Ανοίγω τα μάτια απότομα, σαν να ξύπνησα από έναν εφιάλτη. Κάτι με γαργαλάει στον λαιμό μου, γι' αυτό κάνω να ρίξω τα μάτια εκεί. Πρώτο πράγμα έρχομαι αντιμέτωπη με το κεφάλι του Alex, το οποίο έχει χωθεί έτσι ώστε τα χείλη του να χαϊδεύουν το εκτεθειμένο δέρμα του λαιμού μου. Ακόμη κοιμάται, η έκφραση του ήρεμη και ξεκούραστη. Δείχνει τόσο χαριτωμένος. Τα πόδια μας έχουν μπερδευτεί μεταξύ τους και... το ένα του χέρι γραπώνει το στήθος μου σαν να επρόκειτο να φύγει αν το αφήσει. Τα σώματα μας είναι τόσο κολλημένα που μου κόβεται η ανάσα.

Προσπαθώ να κουνηθώ αλλά με τραβάει κι άλλο κοντά του, η παλάμη του να με γραπώνει με τέτοιον τρόπο που καταλαβαίνω ότι ακόμη και στον ύπνο του με ζητάει. Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν αμέσως και με την πρώτη που πάω να δαγκώσω το κάτω χείλος μου, το νιώθω πρησμένο από τα φιλιά του εχθές. Δεν με πονάει τόσο, αλλά με κάνει να κλάψω λίγο που δεν έχω πώς να το κρύψω. Ξεφυσάω αφότου γελάσω λίγο αμήχανα, όχι δυνατά για να μην τον ξυπνήσω.

Τι κάνω με την ζωή μου; Το βλέμμα μου νεκρώνει για όσο κοιτάω το ταβάνι. Τι κάνω στο κρεβάτι με τον Alex Henderson; Υποτίθεται έχω ένα στοίχημα να νικήσω και ένα αγόρι να περιμένω να έρθει από την Νέα Υόρκη. Τι ακριβώς προσπαθώ να πετύχω με αυτή την απερίσκεπτη συμπεριφορά που έχω; Τα χείλη του Alex χαϊδεύουν τον λαιμό μου και με βρίσκω να δυσκολεύομαι να κρατήσω ένα ανέκφραστο πρόσωπο. Του ρίχνω τα μάτια και συνεχίζει να κοιμάται σαν ένα μικρό αδέσποτο γατάκι που βρήκε ζεστασιά στο αφεντικό του.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάω. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό, ειδικά μαζί του. Δεν ξέρω καν γιατί μου φέρεται καλά. Θα έπρεπε κανονικά να με μισεί που του ρίχτηκα τόσες φορές ενώ αρραβωνιασμένος. Θα έπρεπε να μην μου ρίχνει τα μάτια και όταν το έκανε, εκείνα να ήταν κενά, ανέκφραστα, δίχως συναίσθημα. Τον έχω πληγώσει τόσες φορές που δεν θα έπρεπε να μου επιτρέπει να τον πλησιάζω. Γιατί τότε με κρατάει στην αγκαλιά του κάτω από τα παπλώματα;

Φέρνω το πίσω μέρος του χεριού μου στο μέτωπο μου και κάθομαι για λίγο να συνέρθω. Νιώθω εξουθενωμένη η αλήθεια είναι. Τα ποτά που ανακάτεψα χθες δεν με βοήθησαν και τόσο πολύ να ξυπνήσω καλά, τουλάχιστον πλήρως ξεκούραστη. Το κεφάλι μου με πεθαίνει, αργά-αργά να ανάβω που έχω τον Alex να με κρατάει με αυτόν τον τρόπο. Η παλάμη του στο βυζί μου με κάνει να φοβάμαι ότι δεν θα με αφήσει ποτέ.

Ο ανώμαλος. Ακόμη και στον ύπνο του βλέπει στήθη;

Κλείνω για λίγο τα μάτια και ανακαλούμαι το φιλί μας. Ο τρόπος που με φίλαγε ήταν τόσο απότομος και άγριος, παθιασμένος σαν να δίψαγε για αυτό. Ένα γαργαλητό στο στομάχι με κάνει να συνέλθω. Ήταν ένα τεράστιο λάθος. Και αν μας άκουσαν; Κι αν είδαν κατά λάθος τι μου έκανε; Θεέ μου, τι ντροπή. Δεν έπρεπε να του το είχα επιτρέψει με τίποτα αυτό. Φτάνει αυτό το φιάσκο. Φτάνει να θέλω να κάνω κάτι μαζί του. Είναι εξευτελιστικό ακόμη δεν χώρισε με την σαύρα, να πάει μαζί μου.

Του ρίχνω ξανά τα μάτια. Κοιμάται τόσο γαλήνια. Ανακαλούμαι όταν ήμασταν μαζί και σπάνιες φορές τον έπιανε ύπνος έτσι στην αγκαλιά μου. Τα μαύρα του μαλλιά έχουν γλιστρήσει ακατάστατα στο μέτωπο του, τα μάγουλα του ελαφρώς κόκκινα. Τα σαρκώδη χείλη του είναι μόνο λίγο ανοιχτά και αναπνέει αργά, η ανάσα του να χτυπάει τον λαιμό μου. Θέλω τόσο να τον αγκαλιάσω, όμως συγκρατούμαι. Μόλις τώρα έλεγα στον εαυτό μου να δώσω ένα τέλος.

Γλιστράω με δεξιότητα από κοντά του και τον βλέπω που βολεύεται στον ύπνο του καλύτερα με το να φέρνει το ένα χέρι κάτω από το μαξιλάρι. Γυρνάω το σώμα να τον δω καλύτερα. Δείχνει τόσο ήρεμος που χαίρομαι που ξεκουράστηκε. Τα μάτια του ακόμη και κλειστά φαίνονται ταλαιπωρημένα. Τόσο πολύ έκλαιγε; Χαμογελώ με τον εαυτό μου όταν ανακαλούμαι τον παιδικό ενθουσιασμό του που άγγιζε το στήθος μου. Χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά του.

Τα δάχτυλα μου πέφτουν αργά στα χείλη του και τα αγγίζω απαλά. Τα κοιτάω πλήρως χαζεμένη. Είναι κακό να θέλω να τον ξαναφιλήσω; Είπα να δώσω ένα τέλος, αυτό δεν βοηθάει καθόλου όμως. Φέρνω τα δικά μου κοντά του. Κοιμάται βαριά, οπότε υποθέτω ότι δεν θα τον πειράξει ένα φιλάκι, όσο-όσο να σταματήσω να το σκέφτομαι.

Ξαφνικά βλέπω τα μάτια του να ανοίγουν αργά και να με κοιτούν ανέκφραστα. Κοκαλώνω στην θέση μου, τα χείλη μου σχεδόν στα δικά του, να τα χαϊδεύουν απαλά. Δεν κουνιέται καν. Με χαζεύει ερωτηματικά, πλήρως αδιάφορος που κόντευα να τον φιλήσω. Νιώθω το αίμα στο κεφάλι μου έτοιμο να το κάνει να εκραγεί. Ένα τέρμα αμήχανο χαμόγελο δημιουργείται στα χείλη μου, κρύος ιδρώτας να με περιλούζει για όσο προσπαθώ να σκαρφιστώ δικαιολογίες.

«Τι κάνεις εκεί;» ρωτάει ο Alex αγουροξυπνημένος.

Αμέσως γλιστράω το σώμα πίσω μέχρι που κοντεύω να πέσω με το κεφάλι κάτω. Με ένα γρήγορο και πλήρως αδέξιο παρκούρ, ακουμπώ τα πόδια στο πάτωμα και κρύβομαι πίσω από το κρεβάτι έτσι ώστε να φαίνονται μόνο τα μάτια μου που τον κοιτούν. Το πρόσωπο μου έχει κοκκινίσει τόσο που το αισθάνομαι να έχει πάρει φωτιά. Ο Alex με κοιτά ερωτηματικά τι στο καλό κάνω πρωί-πρωί. Σηκώνεται να κάτσει οκλαδόν, απομακρύνοντας ελαφρώς το πάπλωμα από πάνω του.

«Καλημέρα», λέει και τον χαζεύω που φέρνει το χέρι στο μέτωπο του για να το χαϊδέψει. «Πως κοιμήθηκες;»

Δεν μου έχει ρίξει τα μάτια, οπότε καλό θα ήταν να φύγω τώρα όσο είναι απασχολημένος. Γυρνάει προς το κομοδίνο του και δεν δίνω σημασία τι παίρνει από 'κει. Κάνω κάτι αποτυχημένους γύρους στο πάτωμα και φτάνω στο σημείο που ο Alex είχε αφήσει τα παπούτσια μου. Γλιστράω το σώμα στο τέλος του κρεβατιού και κολλάω την πλάτη πίσω για να κρυφτώ.

Κάτι συνεχίζει να κάνει πίσω μου, εγώ όσο πιο βιαστικά μπορώ να φοράω τα παπούτσια μου. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή. Δεν νομίζω να έχω αγχωθεί τόσο στην ζωή μου να φύγω από κάπου. Δένω τα κορδόνια τσαπατσούλικα και καταπίνω το σάλιο μου τρομοκρατημένη, μέσα μου να εύχομαι να μην μου δώσει σημασία. Θα μου το κάνει τόσο δύσκολο να φύγω αν ανοίξει το ρημάδι το στόμα του.

«Φεύγεις κιόλας;» αναρωτιέται και όλες οι τρίχες του σώματος μου σηκώνονται. «Δεν θες να κατέβουμε μαζί για καφέ;»

«Μαζί, χεράκι;» πανικοβάλλομαι και γυρνάω να κάτσω στα γόνατα μου.

«Μαζί, όπως ο ένας δίπλα στον άλλον σαν φυσιολογικοί άνθρωποι», εξηγείται με σουφρωμένα φρύδια και πίνει λίγο από το νερό του.

«Α», κοιτάω αλλού αδιάφορη και σηκώνω το σώμα μου για να σταθώ όρθια. «Δεν με ενδιαφέρει να πιω καφέ μαζί σου. Εμείς τελειώσαμε, Alex».

«Τελειώσαμε;» ρωτάει μπερδεμένος εκείνος και αφήνει το ποτήρι νερό στο κομοδίνο, ενώ βολεύεται καλύτερα στο κρεβάτι. «Είχαμε κάτι για να τελείωσε;»

Νιώθω το μαχαίρι στην καρδιά μου αμέσως. Προσπαθώ να μην δείξω θιγμένη, αλλά με το που τον βλέπω να γελάει ελαφρώς, τσαντίζομαι. Τόσο αστείο είναι για εκείνον όλο αυτό; Το αυτάρεσκο χαμόγελο του με ενοχλεί τόσο που το φρύδι μου κάνει 'τικ'. Ξέρει ότι με ενόχλησε αυτό το σχόλιο, παρόλο που εγώ είμαι αυτή που το ξεκίνησε, και ξεκάθαρα το ευχαριστιέται.

«Έχεις δίκιο. Δεν είχαμε τίποτα», γρυλίζω και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος με ένα κενό βλέμμα. «Ας μείνει έτσι, ηλίθιε».

Τον κοιτάω για λίγο με σουφρωμένα φρύδια, εκείνος απλά να συγκρατεί το γέλιο του. Κλείνει τα μάτια όσο να ξεφυσήσει και δεν αντέχω να τον βλέπω άλλο. Δεν φτάνει που τον είχα να με χουφτώνει πρώτο πράγμα πρωί-πρωί τον ανώμαλο, ανέχομαι να με κοιτάει σαν να μην είμαι τίποτα παραπάνω από ένα παιχνίδι. Καθαρίζει τον λαιμό του την στιγμή που κάνω κάμποσα βήματα προς την πόρτα καθώς σφίγγω τις γροθιές μου.

«Είσαι σίγουρη ότι θες να φύγεις χωρίς αυτό;» ρωτάει ο Alex και με κάνει να γυρίσω να τον δω όλο νεύρα.

Τα μάτια μου ανοίγουν ορθάνοιχτα. Κρατά με το δάχτυλο του κρεμασμένο το σουτιέν μου. Κατεβάζω τα μάτια και βλέπω πως όντως δεν το φοράω, το στήθος μου να ζει στον Παράδεισο ελεύθερο πλέον από τους περιορισμούς του σουτιέν. Κοκκινίζω αμέσως. Δεν θυμάμαι να το έβγαλα χθες το βράδυ. Ξαναρίχνω τα μάτια στον Alex σφίγγοντας την γροθιά μου ενώ βγάζω φωτιές από πάνω μου.

«Τι μου έκανες το βράδυ, ανώμαλε;» γρυλίζω και επιστρέφω να σταθώ μπροστά από το κρεβάτι του.

«Εσύ το έβγαλες και μου το πέταξες στα μούτρα, Angel. Πρέπει να πεις στον Lucas να σε δει που ξεχνάς πράγματα τόσο εύκολα», γελάει ο Alex πονηρά και κάνει κύκλους το δάχτυλο στο οποίο έχει το σουτιέν μου. «Άμα μου το άφησες δώρο, δεν ξέρω αν μου κάνει».

«Δωσ' το μου, Alex», λέω νευριασμένη και ακουμπώ τα γόνατα πάνω στο κρεβάτι για να φτάσω να του το πάρω.

«Μυρίζει... Angel», σχολιάζει και το φέρνει στο πρόσωπο του, εγώ να κοκκινίζω αμέσως.

«Τι κάνεις εκεί; Ασ' το ήσυχο», επιμένω αγχωμένη και πάω πιο μπροστά, προσπαθώντας μεν να μην ακουμπήσω τα βρώμικα παπούτσια μου στο κρεβάτι του.

«Έχεις ένα πολύ όμορφο άρωμα, ξέρεις», συνεχίζει ο Alex με τις μαλακίες του και επίτηδες σηκώνει το σουτιέν μου στον αέρα για να μην το φτάσω, καθώς χαμογελά αυτάρεσκα. «Μου αρέσει αυτό πάνω σου».

«Πολύ περίεργο όταν κάνω μπάνιο μια φορά τον μήνα», σαρκάζομαι μόνο για να τον αηδιάσω, αλλά απλά γελάει, το στήθος μου κολλημένο στο δικό του. «Μπορείς να μου δώσεις το σουτιέν να φύγω; Με πονάει το κεφάλι, δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ».

«Θέλω να μου εξηγήσεις πρώτα τι εννοούσες με το «τελειώσαμε», Angel. Για κάποιον λόγο δεν μου άρεσε», μουρμουρίζει και φέρνει μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου, ενώ με κοιτά στα μάτια.

Συνειδητοποιώ ότι είμαι πολύ κολλημένη πάνω του. Κατεβάζω το χέρι και το ακουμπώ στο κρεβάτι για να ισορροπήσω καλύτερα. Μου χαμογελά. Ρίχνω τα μάτια μου στα χείλη του και ανακαλούμαι πόσο ήθελα να τα φιλήσω πριν. Κάπως μαλακώνω και το καταλαβαίνει, τα μάγουλα μου να έχουν μείνει ακόμη κόκκινα. Κρατάω τα μάτια μισόκλειστα όταν λυγίζει πιο κοντά μου. Σηκώνει ελαφρώς το πηγούνι μου για να του είναι πιο εύκολο να με πλησιάσει κι άλλο.

«Εγώ-»

Η πόρτα χτυπάει την στιγμή που είναι έτοιμος να με φιλήσει. Εγώ ταράσσομαι, εκείνος απλά να ξεφυσάει ανέκφραστος. Πάει να ανοίξει το στόμα του να απαντήσει, αλλά αμέσως φέρνω τα χέρια μου να του το σφραγίσω. Τον κοιτάω τρομοκρατημένη. Δεν γίνεται να μας πιάσει κανείς σε αυτή την στάση, πόσο μάλλον στο ίδιο κρεβάτι.

«Μην τολμήσεις να πεις ότι είμαι εδώ. Θα σε σκοτώσω αν το κάνεις», ψιθυρίζω και αφότου ξεφυσήσει από την μύτη, κουνάει το κεφάλι καταφατικά.

Αρπάζω το σουτιέν μου και μέσα σε κάτι δεύτερα, έχω γλιστρήσει κάτω από το κρεβάτι του. Βάζω το χέρι στα χείλη μου και προσπαθώ να μην κάνω τσιμουδιά. Γυρνάω αργά το κεφάλι στα δεξιά μου και βλέπω ένα τύπο ντυμένο στα μαύρα να με κοιτάει ανέκφραστος. Συγκρατιέμαι να μην τσιρίξω, όταν ακούω την πόρτα να ανοίγει. Βάζω το άλλο χέρι στην καρδιά μου και τον βλέπω να βγάζει από την τσέπη του μια ταυτότητα. Η προεδρική φρουρά του Alex.

Για όνομα, δεν το πιστεύω ότι είχαμε αυτόν από κάτω να ακούει τις σαχλαμάρες μας. Πόση ώρα έχει εδώ;

«Καλημέρα, Alex», είναι η φωνή του Lucas αυτή που ακούγεται, να βλέπω τα παπούτσια του ακριβώς μπροστά από το κρεβάτι. «Σε περίμενα να κατέβεις για πρωινό».

«Κοιμόμουν. Τι θες;» ρωτάει αδιάφορος ο Alex και τον νιώθω που ξαπλώνει ακριβώς από πάνω μου.

«Ήρθα να δω τι κάνεις. Ήπιες πολύ χθες», μουρμουρίζει ο άλλος και τον παρακολουθώ που πάω να κάτσει στην καρέκλα κομοδίνου.

«Πήρα ένα παυσίπονο που είχα εδώ στο κομοδίνο», απαντά εκείνος και κλείνω τα μάτια για να ηρεμήσω, να βγάλω από το μυαλό μου ότι ένα φρουρός είναι ξαπλωμένος μούμια δίπλα μου.

«Ναι, δεν ήθελα να σε ενοχλήσω χθες και είπα στους φρουρούς να σου τα αφήσουν εκεί», λέει ο Lucas και ευχαριστώ τους Θεούς που δεν μας βρήκε να κοιμόμαστε αγκαλίτσα.

«Σε ευχαριστώ».

«Θα κατέβεις να φας ή να τους πω να σου φέρουν το πρωινό εδώ;»

«Θα κατέβω. Θα κάνω πρώτα ένα ντους και μετά».

Βλέπω τον Lucas να περπατά προς την πόρτα, όταν σταματάει. Το σώμα μου τσιτώνεται για λίγο. Γυρνάω να δω τον φρουρό και βάζει το δάχτυλο στα χείλη του για να μου πει να σωπάσω. Ναι, εντάξει, κάτι έχω καταλάβει ότι δεν πρέπει να καρφωθούμε, Richard. Του χαρίζω ένα νεκρό βλέμμα και αναμένω απλά να φύγει ο Lucas, για να εξαφανιστώ κι εγώ ακριβώς μετά. Αρκετά υπέφερα.

«Έχεις δει την Angel;» ρωτάει ξαφνικά ο Lucas και η καρδιά μου χτυπά γρήγορα.

«Όχι, γιατί;» ξεφυσά ο Alex και ανακουφίζομαι που τηρεί την υπόσχεση του.

«Την ψάχνει ο Nate όλο το πρωί. Πέρασα από το δωμάτιο της, αλλά ήταν κλειδωμένο και δεν απάνταγε».

«Μπορεί να κοιμάται, τι να σου πω. Είχε πιει κι εκείνη αρκετά».

Μπράβο, Alex. Μπορεί να σε αφήσω να μου αγγίξεις τα βυζιά με το δάχτυλο σου.

«Έχεις δίκιο», μουρμουρίζει ο Lucas. «Αν την δεις, πες της να κατέβει κάτω γιατί την ψάχνει ο Nate».

Δεν λένε τίποτα άλλο. Ο Lucas φεύγει και η πόρτα πίσω του κλείνει. Βγάζω το χέρι επιτέλους από τα χείλη μου. Αποχαιρετώ τον Richard με ένα χαμόγελο και συνειδητοποιώ ότι κράταγα στο δάχτυλο μου το σουτιέν. Φεύγω από εκεί όσο πιο γρήγορα μπορώ. Σηκώνω το σώμα μου όρθιο, τα αμήχανα μάτια μου να συναντιούνται με του Alex που έχει ξαπλώσει στο κρεβάτι και έχει φέρει τα χέρια πίσω από το κεφάλι του. Προτιμώ να μην του πω για τον φρουρό. Ο καημένος προσπάθησε.

«Σε ψάχνουν, Angel», δηλώνει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο.

«Κάτω σου ήμουν, ηλίθιε. Τα άκουσα», λέω ενοχλημένη και περπατώ προς τον καθρέπτη.

Για κάποιον που με δάγκωνε και μου πιπίλαγε τον λαιμό βίαια, δεν έχει αφήσει ούτε ένα σημαδάκι μικρό. Τι ταλέντο με την γλώσσα έχει αυτός ο άνθρωπος; Σηκώνω τα μαλλιά να ελέγξω καλύτερα, όμως πραγματικά τίποτα. Εντυπωσιακό. Για λίγο αγχώθηκα ότι θα έπρεπε να τα κρύψω από τους άλλους. Ξαφνικά βλέπω τον Alex να στέκεται πίσω μου. Κατεβάζει ελαφρώς την μπλούζα μου και ακουμπά με το δάχτυλο του ένα σημαδάκι που έχει αφήσει δίπλα στην ρώγα μου.

«Εδώ είναι, αν αυτό ψάχνεις, καλή μου», ψιθυρίζει στο αυτί μου και κάνει κύκλους με το δάχτυλο του πάνω στο στήθος μου. «Αν θες όμως, την άλλη φορά σου τα αφήνω στον λαιμό».

«Δεν θέλω, γι' αυτό τα έψαχνα», απαντώ με έναν ειρωνικό τόνο και ξεφυσάω στριφογυρίζοντας τα μάτια μου.

«Τι ωραίο που είναι», σκέφτεται φωναχτά μόνος του και μου γραπώνει το στήθος τόσο απότομα που ένα επιφώνημα ξεγλιστρά από τα χείλη μου.

«Ασ' το ήσυχο», ενοχλούμαι και του σφαλιαρίζω το χέρι για να το βγάλει από πάνω μου, εκείνος να μου δίνει ένα φιλί στον ώμο. «Alex, ασ' το πια».

«Δεν μπορώ», κλαίγεται σαν μικρό παιδί που δεν μπορεί να αποχωριστεί το αγαπημένο του παιχνίδι. «Είναι εθιστικό».

«Δεν είναι. Ασ' το σου λέω», τσαντίζομαι παραπάνω όσο σκέφτομαι ότι μας ακούει ένας φρουρός κάτω από το κρεβάτι του.

Όσο προσπαθώ να τον βγάλω από πάνω μου, τόσο μου κολλάει. Θέλω να απομακρυνθεί, όμως ο τρόπος που με αγγίζει μου αρέσει τόσο πολύ. Τα φιλιά του ανεβαίνουν μέχρι το σαγόνι μου, ένα γελάκι να ξεφεύγει από τα χείλη του όταν συνειδητοποιεί ότι με επηρεάζει πάρα πολύ. Ζουλάει ανάμεσα στα δάχτυλα του την ρώγα μου και με κάνει να δαγκώσω το κάτω χείλος μου.

Αρπάζει ξαφνικά τον καρπό του χεριού μου και με γυρνάει από την άλλη. Πρώτο πράγμα φέρνει τα χείλη του στα δικά μου και με φιλάει. Υποκύπτω σχεδόν αμέσως. Με σηκώνει πάνω στο κομοδίνο και τυλίγω τα χέρια μου στον σβέρκο του, με το ένα χέρι να μπερδεύω τα δάχτυλα στα μαύρα του μαλλιά. Δεν με αφήνει να αναπνεύσω. Τον τραβάω κι άλλο κοντά μου. Δεν μπορώ να σταματήσω να ζητάω κι άλλο.

Τα χέρια του σηκώνουν αργά την μπλούζα μου και του επιτρέπω να σπάσει το φιλί μόνο για να μου την βγάλει. Την αφήνει στην καρέκλα και παρατάω το σουτιέν εκεί. Τα μάτια του γουρλώνουν αμέσως. Δαγκώνει το κάτω χείλος του. Με ένα απλό χαμόγελο, του δίνω το πάσο να ασχοληθεί με το στήθος μου, εφόσον φαίνεται ότι είναι έτοιμος να σκάσει άμα δεν το κάνει. Ακουμπώ τις παλάμες στο κομοδίνο και κλείνω τα μάτια για να απολαμβάνω την γλώσσα και το άγγιγμα του.

Σε σχέση με χθες, σήμερα είναι πιο ήρεμος. Με τσιμπάει που και που για να με ταράξει, το σώμα μου να ανατριχιάζει και να κουλουριάζει κάθε φορά που το κάνει. Δεν μπορώ να του αντισταθώ με τίποτα. Κοροϊδεύω τον εαυτό μου κάθε φορά που θέλω να βάλω ένα τέλος. Ξέρω ότι δεν είναι σωστό, ξέρω ότι θα χάσω το στοίχημα και ξέρω ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά λατρεύω να με πειράζει έτσι. Με αποτελειώνει κάθε φορά. Αυτή η γλώσσα του, αυτά τα μακριά δάχτυλα του... ανοίγω τα μάτια να τον δω και με κοιτάει ήδη με ένα χαμόγελο.

Τι μου έχεις κάνει, Alex Henderson;

«Προεδρόπαιδο, έχεις ξυπνήσει;» χτυπάει ξαφνικά η πόρτα και είναι η φωνή του Nate αυτή που μας τρομάζει. «Μπαίνω-»

«Μην μπεις», φωνάζει ο Alex και κλείνει τα μάτια για λίγο να σκεφτεί. «Είμαι γυμνός».

«Τι κάνεις γυμνός, ανώμαλε;»

«Πάω να κάνω ντους-Nate, στο δωμάτιο μου είμαι. Τι θες;» προσπαθεί να εξηγηθεί ο Alex και παρόλο που το κρύβει, έχει πανικοβληθεί.

Εγώ αμέσως μαζεύομαι, το χέρι του Alex να έχει γραπώσει το δεξί μου βυζί και να μην το αφήνει. Ο Nate αφήνει το χερούλι της πόρτας και ξεφυσάει, εγώ με τον Alex να κοιταζόμαστε όλο νοήματα. Εγώ του λέω να με αφήσει να ντυθώ, εκείνος κλαίγεται γιατί δεν θέλει. Τον τσιμπάω, αλλά τίποτα. Καθαρίζει τον λαιμό του και ισιώνει το σώμα, εγώ να τον κοιτάω δολοφονικά.

«Δεν βρίσκω την Angel. Σε άφησα μαζί της χθες βράδυ. Που πήγε;» ρωτάει και ο Alex συνεχίζει να γραπώνει το στήθος μου, το άλλο του χέρι στην μέση του.

Θα του το κόψω.

«Δεν έχω ιδέα. Δεν είναι στο δωμάτιο της;» παριστάνει τον ανήξερο και λυγίζει κοντά στο στήθος μου να τινάξει το δάχτυλο του με δύναμη πάνω στην ρώγα μου.

Δαγκώνω το κάτω χείλος και κλείνω τα μάτια σφιχτά για να συγκρατήσω ένα επιφώνημα που πήγε να ξεγλιστρήσει κατά λάθος. Τον κοιτάω πλέον απελπισμένη. Αν δεν με αφήσει, το ξέρω ότι θα προδοθούμε. Σε περίπτωση που ο Nate μπει μέσα γιατί άκουσε κάτι ύποπτο, πρώτο πράγμα θα με δει γυμνή στα χέρια του πρώην μου. Πάει η ζωούλα μου, πάει το στοίχημα, πάει η αξιοπρέπεια μου. Από την άλλη ο Alex δεν φαίνεται να δίνει δεκάρα για τίποτα από αυτά. Χαχανίζει σατανικά στο στήθος μου.

«Για να ήρθα να ρωτήσω εσένα, προφανώς όχι, ανεγκέφαλε γυμνιστή. Πότε την είδες τελευταία φορά;» τσαντίζεται ο αδελφός μου και κάνει τον Alex να βγάλει τα χείλη του από το στήθος μου που το ρούφαγε, με μένα να πεθαίνω να συγκρατηθώ.

«Αποκοιμήθηκε στο δωμάτιο σου, γι' αυτό βαρέθηκα και έφυγα», απαντά χαλαρά ο Alex και συνεχίζει ό,τι έκανε πριν, τα μάτια μου κυριολεκτικά να γυρνάνε από την απόλαυση. «Θες κάτι άλλο;»

«Να μου λείπει», γρυλίζει ο Nate.

«Αν θες πάντως», με φιλάει ξαφνικά ο Alex, μόνο για λίγο όμως, «ρώτα τους φρουρούς μου έξω αν την είδαν».

«Δεν μου μιλάνε», παραπονιέται ο αδελφός μου, εγώ να γραπώνομαι από τα μπράτσα του Alex, εφόσον μου ρουφάει το κάτω χείλος δίχως λύπηση.

«Πες τους ότι σου το ζήτησα εγώ», ξεφυσά ανυπόμονα ο Alex και σηκώνει το κεφάλι για λίγο να κοιτάξει το ταβάνι.

«Καλά», αναστενάζει ο Nate. «Κατέβα κάτω και σταμάτα να ψωνίζεσαι ότι την έχεις μεγάλη. Θα έρθει το λεωφορείο σε λίγο».

Ο Alex φέρνει το ένα χέρι στο μάγουλο μου και το άλλο στην μέση μου. Κολλάει το πρησμένο στήθος μου στο δικό του και με φιλάει, τα μάτια του μισόκλειστα. Δεν δίνει δεκάρα να απαντήσει στον αδελφό μου, ο οποίος ευτυχώς φεύγει. Ανακουφίζομαι τόσο που επιτέλους απομακρύνεται, διότι δεν θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν αν έμπαινε μέσα και έβρισκε τον Alex να με απολαμβάνει σαν να είμαι το πρωινό του.

Προσπαθώ να του μιλήσω, να του πω να με αφήσει, αλλά οι λέξεις βγαίνουν ως μουγκρητά. Βαθύνει κι άλλο, η γλώσσα του να εισχωρεί βίαια και να με αναγκάζει να ανταποδώσω, να σταματήσω να μιλάω. Του χτυπάω τα μπράτσα να καταλάβει ότι δεν θέλω να συνεχίσω, γιατί πρέπει να πάω κάτω να φάω και ύστερα να έρθω πάνω να ετοιμαστώ. Δεν γίνεται να είμαι εδώ μαζί του όλη την ώρα. Δεν φτάνει που με ψάχνουν όλοι ξαφνικά. Ο Alex αποτραβιέται ξεφυσώντας και φέρνει το χέρι στο μέτωπο σαν να ξέχασε κάτι.

«Εσύ κάτω από το κρεβάτι», αναστενάζει και ο Richard πετάγεται σε ταχύτητα φωτός έξω, εγώ να αρπάζω τον Alex και να τον κολλάω πάνω μου για να μην γίνει θέαμα το γυμνό μου στήθος.

«Μάλιστα, κύριε Henderson», λέει και κρατάει το κεφάλι κάτω, ο Alex να μου ρίχνει τα μάτια ερωτηματικά που τον κρατάω τόσο κοντά μου.

«Ενημέρωσε τους δυο έξω να μην πουν λέξη στον Nate ότι η Angel είναι στο δωμάτιο μου. Να πουν ότι δεν την είδαν να περνάει από 'δω», τον διατάζει και ο άλλος κουνά το κεφάλι καταφατικά.

Όπως εμφανίστηκε, έτσι εξαφανίζεται πάλι πίσω κάτω από το κρεβάτι, μουρμουρίζοντας κάτι στο μανίκι του. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή. Δεν φτάνει που κόντεψα να πηδηχτώ με τον Alex με αυτόν στο δωμάτιο, για λίγο θα έβλεπε και το γυμνό μου στήθος. Ο Alex γυρνά να με δει με το που τον αφήνω ελεύθερο. Αρπάζω το σουτιέν μου και το φοράω, τα νεύρα μου να βαράνε κόκκινο μαζί του.

«Γιατί σε πειράζει τόσο να ξέρει ο Nate ότι είσαι μαζί μου;» με ρωτάει ο Alex και κρατάει την μπλούζα μου στο χέρι για όσο ξεκινώ να ντύνομαι.

«Δεν θέλω, εντάξει;» γρυλίζω και του το κρατάω τόσο που παραλίγο με έκανε θέαμα στον φρουρό του. «Από πότε το ήξερες ότι ήταν αυτός εκεί;»

«Από την στιγμή που μπήκαμε στο δωμάτιο», απαντά ο Alex και το βλέπω ότι στεναχωριέται που τσαντίστηκα μαζί του. «Μου θύμωσες;»

«Ναι, ηλίθιε. Πέρα του ότι κόντεψε να με βρει ο αδελφός μου έτσι», αρπάζω την μπλούζα από τα χέρια του και ξεκινώ να την φοράω με νεύρα, «γίνομαι και θέαμα στους φρουρούς σου».

«Συγγνώμη. Απλά τους έχω συνηθίσει και προσπαθώ να τους αγνοώ», γελάει αμήχανα και φτιάχνω την μπλούζα μέσα στο τζιν μου. «Ξεχάστηκα».

«Είσαι μεγάλος μαλάκας», δηλώνω και καθαρίζω επίτηδες τα χείλη μου, εκείνος να κάνει ένα βήμα πίσω για να μου δώσει το περιθώριο να φύγω από εκεί. «Πραγματικά δεν θέλω να σε βλέπω. Είσαι απλά ανώμαλος».

«Πως κάνεις έτσι, βρε Angel; Οι άνθρωποι την δουλειά τους-»

Την τρώει την σφαλιάρα που τόσο ζήταγε. Φέρνει το χέρι στο μάγουλο του και γυρνάει να με δει στεναχωρημένος. Παραμένω τσαντισμένη μαζί του. Δεν είμαι θέαμα για κανέναν και το παιχνίδι κανενός. Χέστηκα που κάνουν την δουλειά τους. Δεν θέλω να έχω κανέναν φρουρό να βλέπει τα απόκρυφα μου, ο Alex να μην δίνει δεκάρα που τους έχουμε στα πόδια μας σαν σπαστικά παιδιά που ζητούν καραμέλα.

«Δεν είναι η δουλειά τους να βλέπουν το στήθος μου, Alex. Μια φορά μιλάω, γι' αυτό σεβάσου το», γρυλίζω και το αφήνω με τόσο.

Βγαίνω από το δωμάτιο, κοπανώντας την πόρτα κλειστή. Φτάνει πια με τις βλακείες του Alex. Δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι με χρησιμοποιεί για να παρηγορήσει τον εαυτό του. Ούτε που τον νοιάζει ότι ο αδελφός μου με ψάχνει, ούτε που έδωσε δεκάρα να με κρύψει όταν ο φρουρός του έκανε τα νίντζα-κόλπα του για να βγει από κάτω από το κρεβάτι. Με κουράζει όταν είναι έτσι εγωιστής. Έχω κι εγώ περηφάνια.

Ο διάδρομος είναι άδειος, οπότε υποθέτω ότι ο Nate κατέβηκε ήδη κάτω. Προσπαθώ να φτιάξω τα μαλλιά μου χωρίς κάποιον καθρέπτη, όσο-όσο απλά να μην φαίνομαι ξεμαλλιασμένη. Προσπερνάω τέρμα αμήχανη τους φρουρούς και κατεβαίνω τα σκαλιά με μικρά χοροπηδηματάκια. Αρχίζω να νιώθω άσχημα για την σφαλιάρα, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να τον συγχωρέσω. Συνεχίζει να με ενοχλεί που μονίμως με χειραγωγεί να υποκύπτω στα χέρια του. Την μια χθες μπροστά στα αγόρια, σήμερα με τον αδελφό μου έξω από την πόρτα και τον φρουρό κάτω από το κρεβάτι.

Συνεχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά κουρασμένη. Καταλαβαίνω γιατί ο Nate δεν ήθελε το δωμάτιο στον τρίτο πλέον. Εκεί που δεν το περιμένω κάποιος πέφτει πάνω μου και μου ταράσσει την ηρεμία. Γυρνάω με σουφρωμένα φρύδια να έρθω αντιμέτωπη με τον Tyler, εκείνος τόσο ενθουσιασμένος που δεν μπορώ με τίποτα να ταυτιστώ. Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος και συνεχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά, με το χέρι του στους ώμους μου.

«Καλημέρα, αδελφούλα. Που ήσουν και έφαγαν όλοι τον κόσμο να σε βρουν;» ρωτάει τόσο ευδιάθετος που θα ξεράσω ουράνια τόξα σε μια γωνία.

«Κοιμόμουν», ξεφυσάω στριφογυρίζοντας τα μάτια μου κουρασμένη. «Τι θες πρωί-πρωί, Tyler;»

«Αχ, ερωτεύτηκα, Angel», με ζουλάει στην αγκαλιά του, εγώ να σουφρώνω τα φρύδια. «Δεν θα το πιστέψεις τι έγινε».

«Άμα μου το πεις, μπορεί και να το πιστέψω», ειρωνεύομαι και φτάνουμε επιτέλους στο ισόγειο, να πάω να πιω έναν καφέ στο μπουφέ.

«Ξύπνησα σήμερα να πάω στο γυμναστήριο του ξενοδοχείου-»

«Τι; Γιατί;»

«Είναι η καθημερινή μου ρουτίνα από την δουλειά-»

«Όχι, εννοώ, γιατί έχει γυμναστήριο το ξενοδοχείο;»

«Συγκεντρώσου. Δεν μας νοιάζει», γελάει αμήχανα ο Tyler και ξύνει το μάγουλο του. «Που λες, ήταν μια άλλη κοπέλα εκεί και έκανε την ρουτίνα της. Μα τι χάρη και ομορφιά, τι γυμνασμένο σώμα και τι απίστευτη συγκέντρωση. Δεν την έχω ξαναδεί, αλλά είχε ξανθά μαλλιά και όταν την παρακολούθησα, είδα ότι μένει στον πρώτο όροφο».

«Stephanie», απαντώ στην ερώτηση που δεν μου έχει κάνει ακόμη. «Stephanie την λένε και είναι η ξαδέρφη του Alex, η μεγάλη αδελφή της Brittany».

«Αδελφούλα», με ταράσσει ο Tyler συγκινημένος και προσπαθώ να τον βγάλω από πάνω μου για να μην με σπρώχνει πέρα-δώθε έτσι. «Σε ευχαριστώ τόσο πολύ. Ήξερα ότι μπορώ να βασίζομαι πάνω σου».

«Ναι, καλή τύχη να την ρίξεις», μουρμουρίζω και παίρνω ένα φλιτζάνι για να φτιάξω τον καφέ μου.

Η Stephanie είναι η γυναικεία τρομαχτική εκδοχή του Alex Henderson. Αυτό το γυμνασμένο ντούκι περπατά και η Γη τρέμει. Δεν την έχω ακούσει να μιλάει ποτέ όσο την έχω τριγύρω μου και με κάνει να αισθάνομαι τόσο αμήχανα. Έχει ένα πολύ τρομαχτικό βλέμμα και δεν το αμφισβητώ στιγμή ότι δεν μπορεί να μου σπάσει όλα τα κόκαλα άμα την ενοχλήσω. Χθες έτυχε για ένα δεύτερο να κάτσω δίπλα της στο λεωφορείο να ξεκουραστώ και μου έριξε τα μάτια ενοχλημένη. Εξαφανίστηκα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τι στον διάολο της βρήκε ο Tyler ακριβώς;

«Μην αγχώνεσαι. Έχω τους τρόπους μου εγώ», δηλώνει αυτάρεσκα ο Tyler και σπρώχνει τις μπούκλες από το μέτωπο του. «Χμ, εσύ γιατί μυρίζεις-»

«Τίποτα δεν μυρίζω, φύγε από πάνω μου», πανικοβάλλομαι και κολλάω την παλάμη στο πρόσωπο του για να τον σπρώξω πίσω. «Άσε με να πιω τον καφέ με την ησυχία μου».

«Καλά», ξεφυσά εκείνος και τον προσπερνάω να πάω να κάτσω σε μια απομονωμένη γωνιά.

Η μυρωδιά του καφέ μου τρυπάει τα ρουθούνια και με κάνει να ηρεμήσω. Πολύ δύσκολο πρωινό. Αισθάνομαι όμως ότι τα βάσανα μόνο ξεκίνησαν. Έχοντας δώσει το πάσο στον Alex να με αγγίζει, δεν ξέρω πως θα καταφέρω να του ξεφύγω έτσι ώστε να κερδίσω το στοίχημα. Δεν είναι καθόλου καλό που με επηρεάζει το δευτερόλεπτο που με αγγίζει, γιατί μου το κάνει πιο δύσκολο.

Φέρνω τα χέρι στο μέτωπο ενοχλημένη. Δεν μπορώ να βγάλω από το κεφάλι μου το στεναχωρημένο πρόσωπο του όταν είδε ότι με είχε νευριάσει. Γαμώτο, δεν είναι δίκαιο να είναι τόσο χαριτωμένος. Πίνω μια γουλιά από τον καφέ μου και κάθομαι να σκεφτώ τι να κάνω για τις υπόλοιπες τέσσερις ημέρες που θα είμαστε εδώ. Η μόνη επιλογή είναι να τον αποφύγω. Όταν επιστρέψουμε στο Beverly Hills, θα έχει ήδη παρηγορηθεί και δεν θα χρειαστεί να ανησυχώ για κάποιο ηλίθιο στοίχημα. Εκεί θα μπορώ να τον αποφεύγω πιο εύκολα. Μπορεί να με ξεχάσει κιόλας.

Χτυπάω την γροθιά νευριασμένη στο τραπέζι. Δεν θέλω να με ξεχάσει όμως. Ζηλεύω την ιδέα να είναι με άλλη κοπέλα. Μόνο που τον κάνω εικόνα να χαμογελάει σατανικά ενώ έχει μια πατσαβούρα στην αγκαλιά του, κοντεύω να σκάσω. Δεν γίνεται να θέλω και να μην θέλω όμως. Κλείνω τα μάτια και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Για τώρα ας ζητήσει συγγνώμη που με έκανε ρεζίλι στον Richard και θα συνεχίσω να τον αγνοώ. Έτσι θα έχω χρόνο να το σκεφτώ καλά.

«Καλημέρα, αδελφούλα», ακούω τον Nate να γελά και σέρνει την καρέκλα να κάτσει δίπλα μου. «Που στο καλό ήσουν;»

Του ρίχνω τα μάτια και φαίνεται κάπως τσαντισμένος. Δεν μου ξεφεύγει η πιπιλιά στον λαιμό του. Κοιτάω αλλού ξεφυσώντας και πίνω λίγο από τον καφέ μου πλήρως αδιάφορη. Έχω άλλα ζητήματα να με απασχολούν. Όλα βέβαια αφορούν τον Alex Henderson και το γεγονός ότι θέλω και δεν θέλω να το κάνω μαζί του.

«Κοιμόμουν».

«Που ακριβώς;» ρωτάει και φέρνει το ένα πόδι πάνω από το άλλο, το βλέμμα του να με εξετάζει.

«Στο δωμάτιο μου», απαντώ με σουφρωμένα φρύδια.

«Και πως μπήκες στο δωμάτιο σου;»

«Με τα... κλειδιά;»

Ο Nate παίρνει μια βαθιά ανάσα και βγάζει από την τσέπη του τα κλειδιά του δωματίου μου. Τα κοιτάω με ορθάνοιχτα μάτια την στιγμή που τα πετάει στο τραπέζι. Συνεχίζει να με παρατηρεί ελαφρώς ενοχλημένος, ξεφυσώντας αμέσως. Πίνω λίγο από τον καφέ μου και αποφεύγω να συναντήσω το επικριτικό βλέμμα του.

«Α, τα βρήκες;» γελάω αμήχανα και τα αρπάζω αμέσως. «Θα μου έπεσαν τώρα καθώς-»

«Ήταν στο δωμάτιο μου όλο το βράδυ», με διακόπτει ανέκφραστος και φοβάμαι ότι αν συνεχίσω να του λέω ψέματα, απλά θα τα κάνω όλα χειρότερα. «Που ήσουν; Δεν έχεις αλλάξει ούτε ρούχα».

«Δεν είμαι μικρή να μου κάνεις ανάκριση», τσαντίζομαι και πίνω ξανά από τον καφέ μου. «Παράτα με».

«Δεν είσαι μικρή, αλλά δεν θέλω να ξανασυμβεί ό,τι έγινε τις προάλλες στο μπαρ του Jim», αντιλέγει και το βλέπω ότι όντως ανησύχησε για μένα από τα γουρλωμένα μάτια του. «Δεν είμαστε στην Αμερική, Angel. Δεν θέλω να πάθεις κάτι εδώ, εντάξει;»

«Συγγνώμη», μουρμουρίζω ηττημένη, γιατί όσο να 'ναι σιχαίνομαι να τον στεναχωρώ με τις απερίσκεπτες μαλακίες που κάνω. «Αποκοιμήθηκα σε ένα άλλο δωμάτιο. Μόνη μου, μην ανησυχείς. Είχα πιει αρκετά μάλλον και μπερδεύτηκα».

«Σε παρακαλώ, αν είναι να με κάνεις να τρέχω όλους τους ορόφους πρωί-πρωί, καλύτερα μην ξαναβάλεις αλκοόλ στα χείλη σου», ξεφυσά ο Nate. «Τέλος πάντων. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι είχες κοιμηθεί με τον Alex».

Όπως έπινα τον καφέ μου, πνίγομαι σε αυτόν. Καθαρίζω τα χείλη με το πίσω μέρος του χεριού μου και αποφεύγω να τον κοιτάξω. Όταν σταματάω να πεθαίνω που στραβοκατάπια, του χαρίζω ένα χαμόγελο και προσπαθώ να δείξω ήρεμη. Που να ήξερε ο καημένος ότι σχεδόν πηδηχτήκαμε με εκείνον έξω από την πόρτα του δωματίου του Alex.

«Τι λες, Nate μου; Δεν βάλαμε ένα στοίχημα;» γελάω αμήχανα και χτυπά ρυθμικά τον αναπτήρα στο τραπέζι.

«Ναι, ναι, αλλά και πάλι-»

«Σταμάτα να πετάς βλακείες τότε», ξεφυσάω και πίνω τον καφέ μου να τον τελειώσω στα γρήγορα για να φύγω από αυτή την τέρμα αμήχανη συζήτηση με τον αδελφό μου. «Πω, κοίτα πως πέρασε η ώρα. Πάω να ετοιμαστώ για την βόλτα, μην αργήσω. Σε ευχαριστώ για τα κλειδιά, αδελφούλη».

«Δεν κάνει τίποτα», μουρμουρίζει σκεφτικός και σηκώνομαι από την θέση μου. «Έχεις την τσάντα σου στο δωμάτιο μου επίσης».

«Είσαι ο καλύτερος», τον παίρνω με το καλό για να μην μου κρατάει μούτρα ή να μην χρειαστεί να μου κάνει πάλι ανάκριση για το που κοιμήθηκα.

Λυγίζω να του δώσω ένα φιλί στο μέτωπο. Τον αποχαιρετώ χαμογελώντας και με το που του γυρνάω την πλάτη ξεφυσάω ανακουφισμένη. Άλλο λίγο και θα είχα προδοθεί, θα τα είχε καταλάβει όλα. Ξέρω πως ακόμη με υποψιάζεται, γι' αυτό πρέπει να του αποδείξω ότι δεν τρέχει τίποτα μεταξύ εμένα και του Alex. Ο μόνος τρόπος είναι να τον αποφεύγω σαν να είναι χολέρα. Αν ο Nate με δει που δεν του μιλάω, θα πειστεί ότι δεν τρέχει κάτι μεταξύ μας και θα τον βγάλω από πάνω μου.

Φτιάχνω τα μαλλιά μου και το στομάχι μου γουργουρίζει. Καλά που πρόλαβα να πιω τον καφέ, αυτό μέσα σε δέκα λεπτά. Θα φροντίσω να ετοιμαστώ γρήγορα για να έχω χρόνο να τσιμπήσω κάτι πριν μπούμε στο λεωφορείο. Χασμουριέμαι κουρασμένη και ανεβαίνω τα σκαλιά με παράπονο. Ακούω φωνές και αναγνωρίζω της Sophia και της Brittany. Αρχίζω να τρέχω σαν την ηλίθια για να μην με προλάβουν. Δεν αντέχω άλλη ανάκριση, πόσο μάλλον ανθρώπινη επαφή.

Φτάνω στον τρίτο όροφο με κομμένη την ανάσα. Είμαι τελείως αγύμναστη που με λυπάμαι. Οι φρουροί ούτε που κουνιούνται. Ξέρω ότι κατά βάθος γελάνε με τα χάλια μου. Θέλω να κάνω σεξ τρομάρα μου, όταν 50 σκαλιά μου έκοψαν την ανάσα τόσο που αισθάνομαι ότι θα λιποθυμήσω. Περπατώ στον διάδρομο όταν η πόρτα του δωματίου του Alex ανοίγει και βγαίνει έξω. Έχει στολιστεί από πάνω μέχρι κάτω. Εντύπωση μου κάνει το σκουλαρίκι στο αυτί του, το οποίο του πάει τόσο που με κάνει να καθαρίσω τον λαιμό μου για να συνέλθω που τον χαζεύω.

«Angel, ήθελα να σου πω-»

Κόβει την πρόταση του όταν τον προσπερνάω αδιάφορη. Χασμουριέμαι και τεντώνομαι, εκείνος αμέσως να γυρνά να με δει ξαφνιασμένος. Έχε χάρη που πρέπει να ντυθώ, αλλιώς θα πήδαγα από το παράθυρο για να τον αποφύγω. Ξεκλειδώνω την πόρτα και όταν γυρνάω να τον δω φευγαλέα με ένα πλάγιο χαμόγελο, βλέπω την θλίψη στα μάτια του σαν να είναι ένα κουτάβι που το έχουν παρατήσει στην άκρη του δρόμου. Δεν το περίμενε ότι η βλακεία του θα του κόστιζε; Ε, λοιπόν, θα δει αυτός.

Δεν έχω ξεκινήσει ακόμη.