Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάω αφότου τινάξω το μαλλί μου πίσω. Ο μόνος λόγος που είμαι τόσο σιωπηλή είναι επειδή η Brittany μιλάει πιο πέρα στο τηλέφωνο με την μητέρα της. Την κοιτάω που ρίχνει τα μάτια στο δαχτυλίδι αρραβώνων της και χαμογελά ύστερα, ενώ απαντά σε κάτι που της λένε στην άλλη γραμμή. Σταυρώνω το ένα πόδι πάνω από το άλλο, όταν ξαφνικά η Emily στηρίζεται στα μπούτια μου και με κάνει να γυρίσω να την δω. Την αρπάζω στην αγκαλιά μου και την αφήνω να κάτσει πάνω μου.

«Α-για;» λέει με ένα ερωτηματικό βλέμμα και φέρνει το δάχτυλο στο στόμα της.

«Emy, μην κρατάς το χέρι στο στόμα, θα το γεμίσεις μικρόβια», την μαλώνει ναζιάρικα η μαμά της και την παίρνει πίσω στην αγκαλιά της, η μικρή να γελάει, ενώ πέφτει στην αγκαλιά της μαμάς της. «Πάντα γελάει όταν την μαλώνω. Δεν με παίρνει στα σοβαρά».

«Φταίει που είσαι μια σκέτη γλύκα», την φιλοφρονώ και αμέσως κοκκινίζουν τα μάγουλα της, εγώ απλά να χαμογελώ. «Άσε στον Nate να την κάνει αυτή την δουλειά. Άθελα του θα την κάνει να τον πάρει στα σοβαρά».

«Μην το λες. Δεν νομίζω να υπάρξει μέρα που θα την μαλώσει. Βλέπω ότι την αγαπάει πάρα πολύ», δηλώνει η Felicity και φέρνει την τούφα από τα ξανθά μαλλιά της πίσω από το αυτί της.

Έχει ήδη φτάσει η Τετάρτη και με την Brit αποφασίσαμε να βγούμε. Επειδή όμως ήξερα ότι η Felicity είναι μόνη, της έστειλα να έρθει με την μικρή. Δεν ήθελα να την αφήσω να βαριέται μόνη στο σπίτι. Ούτως ή άλλως έχω ξεκινήσει να την συμπαθώ και θέλω πολύ να την βοηθήσω να τα βρει πάλι με τον αδελφό μου. Επίσης δεν την έχω δει να βγαίνει από το σπίτι από τότε που ξεκίνησε να συζεί με τον αδελφό μου, γι' αυτό ξέρω ότι θα της κάνει καλό.

Η ίδια απλά προσπαθώ να μην μπλέκομαι στα πόδια των γονιών του Alex. Τους αφήνω να μείνουν μαζί και να περνάνε τον ελεύθερο χρόνο μεταξύ τους. Δεν προσπαθώ πολύ να χωθώ. Πέρα του ότι ακόμη αισθάνομαι άσχημα για ό,τι έγινε, το βλέπω ότι το χρειάζονται. Οι γονείς του χαίρονται πολύ να κακομαθαίνουν τον Alex, να τον βγάζουν βόλτα και να τον αγαπάνε όλη μέρα. Ο πατέρας του εννοείται συνεχίζει να το παίζει δύσκολος, αλλά ο Alex δεν φαίνεται τόσο επηρεασμένος. Φορές το αγνοεί, άλλες στεναχωριέται, όμως ύστερα δέχεται τόση αγάπη από την μητέρα του που επιστρέφει να είναι ο κουτός και χαζοχαρούμενος εαυτός του.

«Εννοείται πως θα την αγαπάει. Κόρη του είναι. Μπορεί να μην το δείχνει ο Nate, αλλά είναι τόσο ευαίσθητος», γελάω και τινάζω το χέρι απαλά.

«Το ξέρω, είναι πολύ γλυκός και ευγενικός», προσθέτει εκείνη και με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη της με κοιτά, τα μάγουλα της να κοκκινίζουν. «Αν και τώρα μου φαίνεται πολύ πιο συμμαζεμένος και σκληρός. Μπορεί να φταίει και ότι τον είχα συνηθίσει με την υπερβολική αγάπη του».

«Πάντα έτσι ήταν. Όσο και να αγαπάει, παραμένει τόσο αψυχολόγητος στο τέλος. Έτσι φτιάχτηκε ο Nate υποθέτω», δηλώνω και χαλαρώνω πίσω στην καρέκλα μου.

Έχουμε καθίσει σε ένα μαγαζί που σερβίρουν brunch και καφέδες. Εγώ εννοείται δεν άντεξα να μην φάω δεύτερη φορά, αφότου έφαγα ό,τι έφτιαξε η μαμά του Alex. Η Felicity πήρε για την Emily και χρειάστηκε να την πείσω με το ζόρι να πάρει και για τον εαυτό της έναν χυμό. Μπορεί να μου έλεγε ότι έφαγε πρωινό στου Nate, αλλά ξέρω ότι πρέπει να φτιάξει την διατροφή της, γιατί όχι μόνο βγήκε αναιμική, είχε και τόσες ελλείψεις σε βιταμίνες που ο Lucas το χαρακτήρισε ως «ούτε ένας άστεγος δεν βρίσκεται σε τέτοια χάλια».

Υπάρχουν φορές που θέλω να την ρωτήσω για το παρελθόν της, για τον λόγο που απάτησε τον αδελφό μου, όμως δεν φαίνεται να είναι ο τύπος που ανοίγεται εύκολα. Πάντα σφραγίζει τα χείλη σε προσωπικές συζητήσεις και κοιτάει αλλού, σαν να θέλει να δείξει ότι δεν είναι πρόθυμη να συμμετάσχει σε κάτι τέτοιο. Το καταλαβαίνω, οπότε δεν την πιέζω. Είμαι σίγουρη κατά βάθος ότι με τον αδελφό μου θα τα έχει συζητήσει αυτά που την απασχολούν. Εκείνος δεν θα την κράταγε στο σπίτι δίχως να ξέρει γιατί έχει μελανιές στα χέρια ή σχισμένο χείλος.

«Λέτε να γίνουμε κι εμείς αυτοί οι σπαστικοί γονείς που θέλουν ακόμη και σε αυτή την ηλικία να ξέρουν τι κάνουμε;» πετάγεται η Brit και ρίχνει το σώμα της απέναντι μου. «Εγώ θέλω να είμαι ανοιχτόμυαλη».

«Μπορείς να είσαι, όμως και πάλι θα ανησυχείς για το παιδί σου», απαντά με ένα χαμόγελο η Felicity, η Emily να κάθεται από μόνη της στο καρότσι ανάμεσα σε εμένα και την μαμά της. Έχει πάρει το τηλέφωνο της και βολεύεται ξαπλωτά να δει βίντεο. «Δεν γίνεται να μην το κάνεις».

«Αλήθεια, Felicity, πως είναι να είσαι μαμά; Θέλω κι εγώ να γίνω τόσο, όμως όσο και να προσπαθώ είναι μάταιο», την παίρνει από κάτω την Brittany και πάντα με στεναχωρεί όταν την βλέπω να υποφέρει εξαιτίας αυτού. «Πραγματικά, ο Lucas ελπίζει περισσότερο από εμένα πλέον».

«Προσπαθείτε καιρό τώρα;» ρωτάει η Felicity και ανακατεύει τον χυμό της με το καλαμάκι.

«Έξι μήνες σίγουρα», ξεφυσά η Brit και πνίγομαι στον καφέ μου.

«Και δεν σκοπεύατε να πείτε στον Alex ότι έχετε σχέση;» πετάγομαι να σχολιάσω και την βλέπω που γελάει αμήχανα, εγώ να κουνάω το κεφάλι με δυσπιστία. «Πραγματικά απορώ τι θα κάνατε αν δεν σας είχε πιάσει στην Ιταλία. Θα το συνεχίζατε για πολύ αυτό το τσίρκο;»

«Ε, εντάξει, αν έμενα έγκυος εννοείται πως θα το λέγαμε. Δεν γίνεται να πω στον Alex ότι κατάπια ένα παιδί και το γέννησα στα ξαφνικά», σαρκάζεται και πειράζει με το πιρούνι της την φρουτοσαλάτα που ακόμη δεν έχει τελειώσει. «Αλήθεια, μακάρι να καταφέρουμε κάτι».

«Κοίτα να δεις που θα μείνεις έγκυος πρώτα από εμένα», σχολιάζω για να την κάνω να νιώσει καλύτερα και σηκώνει τα μάτια της να με δει με ένα γουρλωμένο βλέμμα.

«Μην μου πεις!» Μου σηκώνει το φρύδι ενθουσιασμένη, ακόμη και η προσοχή της Felicity να είναι πλήρως επάνω μου. «Προσπαθείτε;»

«Γιατί όχι; Ο Alex θέλει πολύ να κάνουμε ένα παιδί και με όλα αυτά που τραβάει, ξέρω ότι αυτό θα τον βοήθαγε να δυναμώσει λίγο», λέω και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου.

«Εσύ θες όμως;» πετάγεται η Brit και ξεκινά από την χαρά της να καταβροχθίζει την σαλάτα της. «Το θέμα είναι να το θέλετε και οι δυο».

«Ξέρω ότι το θέλω, όμως κατά βάθος φοβάμαι ότι δεν είμαι έτοιμη».

Αυτή είναι η αλήθεια. Ξέρω ότι ο Alex μπορεί να τα βγάλει πέρα και ναι, ξέρω ότι για όσο τον έχω, δεν θα κάνω πολλά σφάλματα, όμως αυτό δεν αναιρεί ότι η ιδέα του να γίνω μαμά δεν με φοβίζει. Σίγουρα θα είναι κάτι να κάνω και να ασχοληθώ για όσο δεν δουλεύω και δεν σκοπεύω να το κάνω μετά από ό,τι έγινε στην Νέα Υόρκη. Η ιδέα του να κουβαλάω ένα δικό μου παιδί, να το γεννάω και να έχω την ευθύνη να το μεγαλώσω με τρομάζει. Δεν το κρύβω ότι φοβάμαι μην καταλήξω σαν την δική μου κατεστραμμένη οικογένεια.

«Κανείς δεν είναι γεννημένος γονιός», μπαίνει στην συζήτηση η Felicity και μαζεύεται κάπως ντροπαλά στην θέση της. «Εγώ δεν σκόπευα ποτέ να μείνω έγκυος, αλλά συνέβη. Και φοβόμουν τόσο πολύ, που μάλλον γι' αυτό κόλλησα πάνω στον πρώην μου. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να κρατάς το παιδί στην αγκαλιά σου όμως». Η γλυκούλα συγκινείται και αμέσως φέρνει το χέρι στο μπούτι της μικρής που ακόμη χαζεύει στο τηλέφωνο με την πιπίλα στο στόμα. «Δεν θα το αντάλλαζα με τίποτα άλλο. Χαίρομαι τόσο που μπορώ να είμαι πάλι μαζί της».

«Εσύ, Angel, τουλάχιστον έχεις τον Alex που είναι πρόθυμος να τα κάνει όλα. Και να μείνεις έγκυος, μην αγχώνεσαι. Θα σε φροντίζει τόσο καλά που θα θες να ξανακάνεις», γελάει η Brit με κόκκινα μάγουλα και φαίνεται αργά προς το τέλος να χάνεται στις σκέψεις της. «Είμαι κι εγώ τυχερή που έχω τον Lucas».

«Ο γιατρός Lucas είναι υπέροχος άνθρωπος. Είσαι αλήθεια τόσο τυχερή. Είναι τόσο γοητευτικός και όμορφος», δηλώνει με ενθουσιασμό και γουρλωμένα μάτια η Felicity, οι παλάμες στα μάγουλα της. «Πραγματικά εντυπωσιάστηκα με το πόσο καλός είναι στην δουλειά του. Είστε όλοι βασικά τυχεροί που τον έχετε».

«Αληθεύει ότι είναι καλός στο να κάνει την δουλειά του. Είναι τόσο παθιασμένος με αυτήν που τον έχω ακούσει τα βράδια να παραμιλάει στον ύπνο του νομίζοντας ότι έχει ασθενή μπροστά του. Του λέω να γίνει χειρουργός σαν τον πατέρα του όμως δεν με ακούει», αμέσως πετάγεται να πει η Brit, γνωρίζοντας καλά ότι φλυαρεί εξαιτίας της ζήλειας της, δίχως να ξέρει πως κάνει αυτή η γυναίκα στ' αλήθεια για τον αδελφό μου. «Θέλει να ασχοληθεί με την παθολογία και ύστερα με την παιδιατρική. Με την πολλή παρέα που κάνει με τον Alex, εννοείται πως παιδίατρος θα γίνει».

«Που το κακό, μωρή επικριτική ηλίθια; Άσε τον άνθρωπο να κάνει ό,τι θέλει», την ειρωνεύομαι κάπως ενοχλημένη και της πετάω το χρησιμοποιημένο, τσαλακωμένο χαρτομάντιλο μου. «Τον έχεις σαπίσει τον καημένο. Είσαι ο Alex και μην πω χειρότερη».

«Μα μου λέει ότι δεν τον πειράζει όταν κάνω έτσι», αντιλέγει αμέσως και ρίχνει το χαρτομάντιλο πίσω στο πιάτο μου.

«Ναι, γιατί σε αγαπάει. Δώσ' του όμως δυο λεπτά να αναπνεύσει. Δεν φτάνει που έχει τον ξάδερφο σου κολάρο στον λαιμό, μην τον πνίγεις κι εσύ», την μαλώνω δίχως κακία βέβαια και το βλέπω στα μάτια της ότι όντως το σκέφτεται σοβαρά αυτό που της λέω. «Τέλος πάντων. Ο Lucas, αλήθεια, είναι υπέροχος. Από όλες τις πτυχές».

«Υπονοείς ότι ο Alex είναι ελλιπής κάπου;» βγαίνει η κουτσομπόλα από μέσα της Brit και γουρλώνει τα μάτια καθώς λυγίζει μπροστά.

«Ω, αγάπη μου, αυτός ο άντρας δεν είναι ελλιπής πουθενά. Ξέρει τι κάνει, το κάνει καλά και έχει και τα προσόντα να το κάνει», δηλώνω με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και χάνω το ενδιαφέρον της, η Felicity να το έχει στραμμένο πλήρως επάνω μου.

«Φαίνεται ότι ο Alex ξέρει τι κάνει. Έχω ακούσει από φίλες που έχουν τύχει μαζί του ότι είναι απίστευτη εμπειρία», σκέφτεται φωναχτά και σηκώνει το βλέμμα για ένα δεύτερο, ύστερα να το ρίχνει σε εμένα. «Είναι κι αυτός τόσο ελκυστικός. Τον θυμάμαι όταν τα είχαμε με τον Nate πόσο ανοιχτόμυαλος και τρελός ήταν. Τρελός με την καλή έννοια, βέβαια».

«Είναι όντως τρελός, καλή και κακή έννοια», προσθέτει η Brit και βουτάει ένα κομμάτι μήλο στο στόμα, αυτό να είναι η τελευταία της μπουκιά. «Είναι πολύ καλούλης, μωρέ. Είναι τόσο ψυχούλα, που φορές τον λυπάμαι που έχει μείνει δίχως την αδελφή του. Βρήκε όμως το άλλο τρελό μισό του».

«Λίγα τα λόγια σου».

Τα κορίτσια γελάνε και έτσι με κάνουν κι εμένα να υποκύψω. Το τηλέφωνο μου δονείται στο τραπέζι και με κάνει να το αρπάξω να δω ποιος είναι. Έχω ένα μήνυμα από τον αδελφό μου. Με ενημερώνει ότι θα σχολάσει σε λίγο από την δουλειά και ότι έχει ήδη καλέσει τον Alex με τους δικούς του για δείπνο στο σπίτι του. Ξεφυσάω. Το περίμενα ότι κάποια στιγμή θα ήθελε να τους καλωσορίσει και να τους δείξει ότι μόνο εγώ έχω βγει προβληματική στην οικογένεια. Δεν είναι όλοι περίεργοι σαν εμένα. Του απαντώ ένα «εντάξει» και το αφήνω έτσι.

«Έχεις καμιά συμβουλή για να μείνω έγκυος πάντως, Felicity;» ρωτάει η Brit σκεφτική και φαίνεται να αναμένει σοβαρή απάντηση από εκείνην, η οποία έχει κοκκινίσει λίγο αμήχανη. «Έχω φτάσει σε σημείο που και τα βουντού μού κάνουν».

«Υποθέτω να αποφύγεις τις προφυλάξεις;» λέει η καημένη η Felicity και ύστερα ξεφυσά, συνειδητοποιώντας πόσο γελοία ακούστηκε. «Αλήθεια, ό,τι έγινε με τον Nate, έγινε από καθαρό έρωτα. Δεν το θέλαμε, όμως δίναμε όλο το πάθος στο», μου ρίχνει τα μάτια ντροπαλά, «κρεβάτι. Δεν το θεωρώ περίεργο που το παιδί μας βγήκε τόσο γλυκό».

«Να δώσει το όλο του;» σκέφτεται η Brittany και χτυπάει ξαφνικά την γροθιά στην παλάμη της. «Το έπιασα. Ξέρω τι να κάνω. Σε ευχαριστώ, Felicity».

Τι έπιασε πάλι αυτή η στριμμένη, που θα πάει να τον ξεζουμίσει μετά από μια κουρασμένη μέρα. Πάντως, αρχίζω κι εγώ να σκέφτομαι τα λόγια της Felicity. Να έχει δώσει το όλο του; Να δίνουμε όλο το πάθος μας στο κρεβάτι; Σπάνιες φορές θυμάμαι να έχουμε κάνει τέτοιον έρωτα που να μην έχω ξυπνήσει σαν να με έχει βαρέσει νταλίκα. Η αλήθεια είναι ότι στην Ιταλία θα μπορούσα να πω ότι ένιωσα τον Alex να δίνεται τόσο που το σεξ εκείνο θα μου μείνει αξέχαστο, ας με άφησε για αναπηρικό καροτσάκι ύστερα.

Θα ήταν περίεργο να του ζήταγα να μου έκανε το ίδιο; Ο ερωτισμός μας τότε αλήθεια είχε φτάσει στο αποκορύφωμα του και δεν χρειαζόταν να με φιλάει και να με αγγίζει. Μπορεί να φταίει ότι τότε είχα καιρό να κάνω τέτοιο σεξ και ο Alex με άναβε τόσο, χωρίς καν να προσπαθεί. Δεν ξέρω αν το σώμα μου θα αντιδράσει το ίδιο πλέον, αλλά σίγουρα θα το απολαμβάνω. Θα αξίζει τόσο την προσπάθεια.

«Ο αδελφός μου θα πάει σπίτι σε λίγο. Θες να πηγαίνουμε;» ρωτάω την Felicity που φτιάχνει τα ρούχα της Emily, αμέσως να στρέφει την προσοχή της σε εμένα.

«Εννοείται. Καλύτερα να μας βρει εκεί».

«Τόσο γρήγορα; Ήλπιζα να κάναμε μια βόλτα στα μαγαζιά», γκρινιάζει η Brit με ένα παιδικό παράπονο στην φωνή της και δεν το κρύβει ότι θλίβεται.

«Κάλεσε τον Alex και τους γονείς του για δείπνο, οπότε μάλλον θα θέλει βοήθεια. Γιατί δεν πας να βρεις τον αρραβωνιαστικό σου;» της προτείνω και τινάζω το χέρι να με δει ο σερβιτόρος.

«Υποθέτω θα περάσω από το νοσοκομείο αργότερα, όμως λέω να πάω στην δουλειά καλύτερα να τακτοποιήσω κάποια θέματα να μην τα έχω αύριο. Αφού δεν θα πάμε για ψώνια», στεναχωριέται κι άλλο και αλήθεια, κάνει σαν να μην βγήκαμε χθες και να με έπεισε να αγοράσω ένα σωρό ρούχα που δεν χρειάζομαι, έτσι να δικαιολογεί και τα δικά της.

Ο σερβιτόρος μας πλησιάζει και του δίνω την κάρτα μου να πληρώσω. Σκόπευα εξαρχής να κεράσω τα κορίτσια, εφόσον έκαναν τον κόπο να έρθουν. Ναι, ούτε εγώ θα ήθελα να τελειώσει έτσι η βόλτα, όμως ελπίζω το απόγευμα να μπορούμε να βγούμε όλοι μαζί, με τον αδελφό μου επίσης. Όσο να 'ναι μου έχει λείψει η παρέα του, παρόλο που μένει ένα σπίτι πιο κάτω. Αρχίζουμε να τα μαζεύουμε με το που πληρώνω και ξεκινάμε να περπατάμε προς το αυτοκίνητο της Brit.

«Πέρασα υπέροχα, Angel μου. Θα σε δω πάλι αύριο;» με αγκαλιάζει εκείνη και ανταποδίδω με ένα χαμόγελο, το γλυκό της άρωμα να τρυπάει τα ρουθούνια μου.

«Κι εγώ, γλυκιά μου. Εννοείται», γελάω και αποτραβιέται, να δείχνει τόσο όμορφη που αλήθεια, μοιάζει σαν μοντέλο. «Να με πάρεις όποτε είσαι ελεύθερη».

«Γεια σου, Felicity. Χάρηκα που τα είπαμε. Σε ευχαριστώ και για τις συμβουλές».

«Δεν είπα και κάτι, αλλά χαρά μου αν βοήθησα», μουρμουρίζει ντροπαλά η Felicity και ανταποδίδει την αγκαλιά σαστισμένη. «Είσαι πολύ γλυκιά».

«Γεια σας, κοπελάρες μου. Πάω να δουλέψω και ύστερα να αποπλανήσω τον μέλλοντα άντρα μου. Σας φιλώ. Να μου προσέχετε».

Αποχαιρετούμε την Brit, ακόμη και η Em να έχει σηκωθεί από το καρότσι για να κουνήσει το χέρι της. Πέφτει πάλι πίσω και συνεχίζει να βλέπει τα βίντεο στο τηλέφωνο της μαμάς της. Εγώ την κοιτάω με ένα χαμόγελο και φοράω την τσάντα μου κανονικά. Δεν είναι το σπίτι πάνω από δέκα λεπτά μακριά από εδώ και εφόσον ο καιρός δεν είναι τόσο κακός, εννοείται πως θα πάμε με τα πόδια, ακριβώς όπως ήρθαμε βασικά.

«Πολύ γλυκό εκ μέρους σου πάντως», λέει ξαφνικά η Felicity και με κάνει να της ρίξω τα μάτια ερωτηματικά.

«Για ποιο πράγμα;»

«Που ενθαρρύνεις την Brit με την εγκυμοσύνη». Γουρλώνει τα μάτια και σφίγγει τις γροθιές της αποφασιστικά. «Δεν της έχεις πει για την δική σου ακόμη για να μην χάσει το κουράγιο;»

«Την δική μου;» γελάω αμήχανα και αμέσως κοιτάω αλλού.

«Δεν... Δεν είσαι έγκυος;» ξαφνιάζεται και φέρνει το ένα χέρι στην μέση και το άλλο στο πηγούνι της σκεφτική. «Χμ, μπορεί να μου φαίνεται εμένα, αλλά είσαι έγκυος. Το στήθος σου δεν έχει μεγαλώσει ξαφνικά;»

Το γραπώνει εκεί που δεν το περιμένω και το ζουλάει απαλά. Όταν συνειδητοποιεί ότι το έκανε αυτό δίχως να με ρωτήσει, βγάζει το χέρι και καθαρίζει τον λαιμό της ντροπαλά. Χαϊδεύω τον θώρακα μου μήπως και αυτό με βοηθήσει με τον κόμπο στο λαιμό και ξαφνικά με αγχώνουν τα λόγια της. Είμαι έγκυος; Δεν μπορεί. Πέρα του ότι μου ήρθε η περίοδος κανονικά, πότε έχουμε κάνει με τον Alex απρόσεχτο σεξ; Όλες τις φορές φρόντιζα να μην είμαι στις γόνιμες ημέρες μου ή χρησιμοποιούσαμε προφυλάξεις. Όχι, όχι, εδώ ακόμη δεν ξεκινήσαμε την προσπάθεια.

«Δ-Δεν είμαι. Τι χαζομάρες λες, βρε;» προσπαθώ να κρύψω τον πανικό μου και το βλέπω ότι στεναχωριέται που με έβαλε σε δύσκολη θέση.

«Χίλια συγγνώμη που το υπέθεσα. Μπορεί να μην είμαι καλή στο να το καταλαβαίνω», σκέφτεται φωναχτά και αποφεύγω να την κοιτάξω, ενώ ξεκινώ να περπατώ προς το σπίτι. «Ήμουν σίγουρη όμως από τότε που σε είδα στο δείπνο...»

Αγνοώ τα λόγια της και περπατώ με τα χέρια στην τσάντα μου. Εννοείται πως πανικοβάλλομαι ξαφνικά. Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα πόνους που και που κάτω, το στήθος μου να έχει μείνει πρησμένο ένα μήνα-μπορεί και παραπάνω-τώρα. Δεν μπορεί όμως. Με τον Alex είμαστε σε σχέση κάτι εβδομάδες τώρα. Κουνάω το κεφάλι αρνητικά. Το άγχος δεν λέει να φύγει, παρόλο που ανακαλούμαι ότι μου ήρθε η περίοδος με το που έφυγε ο Thomas από την ζωή μου κανονικά. Συνήθως οι έγκυες κάνουν εμετούς και έχουν ζαλάδες. Εγώ δεν έχω τίποτα από αυτά.

«Ελπίζω να μην σε έφερα σε δύσκολη θέση», λέει η Felicity και με τραβάει από τις σκέψεις μου, ενώ προσπαθεί να με προλάβει με το καρότσι. «Συγγνώμη».

«Τι λες, καλέ; Δεν είναι κάτι. Ούτως ή άλλως, με τον Alex δεν έχουμε προσπαθήσει ακόμη», γελάω αμήχανα και τα μάτια μου πέφτουν σε ένα φαρμακείο. Όχι. Μην τον σκέφτεσαι. Δεν το χρειάζεσαι. «Μου είπε ο Nate να του πάρω κάτι χάπια για τον πονοκέφαλο. Περιμένεις δυο λεπτά;»

«Α, ναι, εννοείται», απαντά με ένα γλυκό χαμόγελο η Felicity παρόλο που προσπαθεί να πάρει μια βαθιά ανάσα, έτσι όπως έτρεχε για να προλάβει τον βηματισμό μου.

Την αφήνω πίσω μου. Αυτή φταίει. Αν δεν μου το είχε πει αυτό, δεν θα μου κόλλαγε η ιδέα. Την έχω ξαναπάθει όμως να νομίζω ότι είμαι έγκυος με τον Alex όταν ήμασταν στο λύκειο. Απεδείχθη ότι το άγχος απλά μου προκαλούσε ζαλάδες και εμετούς και δεν είχε να κάνει με εγκυμοσύνη. Βασικά, όσο το σκέφτομαι τόσο απίθανο το θεωρώ. Δεν είχα ούτε ένα μικρό σύμπτωμα. Τρώω μέχρι σκασμού δίχως να ξεράσω και αισθάνομαι καινούρια, ούτε έναν μικρό πονοκέφαλο να μην είχα τον τελευταίο καιρό. Γιατί όμως το στομάχι μου είναι δεμένο κόμπος;

Καθαρίζω τον λαιμό μου και κοιτάω προς την είσοδο. Η Felicity περιμένει απ' έξω ενώ φαίνεται να παίζει με την Emily. Σταματάω στον διάδρομο με τα τεστ εγκυμοσύνης και πιάνω ένα ψηφιακό. Το διαβάζω στα γρήγορα και εντυπωσιάζομαι που λέει ότι μπορεί να δει και τις εβδομάδες. Αυτό δεν θα είναι κακό. Πέρα του ότι είναι ακριβό, φαίνεται αξιόπιστο. Στέκομαι για λίγο να το μετανιώνω αυτό που κάνω. Εμπιστεύομαι τόσο το ένστικτο μιας κοπέλας σαν της Felicity; Εδώ έκανε παιδί οπότε κάτι δεν θα ξέρει;

Όταν το κάνω και βγει αρνητικό, τότε θα ηρεμήσω...

Πάω στο ταμείο και ξαναρίχνω τα μάτια στην είσοδο. Σαν παρανοϊκή κοιτάω γύρω μου μην με βλέπει κανείς. Αγοράζω ένα κουτί παυσίπονα για να τα δώσω στην Felicity να μην νομίζει ότι ήρθα να πάρω τεστ εγκυμοσύνης. Πληρώνω βιαστικά, η ταμίας να μου σουφρώνει τα φρύδια όταν πετάω το τεστ μέσα στην τσάντα σαν να είναι το βρακί μου και ντρέπομαι να το δουν οι άλλοι. Ούτε που την αποχαιρετώ. Βγαίνω έξω και τείνω το κουτί τελείως ρομποτικά στην Felicity, η οποία χαμογελά αμήχανα.

«Είσαι σίγουρα καλά;» με ρωτάει ανήσυχη και βάζει το κουτί στην τσάντα της, εγώ να είμαι σίγουρη ότι ο αδελφός μου θα την κοιτάξει περίεργα όταν του το δώσει.

«Ναι, ναι, δεν είναι κάτι. Απλά με έπιασες απροετοίμαστη», χαχανίζω και ήδη περπατώ, εκείνη για άλλη μια φορά να βιάζεται πίσω μου.

Παρόλο που την έχω να μου μιλάει σε όλη την διαδρομή για τις γελοιότητες της Emily, εγώ μένω στην κοσμάρα μου. Δεν μπορώ να βγάλω το μυαλό μου από το όλο θέμα με την εγκυμοσύνη. Αν όντως είμαι έγκυος, θα πρέπει να χαίρομαι, όχι να πανικοβάλλομαι. Υποσχέθηκα στον Alex να το κάνουμε αυτό και ξέρω πόσα θα πρέπει να σημαίνει για εκείνον. Δεν μπορώ όμως να συνηθίσω στην ιδέα της εγκυμοσύνης. Με τρομάζει και κυρίως με κάνει να πνίγομαι. Όσο συνειδητοποιώ ότι στ' αλήθεια θα γίνει αυτό κάποια στιγμή, τόσο σταματώ να το θέλω.

Οι αντιδράσεις μου προς την Felicity είναι κρύες και νομίζω ότι το καταλαβαίνει γιατί στον πεζόδρομο προς το σπίτι, μένει σιωπηλή. Αρχίζω να νιώθω άσχημα, να της ρίχνω τα μάτια που και που. Τα κλείνω μια στιγμή και ξεφυσάω. Ξεκινώ να μπερδεύω μια τούφα από τα μαλλιά στο δάχτυλο μου και παριστάνω ότι έχω καθαρίσει ήδη το μυαλό μου από το μπάχαλο σκέψεων που έχω.

«Πάντως», λέω ξαφνικά και αμέσως σπρώχνει το καρότσι για να έρθει κοντά μου με ένα ευχαριστημένο χαμόγελο, «άκουσα να λέει ο Nate ότι θέλει να κάνει σεξ. Αηδία να το λέω για τον βλάκα αδελφό μου, όμως μην σου φύγει η ευκαιρία να τον τυλίξεις στο δάχτυλο σου πάλι. Ήρθε καιρός να χρησιμοποιήσεις την σέξι πλευρά σου αντί την χαριτωμένη σου».

«Να κάνει σεξ;» αναρωτιέται σοκαρισμένη και καθαρίζει αμέσως τον λαιμό της. «Γιατί μου λες κάτι τέτοιο; Δεν θα έπρεπε να είσαι εντάξει με μένα να το θέλω αυτό. Ακούγεται σαν εκμετάλλευση».

«Δεν είναι εκμετάλλευση αν το θέλετε και οι δυο», δηλώνω ανυπόμονη, να σταματάω μπροστά από το αυτοκίνητο του Alex, ο κόμπος στον λαιμό μου να μεγαλώνει, όταν παρατηρώ και του Nate πιο πέρα. Καλά ντε, ακόμη δεν μπήκε το μεσημέρι καλά-καλά και αυτοί έφτασαν. «Κοίτα, εγώ απλά το είπα. Είναι στο χέρι σου να επιλέξεις τι στάση θέλεις να κρατήσεις».

«Σε ευχαριστώ», μουρμουρίζει η Felicity ντροπαλά και μου ρίχνει τα μάτια για ένα δεύτερο, ενώ έχει σταθεί λίγο πιο μπροστά μου, «όμως ο Nate δεν αξίζει κάποια σαν εμένα. Είναι πολύ καλός για να ξαναπληγωθεί». Παρόλο που το κρύβει, βλέπω τον πόνο στα μάτια, πόσο μάλλον στο χαμόγελο της. «Υποθέτω θα σε δω αργότερα».

Το αφήνει με τόσο. Στέκομαι για λίγο σαστισμένη, εκείνη η θλίψη της να με έκανε με τύψεις σαν να φταίω εγώ. Κουνάω το κεφάλι αρνητικά. Δεν μπορώ απλά να συγκεντρωθώ σε τίποτα, όταν το μυαλό μου είναι στο τεστ εγκυμοσύνης. Δεν νομίζω να έχω αγχωθεί τόσο όσο αυτή την στιγμή. Είναι περίεργο. Είναι σαν ένα κύμα από συναισθήματα που δεν γνωρίζω να προσπαθεί να με πνίξει. Καθαρίζω τον λαιμό μου και περπατώ προς το σπίτι του Alex, αμέσως να χτυπάω το κουδούνι.

«Αγάπη μου», ενθουσιάζεται ο Alex και με το που πάει να με φιλήσει, τον σταματώ με το να τον σπρώχνω πίσω. «Τι έπαθε, το γλυκό μου αγγελάκι;» μαλακώνει θλιμμένος και με παρακολουθεί που βγάζω τα παπούτσια και το μπουφάν, την τσάντα να την κρατάω κοντά, ελπίζοντας ότι θα καταφέρω να ξεφύγω δίχως ανάκριση. «Σε στεναχώρησε κάτι;»

«Όχι», λέω κοφτά ανυπόμονη και ξεφυσάω, «απλά έφαγα κάτι ληγμένο. Δεν θέλω να πάθεις τίποτα», ψεύδομαι και το πρόσωπο του λάμπει ξανά, τόσο να ήθελε για να του αλλάξει η διάθεση. «Εσύ τι κάνεις τόσο νωρίς στο σπίτι;»

«Ήρθα να κάνω ένα ντους και να ετοιμαστώ για το δείπνο στο σπίτι του Nate. Δεν είχα και τόση δουλειά, οπότε ήρθα να σε δω λιγάκι», απαντά ο Alex τρισευτυχισμένος, σε σχέση με μένα που βρίσκομαι σε μια κατάσταση πανικού και θυμού.

«Οι γονείς σου;»

«Πάνω. Νομίζω κοιμούνται».

Εκεί που δεν το περιμένω, ο Alex με γραπώνει από το μπράτσο και με τραβάει κοντά του. Ενώνει τα χείλη μας και δεν μου δίνει το περιθώριο ούτε να πάρω μια ανάσα. Με κολλάει στην εξώπορτα και βαθύνει τόσο που μπορώ να γευτώ τον καφέ στα χείλη του. Παρόλο που έχω το μυαλό μου αλλού, με κάνει να αρχίζω να ξεχνιέμαι, τα χέρια του στα μπούτια μου να ανεβαίνουν. Έχει τον τρόπο του να με επηρεάζει και εκεί που νομίζω ότι έχω το πάνω χέρι, να κάνει κάτι τέτοια και να μου υπενθυμίζει ότι αυτός το κάνει το κουμάντο.

«Δεν έχουμε κάνει σεξ αυτές τις ημέρες», ψιθυρίζει πάνω από τα χείλη μου και με έχει ανάψει τόσο που τον τραβάω από τον γιακά πάλι κοντά μου. «Μου έχεις λείψει».

«Κι εμένα», μουρμουρίζω και τον αφήνω να πειράξει τον λαιμό μου με την επιδέξια γλώσσα του.

Η τσάντα μου γλιστράει από τα δάχτυλα μου και πλέον εστιάζω στον Alex. Λίγο να μην του δώσω προσοχή, γίνεται θηρίο. Μου αρέσει όμως. Λατρεύω να τον έχω να με βάζει κάτω. Με κάνει τόσο ευάλωτη στα χέρια του και κυρίως ξέρω ότι σε αυτά μόνο απόλαυση θα βρω. Τα δάχτυλα του έρχονται στην περιοχή μου πάνω από το τζιν και ένα επιφώνημα ξεφεύγει από τα χείλη μου. Με κάνει να τα ξεχάσω όλα, ενώ τυλίγω τα χέρια στον σβέρκο του. Τον αγκαλιάζω, αυτά τα χάδια του να είναι η καλύτερη παρηγοριά.

«Alex, ξέρεις πότ-Α, γεια σου, Angel», είναι η φωνή της κυρίας Προέδρου που με κάνει να σπρώξω τον Alex από πάνω μου πανικόβλητη. «Συγγνώμη, σας διέκοψα;» Γελά αμήχανα η κακομοίρα, εγώ να έχω γίνει παντζάρι.

«Ναι, το καλύτ-»

Δεν προλαβαίνει ο ανώμαλος να τελειώσει την πρόταση, εφόσον η τσάντα μου τον βρίσκει λίγο πιο πάνω από τον ανδρισμό του και τον διπλώνει. Χαμογελώ ευχαριστημένη και ακουμπώ την παλάμη στο σημείο που με πείραξε μόλις για να κρύψω τυχόν σημάδια. Συνέρχομαι ευτυχώς γρήγορα, να τον αφήνω πίσω να υποφέρει, ενώ πλησιάζω την μαμά του.

«Γεια σας, κυρία Beth. Τίποτα δεν διακόψατε», καθαρίζω τον λαιμό μου ελαφρώς επηρεασμένη και συνειδητοποιώ ότι έχω το τεστ εγκυμοσύνης που θέλω να κάνω σύντομα στην τσάντα που κρατώ. Βλάκα, ανώμαλε, πρόστυχε Alex. «Μόλις ήρθα».

«Α, τέλεια. Μας κάλεσε ο αδελφός σου για δείπνο και μόλις ετοιμαστήκαμε. Θα έρθεις;»

«Εννοείται. Απλά να αλλάξω σε κάτι πιο βολικό», απαντώ φυσιολογικά και εκείνη προσπαθεί να μην ρίξει τα μάτια στον Alex που ακόμη στέκεται διπλωμένος δίπλα από την ντουλάπα με τα μπουφάν. «Ω, καλά είναι, μην ανησυχείτε».

Την προσπερνώ με ένα ψυχωτικό χαμόγελο. Ο ανώμαλος κόντεψε να μας κάνει να πηδηχτούμε με τους γονείς του στο σπίτι; Το ξέρω ότι κι εγώ του το επέτρεψα, όμως για όνομα δεν συγκρατιέται λίγο. Ανεβαίνω τα σκαλιά με κόκκινα μάγουλα και αφότου κοιτάξω γύρω μου, κλείνω την πόρτα του υπνοδωματίου μου με του Alex βιαστικά. Ανοίγω την τσάντα και αφότου πάρω το τεστ, την αφήνω στην καρέκλα μπροστά από την σιφονιέρα με τα καλλυντικά μου. Δεν περιμένω, ούτε ένα δεύτερο και μπαίνω στο μπάνιο, εννοείται κλειδώνοντας πίσω μου.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Δεν είναι κάτι. Κάθομαι στην λεκάνη και ανοίγω το κουτί. Διαβάζω τις οδηγίες. Υποτίθεται κατουρώ στο μαραφέτι και περιμένω πέντε λεπτά. Δεν είναι κάτι. Κατεβάζω το τζιν μου και ανοίγω το καπάκι. Είναι όσο αμήχανο όσο την πρώτη φορά που το έκανα στο σπίτι του Alex. Δεν ξεχνιέται μια τόσο εξευτελιστική εμπειρία. Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να κατουρήσω, αλλά δεν λέει με τίποτα να βγει το ρημάδι. Ακούω την πόρτα του δωματίου μέσα να ανοίγει και αρχίζω να πανικοβάλλομαι ελαφρώς.

«Angel;» χτυπάει την πόρτα ο Alex και προσπαθεί να ανοίξει αλλά είναι κλειδωμένα. Την τρώω την τρομάρα όμως και κάνω την δουλειά μου με τα μάτια ορθάνοιχτα. «Θέλω να κάνω ντους. Θα αργήσεις πολύ;» ρωτάει και δαγκώνω το κάτω χείλος μου, να βγάζω το τεστ από κάτω. «Και σταμάτα να με χτυπάς. Πονάω, χαζό».

«Εμ, με έπιασε χέσιμο. Πήγαινε να κάνεις ντους στο άλλο μπάνιο», φωνάζω πανικόβλητη και αφήνω το τεστ απαλά στον πάγκο όπου είναι ο νιπτήρας.

«Καλά».

«Συγγνώμη, αγάπη μου!» πετάγομαι να πω τελευταία στιγμή, κάπως να νιώθω τύψεις που του λέω ψέματα.

«Δεν πειράζει. Σε αγαπώ».

«Κι εγώ».

Ακούω τα βήματα του που απομακρύνονται. Μαζεύω το κουτί και το πετάω στα σκουπίδια, αφότου το κάνω κομμάτια. Το βάζω το βάθος και σηκώνω το τζιν, φορώντας το. Πατάω καζανάκι και αμέσως πλένω τα χέρια μου με μια αηδία. Αποφεύγω να κοιτάξω το τεστ. Απομακρύνομαι από εκεί στο δευτερόλεπτο και νιώθω την καρδιά μου που χτυπά σαν τρελή. Το ξέρω ότι θα βγει αρνητικό, αλλά η σκέψη με τρελαίνει.

Ξεκινώ να περπατώ πέρα-δώθε. Δεν υπάρχει περίπτωση να είμαι έγκυος. Δεν έχω κανένα σύμπτωμα. Βασικά, τα αγόρια θα το είχαν καταλάβει. Είναι πολύ καλοί στο να καταλαβαίνουν κάτι τέτοια με τις γυναίκες. Θυμάμαι τον αδελφό μου πάντα να αποφεύγει τις έγκυες ενστικτωδώς, οπότε σίγουρα θα το είχε καταλάβει νωρίτερα αν ήμουν μια από αυτές. Το πολύ να σκότωνε τον Alex στο σημείο. Σιγά που μας βγήκε η Felicity μια θηλυκή Nate. Άκου εκεί είμαι έγκυος...

Κουνάω το κεφάλι καταφατικά, ευχαριστημένη με τις σκέψεις μου. Καταφέρνω να ηρεμήσω. Η περίοδος μου είναι να έρθει σε κάτι μέρες, οπότε όλα μια χαρά θα βγουν. Το τεστ είναι αρνητικό και δεν θα χρειαστεί να αγχωθώ να γίνω μαμά σε μια στιγμή που τελικά δεν νιώθω έτοιμη.

Μπορεί να το θέλω για τον Alex, αλλά εδώ τον κυνηγάει μια τρελή. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε για παιδιά. Τρελαθήκαμε; Επιστρέφω στην παράνοια και τον πανικό, να με βρίσκω για λεπτά ολόκληρα να πηγαίνω πέρα-δώθε. Πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα; Το έπαιζα σημαντική και πρωταγωνίστρια μιας ρομαντικής κομεντί, να λέω ότι θα τον κάνω μπαμπά και το ένα και το άλλο. Είμαι τόσο ηλίθια. Η Loy θέλει να μας σκοτώσει όλους κι εγώ θα κάνω παιδί;

Φέρνω τα χέρια στην μέση. Το παίρνω απόφαση ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είμαι έγκυος. Σίγουρα έχουν περάσει πάνω από πέντε λεπτά, γι' αυτό το πλησιάζω και το αρπάζω με μια σοβαρή έκφραση. Του ρίχνω τα μάτια και ξαφνικά νιώθω το ρίγος σε όλο μου το σώμα. Παγώνω στην θέση μου. Χάνω την Γη κάτω από τα πόδια μου και νιώθω το στομάχι μου που δένεται κόμπος. Φέρνω την παλάμη στα χείλη μου και δεν μπορώ να το πιστέψω. Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά επτά εβδομάδων. Το σφίγγω στην γροθιά μου και κοντεύω να το σπάσω στα δυο.

Γαμημένη Ιταλία...