλούζα μου. Την τραβάει έξω από το τζιν και χώνει το χέρι του, μέσα σε δεύτερα να έχει ξεκουμπώσει το σουτιέν μου. Ακουμπώ το πλέον ελεύθερο χέρι μου στα μαλλιά του και αναστενάζω όταν τα ζεστά του ζουμερά χείλη φιλούν τον αφαλό μου. Κρατάει τα δάχτυλα του γραπωμένα στα δικά μου, τα άλλα να σηκώνουν την μπλούζα μου αργά.

«Χιχι, βυζιά», λέει ξαφνικά και του ξεφεύγει ένα σατανικό γέλιο, εγώ ανήμπορη να πω κάτι, τόσο ξαναμμένη που είμαι. «Τι όμορφα που είναι. Τι υπέροχο χρώμα. Τι τέλειο σχήμα. Μυρίζουν τόσο... πανέμορφα. Θέλω απλά-»

Εκεί που δεν το περιμένω, φέρνει το κεφάλι του στην γραμμή του στήθους μου και με τα δυο του χέρια σπρώχνει τα βυζιά μου έτσι ώστε να τα ζουλήξει στο πρόσωπο του. Αποτραβιέται να με δει με ένα πλήρως αποβλακωμένο χαμόγελο, τα μάγουλα του τόσο κόκκινα που είμαι σίγουρη ότι πλέον μιλάει το αλκοόλ. Φέρνει τις δυο παλάμες του στο στήθος μου και τα γραπώνει τόσο που ασυνείδητα κλείνω το στόμα με το χέρι μου να μην ακουστώ.

«Από πότε είχες τόσο μεγάλο στήθος, Angel;» χαχανίζει μόνος του και πραγματικά εγώ πεθαίνω από τις καύλες κάτω του, ενώ αυτός εξετάζει το στήθος μου με το ένα χέρι στο πηγούνι, το άλλο στο βυζί μου να το ζουλάει ακόμη, το ένα φρύδι σηκωμένο.

Γραπώνομαι στο μπράτσο του και συγκρατώ τα επιφωνήματα, τι πόνου, τι απόλαυσης, που ξεγλιστρούν το ένα μετά από το άλλο από τα σφραγισμένα χείλη μου. Έχω ανάψει τόσο που με το ζόρι κρατιέμαι. Εκεί που δεν το περιμένω, λυγίζει μπροστά και φέρνει την γλώσσα του στην ρώγα μου. Αμέσως χαμογελά όταν το σώμα μου μαζεύεται επειδή την δαγκώνει. Δεν με νοιάζει που με πονάει. Είναι σαν χρειάζομαι ακριβώς αυτή την οδυνηρή αίσθηση για να ικανοποιηθώ.

Συνεχίζει να πειράζει την ρώγα μου με το στόμα του, συγκεκριμένα την υγρή του γλώσσα. Φέρνω το χέρι από το στόμα στο μέτωπο και προσπαθώ να ανασάνω τέρμα κουρασμένη να συγκρατούμαι. Αναπνέω βαριά και κοφτά, ακριβώς σαν να έτρεχα. Κρατάω το άλλο χέρι γραπωμένο στο πουκάμισο που φόραγε στην βόλτα. Ζουλάει το άλλο μου στήθος με τα δάχτυλα του και πραγματικά δεν νομίζω να αντέξω πολύ έτσι όπως με αγγίζει.

Ακούω θόρυβο δίπλα μας και όταν γυρνάω να δω τι είναι, ο Tyler γυρνάει απλά πλευρό. Ανοίγω τα μάτια ορθάνοιχτα. Με τον Alex να με φιλάει και να με αγγίζει έτσι, ξεχάστηκα τελείως ότι υπάρχουν τέσσερα άλλα άτομα που κοιμούνται στο δωμάτιο. Σπρώχνω τον Alex από πάνω μου και του χτυπάω το μπράτσο μανιωδώς. Αποτραβιέται με παράπονο, εγώ αμέσως να κατεβάζω την μπλούζα μου και να κουμπώνω το σουτιέν μου.

«Τι έπαθες;» ρωτάει ο Alex και κάθεται στα διπλωμένα πόδια του, ακόμη ανάμεσα από τα δικά μου.

«Είναι και άλλα άτομα στο δωμάτιο, ηλίθιε», τον μαλώνω χαμηλόφωνα και φτιάχνω την μπλούζα μου. «Και αν μας ακούσουν;»

«Έτσι όπως κοιμούνται, αμφιβάλλω», αδιαφορεί ο Alex και φέρνει τα χείλη του στον λαιμό μου, εγώ για λίγο να υποκύπτω, τέτοια καλή δουλειά που κάνει.

«Alex, τελείωνε», μουρμουρίζω και κλείνω τα μάτια σφιχτά, εφόσον με ρουφάει λίγο βίαια. «Άμα θες... να γίνει κάτι... αχ... τότε πάμε... στο δωμάτιο σου. Οι δυο μας μόνο».

Κάνει πίσω και με κοιτάει με ένα χαμόγελο. Χαϊδεύει τα χείλη μου με τον αντίχειρα του και ξεφυσάει. Με τραβάει για ένα φιλί το οποίο ανταποδίδω αμέσως και με αφήνει σχετικά γρήγορα. Μου χαρίζει ένα γοητευτικό χαμόγελο και κρατάει την παλάμη στο μάγουλο μου, εγώ να τον κοιτάω ξαναμμένη, η ανάσα μου κοφτή και το βλέμμα μου λάγνο.

«Δεν θέλω να κάνουμε σεξ, Angel», δηλώνει και με βαράει κατακούτελα, όλο μου το σώμα να κοκαλώνει στην θέση του. «Τουλάχιστον όχι μεθυσμένοι. Αυτό θα γίνει όταν είμαστε νηφάλιοι, γιατί θέλω να θυμάσαι ό,τι σου κάνω σε αυτό το υπέροχο σώμα».

Ο Alex γελάει ελαφρώς με την αντίδραση μου πριν και σηκώνει το σώμα του, αρπάζοντας με από τον καρπό για να με βοηθήσει κι εμένα να σηκωθώ. Εκείνος ζαλίζεται και με την βοήθεια μου ισορροπεί. Φέρνει το χέρι στο μέτωπο του και το χαϊδεύει κουρασμένος. Με το ζόρι κρατιέται ξύπνιος για κάποιον που ήταν έτοιμος να με γδύσει εδώ και τώρα.

«Πήγαινε με στο δωμάτιο μου, Angel», με προστάζει ο Alex κάπως ζαλισμένος και καθαρίζω τον λαιμό μου καθώς φτιάχνω την μπλούζα μου.

«Μα πρέπει να βοηθήσω τα αγόρια-»

Δεν με αφήνει καν να εξηγηθώ. Ρίχνει το χέρι του στους ώμους μου και με τραβάει κοντά σαν να με κρατάει αγκαλιά. Κοκκινίζω αμέσως όταν το άρωμα του τρυπάει τα ρουθούνια μου. Υποτίθεται το κάνει για να στηριχθεί πάνω μου να μην πέσει κάτω, αλλά είναι απλά σαν να το κάνει επίτηδες για να με έχει κοντά του. Αποφεύγει να με κοιτάξει με κόκκινα μάγουλα και χαμογελώ γλυκά με την έκφραση του.

«Εμένα να βοηθήσεις», μουρμουρίζει ναζιάρικα και φέρνω το χέρι στην μέση του.

«Καλά».

Βγαίνουμε από το δωμάτιο του Nate με μένα να κλείνω την πόρτα αργά πίσω για να μην κάνω φασαρία. Περπατάμε στον διάδρομο, η νύχτα στην Ρώμη έξω από το παράθυρο να δείχνει τόσο όμορφη που γουρλώνω τα μάτια μου. Ο Alex αρχίζει να χάνει την ισορροπία του με κάθε βήμα. Δυσκολεύομαι ακόμη κι εγώ να τον κουβαλήσω τόσο ψηλός και βαρύς που είναι. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά αργά μέχρι που φτάνουμε στον τρίτο. Δυο φρουροί στέκονται σιωπηλοί και μας αγνοούν όταν τους προσπερνάμε για να πάω τον Alex στο δωμάτιο του.

Με το που φτάνουμε έξω από την πόρτα του, μου δίνει τα κλειδιά. Φαίνεται χάλια, το ποτό να τον έχει βαρέσει κατά κούτελα. Τα μάτια του μένουν μισόκλειστα, τα μάγουλα και τα χείλη του ροδοκοκκινισμένα. Ξεχνιέμαι για λίγο και τον χαζεύω πόσο όμορφος και σέξι είναι. Μου ρίχνει τα μάτια ανέκφραστος και καθαρίζω αμέσως τον λαιμό μου. Ξεκλειδώνω την πόρτα και τον τραβάω μέσα. Εκείνος κλείνει πίσω του με το πόδι και βγάζει το χέρι του από πάνω μου.

«Τι είχε ανακατέψει ο Tyler;» γκρινιάζει και κάθεται στην άκρη του κρεβατιού του. «Με βοηθάς να αλλάξω ρούχα;»

ΑΑΑ, ΤΙ;

«Δεν είσαι μικρός», παριστάνω την ήρεμη. «Πρέπει να πάω να συμμαζέψω και τους άλλους».

«Ασ' τους εκείνους. Κάτσε μαζί μου», παραπονιέται και βγάζει τα παπούτσια πετώντας τα πέρα. «Αν είναι να μην με βοηθήσεις να αλλάξω, κάνε μου ένα μασάζ. Νιώθω πιασμένος».

«Alex, όχι. Σοβαρέψου», επιμένω και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου.

«Αν γουρλώσω τα μάτια, θα δουλέψει;» ρωτάει και τινάζει το κάτω χείλος του, η καρδιά μου να χτυπά γρήγορα με το πόσο χαριτωμένος δείχνει.

«Όχι».

Ο Alex ξεφυσά και σηκώνει το σώμα του αργά. Ξεκινά να ξεκουμπώνει το πουκάμισο του και πανικοβάλλομαι. Τον σταματάω με το να φέρνω τα χέρια μου στα δικά του. Με κοιτάει ερωτηματικά, σηκώνοντας μου το φρύδι.

«Τι;»

«Τι πας να κάνεις εκεί; Γιατί-Γιατί γδύνεσαι;!»

«Για να αλλάξω ρούχα;» απαντά μπερδεμένος και συνεχίζει να ξεκουμπώνει το πουκάμισο, εγώ αμέσως να γυρνάω την πλάτη. «Τι έπαθες;»

«Τίποτα», καταπίνω το σάλιο μου. «Πάω απλά να σταθώ εκεί. Αυτή η-η γωνία φαίνεται ωραία».

Πλησιάζω την μπαλκονόπορτα και κοιτάω απ' έξω, προσπαθώντας έτσι να μην έχω τον νου μου στο γεγονός ότι γδύνεται πίσω μου. Κλείνω για λίγο τα μάτια. Είπε ότι δεν θέλει να το κάνουμε μεθυσμένοι οπότε ευτυχώς. Τι ευτυχώς βασικά; Χάνω το στοίχημα! Τρελάθηκα; Είναι σαν να παρακαλάω να το χάσω όταν έρχομαι στο δωμάτιο του Alex, μόνη και αναμμένη, εκείνος να γδύνεται πίσω μου. Η καρδιά μου κοντεύει να σκάσει στο στήθος μου, το κεφάλι μου από την ντροπή.

Ανοίγω τα μάτια και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Πρέπει να ηρεμήσω. Θα γυρίσω με το κεφάλι ψηλά και θα του πω ότι πρέπει να φύγω. Η δουλειά μου ήταν απλά να τον φέρω ως εδώ, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλομαι. Φέρνω την παλάμη στο τζάμι και κοιτάω τα φώτα της πόλης που λάμπουν σαν μικρά διαμάντια. Η αίσθηση των χειλιών του είναι ακόμη στα δικά μου και... μου λείπει ήδη το χάδι του.

Εκεί που δεν το περιμένω, ο Alex ακουμπά το πηγούνι του στον ώμο μου και με κοιτά με ένα χαμόγελο. Καθώς εγώ πάθαινα κρίση, εκείνος όχι μόνο έχει ντυθεί, αλλά από τις βρεγμένες άκρες των μαλλιών του φαίνεται να έχει ρίξει νερό στο πρόσωπο του. Το δικό μου γίνεται παντζάρι αμέσως, η ανάσα μου να κόβεται.

«Τι σκέφτεσαι;» ρωτάει όλο ενδιαφέρον και κάνω πίσω για να απομακρυνθώ, εκείνος να κάνει πίσω για να ισιώσει το σώμα του.

«Τίποτα απολύτως!» απαντώ και γλιστράω το σώμα στο πλάι για να πάω προς την εξώπορτα, ο Alex να με κοιτά ερωτηματικά με το τι έπαθα. «Πάω να-να φύγω».

Με το που κάνω ένα βήμα, ζαλίζομαι τόσο που στηρίζομαι στην καρέκλα του κομοδίνου. Φέρνω το χέρι στο μέτωπο μου αμέσως και μου έρχεται να ξεράσω. Ήμουν τόσο επηρεασμένη με ό,τι έγινε που ξεχάστηκα ότι είμαι μεθυσμένη κι εγώ. Πραγματικά τα ποτά που ετοίμασε ο Tyler ήταν χημικές βόμβες, δεν εξηγείται αλλιώς. Ο Alex λυγίζει με το χέρι στο πηγούνι και με κοιτά από κάτω.

«Δεν φαίνεσαι καλά», κάνει την παρατήρηση σκεφτικός και ύστερα χαμογελάει. «Θες να κοιμηθείς εδώ για απόψε;»

«Ε, τι; Μαζί σου; Τι; Στο ίδιο δωμάτιο;» πανικοβάλλομαι ντροπαλά και τον βλέπω καθώς τεντώνεται κουρασμένος. «Όχι».

«Έλα, γιατί νυστάζω».

Με αρπάζει από τον καρπό και με σέρνει στο κρεβάτι σαν να είμαι πούπουλο στο χέρι του. Με βάζει να κάτσω στην άκρη και λυγίζει για να μου βγάλει τα παπούτσια, ακουμπώντας τα σε μια γωνία προσεχτικά. Αφαιρεί τις κάλτσες μου και τις αφήνει και εκείνες πάνω από τα παπούτσια, όλα αυτά να τα κάνει με ένα χαμόγελο. Τον κοιτάω πλήρως αποβλακωμένη, ανήμπορη να καταλάβω γιατί είναι τόσο καλός μαζί μου. Μου χαϊδεύει το κεφάλι για κάμποσα δεύτερα, το χαμόγελο του να μεγαλώνει, και με προσπερνά για να πάει να ξαπλώσει στην άλλη πλευρά.

«Ξεκουράσου, δεν θα σε ενοχλήσω».

Τον ακολουθώ με τα μάτια σαστισμένη. Μου έχει γυρίσει την πλάτη, καθώς βολεύεται κάτω από το πάπλωμα. Παραμένει σιωπηλός. Κάνω να σηκωθώ, αλλά πέφτω πάλι πίσω κουρασμένη, το κεφάλι μου να με πεθαίνει. Ξαπλώνω πάνω από τα παπλώματα, αλλά κρυώνω, οπότε όλο νεύρα μπαίνω μέσα. Ο Alex δεν κινείται καθόλου παρόλο που κουνάω το κρεβάτι τόσο. Νυστάζω, αλλά δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Κοιτάω το ταβάνι με σφραγισμένα χείλη, το πρόσωπο μου ανέκφραστο.

Τι κάνω στο κρεβάτι με τον πρώην μου;