Nate's POV

Κλείνω την πόρτα του αυτοκινήτου με το κεφάλι μου να πονάει τόσο που δεν ξέρω πως θα καταφέρω να ξυπνήσω το πρωί. Κοιτάω το ρολόι μου και έχει φτάσει η ώρα ξημερώματα. Με τον Alex και τον Lucas μεθυσμένους σε σημείο που έβγαλαν γαμήλιες φωτογραφίες και τον Gavin να έχει αποκοιμηθεί από το πέμπτο ποτό στο μπαρ, έπρεπε εγώ να ασχοληθώ να τους πάω μέχρι το κρεβάτι. Είμαι κομμάτια για τον εαυτό μου, όμως η ευθύνη είναι ευθύνη.

Πρώτο άφησα τον Gavin, γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα προσπαθούσε να δραπετεύσει. Τον παράτησα στο κατώφλι της πόρτας να τον μαζέψει η Sophia αδιάφορος και ύστερα πήγα τον Alex απέναντι. Αυτός ο βλάκας κέρασε τρία τραπέζια με κορίτσια μπουκάλια και τον έπιασα μια στιγμή να λέει σε ένα από αυτά ότι αγαπάει την Angel τόσο που θα έδινε την ζωή του για να είναι ευτυχισμένη. Όσο εμετικά ρομαντικό και να είναι αυτό, τον τράβηξα από τα κουρέλια να φύγουμε. Το γλέντι μαζί του δεν τελείωσε τόσο εύκολα εφόσον πήρε το αυτοκίνητο του, τον Lucas και τους βρήκα σε μια εκκλησία να το παίζουν παντρεμένοι, με την δικαιολογία ότι αν παντρευόντουσαν μεταξύ τους, όλα τα προβλήματα τους θα τελείωναν εκεί.

Η Angel ούτε που άκουσε κάτι. Κοιμόταν με την μάσκα ματιών της φορεμένη και ροχάλιζε σαν σκουριασμένη πόρτα σε στοιχειωμένο κτήριο. Με το ζόρι τράβηξα τον Alex μακριά της, εφόσον βρώμαγε αλκοόλ και σίγουρα στην κατάσταση που βρίσκεται δεν της κάνει καλό να ανακατεύεται συνέχεια. Τον περίμενα καθισμένος στην άκρη του κρεβατιού του μέχρι που να πλυθεί, ο Lucas στον πρώτο όροφο να χάζευε τα έπιπλα του κολλητού του, ίσα να στεκόταν όρθιος για όσο έξυνε το πηγούνι του κιόλας. Την στιγμή που ο Alex φόρεσε τις πιτζάμες του και τον έστρωσα με το στρώμα, έφυγα ανακουφισμένος, τραβώντας τον γιατρό από τα κουρέλια.

Τελευταίος ήταν ο Lucas. Τον ανέβασα μέχρι το σπίτι. Η Brittany ξύπνησε αμέσως να τον βοηθήσει και πάλι καλά, γιατί την υπάκουγε σιωπηλός. Αφότου τον έντυσε και τον έβαλε στο κρεβάτι, ήρθε να με συνοδέψει. Τα δυνατά αρώματα που επικρατούσαν στο σπίτι όμως από τα κεριά, μου ανακάτευσαν το στομάχι και κατέληξα να ξερνάω στην τουαλέτα της. Δεν μιλήσαμε καθόλου. Μου έδωσε ένα ποτήρι χυμό και ένα χάπι για το κεφάλι για όσο ξεκουραζόμουν λίγο στην τραπεζαρία της. Μουρμούρισε μόνο ένα «καληνύχτα» και αφότου δεν είπα κάτι, πήγε για ύπνο, αφήνοντας με μόνο.

Δεν ήθελα να επιστρέψω σπίτι, κυρίως εξαιτίας της Felicity. Για όσο ζούμε όμως μαζί, θα σημαίνει πως δεν θα πάω ποτέ ξανά. Αφότου σιγουρεύτηκα ότι το ζευγάρι είχε ξαπλώσει, έφυγα από το σπίτι τους, αγνοώντας πλήρως ότι ο Lucas είχε πάρει τηλέφωνο τον Alex και χαχανίζανε με κάτι μαλακίες κάτω από τα στρώματα. Τα βλέμματα που ανταλλάξαμε με την Brittany ήταν τόσο κενά, που κατάλαβα αμέσως ότι έπρεπε να παριστάνουμε ότι δεν έγινε ποτέ αυτό για το καλό τους. Η όλη διαδρομή μέχρι το σπίτι έγινε με μένα να προσπαθώ να μην αποκοιμηθώ. Μπορεί να είχα πιει τόσο που δεν έβλεπα καθαρά σε κάποια φάση, όμως το τραύμα μου με το ατύχημα χρόνια πριν με έχει κάνει περισσότερο προσεχτικό. Δεν θα ήθελα ποτέ να επιστρέψω σε εκείνες τις ημέρες.

Στέκομαι έξω από το αυτοκίνητο μου για λίγο και σηκώνω το κεφάλι. Ο καιρός φαίνεται ότι θα χαλάσει άσχημα αυτές τις ημέρες. Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Μια σκιά κουνιέται και με την άκρη του ματιού μου γυρνάω να δω τι ήταν, για όσο προσπαθώ να ανάψω ένα τσιγάρο στα χείλη μου. Τα φώτα στο σπίτι του Alex είναι κλειστά. Ένα κρύο αεράκι κάνει τα μαλλιά μου ακατάστατα. Περπατάω προς εκεί χαλαρά και δεν αφήνω γωνία χωρίς να εξετάσω. Είμαι σίγουρος ότι δεν ήταν η φαντασία μου και είδα κάποιον να τρέχει από το σπίτι του Alex μέχρι τον δρόμο. Δεν βρίσκω τίποτα όμως και αυτό με κάνει να αρχίσω να αμφισβητώ την κρίση μου.

«Πόσο ήπια πια;» αναρωτιέμαι και αφότου ξεφυσήσω, επιστρέφω σπίτι μου κάπως πιο ήρεμος από πριν, ο καπνός του τσιγάρου να χάνεται πίσω μου.

Ξεκλειδώνω την πόρτα ασφαλείας και μπαίνω μέσα βγάζοντας το παλτό μου. Το φωτιστικό στην άκρη είναι η μοναδική πηγή φωτός στον χώρο. Η Felicity έχει ξαπλώσει στον καναπέ και αγκαλιάζει ένα μαξιλάρι. Φοράει ένα μπουρνούζι από πάνω ενώ από κάτω ένα λευκό τιραντάκι και παντελόνια με ζαχαρωτά. Έχει βγάλει την οφθαλμοκαλύπτρα της και έχει αφήσει απλά τον επίδεσμο. Κοιμάται γαλήνια και σαν να μην έχει έγνοια τον κόσμο, κάτι το οποίο ζηλεύω. Παρατάω τα παπούτσια μου στην άκρη και ξεκουμπώνω το πουκάμισο άλλο λίγο. Ρίχνω το σώμα μου στα πόδια της Felicity και εκείνη συνεχίζει να κοιμάται, κουνώντας το σώμα της λίγο στα αριστερά. Σβήνω το τσιγάρο στο τασάκι για να μην βρωμίσω τον χώρο και χαϊδεύω τον σβέρκο μου.

Ανοίγω στο τηλέφωνο μου την κάμερα να δω το δωμάτιο της Emily και κοιμάται ξέστρωτη με τα χέρια ανοιχτά. Το πετάω στο τραπεζάκι κουρασμένος και σηκώνω το ένα χέρι να το ξεκουράσω στην πλάτη του καναπέ. Κοιτάω έξω από το τζάμι ακριβώς απέναντι μου και παρατηρώ σταγόνες βροχής. Παραμένω ανέκφραστος. Ο ουρανός ασπρίζει για ένα δεύτερο και μια δυνατή βροντή ταράζει την Felicity ξύπνια. Με το που τρίβει λίγο το μάτι της και παρατηρεί ότι την κοιτάω, σηκώνει το σώμα της να κουλουριαστεί στην άλλη πλευρά.

«Συγγνώμη, δεν σε άκουσα καθόλου ότι ήρθες», λέει πρώτο πράγμα και τεντώνεται, αμέσως μετά να χασμουριέται.

«Δεν πειράζει. Άλλωστε δεν ήθελα να σε ξυπνήσω», μουρμουρίζω και κοιτάω απ' έξω, προσπαθώντας να μην εστιάσω στο μπουρνούζι της που έχει πέσει στους αγκώνες της και έχει μείνει με το τιραντάκι.

«Πως πέρασες;» ενδιαφέρεται εκείνη και καθαρίζει τον λαιμό της, σαν να θέλει να μάθει, αλλά από την άλλη να ετοιμάζεται να ακούσει το χειρότερο.

«Ήταν άλλο ένα βράδυ στο μπαρ του Jim με μένα να νταντεύω ύστερα τα αγόρια. Πέρασα όπως περνάω πάντα».

Σιωπή. Τέτοια αμήχανη σιωπή που με κάνει να γυρίσω το κεφάλι τελείως από την άλλη. Κουνάει το σώμα της, γι' αυτό μου τραβάει την προσοχή. Κάθεται οκλαδόν με την πλάτη της ακουμπισμένη πίσω στον καναπέ. Φτιάχνει το μπουρνούζι της να καλύψει το στήθος της και βάζει μια τούφα από τα ξανθά μαλλιά της πίσω από το αυτί της. Τα μάγουλα της είναι ελαφρώς κοκκινισμένα.

«Έκανες σεξ;» με ρωτάει ξαφνικά και αποφεύγει το βλέμμα μου.

«Εννοείται», απαντώ με μια απίστευτη άνεση, «πως όχι. Με τον Alex να μεθάει στο δεύτερο ποτήρι, δεν γινόταν να τους αφήσω έτσι». Γελάει με μια ανακούφιση και στρέφει το κεφάλι της προς εμένα, πιο ευδιάθετη από πριν. «Πάντως, αυτή η βραδιά κατέληξε όπως ήθελα».

«Όντως;»

«Ναι. Με τα αγόρια σπίτια τους. Με την Emily να κοιμάται. Με μένα μόνο», σκέφτομαι φωναχτά και παρατηρώ την βροχή απ' έξω. «Με σένα ακόμη εδώ».

«Δεν θα έφευγα πουθενά. Μέχρι που να λύσουμε το θέμα της Emily και του πρώην-»

«Felicity, ποιος ήταν εκείνος ο άντρας που σε επισκέφθηκε στο νοσοκομείο;» την διακόπτω και της ρίχνω αμέσως τα μάτια με ένα κενό διαπεραστικό βλέμμα.

Σφραγίζει τα χείλη της. Χαϊδεύει το μπράτσο της και ξεφυσάει. Κλείνει για λίγο τα μάτια της και στρέφει το κεφάλι από την άλλη, ανήμπορη να με αντιμετωπίσει. Η ενοχή είναι ζωγραφισμένη στο μέτωπο της. Δεν περίμενα να αλλάξει. Δεν μπορεί να βγάλει ποτέ το συνήθειο του να απατάει τα ταίρια της ακόμη και τώρα που έγινε μαμά. Μακάρι να ήταν μπροστά όλοι τους να την έβλεπαν, να την αντιμετώπιζαν όπως εγώ τώρα. Θα το χαιρόμουν να τους έτριβα στα μούτρα ότι την είχα καταλάβει εξαρχής. Ο Lucas είχε δίκιο. Δεν με θέλει, ούτε εγώ το ίδιο, όμως η σεξουαλική ανάγκη και των δυο είναι μεγαλύτερη από αυτή την συναισθηματική αδιαφορία.

«Συγγνώμη που δεν σου το είπα νωρίτερα», μουρμουρίζει σαν να φοβάται ότι θα την μαλώσω. «Είναι κάποιος με τον οποίο έκανα κάτι πριν κάτι μήνες». Γυρνάει το σώμα προς το μέρος μου. «Δεν ήθελα να σου το πω γιατί δεν ήξερα πως θα αντιδρούσες αν μάθαινες ότι άφηνα την Emily με εκείνον τον μπάσταρδο».

«Τίποτα δεν με ξαφνιάζει σε σένα πλέον, Felicity», ξεφυσάω κουρασμένος και χαϊδεύω το μέτωπο μου, ευγνωμονώντας την Brittany για το χάπι και τον χυμό προηγουμένως. «Για όσο την έχω στα χέρια μου, θα την προστατεύω». Σηκώνω το σώμα αργά. «Έτσι θα μείνει για όλη της την ζωή. Εσύ κάνε ό,τι θεωρείς καλύτερο για τον εαυτό σου, όπως κάνεις πάντα άλλωστε».

«Nate, τώρα αυτό από που προέκυψε; Γιατί πρέπει να μου την λες ακόμη και για αυτό;» πετάγεται εκείνη όρθια να με ακολουθήσει και σταματάω πριν ανέβω τα σκαλιά. «Εκείνος ο άντρας δεν έχει καμιά σημασία για μένα και τελειώσαμε πριν καν το πάρω απόφαση να φύγω από το σπίτι του Garry. Ο μόνος λόγος που ήρθε στο νοσοκομείο είναι επειδή δουλεύει ως νοσοκόμος εκεί».

«Γιατί δικαιολογείσαι;» την ρωτάω και της σηκώνω το φρύδι κάπως κουρασμένος, όντως όμως να αναρωτιέμαι τον λόγο που προσπαθεί να με πείσει ότι είναι ελεύθερη. «Δεν με νοιάζει, Felicity. Μην παρεξηγείς το ενδιαφέρον μου. Απλά», κάνω μια παύση να ξεφυσήσω, «δεν θέλω να εκτεθείς ξανά σε κάποιον κίνδυνο, πόσο μάλλον η Emily το ίδιο. Θέλω να είσαι καλά».

«Nate, γαμώτο!» τσαντίζεται πρώτη φορά και χτυπάει το πόδι κάτω. «Είμαι ερωτευμένη μαζί σου!»

Στέκομαι στο ίδιο σημείο ακούνητος. Την κοιτάω στα μάτια ανέκφραστος, εκείνη να έχει κοκκινήσει στο πρόσωπο καθώς βαριανασαίνει με τις γροθιές της σφιγμένες. Το μπουρνούζι γλιστράει από τον δεξί της ώμο και πέφτει μέχρι τον αγκώνα. Δεν κουνιέται καν. Πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου αργά. Όταν αρχίζω να συνειδητοποιώ τα λόγια της, γυρνάω το κεφάλι μπροστά. Κοιτάζω τα σκαλιά. Φέρνω το χέρι στο πηγούνι μου με ένα τέρμα χαμένο βλέμμα, σαν να μην μπορώ να διανοηθώ ότι μόλις ξεστόμισε πως είναι ερωτευμένη μαζί μου. Στρέφω το βλέμμα προς το δικό της ξανά και είναι ακόμη πιο αποφασιστική.

«Εμ, καληνύχτα», είναι το μοναδικό που λέω δίχως κάποια αντίδραση και τρίβω το αριστερό μου μάτι, το οποίο έχει στεγνώσει από την νύστα.

«Nate», γκρινιάζει και για άλλη μια φορά με κάνει να γυρίσω προς το μέρος της να την δω, το σώμα μου πλέον απέναντι της.

«Τι θες πια; Νυστάζω και ξέρεις, μετά από αλκοόλ δεν είναι το πιο ευχάριστο πράγμα να προσπαθείς να μένεις ξύπνιος-»

«Τι μπορώ να κάνω για να με θες, Nate; Σε παρακαλώ, πες μου. Δεν-Δεν ξέρω», μπερδεύει τα λόγια της, το πρόσωπο της πιο κόκκινο και από ντομάτα. «Ξέρω ότι το κακό μου συνήθειο να μην μπορώ να είμαι με έναν άντρα μού στοίχησε μαζί σου, όμως τα συναισθήματα μου απέναντι σου είναι όντως αληθινά». Με πλησιάζει για να μου κρατήσει τα χέρια στα δικά της. «Όταν έμαθα ότι η Emily είναι κόρη σου, ήλπιζα ότι αυτή θα ήταν η ευκαιρία μου να διόρθωνα το λάθος μου. Θέλω να κάνω τα πάντα για να με συγχωρέσεις».

«Λες τόσα πολλά, που σε έχασα σε κάποια φάση», μουρμουρίζω μπερδεμένος και όταν βλέπει ότι δεν παίρνω στα σοβαρά την συζήτηση, απελευθερώνει ελαφρώς της λαβή της, εγώ να βγάζω τα χέρια μου από τα δικά της. «Κοίτα, Felicity», ακουμπώ τα μπράτσα της για όσο με κοιτάει με γουρλωμένο μάτι. «Κι εγώ σε αγάπησα αληθινά, όμως μια σπασμένη καρδιά, παραμένει κομμάτια. Δεν είναι το ίδιο πλέον. Εγώ δεν...ξέρω... πως να...»

Αρχίζω να χάνω την προσοχή μου. Παρατηρεί τα χείλη μου. Δεν φαίνεται καθόλου συγκεντρωμένη σε αυτά που της λέω. Σηκώνει το μάτι να με δει και είναι σαν μικρό παιδί που περιμένει να του δώσω το μπισκότο που του έταξα. Με τα μάτια μου κολλημένα στο πρόσωπο της, συνειδητοποιώ ότι είναι δύσκολο να αντισταθώ στην ιδέα του να μην την πλησιάσω κι άλλο. Δεν με ενδιαφέρει αν εννοεί τα λόγια της ή όχι. Μου έχουν ζαλίσει το κεφάλι τα πάντα πλέον. Το μόνο που θέλω είναι ηρεμία, απομόνωση, να είμαι ευτυχισμένος με την κόρη μου. Γραπώνει το πουκάμισο μου και αισθάνομαι το σώμα της κολλημένο στο δικό μου. Με το που φέρνω το δάχτυλο να της χαϊδέψω το μάγουλο, ζωγραφίζει ένα ανακουφισμένο χαμόγελο στα χείλη της.

Έχω κουραστεί να αισθάνομαι θεατής. Θέλω να ζήσω αυτά που βλέπω γύρω μου. Θέλω κι εγώ να καταλάβω την κούραση του να έχω παιδί, θέλω να αισθανθώ κι εγώ το καυτό πάθος με το ταίρι μου, να χρειαστώ ένα διάλλειμα κάποια στιγμή από όλα. Η μονότονη ζωή που έχω κάνει από τότε που έφυγε η Angel Γερμανία, με στοιχειώνει και αλήθεια, η μόνη φορά που ένιωσα όμορφα ήταν στο πλευρό αυτής της γυναίκας. Μου χάρισε αναμνήσεις και στιγμές τις οποίες δεν είχα ξαναζήσει και κυρίως, την ερωτεύτηκα παράφορα. Ήμουν σίγουρος ότι αυτή θα γινόταν ο λόγος που δεν θα είχα ποτέ βαρετή ζωή.

«Με πλήγωσες, Felicity», μουρμουρίζω με μια θλίψη ξεκάθαρη στο πρόσωπο μου. «Μου γάμησες τα συναισθήματα. Μου ράγισες την καρδιά. Δεν μπορώ να το αντέξω ξανά».

«Ξέρω ότι όσα συγγνώμη και να σου ζητήσω, δεν είναι αρκετά, αλλά αλήθεια», με παρακαλάει με δακρυσμένο μάτι, «θέλω να επανορθώσω. Άσε με να σε αγαπήσω όπως έκανες εσύ με μένα». Φέρνει την παλάμη μου στο μάγουλο της και την κρατάει εκεί. «Μου έχεις λείψει, Nate».

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κάνει να λυγίσω στα χείλη της και να τα φιλήσω. Είναι η ανάγκη για σεξ; Μήπως επειδή είμαι μεθυσμένος; Βασικά όντως πιστεύω τα λόγια της; Δεν καταλαβαίνω, όμως εκείνη την στιγμή την νιώθω δική μου να την απολαμβάνω και δεν την αφήνω να φύγει από τα δάχτυλα μου. Η ευτυχία είναι στα δικά μου χέρια αυτή την στιγμή. Την τραβάω κοντά μου, η αρμονία των χειλιών της να ταιριάζει απόλυτα με την δική μου. Με βρίσκω να φαντάζομαι τον εαυτό μου μακριά από τα πάντα, να κοιτάω μια θάλασσα ήρεμη και απέραντη. Αισθάνομαι επιτέλους... γαλήνια.

Η σεξουαλική ένταση μεταξύ μας μεγαλώνει σαν να ρίξαμε βενζίνη στην φωτιά. Την κολλάω στον τοίχο δίπλα από τα σκαλιά που οδηγούν στον πάνω όροφο, το σώμα μου να την παγιδεύει εκεί. Ανταποδίδει στο φιλί με τρόπο που με κάνει να καταλάβω ότι το χρειαζόταν ισάξια. Όσο να 'ναι, ήμασταν πάντα δραστήριοι όταν ήμασταν μαζί, κάτι στο οποίο ταιριάζαμε απόλυτα. Η γλώσσα της με πειράζει επιδέξια, εγώ να βγάζω το μπουρνούζι της και να το πετάω πέρα στον καναπέ. Ξεκουμπώνει το πουκάμισο μου μέχρι κάτω και αργά με τα δάχτυλα της το σπρώχνει να πέσει πίσω, αλλά καταλήγω να το βγάλω μόνος και να το παρατήσω πέρα. Με τα φιλιά μου να μεταφέρονται στον λαιμό της, την βοηθάω να σπρώξει το σώμα λίγο πιο πάνω, τα χέρια της να σφίγγουν τα μπράτσα μου.

«ΜΠΑΜΠΑ!» ακούω την Emily να με φωνάζει, ευτυχώς να ακούγεται ήρεμη και όχι σαν να ξύπνησε από εφιάλτη. «ΜΠΑ-ΜΠΑΑΑ!»

Αποτραβιέμαι από την Felicity με κομμένη την ανάσα. Ακουμπώ το μέτωπο μου στον δικό της και αφότου κοιτάξω την φλόγα που έχω ανάψει στο μάτι της, κάνω πίσω ευχαριστημένος. Δεν είμαι μόνο εγώ που το ήθελα, ούτε δεν υπάρχει λόγος να νιώθω άσχημα ότι την εκμεταλλεύτηκα ύστερα για τις ανάγκες μου. Φέρνω μια τούφα από τα ξανθά μαλλιά της πίσω και με βρίσκω να χαμογελώ, για όσο κάνει το ίδιο. Είναι γαλήνια η αίσθηση κοντά της, σαν να βρίσκομαι σε ένα όμορφο νησάκι με θάλασσα ήρεμη και αστέρια στον ουρανό, τόσα που φωτίζουν όλο το μέρος. Ξέρω ότι όλα μαζί της είναι μια όαση όμως.

Αρπάζω το πουκάμισο μου και το φοράω χαλαρός. Επιστρέφω στο να είμαι ανέκφραστος και αδιάφορος όπως πάντα, σχεδόν ανεπηρέαστος από τον ερωτισμό της. Ένα καλό που έμαθα στο πλευρό της είναι να μην επηρεάζομαι εύκολα από αυτά. Κάτι ξέρει η καρδιά να προστατεύεται όταν γαμιέται μονίμως. Κουμπώνω τα κουμπιά και την προσπερνάω, εκείνη ακόμη να προσπαθεί να συνέλθει. Την πιάνω τελευταία στιγμή που με κοιτάει με την άκρη του ματιού της. Ανεβαίνω τα σκαλιά, καθαρίζοντας τον λαιμό μου και προσπαθώντας να διώξω τις σκέψεις από το μυαλό μου. Μπορεί να μην με επηρεάζει τόσο ο ερωτισμός των γυναικών, αλλά τα ποτά που έχω καταναλώσει και η ανάγκη για σεξ, δεν βοηθάνε όταν ξέρω ότι κάποια σαν την Felicity είναι έτοιμη στο πιάτο για μένα.

«Μπαμπά», χαίρεται η μικρή με το που με βλέπει.

Αφότου ανοίξω την πόρτα του δωματίου της, βρίσκω την μικρή Emily καθισμένη στο κρεβάτι της με το σεντονάκι μπλεγμένο στα πόδια της. Φαίνεται ότι είναι αγουροξυπνημένη και ότι με λίγα γλυκόλογα θα πέσει ξερή στον ύπνο. Κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού και έρχεται αμέσως στην αγκαλιά μου σαν να είναι κάποια γατούλα. Της αφήνω ένα φιλί και αυτό με ηρεμεί αμέσως. Την αγαπώ τόσο που δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου δίχως αυτήν. Είναι η μοναδική γυναίκα για την οποία, θα επέτρεπα την καρδιά μου να σπάσει όσες φορές χρειαστεί. Ό,τι επιθυμεί θα έκανα, μόνο για να την δω να χαμογελάει.

«Τι έγινε, ψυχούλα μου;» την ρωτάω και καταλαβαίνω πως έχει βολευτεί ήδη στην αγκαλιά μου.

«Νάνι», μουρμουρίζει νυσταγμένη και τρίβει το μάτι της.

«Καλά, θα κάτσω εδώ μέχρι που να αποκοιμηθείς».

Η Emily δεν λέει κάτι. Απλά κάθεται στην αγκαλιά μου και με το δάχτυλο της χαϊδεύει τα τατουάζ μου. Δεν την ενοχλώ, έτσι ώστε να αποκοιμηθεί από μόνη της ξανά. Το κάνει συχνά να ξυπνάει στον ύπνο της και να με καλεί. Κι εγώ με την σειρά μου πετάγομαι ανήσυχος ότι έπαθε κάτι. Όσο περνάνε οι ημέρες, αρχίζω να πιστεύω ότι απλά φοβάται μην ξαναφύγω. Άθελα μου της δημιούργησα ένα τραύμα το οποίο μετανιώνω πικρά. Χαϊδεύω το κεφαλάκι της και την νιώθω που χαλαρώνει όλο της το σώμα. Αρχίζει να ανασαίνει βαριά και καταλαβαίνω ότι τόσο χρειάστηκε για να ξανακοιμηθεί. Με κάνει να χαμογελάσω, ακόμη και έτσι μισομεθυσμένος που είμαι. Το μόνο καλό που βγήκε από την σχέση μου με την Felicity είναι αυτό το γλυκό μωρό.

Στρώνω την Emily πίσω στο κρεβάτι της και της αφήνω ξανά φιλί. Το μετανιώνω που δεν έδωσα άλλο ένα, γι' αυτό το κάνω επιστρέφοντας πίσω. Χαμογελώ. Δεν κλείνω την πόρτα. Την αφήνω μισόκλειστη. Ξεφυσάω κουρασμένος και συνειδητοποιώ ότι θέλω κι άλλο τσιγάρο. Ψάχνω τις τσέπες μου όμως θυμάμαι ότι έχω αφήσει το πακέτο στο παλτό μου κάτω. Το βλέμμα μου νεκρώνει. Βαριέμαι να πάω μέχρι εκεί. Διχασμένος ξαπλώνω πίσω στον τοίχο ανάμεσα από το δωμάτιο της Angel και το δικό μου. Λυγίζω το κεφάλι στο πλάι και προσπαθώ να βρω την Felicity, αλλά δεν φαίνεται πουθενά. Ξέχασα για άλλη μια φορά ότι την έχω φιλοξενήσει στο σπίτι μου.

Φέρνω τα δάχτυλα στα χείλη μου. Ήμουν απίστευτα κοντά στο να έκανα σεξ μαζί της. Είναι κάτι που θέλω όμως; Δεν αισθάνομαι ότι έχω την άνεση, πόσο μάλλον την ψυχολογική δύναμη να ασχοληθώ ξανά μαζί της με αυτόν τον τρόπο. Ό,τι και να λένε οι άλλοι, αν εγώ δεν το νιώθω, δεν θα το κάνω ποτέ μου. Η Felicity έπεσε στα μάτια μου από την στιγμή που με απάτησε και όχι μόνο, αλλά συνέχισε τα ψέματα της δίχως σταματημό μετά από αυτό. Το έχει κάνει τόσες φορές, τι την κρατάει να μην το ξανακάνει στο μέλλον; Όχι, ευχαριστώ, αλλά έχω κουραστεί με τις τοξικές συμπεριφορές μόνο που τις βλέπω στους άλλους.

Σταυρώνω τα χέρια και κλείνω τα μάτια για να ηρεμήσω το κεφάλι μου. Δεν είμαι νηφάλιος και το ξεχνάω. Μπορεί να ελέγχω ακόμη το σώμα μου, όμως κάποιες επιθυμίες δύσκολα μπορώ να τις καταπιέσω. Ανοίγω τα μάτια και κοιτάω το πάτωμα σκεφτικός. Χρειάζομαι να κάνω σεξ, ναι, όμως από την άλλη δεν θέλω να επιστρέψω σε αυτές τις συνήθειες τώρα που είμαι πατέρας. Παλιότερα για όσο μπορούσα να ικανοποιήσω τον εαυτό μου, ήμουν ευχαριστημένος, αδιάφορος για τα συναισθήματα ή την αξιοπρέπεια των κοπελιών. Τώρα είναι διαφορετικά. Για όσο προσπαθώ να κάνω το ίδιο, θα σκέφτομαι μόνο την κόρη μου. Μπορεί αύριο-μεθαύριο να πετύχει κάποιον σαν εμένα ή τον Alex-καλή ώρα-και να νιώσει την απογοήτευση του να την παρατάνε. Δεν θέλω αυτή την μοίρα και δεν θέλω να είμαι αυτό το παράδειγμα. Μπορώ να είμαι καλύτερος από τόσο.

Σκέφτομαι τα λόγια του Gavin. Η Felicity είναι η μητέρα του παιδιού μου και εκεί αλλάζει ο κανόνας. Είναι σωστό όμως; Δεν έχω ιδέα. Ξέρω σίγουρα ότι λατρεύω-μα λατρεύω-το σεξ μαζί της. Τουλάχιστον κάποτε που την ήθελα τυφλά. Πλέον μπορεί να μην ισχύει αυτό. Τώρα που ξέρω τι άτομο έχω απέναντι μου μπορεί και να της φερθώ διαφορετικά. Ξεφυσάω. Δεν είμαι άνθρωπος που υπεραναλύω κάτι τόσο πολύ. Είμαι τι απλός στις θελήσεις μου, τι απλός στα λόγια μου. Γιατί δυσκολεύομαι τόσο να πηδήξω; Γιατί σκέφτομαι τόσο κάτι που δεν σκεφτόμουν ποτέ στην ζωή μου;

Τελικά το να είναι γονιός κανείς, αλλάζει τα πάντα...

Αποφασίζω να αφήσω το τσιγάρο για σήμερα και πάω στο δωμάτιο μου να ετοιμάσω τα ρούχα μου. Ένα κρύο ντους σε αυτή την κακοκαιρία, θα με βοηθήσει να σταματήσω τις σκέψεις. Δεν με νοιάζει που είναι η Felicity. Για τώρα θέλω απλά να ηρεμήσω εγώ. Αρπάζω το μπουρνούζι μου και βγαίνω από το δωμάτιο. Ακούω έναν γδούπο πίσω από την κλειστή πόρτα του δωματίου της Angel. Μάλλον αποφάσισε να πάει για ύπνο και να αγνοήσει ό,τι έγινε. Αισθάνομαι ελαφρώς ενοχλημένος. Στριφογυρίζω τα μάτια στην ανάμνηση του να κάθεται στο τραπέζι μπροστά μου και να αποκαλεί τον εαυτό της δείπνο. Τολμάει να μου καταστρέφει κάτι τόσο ιερό, αλλά όταν είναι να της δίνω το πάσο ο ίδιος, πάει για ύπνο. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο μοιάζει στον ηλίθιο χαρακτήρα της αδελφής μου.

Τελειώνω με το ντουσάκι σχετικά γρήγορα εφόσον δεν έχω όρεξη, ούτε δύναμη. Η βροχή έξω δεν λέει να σταματήσει πάντως. Ακούω τις βροντές και τις καταιγίδες απ' έξω, να αισθάνομαι καμιά φορά τον χώρο γύρω μου να τραντάζει. Φοράω το μπουρνούζι και το δένω στην μέση μου. Χτενίζω με τα δάχτυλα τα μαλλιά μου πίσω και τα αφήνω να στάξουν στον σβέρκο και στον λαιμό μου αδιάφορος. Πριν πάω στο δωμάτιο μου, ελέγχω την Emily και κοιμάται ακριβώς όπως την άφησα. Χαμογελώ. Αυτή την φορά κλείνω την πόρτα της και πάω στο δικό μου να ντυθώ.

Φοράω τα ρούχα μου με τεράστια βαρεμάρα και αδιαφορία. Ούτε που στεγνώνω το δέρμα μου. Κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού και ύστερα ρίχνω το σώμα πίσω με τα χέρια ανοιχτά στο πλάι. Γιατί ξαφνικά νιώθω ένα βάρος στο στήθος μου; Δεν μπορώ να βολευτώ. Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Κάτι με ενοχλεί συνέχεια. Σουφρώνω τα φρύδια και σηκώνω ξανά το σώμα μου. Μήπως δεν ήταν σωστό που την φίλησα; Δεν αντιστάθηκα. Κλείνω τα μάτια και μπερδεύω τα δάχτυλα μαζί να τα φέρω στο χείλος μου. Ξέχασα τελείως ότι ανέφερε πως είναι ερωτευμένη μαζί μου. Πως να νιώσω γι' αυτό; Δεν αλλάζει τίποτα μέσα μου.

Οι τύψεις είναι αυτές που με βάζουν στο τρυπάκι να σκεφτώ τα συναισθήματα της. Θα πρέπει να έζησε κάτι τόσο τρομαχτικό με τον πρώην άντρα της. Κόντεψε να χάσει την όραση της εξαιτίας αυτού. Η μόνη ασφάλεια που έχει-απ' ότι νομίζω, γιατί τα περιμένω όλα απ' αυτήν-είναι στο σπίτι μου. Βασικά, πως μπορεί το σπίτι στο οποίο έγινε το κακό να είναι και ο λόγος που νιώθει ασφάλεια; Μήπως μένει ακόμη εδώ για μένα; Οι τύψεις πολλαπλασιάζονται μόνο που συνειδητοποιώ ότι υπάρχει περίπτωση να πιέζει τον εαυτό της μόνο για μένα και εγώ την βλέπω ως ένα ψέμα με δυο πόδια και μια τρύπα για να βάλω το πουλί μου. Α, και ως μητέρα του παιδιού μου, ναι.

Είμαι σκατάνθρωπος όταν δεν θέλω...

Σηκώνω το σώμα και πάω να την βρω στο δωμάτιο της. Της οφείλω μια συγγνώμη. Χτυπάω την πόρτα πριν μπω, αλλά επειδή δεν έχω την υπομονή, την ανοίγω. Την βρίσκω να έχει ξαπλώσει στο κρεβάτι και να κοιτάω το ταβάνι με ορθάνοιχτο μάτι, χαμένη τελείως στις σκέψεις της. Σηκώνει τον θώρακα της και έρχεται αντιμέτωπη με το νεκρό μου βλέμμα. Τα μάγουλα της είναι ξεκάθαρα κόκκινα. Κάτι περίεργο μάλλον διέκοψα. Καθαρίζω τον λαιμό μου με την γροθιά στα χείλη μου, σαν επρόκειτο να ξεκινήσω κάποιον λόγο. Μου σηκώνει το φρύδι ερωτηματικά και βολεύεται οκλαδόν.

«Συγγνώμη», λέω νεκρικά και την στιγμή που πάω να κλείσω την πόρτα πετάει το σώμα της τόσο απότομα που πέφτει με τα μούτρα στο πάτωμα.

«Περίμενε, Nate», αγχώνεται και αφότου σηκωθεί μόνη της όρθια, με κοιτάει με γουρλωμένο μάτι. «Εγώ συγγνώμη. Δεν έπρεπε να σου τα πω όλα ατρά και δεν έπρεπε να προσπαθήσω να σε προσεγγίσω. Βρίσκεσαι σε μια ευαίσθητη φάση της ζωής σου και σε εκμεταλλεύτηκα».

«Σε ευχαριστώ που πήρες τα λόγια από το στόμα μου. Χαίρομαι που βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα». Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος. Συνειδητοποιώ ότι όλο αυτό έγινε λάθος. «Βασικά κάτσε. Τι;»

«Το εννοώ. Συγγνώμη, Nate. Είμαι απαίσιος άνθρωπος», συνεχίζει τις απολογίες και στέκομαι με τα ερωτηματικά στην πόρτα.

«Αυτά υποτίθεται έπρεπε να σου τα πω εγώ, σωστά;» αναρωτιέμαι και βλέπει στην μούρη μου το πόσο μπερδεμένος είμαι. «Όσο πάει και πιστεύω ότι ζω σε κάποιο παράλληλο σύμπαν μετά το ατύχημα μου. Με πονάει το κεφάλι για να κάτσω να το αναλύσω». Γυρνάω την πλάτη ενώ χαϊδεύω το μέτωπο μου ελαφρώς ενοχλημένος στο πρόσωπο. «Καληνύχτα, Felicity».

«Nate, δεν θέλω να χαλάσει η σχέση μας μετά από αυτό».

«Δεν θα χαλάσει».

«Ούτε να με πετάξεις από το σπίτι».

«Δεν θα το κάνω».

«Θα μου μιλάς κανονικά δηλαδή;»

«Όπως μιλάω σε όλους πάντα. Αδιάφορος».

«Με μισείς;»

«Αδιάφορος».

«Τι έχεις να πεις δηλαδή που είμαι ερωτευμένη μαζί σου;»

«Αδιάφ-»

Κόβω την λέξη και γυρνάω να την δω. Με κοιτάει με το μάτι ακόμη γουρλωμένο. Κρατάω τα χείλη σφραγισμένα. Μαζεύει το σώμα της και στέκεται σιωπηλή, αναμένοντας κάποια αντίδραση μου. Της κλείνω την πόρτα στο πρόσωπο και πάω στο κρεβάτι με ένα πρόσωπο τέρμα ενοχλημένο. Τι περίεργη ερώτηση είναι αυτή; Δεν βγάζει νόημα να την νοιάζει κάτι τέτοιο. Ξεφυσάω για όσο βολεύομαι κάτω από το στρώμα. Δεν καταλαβαίνω ότι κρατάω τα φρύδια σουφρωμένα μέχρι που καταφέρνω να ηρεμήσω το σώμα μου. Κλείνω τα μάτια.

Σιωπή. Δεν ακούγεται τίποτα. Αισθάνομαι την καρδιά στο στήθος μου που χτυπάει αργά και σταθερά. Με ενοχλεί γι' αυτό αλλάζω στάση. Από πότε το κρεβάτι μου είναι τόσο άβολο; Σφίγγω τα μάτια κλειστά. Ο ηλίθιος ο Gavin σήμερα βρήκε να μεθύσει και να πέσει ξερός στο κρεβάτι. Δεν μπορώ να τον ρωτήσω τι με ενοχλεί, ούτε είναι εδώ να μου πει με τον δικό του περίεργο τρόπο τι με απασχολεί τόσο αυτή την στιγμή. Ξεστρώνομαι και κοιτάω το ταβάνι με τα μάγουλα μου κόκκινα.

Ποιον κοροϊδεύω; Θέλω να κάνω σεξ με την Felicity μέχρι που να της δείξω ότι έκανε μεγάλο λάθος που με ερωτεύτηκε ξανά.