Βγάζω το βρεγμένο μπουφάν του Alex και το κρεμάω στον καλόγερο. Τον βλέπω που αφήνει τα παπούτσια του στην άκρη και αμέσως με χώνει στην αγκαλιά του. Με αγκαλιάζει σαν να με βλέπει μετά από μια ολόκληρη εβδομάδα όχι μόλις το πρωί πριν πάει στην δουλειά. Αφήνω τα χέρια να πέσουν από την πλάτη του που τον αγκάλιαζα, εκείνος να φέρνει το χέρι πίσω από το κεφάλι μου και να με κρατάει σφιχτά. Κρατάω μια νεκρή έκφραση στο πρόσωπο μου, κάτι λεπτά να με έχει ακίνητη εδώ. Άσε που κάνει ζέστη και έχω σκάσει.

«Αγάπη μου, με είδες το πρωί και με πήρες τηλέφωνο τέσσερις φορές. Γιατί κάνεις σαν να τα είπαμε πρώτη φορά μετά από τον στρατό;» σαρκάζομαι και την στιγμή που μου αφήνει ένα φιλί στο λαιμό, παίρνει μια βαθιά ανάσα σαν να θέλει να με μυρίσει.

«Μου έλειψες απλά», παραπονιέται σαν μικρό παιδί και με ξαναφέρνει στην αγκαλιά του, η μυρωδιά της βροχής επάνω του να τρυπάει τα ρουθούνια μου. «Σε αγαπώ τόσο».

«Ναι, Alex μου, κι εγώ» γελάω με μια ανακούφιση, όμως ξεκινά να με σφίγγει ξανά, εγώ στις μύτες των ποδιών μου για να μπορώ να τον φτάσω. «Εντάξει, φτάνει τώρα;»

«Άλλο λίγο», μουρμουρίζει και με κάνει να ξεφυσήσω για όσο ξεκουράζω το κεφάλι στον ώμο του. «Βαρέθηκες χωρίς εμένα σήμερα;»

«Αντιθέτως, ηρέμησα λίγο. Με πείραζες πολύ αυτό το Σαββατοκύριακο».

«Που να δεις τι πείραγμα θα σου κάνω όταν τελειώσει η περίοδος σου», ψιθυρίζει στο αυτί μου και κάνει πίσω για να με φιλήσει στα χείλη, η γεύση του καφέ στα χείλη του να μου αρέσει.

«Είχες βγει;» τον ρωτάω προσπαθώντας να κάνω λίγο πίσω, αλλά συνεχίζει να με φιλάει.

«Πήγα να δω τι κάνει ο Lucas», χαχανίζει και φέρνει και τα δυο χέρια μέσα από τα μαλλιά μου, έτσι να με τραβάει κοντά του για να συνεχίσει το φιλί, η γλώσσα του αμέσως να με πειράζει.

«Alex, σταμάτα», καταφέρνω να πω και προσπαθώ να τον σπρώξω πίσω, παρόλο που δεν θέλω γιατί όσο να 'ναι με ανάβει, έχω που έχω και περίοδο.

«Α-για!» πετάγεται η Emily από το πουθενά και μόνο αυτό τον κάνει να αποτραβηχτεί από πάνω μου.

«Που είναι η μικρή πριγκίπισσα;» γελάει εκείνος και την παίρνει στην αγκαλιά του, εκείνη να χαίρεται τόσο που τον βλέπει.

Αδυναμία του έχει. Σήμερα το πρωί την βρήκα να κοιμάται στο κρεβάτι του, οι δυο αγκαλιά. Ο Nate καλά που δεν έπαθε καρδιακό προσπαθώντας να την βρει. Του κόπηκαν τα πόδια τελείως, να στέκεται από πάνω μου και να με ταρακουνάει πρωί-πρωί σαν τρελός. Την στιγμή που πήγα να ξυπνήσω τον Alex, με τα χίλια ζόρια να κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά, είναι που την βρήκα να κοιμάται με τα χέρια τυλιγμένα στον λαιμό του, το χέρι του στην πλάτη της. Η ανακούφιση στο πρόσωπο του Nate ήταν τέτοια που ξεφυσώντας έπεσε με τα γόνατα κάτω και το χέρι στην καρδιά.

Κατεβήκαμε οι δυο μας, εγώ πλέον να μην νύσταζα με τέτοια τρομάρα που έφαγα, και του έκανα παρέα όσο έφτιαχνε πρωινό. Πήγε πάνω, ετοιμάστηκε και κατέβηκε φτιαγμένος και στολισμένος για δουλειά. Λίγο αργότερα ήρθε και ο Alex να μοσχοβολάει και να κάνει την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή όταν είδα πόσο όμορφος δείχνει. Ήταν ντυμένος στα μαύρα σήμερα, ένα πουκάμισο κάτω από το σακάκι του. Είχε φτιάξει τα μαλλιά του με στυλ και έμεινα να τον χαζεύω μέχρι που με σκούντηξε ο Nate να συνέλθω, γιατί αλλιώς ούτε εγώ με έβλεπα να τρώω.

Εννοείται πως ο Nate δεν έχασε την ευκαιρία να τον ειρωνευτεί που έχει γίνει η αδυναμία της κόρης του. Ο Alex το πήρε ως κομπλιμέντο και έκανε σαν την πέρδικα, το χαμόγελο στα χείλη του να μην λέει με τίποτα να φύγει. Έφαγε το πρωινό του όλο χαρά, εγώ εννοείται να τον πειράζω με το πόδι κάτω από το τραπέζι όπως έκανα και στο δείπνο με τον Thomas. Περιμένω πως και πώς να μπορώ να το ξανακάνω μαζί του. Ήδη μου λείπει και πάνε απλά τρεις ημέρες.

Έφυγε για την δουλειά μαζί με τον Nate, να μου δίνει τόσα φιλιά, που έπρεπε να τον σύρει ο αδελφός μου έξω από το σπίτι. Έμεινα με την Emily και πέρασα μια ήρεμη ημέρα. Έπαιξα με τα παιχνίδια της και σκόπευα να βγούμε, αλλά έβρεχε και είπα να μην το διακινδυνεύσω να κρυολογήσει. Είχα τον Alex να με παίρνει γιατί του λείπω, είχα και τον Nate να με παίρνει για να δει αν χρειαζόμαστε κάτι ή αν είναι όλα καλά με την Emily. Αυτόν τον καταλαβαίνω να ανησυχεί για την κόρη του, ο άλλος όμως τι στο καλό κάθε λίγο και λιγάκι;

«Θα έρθεις πάλι να κοιμηθείς μαζί μου;» της λέει ο Alex ενθουσιασμένος και αγκαλιάζονται σαν να είχαν να ειδωθούν χίλια χρόνια. «Είδα κάτι πανέμορφα όνειρα στην αγκαλίτσα σου και θέλω να έρθεις πάλι να τα δω».

«Α-για», χαχανίζει η Emily και του αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο.

«Δεν μπορώ με την ανιψιά σου. Την αγαπώ τόσο», χαίρεται ο Alex και φέρνει το χέρι πίσω από το κεφάλι της για να κολλήσει τα μάγουλα τους μαζί. «Άμα ο Nate έκανε τόσο γλυκό παιδί, τα δικά μας θα είναι ισάξια χαριτωμένα;»

«Αυτά να τα συζητήσουμε όταν είναι να τα κάνουμε, όχι τώρα», φέρνω τα χέρια στην μέση με ένα παράπονο και αμέσως γελάει. «Δεν είμαι έτοιμη για τέτοια».

«Ευτυχώς που ήσουν έτοιμη να τα φτιάξουμε δηλαδή-»

Πάω να τον σφαλιαρίσω, αλλά σταματάω γιατί βλέπω πως κρατάει την Emily. Την προηγούμενη φορά που το έκανα έβαλε τα κλάματα. Δεν θέλω να την στεναχωρήσω πάλι. Χαμογελώ κάπως ψυχωτικά, εκείνος αμέσως να ανταποδίδει αυτάρεσκα. Δίνει ένα φιλί στην μικρή και με προσπερνά, τελευταία στιγμή να γυρνάει για να μου τινάξει την γλώσσα του. Εκεί δεν αντέχω και του τσιμπάω το μπράτσο, αλλά σιγά που νιώθει κάτι.

«Α, ήρθες;» λέει ο Nate και κατεβαίνει τα σκαλιά, ενώ φτιάχνει τον γιακά του γκρι πουλόβερ που φοράει. «Ευτυχώς σε πρόλαβα».

«Πάτε κάπου; Να έρθω;» αναρωτιέται ο Alex και αφήνει την Emily στα πόδια του, εκείνη να τον κοιτά με ροδοκόκκινα μάγουλα και ένα τεράστιο χαμόγελο.

«Σπίτι θα την αφήσω την Angel, οπότε δεν χρειάζεται», σαρκάζεται ο αδελφός μου και τον προσπερνά για να πάει προς την πόρτα. «Θα βρεις σπίτι ή τι θα γίνει τελικά; Σου είπα μια φορά ότι δεν είμαι ξενοδοχείο».

«Άμα έβρισκα, νομίζεις ότι δεν θα είχα φύγει ήδη;» δηλώνει ο Alex και ρίχνει τους ώμους του μπροστά κουρασμένος. «Προσπαθώ. Ακόμη και η Brit έχει μουρλαθεί με αυτό το ζήτημα».

Ο Nate ξεκινά να φορά τις αρβύλες του στην πόρτα, η Emily να στέκεται μπροστά του και να τον κοιτά. Την έχει ήδη ντύσει για να βγουν. Έχει τα μαλλιά της δυο κεφτεδάκια, ντυμένη με ένα λευκό χοντρό καλτσόν, μπότες και ένα ζιβάγκο, ένα γλυκό κόκκινο φορεματάκι από πάνω. Κρατάει το μπουφάν έτοιμο να πέσει γι' αυτό της το φτιάχνει ο Nate πριν φορέσει το δικό του.

«Να βρεις τότε. Θα έρθει ο μπαμπάς και δεν νομίζω να θέλει να κοιμηθεί στο κρεβάτι μου ή της Angel... ή μαζί σου», ξεφυσά ο Nate κάπως ενοχλημένος και ακουμπώ πίσω στην πλάτη του καναπέ. «Μπορεί να πρέπει να σου ζητήσω να φύγεις κιόλας. Αισθάνομαι ότι τα πράγματα θα γίνουν περίεργα».

«Συγγνώμη. Σας είμαι βάρος», λέει ο Alex και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του. «Πάντως μπορώ εγώ να κοιμηθώ με την Angel-»

«Να βρεις δικό σου σπίτι, να κοιμάστε εκεί», γελάει ο Nate ενοχλημένος και του ρίχνει το σκοτεινό του βλέμμα, αφότου πάρει τα κλειδιά και το τηλέφωνο του. «Επίσης, δεν ξεχνάω όλο τον σαματά που προκαλέσατε με τον Gavin χθες. Έχω στο νου μου κάτι να σας κάνω και φροντίστε κακομοίρηδες τι θα κάνετε μετά».

Χαζεύω τον Alex για όσο ο Nate κλείνει το μπουφάν της μικρής. Ο Alex φέρνει το ένα χέρι στην μέση, το άλλο στο μέτωπο του, ξεφυσώντας αργά και κουρασμένα. Φαίνεται λίγο ενοχλημένος από τις σκέψεις του, αλλά στα μάτια μου είναι τόσο σέξι ο τρόπος που σφίγγει το σαγόνι του. Το μαύρο πουκάμισο εφαρμόζει τόσο τέλεια, τα πρώτα δυο κουμπιά ξεκούμπωτα. Το σακάκι τον δείχνει σοβαρό και ωραίο, το μαύρο να του ταιριάζει. Ανοίγει τα μάτια και τα ρίχνει επάνω μου, εφόσον αισθάνεται ότι τον κοιτάω, ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στα υπέροχα σαρκώδη χείλη του. Εκπνέω αργά και κατεβάζω το φερμουάρ της ζακέτας που φοράω-εννοείται κλεμμένη από την ντουλάπα του σήμερα το πρωί αφότου έφυγε-μέχρι την γραμμή του πρησμένου στήθους μου. Τα μάγουλα μου είναι κάπως κόκκινα.

Πότε μου φεύγει η περίοδος είπαμε;

«Τι μου τον θυμίζεις αυτόν τώρα;» ξεφυσά ο Alex και ξεκουμπώνει άλλο ένα κουμπί. «Γιατί κάνει τέτοια ζέστη εδώ μέσα;»

Κάνει όντως ζέστη, αλλά δεν ξέρω αν φταίει ότι ξαφνικά άναψα με το να τον βλέπω έτσι ή επειδή δεν ξέρω ακόμη να ρυθμίζω την θέρμανση στο σπίτι. Δεν φταίω εγώ που είναι νέα και ο Nate δεν κάθεται να μου μάθει να την χρησιμοποιώ. Τα μάγουλα του Alex κοκκινίζουν ελαφρώς και μάλλον δεν φταίει η θέρμανση. Μου ρίχνει τα μάτια του, εκείνα να έχουν ένα πλέον βαθυγάλανο-γκρίζο χρώμα. Σφίγγω τα χέρια πίσω στον καναπέ, τα μπούτια μου σφιγμένα μαζί.

«Ναι, κάνει όντως. Τσέκαρε μια την θέρμανση. Μπορεί να την ανέβασε η Angel κατά λάθος», πετάγεται ο Nate και παίρνει στην αγκαλιά του την Emily. «Λοιπόν, πάω να πάρω τον μπαμπά. Σίγουρα θα αργήσουμε κάτι ώρες, γι' αυτό φερθείτε φρόνιμα. Όποτε μπορείς, Alex, πάρε τα πράγματα και πήγαινε στον Gavin, αλλιώς μείνε στο δωμάτιο της Angel, τι να πω», σκέφτεται φωναχτά και ανοίγει την πόρτα πίσω του. «Αν χωράτε, εγώ δεν έχω θέμα».

«Θα βρω τρόπο να χωρέσω», γελάει ελαφρώς ο Alex και αμέσως τα πονηρά μάτια του πέφτουν επάνω μου, εγώ να καθαρίζω τον λαιμό μου.

«Τέλος πάντων», αναστενάζει ο αδελφός μου με μια αηδία και βγαίνει έξω. «Να προσέχετε».

Η Emily κουνάει το χέρι να μας αποχαιρετήσει και ο Alex κάνει το ίδιο με ένα χαμόγελο. Ο Nate κλείνει πίσω του με τον Alex να περπατά προς την πόρτα για να την κλειδώσει. Ξεφυσάω και χαϊδεύω τον σβέρκο μου. Κάνει απίστευτη ζέστη εδώ μέσα. Όταν άνοιξα την πόρτα στον Alex επειδή ξέχασε τα κλειδιά, ήρθε λίγο κρύο και κάπως με χτύπησε. Τώρα καταλαβαίνω την διαφορά με μέσα κι έξω. Βγάζω την ζακέτα, ακουμπώντας την στο καναπέ, και μένω μόνο με το τιραντάκι.

«Αγάπη μου», τραγουδάει ο Alex και χοροπηδώντας μέχρι το πλευρό μου σαν πριγκίπισσα, λυγίζει μπροστά για να είναι το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου. «Γιατί έχουν κοκκινίσει έτσι τα μαγουλάκια σου; Τι σκεφτόταν το μυαλό σου;»

«Ότι κάνει ζέστη. Ξέρεις να φτιάχνεις την θέρμανση; Νομίζω η απότομη αλλαγή στην θερμοκρασία με βάρεσε άσχημα», λέω και φέρνει το χέρι μου στο δικό του.

Ξεκινά να μου το φιλά, από τα δάχτυλα ως τον ώμο. Εγώ ακουμπώ το άλλο χέρι στο μέτωπο μου κάπως ζαλισμένη, οι ανάσες μου κοφτές. Έχω τον Alex να στέκεται δίπλα μου, η κολόνια του για κάποιον λόγο να με ανάβει. Όλα με ανάβουν πάνω του αυτή την στιγμή. Λίγο ζαλίζομαι, λίγο η περίοδος, λίγο το πόσο σέξι δείχνει με αυτά τα ρούχα... Τα κρύα χείλη του Alex αγγίζουν το εκτεθειμένο δέρμα στον λαιμό μου και κλείνω για λίγο τα μάτια αναστενάζοντας, κάτι το οποίο φαίνεται να του αρέσει, εφόσον ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη του.

«Μπορώ να την φτιάξω», χαχανίζει κάπως αισθησιακά και γυρνάω να τον δω, τα χείλη μας κάτι εκατοστά μακριά. «Μπορώ να φτιάξω κι εσένα εάν θες».

«Θα... το εκτιμούσα», απαντώ κάπως ζαλισμένη και κατεβάζει το χέρι μου στο πλευρό.

«Αχ, βρε Angel», γελάει ξαφνικά και κάνει πίσω για να περπατήσει προς την κουζίνα. «Ακόμη κι αυτό δεν μπορείς να κάνεις;»

«Μπορώ», γκρινιάζω και κατεβάζω με το δάχτυλο το τιραντάκι μου στην γραμμή του στήθους μου, εφόσον αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω για λίγο, «απλά δεν ξέρω... βλάκα».

«Έλα εδώ. Θα σε μάθω εγώ».

Με τραβάει κοντά του από τον καρπό και στεκόμαστε στον διάδρομο μεταξύ κουζίνας και σαλονιού. Κολλάει το σώμα μου στο δικό του και με εκείνον από πίσω με βάζει να σταθώ ακριβώς απέναντι από τον θερμοστάτη. Ξεκινά να πατά κάτι κουμπιά, να ρυθμίζει την θέρμανση, η ανάσα του να χαϊδεύει τον λαιμό μου και ύστερα τον ώμο μου. Με πείραξε όντως αυτή η απότομη αλλαγή και δεν το περίμενα να με ζαλίσει τόσο. Μου φιλάει τον ώμο, ύστερα τον σβέρκο και γλιστράει κάτω από το αυτί μου, τα φιλιά του να με δροσίζουν κάπως.

«Τώρα το έφτιαξα. Είδες πώς να το κάνεις;» ρωτάει αισθησιακά το ένα χέρι στον τοίχο δίπλα από τον θερμοστάτη, το άλλο στην κοιλιά μου.

Νιώθω την στάση του να αλλάζει σιγά-σιγά. Τα δάχτυλα του με χαϊδεύουν απαλά και παιχνιδιάρικα από την κοιλιά στο στήθος μου. Γραπώνει ξαφνικά το βυζί μου και το κάνει τόσο απότομα που δεν συγκρατώ καθόλου το επιφώνημα που ξεγλιστρά από τα χείλη μου. Ο Alex αμέσως γελάει, το γεροδεμένο σώμα του να με έχει παγιδεύσει εδώ πέρα. Δεν μπορώ να αντισταθώ καθόλου. Νιώθω ξαναμμένη, τα πόδια μου κομμένα. Δεν θέλω όμως να γίνει κάτι για όσο έχω περίοδο.

«Σταμάτα να... με πειράζεις... τόσο», καταφέρνω να πω ενώ φροντίζει να μου αφήσει σημάδι και στον ώμο μου, τα μάγουλα μου να έχουν πάρει φωτιά. «Alex».

«Ξέρω, ξέρω, είσαι στις ημέρες σου. Δεν θα κάνω κάτι παραπάνω. Λίγα πειράγματα μόνο», ψιθυρίζει στον αυτί μου, ο τρόπος του επίτηδες αισθησιακός για να μου κόψει κι άλλο τα πόδια να μην μπορώ να αντισταθώ.

Εκεί που δεν το περιμένω, με σηκώνει στα χέρια του σαν την νύφη και με πάει στην κουζίνα. Εγώ ακόμη σαστισμένη μένω με τα δάχτυλα απαλά ακουμπισμένα στον θώρακα μου. Με αφήνει να κάτσω πάνω στον πάγκο και αφότου με φιλήσει πεταχτά, κάνει πίσω για να βγάλει το σακάκι του. Το κρεμάει στην πλάτη της καρέκλας πιο πέρα και τον βλέπω που βγάζει την κανάτα από το ψυγείο για να γεμίσει ένα ποτήρι νερό. Μου το τείνει με ένα χαμόγελο.

«Πιες για να συνέλθεις. Φαίνεσαι πολύ κόκκινη», χαχανίζει, ο ίδιος να φαίνεται έτοιμος να ανάψει που με βλέπει σε αυτή την κατάσταση.

«Σε ευχαριστώ», μουρμουρίζω ντροπαλά και το παίρνω με τα δυο χέρια.

Βλέπω τον Alex καθώς περπατάει πίσω στο ψυγείο και χώνεται εκεί. Πίνω από το νερό μου και η δροσιά του με βοηθάει όντως να συνέλθω κάπως. Μου ξεφεύγει λίγο στο πλάι και την στιγμή που αποτραβιέται ο Alex, μου χαμογελά πονηρά. Δεν προλαβαίνω να βγάλω το ποτήρι από τα χείλη μου και η γλώσσα του αμέσως σπεύδει να στεγνώσει το νερό που μου ξέφυγε. Ξεκινά από το σαγόνι μου και φτάνει στα χείλη μου για να με φιλήσει κάπως άγρια.

Εννοείται πως δεν προσπαθώ να κάνω πίσω. Το μόνο πράγμα που μου βγάζει την δίψα είναι τα υπέροχα χείλη του. Φέρνω τα χέρια στον θώρακα του και τα γλιστρώ αργά έτσι ώστε να φτάσω στα κουμπιά του πουκαμίσου του. Τα ξεκουμπώνω αργά μέχρι το τέλος και ξεκινώ να χαϊδεύω τους κοιλιακούς του. Με ανατριχιάζει να τον χαϊδεύω έτσι. Εκείνος έχει φέρει τα χέρια του στον σβέρκο μου και με τραβάει κοντά του όσο μπορεί.

«Σε αγαπάω», λέει με κομμένη την ανάσα του και αγγίζω τα χέρια του.

«Κι εγώ, Alex Henderson, κι εγώ», γελάω ελαφρώς.

Βγάζει το τιραντάκι μου και πραγματικά δεν θα βαρεθώ ποτέ να βλέπω τα μάτια του να γουρλώνουν με αυτόν τον τρόπο κάθε φορά που κοιτάει το στήθος μου. Χαχανίζω ελαφρώς, εκείνος να ξεκινά να το γραπώνει σαν να είναι η πρώτη φορά. Χώνει το πρόσωπο του ανάμεσα και όσο μπορεί ζουλάει τα βυζιά μου σε εκείνο, η ανάσα του να με γαργαλάει.

«Αυτός θέλω να είναι ο θάνατος μου», λέει, η φωνή του να χάνεται εφόσον κρατάει το πρόσωπο του ακόμη κρυμμένο.

Δίνει από ένα φιλί στα βυζιά μου και κάνει πίσω ξαναμμένος. Τα μάγουλα του έχουν κοκκινίσει τόσο που με το ζόρι συγκρατιέται να μην με βάλει κάτω να κάνουμε σεξ. Του ταιριάζει αυτή η έκφραση. Φέρνει το δάχτυλο στο μέτωπο μου χαμογελώντας πονηρά και με αναγκάζει να ξαπλώσω πίσω. Δεν παρατήρησα ποτέ ότι έχει βγάλει το σιρόπι από το ψυγείο. Φέρνει τα δάχτυλα μαζί και τα σηκώνει για να τεντωθεί.

«Ώστε θες να το δοκιμάσουμε τώρα; Θα πρέπει να κάνω ντους μετά», ξεφυσάω κουρασμένη και κλείνω για λίγο τα μάτια.

«Σήμερα θα είναι η πρώτη φορά εφόσον δεν μπορώ να κάνω άλλα πράγματα. Θα υπάρξουν και άλλες, Angel μου», δηλώνει με μια σαδιστική έκφραση και απλά ρίχνω τα μάτια έξω από το τζάμι της κουζίνας, η βροχή να μην έχει σταματήσει στιγμή. «Αχ, είμαι τόσο ευτυχισμένος».

«Τόσο πολύ ήθελες-ALEX!» κόβω την πρόταση μου απότομα, επειδή γυρνάει το μπουκάλι κρύο σιρόπι και ρίχνει στον αφαλό μου. «Είναι κρύο».

«Έτσι πρέπει. Θα ζεσταθείς πολύ γρήγορα», γελάει και με το άλλο δάχτυλο τινάζει με δύναμη την ρώγα μου, ο πόνος βέβαια να με ευχαριστεί.

«Με πόνεσες», μουρμουρίζω παραπονιάρικα, αλλά σιγά που τον νοιάζει.

«Ξέρω πότε σε πονάει στ' αλήθεια και πότε σε ευχαριστεί, αγάπη μου».

Η γλώσσα του έρχεται στο αφαλό μου και αυτό με κάνει να δαγκώσω το κάτω χείλος μου. Με γλύφει και με ρουφάει, σίγουρα να μου αφήνει κι άλλο σημάδι. Με έχει γεμίσει. Είμαι παντού πιπιλιές και δαγκωματιές. Χθες το πρωί ειδικά μου έκανε καινούρια στα μπούτια μου. Δεν σταματάει να ευχαριστιέται να με φιλάει παντού. Αν του πω ότι με ανάβει να μου πιπιλάει τον αντίχειρα, θα το κάνει κι αυτό. Λατρεύει να ξέρει ότι κάτι που κάνει μπορεί να μου αρέσει σε αυτό το σημείο.

Αποτραβιέται με μένα να αναπνέω με τα χίλια ζόρια. Έχω ανάψει απίστευτα πάρα πολύ. Η κρύα επιφάνεια του μάρμαρου στην πλάτη μου με ανατριχιάζει. Κάνει πάλι πίσω και ρίχνει μια σταλιά του σιροπιού στον αντίχειρα του. Τον φέρνει στο πάνω χείλος μου και με αργή κίνηση το χαϊδεύει έτσι ώστε να διασκορπίσει καλά το σιρόπι. Γλύφει το δάχτυλο του και ύστερα ορμάει στα χείλη μου διψασμένα, αφότου με βασάνισε αρκετά. Προσπαθεί να μην αφήσει ίχνος από το σιρόπι σε εκείνα με τον τρόπο που με δαγκώνει, με ρουφάει, με πειράζει. Αποτραβιέται μετά από λίγο με κομμένη την ανάσα.

«Ανυπομονώ να κάνω σεξ μαζί σου», λέει και με τα δάχτυλα του σπρώχνει μια τούφα μαλλιών μου πίσω. «Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι το κάθε δευτερόλεπτο στο πλευρό σου. Μόνο εσύ, Angel... μόνο εσύ με ικανοποιείς τόσο».

Δεν έχω δύναμη να πω κάτι. Κάνει πίσω ευχαριστημένος που με βλέπει τόσο ξαναμμένη, η ανάσα μου κοφτή. Θέλω τόσο να μπει μέσα μου, να το κάνω μαζί του όπως όλες τις άλλες φορές που έχω τελειώσει μέχρι τελικής πτώσεως. Νιώθω το φούσκωμα του ανάμεσα από τα πόδια μου και γελάω ελαφρώς. Χαίρομαι που τον ανάβω τόσο χωρίς καν να προσπαθώ. Θέλω να το κάνω, αλλά δεν με αφήνει ποτέ. Αναστενάζει κοφτά, σηκώνοντας τα μανίκια του πουκαμίσου του μέχρι τους αγκώνες.

Παίρνει πάλι το σιρόπι και δημιουργεί σπιράλ πάνω στις ρώγες μου για να μπορεί να τις πειράξει. Αυτό που δεν περίμενα είναι να ρίξει πάνω στα δυο δάχτυλα του. Μου ρίχνει το σαδιστικό του βλέμμα και εγώ απλά τον κοιτάω ελαφρώς μπερδεμένη. Τα φέρνει στο στόμα μου και τα χώνει μέσα για μένα να τα καθαρίσω καλά. Δεν με λυπάται καθόλου. Φέρνω και τα δυο χέρια να κρατήσω το δικό του, έτσι ώστε να μπορώ να γλύψω τα δάχτυλα του καλύτερα και με περισσότερο νάζι. Η γλώσσα μου με δεξιότητα πειράζει τα ωραία, μακριά του δάχτυλα και στο τέλος τα ρουφάω ενώ τα αφαιρεί αργά.

«Σου άρεσε;» με ρωτάει με ένα αισθησιακό τρόπο, από την φωνή του να έχω καταλάβει ότι έχει ανάψει πάρα πολύ. «Θες να το ξανακάνω;»

Κουνάω το κεφάλι καταφατικά, μεν ντροπαλά. Εκείνος γελάει ελαφρώς και φέρνει το σιρόπι πάλι στα δάχτυλα του. Τα λερώνει περισσότερο, εγώ να γλύφω το πάνω χείλος μου. Ξαναφέρνω τα χέρια στο δικό του και το κρατάω όπως με βολεύει για να μπορώ να το απολαμβάνω ενώ η γλώσσα μου μπερδεύεται ανάμεσα στα υπέροχα δάχτυλα του. Εκείνος φέρνει το δικό του στόμα στην μια ρώγα και την πιπιλάει, έτσι ώστε να την καθαρίσει καλά. Αποτραβιέται για να γλύψει ό,τι έχει περισσέψει γύρω-γύρω και πάει στο άλλο να κάνει ακριβώς το ίδιο.

Αφότου καθαρίσω καλά-καλά τα δάχτυλα του και δεν αφήσω ίχνος σιροπιού-είναι που είναι μανιακός με την καθαριότητα-βγάζω τα δάχτυλα του τόσο αργά και βασανιστικά που δεν μου ξεφεύγει το επιφώνημα απόλαυσης του. Αυτό κάνει ένα γελάκι να ξεφύγει από τα χείλη μου αμέσως. Λατρεύω να ακούω τις λίγες φορές που υποκύπτει και αναστενάζει έτσι.

«Θέλω κι εγώ, Alex», παραπονιέμαι, ακόμη να πειράζει το στήθος μου παρόλο που δεν έχω άλλο σιρόπι επάνω μου.

«Τι θες;»

«Να σε ευχαριστήσω», γελάω με το νύχι του δείκτη μου στο στόμα μου, «εκεί κάτω. Σε παρακαλώ».

«Αφού το θες», μουρμουρίζει πάνω από τα χείλη μου και κάνει πίσω.

«Μπορώ να χρησιμοποιήσω κι εγώ το σιρόπι;»

«Εννοείται, αγάπη μου, ό,τι θες εσύ», απαντά ο Alex και κατεβαίνω από τον πάγκο για να πατήσω κάτω.

Πέφτω στα γόνατα μου και μόνο που τον βλέπω έτσι ξαναμμένο, το μαύρο του παντελόνι φουσκωμένο και έτοιμο να σκάσει, ανάβω περισσότερο. Τρελαίνομαι να ξέρω ότι του αρέσω τόσο. Μένω ακόμη παγιδευμένη ανάμεσα από το σώμα του και τον πάγκο, κρυμμένη πίσω του. Το στήθος μου παραμένει πρησμένο από τα αγγίγματα του και αλήθεια, μπορεί να του την λέω για αυτό μονίμως, αλλά μου λείπει ήδη να το πειράζει.

Βγάζω την ζώνη από το παντελόνι του Alex και κατεβάζω το φερμουάρ, ύστερα το εσώρουχο του. Είναι τόσο καυλωμένος που γουρλώνουν τα μάτια μου. Ξέρω ότι δεν μπορώ να το πάρω όλο αυτό στο στόμα μου, αλλά μόνο για να δω την ευχαρίστηση στα μάτια του, δεν με νοιάζει. Αναστενάζει με το που τυλίγω την παλάμη στο μόριο του και αυτό κάνει ένα επιφώνημα να γλιστρήσει και από τα δικά μου χείλη. Με τον αντίχειρα χαϊδεύω την κεφαλή του αργά, να βασανίζεται τόσο που κλείνει τα μάτια για λίγο. Εγώ αμέσως γελάω ελαφρώς.

Παίρνω πίσω μου από τον πάγκο το σιρόπι και ρίχνω όσο-όσο πάνω του. Γλύφω αργά το πάνω χείλος μου και με τα χέρια στους μηρούς του, ξεκινώ με την γλώσσα να τον πειράζω. Ο Alex φέρνει και τα δυο χέρια στον πάγκο πίσω μου για να στηριχτεί και νιώθω πόσο τσιτωμένος είναι γενικότερα. Το βάζω στο στόμα μου, η γλυκιά γεύση της καραμέλας να του ταιριάζει πάρα πολύ. Τα επιφωνήματα του Alex άθελα του με ανάβουν τόσο για όσο ξεκινώ να κινώ το κεφάλι μου αργά.

Το μέγεθος του Alex είναι λίγο τεράστιο σε σχέση με άλλα άτομα που έχω πάει. Γι' αυτό έχω θέμα όταν μπαίνει μέσα μου απότομα. Ναι μεν, με ικανοποιεί, αλλά με πονάει ισάξια μέχρι που να το συνηθίσω. Ξέρω πως δεν το κάνει επίτηδες, εφόσον αυτός είναι ο τρόπος του, αλλά αλήθεια ανυπομονώ να δω τι ήρεμο σεξ θα μπορεί να κάνει. Θα του είναι δύσκολο να κρατήσει κάτι τέτοιο, μάλλον να πρέπει να μην το βάλει κι όλο αν θέλει να το πάμε ήρεμα και καλά. Αποτραβιέμαι με δάκρυα στα μάτια μου όσο να πάρω μια ανάσα και το ξαναβάζω στο στόμα μου.

«Angel... τελειώνω», καταφέρνει να πει πάνω στην καύλα του και εννοείται πως τώρα μου δίνει περισσότερους λόγους να συνεχίσω.

Μου το κάνει παρατήρηση να μην επιτρέπω να χύνει στο στόμα μου, αλλά μου αρέσει. Ισχύει ότι στιγμές νιώθω ότι θα πνιγώ, τα υγρά του να μην με ξαφνιάζουν που είναι πολλά για το μέγεθος του. Ένα δάκρυ κυλά που με το ζόρι παίρνω όσο πιο πολύ μπορώ, η γλώσσα μου στιγμή να μην σταματά τα πειράγματα. Με τα χέρια τον κρατάω κοντά μου και δεν καταφέρνει να αποτραβηχτεί εγκαίρως, γι' αυτό και νιώθω τα υγρά του στον λαιμό μου και μέσα στο στόμα μου.

Μένει λυγισμένος από πάνω μου με ένα τσαντισμένο βλέμμα. Κρατάω το στόμα μπουκωμένο με τα υγρά του και κοιταζόμαστε για λίγο. Ξέρω ότι θα με μαλώσει και ξέρω ότι έχει ενοχληθεί τέρμα που για άλλη μια φορά δεν τον άκουσα. Γουρλώνω τα μάτια ακόμη πεσμένη κάτω και νιώθω στο πλάι που μου ξεφεύγουν λίγα από τα υγρά του. Σουφρώνει τα φρύδια ενώ φοράει το εσώρουχο και το τζιν του, στο τέλος να λυγίζει τόσο μπροστά μου που μου φέρνει πάλι το σημείο του στο πρόσωπο μου.

«Φτύσ' τα», γρυλίζει κι μου βάζει ένα χαρτί κάτω από τα χείλη.

Κουνάω το κεφάλι αρνητικά, ακόμη να μην μπορώ να τα καταπιώ.

«Φτύσ' τα, για όνομα του Θεού», επιμένει τσαντισμένος και σηκώνομαι όρθια.

«Angel, που είναι ο-»

Ακούω την φωνή του Gavin πίσω μου και βήματα να σταματάνε απότομα. Τα υγρά του Alex συνεχίζουν να χύνονται στο πλάι, εφόσον άλλο λίγο και δεν θα αντέξω, το βλέπω. Γυρνάμε και οι δυο την προσοχή μας στον άλλον με τέρμα νεκρικά βλέμματα, του Gavin να έχει πεθάνει πλήρως από το σοκ. Στέκεται στον διάδρομο παγωμένος. Τα μάτια του πέφτουν επάνω μου, ακριβώς την ίδια στιγμή να μην αντέχω και να φτύνω τα υγρά του Alex στο χαρτί στο χέρι του. Γελάω ελαφρώς αμήχανα, ο Gavin να πέφτει πίσω λιπόθυμος με την πρώτη.

«Αυτό μας έλειπε τώρα», σχολιάζει ο Alex νεκρικά και κοιτάει ελαφρώς αηδιασμένος το χαρτί στο χέρι του.

Ποιος εξηγείται στον Gavin;

~•~

Καθόμαστε όλοι σιωπηλοί στον καναπέ. Ο μόνος χαλαρός είναι ο Alex, το ένα πόδι σταυρωμένο πάνω από το άλλο, το ένα χέρι στο μπούτι του, ενώ το άλλο στην πλάτη του καναπέ. Εγώ είμαι κολλημένη επάνω του, η παλάμη μου στο άλλο μπούτι του. Με πειράζει με τα δάχτυλα του, όπως να με χαϊδεύει ή να τα τινάζει πάνω στο δικό μου. Κρατάει ένα αυτάρεσκο χαμόγελο στα χείλη και μου ρίχνει τα μάτια του που και που, αλλά δεν κάνει κάτι παραπάνω από τόσο.

Ρίχνω το βλέμμα μου πάνω στον Gavin στην πολυθρόνα, τα δικά του μάτια κλειστά. Έχει φέρει τα χέρια μπροστά σαν να προσεύχεται, το σώμα του λυγισμένο έτσι ώστε να καμπουριάζει ενώ έχει τους αγκώνες ακουμπισμένους στα γόνατα του. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάει. Ρίχνει τα μάτια στον μπαμπά μου που κάθεται ακριβώς απέναντι του, εκείνος πιο συμμαζεμένος, να πίνει τον καφέ του σιωπηλός, όπως όλοι μας άλλωστε. Ο Gavin ξαπλώνει πίσω και φέρνει το δεξί πόδι πάνω από το αριστερό του. Καθαρίζει τον λαιμό του.

«Πως ήταν το ταξίδι, μπαμπά;» ρωτάει εκείνος και βλέπω τον μπαμπά που αφήνει το φλιτζάνι στο τραπεζάκι μπροστά του.

«Καλά ήταν. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον», απαντά με ένα χαμόγελο και ξεκουράζει τα χέρια στα μπράτσα της πολυθρόνας. «Και τώρα εσύ, Angel, είσαι με τον Alex; Οριστικά;»

«Ναι», μουρμουρίζω και φέρνω μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου κάπως ντροπαλά.

«Μάλιστα», ξεφυσάει ο μπαμπάς και κατεβάζει το κεφάλι για να κρύψει ό,τι έκφραση ήταν αυτή που έκανε. «Και εσύ, Alex, μένεις εδώ γιατί προσπάθησαν να σε σκοτώσουν κάποια στιγμή και έπρεπε να κρυφτείς από τα μάτια του κόσμου, σωστά;»

«Όπως τα λέτε, κύριε O'Connell», χαμογελά γοητευτικά ο Alex, ντυμένος ακόμη με τα ρούχα της δουλειάς για να δείχνει σοβαρός. «Δεν θα σας είμαι βάρος για πολύ. Σκοπεύω να φύγω. Είναι προσωρινό όλο αυτό».

«Εντάξει, γιε μου, εντάξει. Δες να τακτοποιήσεις τα θέματα σου. Ούτως ή άλλως, ούτε εγώ σκοπεύω να μείνω αρκετές ημέρες», λέει ο μπαμπάς και ρίχνει τα μάτια στον Gavin. «Πολύ σιωπηλός είσαι σήμερα. Έγινε κάτι, Gavin;»

«Α, μπαμπά, μην δίνεις βάση», γελά ψεύτικα εκείνος και χαϊδεύει τον σβέρκο του, ύστερα φτάνει στο μούσι του. Εγώ και ο Alex τον κοιτάμε επίμονα, εγώ αγχωμένη, ο Alex με αδιαφορία. «Είδα απλά κάτι που με τραυμάτισε, μάλλον για το επόμενο της ζωής μου».

«Υπερβολές. Θα το έχεις ξεχάσει αύριο», σχολιάζει ο Alex και κερδίζει μια διακριτική αγκωνιά στο στομάχι του.

«Εύκολο για εσένα που δεν το είδες», τσαντίζεται ο Gavin και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος, «ή μήπως θες να κάνω αναπαράσταση, χρησιμοποιώντας την αδελφή σου-»

«Κράτα την αδελφή μου μακριά από αυτό, Gavin», τσαντίζεται ο Alex και επίτηδες κολλάω επάνω του για να τον ηρεμήσω. «Κάνεις σαν να μην τα έχεις ζήσει ποτέ σου», μουρμουρίζει και φτιάχνει το μαλλί του με μια ενοχλημένη έκφραση στο πρόσωπο του.

«Τα έχω ζήσει σε προσωπικό επίπεδο», γρυλίζει ο άλλος και επίτηδες καθαρίζω τον λαιμό μου για να καταλάβουν ότι είναι καιρός να σταματήσουν.

«Και που λες, μπαμπά, θα κοιμηθεί ο Alex μαζί μου για όσο είσαι εσύ στο δωμάτιο σου-»

«Έχεις επίπεδο εσύ;» αντιλέγει ο Alex και η ένταση μεταξύ τους γεννιέται τόσο που κάνει ακόμη και τον μπαμπά να το παρατηρήσει, εκείνος να φέρνει τον καφέ στα χείλη του. «Σε παρακαλώ. Μην προσβάλεις το πάτωμα έτσι».

«Πραγματικά, στιγμές αναρωτιέμαι πως δεν σε έχω σκοτώσει ακόμη, Alex. Καταραμένη γλωσσού. Αυτάρεσκη κατσαρίδα. Γλοιώδη σεξομαν-»

«Έτσι κάνουν πάντα», γελάω επίτηδες δυνατά προς τον μπαμπά, ο οποίος ήδη έχει χάσει το ενδιαφέρον του και κοιτάει την βροχή έξω από το τζάμι και στην πισίνα.

Χαϊδεύω τον θώρακα του Alex με νόημα να σταματήσει και στριφογυρίζει τα μάτια του κουρασμένος. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσά. Ο Gavin κάνει το ίδιο και μένουν και οι δυο με το παράπονο τώρα. Ο Alex με τα χίλια ζόρια δέχτηκε να τον μαζέψει από το πάτωμα λιπόθυμο. Με βοήθησε να τον συνεφέρω και όταν το έκανε, κοίταγε μια εμένα μια τον Alex τσιρίζοντας. Έπρεπε να παρακαλέσω τον Gavin να μην πει στον Nate τι κάναμε ή τι είδε στην κουζίνα, εκείνος να βουλώνει τα αυτιά του τραυματισμένος. Έμεινε στην γωνία του καναπέ κουλουριασμένος, τα μάτια του να δακρύζουν τόσο που τα κράταγε ορθάνοιχτα.

Περιττό να πω ότι ο Alex δεν έδωσε δεκάρα.

«Κοιμήθηκε και η μικρή», λέει ο Nate ενώ κατεβαίνει τα σκαλιά και πλησιάζει να σταθεί πίσω από τον καναπέ προς την άδεια πλευρά, όχι αυτή που είμαστε εγώ κι ο Alex. «Τι λέγατε;»

«Τίποτα», απαντάνε ταυτόχρονα ο Alex με τον Gavin και ανταλλάσσουν βλέμματα όλο μίσος.

«Α, πάλι τσακωνόσασταν», ξεφυσά ο αδελφός μου. «Θα δείτε εσείς αυτό το Σαββατοκύριακο. Έχω ήδη κάνει κάποια τηλέφωνα».

«Ξέχνα το ότι θα μείνω στον ίδιο χώρο με αυτόν», τσαντίζεται ο Gavin και την στιγμή που βλέπει το σκοτεινό βλέμμα του αδελφού μου, κάνει πίσω αμέσως.

Ο μπαμπάς σηκώνεται από την πολυθρόνα κουρασμένος. Φαίνεται πολύ σοβαρός. Πιο σοβαρός από ποτέ βασικά. Πέφτει σιωπή στο σαλόνι και η ένταση μεταξύ των άλλων δυο χαμηλώνει ευτυχώς. Δεν θέλω πάνω στα νεύρα τους να γίνει καμιά μαλακία όπως την άλλη φορά. Κοιτάω τον αδελφό μου και δεν φαίνεται ιδιαίτερα ευχαριστημένος, οι αγκώνες του ακουμπισμένοι στην πλάτη του καναπέ. Είναι τόσο ανέκφραστος που δεν ξέρω πως αισθάνεται πραγματικά. Ξέρω σίγουρα ότι τον απασχολεί κάτι.

«Άμα δεν σας πειράζει, θέλω να πάω να ξεκουραστώ. Ήταν μια δύσκολη ημέρα με πολλές εκπλήξεις», λέει ο μπαμπάς και την στιγμή που κάνουν όλα τα αγόρια κίνηση να τον βοηθήσουν, σηκώνει το χέρι απότομα και αυστηρά να τους σταματήσει. «Θέλω να μιλήσω στην Angel. Μπορώ να πάρω την βαλίτσα μόνος μου».

Ο Alex σηκώνει το χέρι μου για να του αφήνει ένα φιλί και ύστερα μου δίνει ένα στο μάγουλο. Σηκώνομαι αργά από την ζεστασιά του και ακολουθώ τον μπαμπά που χαϊδεύει το κεφάλι μου με ένα ζορισμένο χαμόγελο. Ο Alex με τον Gavin κλωτσιούνται σαν να είναι στο δημοτικό, ο αδελφός μου μας κοιτάει ενώ ανεβαίνουμε τα σκαλιά με ένα τέρμα νεκρό βλέμμα. Δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου αυτό.

«Τι πιστεύεις για την Emily, Angel;» ρωτάει ξαφνικά ο μπαμπάς και καταφέρνει να ακουμπήσει την βαλίτσα στον πάνω όροφο.

«Είναι μια σκέτη γλύκα. Την λατρεύω-»

«Όχι», με διακόπτει σοβαρός και γυρνάει να με δει με την άκρη του ματιού του. «Τι πιστεύεις που υπάρχει αυτό το παιδί, εννοώ».

«Εμ, δεν ξέρω. Υποθέτω εφόσον έγινε, τώρα θα πρέπει να μεγαλώσει. Είναι στα καλύτερα χέρια».

«Μάλιστα», μουρμουρίζει και ανοίγει την πόρτα του δωματίου του. Ο Alex τα μετακίνησε όλα στο δωμάτιο μου πριν μόλις μισή ώρα, ενώ παρακάλαγα τον Gavin να συνέλθει και να παριστάνει ότι δεν είδε κάτι. «Θεέ μου, δεν έχω δει ποτέ το δωμάτιο μου τόσο καθαρό».

«Ναι, τα χέρια του Alex», γελάω αμήχανα με τα χέρια στην πλάτη και τον βλέπω που ακουμπά την βαλίτσα μπροστά από την ντουλάπα του ξεφυσώντας.

«Νόμιζα ότι όταν ήρθα χρόνια πριν και σας βρήκα σε αυτή την απαίσια κατάσταση, ο αδελφός σου με αμνησία, εσένα με τα τεστ εγκυμοσύνης και τα προβλήματα με τον Alex σου», δεν μου αρέσει πως το τόνισε αυτό καθόλου, «ήταν το χειρότερο που μπορούσα να σας βρω. Αυτή την φορά όμως», γυρνάει να με δει ελαφρώς ενοχλημένος, «σας βρήκα χειρότερα».

«Τι εννοείς, μπαμπά; Μια χαρά είμαστε. Εγώ είμαι με έναν άνθρωπο που με αγαπάει και με φροντίζει-»

«Γι' αυτό ήρθες στην Γερμανία μαζί μου; Επειδή σε αγαπάει και σε φροντίζει;» με διακόπτει και χαϊδεύει το μέτωπο του. «Τέλος πάντων. Απλά άμα γίνεται να τον διώξεις από το σπίτι, γιατί είναι κάποια πράγματα που πρέπει να περάσουμε και να συζητήσουμε ως οικογένεια».

«Μπαμπά, είσαι λίγο κακός νομίζω», γελάω αμήχανα, γι' αυτό με πλησιάζει με τα χέρια στα μπράτσα και με ένα τέρμα ζορισμένο χαμόγελο.

«Συγγνώμη. Έχω πολλά στο μυαλό μου», λέει εκείνος και μου αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο. «Θέλω να ξεκουραστώ λίγο».

«Καλά», μαζεύομαι θλιμμένη και πληγωμένη από τα προηγούμενα λόγια του μπαμπά. «Καλή ξεκούραση».

Κάνω ένα βήμα πίσω και την ίδια στιγμή, κλείνει την πόρτα στα μούτρα μου. Πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου κάπως σοκαρισμένη με το πόσο απότομος ήταν. Ακούω ένα «τσκ» στα σκαλιά και βλέπω τον Alex να τα ανεβαίνει τέρμα ενοχλημένος. Μου ρίχνει τα μάτια και αμέσως μαλακώνει, να αναρωτιέται τι στο καλό συνέβη όμως και με βλέπει έτσι. Πέφτω στην αγκαλιά του, εκείνος να ανταποδίδει χωρίς δεύτερη σκέψη.

«Alex, με αγαπάς έτσι;»

«Εννοείται, αγάπη μου», απαντά και σοβαρεύει αμέσως όταν σηκώνω να τον δω με βουρκωμένα μάτια.

«Το εννοείς;»

«Μέχρι το τέλος της ζωής μου».

Γιατί έχω ένα κακό προαίσθημα;