Alex's POV

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αμέσως καθαρίζω το δάκρυ από το μάγουλο μου. Δεν χρειάζεται να αισθάνομαι έτσι. Ο Casper είπε ότι μπορώ να έχω όσες κοπέλες θέλω. Επειδή δεν λειτούργησε με την Adriana, δεν σημαίνει ότι τελείωσαν όλα για μένα. Πάντως δεν αισθάνομαι ότι θέλω να μπλέξω σε σχέσεις σύντομα, εφόσον οι πληγές μου είναι ακόμη φρέσκες. Θα μου πάρει χρόνο να αγαπήσω ξανά, να εμπιστευτώ. Καθαρίζω τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα για να γεμίσω τους πνεύμονες μου με αέρα.

Όσο σκέφτομαι τι έγινε με τον Nate, τόσο αηδιάζω. Πραγματικά ένιωθα άσχημα που δεν ήθελα να την αγγίζω, αλλά τώρα χαίρομαι που δεν το έκανα. Πρώτο πράγμα μετά από μια εβδομάδα που έχουμε να τα πούμε και την πέφτει στο άτομο που σέβομαι περισσότερο απ' όλους. Ανακουφίζομαι που ο Nate δεν έκανε κίνηση, αλλά θα έπρεπε να ξαφνιαζόμουν αν το έκανε. Είμαι σίγουρος ότι αυτός την σιχαίνεται τόσο που ήταν πρόθυμος να μου δώσει και την ευλογία του να πάω με την Angel μόνο για να την ξεφορτωθώ.

Ακουμπώ τους αγκώνες στο κάγκελο και συνδέω τα δάχτυλα μαζί σαν να προσεύχομαι, στηρίζοντας το κεφάλι σε εκείνα. Ό,τι αισθάνομαι για την Angel είναι καθαρά σεξουαλικό. Αυτή η γυναίκα αναστενάζει κατά λάθος και με ανάβει. Δεν ξέρω αν μπορώ να την θέλω πέρα από τόσο όμως. Κι εκείνη με πλήγωσε. Κι εκείνη με παράτησε. Κι εκείνη δεν έδειξε υπομονή ή κατανόηση. Έχει αλλάξει, ναι, αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν της έχουν μείνει αυτές οι συνήθειες. Είμαι σίγουρος πάντως ότι μπορεί να βγάλει την πλευρά μου στο σεξ που τόσο θέλω και το επιθυμώ όσο τίποτα άλλο αυτή την στιγμή να ξεσπάσω.

Είναι σωστό να το σκέφτομαι όμως όταν χωρίζω την αρραβωνιαστικιά μου; Γελάω ελαφρώς με ειρωνεία. Η Adriana είχε το θράσος να βάλει τα χέρια της πάνω στον Nate, όχι ότι εγώ φερόμουν πιο σεμνά με την Angel πριν, έχει δίκιο. Πιστεύω ότι αν με ικανοποιούσε στο σεξ, θα έμενα μαζί της ακόμη και δεν θα κοίταγα την πρώην μου για να έρθουμε σε αυτό το σημείο. Αποστασιοποιηθήκαμε τόσο μετά το πρόβλημα στο σεξ, εγώ σίγουρος ότι φταίω ο ίδιος, μόνο για να συνειδητοποιήσω ότι η ιδέα του σεξ της Adriana είναι αυτό που με κάνει να βαριέμαι.

Νιώθω ένα χέρι στην πλάτη μου και γυρνάω να δω ποιος ήρθε. Με το που έρχομαι αντιμέτωπος με την Angel, όλο μου το σώμα τσιτώνει. Κάνω ελαφρώς πίσω και τηρώ μια απόσταση μεταξύ μας τρομαγμένος. Την έφερα με τις σκέψεις μου εδώ, τι στο καλό; Ελέγχω αν είμαστε μόνοι και δεν φαίνεται να την ακολούθησε κάποιος άλλος. Φοράει ένα λευκό παλτό που φτάνει μέχρι τα γόνατα της, όμως ακόμη μπορώ να αντικρίσω το στήθος της.

«Τι κάνεις εδώ;» ρωτάω πρώτο πράγμα και στρέφω την προσοχή μου στα φώτα της πόλης.

«Ο Nate ανησυχούσε, αλλά βαριόταν να έρθει οπότε έστειλε εμένα», απαντά ξεφυσώντας και βγάζει το φωτοστέφανο για να τινάξει τα μαλλιά της. «Άρχισε να με πονάει το κεφάλι με αυτή την αηδία».

«Έδειχνες χαριτωμένη πάντως», την κομπλιμεντάρω και κάπως με ηρεμεί που συζητώ με κάποιον, να κρατώ το μυαλό μου απασχολημένο έτσι.

«Η Brittany επέμενε την Τετάρτη να ντυθούμε ασορτί και δεν αρνήθηκα», γελάει η Angel και κρεμάει την στέκα στο κάγκελο. «Εσύ πως είσαι;»

Παίρνω μια ανάσα και ξεφυσώ κουρασμένος, αυτή η ερώτηση να με βάζει σε σκέψεις. Διπλώνω τα χέρια πάνω στα κάγκελα και λυγίζω μπροστά για να αγγίξω το πηγούνι σε εκείνα. Το κρύο αεράκι στεγνώνει τα ρούχα μου και κάνει τα μαλλιά μου να πέσουν στο μέτωπο ακατάστατα. Κρατάω την προσοχή μου πέρα και δεν μπορώ να το κρύψω πόσο θλιμμένος είμαι. Με πονάει περισσότερο απ' ότι θέλω να δείχνω. Κουράστηκα.

«Δεν ξέρω», απαντώ ειλικρινά και νιώθω τα μάτια μου που τσούζουν.

«Οι δυο μας είμαστε, μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά», λέει η Angel και της ρίχνω τα μάτια που εκδηλώνει τον ενθουσιώδη εαυτό της. «Υπόσχομαι να μην πω κάτι, σε σχέση με σένα που το κάνεις άνετα».

«Τι πάει να πει αυτό;» ρωτάω ενοχλημένος και ξαναγελάει, τα μάγουλα της να είναι τόσο χαριτωμένα.

«Μόνος σου είπες να μην πούμε για το φιλί στην αποθήκη», ακουμπά τον αγκώνα στο κάγκελο για να στηρίξει το μάγουλο στην παλάμη της, «και το είπες με την πρώτη στον Lucas».

«Α, ήσουν κι εσύ μπροστά;»

«Κοιμόσουν στα πόδια μου», ξεφυσά και τα μάγουλα μου κοκκινίζουν, τα μάτια μου να γουρλώνουν αμέσως σαν μικρό παιδί. «Είσαι χαριτωμένος όταν είσαι άρρωστος».

Ρίχνει τα μάτια πέρα στην πόλη και μένω να την χαζέψω, πόσο όμορφη και ήρεμη δείχνει. Έχει πιει και φαίνεται από τον τρόπο που κρατά το σώμα με το ζόρι ισορροπημένο. Το αεράκι φυσάει τα μαλλιά της ελαφρώς και φέρνει στα ρουθούνια μου ξανά εκείνο το άρωμα που φόραγε χθες. Αυτό. Αυτή την έμπνευση έψαχνα για να μπορέσω να δώσω όνομα σε αυτό το άρωμα. Την κοιτάω πλήρως αποβλακωμένος, η αγαπημένη μυρωδιά της Nina, με βάση το ημερολόγιο της, να ταιριάζει στην Angel σαν να γεννήθηκε για να την κουβαλάει.

Angel's Breeze.

«Είμαι χαριτωμένος σε πολλά πράγματα», την πειράζω με το που βγαίνω από αυτή την χαζεμένη φάση μου.

«Περίμενα να μεγαλώσεις διαφορετικά», σκέφτεται φωναχτά η Angel και βγάζω το κινητό από την τσέπη μου για να στείλω στην μάνατζερ το όνομα του αρώματος, επιτέλους οι διαδικασίες να ξεκινήσουν για να μην την έχω να με πρήζει, «αλλά μου αρέσεις περισσότερο έτσι».

Μένω για λίγο παγωμένος στην θέση μου με το τηλέφωνο στο χέρι, έτοιμος να πληκτρολογήσω στην συνομιλία μου με την Margie. Την κοιτάω, η καρδιά μου να χτυπά κάπως περίεργα. Το χαμόγελο της αμέσως μετά κάνει ένα ρίγος να διαπεράσει σε όλο μου το σώμα, ανατριχιάζοντας με, με τέτοιον τρόπο που ανοιγοκλείνω τα μάτια χαμένος. Δείχνει τόσο όμορφη, τόσο διαφορετική από αυτό που θυμάμαι και... μου αρέσει κι εμένα περισσότερο έτσι. Τελειώνω με το μήνυμα και βάζω το τηλέφωνο πίσω στην τσέπη μου.

«Θυμάμαι πόσο κρυόκωλος ήσουν την πρώτη φορά που σε είδα. Ούτε ένα χαμόγελο δεν έκανες», με πειράζει και γυρνάει το σώμα με νάζι για να φέρει τα χέρια στην μέση. «Πέρα από την πλάκα, ανακαλούμαι να σε μισώ από την πρώτη φορά που έπεσες πάνω μου».

Γελάω. Θυμάμαι όντως ότι είχε σκοντάψει πάνω μου. Δεν μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή, ούτε με ένοιαξε να ασχοληθώ μαζί της, μέχρι που αναγκάστηκα να το κάνω εξαιτίας του κύριου Carlson. Έπρεπε να φτιάξουμε την συμπεριφορά της οπωσδήποτε. Δεν περίμενα να την ερωτευτώ τότε τόσο παράφορα που θα αθετούσα την υπόσχεση που έδωσα στην Nina για χάρη της. Την ήθελα και την ήθελα όπως και να ήταν, κακή, καλή ή ανάρμοστη συμπεριφορά. Δεν με ένοιαζε να αλλάξει, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο. Κατεβάζω τα μάτια και χαμογελώ.

Άλλαξε εμένα πάντως.

«Ναι, που έτριψες το σάντουιτς στα μούτρα της Brittany. Θυμάμαι συγκρατήθηκα πολύ να μην γελάσω», ξεφυσάω σηκώνοντας τους ώμους και την ακούω που γελάει δυνατά στο πλευρό μου. «Άφησες καλή εντύπωση σε όλους πάντως».

«Κλασσικά. Δεν θα με λένε Angel O'Connell άμα δεν μπορώ να το κάνω αυτό», χαχανίζει σατανικά, κάτι που δεν αρμόζει στο ντύσιμο της, αυτό να με κάνει να γελάσω κι εμένα.

«Με πρόλαβες σε μια φάση της ζωής μου που τα είχα παρατήσει ότι θα έβρισκα ποτέ ευτυχία», σκέφτομαι φωναχτά και την κάνω να με δει, εγώ να της χαμογελάω αμέσως. «Τι όμως περίμενες να γίνω;»

«Δεν ξέρω», παριστάνει ότι σκέφτεται.

Γυρνάω το σώμα από την άλλη. Ακουμπώ την μέση στα κάγκελα και τους αγκώνες επάνω. Άμα δεν είχα μόλις αναρρώσει από τον πνεύμονα, θα ήθελα να κάνω ένα τσιγάρο τώρα, να ηρεμήσω το κεφάλι μου. Μπορεί να μην το δείχνω τόσο στην Angel, αλλά όντως είμαι σκατά μέσα μου με ό,τι έγινε. Δεν ήταν εύκολο να ακούω την Adriana να την πέφτει στον Nate. Η αηδία επιστρέφει, το πρόσωπο μου ανέκφραστο, το στομάχι μου κόμπος.

«Έτσι», πετάγεται η Angel και με τραβά από τις σκέψεις μου. «Έτσι νόμιζα ότι θα γινόσουν. Ανέκφραστος, κενός, χωρίς λόγο ύπαρξης».

Εκεί που δεν το περιμένω, με πλησιάζει και τραβάει τα χείλη μου για να δημιουργήσει ένα χαμόγελο σε εκείνα. Πεταρίζω τα βλέφαρα μου σαστισμένος που με αγγίζει και την βλέπω που γελάει, τα μάγουλα της να κοκκινίζουν άλλο λίγο. Ανοίγει τα μάτια, εκείνα να συναντιούνται με τα δικά μου. Της έχουν γουρλώσει, οι κόρες των ματιών της να καλύπτουν το όμορφο καφετί χρώμα που έχουν.

«Προτιμώ αυτόν τον Alex», δηλώνει και η καρδιά μου χτυπά γρήγορα.

Μένει για λίγο έτσι, εγώ να μην κουνάω καθόλου το σώμα μου. Αρπάζει τα μάγουλα μου και ύστερα τα σφαλιαρίζει, να μου θυμίζει τον θείο μου κάθε φορά όταν πάω να τον συναντήσω.

«Πάντα έτσι ήμουν, απλά όπως είπα», κοιτάω αλλού με φλεγόμενα μάγουλα, τα οποία είναι ακόμη στις παλάμες της, «με πρόλαβες σε μια κακή στιγμή της ζωής μου».

«Το ξέρω, το ξέρω», αναστενάζει και κάτι χαζεύει στο πρόσωπο μου, κάτι που την κάνει να δαγκώσει φευγαλέα τα χείλη της.

«Προς τι όλα αυτά τα κομπλιμέντα; Νόμιζα ότι δεν με ανέχεσαι», δηλώνω και το βλέμμα μου νεκρώνει.

Αφήνει το πρόσωπο μου ελεύθερο, όμως κρατά το σώμα της μπροστά μου. Έχει φέρει το ένα πόδι ανάμεσα από τα δικά μου και ένα μικρό βήμα θέλει για να κολλήσει πάνω μου. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσά, το στήθος της να αναπηδά ελαφρώς, τα μάτια μου αμέσως εκεί. Η διάθεση μου αμέσως φτιάχνει, να τα κοιτάω σαν μικρό παιδί που βλέπει το αγαπημένο του παιχνίδι στην βιτρίνα. Θέλω να τα αγγίξω τόσο πολύ, αλλά δεν είναι σωστό, δεν πρέπει.

«Σε λυπάμαι, γι' αυτό», απαντά, όμως είμαι τόσο αποσυντονισμένος εξαιτίας του στήθους της. «Αλήθεια, πως χαραμίζεις τον εαυτό σου με την Adriana;»

«Πάλι αυτή η συζήτηση;» ξεφυσάω κουρασμένος και αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που τραβά την προσοχή μου από αυτόν τον θησαυρό μπροστά μου. «Δεν χαραμίζω τον εαυτό μου πουθενά. Όντως την ήθελα».

«Την ήθελες; Δεν την θες πλέον;» αναρωτιέται ερωτηματικά η Angel και με το που γυρνάω να την δω, το στήθος της φαίνεται να τινάζεται περισσότερο μπροστά.

«Θα την χωρίσω».

«Τι; Πότε; Τι έγινε;»

«Δεν-Δεν θέλω να το συζητήσω», τραυλίζω εφόσον δυσκολεύομαι να βγάλω τόσο τα μάτια από αυτό το υπέροχο, στητό, ζουμερό και στρογγυλό στήθος, την στιγμή που φέρνει το ένα χέρι ανάμεσα από το δικό μου και τον θώρακα μου για να στηριχθεί στο κάγκελο.

Το θέλω, το θέλω, το θέλω...

«Χμμ», παριστάνει την σκεφτική και μου ρίχνει τα πονηρά της μάτια. «Θα σε αφήσω να αγγίξεις τα βυζιά μου, τι λες;»

«Τι;» ενθουσιάζομαι και μου κόβεται η ανάσα την στιγμή που κολλάει πάνω μου, το πρόσωπο μου να κοκκινίζει ολόκληρο όταν τα νιώθω που ζουλιούνται στο σώμα μου. «Δεν-Δεν-Δεν ξέρω αν-»

«Σου είπα ότι δεν θα πω τίποτα σε κανέναν», επιμένει και μου κλείνει το μάτι για να τινάξει την γλωσσίτσα της τόσο χαριτωμένα που αισθάνομαι ότι θα πεθάνω. «Τι λες; Άλλη μια συμφωνία μεταξύ μας».

Νιώθω την ψυχή μου να φεύγει από το σώμα μου όταν κολλάει κι άλλο το δικό της στο δικό μου. Κατεβάζω τα μάτια να την δω και αυτή η έκφραση της μαζί με το στήθος της πιο κάτω με κάνουν να βγάζω σάλια και από τα μάτια. Συμφωνία, εε; Να μείνει μεταξύ μας, εε; Καταπίνω το σάλιο μου και σφίγγω το κάγκελο με τα χέρια μου τόσο σφιχτά που νομίζω ότι θα καταφέρω να το σπάσω.

Κάτι άλλο θα είναι κάγκελο σε λίγο.

«Ε-Εντάξει», απαντώ με ένα ηλίθιο χαμόγελο και αφήνω όλο μου το σώμα να χαλαρώσει, πλήρως αποβλακωμένος.

Δεν μπορώ να αντισταθώ σε τέτοια βυζιά, χιχι...

«Για πες, λοιπόν», χαίρεται η Angel και τραβάει το σώμα της από το δικό μου, τηρώντας μια απόσταση μεταξύ μας, εγώ ακόμη στον έβδομο ουρανό.

«Την έπεσε στον Nate στις τουαλέτες», απαντώ σε αυτόματο πιλότο, το μυαλό μου να αναλύει όλους τους υπαρκτούς τρόπους να γραπώσω αυτό το στήθος με τέτοιον τρόπο που θα μπορέσω να το απολαύσω χωρίς να χρειαστεί να την γδύσω.

Ή μπορώ να το κάνω κι αυτό; Όχι, όχι, ο Nate ήταν ξεκάθαρος.

«Τι έκανε;» γρυλίζει και το βλέμμα της νεκρώνει, να βγάζει πλήρως το σώμα της από κοντά μου για να κάνει λίγο πιο πέρα τσαντισμένη. «Και είσαι ακόμη μαζί της;»

«Θεωρητικά ναι», η Angel ξεφυσά ενοχλημένη και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος της, ένα δάκρυ να κυλά που δεν μπορώ να το δω αφού μου γυρνάει την πλάτη, «αλλά με το που πάω σπίτι θα το λήξω μια και καλή».

«Καλώς, γιατί τώρα θα μπορώ να την σκοτώσω ελεύθερα. Την-γρρ-την μισώ! Πως τολμάει και αγγίζει τον αδελφό μου;! Τον καλό, έξυπνο και όμορφο αδελφούλη μου;» κλαίγεται ξαφνικά με το τελευταίο, εγώ να λυγίζω μπροστά για να κοιτάξω το στήθος της, ακόμη να σκέφτομαι με ποιον τρόπο να το πιάσω. Με τα δυο χέρια ταυτόχρονα, από μπροστά ή από πίσω της, όλο ή λίγο, τσιμπώντας το ή-«Πρέπει να τον πετάξω αυτόν τώρα. Τον άγγιξε, δεν γίνεται να τον έχω να μου κολλάει τα μικρόβια της».

Η Angel φέρνει τα χέρια στην μέση της τσαντισμένη και φαίνεται όντως στον κόσμο της, καθώς εγώ την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια για το πότε θα μου δώσει άδεια να την αγγίξω. Παίρνει μια βαθιά ανάσα και φέρνει τα δάχτυλα ανάμεσα από τα μάτια της για να κάνει ένα μασάζ σε αυτό το σημείο. Σταυρώνω τα χέρια με τέτοιον τρόπο να τα έχω κάτω από τις μασχάλες και συνεχίζω με τεράστια υπομονή να περιμένω, ο ενθουσιασμός μου απίστευτος που θα έχω το προνόμιο να γραπώσω αυτό το στήθος ενώ την έχω ντυμένη έτσι.

Ξεφυσά κουρασμένη και με κοιτά, εγώ με το ζόρι να συγκρατιέμαι. Κατεβάζει λίγο το παλτό της για να πέσει στους αγκώνες της και αποκαλύπτει όλο το στήθος της, εγώ αμέσως να δαγκώνω το κάτω χείλος μου. Αριστούργημα του Θεού. Κοιτάει αλλού, τα μάγουλα της λίγο κόκκινα. Φαίνεται ότι όσο να 'ναι ντρέπεται, αυτό να δημιουργεί ένα χαμόγελο στα χείλη μου.

«Σε ευχαριστώ, φτάνει τώρα», το παριστάνω τζέντλεμαν όταν την βλέπω σε αυτή την ζορισμένη κατάσταση, μέσα μου να κλαίω σε μια σκοτεινή γωνία. «Το χάρηκα-»

Αρπάζει τα χέρια μου καθώς μιλάω και τα κολλάει στο στήθος της. Μου κόβεται η ανάσα. Την κοιτάω, τα μάγουλα μου τόσο κόκκινα που θα σκάσω. Έχω κοκαλώσει στην θέση μου και με ακούω που τσιρίζω στο μυαλό σαν δεκαπεντάχρονο όταν με βοηθάει να τα ζουλήξω με τα δυο της χέρια. Έχω ακουμπήσει τόσα και τόσα βυζιά στην ζωή μου, όμως πάνε τέσσερα χρόνια που έχω να αγγίξω ένα τόσο γεμάτο και μάλιστα με όποιον τρόπο επιθυμώ, όπως για παράδειγμα άγριο.

«Μην το παίζεις παρθένα, Alex. Ξέρω ότι το θες. Το λιγουρεύεσαι όλο το πάρτι», δηλώνει η Angel και βγάζει τα δικά της χέρια για να κρατήσει το παλτό να μην της πέσει τελείως κάτω. «Κάνε ό,τι επιθυμείς για ένα λεπτό. Ξεκινώ να μετράω».

«Μην με αγχώνεις», κλαίγομαι και δεν πτοείται.

Που να ήξερε ότι το λιγουρεύομαι από χθες το βράδυ. Με το ζόρι κοιμήθηκα. Έπρεπε να αρπάξω ένα μαξιλάρι και να το έχω αγκαλιά, το πρόσωπο μου τόσο κόκκινο με όλες τις φαντασιώσεις, που ξαφνιάζομαι πως δεν μου σηκώθηκε δεύτερη φορά και τρίτη και τέταρτη... Με είχε ξεκάνει. Αυτό το πανέμορφο στήθος που αναπηδά με κάθε της βήμα αρκούσε να με ξαποστείλει στον Παράδεισο, να παίζω λύρα όλο το βράδυ.

Το κοιτάω στις παλάμες μου. Το ζουλάω και αμέσως αντιδρά, τα μάτια της να κλείνουν απότομα, το κεφάλι της στραμμένο από την άλλη. Δεν θέλει με τίποτα να δω τις εκφράσεις της. Ένα πονηρό χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη μου. Βγάζω τα χέρια από πάνω της και ισιώνω το σώμα μου, λυγίζοντας πίσω στο κάγκελο άλλη μια φορά. Εκεί που δεν το περιμένει, την αρπάζω και κολλάω την πλάτη της στο στήθος μου. Κρατάω στο δεξί μου χέρι το ένα της βυζί, με το άλλο χέρι να κατεβάζω αργά την τιράντα του φορέματος της.

«Αν είναι να έχω μόνο ένα λεπτό, ας το κάνω σωστά τότε», ψιθυρίζω στο αυτί της και το βλέπω ότι ανατριχιάζει από το μπράτσο της.

Χαμογελάω καθώς το ευχαριστιέμαι. Φέρνω το αριστερό χέρι μέσα από το φόρεμα της που έχει πέσει λίγο σε αυτή την πλευρά εξαιτίας της τιράντας που έριξα στο πλάι. Κλείνω τα μάτια και το γραπώνω τόσο που ένα επιφώνημα ξεγλιστρά από τα χείλη της Angel. Τα ανοίγω και ακουμπώ το δεξί χέρι στον λαιμό της, να την κολλήσω κι άλλο πάνω μου ώστε να μπορώ να δω τις αντιδράσεις της. Δεν έχει πλάκα να την βασανίζω και να μην τον χαίρομαι. Οι ανάσες της έχουν γίνει κοφτές.

«Δεν θα αφήσεις κανέναν να σου κάνει σημάδια», την μαλώνω και με το που ζουλάω την ρώγα της με τα δάχτυλα μου, τα μπούτια της σφίγγονται και το ένα χέρι γραπώνεται στο μπράτσο του δεξιού μου χεριού, τα μάτια της κλεισμένα σφιχτά. «Μόνο εγώ θα σου τα κάνω».

«Δεν σου ανήκω», αναστενάζει η Angel και με ανάβει τόσο αυτή η αισθησιακή της φωνή.

Θέλω να την ακούω πόσο αισθησιακή θα είναι όταν μπαίνω μέσα της...

«Το σώμα σου λέει άλλα, Angel O'Connell», γελάω χαμηλόφωνα και συνεχίζω να πειράζω το στήθος της μέσα από το φόρεμα της. «Απλά περίμενε και θα δεις εσύ».

«Τι-Τι να περιμένω, Alex;» καταφέρνει να ρωτήσει μέσα από τα επιφωνήματα της, το πόδι της κατά λάθος να τρίβεται με το δικό μου έτσι όπως τα σφίγγει, μάλλον για να κρύψει πόσο υγρή είναι στ' αλήθεια.

«Την στιγμή που δεν θα μπορέσω να σου αντισταθώ. Εκείνη την βραδιά», λυγίζω κοντά στο αυτί της για άλλη μια φορά, το άλλο μου χέρι να την κρατάει από τον λαιμό απαλά για να την έχω κοντά μου, «θα σε βασανίσω όσο πιο άγρια μπορώ».

Γραπώνεται κι άλλο από το μπράτσο μου. Γελάω εφόσον ευχαριστιέμαι τόσο όταν επηρεάζεται με το παραμικρό που της λέω. Βγάζω το χέρι από το φόρεμα της και σηκώνω την τιράντα πίσω στην θέση της. Δεν το κρύβω ότι τα μάγουλα μου έχουν πάρει φωτιά, αλλά προσπαθώ να μην εστιάζω στον ερωτισμό της για να μην έχω τυχόν ατυχήματα και πρέπει να κρύβομαι σαν τον βρεγμένο στο πάρτι.

«Αχ, νιώθω πολύ καλύτερα τώρα», αναστενάζω ανακουφισμένος, όντως η διάθεση μου να έχει φτιάξει και ένα βάρος να μου έχει φύγει, ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη μου. «Σε ευχαριστώ, Angel».

Ακουμπώ τους αγκώνες πίσω στο κάγκελο και μένω χαλαρός να την κοιτάξω που δεν έχει κουνηθεί καθόλου. Ξαφνικά γυρνάει το σώμα και το ρίχνει στο δικό μου, οι ανάσες της κοφτές και απότομες. Την κοιτάω κάπως χαμένος, το στήθος της για δεύτερη φορά να ζουλιέται πάνω μου. Αυτή την φορά δεν κουνιέμαι, ούτε επηρεάζομαι, εφόσον είμαι ακόμη στην φάση του να το χαίρομαι στο μυαλό μου που το άγγιξα μόλις πριν λίγο.

«Alex, μπορώ να σου πω κάτι;» με ρωτάει και λυγίζω το κεφάλι ελαφρώς στο πλάι με ένα χαμόγελο.

«Εννοείται, καλή μου», απαντώ χαλαρός, το αεράκι να με χαϊδεύει με τέτοιον τρόπο που με βοηθά να χαλαρώσω κι άλλο.

Εκείνη φαίνεται τόσο αποπαρμένη απ' ότι έγινε πριν, κάτι που με κάνει να το ευχαριστιέμαι. Τρελαίνομαι να την βλέπω έτσι. Κοιτάει φευγαλέα αλλού, το πρησμένο στήθος της να δείχνει τέλειο από εδώ πάνω. Για όσο προσπαθεί να βρει τα λόγια που ψάχνει να αρθρώσει, σφυρίζω ως ένδειξη του πόσο όμορφο έγινε εκείνο με το που το άγγιξα. Δηλαδή που να χρησιμοποιούσα και το στόμα μου...

«Θυμάσαι στο εξοχικό;» πετάγεται και με κάνει να συνέρθω, να στρέψω την προσοχή μου πίσω στο κόκκινο πρόσωπο της, χαμένο στην λαγνεία. «Έκανα κάτι. Ντρέπομαι να σου το πω όμως», βάζει τα χέρια στο πρόσωπο της να το κρύψει. «Και το ξαναέκανα πάλι».

«Τι έκανες;» αναρωτιέμαι και σουφρώνω τα φρύδια, το μυαλό μου να με πηγαίνει σε τόσα σενάρια που δεν ξέρω αν πρέπει να ανησυχήσω ή όχι.

«Σε σκεφτόμουν», απαντά και βγάζει τα χέρια για να τα ακουμπήσει στο στήθος μου, έτσι να γραπώσει την μπλούζα μου, «ενώ... ενώ...»

«Ενώ;» την κοιτάω ερωτηματικά, πλήρως χαμένος.

«Ενώ... άγγιζα τον... εαυτό μου».

Σιωπή. Παγώνω στην θέση μου. Δεν μπορώ να κουνήσω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι. Η Angel κρύβει το πρόσωπο της στην μπλούζα μου, εγώ να έχω μείνει με το χαμόγελο στα χείλη, τα μάτια ορθάνοιχτα. Το σοκ με έχει διαπεράσει σαν κεραυνός. Η-Η-Η Angel με-με σκεφτόταν... ενώ-ενώ άγγιζε τον εαυτό της; Ακούω την πόρτα του Παραδείσου να ανοίγει πίσω μου για άλλη μια φορά. Σηκώνει το βουρκωμένο βλέμμα της να με δει και αμέσως φέρνω την παλάμη στα χείλη μου για να συγκρατηθώ.

«Με-Με ανάβεις πάρα πολύ», μουρμουρίζει και το βλέμμα μου νεκρώνει, η ψύχη μου να έχει φύγει από το σώμα μου.

Την κοιτάω με κομμένη ανάσα. Βγάζω το χέρι από τα χείλη μου και το φέρνω πίσω από το κεφάλι της, τα δάχτυλα μου να μπερδεύονται στα μαλλιά της. Λυγίζω στα χείλη της και σταματάω για λίγο. Η ανάσα της μπερδεύεται με την δική μου. Κρατάω τα μάτια ανοιχτά, να κοιτάξω καλά αυτή την μαγευτική έκφραση που έχει στο γλυκό της πρόσωπο. Τελευταία στιγμή σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτάω πέρα.

Άμα τολμήσεις να την αγγίξεις ενώ είσαι με το κατσίκι, θα σου σπάσω όλα τα κόκαλα.

Γελάω αμήχανα όταν ανακαλούμαι τα λόγια του αδελφού της. Δεν θέλω να μπλέξω με τον Nate, όχι. Τον έχω ικανό να με χώσει σε μια γωνιά του πλανήτη που δεν θα με βρουν ούτε οι φρουροί μου και να με βασανίσει με τέτοιον τρόπο που ο θάνατος θα μου φαίνεται πεδιάδα με λουλούδια. Αφήνω την Angel ανέκφραστος, μέσα μου να έχω βάλει τα κλάματα πάλι σε εκείνην την σκοτεινή γωνία του μυαλού μου. Όσο να 'ναι είμαι με την Adriana και δεν θέλω να είμαι αυτός ο μαλάκας.

Όταν χωρίσω, λοιπόν.

«Μπράβο σου», χειροκροτώ σαν να είδα την πιο όμορφη παράσταση και η Angel με κοιτά τελείως χαμένη. «Ελπίζω να το απολάμβανες».

«Εεε;»

«Έχω να σου προτείνω κάτι καλύτερο, όμως», γελάω σατανικά και λυγίζω στο πρόσωπο της, καθώς φοράει το παλτό της κανονικά. «Την επόμενη φορά θα αγγίξεις τον εαυτό σου μπροστά μου. Θέλω να το δω αυτό».

«Εεεεεε;» κοκκινίζει το πρόσωπο της κι άλλο με το που κάνει ένα βήμα πίσω για να μην με έχει τόσο κοντά της.

«Δίκαιο μου ακούγεται», χαμογελώ ύπουλα και είμαι σίγουρος ότι βγάζω φωτιές από τα μάτια μου από τον ενθουσιασμό.

«Τι;!» μαζεύεται η Angel και κλείνει τα μάτια σφιχτά, μάλλον να κατάλαβε τον λόγο που αποτραβήχτηκα τελευταία στιγμή.

«Μην με ντρέπεσαι, μικρό αγγελάκι», μουρμουρίζω σαν τον σωστό σαδιστή που είμαι και αποφεύγει να με κοιτάξει με το να γυρνάει το κεφάλι από την άλλη. «Σε έχω ξαναδεί γυμνή».

«Είσαι πολύ ηλίθιος», καταφέρνει να πει και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος της, το οποίο έχει κρύψει με το παλτό της. «Ξέχνα ό,τι σου είπα αμέσως. Ψέματα έλεγα ούτως ή άλλως. Ήθελα-Ήθελα να δω τι θα έκανες».

«Πρώτα η ονείρωξη και μετά αυτό. Θα πρέπει να σου λείπει πολύ το σεξ μας», συνεχίζω να την πειράζω, με αυτό να κερδίζω μια μπουνιά στο μπράτσο μου.

«Είπα ξέχνα ότι σου το είπα, Alex!» φωνάζει και χτυπάει την γόβα της κάτω ενώ γελάω. «Ήταν ψέματα!»

«Αχα», αδιαφορώ και φτιάχνω το μαλλί μου. «Ψέματα ή όχι, η πρόταση μου ισχύει».

«Χώρισε πρώτα αυτή την μαλακισμένη που έχεις και μετά βλέπω αν με ενδιαφέρουν οι προτάσεις σου», τσαντίζεται, σίγουρα επειδή ήθελε πολύ να την άρπαζα και να την φίλαγα ακριβώς εδώ. Δεν αθετώ υποσχέσεις που δίνω στον Nate όμως, όσο και να καίγομαι να το κάνω μαζί της αυτή την στιγμή. «Απορώ πως την φίλαγες μετά από αυτά που είπε στον Lucas. Είναι και ο-»

Τα μάτια της μένουν ορθάνοιχτα, τα λόγια της αμέσως να κόβουν το χαμόγελο μου. Κοκαλώνει στην θέση της σαν να ξέρει ότι μίλησε απερίσκεπτα και πέταξε κάτι που δεν έπρεπε. Το ήξερα ότι γνώριζε τι συμβαίνει μεταξύ τους. Ήμουν σίγουρος ότι ο Lucas δεν θα έκανε τέτοια κίνηση άμα δεν είχε λόγο. Ισιώνω το σώμα μου και την κοιτάω με το υποτιμητικό μου βλέμμα, εκείνη να με αποφεύγει σαν να ψάχνει κρυψώνα να κρυφτεί.

«Τι;» ρωτάω, η φωνή μου σταθερή. «Τι είπε στον Lucas;»

«Δεν έπρεπε να το πω αυτό», γελάει τέρμα αμήχανα η Angel και μαζεύει το σώμα της, το δικό μου από πάνω να την σκιάζει. «Μπορείς να παριστάνεις ότι δεν-»

«Απάντα στην ερώτηση μου, Angel», αγριεύω, τα νεύρα μου να τσιτώνονται σιγά-σιγά, «και κάν' το τώρα, γιατί δεν θες να σου ξεσπάσω εσένα, γλυκιά μου».

«Εεε», κοιτάει αλλού και όσο το καθυστερεί τόσο με κάνει να φοβάμαι ότι αυτό που επρόκειτο να ξεστομίσει θα είναι πολύ κακό, «όταν αρρώστησες στο εξοχικό και-και ο Lucas ήρθε να σε προσέξει, εκείνη μπορεί να του είπε», μου ρίχνει τα μάτια φευγαλέα, το δικό μου να έχει σκοτεινιάσει τόσο που αρχίζω να μην βλέπω μπροστά μου, και καταπίνει το σάλιο της, «τι κάνεις εσύ με έναν φονιά σαν εκείνον στο πλευρό σου».

Καταλαβαίνω ότι δείχνω τέρμα τρομαχτικός, επειδή η Angel κλείνει τα μάτια σφιχτά και μαζεύεται αμέσως. Ακουμπώ το χέρι με ένα ψυχωτικό χαμόγελο στο κεφάλι της και το χαϊδεύω απαλά, εκείνη να με κοιτάει ξαφνιασμένη. Ζουλάω τα δάχτυλα μου στα μάγουλα της και την τραβάω κοντά μου, εκείνη στις μύτες των ποδιών της.

«Σου είπα ότι δεν θα μου άρεσε αν μάθαινα ότι ήξερες κάτι», δηλώνω και βλέπω πως δεν την ενοχλεί καθόλου ο τρόπος που την έχω αρπάξει, το βλέμμα της λάγνο. «Θα σου το κρατάω αυτό, Angel».

Την αφήνω αδιάφορος και γυρνάω την πλάτη μου να φύγω. Δεν κάνει βήμα να με σταματήσει. Φευγαλέα που γυρνάω να την δω, δείχνει ξαναμμένη, κατά βάθος να το χαίρομαι που την αφήνω έτσι πίσω μου. Ανοίγω την σιδερένια πόρτα με τέτοια δύναμη που κλείνει με πάρα πολύ θόρυβο πίσω μου. Πατάω το κουμπί να έρθει το ασανσέρ και χτυπάω την γροθιά μου απ' το πλάι στον τοίχο δίπλα μου. Γελάω.

Τι κάνει αυτός ο φονιάς στο πλευρό μου, Adriana; Μην ανησυχείς, θα γίνω κι εγώ ένας τώρα.

Το αίμα μου βράζει. Δεν νομίζω να έχω νιώσει τέτοια αηδία στο σώμα μου από τότε που συνάντησα τον Christian. Μπαίνω μέσα στο ασανσέρ να τρέμω από τα νεύρα. Με βρίσκω να ξαναγελάω. Πρώτα ο Nate, μετά ο Lucas. Αυτή η γυναίκα δεν έχει ούτε ένα ίχνος αγάπης ή σεβασμού για μένα; Ήμουν απλά ο σκλάβος του σεξ της, να με κάνει ό,τι θέλει; Με είχε στο σπίτι να της μαγειρεύω και να της κάνω τα χατίρια απλά; Νιώθω τόσο μαλάκας που ακόμη και τώρα πονάω που θέλω να την βγάλω από την ζωή μου. Φέρνω το χέρι στην καρδιά μου και γραπώνω την μπλούζα.

Θέλω να το ξεριζώσω αυτό το ρημάδι. Πάντα αγαπάει τα λάθος άτομα και μετά με κάνει να υποφέρω ανελέητα. Δεν χρησιμεύει σε τίποτα. Γιατί να αγαπάω; Γιατί να ερωτεύομαι; Μόνο για να πονάω ύστερα; Η Nina, ο Lucas, η Angel, η Amy, η Adriana... όλοι με προδίδουν και εγώ μένω να πονάω μόνος ύστερα, να μαζεύω τα κομμάτια που βλέπω να πέφτουν μπροστά στα μάτια μου.

Οι πόρτες ανοίγουν και βγαίνω έξω ανέκφραστος. Περπατάω αυτόματα, όταν ξαφνικά έρχεται στο πλευρό μου ο φρουρός από πριν. Έχει βγάλει το καπέλο και το έχει ακουμπήσει στο στήθος του.

«Κύριε Henderson, δεν βρήκαμε-»

«Απόψε θα με αφήσετε μόνο. Δεν θέλω ούτε έναν ζωντανό άνθρωπο να αναπνέει στα πεντακόσια μέτρα γύρω μου», τον διακόπτω για να γυρίσω να τον δω τσαντισμένος, η φωνή μου σταθερή όμως. Τον αρπάζω από τον γιακά και τον κοιτάω στα μάτια, ο ιδρώτας του να κυλάει στο μέτωπο αμέσως. «Άμα αθετήσετε αυτήν την διαταγή, δεν θα έχει κανείς σας καλά ξεμπερδέματα».

Τον αφήνω με τόσο, γνωρίζοντας ότι ήμουν πολύ κατανοητός. Ψάχνω τον Lucas και τον βρίσκω να μιλάει με την Brittany, τον Cas, την αδελφή μου με τον άντρα της και τον Nate. Μου έχει γυρισμένη την πλάτη, οπότε δεν με βλέπει που τον πλησιάζω. Τον γυρνάω προς το μέρος μου και εκεί που δεν το περιμένει, η γροθιά μου τον βρίσκει ακριβώς στο πρόσωπο. Κάνει πίσω, οι άλλοι όλοι να σοκάρονται, εγώ να τον αρπάζω από τον γιακά για να τον φέρω κοντά μου.

«Την επόμενη φορά να ξέρεις ότι εσένα θα παρατήσω άμα μάθω ότι μου έκρυψες κάτι τέτοιο», γρυλίζω και τον σπρώχνω πίσω για να τον διώξω από μπροστά μου. «Μην με κάνεις να έχω άλλον έναν λόγο να μην μπορώ να σε συγχωρέσω πλήρως».

Από την έκφραση του είμαι σίγουρος ότι ξέρει πολύ καλά σε τι αναφέρομαι. Θλίβεται, ραγίζεται περισσότερο από εμένα. Κρατάει το χέρι κάτω από την μύτη του και κάνει νόημα στον Gavin και την Soph να τον αφήσουν. Αιμορραγεί. Τον κοιτάω ανέκφραστος και όσο να 'ναι φταίει κι αυτός που δεν έχει τα αρχίδια να μου πει την αλήθεια. Δεν τον δικαιολογώ ότι νοιάζεται μην πληγωθώ. Νιώθω καλύτερα που μου το έκρυψε; Όχι.

«Alex, τρελάθηκες;!» φωνάζει η Brittany και με σπρώχνει πίσω για να απομακρυνθώ από τον Lucas.

«Φύγε από πάνω μου», γρυλίζω και βγάζω τα χέρια της από το σώμα μου. «Τελείωσα εδώ. Δεν έχω κάτι άλλο να πω».

Ρίχνω τα μάτια φευγαλέα στον Lucas. Δεν είμαι καλύτερος από εκείνον. Έχω κι εγώ τα χέρια λερωμένα με αίμα από την στιγμή που άφησα την Nina να φύγει. Φονιάς αυτός; Φονιάς κι εγώ τότε. Γελάω με το χέρι στο πρόσωπο μου. Γυρνάω το σώμα και φεύγω, να πάω να βρω την άλλην. Δεν υπάρχει γωνία στον πλανήτη που μπορεί να κρυφτεί από τα νεύρα μου.

«Θέλετε ένα ποτό;» ρωτάει μια σερβιτόρα που μπαίνει μπροστά μου και δεν της ρίχνω καν τα μάτια.

Αρπάζω το ποτήρι στον δίσκο της και το κατεβάζω αδιάφορος να το μυρίσω. Είναι πολύ δυνατό. Το αφήνω πίσω και μπαίνω μέσα στο ασανσέρ, ενώ καθαρίζω τα χείλη μου. Πατάω να πάω στο ισόγειο. Τα νεύρα κάνουν όλο μου το σώμα να βράζει. Η καρδιά μου χτυπάει τόσο γρήγορα που η αδρεναλίνη ρέει στις φλέβες μου σαν δηλητήριο.

Δεν υπήρχε η μικρότερη αμφιβολία ότι δεν θα την χώριζα, αλλά αυτό το κάνει ακόμη χειρότερο. Τολμάει και ανοίγει το ρημάδι το στόμα της να μιλήσει με αυτόν τον τρόπο στον καλύτερο μου φίλο; Κανείς δεν έχει δικαίωμα να τον αποκαλεί φονιά πέρα από εμένα, και αυτό άμα θέλω το κάνω. Γελάω κι άλλο. Που έμαθε η Adriana για την Nina όταν αποφεύγει να ακούσει την ιστορία που τόσες φορές τέσσερα χρόνια τώρα προσπαθώ να της πω; Πόσο καιρό το ήξερε, η διπρόσωπη;

Μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο μου και ξεπαρκάρω με τις ρόδες του αυτοκινήτου μου να γλιστρούν στο παρκινγκ. Βγαίνω στον δρόμο και εφόσον είναι αργά, δεν έχει πολλή κίνηση. Δεν βλέπω καθαρά μπροστά μου. Τα νεύρα με έχουν τυφλώσει. Δεν ξέρω πόσο μου παίρνει, αλλά φτάνω σπίτι, έχοντας περάσει κάμποσα κόκκινα φανάρια. Παρκάρω το αυτοκίνητο απ' έξω και κλείνω την πόρτα με τέτοια δύναμη που το ταράσσω όλο.

Μπαίνω μέσα στην είσοδο και ευτυχώς το ασανσέρ είναι ήδη κάτω. Μέσα σε κάτι δεύτερα έχω φτάσει έξω από το διαμέρισμα μου. Ξεκλειδώνω και μπαίνω μέσα. Ούτε που βγάζω τα ρούχα μου ή τα παπούτσια. Κοπανάω την πόρτα κλειστή.

«Α, ήρθες σπίτι;» λέει η Addie με το που περπατώ προς το σαλόνι, εκείνη να κατεβαίνει τα σκαλάκια με βρεγμένα μαλλιά και φορώντας μόνο μια μπλούζα μου.

«Από πότε το ξέρεις;» ρωτάω νευριασμένος και εκείνη χασμουριέται αδιάφορη.

«Για ποιο πράγμα μιλάς;»

«Adriana, η υπομονή μου είναι στα όρια της. Θα απαντάς στις ερωτήσεις μου το δευτερόλεπτο που τις κάνω», φωνάζω και καταλαβαίνει ότι δεν είμαι ο εαυτός μου.

«Καλά», ξεφυσά και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος της. «Μου το είπε ο μπαμπάς την εβδομάδα που πήγα να τον δω. Του ζήτησα να ψάξει λίγο το παρελθόν των ανθρώπων-»

«Με ποιο γαμημένο δικαίωμα;» την διακόπτω και κάνω ένα βήμα κοντά της, το πρόσωπο μου να έχει πάρει φωτιά. «Γιατί τον πατέρα σου και όχι εμένα; Νομίζεις ότι δεν θα σου το έλεγα;»

«Δεν ήξερα ότι η αδελφή σου ήταν αυτή που είχε πεθάνει, εντάξει; Τι θες να κάνω; Κρίμα η νεκρή, αλλά αλήθεια, τι στο καλό κάνεις με τον φονιά της στο πλευρό-»

Την αρπάζω με τα δάχτυλα να ζουλάνε τα μάγουλα της και την κολλάω πίσω στον τοίχο. Δεν ελέγχω καθόλου τον εαυτό μου αυτή την στιγμή. Μόνο που τολμάει να φέρει την Nina στην γλώσσα της, η αηδία με κάνει να θέλω να την πνίξω, δίχως να με νοιάζει.

«Κράτα», γρυλίζω στο πρόσωπο της, «την αδελφή μου μακριά από το στόμα σου», την εκβιάζω και με κοιτάει τσαντισμένη, προσπαθώντας να βγάλει το χέρι της από πάνω μου. «Δεν θα μου πεις εσύ ποιον να κρατάω στο πλευρό, όταν εσύ είσαι χειρότερη από αυτούς».

«Ασε... με», γκρινιάζει και βγάζω το χέρι μου από πάνω της, το σώμα μου μπροστά από το δικό της. «Με πόνεσες, ηλίθιε! Τρελάθηκες; Θες να καλέσω την αστυνομία;»

«Καν' το. Σε προκαλώ. Πάρε και πες τους ότι σερνόσουν στον Nate και μετά αποκάλεσες τον καλύτερο μου φίλο φονιά. Πες τους ότι σε αποδέχτηκα και σε αγάπησα όπως είσαι, ενώ εσύ με μαχαίρωνες πισώπλατα. Καν' το, Addie. Πάρε το τηλέφωνο μου άμα θες. Καν' το».

Βγάζω το τηλέφωνο από την τσέπη μου και το χτυπάω στο στήθος της. Το κοιτάει ξαφνιασμένη που μάλλον αυτό δεν λειτούργησε να με βγάλει από πάνω της. Την κοιτάω. Ακόμη και τώρα πονάω που ήρθαμε ως εδώ. Λυπάμαι. Λυπάμαι κάθε στιγμή της ζωής μου που την αγάπησα και την νοιάστηκα. Νόμιζα ότι θα μπορούσα να ευτυχίσω έστω για λίγο. Χτυπάω την γροθιά μου στον τοίχο δίπλα από το κεφάλι της και τινάζεται, το τηλέφωνο μου να πέφτει από τα χέρια της, εγώ να το πιάνω στον αέρα.

«Θέλω να σηκωθείς να φύγεις από την ζωή μου και να μην σε ξαναδώ ποτέ. Άμα μάθω ότι έχεις ανακατευτεί με μένα ή όποιον έχει να κάνει με μένα», την αρπάζω πάλι από τα μάγουλα, «θα σου κόψω την γλώσσα. Αρκετά την ανέχτηκα, ούτως ή άλλως».

Κάνω πίσω και ελαφρώς ζαλίζομαι. Είμαι μεθυσμένος και όσο να 'ναι δεν σκέφτομαι καθαρά. Φέρνω το χέρι στο μέτωπο αφότου βάλω το τηλέφωνο στην τσέπη μου και κάνω ένα μασάζ. Τα βλέπω κάπως δίπλα. Κουνάω το κεφάλι και συνέρχομαι, η Addie να έχει φέρει το χέρι στο στήθος της και να με κοιτά με δάκρυα στα μάγουλα της. Την αγάπησα πραγματικά, γαμώτο. Για λίγο θλίβομαι και το βλέπει. Κάνει ένα βήμα κοντά μου και γυρνάω να φύγω. Δεν με νοιάζει πλέον. Δεν θέλω να με νοιάζει. Φτάνει. Αρκετά το έκανα.

Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω. Βουρκώνω. Όσο απομακρύνομαι τόσο βαραίνει η καρδιά μου. Μπαίνω στο ασανσέρ και κρατιέμαι από έναν σωλήνα. Πάλι ζαλίζομαι. Βήχω δυο-τρεις φορές, αλλά παραδόξως δεν με πονά ο πνεύμονας. Βγαίνω έξω και πάω πίσω στο αυτοκίνητο μου. Το ξεκλειδώνω. Θέλω απλά να φύγω. Θέλω απλά να μην με νοιάζει, να ξυπνήσω αναίσθητος, άκαρδος, δίχως συναισθήματα. Βαρέθηκα να πονάω. Βαρέθηκα να κουβαλάω αυτό το βάρος στην καρδιά μου.

Ξεκινώ να οδηγώ και με το ζόρι κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά. Ανακαλούμαι για λίγο εκείνο το τελευταίο ποτό. Η φωνή της σερβιτόρας, το άρωμα της... Δεν μύρισα το ποτό πάνω στα νεύρα μου. Ήταν πάρα πολύ δυνατό όμως. Μήπως...; Σφίγγω το τιμόνι. Τα βλέπω όλα διπλά. Δεν διακρίνω τον δρόμο όπως πρέπει. Δάκρυα κυλούν στα μάγουλα μου ασυνείδητα. Δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει.

Βήχω ξανά και μου έρχεται να ξεράσω. Φέρνω το χέρι στα χείλη μου και τελευταία στιγμή καταφέρνω να ισιώσω το τιμόνι που μου φεύγει. Πρέπει να συνέλθω. Χαϊδεύω το μέτωπο μου και δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Γραπώνω την μπλούζα πάνω από την καρδιά μου και χτυπά σαν τρελή, τι από τα νεύρα, τι από το άγχος. Κοιτάω τον δρόμο, τα μάτια μου να κλείνουν αργά.

Είμαι... τόσο... κουρασμένος...