Καθαρίζω τον λαιμό μου αμήχανη και περιμένω την Felicity στον καναπέ του σπιτιού του αδελφού μου. Πήγε πάνω να βάλει την μικρή για ύπνο, εγώ να απολαμβάνω την ζεστή σοκολάτα που μου έφτιαξε μόλις πριν λίγο. Δεν έχω πολλή ώρα εδώ, μπορεί ένα μισάωρο ή κάτι τέτοιο. Πάλι καλά που ήρθα πριν και όχι τώρα, γιατί σίγουρα η Emily θα ξύπναγε και δεν θα μας άφηνε στιγμή να κάνουμε συζήτηση. Την αγαπώ την μικρούλα μου, όμως αυτή την στιγμή με απασχολούν τόσα και τόσα. Από τον Alex που με κάνει ό,τι θέλει, μέχρι και τον Lucas που φαίνεται διχασμένος να με βοηθήσει. Ασχολίαστο ότι ο αδελφός μου γνωρίζει για την εγκυμοσύνη. Πρέπει να μιλήσω και μαζί του, μήπως και μου εξηγήσει πως στο καλό το κατάλαβε. Καλά, μέντιουμ είναι;

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Είμαι τέρμα αγχωμένη. Φοβάμαι κυρίως. Χαϊδεύω την κοιλιά μου και ασυνείδητα χαμογελώ. Αρχίζει να σβήνει όμως σιγά-σιγά όταν σκέφτομαι πως θέλω να το βγάλω. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι έτοιμη και το ξέρω. Η μητρότητα με φοβίζει και ξέρω ότι ο Alex δεν μπορεί να μου σταθεί βράχος τώρα που έχει τα δικά του. Σίγουρα θα με θεωρήσει βάρος. Δεν περίμενα να με βάλει κάτω και να μου κάνει τον καλύτερο έρωτα που έχουμε κάνει, όμως όταν ξύπνησα και δεν τον είδα στο σπίτι ένιωσα τύψεις. Του είμαι βάρος, έτσι;

Πίνω μια γουλιά από την σοκολάτα και την αφήνω ύστερα στο τραπέζι. Σταματώ να σκέφτομαι τον Alex γιατί το μόνο που αισθάνομαι είναι ένας βάρος στην ψυχή μου. Ξεφυσώ κοφτά και κοιτάω την οθόνη του κινητού μου. Ανοίγω την συνομιλία με τον Lucas και το τελευταίο μήνυμα είναι δικό μου. Του έχω στείλει την διεύθυνση και την ώρα του ραντεβού μου στον γυναικολόγο. Το έχει δει, αλλά δεν έχει απαντήσει. Κάτι μέσα μου μού λέει ότι δεν χρειάζεται να φοβάμαι. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα με αφήσει να το ζήσω μόνη μου. Όσο και να αγαπάει τον Alex και να πέφτει στα τέσσερα για χάρη του, δεν θα με αφήσει έτσι. Στο όνομα της φιλίας μας, μην με προδώσεις, άτιμη πουτάνα του Alex.

Ακούω βήματα, γι' αυτό κλείνω αμέσως το τηλέφωνο και το παρατάω δίπλα μου. Καθαρίζω τον λαιμό μου και βολεύομαι στον καναπέ, η Felicity να κάνει την εμφάνιση της με ένα γιγαντιαίο χαμόγελο. Λίγο θα ήθελα την καλή της διάθεση, να μου πει το μυστικό της πως καταφέρνει να μένει ευδιάθετη ενώ συζεί με τον αδελφό μου που δείχνει συναίσθημα μια φορά τον χρόνο. Δεν την ενοχλεί που δεν μπορεί να τον ψυχολογήσει; Δεν την ενοχλεί που δεν την αγαπάει και την βλέπει μόνο ως μαμά του παιδιού του; Αναρωτιέμαι τελικά αν απλά εγώ είμαι αδύναμη που δεν μπορώ να μιλήσω ανοιχτά με τον Alex και καταφεύγω στο να παίρνω τον κολλητό του στον γυναικολόγο.

«Βαρέθηκες; Συγγνώμη, δεν περίμενα να αργήσει τόσο να αποκοιμηθεί», λέει η Felicity και ρίχνει το σώμα της στην πολυθρόνα κουρασμένη. «Ευτυχώς που μαγείρεψα γιατί όπου να 'ναι θα 'ρθει και ο Nate από την δουλειά. Νιώθω άσχημα να μην τον βοηθάω έστω λίγο. Μου κάνει τεράστια χάρη με το να με κρατάει στο σπίτι του».

«Αν τον ενοχλούσε τόσο, θα σε είχε πετάξει ήδη έξω», γελάω ελαφρώς με την γλυκιά και αθώα έκφραση του προσώπου της, εκείνη να μαζεύει τα πόδια για να κάτσει οκλαδόν.

«Θεωρώ ότι αν δεν υπήρχε η Emily, σίγουρα θα το είχε κάνει», αντιλέγει αμέσως με ένα χαμόγελο, το οποίο κρύβει την πραγματική της θλίψη. «Εγώ φταίω που τα έφερα σε αυτό το σημείο μαζί του, οπότε αλήθεια θα το ανεχτώ».

«Μην πιέζεις τόσο τον εαυτό σου. Στην τελική, ο Nate είναι άλλος ένας άντρας σε αυτόν τον πλανήτη. Σίγουρα θα υπάρξουν τόσοι άλλοι που θα σε θέλουν και θα σε αγαπάνε για αυτήν που είσαι. Άλλωστε είσαι πολύ γλυκιά».

«Δεν είναι λίγο προσβλητικό να λες ότι ο Nate είναι άλλος ένας άντρας σε αυτόν τον πλανήτη; Θεωρώ ότι όπως και ο Alex είναι μοναδικός του φύλου», χαχανίζει η Felicity και το βλέμμα μου νεκρώνει.

«Ο Alex είναι μοναδικό σκουπίδι, ναι, αλλά όχι μοναδικός του φύλου του. Σε παρακαλώ, μην τον φιλοφρονείς τόσο, δεν το αξίζει. Είναι που είναι κακομαθημένο», δηλώνω με τέτοια νεκράδα που φυσάει και το αεράκι από την ελαφρώς ανοιχτή μπαλκονόπορτα και ανατριχιάζει την Felicity, η οποία με κοιτάει σαν να της πέθανα στα χέρια.

«Κάτι κατάλαβα ότι δεν είστε στα καλύτερα σας, αλλά δεν περίμενα τόσο άσχημα τα πράγματα μεταξύ σας, Angel», μουρμουρίζει αμήχανη και αλήθεια δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί, γι' αυτό απλά παίρνω μια βαθιά ανάσα και κοιτάω αλλού.

«Felicity, είμαι έγκυος», ανακοινώνω με μια άνεση που δεν περίμενα να είχα ποτέ με την συγκεκριμένη.

Σιωπή. Δεν ακούω τίποτα να έρχεται από την πλευρά της. Σουφρώνω τα φρύδια και την στιγμή που γυρνάω το κεφάλι να σιγουρευτώ ότι δεν έπαθε κάτι, πέφτει στην αγκαλιά μου και μας ρίχνει πίσω στον καναπέ, εγώ ξαπλωμένη, εκείνη από πάνω μου. Με ζουλάει στην αγκαλιά της, το γλυκό της άρωμα να τρυπάει τα ρουθούνια μου. Τέτοια χαρά δεν έχει εκφράσει κανείς για μένα ούτε όταν αποφοίτησα, πόσο μάλλον όταν γεννήθηκα. Για ένα δεύτερο υποκύπτω και ανταποδίδω την αγκαλιά της, ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Κλείνω τα μάτια και την αφήνω να τσιρίζει χαμηλόφωνα, να ενθουσιάζεται σαν μικρό παιδί.

Αναρωτιέμαι αν ο Alex θα έπεφτε έτσι στην αγκαλιά μου. Θα χαιρόταν τόσο που θα με σήκωνε στον αέρα; Θα γέλαγε δυνατά και θα με ανάγκαζε να χορέψω μαζί του; Γιατί είμαι σίγουρη ότι θα χάιδευε την κοιλιά μου και θα μίλαγε στο μωρό ήδη; Το χαμόγελο χάνεται από τα χείλη μου. Μήπως θα αδιαφορούσε; Μήπως δεν με αγαπάει άλλο; Μήπως τον έχω κουράσει και έχει φύγει αυτός ο ενθουσιασμός μεταξύ μας; Την στιγμή που αποτραβιέται η Felicity να με δει με ένα τεράστιο χαμόγελο, ξεσπάω σε κλάματα και την αφήνω να αναρωτιέται αν φταίει εκείνη ή όχι. Σηκώνει το σώμα της και κάθεται δίπλα μου, βοηθώντας με κι εμένα να πάρω την ίδια στάση για να την έχω απέναντι μου. Ξεκινάει να μου καθαρίζει τα δάκρυα.

«Angel μου, είσαι καλά; Μήπως σε χτύπησα και σε πόνεσα; Συγγνώμη, δεν συγκρατώ τον ενθουσιασμό μου εύκολα», λέει η Felicity με το ένα χέρι στην καρδιά και το άλλο να σφίγγει το δικό μου.

«Ό-Ό-Όχι», κλαψουρίζω και ξεκινάω να καθαρίζω τα δάκρυα με τα μανίκια της ζακέτας. «Δεν φταις εσύ. Αυτός φταίει. Αυτός φταίει που μου το έκανε αυτό».

«Angel», θλίβεται εκείνη και αμέσως λυγίζει να με αγκαλιάσει, εγώ να ανταποδίδω εφόσον το χρειάζομαι περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. «Ηρέμησε. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω ή να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα σε αυτήν την κατάσταση».

Ο τρόπος που με κρατάει, με τέτοια αγάπη σαν να είναι η ίδια μου η μητέρα, με κάνει να αισθάνομαι μια ασφάλεια. Αυτό. Αυτό θέλω. Αυτή την αγάπη που δεν έχει όρια και με το που την αγγίζεις όλα παίρνουν χρώμα. Μπορεί την Felicity να την γνώρισα μόλις κάτι μέρες πριν, όμως δεν έχω δει πιο λαμπρό και ευχάριστο άνθρωπο από αυτήν. Δεν είναι μια ηλιαχτίδα, είναι ο ήλιος ο ίδιος. Μου χαϊδεύει τα μαλλιά και με καθησυχάζει, εγώ σιγά-σιγά να συνέρχομαι από την μικρή κρίση πανικού που έζησα με το που συνειδητοποίησα ότι είμαι έγκυος και αύριο είναι το ραντεβού μου στον γυναικολόγο.

Η Felicity αποτραβιέται και αισθάνομαι αμέσως την απουσία της ζεστασιάς της. Βολεύεται ακριβώς μπροστά μου και φέρνει μια τούφα από τα μακριά ξανθά μαλλιά της πίσω από το αυτί της. Τα μάτια της είναι βουρκωμένα και φαίνεται να έκλαψε κι εκείνη για όσο με παρηγορούσε. Αισθάνομαι άσχημα να την βλέπω έτσι, γι' αυτό βιαστικά καθαρίζω τα μάτια μου και της χαρίζω ένα ζορισμένο χαμόγελο. Δεν ήθελα να με δει κανείς σε αυτήν την κατάσταση, αλλά υποθέτω το γεγονός ότι είμαι μόνη μου σε αυτό το ζήτημα με έχει πνίξει σε σημείο που δεν άντεξα άλλο. Και να φανταστεί κανείς ότι δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από τότε που το έμαθα.

«Είσαι καλύτερα τώρα; Θες λίγο νεράκι;» με ρωτάει η Felicity και μου σφίγγει τα χέρια, τα μάτια της γουρλωμένα να με εξετάζουν μήπως έχω χτυπήσει πουθενά.

«Όχι, σε ευχαριστώ», γελάω με το πόσο γλυκιά είναι, αμέσως να με παρηγόρησε δίχως να ξέρει τι με κατατρώει. «Δεν ξέρω πως είμαι. Φοβάμαι, φοβάμαι τόσο που-»

«Που σκέφτεσαι να κάνεις έκτρωση, έτσι;» με διακόπτει και αμέσως σφραγίζω τα χείλη, το βλέμμα μου να απομακρύνεται από το δικό της. Μου αφήνει τα χέρια απαλά στον καναπέ. «Αν υπάρχει ένα άτομο αυτή την στιγμή που σε καταλαβαίνει, αυτή θα είναι εγώ. Νομίζεις ότι δεν αμφισβήτησα στιγμή την εγκυμοσύνη μου; Νομίζεις δεν καταράστηκα το πάθος μου;»

Την κοιτάω. Φαίνεται σκεφτική, χαμένη στις σκέψεις της σαν να ξύπνησαν οι δικοί της δαίμονες τώρα. Εκεί που δεν το περιμένω, σηκώνεται όρθια και περπατά προς την μπαλκονόπορτα. Κοιτάει για λίγο απ' έξω. Δεν έχει καλό καιρό, οπότε σίγουρα θα βρέξει σύντομα. Την κλείνει και φτιάχνει την κουρτίνα. Γυρνάει να με δει με ένα ζορισμένο χαμόγελο.

«Δεν κάνει το κρύο καλό στις εγκυμονούσες», χαμογελά και κάθεται πάλι δίπλα μου. «Μην με ρωτήσεις πως με έπεισα. Απλά δεν το έκανα. Το άφησα στην μοίρα να με καθοδηγήσει και αλήθεια την ευγνωμονώ που μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω μαμά. Ας με λέει ο Nate μικρή», παραπονιέται με ροδοκόκκινα μάγουλα, «εγώ χαίρομαι που γέννησα την Emily και είχα την ευκαιρία να την κρατήσω στην αγκαλιά μου. Την λατρεύω και την αγαπώ όσο τίποτε άλλο. Θα κάνω τα πάντα γι' αυτήν».

Κρατάω τα χείλη μου σφραγισμένα. Ασυνείδητα φέρνω το χέρι στην κοιλιά μου. Είμαι ήδη σχεδόν δυο μηνών. Δεν το έχω ξαναζήσει, ούτε ήμουν έτοιμη για αυτό. Η καρδιά μου φοβάται, το μυαλό μου μού λέει να φερθώ εγωιστικά. Δεν ξέρω τι θέλω μέχρι που να σιγουρευτώ ότι μια ζωούλα εξελίσσεται μέσα μου. Κλείνω τα μάτια και ξεφυσάω. Πάλι καλά που έχω τον Lucas βοηθό σε αυτό, αλλιώς δεν νομίζω να μπορούσα να κάνω έστω κάτι μικρό. Υποθέτω αύριο θα μπορώ να πάρω την απόφαση μου. Ξαφνικά αισθάνομαι το χέρι της Felicity πάνω από το δικό μου να ακουμπά την κοιλιά μου και την κοιτάω.

«Ο Nate μού είπε να σου το αναφέρω, ξέρεις. Ήθελε να σε παροτρύνω να κάνεις τεστ εγκυμοσύνης. Αλήθεια, πως τα καταλαβαίνει αυτός ο άνθρωπος-»

«Ο Nate;!» σοκάρομαι και κάνω λίγο πίσω, η Felicity να γελάει. «Τι; Ο αδελφός μου; Από πότε;»

«Από τότε που έχει επιστρέψει και μένω μαζί του. Την πρώτη φορά που μου το ανέφερε, στεκόταν από πάνω μου ενώ κοιμόμουν και περίμενε να ξυπνήσω. Δεν το κρύβω ότι με τρομοκράτησε. Με την κλασσική ανέκφραστη μούρη του μου ζήτησε να σε πείσω να κάνεις τεστ εγκυμοσύνης. Δεν είπε κάτι άλλο. Αυτό. Μου το ζήτησε άλλες τρεις φορές. Στη μια από αυτές ήταν και ο Alex εδώ γιατί κάτι είχε ξεχάσει. Έπρεπε να δεις την μούρη του όταν το άκουσε-»

«Ο-Ο-Ο Alex;!» χάνω την Γη κάτω από τα πόδια μου, το σοκ απερίγραπτο.

«Ναι. Χμμ», σκέφτεται και σηκώνεται για να φτάσει το φλιτζάνι της στο τραπέζι, να κάτσει ύστερα στην πολυθρόνα, «αυτό έγινε κάτι βραδιές πριν. Αχ, ξεχνάω. Δεν είμαι καλή στο να θυμάμαι, συγγνώμη».

«Τι του είπε ο αδελφός μου;»

«Δεν άκουσα πολλά, αλλά ο Nate κάτι είπε ότι αν ήσουν έγκυος, θα φρόντιζε αυτό να ήταν το τελευταίο του παιδί. Δεν πρόλαβα να κεράσω ένα χυμό τον Alex, γιατί έφυγε τρέχοντας γελώντας ψυχωτικά. Και του έχω πει του Nate να σταματήσει να τρομάζει τα παιδιά, αλλά δεν με ακούει ποτέ».

Ο Alex το γνωρίζει; Αποκλείεται. Αν το γνώριζε δεν θα μου φερόταν έτσι τις τελευταίες μέρες. Είναι τέτοιος που δεν θα με άφηνε ούτε τα σκαλιά να ανέβω μόνη μου. Βολεύομαι στον καναπέ, η Felicity να με κοιτάει με την άκρη του ματιού της. Είμαι σίγουρη ότι έχω χλομιάσει ολόκληρη. Ο Alex δεν είναι κάποιος που πρέπει να υποτιμώ. Τόσα χρόνια που τον ξέρω, παραμένει 100 σκαλιά μπροστά από εμένα. Το μυαλό του είναι τόσο πονηρό που δεν χρειάζεται ένα βλέμμα παραπάνω για να καταλάβει την αλήθεια.

«Θα τον σκοτώσω!» τσαντίζομαι και πετάγομαι όρθια, αμέσως να κάνω δεξιά-αριστερά όλο νεύρα. «Πόσες φορές έχω πει σε αυτόν τον μαλάκα, ηλίθιο, σπαστικό και ξινό αδελφό μου να μην μπλέκεται στις υποθέσεις μου; Γιατί του το είπε όταν ήθελα να το μάθει από εμένα; Γιατί μου καταστρέφει όλο το ρομάντζο της σχέσης μου; Θα του σκίσω τα μούτρα, μα τον Θεό». Το γέλιο της Felicity με κάνει να σταματήσω επιτόπου, το χέρι μου να χαϊδεύει την κοιλιά μου τελείως ασυνείδητα. «Τι; Του είπε και πόσο την έχει;»

«Πλάκα σου έκανα», λέει χαχανίζοντας και με κάνει να σουφρώσω τα φρύδια μου. «Έπρεπε να ξέρεις καλύτερα από εμένα ότι ο Nate δεν είναι τόσο απρόσεκτος. Ναι, μου ζήτησε να σου μιλήσω για το τεστ εγκυμοσύνης και ναι, με άφησε δίχως ύπνο την πρώτη φορά, αλλά ποτέ δεν το έκανε μπροστά στον Alex. Μια φορά που πέρασε γιατί ξέχασε όντως κάτι, ο Nate δεν ήταν καν εδώ. Σχολίασε βέβαια ότι έχω μεγάλα βυζιά, αλλά ο Alex είναι αυτός. Του έκλεισα την πόρτα στα μούτρα με ένα χαμόγελο». Πίνει μια γουλιά από την δική της σοκολάτα και ξεφυσά ύστερα. «Χαίρομαι που θες να είσαι η πρώτη που θα του το πεις και μην ανησυχείς, κανένας Nate δεν θα σου χαλάσει το ρομάντζο της σχέσης. Εσύ και ο Alex απλά πρέπει να έρθετε λίγο πιο κοντά ξανά».

Της σχολίασε τα βυζιά...; Ασχολίαστο. Κλασσικός Alex που ψάχνεται να φάει μπουνιά.

Στέκομαι ελαφρώς αμήχανη. Της γυρνάω την πλάτη και καθαρίζω τα μάτια. Ξεφυσάω ύστερα ανακουφισμένη. Δεν θέλω όντως ο Alex να το μάθει από κάποιον άλλον πέρα από εμένα, γιατί είμαι σίγουρη ότι η απογοήτευση του θα με καρφώσει στην καρδιά σαν μαχαίρι. Ό,τι και να περνάμε τώρα, ξέρω ότι τον αγαπάω. Τον αγαπώ τόσο που θέλω απλά να με κρατάει στην αγκαλιά του. Γι' αυτό νιώθω απαίσια από τότε που ξύπνησα και δεν τον είδα δίπλα μου, πόσο μάλλον που δεν μου έχει στείλει ούτε ένα μήνυμα, ούτε με έχει πάρει ένα τηλέφωνο.

«Felicity;» γυρνάω να την δω με γουρλωμένα μάτια. «Είναι η απότομη αλλαγή διάθεσης κομμάτι της εγκυμοσύνης;»

«Ω, ναι. Που να δεις πιο μετά, φιλενάδα. Είσαι ακόμη στην αρχή», γελάει και βολεύεται καλύτερα στην πολυθρόνα. «Ελπίζω να είναι κοριτσάκι. Θα είναι μια καλή αρχή. Όχι ότι δεν είναι καλά τα αγοράκια, αλλά τα κοριτσάκια είναι αλλιώς».

«Ο Alex λέει πάντα ότι το πρώτο θα είναι αγοράκι», μουρμουρίζω και ξανακάθομαι στον καναπέ κουρασμένη. «Με τρελαίνει αυτός ο άντρας. Είναι απίστευτος».

«Ή μήπως θεώρησε ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να σε κρατήσει δεσμευμένη; Του έχεις δώσει λόγο να φοβάται ότι θα σε χάσει;» αναρωτιέται εκείνη και ρίχνει τα μάτια στα μπισκότα που μου έφερε να τσιμπήσω πριν.

«Είναι βλάκας που βρίσκει τέτοιους ύπουλους τρόπους να με κρατήσει κοντά του», σκέφτομαι φωναχτά με ένα παράπονο. «Μόνο που κάνει τέτοιο σεξ, δεν έχω που να πάω κιόλας».

«Φαίνεται ότι είναι καλός σε αυτά, εφόσον τα έχει μάθει και από τον-»

Το κουδούνι της εξώπορτας χτυπάει και εκείνη κόβει την πρόταση της αμέσως. Είχε ήδη ξεκινήσει να τρώει από τα μπισκότα που κοίταγε πριν λιγούρικα, γι' αυτό τα αφήνει στο τραπέζι. Κοιτάει την ώρα και σουφρώνει τα φρύδια κάπως σκεφτική. Το κουδούνι ξαναχτυπάει και την ταράσσει ελαφρώς, γι' αυτό μου ρίχνει τα μάτια και σηκώνει τους ώμους της, σαν να μην έχει ιδέα ποιος είναι. Την ακολουθώ με τα μάτια και αναρωτιέμαι αν ο Nate τελείωσε ήδη δουλειά και απλά έτυχε να έρθει νωρίτερα. Κοιτάω το ρολόι κι εγώ αυτή την φορά. Σίγουρα και ο Alex θα έχει τελειώσει, γι' αυτό αναρωτιέμαι αν όλα θα πάνε καλά μεταξύ μας απόψε.

«Garry;!» σοκάρεται η Felicity και την στιγμή που κάνει να κλείσει την πόρτα, ο γεροδεμένος άντρας την κρατάει και την σπρώχνει ανοιχτή σαν να είναι πούπουλο. «Τι κάνεις εσύ εδώ; Πως-Πως με βρήκες;»

Τινάζομαι όρθια από τον καναπέ ανήσυχη, όταν η Felicity πέφτει πίσω τρομοκρατημένη. Έχει χάσει όλο το χρώμα από το πρόσωπο της. Τρέχω προς το μέρος της να την βοηθήσω να σηκωθεί, όταν γυρνάω να δω τον άντρα που μπαίνει στο σπίτι απρόσκλητος. Είναι τεράστιος σε σχέση με εμάς, σώμα γεροδεμένο. Έχει χαρακτηριστικά αυστηρά και μάτια μαύρα σαν να είναι κάποιος δαίμονας. Φαίνεται τσαντισμένος που δεν πάει άλλο, το βλέμμα του εστιασμένο μόνο στην Felicity σαν να μην υπάρχω εγώ στον χώρο. Παρατηρώ γρατζουνιές, μελανιές και ράμματα τι στο πρόσωπο του, τι στα χέρια του. Δεν θα ξαφνιαζόμουν αν μόλις βγήκε από το νοσοκομείο.

«Felicity, είσαι καλά;» την ρωτάω ανήσυχη και τρέμει σαν ψάρι στην στεριά, ανήμπορη να μιλήσει.

Ο άλλος κλείνει την πόρτα με δύναμη πίσω του, τόσο που ταράζει όλο το σπίτι. Αρπάζω το μπράτσο της Felicity και κάνω να την σηκώσω, αλλά τα πόδια της δεν την κρατάνε γι' αυτό πέφτει στα γόνατα της τρομοκρατημένη. Δάκρυα κυλούν στα μάγουλα της, οι αφέλειες στο μέτωπο της ακατάστατες για όσο κοιτάει τον εφιάλτη της να την πλησιάζει. Εγώ στέκομαι τρομαγμένη τι με την αντίδραση της, τι με τον άλλον που μας έχει παγιδεύσει εδώ και αναπνέει σαν λιοντάρι που ξέφυγε πεινασμένο. Σηκώνει τα μανίκια του μαύρου πουκαμίσου του αργά και την στιγμή που πλησιάζει την Felicity εγώ κάνω πίσω και πέφτω στον καναπέ με το χέρι στην καρδιά μου που χτυπά σαν τρελή.

«Garry, σε παρακαλώ. Σε ικετεύω, άσε την Emily. Πάρε εμένα, κάνε ό,τι θέλεις, αλλά άσε το παιδί μου ήσυχο», κλαίει πλέον η Felicity και σπάει η καρδιά μου να την βλέπω έτσι.

«Ξέρεις πόσο δυσκολεύτηκα να σε βρω, Felicity, αγάπη μου;» γρυλίζει εκείνος και στην φωνή του μόνο αρχίζω κι εγώ να χάνω το κουράγιο μου.

Λυγίζει στα γόνατα του και με το που πάει να φέρει το χέρι του στο πρόσωπο της, εκείνη τινάζει το κεφάλι στο πλάι με ορθάνοιχτα μάτια σαν να περίμενε ότι θα την χτυπήσει. Ο Garry-έτσι τον αποκάλεσε πριν-ξεφυσά με μια απογοήτευση στα μάτια του και ύστερα την χαϊδεύει απαλά. Η Felicity δαγκώνει το κάτω χείλος της τρομοκρατημένη, δάκρυα να κυλούν και στα δικά μου μάτια, εφόσον δεν το κρύβω ότι η παρουσία αυτού του άντρα έχει αρχίσει να με φοβίζει κι εμένα. Με τρέμουλο στο χέρι ξεκλειδώνω το τηλέφωνο και με θολή όραση ψάχνω τον έναν άνθρωπο που ξέρω ότι θα με προστατεύσει ό,τι και να γίνει.

«Η μαμά πέθανε. Περίμενα να έρθεις έστω στην κηδεία της», μουρμουρίζει εκείνος, εγώ να γλιστρώ στο πάτωμα για όσο περιμένω τον άλλον να το σηκώσει. «Γιατί δεν ήρθες; Ήσουν απασχολημένη να το παίζεις οικογένεια με όποιον μαλάκα βρήκες τώρα; Ποιον κοροϊδεύεις απορώ;» Ο αριθμός που καλέσατε είναι- «Μήπως», ο Garry την αρπάζει από τα μαλλιά και την τραβάει κοντά του, εκείνη να πνίγει το επιφώνημα πόνου, «αυτός έστειλε εκείνους τους τύπους να με δείρουν κάτι μέρες πριν; Τόσο κάτω έχεις πέσει; Να ανοίγεις τα πόδια σου για λίγη προστασία;»

«Δεν έστειλα κανέναν, σ΄ το ορκίζομαι. Δεν θα έκανα κάτι τέτοιο», κλαίει η Felicity, εγώ να τον καλώ πάλι μήπως και καταλάβει ότι τον χρειάζομαι. Τίποτα. Τον ξανακαλώ κλαίγοντας για χατίρι της Felicity. «Κοιμάται η μικρή, σε παρακαλώ, μην την τρομάξεις. Πάρε με όπου θες εμένα, αλλά μην πειράξεις ένα αθώο αγγελουδάκι. Δεν σου φταίει σε κάτι-»

«Angel, τι θες; Είμαι στην δουλειά», ακούω την φωνή του Alex στην άλλη γραμμή, αλλά ίσα που καταφέρνω να βγάλω άχνα από το στόμα μου εφόσον ο Garry με κοιτά στα μάτια σαν να μου ξεγυμνώνει την ίδια μου την ψυχή. «Angel;» Ο Alex ξεφυσάει, ο άλλος να σπρώχνει την Felicity βίαια από μπροστά του για να πλησιάσει εμένα. «Τι ήταν αυτό; Είσαι καλά; Χτύπησες; Angel;»

«A-A-Alex», τραυλίζω σχεδόν χαμηλόφωνα, η σκιά του Garry να με καλύπτει σαν να είμαι σκουπίδι μπροστά του, «βοήθεια...»

«Angel-»

Ο Garry αρπάζει το τηλέφωνο μου και το σπάει στα δυο, να το κάνει κομμάτια στα μάτια μου. Σέρνω το σώμα μου πιο πίσω τρομοκρατημένη και την στιγμή που κάνει να με πλησιάσει, η Felicity τον κρατάει από το μπράτσο με όλη της την δύναμη. Εκείνος γυρνάει να την δει σαν να μην περίμενε ποτέ ότι θα αποκτούσε το κουράγιο να τον σταματήσει για να προστατεύσει εμένα. Κάνει να την σπρώξει από πάνω του, αλλά τον αγκαλιάζει, τα δάκρυα να μην σταματούν ποτέ από τα μάτια της. Φαίνεται τόσο τρομαγμένη, τόσο αβοήθητη και χαμένη. Η καρδιά μου σπάει που την βλέπω σε αυτά τα χάλια.

«Σε ικετεύω μην της κάνεις κακό. Είναι έγκυος. Αν θες να ξεσπάσεις, κάν' το στο σώμα μου, όχι στο δικό της», δηλώνει και αισθάνομαι που τα πόδια μου δεν θέλουν να συνεργαστούν με τίποτα, να σηκωθώ και να υπερασπιστώ την Felicity με το ίδιο θάρρος που κάνει εκείνη.

«Είσαι τόσο υπάκουη και καλή όταν θέλεις, αγάπη μου», γελάει αυτός ο ψυχοπαθής και φαίνεται να τα έχει τελείως χαμένα. «Ο Θεός σου άνοιξε τα μάτια να καταλάβεις ότι ανήκεις σε εμένα μόνο, έτσι; Μην ανησυχείς δεν θέλω άλλη γυναίκα πέρα από εσένα. Δεν είμαι σαν εσένα. Είμαι πιστός».

Η αηδία κάνει το στομάχι μου να γυρίσει. Ο γλοιώδης τρόπος που την αγγίζει, ο τρόπος που τον ανέχεται μόνο για να μην πάθω κάτι και ο τρόμος στα μάτια της είναι αρκετά να γεμίσουν το αίμα μου με αδρεναλίνη. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή. Σφίγγω το σαγόνι όταν τον παρατηρώ που την ζορίζει σε ένα φιλί, το οποίο μόνο την τραυματίζει. Την σπρώχνει πίσω και κάνει χώρο να περάσει. Κοιτάει γύρω του ενώ χαϊδεύει το καθαρό από τρίχες πιγούνι του. Έχει πρόσωπο ανθρώπου που φαίνεται να λύνει τα πάντα μόνο με βίαια. Με αηδιάζει. Είναι κάθαρμα. Καθαρίζω αμέσως τα δάκρυα μου και παρατηρώ που η Felicity στέκεται με το κεφάλι πεσμένο, τρομοκρατημένη να κουνήσει έστω το μικρό της δαχτυλάκι.

Γιατί; Γιατί με προστατεύει εμένα όταν βρίσκεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο;

«Ωραίο σπίτι ο νέος γκόμενος. Τι είναι, τίποτα πολιτικός; Σε αυτή την πόλη δεν ζει και ο γιος της Προέδρου;» μουρμουρίζει μόνος του και ξαφνικά φτύνει στο πάτωμα σαν να του ανήκει το σπίτι. «Λερώνω το στόμα να μιλάω για εκείνην. Οι γυναίκες δεν είναι για δουλειές αντρών». Τα μάτια του πέφτουν πάνω μου και ξαφνικά γελάει. «Κάποια απέκτησε φλόγα στα μάτια της. Τι έγινε; Δεν σου αρέσει να σου φτύνουν το σπίτι το οποίο μόλις καθάρισες;» Χαχανίζει και με πλησιάζει ξανά, εγώ να τον κοιτάω τσαντισμένη. Εκεί που δεν το περιμένω, με φτύνει ακριβώς στο μέτωπο. «Εσείς οι γυναίκες είστε άθλια σκουπίδια. Δεν έμαθες από την φίλη σου;» Σφίγγω το σαγόνι τόσο που κοντεύω να το σπάσω. «Μάθε την θέση σου».

Λυγίζει στα γόνατα να με κοιτάξει καλά στα μάτια. Μόνο που τόλμησε να με φτύσει σαν να είμαι κάποιο αντικείμενο, έθαψε τον τάφο του. Είμαι η Angel O'Connell. Είμαι ανεξάρτητη και είμαι δυνατή. Ποτέ δεν στηρίχτηκα σε κάποιον να κάνει επιλογές για μένα. Και ας έκανα λάθη, έμαθα, και ας φέρθηκα ανάξια, τα διόρθωσα. Μεγάλωσα με τα αδέρφια μου και αγάπησα ένα σπασμένο αγόρι. Είμαι, δεν είμαι έγκυος, δεν είναι σωστό να αφήσω τον φόβο μου να με κατακτήσει και να αφήσω το μοναδικό άτομο που θεώρησα σωστό να μείνει στο πλευρό του αδελφού μου να πληγωθεί στα χέρια αυτού του τέρατος. Ας είναι δυο κεφάλια μεγαλύτερος μου, δεν αναιρεί ότι είναι γεμάτος πληγές και αδυναμίες στο σώμα του.

«Έτσι μπράβο», γελάει ευχαριστημένος εφόσον κατεβάζω το κεφάλι.

Πόσες φορές μου έχει πει ο Nate να μην κάνω τρέλες; Απορώ τι θα μου έλεγε τώρα που είμαι έγκυος...

«Φέρε την μικρή και πάμε να φύγουμε. Αρκετά σε ανέχτηκα να μυξοκλαίς. Καιρός να γίνουμε πάλι οικογένεια», δηλώνει ο Garry και κάθεται στον καναπέ σαν να του ανήκει το σπίτι, ακριβώς δίπλα μου κιόλας. Εκεί που δεν το περιμένω, με αρπάζει από το πιγούνι και με αναγκάζει να τον κοιτάξω. «Φέρε μου νερό. Δίψασα».

Νομίζει ότι τον φοβάμαι πλέον; Μπροστά σε αυτά που έχω ζήσει, αυτός είναι ένα χνουδωτό αρκουδάκι. Που να ήξερε τι μοίρα έχει προκαλέσει στον εαυτό του με το να μπαίνει μέσα στο σπίτι του αδελφού μου έτσι και να μας αγγίζει σαν να είμαστε αντικείμενα του. Τον κοιτάω με απέχθεια, με καθαρό μίσος και αηδία. Με αφήνει ελεύθερη. Κάτι δεν του αρέσει στο βλέμμα μου. Μάλλον φοβάται εφόσον κατάλαβε ότι τον έχω προειδοποιήσει να φύγει τώρα που έχει χρόνο. Βγάζει έναν σταυρό από τον λαιμό του και τον φιλάει. Γελάω για όσο καθαρίζω τα σάλια του από το μέτωπο μου.

«Felicity, μίλησα! Φέρε τώρα την μικρή πριν την βρω εγώ και δει την ίδια μοίρα με σένα!» φωνάζει τόσο που αποκλείεται να μην ξύπνησε την Emily που κοιμόταν επάνω. «FELICITY!»

Τινάζεται όρθιος και φαίνεται πιο τσιτωμένος από πριν. Στέκεται πάνω από την Felicity και εφόσον βλέπει ότι ο χρόνος περνά και εκείνη δεν λέει να κουνηθεί, σηκώνει το χέρι και την σφαλιαρίζει με όση δύναμη μπορούσε να βάλει στο χέρι του. Η Felicity χάνει την ισορροπία της και πέφτει στον καθρέπτη με αποτέλεσμα να χτυπήσει το κεφάλι και να σπάσει το τζάμι σε χίλια κομμάτια. Την βλέπει που καταρρέει στα πόδια του, εγώ να έχω κοκαλώσει σοκαρισμένη που την αφήνει έτσι. Σηκώνει το κεφάλι προς τα σκαλιά και την στιγμή που πάει να περπατήσει προς εκεί, τινάζομαι όρθια και του κρατάω το πόδι.

«Μην τολμήσεις, βρομερό σκουπίδι να αγγίξεις την ανιψιά μου. Θα σε σκοτώσω εγώ πριν προλάβει να το κάνει ο αδελφός μου», γρυλίζω και δεν ξέρω ούτε εγώ που την βρίσκω όλη αυτή την δύναμη έγκυος γυναίκα να τον κρατήσω στο ίδιο σημείο.

«Αδελφός σου; Αρά όντως η πουτάνα είχε άλλον. Δεν περίμενα τίποτα καλύτερο», λέει και προσπαθεί να με βγάλει από πάνω του με το να μου δίνει μια γερή σφαλιάρα, αλλά δεν κλονίζομαι.

Εδώ η Felicity άντεξε. Μπορώ να το κάνω κι εγώ. Είμαι η αδελφή του Nate και η μέλλουσα σύζυγος του Alex. Ήδη αντέχω πολλά.

«Ούτε με μαξιλάρι να με χτύπησες», γελάω μόνο για να στρέψω την προσοχή του προς εμένα και να αφήσει την μικρή ήσυχη. «Για πες, τον παίρνεις ή τον δίνεις; Έτσι όπως είσαι μάλλον τον παίρνεις-»

Δεν αργεί η δεύτερη σφαλιάρα. Το βλέπω στα μάτια του ότι τον έχω εξοργίσει, γι' αυτό τον αφήνω ελεύθερο. Αισθάνομαι την μια πλευρά του προσώπου μου να έχει μουδιάσει. Φοβάμαι, ναι. Το μυαλό μου μένει στην Felicity που δεν έχει κουνηθεί καθόλου και φαίνεται να αιμορραγεί άσχημα. Ένας τσουχτερός πόνος στην κοιλιά με κάνει να συγκρατήσω ένα επιφώνημα πόνου. Δεν ξέρω πολλά από εγκυμοσύνες, αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι καλό σημάδι. Σέρνω το σώμα πίσω μέχρι που φτάνω λίγο πιο μπροστά από την εξώπορτα. Ο άλλος σπρώχνει τον καναπέ και το τραπέζι σαν θηρίο με αποτέλεσμα να σπάσει τα φλιτζάνια και το τζάμι του τραπεζιού.

«Πες στον αδελφό σου να μου φιλήσει τον κώλο στην κόλαση». Σηκώνει την γροθιά του να με βαρέσει, εγώ έτοιμη να την δεχθώ με κλειστά μάτια, όταν αισθάνομαι την παρουσία κάποιου.

«Ακόμη κι εγώ ξέρω ότι δεν πρέπει να μπλέκω με την κοπέλα του Alex Henderson», χαχανίζει ο Jake ευδιάθετος, το χέρι του να κρατά το μπράτσο του Garry σαν να μην είναι κάτι. «Ουφ, αυτή δεν είναι η μητέρα του παιδιού του Nate;» Κοιτάει την Felicity και με το άλλο χέρι βγάζει το τηλέφωνο από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του με φρύδια σηκωμένα. «Δεν νομίζω να γλίστρησε σε κρασί και γι' αυτό όλο το κόκκινο γύρω της», μουρμουρίζει μόνος του, εγώ να ξεφυσάω ανακουφισμένη που ήρθε από το πουθενά και μας έσωσε τον κώλο. «Δεν ξέρω αν σε προειδοποίησε κανείς πριν πατήσεις πόδι στο Beverly Hills», λυγίζει στο πρόσωπο του Garry, τα μάτια του τρομαχτικά ανέκφραστα, «αλλά έχεις μπλέξει άσχημα τώρα που το έκανες», τραγουδάει και φέρνει το τηλέφωνο στο αυτί του.

«Τι στο-»

«Γεια σου, Lucas, ο μελλοντικός μπαμπάς του Alex εδώ. Ελπίζω να μην σε διέκοψα από την προσπάθεια σου να κάνεις παιδιά με την Brittany, αλλά μπορείς να μου στείλεις δυο ασθενοφόρα στο σπίτι του Nate;» Αφήνει τον Garry να στέκεται από πάνω μου ερωτηματικά και να τον κοιτάει που με απίστευτη χαλαρότητα περπατά προς την εξώπορτα. «Α, και αν ξέρεις κάποιο καλό γραφείο τελετών, στείλε ένα. Θα το χρειαστούμε σίγουρα. Σε ευχαριστώ. Φιλάκια πολλά. Συνέχισε να το παριστάνεις γιατρός».

Κλείνει το τηλέφωνο και λυγίζει στον τοίχο δίπλα από την εξώπορτα. Για άλλη μια φορά ο πόνος στην κοιλιά με κάνει να τιναχτώ, γι' αυτό φέρνω το χέρι αμέσως εκεί. Ο Garry με κοιτάει τρομοκρατημένος. Αισθάνομαι το μάγουλο μου να πρήζεται και το αίμα να τρέχει από το στόμα μου, γι' αυτό φτύνω το σάλιο μου και κάνω λίγο πιο πίσω, ο πόνος να με τσακίζει όμως. Φευγαλέα τα μάτια μου πέφτουν στου Jake που χαμογελά αυτάρεσκα. Δεν χρειάζεται να μου το πει. Ο Alex τον έβαλε να ελέγξει αν είμαι καλά και τώρα που παρατηρώ το σαδιστικό του βλέμμα καλύτερα, μάλλον γνωρίζει και για την εγκυμοσύνη μου.

«Ποιος στο καλό είσαι εσύ; Πως μπήκες μέσα στο σπίτι;» φωνάζει ο Garry και κοιτάει δεξιά-αριστερά μήπως και βρει τρόπο να ξεφύγει, αλλά ο μόνος τρόπος είναι από την εξώπορτα. Ο αδελφός μου δεν ήθελε τα βράδια να ερχόμουν από πίσω πόρτες ή μπαλκόνια, γι' αυτό είχε εξασφαλίσει ότι το μόνο πήγαινε-έλα να ήταν η πόρτα από την οποία ήρθε ο Garry. «Μίλα, αυτάρεσκο αρχίδι!»

«Jake, αρχηγός της προεδρικής φρουράς του Alexander Timothy Henderson, χάρηκα για την γνωριμία Garry Lansford», λέει με ένα τεράστιο χαμόγελο ο Jake σαν να έχει ενθουσιαστεί πλήρως με ό,τι γίνεται και που ο Alex θα γίνει το φουγάρο του Τιτανικού όταν δει σε τι κατάσταση είμαστε εγώ και η Felicity.

Ο Garry με προσπερνά και την στιγμή που πάει να το κάνει, η γροθιά του Jake έρχεται στο πρόσωπο του Garry με τέτοια δύναμη που τον στέλνει πίσω και πέφτει στην γωνία του καναπέ. Σέρνω το σώμα μου προς την Felicity και προσπαθώ να σιγουρευτώ ότι είναι καλά και αναπνέει με το να βγάζω τα μαλλιά από το πρόσωπο της. Αναπνέει αδύναμα, αλλά αυτό σημαίνει ότι θα γίνει καλά, γι' αυτό φιλώ το χέρι της ανακουφισμένη. Μπήκε μπροστά να με προστατεύσει και προτίμησε αυτή την μοίρα από το να προδώσει το που βρισκόταν η κόρη της, τόσο που δεν ήθελε να πέσει στα χέρια του. Γυρνάω να δω τον Jake που τινάζει την γροθιά του, ο Garry να καθαρίζει το αίμα από την σπασμένη μύτη του.

«Ξέρεις, αυτό ήταν όσο για να σε σταματήσω. Φαντάσου αν θέλω να σε σκοτώσω τι μπορώ να κάνω», μουρμουρίζει ο Jake και αλήθεια, δεν θέλω να με έχει εχθρό του γιατί δεν τον βλέπω ως άνθρωπο που θα με άφηνε να ζήσω και πολύ.

Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι, αν η μόνη είσοδος είναι από την εξώπορτα, ο Jake πως μπήκε στο σπίτι δίχως να τον ακούσουμε; Τι στο-

«Ωπ, κοίτα», δείχνει το τηλέφωνο του στον Garry και το βάζει πάλι στην τσέπη του σακακιού του. «Τα αγόρια είναι ένα στενό παρακάτω. Γι' αυτό θα σε αφήσω στην μοίρα τους. Ούτως ή άλλως δεν κάνω παραπάνω από αυτά που πληρώνομαι».

Η ξαφνική αδιαφορία του Jake φαίνεται να τσαντίζει τον άλλον. Ξέρω όμως ότι φοβάται. Άκουσε καλά με ποιον τα έχει βάλει. Ρίχνει τα μάτια του σε εμένα και την Felicity. Μαζεύω ό,τι δύναμη έχω περίσσια και σηκώνομαι να περπατήσω προς το μέρος του. Τον φτύνω ακριβώς στην σπασμένη μύτη του και χαμογελώ ευχαριστημένη, αλλά πριν προλάβω να του την πω, λυγίζω από τον πόνο και κοντεύω να πέσω πίσω, ευτυχώς όμως να πέφτω στην αγκαλιά του Jake.

«Συγγνώμη, Angel, αλλά δεν το έχω διασκεδάσει ακόμη, γι' αυτό», λυγίζει στο αυτί μου και ξαφνικά φέρνει ένα πανί με μια πολύ έντονη μυρωδιά στην μύτη και τα χείλη μου, «δεν πρέπει να το μάθει ακόμη».

Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω και με ξαπλώνει πίσω στον τοίχο δίπλα στην Felicity. Μου κλείνει το μάτι όλο νόημα και εγώ αρχίζω σιγά-σιγά να ζαλίζομαι. Όλο μου το σώμα μουδιάζει. Αν και θα έπρεπε να ήμουν τσαντισμένη που με νάρκωσε, για κάποιον λόγο τον εμπιστεύομαι. Άλλωστε μου έσωσε την ζωή, μάλλον και του μωρού μου. Φέρνω το χέρι ασυνείδητα στην κοιλιά μου.

Δεν θέλω να σε χάσω, εντάξει; Συγγνώμη που αμφισβήτησα αν σε θέλω, γιατί μόνο τώρα που σε αισθάνομαι να υποφέρεις, καταλαβαίνω ότι δεν θέλω να ζήσεις ξανά τέτοιον πόνο. Να μείνεις δυνατός γιατί ξέρω ότι ο μπαμπάς σου θα είναι ευτυχισμένος να σε κρατήσει στην αγκαλιά του. Μου το υπόσχεσαι...;

Αισθάνομαι τα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλα μου. Αισθάνομαι το αίμα ανάμεσα από τα μπούτια μου και η καρδιά μου σταματά να χτυπά για ένα δεύτερο. Δεν ήθελα τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ. Δεν θέλω να χάσω το καρπό του έρωτα μου με τον Alex Henderson, γιατί ξέρω ότι αυτό θα είναι οριστικό για την σχέση μας. Δεν θα αντέξω να τον βλέπω στα μάτια, ενώ ούτε εκείνος θα θέλει να αγγίξει ξανά μια γυναίκα που του είπε ψέματα και έκανε κάτι τέτοιο.

«Λες να με αγαπάει ακόμη;» ρωτάω τον Jake με ένα ειρωνικό γελάκι, τα μάτια μου εστιασμένα σε αυτόν, για όσο ο Garry προσπαθεί να σηκωθεί.

«Και το μαχαίρι στην καρδιά να του βουτήξεις, εκείνος μόνο εσένα θα θέλει. Τέτοιος είναι», γελάει ο αρχηγός της φρουράς και λυγίζει ξανά πίσω στον τοίχο με ένα χαμόγελο. Παρόλο που είναι βλάκας γιατί με φίλησε δίχως την θέληση μου, τώρα μου φαίνεται πολύ γλυκός. Καταλαβαίνω γιατί η κυρία Πρόεδρος τον κρατάει στην ζωή του Alex. «3», φέρνει το χέρι στο πόμολο και με τρομάζει ελαφρώς που ήμουν έτοιμη να κλείσω τα μάτια, «2», χαμογελά σαδιστικά και τινάζει το μαλλί του πίσω, «1», ανοίγει την πόρτα αργά.

Την εμφάνιση του κάνει ο Alex και στέκεται με κομμένη την ανάσα σαν να έτρεξε μέχρι εδώ με τα πόδια. Ήταν έτοιμος να χτυπήσει την πόρτα, αλλά δεν φαίνεται να περίμενε ότι θα άνοιγε από μόνη της. Παγώνει στην θέση του όταν βλέπει τον Garry να στέκεται όρθιος και εμένα με την Felicity σε αυτή την άθλια κατάσταση. Με το που πατάει μέσα, ο Jake γλιστράει πίσω του και βγαίνει από το σπίτι σαν να μην βρισκόταν ποτέ εκεί με ένα χαμόγελο που θυμίζει ύπουλο παιδάκι.

«Alex», ψιθυρίζω με όση δύναμη μου έχει απομείνει.

«Angel μου;» τον ακούω τόσο πληγωμένο που σπάει η καρδιά μου.

Μήπως το κατάλαβε ότι... όχι.

Τρέχει προς το μέρος μου. Βλέπει την Felicity και αφότου σιγουρευτεί ότι αναπνέει με τραβάει στην αγκαλιά του. Το άρωμα του με ηρεμεί. Δεν έχω την δύναμη να ανταποδώσω, αλλά χαμογελώ που τον έχω κοντά μου. Χαίρομαι που μπορώ να βασίζομαι επάνω του για τα πάντα. Είναι ο γλυκός μου, η καρδιά μου, η ψυχούλα μου. Τον κάνω εικόνα που θα είναι ο πιο χαζομπαμπάς που υπάρχει και αισθάνομαι μια δύναμη να με βοηθά να σταθώ γερή μέχρι το νοσοκομείο. Δεν μπορώ να του στερήσω τέτοια ευτυχία.

Δεν θέλω να είναι αργά...

Τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι τον Garry να προσπαθεί να ξεφύγει πίσω από την πλάτη του Alex, αλλά να πέφτει πίσω από την μπουνιά του αδελφού μου. Φευγαλέα τον βλέπω τόσο τσαντισμένο που φοβάμαι ότι θα πάθει κάτι, πόσο μάλλον ότι πάνω στα νεύρα θα τον σκοτώσει. Η Emily ξεκινά να κλαίει από το δωμάτιο της και αυτό του τραβά την προσοχή του ευτυχώς, όταν τρομοκρατημένος βλέπει εμένα και την Felicity. Τα μάτια μου κλείνουν και το χέρι μου μένει στην κοιλιά μου.

Θα τα καταφέρω, έτσι...;